MR_Jentelman
7th July 2010, 11:31 PM
كارآفرينان به‌عنوان بخشي از فعالان حوزه كسب و كار در جامعه، بر اساس سن، جنسيت، نوع تجارت و كاربري تكنولوژي، طبقه‌بندي مي‌شوند.به گزارش ايسنا، اين طبقه‌بندي اگرچه به اشكال مختلف صورت گرفته، اما معمول‌ترين آن كه هم‌اكنون در جهان به آن استناد مي‌شود به 19 بخش تقسيم مي‌شود.
كارآفرينان صنعتي:اين دسته شامل كارآفرينان بزرگ، متوسط، كوچك و خردند كه به ترتيب در كسب و كارهاي بزرگ، كوچك و خرد مشغول‌اند. هم‌چنين كارآفرينان كوچك را كه به توليد و فروش محصولاتي كه در كارگاه‌هاي صنعتي كوچك خود مي‌پردازند نيز مي‌توان در زمره اين تقسيم‌بندي قرار داد. اين نوع كارآفرينان فعاليت‌هاي صنعتي را دست مي‌گيرند.
كارآفرينان خدماتي:كارآفرينان اين گروه، مرتبط با بخش ارائه و فعاليت‌هاي خدماتي مانند كارگاه‌هاي تعمير، نگه‌داري و مهندسي دكوراسيون داخلي منزل و... هستند كه مي‌توانند به مردم ارائه خدمت كنند. اين كارآفرينان نيازمند كسب مهارت و آموزش‌هاي شغلي به منظور دستيابي به موفقيت هستند. كارآفرينان تجاري:در سال‌هاي اخير كارآفرينان تجاري مانند كارآفرينان داد و ستدي عمل كرده‌اند. اين دسته ارتباطي با فعاليت‌هاي صنعتي و توليد ندارند و فعاليت‌هاي اقتصادي آن‌ها داد و ستد است. آن‌ها بازارهاي داراي فرصت مناسب براي رشد و ترقي را شناسايي و اين بازارها را به محلي براي فروش محصولات خود تبديل مي‌كنند. تشكيلات اقتصادي مانند فروشگاه‌هاي لوازم‌التحرير، داروخانه‌ها، لباس فروشي‌ها و... جزو اين دسته به حساب مي‌آيند.
كارآفرينان كشاورزي:اين كارآفرينان خود را وقف فعاليت‌هايي مانند كاشت محصولات، توليد گل‌هاي صادراتي، توليد محصولاتي مانند پنبه، گندم، پرورش گل و گياه، پرورش حيوانات، توليد لبنيات، پرورش ماكيان و... مي‌كنند. اين كارآفرينان با به‌كارگيري تكنولوژي جديد و پيشرفته و تسهيلات آبياري مدرن، سمپاشي، بذرهاي اصلاح شده و... به حجم توليد و سود بيشتر نسبت به كشاورزي سنتي دست پيدا مي‌كنند.
كارآفرينان شركتي:اين دسته از كارآفرينان توانايي و مهارت و نبوغ خود را در قالب يك شركت نشان مي‌دهند. يك سازمان براي فعاليت تجاري تشكيل مي‌شود و به ثبت قانوني مي‌رسد به نحوي كه داراي شخصيت حقوقي مستقلي مي‌شود لذا اين نوع كارآفرينان فعاليت‌هاي تجاري خود را زير نظر يك شركت ثبت شده قانوني انجام مي‌دهند.
كارآفرينان نسل اول:اين دسته هيچ‌گونه تملك يا تجارت خانوادگي مشخصي در گذشته خود ندارند، بلكه بنگاه‌هاي اقتصادي خود را با اتكاء به مهارت‌ها، تجارب، كشف و اختراع‌ها و تخصص‌هاي خود بنا مي‌كنند، در حقيقت آن‌ها كارآفرينان خود ساخته هستند.
كارآفرينان كلاسيك:اين كارآفرينان از روش‌هاي قديمي و كليشه‌اي تبعيت مي‌كنند آن‌ها تنها به اقتصاد خود متكي بوده و با وجود آن انگيزه پيدا كرده و مصرانه براي هدف خود تلاش مي‌كنند.
كارآفرينان ذاتي:اين نوع، به مهارت خود در تجارت معتقد هستند. آن‌ها مي‌كوشند تا مهارت خود را در معاملاتي كه برايشان سودمند است اثبات كرده و از مهارت‌هاي تجاري خود براي سود بيشتر بهره گيرند.
