Bad Sector
2nd February 2011, 03:32 PM
هنوز چندان زمانی از شیوع محبوبیت گسترده فیلمهای Beta Max و VHS نگذشته بود که با آمدن CD و بعد در زمانی کمتر DVD ، بازار قدیمی تر ها کساد و در مورد بعضی هم نابود شد. اکنون چند گاهی است واژه DVR وارد فرهنگ محاوره دیجیتالی شده است. در این مقاله با تشریح جزئیات این تکنولوژی، سعی در معرفی چند مدل برتر در این رده خواهیم نمود. با ما باشید.
http://www.writeage.com/images/dvr-01.gif
زمانی را به خاطر می آورم که برنامه های تلویزیونی محدود به تک کانال تلویزیونی موجود بود و بس که آنهم از 6 یا هفت صبح برنامه هایش شروع می شد و حدود های ساعت 11 تمام میشد. نه خبری از شبکه های دیگر و پخش مستقیم فوتبال بود و نه چیز دیگر و خلاصه همین بود و همین. در آن روزها بود که بازار فیلم های معروف به فیلم کوچیک (Beta Max) و ویدئو های غول پیکرشان گرم بود. تازه به این ماجرا مساله ممنوعه بودن ویدئو را هم اضافه کنید تا میزان استقبال از آن دستتان بیاید.
پس از آن و با آزاد شدن ویدئو و از طرف دیگر آمدن رقیب ارزان تر و کاراتر فیلم های بتا ، با نام VHS رسانه تازه ای شکل گرفت که تا مدتها غیر قابل جایگزین می نمود (هنوز هم هستند کسانی که ویدئوی AIWA ی خود را از پس چندین سال به صد تا DVD نمی دهند!). ولی مطابق رسم زمانه ما همه چیز به سرعت در حال تغییر است مخصوصا مقوله ای با نام دیجیتال. با همه گیر شدن کامپیوتر های شخصی کم کم گرایش عمومی از VHS به سمت Video CD تغییر یافت که شاید در این رده کمترین عمر و اقبال را پیدا کرد و دیری نپائید که شاهد تولد رقیب هم شکل و هم اندازه ولی بسیار قوی تر خود، یعنی DVD گردید.
DVD محصولی ست که هر بیننده ای را بدون شک جذب خواهد نمود و با توجه به کاهش سریع قیمت دستگاههای پخش آن، بسیار نیز مورد استفاده عموم قرار دارد. ولیکن DVD نسبت به VHS دارای یک اشکال نچندان جزئی بود و آن اینکه دستگاههای VHS عمدتا قابلیت ضبط تصویر بروی فیلم را داشتند ولی تا همین چندی پیش برای این کار در مورد DVD کاملا احتیاج به کامپیوتر بود.
تا اینکه دستگاههای با نام(Digital Video Recorders) DVR به بازار عرضه گردیدند که علاوه بر دارا بودن خاصیت ضبط بروی DVD دارای هارد دیسک داخلی جهت ضبط تصویر زنده تلویزیونی نیز بودند.
http://www.writeage.com/images/dvr-02.jpg
زمانی را در نظر بگیرید که مشغول تماشای فینال جام جهانی هستید، به یکباره یک آدم مزاحم از فوتبال بیخبر شما را پای تلفن می خواهد چه احساسی به شما دست میدهد؟ مطمئنا پس از کلی بدو بیراه گفتن به روان گراهام بل ، در فکر تماشای قسمت های از دست رفته هستید. راستی چه خوب می شد اگر می شد تصویر را نگه داشت و دوباره پس از چند دقیقه از ادامه کار آن را تماشا کرد و چه خوب است که واقعا می شود این کار را کرد! این تنها یکی از وظایف DVRها است که در دنیای مدرن نام های دیگری نظیر HDVR (Hard Disc Video Recorder) و یا PVR Personal Video Recorder)) نیز دارند.
