ازماست که برماست

[تووت فرنگی]

روزي ز سر سنگ عقابي به هوا خاست
از بهر طمع بال و پر خويش بياراست
بر راستي بال نظر كرد و چنين گفت
امروز همه روي زمين زير پر ماست
گر اوج بگيرم بپرم از نظر شيد
مي بينم اگر ذره اي اندر تك درياست
گر بر سر خاشاك يكي پشه بجنبد
جنبيدن آن پشه عيان در نظر ماست
بسيار مني كرد و ز تقدير نترسيد
بنگر كه از اين چرخ جفاپيشه چه برخاست
ناگاه ز كمينگاه يكي سخت كماني
تيري ز قضا و قدر انداخت برو راست
بر بال عقاب آمده آن تير جگر دوز
وز ابر مر او را به سوي خاك فرو كاست
بر خاك بيفتاد و بغلتيد چو ماهي
وانگاه پر خويش كشيد از چپ و از راست
گفتا عجبست اين كه ز چوبست و زاهن
اين تيزي و تندي پريدنش كجا خاست
زي تير نگه كرد و پر خويش برو ديد
گفتا ز كه ناليم كه از ماست كه بر ماست