diamonds55
4th December 2008, 05:20 AM
احترام،می تواند نقش بسیار مهم و کلیدی را در جوامع و روابط اجتماعی ایفا کند.هر یک از ما تعابیر مختلفی از مفاهیم داریم.این تعابیر ممکن است غلط یا به دور از واقعیات باشد.
پس برای رسیدن به نتایج بهتر،نیاز به فهم بهتر مفاهیم و مسائل داریم.
فهمی که از منیت ها و خواسته های شخصی به دور باشد.
احترام منبع آرامش و سکونی برای هر ارتباطی است،قوانین حداقلی جهت کنترل یادگیری ها و عادت
های احتمالا مخرب و آزار دهنده.
احترام و قوانین و چارچوب های نانوشته ای که در جوامع و روابط وجود دارد،می تواند موجب حذف و
خاموشی نابهنجاری ها و منیت ها شود و فضای روابط انسانی را امن کند.
فضای احترام می تواند زمینه ی مهر و خودسازی و بهبود فرد را فراهم کند.
انسان ها به خاطر مشکلات و نابسامانی ها و کشمکش های درونی،نمی توانند به احترام و مهر و
قاعده های مشخص،پایبند باشند.
اگر هوشیاری افراد و حس مهر و محبت وجود داشته باشد و خودپرستی و منیت کمرنگ شود،
بسیاری از حریم ها و قواعد،می توانند به طور خودکار شکل بگیرند و نیازی نیست که آنها را از مرجعی
دریافت کنید یا اینکه این قواعد به زور بر شما تحمیل شوند.فقط کمی آگاهی و درون بینی نیاز است.
با رعایت قواعد در ارتباط با دیگران، حساسیت و آگاهی را تجربه می کنیم و این مسئله به سکوت و
رشد ذهنی ما کمک می کند و می تواند زمینه ای را برای بهبود شناختی فراهم کند.
اگر بخواهیم تعبیر عمیقی از احترام ارائه دهیم،به گفتار زیادی نیاز خواهیم داشت.ولی اگر در یک جمله
آن را بیان کنیم،احترام عبارت است از پذیرش ضمنی دیگران و دوست داشتن آنها و در کنار آن سعی بر
بهبود ارتباط .
احترام همچنین از غفلت و (( از خود بیگانگی )) می کاهد و به خاطر سکوت ِ حاصل از آن،شانس تحول
و بهبود شما بالا می رود و به اندازه ی پیشرفت و توان خود،در وضعیف آگاهی باقی خواهید ماند.
پس برای رسیدن به نتایج بهتر،نیاز به فهم بهتر مفاهیم و مسائل داریم.
فهمی که از منیت ها و خواسته های شخصی به دور باشد.
احترام منبع آرامش و سکونی برای هر ارتباطی است،قوانین حداقلی جهت کنترل یادگیری ها و عادت
های احتمالا مخرب و آزار دهنده.
احترام و قوانین و چارچوب های نانوشته ای که در جوامع و روابط وجود دارد،می تواند موجب حذف و
خاموشی نابهنجاری ها و منیت ها شود و فضای روابط انسانی را امن کند.
فضای احترام می تواند زمینه ی مهر و خودسازی و بهبود فرد را فراهم کند.
انسان ها به خاطر مشکلات و نابسامانی ها و کشمکش های درونی،نمی توانند به احترام و مهر و
قاعده های مشخص،پایبند باشند.
اگر هوشیاری افراد و حس مهر و محبت وجود داشته باشد و خودپرستی و منیت کمرنگ شود،
بسیاری از حریم ها و قواعد،می توانند به طور خودکار شکل بگیرند و نیازی نیست که آنها را از مرجعی
دریافت کنید یا اینکه این قواعد به زور بر شما تحمیل شوند.فقط کمی آگاهی و درون بینی نیاز است.
با رعایت قواعد در ارتباط با دیگران، حساسیت و آگاهی را تجربه می کنیم و این مسئله به سکوت و
رشد ذهنی ما کمک می کند و می تواند زمینه ای را برای بهبود شناختی فراهم کند.
اگر بخواهیم تعبیر عمیقی از احترام ارائه دهیم،به گفتار زیادی نیاز خواهیم داشت.ولی اگر در یک جمله
آن را بیان کنیم،احترام عبارت است از پذیرش ضمنی دیگران و دوست داشتن آنها و در کنار آن سعی بر
بهبود ارتباط .
احترام همچنین از غفلت و (( از خود بیگانگی )) می کاهد و به خاطر سکوت ِ حاصل از آن،شانس تحول
و بهبود شما بالا می رود و به اندازه ی پیشرفت و توان خود،در وضعیف آگاهی باقی خواهید ماند.