ادويه جات معروف دوره ساساني

[باستان شناس]

ادويه جات معروف دوره ساساني

از ادویه و مواد خوارکی که در دوران ساسانیان بویژه در دستگاه شاهانه، چه از برای دارو و چه موارد دیگر؛ بهرمند میشده اند میتوان اینها را نام برد:


شکر، ( نی شکر که در خوزستان این درخت کشت میشده است)،
زنجبیل Gimgem re ، زعفران ( این زعفران از ناحیه قم و بوان بوده است)،
گلاب، شاهسپرم ( Basilie romain)
بنفشه، نیلوفر، باقلای معطر، نرگس، گل سرخ،
خیری Vesicuria gnaphaloide ، ترنج، فلفل، عود Bois d’Aloes ، شراب، انار و آب انار، نمک، عسل، شاهدانه، زیتون، بادام، گردو، جو(برای اسبان و چارپایان)،
گونه های چربی ها، هلو، نارگیل، پسته، عدس، سرکه، اسپند، خرما، (از حیره) ، خردل، انقوزه، گوگرد،
ترنجبین Mannede Heydyaruuum Alkagi ، کتیرا Gomme ، نیل Indi go ، زیره، خرمل، کرچک، زاج، صبر زرد،
لاجورد Azur Bleu Colialt ، نوشادر ُSel d’ammonniaque و مواد خوشبو مانند عنبر اشهب و مشگ
و کافور و صندل (این چهار ماده آخری بیشتر در کاخهای خسرو پرویز سوزانده میشد که کاخها را خوشبو سازد)، کندر Encens دارچین Cannelle اخته،
بلسان ( بلسان مکی یا Baume ou Mecque ) ، لادن Laudanum ، مرکلی Myrrke که برای درمان زخمها بسیار بکار می رفته است،

مورد nnysthe ، تره (گندنا) poaiau ، کاسنی (هندباء) chi coree ، موم وسیر.