poune
16th November 2010, 03:42 PM
پژوهشگران با استفاده از پرتوهای لیزر و امواج فراصوتی، روشی جدید برای تشخیص سلول‌های سرطانی پیدا کرده‌اند. با افزودن نانوذرات طلا، می‌توان از این روش برای آشکارسازی سرطان‌های دیگر نیز استفاده کرد.
برای تشخیص وجود سرطان پیشرفته در بافت‌های لنفوسیت یک شخص که نیاز به درمان‌های جدی‌تر وجود دارد، پاتولوژیست‌ها آزمایش‌های خاص و بسیار دقیقی انجام می‌دهند که ممکن است منجر به تشخیص سلول‌های سرطانی نشود. این روش در حقیقت مانند پیدا کردن سوزنی در انبار کاه است.
اما به لطف تحقیقات پژوهشگران دانشگاه میسوری در کلمبیا، روش جدیدی برای تصویربرداری فتوآکوستیک از بافت‌های لمفوسیت تدوین شده است. در این روش، پرتوهای کوتاه لیزر به بافت مورد نظر شلیک می‌شوند و رنگدانه‌های ملانین را به واکنش وا می‌دارند. این رنگ‌دانه‌ها با جذب نور، به سرعت گرم و سرد می‌شوند و صدایی تولید می‌کنند که توسط حسگرهای فراصوت شناسایی می‌شوند.
با استفاده از این روش جدید، پاتولوژیست‌ها به زودی می‌توانند یک بافت زنده را به طور کامل بررسی کرده و قسمت‌های مختلف آن را در جستجوی سلول‌های سرطانی معاینه کنند؛ به این ترتیب، آن‌ها قادر خواهند بود مکانی را که باید برای سرطان جستجو شود، بهتر و سریع‌تر پیدا کنند.
جان ویاتور، استادیار دپارتمان مهندسی بیولوژی و درماتولوژی گفت: «این روش بسیار شبیه پیدا کردن یک جایزه در داخل یک کیک است. به جای جستجوی کل کیک، می‌توانیم از امواج فراصوت استفاده کنیم تا یک یا دو برش را که ممکن است جایزه داخل آن‌ها باشد، مشخص کنیم. وقتی سیگنالی را از بافت‌های لنفوسیت پیدا می‌کنیم، نشان‌دهنده این است که این ناحیه ممکن است دارای سلول‌های سرطانی باشد. در این هنگام می‌توانیم دامنه تحقیقات خود را محدودتر کرده و در زمان و هزینه صرفه‌جویی کنیم.»
ویاتور از وقتی‌که مقاله‌ای را با عنوان تشخیص فتوآکوستیکی MicrometastatisMelanoma در بافت‌های لنفوسیتی در تیر 2009 منتشر کرد، همکاری خود را با پروفسور جی نون از دانشگاه میسوری آغاز کرد. کیت تشخیص سرطان این گروه هفته گذشته معرفی شد.
این گروه درحال حاضر در حال انجام تحقیقاتی است تا بفهمد چگونه می‌توان از نانوذرات طلا برای برچسب‌گذاری ذرات غیر ملانومایی استفاده کرد و دامنه آشکارسازی فتوآکوستیکی را به انواع دیگری از سرطان مانند سرطان سینه بسط دهند.
ویاتور گفت: «ملانوما رنگدانه‌های خاصی به نام ملانین دارد، اما سلول‌های سرطان سینه رنگ خاصی ندارند و به همین دلیل در برابر نور لیزر نامرئی‌اند. اما ما در حال کار کردن با گروهی هستیم تا بتوانیم این سلول‌ها را رنگ‌آمیزی کنیم و درنهایت، این نوع از تشخیص فتوآکوسیتیک را روی انواع دیگری از سرطان‌ها نیز اجرا کنیم».
