آبجی
19th August 2010, 02:15 AM
http://www.aftab.ir/news/2010/aug/18/images/4df7eca2b893a9d3cba150a84331621a.jpg
شرکت اپل آی-پد را در بالاترین نقطه از حد انتظار کاربران برای داشتن یک تبلت عرضه کرده است اما در سال ۱۹۷۹ نیز نسل پیشین کاربران اپل نوعی متفاوت از تبلتهای این شرکت را تجربه کرده اند.
شرکت اپل آی-پد را در بالاترین نقطه از حد انتظار کاربران برای داشتن یک تبلت عرضه کرده است اما در سال ۱۹۷۹ نیز نسل پیشین کاربران اپل نوعی متفاوت از تبلتهای این شرکت را تجربه کرده اند.
تبلت گرافیک اپل توسط شرکت Summagraphics طراحی شده و به عنوان بخشی از رایانه اپل ۲ توسط شرکت اپل به فروش رسید.
این تبلت مانند آی-پد ابزار رایانه ای مستقلی نبود بلکه ابزار تکمیلی بود که با اتصال به رایانه می شد از آن برای تصویرسازی بر روی رایانه های اپل ۲ استفاده کرد.
یکی از نمونه های این تبلت گرافیکی به تازگی در نشست انجمن سالانه "کانزاس فست" به نمایش گذاشته شده و با محصول جدید و جذاب اپل، یعنی آی-پد به مقایسه گذاشته شده است:
تفاوت ظاهری: تبلت گرافیکی اپل در سال ۱۹۷۹ و با قیمت ۶۵۰ دلار عرضه شد. این ابزار باید به رایانه اپل ۲ وصل می شد و کاربر می توانست با استفاده از آن تصاویری با وضوح ۲۸۰ در ۱۹۲ پیکسل به وجود آورد.
آی-پد اپل که عرضه آن از سال جاری و در ۶ مدل مختلف آغاز شده از دامنه قیمتی ۴۹۹ تا ۸۲۹ دلار برخوردار است.
این تبلت در گنجایشهای ۱۶، ۳۲ و ۶۴ گیگابایتی ارائه شده و می تواند از طریق آی-تیونز با رایانه های مکینتاش و تحت ویندوز منطبق شود.
در عین حال این تبلت هزاران نرم افزار تحت iOS را پوشش می دهد.
همچنین وضوح تصویری این تبلت ۹.۷ اینچی ۱۰۲۴ در ۷۶۸ پیکسل است.
بیرون از جعبه: تبلت گرافیکی به همراه یک کارت سطح مشترک، یک قلم، کابلها، یک صفحه پلاستیکی، دفترچه راهنما و نرم افزاری بر روی یک فلاپی دیسک ۵.۲۵ اینچی بسته بندی شده بود.
اما آی-پد در کنار یک کابل USB، یک کابل برق، کارت اطلاعاتی حاوی راهنمای بخشهای مختلف آی-پد، جزوه ای از اطلاعات ضروری از جمله هشدارهای معمولی درباره کارهایی که نباید با آی-پد انجام داد و یک صفحه از برچسبهای سفید رنگ اپل بسته بندی شده است.
از آنجایی که آی-پد برای تنظیم به رایانه ای مستقل نیاز دارد، نرم افزار آی-تیونز در کنار آی-پد ارائه نمی شود.
ابعاد تبلتها: ابعاد تبلت گرافیکی ۳۹.۷ در ۳۹.۷ در ۲.۵ سانتیمتر بود و وزنی در حدود ۲.۷ کیلوگرم داشت که نسبت به آی-پد باریک و کوچک کاملا بزرگ و سنگین وزن به نظر می رسد.
در مقابل آی-پد ابعادی برابر ۲۴ در ۱۸.۹ در ۱.۳ سانتیمتر داشته و وزن آن ۶۸۰ گرم است.
در عین حال هیچ محصول رسمی برای تزئین ظاهر تبلت گرافیکی وجود نداشت اما در حال حاضر قابها و برچسبهای تزئینی زیادی برای تزئین ظاهر آی-پد وجود دارند.
تفاوت در سطح لمسی: برای استفاده از سطح لمسی تبلت گرافیکی کاربر باید از یک قلم متصل به تبلت استفاده می کرد.
یک لایه پلاستیکی سطح تبلت را بخش بندی می کرد تا کارایی تبلت بالا رفته و به کاربر در طرح نقاشی ها کمک کند.
سطح لمسی خازنی آی-پد نیازی به ابزارهای جانبی ندارد اما می تواند نسبت به چندین نقطه تماس از طریق نشانه های چند انگشتی بر روی سطح واکنش نشان دهد.
مقایسه فهرست کارایی ها: لایه پلاستیکی تبلت گرافیکی ردیفی بر بالای تبلت تشکیل می داد که کلیدهای عملیاتی بر روی آن قرار داشتند تا کاربر با فشردن هر یک از این کلیدها با استفاده از قلم دستگاه، نرم افزار یا دستور مورد نظر خود را اجرا کند.
