bacteria
6th October 2010, 02:21 AM
رابرت ادوارد، دانشمند بریتانیایی، به خاطر تلاش‌هایش در جهت درمان نازایی، موفق به دریافت جایزه نوبل سال ۲۰۱۰ شد.
آقای ادوراد، ۸۵ ساله، که از او به عنوان پدر لقاح مصنوعی نیز یاد می شود، نخستین تلاش های خود برای درمان نازایی را در دهه ۵۰ میلادی آغاز کرد و با تولد نخستین نوزاد حاصل از لقاح مصنوعی در اواخر دهه ۷۰، رویای او برای درمان نازایی به واقعیت نزدیک شد.
پس از این موفقیت، تاکنون بیش از چهار میلیون کودک بر اثر لقاح مصنوعی به دنیا آمده اند و دانشمندان امیدوارند که در سالهای نردیک نازایی را به طور کامل درمان کنند.
حدود ۱۰ درصد از زنان جهان با مشکل نازایی مواجهند و سالانه میلیاردها دلار برای درمان خود هزینه می کنند.
کمیته اهدا جایزه نوبل پزشکی، در حالی جایزه امسال را به دکتر ادوارد اختصاص داد که او بر اثر کهولت سن و بیماری قادر نبود که در مراسم دریافت جایزه خود، سخنرانی کند.
لوئیز براون، که اکنون ۳۲ سال دارد و نخستین کسی است که بر اثر لقاح مصنوعی به دنیا آمد، در رابطه با اختصاص جایزه نوبل به دکتر ادوارد می گوید: "من و مادرم بسیار خوشحالیم که این جایزه به یکی از پیشگامان درمان نازایی و لقاح مصنوعی اهدا می شود. کسی که شایسته دریافت این جایزه است."
در روش لقاح مصنوعی، یک تخمک از رحم زن برداشته می شود و در آزمایشگاه با اسپرم مرد مخلوط می شود تا عمل لقاح صورت گیرد و سپس تخمک بارور به بدن زن بازگردانده می شود.
در عین حال، یک مقام رسمی واتیکان از اعطای جایزه نوبل پزشکی به رابرت ادواردز دانشمند بریتانیایی پیشگام در لقاح مصنوعی انتقاد کرد. ایگناسیو کاراسکو دا پاولا رئیس آکادمی حق حیات در واتیکان گفت این جایزه به معنای بی اعتنایی به مسائل اخلاقی نازایی است. وی افزود لقاح مصنوعی، نابودی جنین های انسانی زیادی را در پی داشته است.
آقای کاراسکو گفت لقاح مصنوعی "فصل نوین و مهمی در حوزه بازآفرینی بشر" بوده است. وی افزود اما انتخاب کمیته نوبل "کاملا بی جا" بوده است زیرا این او بود که بازار برزگی برای تخمک انسانی ایجاد و فریزرها را پر از جنین کرد.
کاراسکو به خبرگزاری ایتالیایی انسا گفت در بهترین حالت، جنین ها به رحم منتقل می شوند، اما بیشتر آنها احتمالا از بین می روند و این مشکلی است که مسئول آن برنده جدید جایزه نوبل است. وی تاکید کرد که تنها نظر شخصی خود را می گوید.
گفتنی است اولین جایزه نوبل پزشکی جهان در سال 1901 اعطا شده است و از سال 1901 تاکنون 101 جایزه نوبل پزشکی به 196 دانشمند برتر حوزه علوم پزشکی و فیزیولوژی اعطا شده است.
نکته جالب این که از بین 196 برنده نوبل پزشکی فقط 38 نفر به تنهایی موفق به دریافت این جایزه شده‌اند و در 31 دوره این جایزه توسط دو دانشمند و در 32 سال دیگر این جایزه مشترکا توسط سه دانشمند دریافت شده است.
جوانترین برنده جایزه نوبل پزشکی تاکنون، Frederick G. Banting است که در سال 1923 در 32 سالگی موفق به دریافت این جایزه شد.
مسن‌ترین برنده این جایزه هم Peyton Rous است که در هنگام دریافت جایزه نوبل پزشکی سال 1966، 87 سال داشت.
از بین 196 برنده نوبل پزشکی یا فیزیولوژی تنها 10 نفر زن بوده‌اند که فقط یک نفر از آنها (باربارا مک کلینتوک، برنده نوبل سال 1983) به تنهایی برنده این جایزه شده و 9 دانشمند زن دیگر جایزه خود با یکی یا دو دانشمند دیگر شریکند.
اما پیرترین برنده در قید حیات نوبل پزشکی، ریتا لوی، برنده نوبل سال 1986 است که در 22 آوریل 2010 صد و یکمین سالگرد تولد خود را جشن گرفت.
در بین برندگان جایزه نوبل پزشکی، یک زن و شوهر(گرتی و کارل کوری برندگان جایزه سال 1947)، دو پدر و پسر (هانس ون یولر چلپین، برنده نوبل شیمی و یولف ون یولر چلپین، برنده نوبل پزشکی و آرتور کرنبرگ برنده نوبل پزشکی و پسرش راجر کرنبرگ برنده نوبل شیمی) و همچنین دو برادر( نیکولاس تینبرگن، برنده نوبل پزشکی و برادرش جن برنده نوبل اقتصاد) دیده می شود.