از یک نگاه کلی DVR ها بوسیله هارد درایو های بزرگ خود نه تنها قابلیت ضبط تصاویر پخش شده از هر منبع موجود را دارند بلکه می توانند این کار را با کمکEPG (Electronic Program Guide) بدون دخالت انسان نیز انجام دهند.
طرز کار این EPG بدین صورت است که در مورد برنامه های دیجیتالی مثلا برنامه های ماهواره ای ساعت پخش برنامه مورد نظر بطور کامل در آن ثبت می شود علاوه بر آن اطلاعات کاملی از برنامه در حال پخش نظیر نام آن، ساعت آغاز و پایان آن و توضیحات جداگانه ای در رابطه با آن ثبت می گردد که این اطلاعات وسیله مناسبی ست برای شناساندن یک برنامه دلخواه به DVR .
فرض کنید قصد ضبط برنامه ای را دارید که در آن ساعت مشخص در خانه حضور ندارید، بهترین راه را DVR در اختیار شما می گذارد با استفاده از EPG برنامه را به DVR معرفی کرده و با خیال راحت به سر کار خود می روید ، در ساعت مقرر DVR خود بخود روشن شده نسبت به ضبط برنامه مورد نظر شما اقدام کرده و سپس خود بخود خاموش می شود بدون کوچکترین دخالت انسان که این یکی از مهمترین معیار های یک DVR مناسب است که از EPG پشتیبانی کند.
علاوه بر مورد یاد شده موارد دیگری در خرید موفق یک DVR نقش دارند که شاید از مهمترین آنها سایز هارد درایو مورد استفاده توسط آنهاست جائیکه محدوده ای از 40 گیگابایت تا 400 گیگابایت موجود است و علاوه بر این نکته که هرچه هارد بزرگتری داشته باشیم تصویر بیشتری هم ضبط می کنیم نکته نسبتا مهم تری دراین میان مخفی است و آن اینکه هر چه هارد بزرگتری داشته باشیم تصویر با کیفیت تری ضبط می کنیم مثلا همانگونه که مصطلح شده است هر یک ساعت فیلم ضبط شده دارای ظرفیتی نزدیک 1 گیگابایت است که این بعلت تجربه استفاده از Video CD هاست ولیکن تصویری که در اینجا حاصل می شود دارای کیفیتی نزدیک کیفیت فیلم های VHS است که نسبت به آنچه از تلویزیون می بینیم بسیار کم کیفیت تر است(بعنوان مثال هر یک ساعت ضبط تصویر با فرمت HD چیزی در حدود 10 گیگا بایت فضا احتیاج دارد!) و اگر خواهان کیفیتی مشابه اصل تصویر هستیم می بایست از میزان بیشتری از حافظه استفاده کنیم .
پس همیشه به خاطر داشته باشید که نسبت مستقیمی میان کیفیت و کمیت موجود است (البته این نسبت در روابط انسانی به هیچ وجه صادق نیست!).
نکته دیگر در رابطه با DVR ها مساله نسبتا جدید پشتیبانی از فرمت HD است که کم کم دارد جای خود را در میان رسانه ها باز میکند. بعنوان مثال تعداد شبکه های HD در ماهواره تا همین چند ماه پیش از تعداد انگشت های دست فراتر نمیرفت ولی اکنون بطور فزاینده ای در حال افزایش است و علاوه بر آن نسل تلویزیون های مبتنی بر HD نیز در حال فراگیر شدن است. پس بدین ترتیب پشتیبانی از HD برای وسیله ای همچون DVR امری کاملا ضروری ست.
http://www.writeage.com/images/dvr-03.jpg
بلاخره روزی فرا میرسد که هارد درایو DVR ما هر اندازه هم که بزرگ باشد پر شود ؛ در آن لحظه است که به اهمیت وجود یک درایو برای کپی کردن محتویات هارد بروی DVD یا VCD پی میبریم. وجود چنین درایوی علاوه بر مزیت ضبط محتویات موجود در هارد بروی دیسک ، شما را از تهیه یک دستگاه جداگانه پخش DVD بی نیاز می کند.
