touraj atef
11th October 2010, 11:27 AM
گفت
كه با من بيا
ماندم
رهايم نمود
رفتم
گريستن را امر بداد
گريستن
قهقهه اي بزد
لبخندي همراهش كردم
چشمهاي پر اخم شد
ديده به زمين دوخته و سكوت كردم
مرا گفت
بهر چه خندي ؟
گفتمش
بهر آن قهقهه اي كه هر شيطاني را به ديار عدم فرستد
پر غرور نگاهم كرد و پاسخم بداد
اما مستانه خنده ام دوز خي است
پاسخش دادم
با تو دوزخ برايم پرديس باشد
خنديد و پشت به من كرد و گفت
پرديس را بي تو تصور كنم
بغض كرده ليك گفتم
پرديس جايگاه تو, يادت مرا بس
وسوسه كودكانه اي در چشمهايش ديدم و سپس گفت
يادم ترا فراموش
طاقت نياوردم و اين بار نوبت من بود كه با غرور فريادزنم
يادت از آن من است عشق را بي بهانه گفتم
بهر بازيهاي تو سرگرداني را پذيرفتم و قصه هاي پر غوغاي تو مرا طوفاني كرد و گريستن بهر غمهاي من كه ز غمهائي بود كه براي تو آمد
خنديدم بهر خنده تو حتي اگر به دل عاشقم باشد
گيسوانت را نوازشگري غير از دستهايم يافتم و نداي دور شو و كور شو و كلام را به دندان گير را پذيرفتم
فرمان نزديك آي و مرا تنها بين و با من سخن گوي را ديده منت نهادم فراموشيم را پذيرفتم
نبودنم را قبول كردم و بودنم بهر خالي بودن جايگاه آن دگري را گدائي كردم
اما يادت از آن من است دارائي من است هيچ صيادي نتواند شكار لحظه هاي با تو بي تو بودن را ز من برباي
د طعمه گفتارها و شنيدارها و ديدار ها شدم ليك يادت همره من است با من است زيرا از آن من است
نخواهم گذاشت اشكهايت و لبخندهايت و فرمانهايت و قهرت و آشتي هاي پر بهانه مرا ز تو كه نه ز خودم غافل نمايد
من در تو غرقه گشته ام به همراه چشمهاي رويائي تو سر به نا كجا آبادي زدم كه آبادي من است آري ياد تو مرا آباد سازد با تو ز ويراني ها گذشتم ويرانه ايم بي ياد تو است خرابه هائي كه ز فراق تو نصيبم گشت نتوانست قصر پرديس ياد ترا از من ياد برد
آري با تو غرقه گشتم حتي هنگامي كه تو نخواستي كه باشم
من خواهم بود حتي در تبعيد قهر تو
من خواهم بود در بي كران دور شدنهايت
من خواهم بود در اسارات كلامهاي مهر من ,در بي تفاوتي هايت
من خواهم بود در قهري كه همره لبخند تو است
من خواهم بود در اشكهائي كه در زندان هجرم ز تو ريخته اي
من با تو خواهم بود زيرا كه يادت با من است
مرا گوي اشك ريز
لبخند زن
دور شو
و زندگي را در دوزخي خواه
اما يادت پردسيم كرد
پرديس شدم
با يادت پرديس شدم
يادت مرا بي فراموش
www.lonelyseaman.wordpress.com/tourajatef@hotmail.com
كه با من بيا
ماندم
رهايم نمود
رفتم
گريستن را امر بداد
گريستن
قهقهه اي بزد
لبخندي همراهش كردم
چشمهاي پر اخم شد
ديده به زمين دوخته و سكوت كردم
مرا گفت
بهر چه خندي ؟
گفتمش
بهر آن قهقهه اي كه هر شيطاني را به ديار عدم فرستد
پر غرور نگاهم كرد و پاسخم بداد
اما مستانه خنده ام دوز خي است
پاسخش دادم
با تو دوزخ برايم پرديس باشد
خنديد و پشت به من كرد و گفت
پرديس را بي تو تصور كنم
بغض كرده ليك گفتم
پرديس جايگاه تو, يادت مرا بس
وسوسه كودكانه اي در چشمهايش ديدم و سپس گفت
يادم ترا فراموش
طاقت نياوردم و اين بار نوبت من بود كه با غرور فريادزنم
يادت از آن من است عشق را بي بهانه گفتم
بهر بازيهاي تو سرگرداني را پذيرفتم و قصه هاي پر غوغاي تو مرا طوفاني كرد و گريستن بهر غمهاي من كه ز غمهائي بود كه براي تو آمد
خنديدم بهر خنده تو حتي اگر به دل عاشقم باشد
گيسوانت را نوازشگري غير از دستهايم يافتم و نداي دور شو و كور شو و كلام را به دندان گير را پذيرفتم
فرمان نزديك آي و مرا تنها بين و با من سخن گوي را ديده منت نهادم فراموشيم را پذيرفتم
نبودنم را قبول كردم و بودنم بهر خالي بودن جايگاه آن دگري را گدائي كردم
اما يادت از آن من است دارائي من است هيچ صيادي نتواند شكار لحظه هاي با تو بي تو بودن را ز من برباي
د طعمه گفتارها و شنيدارها و ديدار ها شدم ليك يادت همره من است با من است زيرا از آن من است
نخواهم گذاشت اشكهايت و لبخندهايت و فرمانهايت و قهرت و آشتي هاي پر بهانه مرا ز تو كه نه ز خودم غافل نمايد
من در تو غرقه گشته ام به همراه چشمهاي رويائي تو سر به نا كجا آبادي زدم كه آبادي من است آري ياد تو مرا آباد سازد با تو ز ويراني ها گذشتم ويرانه ايم بي ياد تو است خرابه هائي كه ز فراق تو نصيبم گشت نتوانست قصر پرديس ياد ترا از من ياد برد
آري با تو غرقه گشتم حتي هنگامي كه تو نخواستي كه باشم
من خواهم بود حتي در تبعيد قهر تو
من خواهم بود در بي كران دور شدنهايت
من خواهم بود در اسارات كلامهاي مهر من ,در بي تفاوتي هايت
من خواهم بود در قهري كه همره لبخند تو است
من خواهم بود در اشكهائي كه در زندان هجرم ز تو ريخته اي
من با تو خواهم بود زيرا كه يادت با من است
مرا گوي اشك ريز
لبخند زن
دور شو
و زندگي را در دوزخي خواه
اما يادت پردسيم كرد
پرديس شدم
با يادت پرديس شدم
يادت مرا بي فراموش
www.lonelyseaman.wordpress.com/tourajatef@hotmail.com