آقای ادوراد، ۸۵ ساله، که از او به عنوان پدر لقاح مصنوعی نیز یاد می شود، نخستین تلاش های خود برای درمان نازایی را در دهه ۵۰ میلادی آغاز کرد و با تولد نخستین نوزاد حاصل از لقاح مصنوعی در اواخر دهه ۷۰، رویای او برای درمان نازایی به واقعیت نزدیک شد.
پس از این موفقیت، تاکنون بیش از چهار میلیون کودک بر اثر لقاح مصنوعی به دنیا آمده اند و دانشمندان امیدوارند که در سالهای نردیک نازایی را به طور کامل درمان کنند.
حدود ۱۰ درصد از زنان جهان با مشکل نازایی مواجهند و سالانه میلیاردها دلار برای درمان خود هزینه می کنند.
کمیته اهدا جایزه نوبل پزشکی، در حالی جایزه امسال را به دکتر ادوارد اختصاص داد که او بر اثر کهولت سن و بیماری قادر نبود که در مراسم دریافت جایزه خود، سخنرانی کند.
لوئیز براون، که اکنون ۳۲ سال دارد و نخستین کسی است که بر اثر لقاح مصنوعی به دنیا آمد، در رابطه با اختصاص جایزه نوبل به دکتر ادوارد می گوید: "من و مادرم بسیار خوشحالیم که این جایزه به یکی از پیشگامان درمان نازایی و لقاح مصنوعی اهدا می شود. کسی که شایسته دریافت این جایزه است."
در روش لقاح مصنوعی، یک تخمک از رحم زن برداشته می شود و در آزمایشگاه با اسپرم مرد مخلوط می شود تا عمل لقاح صورت گیرد و سپس تخمک بارور به بدن زن بازگردانده می شود.
در عین حال، یک مقام رسمی واتیکان از اعطای جایزه نوبل پزشکی به رابرت ادواردز دانشمند بریتانیایی پیشگام در لقاح مصنوعی انتقاد کرد. ایگناسیو کاراسکو دا پاولا رئیس آکادمی حق حیات در واتیکان گفت این جایزه به معنای بی اعتنایی به مسائل اخلاقی نازایی است. وی افزود لقاح مصنوعی، نابودی جنین های انسانی زیادی را در پی داشته است.
آقای کاراسکو گفت لقاح مصنوعی "فصل نوین و مهمی در حوزه بازآفرینی بشر" بوده است. وی افزود اما انتخاب کمیته نوبل "کاملا بی جا" بوده است زیرا این او بود که بازار برزگی برای تخمک انسانی ایجاد و فریزرها را پر از جنین کرد.
کاراسکو به خبرگزاری ایتالیایی انسا گفت در بهترین حالت، جنین ها به رحم منتقل می شوند، اما بیشتر آنها احتمالا از بین می روند و این مشکلی است که مسئول آن برنده جدید جایزه نوبل است. وی تاکید کرد که تنها نظر شخصی خود را می گوید.
گفتنی است اولین جایزه نوبل پزشکی جهان در سال 1901 اعطا شده است و از سال 1901 تاکنون 101 جایزه نوبل پزشکی به 196 دانشمند برتر حوزه علوم پزشکی و فیزیولوژی اعطا شده است.
نکته جالب این که از بین 196 برنده نوبل پزشکی فقط 38 نفر به تنهایی موفق به دریافت این جایزه شده‌اند و در 31 دوره این جایزه توسط دو دانشمند و در 32 سال دیگر این جایزه مشترکا توسط سه دانشمند دریافت شده است.
جوانترین برنده جایزه نوبل پزشکی تاکنون، Frederick G. Banting است که در سال 1923 در 32 سالگی موفق به دریافت این جایزه شد.
مسن‌ترین برنده این جایزه هم Peyton Rous است که در هنگام دریافت جایزه نوبل پزشکی سال 1966، 87 سال داشت.
از بین 196 برنده نوبل پزشکی یا فیزیولوژی تنها 10 نفر زن بوده‌اند که فقط یک نفر از آنها (باربارا مک کلینتوک، برنده نوبل سال 1983) به تنهایی برنده این جایزه شده و 9 دانشمند زن دیگر جایزه خود با یکی یا دو دانشمند دیگر شریکند.
اما پیرترین برنده در قید حیات نوبل پزشکی، ریتا لوی، برنده نوبل سال 1986 است که در 22 آوریل 2010 صد و یکمین سالگرد تولد خود را جشن گرفت.
در بین برندگان جایزه نوبل پزشکی، یک زن و شوهر(گرتی و کارل کوری برندگان جایزه سال 1947)، دو پدر و پسر (هانس ون یولر چلپین، برنده نوبل شیمی و یولف ون یولر چلپین، برنده نوبل پزشکی و آرتور کرنبرگ برنده نوبل پزشکی و پسرش راجر کرنبرگ برنده نوبل شیمی) و همچنین دو برادر( نیکولاس تینبرگن، برنده نوبل پزشکی و برادرش جن برنده نوبل اقتصاد) دیده می شود.