البته انجام این عمل در جهت معکوس یعنی ریختن محتویات DVD بروی هارد اگر DVD از نوع Copy Protected نباشد ، نیز امکان پذیر است.
تقریبا تمامی DVR ها امکانی را به شما میدهند که بوسیله آن میتوان در حین ضبط یک برنامه دلخواه به تماشای یک برنامه از پیش ضبط شده نشست ولی تعداد بسیار معدودی از آنها وجود دارند که علاوه بر امکان فوق الذکر می توان در آنها در حین تماشای یک برنامه زنده به ضبط برنامه دیگری از یک کانال دیگر مشغول شد که انجام این کار را مرهون وجود 2 تیونر در ساختمان داخلی خود هستند.
بدون شک یکی دیگر از مهمترین قسمتهای هر DVR قسمت مربوط به پورت های ورودی و خروجی آن است جائیکه شاید اصلا با تلویزیون شما سازگاری نداشته باشد. در یک تقسیم بندی کلی دو دسته پورت ورودی و خروجی در هر وسیله دیجیتالی به این فرم وجود دارد که عبارتند از پورت های مربوط به صدا و مربوط به تصویر که این پورت ها به علت پیشرفت مداوم تکنولوژی و عدم حذف پورت قدیمی (لابد برای اینکه بازار را یه یک باره از دست ندهند) بسیار متنوع و مختلف شده اند.
قدیمی ترین پورتی که تقریبا بروی هر وسیله دیجیتالی از این نوع دیده می شود پورت های سه گانه زرد سفید و قرمز است که پورت های Composite نام دارد از پس آنها پورت دایره شکل معروف S-Video است که وظیفه انتقال صدا و تصویر را با هم با این تک پورت بعهده دارد .
پورت بعدی ورودی نسبتا پیشرفته با نام Component است که فیش های قرمز آبی و سبز رنگ دارد (که میدانید این سه ، سه رنگ اصلی هستند) و تقریبا تمامی دستگاههای DVD از این سه فیش پشتیبانی میکنند و کیفیت آنها بسیار بالاتر از فیش های Composite میباشد.
جدید ترین ورودی های دیجیتالی که بروی دستگاههای جدید هم بندرت دیده می شود پورت های DVI و HDMI میباشد که پورت DVI را احتمالا پشت کارت های گرافیک جدید هم دیده اید ولی HDMI (High Definition Media Interface) تنها در تلویزیون های پشتیبانی کننده از فرمت تصویری HD دیده می شود.
تنها پورتی که می ماند پورت بسیار کمیابی ست با نام Fire Wire که با نام های iLink و IEEE 1394 نیز معروف است که پورتی بسیار پر سرعت بوده (سرعتی معادل چندین برابر پورت USB 2.0) و برای اتصال دوربین های فیلمبرداری HD موسوم به Camcorder به DVR کاربرد دارد. پس قبل از خرید یک وسیله دیجیتالی از این دست حتما پورت های ورودی و خروجی آن را چک کنید.
http://www.writeage.com/images/dvr-04.jpg
از دیگر نکات مهم و قابل توجه در امر خرید یک DVR بدون شک توجه به فرمتهای مورد پشتیبانی دستگاه برای ضبط بروی DVD های مختلف است جائیکه در حالیکه اکثر DVR ها از فرمتهای DVD+R و DVD–R پشتیبانی میکنند تعداد کمتری از آنها فرمت DVD+R/RW و DVD-R/RW را ساپورت می نمایند و در مورد فرمت بی نظیر DVD RAM می بایست حوصله زیادی در گشتن در میان مارک های مختلف به خرج داد چرا که تعداد بسیار اندکی از DVR های موجود از این فرمت پشتیبانی میکنند.
از دیگر امکاناتی که یک DVR مناسب در اختیار شما قرار میدهد امکان ویرایش مقدماتی فایل موجود بروی هارد قبل از انتقال آن به DVD است که این ویرایش شامل حذف قسمتهای دلخواه (مثلا تبلیغات میان فیلم)، تهیه یک Label جهت DVD و حتی بعضی از آنها به شما اجازه ساخت یک Highlight از فیلم ضبط شده را نیز میدهند.