كارآفرينان تحريكي:اين كارآفرينان براي پيشرفت كار خود با دولت تعاملاتي دارند. هرچند گاهي دولت سياست‌هاي صنعتي براي كمك‌هاي سودمند و تشويق اعلام مي‌دارند تا افرادي كه علاقه‌مند بوده و تجارت‌هاي خود دارند به آن سمت بيايند. با فراهم آوردن سبد تسهيلات مالي، قيمت‌هاي پايين و تامين مواد خام كمياب، معافيت مالياتي، آموزش مهارت و... با اين كارآفرينان كمك مي‌شود. در حقيقت عمل دولت باعث تحريك افراد براي گرايش به سمت كارآفريني مي‌شود.
كارآفرينان خودجوش:اين كارآفرينان تجارت خود را به‌صورت خودجوش شروع مي‌كنند آن‌ها نسبت به روش و شخصيت خود اعتماد به نفس دارند و روش خود را صحيح مي‌انگارند. ماهيت دروني و هوش ذاتي آن‌ها را به سمت تجارت خودجوش سوق مي‌دهد.
كارآفرينان زن:اين دسته از كارآفرينان به گروهي از زنان اطلاق مي‌شود كه يك سازمان تجاري را ايجاد كرده و آن را ساماندهي مي‌كنند. مثلا با توجه به قوانين دولت هند، يك زن به عنوان يك مالك تجاري معرفي مي‌شود كه كنترل تمام كارهاي شركت را برعهده داشته و حداقل 51 درصد از سرمايه متعلق به وي بوده و 51 درصد از كاركنان آن زن باشند.
كارآفرينان روستايي:كارآفريناني كه فرصت‌هاي مربوط به صنايع روستايي را انتخاب مي‌كنند، كارآفرينان روستايي خوانده مي‌شوند. با توجه به كميسيون صنعت روستايي، هر صنعت واقع شده در منطقه روستايي است كه جمعيت آن از 10 هزار نفر بوده و به توليد اجناس و خدمات روستايي مشغول باشند.
افزون بر آن هر صنعتي كه در منطقه روستايي يا شهر با جمعيت كمتر از 20 هزار نفر و با سرمايه سه كرور در ماشين آلات باشد جزو صنعت روستايي محسوب مي‌شود. بنابراين كارآفرينان روستايي گستره وسيعي براي ايجاد صنعت روستاي و تقويت آن براي رسيدن به تعادل را ايجاد مي‌كنند.
كارآفرينان مدرن:هميشه كارآفرينان مدرن كالاها و خدمات مطابق با تغييرات را توليد مي‌كنند و متناسب با نيازهاي روز جامعه به كسب و كار مي‌پردازند.
كارآفرينان غير فني:اين كارآفرينان بيشتر با جنبه‌هاي غير فني محصولاتي كه با آن‌ها سر و كار دارند، درگير هستند. آن‌ها با اصرار سعي در گسترش روش‌هاي فروش و توزيع براي پيشرفت تجارتشان دارند. طرح آن‌ها براساس تقاضا افراد است.
كارآفرينان فني:اين نوع كارآفرينان به صورت فني و آكادميك كسب مهارت كرده‌اند. آن‌ها كيفيت در پيشرفت كاري و كسب مهارت در توليد را مرهون همين تسهيلات هستند.
كارآفرينان انفرادي:اين كارآفرينان معمولا در بخش‌هاي كوچك تجاري مشغول كارند. اين دسته سرمايه، هوش و مهارت خود را براي تاسيس واحدهاي تجاري كوچك صرف مي‌كنند. اين گونه كارآفرينان منافعي از قبيل انعطاف زياد، قدرت تصميم‌گيري سريع و قابليت تطبيق با سازمان‌هاي دولتي را دارا هستند. كارآفرينان انفرادي براي رسيدن به سود ريسك مي‌كنند.
كارآفرينان به وسيله سرمايه ارثي:حقوق موروثي فاكتور اصلي براي يك تاجر مي‌باشد كه مي‌تواند نشان از موقعيت خانوادگي وي در تجارت نيز داشته باشد. در كشوري مانند هند تجارت‌هاي تحت كنترل خانواده‌هاي نظير (بيرلاس تاتاس) و (آمانيس) جزو طبقه‌بندي محسوب مي‌شوند. در اين نوع چارچوب تجاري نسل اندر نسل منتقل مي‌شود.
كارآفرينان اجباري:كارآفرينان اين گروه توسط شرايط محيطي مجبور به فعاليت مي‌شوند. افراد بيكار يا بدون سابقه تحصيلي بالا در معرض مواجه با كارآفريني قرار مي‌گيرند. بسياري از سرمايه‌هاي اين افراد توسط دولت تامين مي‌شود.
كارآفرينان حرفه‌يي:اين كارآفرينان علاقه زيادي به ايجاد كسب و كارهاي جديد دارند و هيچ‌گاه به مدت طولاني در يك زمينه فعاليت نمي‌كنند؛ آن‌ها تجارت حال حاضر خود را فروخته و به تجارتي با منفعت بيش‌تري اقدام مي‌كنند. اين كارآفرينان داراي طبعي نوآورانه براي تبديل كسب و كارهاي خود هستند.
