poem of hafez

[تووت فرنگی]

لا یا ایها الساقى ادركاساً وناول‌ها
كه عشق آسان نمود اول ولى افتاد مشكل‌ها
Ho! O Saki! Pass around and offer the bowl (of love for God)


For (the burden of) love (for God) at first (on the day of covenant) appeared easy, but (now) difficulties have occurred.
به بوى نافه‌اى كه‌آخر صبا زان طره بگشاید


زتاب زلف مُشكین‌اش چه خون افتاد در دل‌ها
By reason of the perfume (hope) of the musk-pod, that, at the end (of night), the breeze displayeth from (knotted) fore-lock, -
From the twist of its musky (dark, fragrant) curl, what blood (of grief) befell the hearts (of the lovers of God)!
به مى سجاده رنگین كن گرت پیرمغان گوید


كه سالك بى‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها
With wine, becolour the prayer-mat-if the Pir of the magians (the perfect murshid) bid thee;
For of the way and usage of the stages (to God) not without knowledge is the holy traveler (the perfect murshid).
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد مى‌دارد كه بربندید محمل‌ها
In the stage(this world) of (true) Beloved,- mine what ease and pleasure, when momently,The (loud) bell (of the call of death) giveth voice, saying:_ “Bind ye up the chattels of existence!”

شب تاریك و بیم موج و گردابى چنین هایل
كجا دانند حال ما سبكباران ساحل‌ها
The dark night (of the world), and the fear of the wave (of grief), and the whirlpool so fearful (the time of death)
The light-burdened ones of the shore (ancestors who have passed the flood of death), _ how know they our state?



همه كارم زخودكامى به بدكامى كشید، آرى
نهان كى ماند آن رازى كزآن سازند محفل‌ها
By following my own fancy (in hastening to union with God), me (only) to ill fame all my work brought:
Secret,_ how remaineth that great mystery (of love) whereof (great) assemblies speak?



حضورى گرهمى خواهى ازو غایب مشو حافظ
متى ما تلق من تهوى دع الدنیا و اهمل‌ها
Hafez! If thou desire the presence (union with God Most High )_from Him be not absent:
When thou visitest thy Beloved, abandon the world; and let it go.
*******************************
***************
*****

[Sookoot]

I am wandering your desert and the wild countries.
Long live the sugar merchant, but why
Is he unkind to sweet lovers, the honey-bees?
Tender rose, pride in your goodness forbids
To ask the manic nightingale of his fantasies.
Only with gentle compassion can you trap the wise.
The wise bird from any snare simply flees.
I know not why there is no familiarity
With the tall, black eye, bright faced beauties.
When in company of friends, glass of wine in hand
Remember old companions who travel upon the breeze.
The only criticism that I can have of you;
For kindness, the beauties charge extortionate fees.
No wonder if in the heavens, as claims Hafiz;
Venus’ song brings Christ to dancing sprees.
صـبا بـه لطـف بگو آن غزال رعنا را
که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را
شـکرفروش کـه عمرش دراز باد چرا
تفـقدی نـکـند طوطی شکرخا را
غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گـل
کـه پرسشی نکنی عندلیب شیدا را
به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر
بـه بـند و دام نـگیرند مرغ دانا را
ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست
سهی قدان سیه چشم ماه سیما را
چو با حـبیب نـشینی و باده پیمایی
بـه یاد دار مـحـبان بادپیما را
جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب
کـه وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را
در آسمان نه عجب گر به گفته حافـظ
سرود زهره به رقص آورد مـسیحا را

[HBE]

اینا که دیگه فوق العاده بودن مرررسیییییییی