شاید اگر کمی دسته بندی DVR ها را گسترش دهیم دسته دیگری از محصولات دیجیتالی در این رده قرار گیرند و آنهم دستگاههای گیرنده ماهواره ای ست که دارای هارد دیسک داخلی هستند که این گونه وسایل همگی دارای پسوند PVR در مقابل اسم خود هستند ولیکن دو مشکل نسبتا مهم در رابطه با آنها وجود دارد یکی پشتیبانی نکردن اکثر آنها از فرمت HD و دیگری نبود درایو جداگانه جهت ضبط محتویات بروی DVD .
و اما در مورد خرید این وسیله کارآمد در بازار ایران تا آنجائی که من خبر دارم DVR های رسمی موجود در بازار ایران به سه مارک محدود می شوند که عبارتند از سامسونگ ، ال جی و البته سونی که در این میان ال جی بغیر از مدل 250 گیگا بایتی خود دارای تلویزیون LCD ی نیز هست که دارای هارد داخلی ست و خود به آن ماشین زمان میگوید.
محصول سونی را نیز در این رابطه بهتر است DVD Recorder بنامیم تا DVR چراکه خبری از هارد داخلی در ساختمان آن نیست این محصول که RDR GX7 نام دارد توانائی ضبط محتویات تصویری را بروی DVD با فرمت های گوناگون دارد.
البته از قیمت محصولات یاد شده زیاد نمی توان با اطمینان صحبت کرد ولی محصول ال جی با 250 گیگابایت حافظه داخلی قیمتی در حدود 300 هزار تومان دارد و این محصول آخری سونی در سایت Cnet تا 800 دلار قیمت گذاری شده است ولی در سایت فارسی سونی برای آن هیچ مشخصه یا قیمتی ذکر نگردیده است.
البته مطمئنا مدل های بیشتری در بازار ایران یافت می شود (مگر چیزی هم در این دنیا هست که نمونه چینی نداشته باشد؟) و لیکن نمونه های گفته شده دارای گارانتی و ضمانت و توزیع فراگیر هستند. در پایان اگر دوستان با نمونه های بیشتری آشنائی دارند لطفا با ذکر کارائی و قیمت ذکر نمایند.
http://www.writeage.com/images/dvr-01.gif
زمانی را به خاطر می آورم که برنامه های تلویزیونی محدود به تک کانال تلویزیونی موجود بود و بس که آنهم از 6 یا هفت صبح برنامه هایش شروع می شد و حدود های ساعت 11 تمام میشد. نه خبری از شبکه های دیگر و پخش مستقیم فوتبال بود و نه چیز دیگر و خلاصه همین بود و همین. در آن روزها بود که بازار فیلم های معروف به فیلم کوچیک (Beta Max) و ویدئو های غول پیکرشان گرم بود. تازه به این ماجرا مساله ممنوعه بودن ویدئو را هم اضافه کنید تا میزان استقبال از آن دستتان بیاید.
پس از آن و با آزاد شدن ویدئو و از طرف دیگر آمدن رقیب ارزان تر و کاراتر فیلم های بتا ، با نام VHS رسانه تازه ای شکل گرفت که تا مدتها غیر قابل جایگزین می نمود (هنوز هم هستند کسانی که ویدئوی AIWA ی خود را از پس چندین سال به صد تا DVD نمی دهند!). ولی مطابق رسم زمانه ما همه چیز به سرعت در حال تغییر است مخصوصا مقوله ای با نام دیجیتال. با همه گیر شدن کامپیوتر های شخصی کم کم گرایش عمومی از VHS به سمت Video CD تغییر یافت که شاید در این رده کمترین عمر و اقبال را پیدا کرد و دیری نپائید که شاهد تولد رقیب هم شکل و هم اندازه ولی بسیار قوی تر خود، یعنی DVD گردید.