این نوار ابزار از خط صاف، قابهای خالی، مکعبهای تو پر، پالت رنگها و کلید ذخیره اثر برخوردار بود و تنها با یک تک ضربه کارایی تبلت تغییر پیدا می کرد.
بر روی نمایشگر آی-پد کاربر می تواند ردیفی از ابزارهای قابل انطباق و را مشاهده کند که در پایین صفحه واقع شده اند و دستورهای مختلفی را برای اجرا شدن پیشنهاد می دهند.
زمانی که یکی از این نرم افزارها اجرا شد بقیه آیکن ها ناپدید شده و تنها زمانی آشکار خواهند شد که کلید صفحه اصلی فشرده شده باشد.
تفاوت در اتصال: نصب تبلت گرافیکی بر روی رایانه اپل ۲ نیازمند کارت قابل نصبی بود که تبلت و قلم آن را نیز به یکدیگر وصل می کرد.
اما آی-پد از کابل استاندارد USB برای اتصال به یک رایانه مکینتاش یا تحت ویندوز استفاده می کند و سپس با آی-تیونز ۹.۱ منطبق می شود.
برای دسترسی به اینترنت برخی از آی-پدها از خدمات نسل سوم AT&T استفاده کرده و تمامی مدلهای آن به بلوتوث و وای-فای مجهز است.
روند تنظیم دستگاه: برای اولین استفاده از تبلت گرافیکی، این دستگاه باید با استفاده از نرم افزارهایی خاص تنظیم می شد.
تنظیم نادرست می توانست ارتباط میان حرکات دست کاربر و تصویر نهایی بر روی صفحه رایانه را از بین ببرد.
نرم افزار این تبلت تنظیمات مورد نیاز آن را بر روی حافظه رایانه حفظ می کرد تا در صورت نیاز تنظیمات مجدد صورت گیرند.
در مقابل برای تنظیمات آی-پد هر یک از نرم افزارها از تنظیمات ویژه خود برخوردار است و هر یک باید به صورت مجزا تنظیم شوند.
قابلیتهای گرافیکی: تبلت گرافیکی اپل به عملکرد دقیق رایانه در ثبت اثر کاربر وابسته بود. اما آی پد نیاز به دو سطح را برای کشیدن اثر و نمایش دادن آن از بین برد زیرا در آی-پد صفحه نقاشی و نمایشگر یکی هستند.
با وجود اینکه لمس چندگانه بر روی صفحه آی-پد امکان پذیر است اما نرم افزارهایی مانند نقاشی آزاد می تواند به کارایی های آن بیافزاید.
خبرگزارى مهر (www.mehrnews.com (http://njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.mehrnews.com))
شرکت اپل آی-پد را در بالاترین نقطه از حد انتظار کاربران برای داشتن یک تبلت عرضه کرده است اما در سال ۱۹۷۹ نیز نسل پیشین کاربران اپل نوعی متفاوت از تبلتهای این شرکت را تجربه کرده اند.
شرکت اپل آی-پد را در بالاترین نقطه از حد انتظار کاربران برای داشتن یک تبلت عرضه کرده است اما در سال ۱۹۷۹ نیز نسل پیشین کاربران اپل نوعی متفاوت از تبلتهای این شرکت را تجربه کرده اند.
تبلت گرافیک اپل توسط شرکت Summagraphics طراحی شده و به عنوان بخشی از رایانه اپل ۲ توسط شرکت اپل به فروش رسید.
این تبلت مانند آی-پد ابزار رایانه ای مستقلی نبود بلکه ابزار تکمیلی بود که با اتصال به رایانه می شد از آن برای تصویرسازی بر روی رایانه های اپل ۲ استفاده کرد.
یکی از نمونه های این تبلت گرافیکی به تازگی در نشست انجمن سالانه "کانزاس فست" به نمایش گذاشته شده و با محصول جدید و جذاب اپل، یعنی آی-پد به مقایسه گذاشته شده است:
تفاوت ظاهری: تبلت گرافیکی اپل در سال ۱۹۷۹ و با قیمت ۶۵۰ دلار عرضه شد. این ابزار باید به رایانه اپل ۲ وصل می شد و کاربر می توانست با استفاده از آن تصاویری با وضوح ۲۸۰ در ۱۹۲ پیکسل به وجود آورد.
آی-پد اپل که عرضه آن از سال جاری و در ۶ مدل مختلف آغاز شده از دامنه قیمتی ۴۹۹ تا ۸۲۹ دلار برخوردار است.
این تبلت در گنجایشهای ۱۶، ۳۲ و ۶۴ گیگابایتی ارائه شده و می تواند از طریق آی-تیونز با رایانه های مکینتاش و تحت ویندوز منطبق شود.
در عین حال این تبلت هزاران نرم افزار تحت iOS را پوشش می دهد.
همچنین وضوح تصویری این تبلت ۹.۷ اینچی ۱۰۲۴ در ۷۶۸ پیکسل است.
بیرون از جعبه: تبلت گرافیکی به همراه یک کارت سطح مشترک، یک قلم، کابلها، یک صفحه پلاستیکی، دفترچه راهنما و نرم افزاری بر روی یک فلاپی دیسک ۵.۲۵ اینچی بسته بندی شده بود.
