Bad Sector
7th February 2011, 09:56 PM
کدگذاری کوانتومی اساسا با کدگذاری ها و سیستم های امنیتی که در خانه و محل کار از آن ها استفاده می کنیم تفاوت دارد. کدهای این شبکه محاسبات و معادلات پیچیده ریاضی هستند که تقریبا غیر قابل نفوذ هستند ولی نفوذ به آن ها با در دست داشتن دانش ریاضی کافی و ابزار پیشرفته ممکن است.
کلیدهای شبکه (network keys) نیز از همین کدها استخراج می شود و کاربران برای دسترسی به قسمت های مختلف این شبکه نیاز به نوعی شناسه کاربری خاص دارند.
تکامل امنیت شبکه های کامپیوتری با معرفی کدگذاری کوانتومی در کنفرانسی در وین وارد مرحله جدیدی شده است. این شبکه، شش مرکز در اطراف شهر وین را با 200 کیلومتر خطوط فیبر نوری به هم متصل می کند و توسط اتحادیه اروپا پشتیبانی می شود و seco-qc نام دارد.
ایده پشت این سیستم مربوط به 25 سال پیش است. زمانی که چارلز بنت از شرکت ibm و گیلز براسارد از دانشگاه مونترال این طرح را به صورت مشترک به پایان رساندند و سپس در این کنفرانس شاهد معرفی این سیستم بودند.
گیلز براسارد می گوید:«تمامی سیستم های امنتیتی کوانتومی بر اساس اصل عدم قطعیت هایزنبرگ بنا شده اند. با این ایده که دسترسی به اطلاعات کد گذاری بدون دستکاری و تغییر فوتون ها عملی نیست. این نفوذ بدون به جا گذاشتن هیچ گونه اثر غیر قابل انجام است.»
در عمل این به معنی شناسایی شعاع های نوری و فوتون هایی است که میلیون ها بار در هر ثانیه بین گره های این شبکه بین ساختمان های شرکت زیمنس (شبکه فیبر نوری این پروژه توسط زیمنس ساخته شده است) حرکت می کنند. از شناسایی فوتون های مشخصی که در این شبکه در حال حرکت هستند، ترکیبی پیچیده از ارقام بوجود می آید. از این قسمت به بعد بیشتر شبیه کد گذاری عادی است.
مزیت این کار این است که برای دسترسی به کد ها باید هر کدام از فوتون ها را شناسایی کرد و این کار به دلیل وجود میلیون ها فوتون در شبکه برای افرادی که محل دقیق آن ها را نمی دانند غیر ممکن است.
حتی اگر کسی به درون شبکه نفوذ کند و اقدام به شناسایی فوتون ها بکند، نظم فوتون ها به هم می خورد و شبکه به صورت خودکار از کار می افتد ولی این قطع موقتی شبکه به ارتباط گره ها با هم مشکلی وارد نمی کند زیرا ارتباط گره ها با یکدیگر از طریق خطوط دیگر نیز امکان پذیر است و تنها قسمتی که به آن نفوذ شده است دچار قطع می شود.
دکتر هانس هوبل از دانشگاه وین مه یکی از تست کنندگان این شبکه است در این مورد می گوید:«ما در حال حاضر با بانک ها و موسسات مالی و بیمه در ارتباط هستیم. برای آن ها از بین رفتن 10میلیون یورو بسیار کم ضررتر از از کار افتادن کار شبکه برای چند ساعت است. به همین دلیل باید به آن ها تضمین بدهیم که قفل ها و کدگذاری ها شبکه ما برای چندین هفته و بدون خطا کار می کند.» برای اینکه از فوتون در کدگذاری استفاده شود چندین راه وجود دارد. یکی اینکه با قطبی کردن و منحرف کردن آن ها، کدها را شناسایی کرد و دیگری اینکه با استفاده از زمانی که طول می کشد تا درون شبکه حرکت کنند و از نقطه ای به نقطه ای دیگر بروند، آن ها را شناسایی کرد.
مدیر این پروژه، کریستیان مونیک در این باره می گوید:«همان طور که در یک شبکه تلفن همراه، باید وجود صدها گوشی تلفن از صدها سازنده را انتظار داشت، در کدگذاری کوانتومی نیز باید به مشتریان اجازه انتخاب روش کار شبکه را داد.»
