Mina_Mehr
17th September 2010, 08:05 PM
آشنایی با عیوب دوربینی ، نزدیک بینی و آستیگماتیسم چشم
حتی افراد بدون علائم بیماری‌های چشمی یا عوامل خطرساز برای آنها ممکن است دچار نقصان بینایی شوند و لازم است در سن 40 سالگی معاینه پایه‌ای چشم انجام دهند. بسیاری از بیماری‌های چشم بدون علائم هشداردهنده پیشرفت می‌کنند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، تغییرات تدریجی در دید ممکن است بر توانایی شما در کار مستقل و اعتماد به توانایی‌های‌تان اثر بگذارد و از دست دادن بینایی کل زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
برای همین است که هیچ چیز جای یک معاینه پایه‌ای جامع چشم را نمی‌گیرد.
متخصص چشم بر اساس یافته‌های بدست آمده از معاینه اولیه، می‌تواند برنامه‌ای برای معاینه‌های پیگیری بعدی ارائه دهد.
افراد در هر سنی که دارای علائم بیماری چشمی هستند یا به خاطر سابقه خانوادگی، دیابت یا فشارخون بالا در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری چشمی هستند، باید با متخصص چشم مشورت کنند تا تعیین کند که هر چند وقت یکبار باید چشم‌های‌شان معاینه شود.
نزدیک‌بینی چیست؟
نزدیک‌بینی یا مایوپیا یک عیب انکساری بینایی است که هنگامی رخ می‌دهد که شخص در دیدن اشیای دور د چار اشکال باشد.
مجموعه‌ای از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد نزدیک‌بینی موثر هستند.
سابقه خانوادگی مهمتربن عامل زمینه‌ساز برای نزدیک‌بینی است، اما.انجام مرتب کارهای در فاصله نزدیک به چشم نیز احتمال بروز نزدیک‌بینی را افزایش می‌دهد.
نزدیک بینی معمولا از اوایل دهه دوم زندگی شروع شده و با رشد اندازه چشم در طی بلوغ افزایش مییابد و معمولا بعد از 18 سالگی متوقف می‌شود.
اگر قرنیه نسبت به اندازه چشم انحنای بیشتری داشته باشد یا اندازه چشم نسبت به انحنای قرنیه بیشتر از حد معمول باشد, نزدیک بینی ایجاد میگردد. درنتیجه نور واردشده به چشم بصورت دقیق بر روی شبکیه متمرکز نمیشود و وضوح تصاویر کاهش مییابد.
واژه نزدیک بینی بدین معناست که شما می توانید اشیای نزدیک را واضحتر از اشیای دور ببینید. البته اشیای نزدیک در فاصله متناسب با نمره چشم واضح دیده می‌شود. برای مثال فردی که نمره نزدیک بینی 2 دارد، اشیا را در فاصله 50 سانتیمتری از چشم واضح می‌بیند.
افرادی که نمره نزدیک بینی آنها کمتر از 3 است، این امتیاز را دارند که بدون عینک اشیای نزدیک را واضح میبینند. بسیاری از افراد نزدیکبین در هنگام مطالعه از عینک استفاده نمی‌کنند.
عینک با عدسی‌های مقعر یا نمره منفی، لنزهای تماسی یا جراحی با اشعه لیزر ممکن است برای تصحیح نزدیک بینی به کار رود.
کالج اوپتومتریست‌‌های آمریکا این توصیه‌ها را برای کاهش یاپیشگیری از نزدیک‌بینی ارائه می‌کند:
•هنگام خواندن وضعیت مناسبی به خود بگیرید – مستقیم بنشینید و با نزدیک یا دورنگه‌داشتن بیش از حد کتاب به چشمان‌تان فشار نیاورید.
•ترتیبی دهید که همیشه هنگام مطالعه یا کار نور اتاق مناسب باشد.
•هنگام مطالعه یا کار با کامپیوتر یا هر فعالیتی که ممکن است به چشم فشارآورد، به طور منظم کار را قطع کنید و به چشمهای‌تان استراحت دهید.
•اگر متوجه شدیدکه موقع خواندن قوز می‌کنید یا در دیدن اشیای دور مشکل دارید به متخصص چشم یا اوپتومتریست مراجعه کنید.
دوربینی چیست؟
دوربینی یا هایپروپیا یک عیب انکساری بینایی است که هنگامی رخ می‌دهد که فرد در دیدن اشیای نزدیک دچار اشکال یاشد.
شیوع دوربینی از نزدیک بینی کمتر است. دوربینی در اغلب موارد ارثی است.
دوربینی وقتی ایجاد می‌شود که یا چشم نسبت به انحنای قرنیه طول کمتری داشته و یا قرنیه نسبت به طول چشم انحنای کمتری دارد، در نتیجه نور واردشده به چشم در پشت شبکیه متمرکز می‌شود. در این حالت اشیای دور تار بنظر میرسند و تصاویر نزدیک حتی بیشتر تار میشوند.
