انتظار

[تووت فرنگی]

انتظار یکی از زیباترین و عمیق ترین جلوه های روح فراری و بی آرام انسان است.
آدمیزاده هر چه انسان تر ، چشم به راه تر میشود.این یک حقیقت زیبایی است که همواره می درخشد.
در انتظار چه ؟ که؟
هر چه ،هر که، در انتظار "گودو". گودو کیست؟ چیست؟ بکیت میگوید:<اگر میدانستم میگفتم>.
به هر حال یک منتظر در ادیان این موعود منتظر ، روشن و مشخص است.
یک منجی غیبی است و رسالتش نیز معلوم و مشخص. آنکه باید بیاید یک «ابر مرد» است .
در تشیع موعود منتظر مهدی است و آخرین امام از سلسله امامان اثنی عشر، فرزند امام حسن عسگری و رسالتش هم معلوم است.
رسالتی را که پیامبر آغاز کرد و پس از مرگش نگذاشتند علی و فرزندانشان ادامه دهند و حکومت و امامت مردم را غصب کردند.
او خواهد گرفت و ادامه خواهد داد.
بنابر این مهدی یک امام است ، برای استقرار عدل و احیای حقیقت می آید.
این یک رسالت اجتماعی ، سیاسی و اعتقادی و بشری است و او خود یک بشر است اما روح منتظر انسان که همواره بی قرار غیب و فراری به ماوراء است نمی تواند تصویر بشری و رسالت این جهانی مهدی موعود را نگاه دارد.
پس او را و کارش را در هاله ای از ماوراء واقعیت غرقه می سازد. ‌
«دکتر علی شریعتی»