DVD محصولی ست که هر بیننده ای را بدون شک جذب خواهد نمود و با توجه به کاهش سریع قیمت دستگاههای پخش آن، بسیار نیز مورد استفاده عموم قرار دارد. ولیکن DVD نسبت به VHS دارای یک اشکال نچندان جزئی بود و آن اینکه دستگاههای VHS عمدتا قابلیت ضبط تصویر بروی فیلم را داشتند ولی تا همین چندی پیش برای این کار در مورد DVD کاملا احتیاج به کامپیوتر بود.
تا اینکه دستگاههای با نام(Digital Video Recorders) DVR به بازار عرضه گردیدند که علاوه بر دارا بودن خاصیت ضبط بروی DVD دارای هارد دیسک داخلی جهت ضبط تصویر زنده تلویزیونی نیز بودند.
http://www.writeage.com/images/dvr-02.jpg
زمانی را در نظر بگیرید که مشغول تماشای فینال جام جهانی هستید، به یکباره یک آدم مزاحم از فوتبال بیخبر شما را پای تلفن می خواهد چه احساسی به شما دست میدهد؟ مطمئنا پس از کلی بدو بیراه گفتن به روان گراهام بل ، در فکر تماشای قسمت های از دست رفته هستید. راستی چه خوب می شد اگر می شد تصویر را نگه داشت و دوباره پس از چند دقیقه از ادامه کار آن را تماشا کرد و چه خوب است که واقعا می شود این کار را کرد! این تنها یکی از وظایف DVRها است که در دنیای مدرن نام های دیگری نظیر HDVR (Hard Disc Video Recorder) و یا PVR Personal Video Recorder)) نیز دارند.
از یک نگاه کلی DVR ها بوسیله هارد درایو های بزرگ خود نه تنها قابلیت ضبط تصاویر پخش شده از هر منبع موجود را دارند بلکه می توانند این کار را با کمکEPG (Electronic Program Guide) بدون دخالت انسان نیز انجام دهند.
طرز کار این EPG بدین صورت است که در مورد برنامه های دیجیتالی مثلا برنامه های ماهواره ای ساعت پخش برنامه مورد نظر بطور کامل در آن ثبت می شود علاوه بر آن اطلاعات کاملی از برنامه در حال پخش نظیر نام آن، ساعت آغاز و پایان آن و توضیحات جداگانه ای در رابطه با آن ثبت می گردد که این اطلاعات وسیله مناسبی ست برای شناساندن یک برنامه دلخواه به DVR .
فرض کنید قصد ضبط برنامه ای را دارید که در آن ساعت مشخص در خانه حضور ندارید، بهترین راه را DVR در اختیار شما می گذارد با استفاده از EPG برنامه را به DVR معرفی کرده و با خیال راحت به سر کار خود می روید ، در ساعت مقرر DVR خود بخود روشن شده نسبت به ضبط برنامه مورد نظر شما اقدام کرده و سپس خود بخود خاموش می شود بدون کوچکترین دخالت انسان که این یکی از مهمترین معیار های یک DVR مناسب است که از EPG پشتیبانی کند.
علاوه بر مورد یاد شده موارد دیگری در خرید موفق یک DVR نقش دارند که شاید از مهمترین آنها سایز هارد درایو مورد استفاده توسط آنهاست جائیکه محدوده ای از 40 گیگابایت تا 400 گیگابایت موجود است و علاوه بر این نکته که هرچه هارد بزرگتری داشته باشیم تصویر بیشتری هم ضبط می کنیم نکته نسبتا مهم تری دراین میان مخفی است و آن اینکه هر چه هارد بزرگتری داشته باشیم تصویر با کیفیت تری ضبط می کنیم مثلا همانگونه که مصطلح شده است هر یک ساعت فیلم ضبط شده دارای ظرفیتی نزدیک 1 گیگابایت است که این بعلت تجربه استفاده از Video CD هاست ولیکن تصویری که در اینجا حاصل می شود دارای کیفیتی نزدیک کیفیت فیلم های VHS است که نسبت به آنچه از تلویزیون می بینیم بسیار کم کیفیت تر است(بعنوان مثال هر یک ساعت ضبط تصویر با فرمت HD چیزی در حدود 10 گیگا بایت فضا احتیاج دارد!) و اگر خواهان کیفیتی مشابه اصل تصویر هستیم می بایست از میزان بیشتری از حافظه استفاده کنیم .