افراد جوان که دوربین هستند میتوانند با استفاده از قدرت متمرکزکننده عدسی چشم، تصویر را از پشت شبکیه به روی شبکیه بیاندازند و در نتیجه واضح ببینند. اما در دوربینی شدید یا سنین بالاتر این توانایی کاهش یافته و بیماران احتیاج به عینک مطالعه یا عینک دو دید دارند.
دوربینی را نباید با پیرچشمی اشتباه کرد که در آن هم توانایی دید نزدیک مختل می‌شود. پیرچشمی به علت کاهش دامنه تطابق در نتیجه تغییرات ناشی از پیری در عدسی چشم رخ می‌دهد.
دوربینی به میزان کم را گاهی درمان نشده باقی می‌گذارند. در موارد شدیدتر عینک‌های با عدسی تصحیحی محدب یا مثبت یا لنزهای تماسی و در برخی موارد جراحی می‌تواند به بهبود دید مبتلایان به دوربینی کمک کند.
با افزایش سن توانایی متمرکز کردن تصویر بر روی شبکیه کاهش مییابد و بتدریج وابستگی چشمهای دوربین به عینک بیشتر می‌شود و به شماره بالاتری نیاز پیدا می‌کنند.
علائم دوربینی شامل تاری دید، اشکال در دیدن اشیای نزدیک و در برخی موارد تنبلی چشم و لوچی است.
آستیگماتیسم چیست ؟
آستیگماتیسم یک عیب انکساری بینایی است که در نتیجه انحنای غیرطبیعی قرنیه چشم که باعث اعوجاج تصاویر می‌شود، رخ می‌دهد.
این عارضه بسیار شایع است، و معمولا از هنگام تولد وجود دارد.
این نکات را در مورد آستیگماتیسم به یاد داشته باشید:
•آستیگماتیسم اغلب با سایر اختلالات انکساری چشم مانند نزدیک‌بینی یا دوربینی همراهی دارد.
•هنوز روشن نیست که آستیگماتیسم به چه علتی رخ می‌دهد.
•با معاینه مرتب چشم میتوان آستیگماتیسم را تشخیص داد.
•با عینک یا لنزهای تماسی سخت میتوان مبتلایان به آستیگماتیسم را درمان کرد، اما لنزهای تماسی نرم عموما در درمان این عارضه خوب عمل نمی‌کنند.
حتی افراد بدون علائم بیماری‌های چشمی یا عوامل خطرساز برای آنها ممکن است دچار نقصان بینایی شوند و لازم است در سن 40 سالگی معاینه پایه‌ای چشم انجام دهند. بسیاری از بیماری‌های چشم بدون علائم هشداردهنده پیشرفت می‌کنند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، تغییرات تدریجی در دید ممکن است بر توانایی شما در کار مستقل و اعتماد به توانایی‌های‌تان اثر بگذارد و از دست دادن بینایی کل زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
برای همین است که هیچ چیز جای یک معاینه پایه‌ای جامع چشم را نمی‌گیرد.
متخصص چشم بر اساس یافته‌های بدست آمده از معاینه اولیه، می‌تواند برنامه‌ای برای معاینه‌های پیگیری بعدی ارائه دهد.
افراد در هر سنی که دارای علائم بیماری چشمی هستند یا به خاطر سابقه خانوادگی، دیابت یا فشارخون بالا در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری چشمی هستند، باید با متخصص چشم مشورت کنند تا تعیین کند که هر چند وقت یکبار باید چشم‌های‌شان معاینه شود.
نزدیک‌بینی چیست؟
نزدیک‌بینی یا مایوپیا یک عیب انکساری بینایی است که هنگامی رخ می‌دهد که شخص در دیدن اشیای دور د چار اشکال باشد.
مجموعه‌ای از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد نزدیک‌بینی موثر هستند.
سابقه خانوادگی مهمتربن عامل زمینه‌ساز برای نزدیک‌بینی است، اما.انجام مرتب کارهای در فاصله نزدیک به چشم نیز احتمال بروز نزدیک‌بینی را افزایش می‌دهد.
نزدیک بینی معمولا از اوایل دهه دوم زندگی شروع شده و با رشد اندازه چشم در طی بلوغ افزایش مییابد و معمولا بعد از 18 سالگی متوقف می‌شود.
اگر قرنیه نسبت به اندازه چشم انحنای بیشتری داشته باشد یا اندازه چشم نسبت به انحنای قرنیه بیشتر از حد معمول باشد, نزدیک بینی ایجاد میگردد. درنتیجه نور واردشده به چشم بصورت دقیق بر روی شبکیه متمرکز نمیشود و وضوح تصاویر کاهش مییابد.