منبع (http://www.forum.microrayaneh.com/viewtopic.php?f=22&t=1871)
کلیدهای شبکه (network keys) نیز از همین کدها استخراج می شود و کاربران برای دسترسی به قسمت های مختلف این شبکه نیاز به نوعی شناسه کاربری خاص دارند.
تکامل امنیت شبکه های کامپیوتری با معرفی کدگذاری کوانتومی در کنفرانسی در وین وارد مرحله جدیدی شده است. این شبکه، شش مرکز در اطراف شهر وین را با 200 کیلومتر خطوط فیبر نوری به هم متصل می کند و توسط اتحادیه اروپا پشتیبانی می شود و seco-qc نام دارد.
ایده پشت این سیستم مربوط به 25 سال پیش است. زمانی که چارلز بنت از شرکت ibm و گیلز براسارد از دانشگاه مونترال این طرح را به صورت مشترک به پایان رساندند و سپس در این کنفرانس شاهد معرفی این سیستم بودند.
گیلز براسارد می گوید:«تمامی سیستم های امنتیتی کوانتومی بر اساس اصل عدم قطعیت هایزنبرگ بنا شده اند. با این ایده که دسترسی به اطلاعات کد گذاری بدون دستکاری و تغییر فوتون ها عملی نیست. این نفوذ بدون به جا گذاشتن هیچ گونه اثر غیر قابل انجام است.»
در عمل این به معنی شناسایی شعاع های نوری و فوتون هایی است که میلیون ها بار در هر ثانیه بین گره های این شبکه بین ساختمان های شرکت زیمنس (شبکه فیبر نوری این پروژه توسط زیمنس ساخته شده است) حرکت می کنند. از شناسایی فوتون های مشخصی که در این شبکه در حال حرکت هستند، ترکیبی پیچیده از ارقام بوجود می آید. از این قسمت به بعد بیشتر شبیه کد گذاری عادی است.
مزیت این کار این است که برای دسترسی به کد ها باید هر کدام از فوتون ها را شناسایی کرد و این کار به دلیل وجود میلیون ها فوتون در شبکه برای افرادی که محل دقیق آن ها را نمی دانند غیر ممکن است.
حتی اگر کسی به درون شبکه نفوذ کند و اقدام به شناسایی فوتون ها بکند، نظم فوتون ها به هم می خورد و شبکه به صورت خودکار از کار می افتد ولی این قطع موقتی شبکه به ارتباط گره ها با هم مشکلی وارد نمی کند زیرا ارتباط گره ها با یکدیگر از طریق خطوط دیگر نیز امکان پذیر است و تنها قسمتی که به آن نفوذ شده است دچار قطع می شود.
دکتر هانس هوبل از دانشگاه وین مه یکی از تست کنندگان این شبکه است در این مورد می گوید:«ما در حال حاضر با بانک ها و موسسات مالی و بیمه در ارتباط هستیم. برای آن ها از بین رفتن 10میلیون یورو بسیار کم ضررتر از از کار افتادن کار شبکه برای چند ساعت است. به همین دلیل باید به آن ها تضمین بدهیم که قفل ها و کدگذاری ها شبکه ما برای چندین هفته و بدون خطا کار می کند.» برای اینکه از فوتون در کدگذاری استفاده شود چندین راه وجود دارد. یکی اینکه با قطبی کردن و منحرف کردن آن ها، کدها را شناسایی کرد و دیگری اینکه با استفاده از زمانی که طول می کشد تا درون شبکه حرکت کنند و از نقطه ای به نقطه ای دیگر بروند، آن ها را شناسایی کرد.
مدیر این پروژه، کریستیان مونیک در این باره می گوید:«همان طور که در یک شبکه تلفن همراه، باید وجود صدها گوشی تلفن از صدها سازنده را انتظار داشت، در کدگذاری کوانتومی نیز باید به مشتریان اجازه انتخاب روش کار شبکه را داد.»
منبع (http://www.forum.microrayaneh.com/viewtopic.php?f=22&t=1871)