hossein_music
1st December 2008, 09:22 AM
«ناصر عبداللهي» در دهم دي ماه سال 1349 در محله «باغ» بندرعباس متولد شد. پدرش «عبدالرحمن عبداللهي» از كارگران بازنشسته شركت نفت و مادرش «مهرنگار بندري نيايي» خانه دار است.
اين پدر و مادر پنج پسر و يك دختر داشتند كه ناصر يكي از پسران شان بود.
«محمد طبيب»، «نادر» ، «ناصر»، «عليرضا» و «عقيل» و دختري به نام «نسرين».
عشق به موسيقي ناصر با يك «ملوديكا» آغاز شد. او عاشق موسيقي بود.
ناصر در سن 18 سالگي با «فهيمه غفوري» اهل بندرعباس ازدواج كرد كه ثمره ي اين پيوند سه فرزند است به نام هاي «نويد» 17 ساله، «نازنين» 14 ، «نامي» 12 ساله و دختر خردسالي به نام " نينا " .
«نازنين» مانند پدر موسيقي را خيلي دوست دارد و حتي در بعضي از كنسرت ها به همراه پدر به اجراي برنامه مي پرداخت و به عنوان گروه كر در كنار پدر هنرمندش بود.
ناصر وقتي به تهران آمد، تلاش كرد جايي را تهيه كند تا خانواده اش را نيز به پايتخت منتقل كند. او عاقبت موفق شد با اجاره ي خانه اي خانواده اش را به تهران بياورد. فعاليت هاي گسترده ي او در موسيقي با اجراي كنسرت هاي داخلي آغاز شد.
كنسرت هاي اوهمواره با استقبال مواجه مي شد.
آن اتفاق تلخ
دوم آذرماه 1385 ناصر عبداللهي در بندرعباس ناگهان به حالت كما رفت. معاينات نشان داد كه جفت كليه هايش را از دست داده ! بعد از دو هفته او را به بيمارستان هاشمي نژاد تهران منتقل كردند تا با امكانات بيشتر او را به زندگي باز گردانند.
حرف و حديث ها زياد شد، متأسفانه بعضي ها كه استعداد فراواني در شايعه سازي دارند، حاشيه هاي جورواجوري براي او درست كردند. اما ناصر در همان حال بر بستر بيماري با مرگ مبارزه مي كرد. عاقبت او نتوانست در اين مبارزه پيروز شود و صبح چهارشنبه 29 آذرماه 85 ديوان زندگي اش بسته شد.
حالا ديگر كساني كه از حضور او و موفقيت هاي او ناراحت بودند، مي توانند راحت باشند چرا كه ناصر عبداللهي : «... پشت پا به رسم دنيا زد و رفت...» در آثار عبداللهي كارهاي خوب زيادي را مي توان شنيد.
اين پدر و مادر پنج پسر و يك دختر داشتند كه ناصر يكي از پسران شان بود.
«محمد طبيب»، «نادر» ، «ناصر»، «عليرضا» و «عقيل» و دختري به نام «نسرين».
عشق به موسيقي ناصر با يك «ملوديكا» آغاز شد. او عاشق موسيقي بود.
ناصر در سن 18 سالگي با «فهيمه غفوري» اهل بندرعباس ازدواج كرد كه ثمره ي اين پيوند سه فرزند است به نام هاي «نويد» 17 ساله، «نازنين» 14 ، «نامي» 12 ساله و دختر خردسالي به نام " نينا " .
«نازنين» مانند پدر موسيقي را خيلي دوست دارد و حتي در بعضي از كنسرت ها به همراه پدر به اجراي برنامه مي پرداخت و به عنوان گروه كر در كنار پدر هنرمندش بود.
ناصر وقتي به تهران آمد، تلاش كرد جايي را تهيه كند تا خانواده اش را نيز به پايتخت منتقل كند. او عاقبت موفق شد با اجاره ي خانه اي خانواده اش را به تهران بياورد. فعاليت هاي گسترده ي او در موسيقي با اجراي كنسرت هاي داخلي آغاز شد.
كنسرت هاي اوهمواره با استقبال مواجه مي شد.
آن اتفاق تلخ
دوم آذرماه 1385 ناصر عبداللهي در بندرعباس ناگهان به حالت كما رفت. معاينات نشان داد كه جفت كليه هايش را از دست داده ! بعد از دو هفته او را به بيمارستان هاشمي نژاد تهران منتقل كردند تا با امكانات بيشتر او را به زندگي باز گردانند.
حرف و حديث ها زياد شد، متأسفانه بعضي ها كه استعداد فراواني در شايعه سازي دارند، حاشيه هاي جورواجوري براي او درست كردند. اما ناصر در همان حال بر بستر بيماري با مرگ مبارزه مي كرد. عاقبت او نتوانست در اين مبارزه پيروز شود و صبح چهارشنبه 29 آذرماه 85 ديوان زندگي اش بسته شد.
حالا ديگر كساني كه از حضور او و موفقيت هاي او ناراحت بودند، مي توانند راحت باشند چرا كه ناصر عبداللهي : «... پشت پا به رسم دنيا زد و رفت...» در آثار عبداللهي كارهاي خوب زيادي را مي توان شنيد.