منبع:روزنامه تفاهم
كارآفرينان صنعتي:اين دسته شامل كارآفرينان بزرگ، متوسط، كوچك و خردند كه به ترتيب در كسب و كارهاي بزرگ، كوچك و خرد مشغول‌اند. هم‌چنين كارآفرينان كوچك را كه به توليد و فروش محصولاتي كه در كارگاه‌هاي صنعتي كوچك خود مي‌پردازند نيز مي‌توان در زمره اين تقسيم‌بندي قرار داد. اين نوع كارآفرينان فعاليت‌هاي صنعتي را دست مي‌گيرند.
كارآفرينان خدماتي:كارآفرينان اين گروه، مرتبط با بخش ارائه و فعاليت‌هاي خدماتي مانند كارگاه‌هاي تعمير، نگه‌داري و مهندسي دكوراسيون داخلي منزل و... هستند كه مي‌توانند به مردم ارائه خدمت كنند. اين كارآفرينان نيازمند كسب مهارت و آموزش‌هاي شغلي به منظور دستيابي به موفقيت هستند. كارآفرينان تجاري:در سال‌هاي اخير كارآفرينان تجاري مانند كارآفرينان داد و ستدي عمل كرده‌اند. اين دسته ارتباطي با فعاليت‌هاي صنعتي و توليد ندارند و فعاليت‌هاي اقتصادي آن‌ها داد و ستد است. آن‌ها بازارهاي داراي فرصت مناسب براي رشد و ترقي را شناسايي و اين بازارها را به محلي براي فروش محصولات خود تبديل مي‌كنند. تشكيلات اقتصادي مانند فروشگاه‌هاي لوازم‌التحرير، داروخانه‌ها، لباس فروشي‌ها و... جزو اين دسته به حساب مي‌آيند.
كارآفرينان كشاورزي:اين كارآفرينان خود را وقف فعاليت‌هايي مانند كاشت محصولات، توليد گل‌هاي صادراتي، توليد محصولاتي مانند پنبه، گندم، پرورش گل و گياه، پرورش حيوانات، توليد لبنيات، پرورش ماكيان و... مي‌كنند. اين كارآفرينان با به‌كارگيري تكنولوژي جديد و پيشرفته و تسهيلات آبياري مدرن، سمپاشي، بذرهاي اصلاح شده و... به حجم توليد و سود بيشتر نسبت به كشاورزي سنتي دست پيدا مي‌كنند.
كارآفرينان شركتي:اين دسته از كارآفرينان توانايي و مهارت و نبوغ خود را در قالب يك شركت نشان مي‌دهند. يك سازمان براي فعاليت تجاري تشكيل مي‌شود و به ثبت قانوني مي‌رسد به نحوي كه داراي شخصيت حقوقي مستقلي مي‌شود لذا اين نوع كارآفرينان فعاليت‌هاي تجاري خود را زير نظر يك شركت ثبت شده قانوني انجام مي‌دهند.
كارآفرينان نسل اول:اين دسته هيچ‌گونه تملك يا تجارت خانوادگي مشخصي در گذشته خود ندارند، بلكه بنگاه‌هاي اقتصادي خود را با اتكاء به مهارت‌ها، تجارب، كشف و اختراع‌ها و تخصص‌هاي خود بنا مي‌كنند، در حقيقت آن‌ها كارآفرينان خود ساخته هستند.
كارآفرينان كلاسيك:اين كارآفرينان از روش‌هاي قديمي و كليشه‌اي تبعيت مي‌كنند آن‌ها تنها به اقتصاد خود متكي بوده و با وجود آن انگيزه پيدا كرده و مصرانه براي هدف خود تلاش مي‌كنند.
كارآفرينان ذاتي:اين نوع، به مهارت خود در تجارت معتقد هستند. آن‌ها مي‌كوشند تا مهارت خود را در معاملاتي كه برايشان سودمند است اثبات كرده و از مهارت‌هاي تجاري خود براي سود بيشتر بهره گيرند.
كارآفرينان تحريكي:اين كارآفرينان براي پيشرفت كار خود با دولت تعاملاتي دارند. هرچند گاهي دولت سياست‌هاي صنعتي براي كمك‌هاي سودمند و تشويق اعلام مي‌دارند تا افرادي كه علاقه‌مند بوده و تجارت‌هاي خود دارند به آن سمت بيايند. با فراهم آوردن سبد تسهيلات مالي، قيمت‌هاي پايين و تامين مواد خام كمياب، معافيت مالياتي، آموزش مهارت و... با اين كارآفرينان كمك مي‌شود. در حقيقت عمل دولت باعث تحريك افراد براي گرايش به سمت كارآفريني مي‌شود.