پس همیشه به خاطر داشته باشید که نسبت مستقیمی میان کیفیت و کمیت موجود است (البته این نسبت در روابط انسانی به هیچ وجه صادق نیست!).
نکته دیگر در رابطه با DVR ها مساله نسبتا جدید پشتیبانی از فرمت HD است که کم کم دارد جای خود را در میان رسانه ها باز میکند. بعنوان مثال تعداد شبکه های HD در ماهواره تا همین چند ماه پیش از تعداد انگشت های دست فراتر نمیرفت ولی اکنون بطور فزاینده ای در حال افزایش است و علاوه بر آن نسل تلویزیون های مبتنی بر HD نیز در حال فراگیر شدن است. پس بدین ترتیب پشتیبانی از HD برای وسیله ای همچون DVR امری کاملا ضروری ست.
http://www.writeage.com/images/dvr-03.jpg
بلاخره روزی فرا میرسد که هارد درایو DVR ما هر اندازه هم که بزرگ باشد پر شود ؛ در آن لحظه است که به اهمیت وجود یک درایو برای کپی کردن محتویات هارد بروی DVD یا VCD پی میبریم. وجود چنین درایوی علاوه بر مزیت ضبط محتویات موجود در هارد بروی دیسک ، شما را از تهیه یک دستگاه جداگانه پخش DVD بی نیاز می کند.
البته انجام این عمل در جهت معکوس یعنی ریختن محتویات DVD بروی هارد اگر DVD از نوع Copy Protected نباشد ، نیز امکان پذیر است.
تقریبا تمامی DVR ها امکانی را به شما میدهند که بوسیله آن میتوان در حین ضبط یک برنامه دلخواه به تماشای یک برنامه از پیش ضبط شده نشست ولی تعداد بسیار معدودی از آنها وجود دارند که علاوه بر امکان فوق الذکر می توان در آنها در حین تماشای یک برنامه زنده به ضبط برنامه دیگری از یک کانال دیگر مشغول شد که انجام این کار را مرهون وجود 2 تیونر در ساختمان داخلی خود هستند.
بدون شک یکی دیگر از مهمترین قسمتهای هر DVR قسمت مربوط به پورت های ورودی و خروجی آن است جائیکه شاید اصلا با تلویزیون شما سازگاری نداشته باشد. در یک تقسیم بندی کلی دو دسته پورت ورودی و خروجی در هر وسیله دیجیتالی به این فرم وجود دارد که عبارتند از پورت های مربوط به صدا و مربوط به تصویر که این پورت ها به علت پیشرفت مداوم تکنولوژی و عدم حذف پورت قدیمی (لابد برای اینکه بازار را یه یک باره از دست ندهند) بسیار متنوع و مختلف شده اند.
قدیمی ترین پورتی که تقریبا بروی هر وسیله دیجیتالی از این نوع دیده می شود پورت های سه گانه زرد سفید و قرمز است که پورت های Composite نام دارد از پس آنها پورت دایره شکل معروف S-Video است که وظیفه انتقال صدا و تصویر را با هم با این تک پورت بعهده دارد .
پورت بعدی ورودی نسبتا پیشرفته با نام Component است که فیش های قرمز آبی و سبز رنگ دارد (که میدانید این سه ، سه رنگ اصلی هستند) و تقریبا تمامی دستگاههای DVD از این سه فیش پشتیبانی میکنند و کیفیت آنها بسیار بالاتر از فیش های Composite میباشد.
جدید ترین ورودی های دیجیتالی که بروی دستگاههای جدید هم بندرت دیده می شود پورت های DVI و HDMI میباشد که پورت DVI را احتمالا پشت کارت های گرافیک جدید هم دیده اید ولی HDMI (High Definition Media Interface) تنها در تلویزیون های پشتیبانی کننده از فرمت تصویری HD دیده می شود.