اما آی-پد در کنار یک کابل USB، یک کابل برق، کارت اطلاعاتی حاوی راهنمای بخشهای مختلف آی-پد، جزوه ای از اطلاعات ضروری از جمله هشدارهای معمولی درباره کارهایی که نباید با آی-پد انجام داد و یک صفحه از برچسبهای سفید رنگ اپل بسته بندی شده است.
از آنجایی که آی-پد برای تنظیم به رایانه ای مستقل نیاز دارد، نرم افزار آی-تیونز در کنار آی-پد ارائه نمی شود.
ابعاد تبلتها: ابعاد تبلت گرافیکی ۳۹.۷ در ۳۹.۷ در ۲.۵ سانتیمتر بود و وزنی در حدود ۲.۷ کیلوگرم داشت که نسبت به آی-پد باریک و کوچک کاملا بزرگ و سنگین وزن به نظر می رسد.
در مقابل آی-پد ابعادی برابر ۲۴ در ۱۸.۹ در ۱.۳ سانتیمتر داشته و وزن آن ۶۸۰ گرم است.
در عین حال هیچ محصول رسمی برای تزئین ظاهر تبلت گرافیکی وجود نداشت اما در حال حاضر قابها و برچسبهای تزئینی زیادی برای تزئین ظاهر آی-پد وجود دارند.
تفاوت در سطح لمسی: برای استفاده از سطح لمسی تبلت گرافیکی کاربر باید از یک قلم متصل به تبلت استفاده می کرد.
یک لایه پلاستیکی سطح تبلت را بخش بندی می کرد تا کارایی تبلت بالا رفته و به کاربر در طرح نقاشی ها کمک کند.
سطح لمسی خازنی آی-پد نیازی به ابزارهای جانبی ندارد اما می تواند نسبت به چندین نقطه تماس از طریق نشانه های چند انگشتی بر روی سطح واکنش نشان دهد.
مقایسه فهرست کارایی ها: لایه پلاستیکی تبلت گرافیکی ردیفی بر بالای تبلت تشکیل می داد که کلیدهای عملیاتی بر روی آن قرار داشتند تا کاربر با فشردن هر یک از این کلیدها با استفاده از قلم دستگاه، نرم افزار یا دستور مورد نظر خود را اجرا کند.
این نوار ابزار از خط صاف، قابهای خالی، مکعبهای تو پر، پالت رنگها و کلید ذخیره اثر برخوردار بود و تنها با یک تک ضربه کارایی تبلت تغییر پیدا می کرد.
بر روی نمایشگر آی-پد کاربر می تواند ردیفی از ابزارهای قابل انطباق و را مشاهده کند که در پایین صفحه واقع شده اند و دستورهای مختلفی را برای اجرا شدن پیشنهاد می دهند.
زمانی که یکی از این نرم افزارها اجرا شد بقیه آیکن ها ناپدید شده و تنها زمانی آشکار خواهند شد که کلید صفحه اصلی فشرده شده باشد.
تفاوت در اتصال: نصب تبلت گرافیکی بر روی رایانه اپل ۲ نیازمند کارت قابل نصبی بود که تبلت و قلم آن را نیز به یکدیگر وصل می کرد.
اما آی-پد از کابل استاندارد USB برای اتصال به یک رایانه مکینتاش یا تحت ویندوز استفاده می کند و سپس با آی-تیونز ۹.۱ منطبق می شود.
برای دسترسی به اینترنت برخی از آی-پدها از خدمات نسل سوم AT&T استفاده کرده و تمامی مدلهای آن به بلوتوث و وای-فای مجهز است.
روند تنظیم دستگاه: برای اولین استفاده از تبلت گرافیکی، این دستگاه باید با استفاده از نرم افزارهایی خاص تنظیم می شد.
تنظیم نادرست می توانست ارتباط میان حرکات دست کاربر و تصویر نهایی بر روی صفحه رایانه را از بین ببرد.
نرم افزار این تبلت تنظیمات مورد نیاز آن را بر روی حافظه رایانه حفظ می کرد تا در صورت نیاز تنظیمات مجدد صورت گیرند.
در مقابل برای تنظیمات آی-پد هر یک از نرم افزارها از تنظیمات ویژه خود برخوردار است و هر یک باید به صورت مجزا تنظیم شوند.
قابلیتهای گرافیکی: تبلت گرافیکی اپل به عملکرد دقیق رایانه در ثبت اثر کاربر وابسته بود. اما آی پد نیاز به دو سطح را برای کشیدن اثر و نمایش دادن آن از بین برد زیرا در آی-پد صفحه نقاشی و نمایشگر یکی هستند.
با وجود اینکه لمس چندگانه بر روی صفحه آی-پد امکان پذیر است اما نرم افزارهایی مانند نقاشی آزاد می تواند به کارایی های آن بیافزاید.
خبرگزارى مهر (www.mehrnews.com (http://njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.mehrnews.com))