كارآفرينان خودجوش:اين كارآفرينان تجارت خود را به‌صورت خودجوش شروع مي‌كنند آن‌ها نسبت به روش و شخصيت خود اعتماد به نفس دارند و روش خود را صحيح مي‌انگارند. ماهيت دروني و هوش ذاتي آن‌ها را به سمت تجارت خودجوش سوق مي‌دهد.
كارآفرينان زن:اين دسته از كارآفرينان به گروهي از زنان اطلاق مي‌شود كه يك سازمان تجاري را ايجاد كرده و آن را ساماندهي مي‌كنند. مثلا با توجه به قوانين دولت هند، يك زن به عنوان يك مالك تجاري معرفي مي‌شود كه كنترل تمام كارهاي شركت را برعهده داشته و حداقل 51 درصد از سرمايه متعلق به وي بوده و 51 درصد از كاركنان آن زن باشند.
كارآفرينان روستايي:كارآفريناني كه فرصت‌هاي مربوط به صنايع روستايي را انتخاب مي‌كنند، كارآفرينان روستايي خوانده مي‌شوند. با توجه به كميسيون صنعت روستايي، هر صنعت واقع شده در منطقه روستايي است كه جمعيت آن از 10 هزار نفر بوده و به توليد اجناس و خدمات روستايي مشغول باشند.
افزون بر آن هر صنعتي كه در منطقه روستايي يا شهر با جمعيت كمتر از 20 هزار نفر و با سرمايه سه كرور در ماشين آلات باشد جزو صنعت روستايي محسوب مي‌شود. بنابراين كارآفرينان روستايي گستره وسيعي براي ايجاد صنعت روستاي و تقويت آن براي رسيدن به تعادل را ايجاد مي‌كنند.
كارآفرينان مدرن:هميشه كارآفرينان مدرن كالاها و خدمات مطابق با تغييرات را توليد مي‌كنند و متناسب با نيازهاي روز جامعه به كسب و كار مي‌پردازند.
كارآفرينان غير فني:اين كارآفرينان بيشتر با جنبه‌هاي غير فني محصولاتي كه با آن‌ها سر و كار دارند، درگير هستند. آن‌ها با اصرار سعي در گسترش روش‌هاي فروش و توزيع براي پيشرفت تجارتشان دارند. طرح آن‌ها براساس تقاضا افراد است.
كارآفرينان فني:اين نوع كارآفرينان به صورت فني و آكادميك كسب مهارت كرده‌اند. آن‌ها كيفيت در پيشرفت كاري و كسب مهارت در توليد را مرهون همين تسهيلات هستند.
كارآفرينان انفرادي:اين كارآفرينان معمولا در بخش‌هاي كوچك تجاري مشغول كارند. اين دسته سرمايه، هوش و مهارت خود را براي تاسيس واحدهاي تجاري كوچك صرف مي‌كنند. اين گونه كارآفرينان منافعي از قبيل انعطاف زياد، قدرت تصميم‌گيري سريع و قابليت تطبيق با سازمان‌هاي دولتي را دارا هستند. كارآفرينان انفرادي براي رسيدن به سود ريسك مي‌كنند.
كارآفرينان به وسيله سرمايه ارثي:حقوق موروثي فاكتور اصلي براي يك تاجر مي‌باشد كه مي‌تواند نشان از موقعيت خانوادگي وي در تجارت نيز داشته باشد. در كشوري مانند هند تجارت‌هاي تحت كنترل خانواده‌هاي نظير (بيرلاس تاتاس) و (آمانيس) جزو طبقه‌بندي محسوب مي‌شوند. در اين نوع چارچوب تجاري نسل اندر نسل منتقل مي‌شود.
كارآفرينان اجباري:كارآفرينان اين گروه توسط شرايط محيطي مجبور به فعاليت مي‌شوند. افراد بيكار يا بدون سابقه تحصيلي بالا در معرض مواجه با كارآفريني قرار مي‌گيرند. بسياري از سرمايه‌هاي اين افراد توسط دولت تامين مي‌شود.
كارآفرينان حرفه‌يي:اين كارآفرينان علاقه زيادي به ايجاد كسب و كارهاي جديد دارند و هيچ‌گاه به مدت طولاني در يك زمينه فعاليت نمي‌كنند؛ آن‌ها تجارت حال حاضر خود را فروخته و به تجارتي با منفعت بيش‌تري اقدام مي‌كنند. اين كارآفرينان داراي طبعي نوآورانه براي تبديل كسب و كارهاي خود هستند.
منبع:روزنامه تفاهم