ویاتور امیدوار است این فناوری جدید را که ابزار مهمی در مبارزه با سرطان می‌داند، در آینده نزدیک تجاری کند. آخرین فعالیت‌های او در مورد فتوآکوستیک قرار است به‌زودی در نشریه مهندسی پزشکی منتشر شود.
برای تشخیص وجود سرطان پیشرفته در بافت‌های لنفوسیت یک شخص که نیاز به درمان‌های جدی‌تر وجود دارد، پاتولوژیست‌ها آزمایش‌های خاص و بسیار دقیقی انجام می‌دهند که ممکن است منجر به تشخیص سلول‌های سرطانی نشود. این روش در حقیقت مانند پیدا کردن سوزنی در انبار کاه است.
اما به لطف تحقیقات پژوهشگران دانشگاه میسوری در کلمبیا، روش جدیدی برای تصویربرداری فتوآکوستیک از بافت‌های لمفوسیت تدوین شده است. در این روش، پرتوهای کوتاه لیزر به بافت مورد نظر شلیک می‌شوند و رنگدانه‌های ملانین را به واکنش وا می‌دارند. این رنگ‌دانه‌ها با جذب نور، به سرعت گرم و سرد می‌شوند و صدایی تولید می‌کنند که توسط حسگرهای فراصوت شناسایی می‌شوند.
با استفاده از این روش جدید، پاتولوژیست‌ها به زودی می‌توانند یک بافت زنده را به طور کامل بررسی کرده و قسمت‌های مختلف آن را در جستجوی سلول‌های سرطانی معاینه کنند؛ به این ترتیب، آن‌ها قادر خواهند بود مکانی را که باید برای سرطان جستجو شود، بهتر و سریع‌تر پیدا کنند.
جان ویاتور، استادیار دپارتمان مهندسی بیولوژی و درماتولوژی گفت: «این روش بسیار شبیه پیدا کردن یک جایزه در داخل یک کیک است. به جای جستجوی کل کیک، می‌توانیم از امواج فراصوت استفاده کنیم تا یک یا دو برش را که ممکن است جایزه داخل آن‌ها باشد، مشخص کنیم. وقتی سیگنالی را از بافت‌های لنفوسیت پیدا می‌کنیم، نشان‌دهنده این است که این ناحیه ممکن است دارای سلول‌های سرطانی باشد. در این هنگام می‌توانیم دامنه تحقیقات خود را محدودتر کرده و در زمان و هزینه صرفه‌جویی کنیم.»
ویاتور از وقتی‌که مقاله‌ای را با عنوان تشخیص فتوآکوستیکی MicrometastatisMelanoma در بافت‌های لنفوسیتی در تیر 2009 منتشر کرد، همکاری خود را با پروفسور جی نون از دانشگاه میسوری آغاز کرد. کیت تشخیص سرطان این گروه هفته گذشته معرفی شد.
این گروه درحال حاضر در حال انجام تحقیقاتی است تا بفهمد چگونه می‌توان از نانوذرات طلا برای برچسب‌گذاری ذرات غیر ملانومایی استفاده کرد و دامنه آشکارسازی فتوآکوستیکی را به انواع دیگری از سرطان مانند سرطان سینه بسط دهند.
ویاتور گفت: «ملانوما رنگدانه‌های خاصی به نام ملانین دارد، اما سلول‌های سرطان سینه رنگ خاصی ندارند و به همین دلیل در برابر نور لیزر نامرئی‌اند. اما ما در حال کار کردن با گروهی هستیم تا بتوانیم این سلول‌ها را رنگ‌آمیزی کنیم و درنهایت، این نوع از تشخیص فتوآکوسیتیک را روی انواع دیگری از سرطان‌ها نیز اجرا کنیم».
ویاتور امیدوار است این فناوری جدید را که ابزار مهمی در مبارزه با سرطان می‌داند، در آینده نزدیک تجاری کند. آخرین فعالیت‌های او در مورد فتوآکوستیک قرار است به‌زودی در نشریه مهندسی پزشکی منتشر شود.