Rez@ee
16th November 2010, 08:56 PM
به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، فيورنزو امنتو يکي از محققان اين پژوهش مي‌گويد: «ما دنبال ماده جديدي براي جايگزيني بافت قرنيه بوديم و در نتيجه ويژگي‌هاي اپتيکي ابريشم و توانايي آن براي جايگزيني قطعات نوري را بررسي كرديم. کل اين سامانه، زيست‌سازگار، زيست‌تخريب‌پذير و قابل کاشت در بدن است».
مزيت ديگر اين روش اين بود که محققان توانستند ترکيباتي همچون آنزيم‌ها و پروتئين‌ها را در طول فرايند ساخت درون ابريشم مورد نظر وارد كنند. در بسياري موارد، لازم است گيرنده‌هاي شيميايي به يک سطح متصل شوند؛ از اين نقطه نظر، راحتي وارد کردن اين ترکيبات در قطعات اپتيکي ابريشمي يک مزيت بزرگ به حساب مي‌آيد.
امنتتو توضيح مي‌دهد: «مهم‌ترين ويژگي اين روش اين است که قطعات اپتيکي در محيط آبي و در دماي معمولي تهيه شده، فراوري شده، و بهينه مي‌شوند و اين امر امکان وارد کردن گيرنده‌هاي زيستي همچون پروتئين‌ها و آنزيم‌ها را در آنها ايجاد مي‌کند. ما مي‌توانيم عناصر اپتيکي پيچيده را در پروتئين خالص توليد کرده و فعاليت زيست‌شيميايي ترکيبات زيستي وارد شده در اين عناصر را حفظ كنيم».
فرايند ساخت با جوشاندن پيله کرم ابريشم به مدت 30 دقيقه آغاز مي‌شود. مرحله بعد، اضافه کردن ترکيبات مورد نظر همانند هموگلوبين يا آزنيم پراُکسيداز، و ريختن جرم ابريشمي توليد شده روي قالب‌هاي منفي اجزاي مورد نظر است. سپس حلال تبخير شده و يک فيلم به ضخامت حدود 100 ميکرون روي قالب باقي مي‌ماند که از روي آن جدا مي‌شود.
اجزايي همچون لنزها، آرايه‌هاي ميکرولنزي، توليدکنندگان الگو، و باريک‌کنندگان طيف با استفاده از اين روش توليد شدند.
امنتو و همکارانش گزارش کرده‌اند که اجزاي اپتيکي آنها بيشتر نور مرئي را بين 90 تا 95 درصد ازخود عبور مي‌دهند. در مورد شبکه‌هاي پراش، 37 درصد نور تابيده شده از يک منبع نور سفيد ابرپيوسته به درجه پراش اوليه تغيير جهت يافتند؛ عرض شکاف‌ها 125 نانومتر بوده و ديواره‌هاي صيقلي داشتند.
به گزارش ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، امنتو ادامه مي‌دهد: «امکان وارد کردن ترکيبات زيستي درون اين پيله‌ها، راه را براي توليد قطعات فتونيکي سازگار با محيط زيست و زيست‌پزشکي هموار مي‌كند».
نتايج کار اين محققان در Biomacromolecules منتشر شده است.
مزيت ديگر اين روش اين بود که محققان توانستند ترکيباتي همچون آنزيم‌ها و پروتئين‌ها را در طول فرايند ساخت درون ابريشم مورد نظر وارد كنند. در بسياري موارد، لازم است گيرنده‌هاي شيميايي به يک سطح متصل شوند؛ از اين نقطه نظر، راحتي وارد کردن اين ترکيبات در قطعات اپتيکي ابريشمي يک مزيت بزرگ به حساب مي‌آيد.
امنتتو توضيح مي‌دهد: «مهم‌ترين ويژگي اين روش اين است که قطعات اپتيکي در محيط آبي و در دماي معمولي تهيه شده، فراوري شده، و بهينه مي‌شوند و اين امر امکان وارد کردن گيرنده‌هاي زيستي همچون پروتئين‌ها و آنزيم‌ها را در آنها ايجاد مي‌کند. ما مي‌توانيم عناصر اپتيکي پيچيده را در پروتئين خالص توليد کرده و فعاليت زيست‌شيميايي ترکيبات زيستي وارد شده در اين عناصر را حفظ كنيم».
فرايند ساخت با جوشاندن پيله کرم ابريشم به مدت 30 دقيقه آغاز مي‌شود. مرحله بعد، اضافه کردن ترکيبات مورد نظر همانند هموگلوبين يا آزنيم پراُکسيداز، و ريختن جرم ابريشمي توليد شده روي قالب‌هاي منفي اجزاي مورد نظر است. سپس حلال تبخير شده و يک فيلم به ضخامت حدود 100 ميکرون روي قالب باقي مي‌ماند که از روي آن جدا مي‌شود.
اجزايي همچون لنزها، آرايه‌هاي ميکرولنزي، توليدکنندگان الگو، و باريک‌کنندگان طيف با استفاده از اين روش توليد شدند.
امنتو و همکارانش گزارش کرده‌اند که اجزاي اپتيکي آنها بيشتر نور مرئي را بين 90 تا 95 درصد ازخود عبور مي‌دهند. در مورد شبکه‌هاي پراش، 37 درصد نور تابيده شده از يک منبع نور سفيد ابرپيوسته به درجه پراش اوليه تغيير جهت يافتند؛ عرض شکاف‌ها 125 نانومتر بوده و ديواره‌هاي صيقلي داشتند.
به گزارش ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، امنتو ادامه مي‌دهد: «امکان وارد کردن ترکيبات زيستي درون اين پيله‌ها، راه را براي توليد قطعات فتونيکي سازگار با محيط زيست و زيست‌پزشکي هموار مي‌كند».
نتايج کار اين محققان در Biomacromolecules منتشر شده است.