تنها پورتی که می ماند پورت بسیار کمیابی ست با نام Fire Wire که با نام های iLink و IEEE 1394 نیز معروف است که پورتی بسیار پر سرعت بوده (سرعتی معادل چندین برابر پورت USB 2.0) و برای اتصال دوربین های فیلمبرداری HD موسوم به Camcorder به DVR کاربرد دارد. پس قبل از خرید یک وسیله دیجیتالی از این دست حتما پورت های ورودی و خروجی آن را چک کنید.
http://www.writeage.com/images/dvr-04.jpg
از دیگر نکات مهم و قابل توجه در امر خرید یک DVR بدون شک توجه به فرمتهای مورد پشتیبانی دستگاه برای ضبط بروی DVD های مختلف است جائیکه در حالیکه اکثر DVR ها از فرمتهای DVD+R و DVD–R پشتیبانی میکنند تعداد کمتری از آنها فرمت DVD+R/RW و DVD-R/RW را ساپورت می نمایند و در مورد فرمت بی نظیر DVD RAM می بایست حوصله زیادی در گشتن در میان مارک های مختلف به خرج داد چرا که تعداد بسیار اندکی از DVR های موجود از این فرمت پشتیبانی میکنند.
از دیگر امکاناتی که یک DVR مناسب در اختیار شما قرار میدهد امکان ویرایش مقدماتی فایل موجود بروی هارد قبل از انتقال آن به DVD است که این ویرایش شامل حذف قسمتهای دلخواه (مثلا تبلیغات میان فیلم)، تهیه یک Label جهت DVD و حتی بعضی از آنها به شما اجازه ساخت یک Highlight از فیلم ضبط شده را نیز میدهند.
شاید اگر کمی دسته بندی DVR ها را گسترش دهیم دسته دیگری از محصولات دیجیتالی در این رده قرار گیرند و آنهم دستگاههای گیرنده ماهواره ای ست که دارای هارد دیسک داخلی هستند که این گونه وسایل همگی دارای پسوند PVR در مقابل اسم خود هستند ولیکن دو مشکل نسبتا مهم در رابطه با آنها وجود دارد یکی پشتیبانی نکردن اکثر آنها از فرمت HD و دیگری نبود درایو جداگانه جهت ضبط محتویات بروی DVD .
و اما در مورد خرید این وسیله کارآمد در بازار ایران تا آنجائی که من خبر دارم DVR های رسمی موجود در بازار ایران به سه مارک محدود می شوند که عبارتند از سامسونگ ، ال جی و البته سونی که در این میان ال جی بغیر از مدل 250 گیگا بایتی خود دارای تلویزیون LCD ی نیز هست که دارای هارد داخلی ست و خود به آن ماشین زمان میگوید.
محصول سونی را نیز در این رابطه بهتر است DVD Recorder بنامیم تا DVR چراکه خبری از هارد داخلی در ساختمان آن نیست این محصول که RDR GX7 نام دارد توانائی ضبط محتویات تصویری را بروی DVD با فرمت های گوناگون دارد.
البته از قیمت محصولات یاد شده زیاد نمی توان با اطمینان صحبت کرد ولی محصول ال جی با 250 گیگابایت حافظه داخلی قیمتی در حدود 300 هزار تومان دارد و این محصول آخری سونی در سایت Cnet تا 800 دلار قیمت گذاری شده است ولی در سایت فارسی سونی برای آن هیچ مشخصه یا قیمتی ذکر نگردیده است.
البته مطمئنا مدل های بیشتری در بازار ایران یافت می شود (مگر چیزی هم در این دنیا هست که نمونه چینی نداشته باشد؟) و لیکن نمونه های گفته شده دارای گارانتی و ضمانت و توزیع فراگیر هستند. در پایان اگر دوستان با نمونه های بیشتری آشنائی دارند لطفا با ذکر کارائی و قیمت ذکر نمایند.