poune
2nd January 2011, 11:36 AM
لنفاژیت:
اپیدمیولوژی و اتیولوژی:
به زبان ساده، لنفاژیت التهاب عروق لنفاوی است. لنفاژیت زمانی ایجاد می شود که عفونت موضعی پوست کنترل نشده باشد. این عفونت به داخل عروق لنفاوی راه می یابد و از این طریق به گره های لنفاوی محل منتقل می شود. gas عامل اصلی در اغلب موارد است.
تظاهرات بالینی و تشخیص:
لنفاژیت با یک نوار خطی قرمز که از محل عفونت تا گره های لنفاوی همان منطقه کشیده شده است، مشخص می شود. در این حالت غدد لنفاوی حساس و متورم می شوند و چنان چه بدون درمان باقی بمانند ممکن است منجر به باکتریمی شوند.
درمان:
در موارد پیچیده ، استفاده از یک آنتی بیوتیک خوراکی مانند آموکسی سیلین و یا یک سفالوسپورین نسل اول از پیشرفت لنفاژیت جلوگیری می کند. اگر بیمار به ترکیبات بتالاکتام حساسیت داشته باشد از کلیندامایسین استفاده می شود.
بیمارانی که علایم سیستمیک یا باکتریمی نشان می دهند در بیمارستان بستری می شوند و با آنتی بیوتیک های وریدی (پنی سیلین های مقاوم به پنی سیلیناز، سفالوسپورین های نسل اول یا کلیندامایسین) درمان می شوند.
منبع: njavan.com
اپیدمیولوژی و اتیولوژی:
به زبان ساده، لنفاژیت التهاب عروق لنفاوی است. لنفاژیت زمانی ایجاد می شود که عفونت موضعی پوست کنترل نشده باشد. این عفونت به داخل عروق لنفاوی راه می یابد و از این طریق به گره های لنفاوی محل منتقل می شود. gas عامل اصلی در اغلب موارد است.
تظاهرات بالینی و تشخیص:
لنفاژیت با یک نوار خطی قرمز که از محل عفونت تا گره های لنفاوی همان منطقه کشیده شده است، مشخص می شود. در این حالت غدد لنفاوی حساس و متورم می شوند و چنان چه بدون درمان باقی بمانند ممکن است منجر به باکتریمی شوند.
درمان:
در موارد پیچیده ، استفاده از یک آنتی بیوتیک خوراکی مانند آموکسی سیلین و یا یک سفالوسپورین نسل اول از پیشرفت لنفاژیت جلوگیری می کند. اگر بیمار به ترکیبات بتالاکتام حساسیت داشته باشد از کلیندامایسین استفاده می شود.
بیمارانی که علایم سیستمیک یا باکتریمی نشان می دهند در بیمارستان بستری می شوند و با آنتی بیوتیک های وریدی (پنی سیلین های مقاوم به پنی سیلیناز، سفالوسپورین های نسل اول یا کلیندامایسین) درمان می شوند.
منبع: njavan.com