واژه نزدیک بینی بدین معناست که شما می توانید اشیای نزدیک را واضحتر از اشیای دور ببینید. البته اشیای نزدیک در فاصله متناسب با نمره چشم واضح دیده می‌شود. برای مثال فردی که نمره نزدیک بینی 2 دارد، اشیا را در فاصله 50 سانتیمتری از چشم واضح می‌بیند.
افرادی که نمره نزدیک بینی آنها کمتر از 3 است، این امتیاز را دارند که بدون عینک اشیای نزدیک را واضح میبینند. بسیاری از افراد نزدیکبین در هنگام مطالعه از عینک استفاده نمی‌کنند.
عینک با عدسی‌های مقعر یا نمره منفی، لنزهای تماسی یا جراحی با اشعه لیزر ممکن است برای تصحیح نزدیک بینی به کار رود.
کالج اوپتومتریست‌‌های آمریکا این توصیه‌ها را برای کاهش یاپیشگیری از نزدیک‌بینی ارائه می‌کند:
•هنگام خواندن وضعیت مناسبی به خود بگیرید – مستقیم بنشینید و با نزدیک یا دورنگه‌داشتن بیش از حد کتاب به چشمان‌تان فشار نیاورید.
•ترتیبی دهید که همیشه هنگام مطالعه یا کار نور اتاق مناسب باشد.
•هنگام مطالعه یا کار با کامپیوتر یا هر فعالیتی که ممکن است به چشم فشارآورد، به طور منظم کار را قطع کنید و به چشمهای‌تان استراحت دهید.
•اگر متوجه شدیدکه موقع خواندن قوز می‌کنید یا در دیدن اشیای دور مشکل دارید به متخصص چشم یا اوپتومتریست مراجعه کنید.
دوربینی چیست؟
دوربینی یا هایپروپیا یک عیب انکساری بینایی است که هنگامی رخ می‌دهد که فرد در دیدن اشیای نزدیک دچار اشکال یاشد.
شیوع دوربینی از نزدیک بینی کمتر است. دوربینی در اغلب موارد ارثی است.
دوربینی وقتی ایجاد می‌شود که یا چشم نسبت به انحنای قرنیه طول کمتری داشته و یا قرنیه نسبت به طول چشم انحنای کمتری دارد، در نتیجه نور واردشده به چشم در پشت شبکیه متمرکز می‌شود. در این حالت اشیای دور تار بنظر میرسند و تصاویر نزدیک حتی بیشتر تار میشوند.
افراد جوان که دوربین هستند میتوانند با استفاده از قدرت متمرکزکننده عدسی چشم، تصویر را از پشت شبکیه به روی شبکیه بیاندازند و در نتیجه واضح ببینند. اما در دوربینی شدید یا سنین بالاتر این توانایی کاهش یافته و بیماران احتیاج به عینک مطالعه یا عینک دو دید دارند.
دوربینی را نباید با پیرچشمی اشتباه کرد که در آن هم توانایی دید نزدیک مختل می‌شود. پیرچشمی به علت کاهش دامنه تطابق در نتیجه تغییرات ناشی از پیری در عدسی چشم رخ می‌دهد.
دوربینی به میزان کم را گاهی درمان نشده باقی می‌گذارند. در موارد شدیدتر عینک‌های با عدسی تصحیحی محدب یا مثبت یا لنزهای تماسی و در برخی موارد جراحی می‌تواند به بهبود دید مبتلایان به دوربینی کمک کند.
با افزایش سن توانایی متمرکز کردن تصویر بر روی شبکیه کاهش مییابد و بتدریج وابستگی چشمهای دوربین به عینک بیشتر می‌شود و به شماره بالاتری نیاز پیدا می‌کنند.
علائم دوربینی شامل تاری دید، اشکال در دیدن اشیای نزدیک و در برخی موارد تنبلی چشم و لوچی است.
آستیگماتیسم چیست ؟
آستیگماتیسم یک عیب انکساری بینایی است که در نتیجه انحنای غیرطبیعی قرنیه چشم که باعث اعوجاج تصاویر می‌شود، رخ می‌دهد.
این عارضه بسیار شایع است، و معمولا از هنگام تولد وجود دارد.
این نکات را در مورد آستیگماتیسم به یاد داشته باشید:
•آستیگماتیسم اغلب با سایر اختلالات انکساری چشم مانند نزدیک‌بینی یا دوربینی همراهی دارد.
•هنوز روشن نیست که آستیگماتیسم به چه علتی رخ می‌دهد.
•با معاینه مرتب چشم میتوان آستیگماتیسم را تشخیص داد.
•با عینک یا لنزهای تماسی سخت میتوان مبتلایان به آستیگماتیسم را درمان کرد، اما لنزهای تماسی نرم عموما در درمان این عارضه خوب عمل نمی‌کنند.