LaDy Ds DeMoNa
24th June 2010, 09:49 PM
گزارشی از گرانی سالن‌های موسیقی که بلیت‌ها را نیز گران کرده است
http://musiceiranian.ir/images/news-pic/2010/06/89-04-03-04.jpgآمن خادمی: گرانی سالن‌های موسیقی امروز به مهم‌ترین دغدغه اهالی موسیقی تبدیل شده است. این موضوع آن اندازه اسفناک شده که تهمورث پورناظری درباره آن می‌گوید: «امروز اجرای یک کنسرت در لندن بسیار ارزان‌تر از چمن‌های کاخ سعد‌آباد است و اجاره سالن موسیقی در ایران هم‌طراز بهترین و استانداردترین سالن‌های اروپا و آمریکاست.»
معضل سالن و گرانی آن موجب شده؛ عده‌ای محدود که شهرت‌شان سالن‌ها را پرمی‌کند، جرات برگزاری کنسرت داشته باشند. بهای اجرای سالن‌ها برای گروه‌های موسیقی اجاره سالن‌های موسیقی بین هفت تا 16 میلیون تومان است.
* کنسرت در لندن ارزان‌تر از تهران است!
تهمورث پورناظری(آهنگساز و عضو گروه شمس) از قیمت بالای بلیت کنسرت در ایران شکایت دارد و ایران را گران‌ترین کشور دنیا در بخش موسیقی می‌داند که در آن، نرخ سالن‌ها و بلیت‌های موسیقی به هالیوود نزدیک شده است:« اگر کنسرتی بدون اسپانسر در لندن برگزار شود، قیمت بلیت آن بسیار پایین‌تر است. اجرای یک کنسرت در لندن بسیار ارزان‌تر از چمن‌های کاخ سعد‌آباد است. نرخ بلیت کنسرت در سالن میلاد در سال 89 به صورت میانگین 25 تا 40 هزار تومان است. اگر چنین سالنی قیمتش را به اندازه امکاناتش تعیین می‌کرد و هزینه صدا و نور و… به آن اضافه نمی‌شد و دربان و پارکینگ هم جداگانه پول نمی‌خواستند، نرخ بلیت این کنسرت 15 هزار تومان می‌شد.»
حسام‌الدین سراج هم می‌گوید: سالن‌های کنسرت در تهران بسیار گران هستند. سالن‌ها برای هر صندلی ۱۶ هزار تومان هزینه دریافت می‌کنند اما هزینه های دیگری هم وجود دارد. مجموع این هزینه‌ها، اجراهای سالن‌ها را با ضرر و زیان همراه می‌کنند.
سالن همایش‌های «برج میلاد» برای هر شب بین ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان پول مطالبه می‌کند که این موضوع برای هنرمندان بسیار مشکل‌آفرین است.
* مشارکت، توافق یا هیچکدام!
دو سالن؛ «اندیشه» با ظرفیت نزدیک به 700 نفر و «سوره» با ظرفیت بیش از 400 نفر دو تالار مهم پایتخت هستند که هزینه آنها باوجود اختلاف 300 صندلی تفاوت ندارد و هر دو 10 میلیون تومان دریافت می‌کنند. با این حال وحید لک به‌عنوان مدیر این دو تالار تاکید می‌کند که مبنای دریافت اجاره برای دو سالن اندیشه و سوره؛ مشارکتی است نه براساس اجاره بها.
وی که در طول مصاحبه تاکید داشت که اجاره این دو سالن در سطح پایینی قرار دارد و اجاره آن به صورت توافقی صورت می‌گیرد؛ سرانجام پذیرفت که اجاره این دو سالن حتی با معیار مشارکتی؛کمتر از هفت میلیون نیست. با این حال اگر قرار باشد یک گروه شاخص و مطرح در این سالن‌ها برنامه داشته باشد؛ بهای اجاره سالن‌ها به سقف 10 میلیون تومان هم خواهد رسید.
مدیر سالن‌های اندیشه و سوره، دلیل گرانی سالن‌های خود را به هزینه‌های آب، برق، گروه‌های فنی، پارکینک و کادر سالن مربوط می‌داند.
وی در پاسخ به این پرسش که یک گروه برای پرداخت چنین هزینه‌ای باید قیمت بلیت خود را چگونه و با چه معیاری تعیین کند، این‌گونه پاسخ می‌دهد که گروه‌ها فقط برای درآمدزایی اقدام به برگزاری کنسرت نمی‌کنند. بیشتر آنها برای کسب موقعیت هنری چنین کاری می‌کنند. سخنان وحید لک درحالی پذیرفتنی است که یک گروه جوان و جویای نام چنین هزینه‌هایی را پرداخت کند.
لک در جای دیگری به این پرسش چنین پاسخ داد که: جوان‌ها به چنین مجموعه‌هایی نمی‌آیند.
در این صورت اجازه سالن برای اجرای همایون شجریان با گروه موسیقی حصار در فروردین ماه در سالن اندیشه باید با چه معیاری مشخص شود و آیا این گروه نیز جویای نام است؟!
* فقط باید سالن ساخت
سالن برج میلاد ازجمله سالن‌هایی که هزینه‌های آن برای یک شب اجرا حدود 16 میلیون تومان است. البته محمدرضا لطفی در نشست مطبوعاتی اردیبهشت ماه سالجاری این رقم را 20 میلیون عنوان کرد. او گفت: اگر ما هیچ اجرایی در سالن میلاد نداشته باشیم و مخاطبان بدون شنیدن موسیقی وارد سالن شوند؛ برای هر صندلی باید 25 هزار تومان هزینه پرداخت شود که این خود بسیار اسف‌بار است.
لطفی همان روز گفت: اگر قرار باشد در کشور فعالیت‌های هنری ازجمله موسیقی به‌صورت جدی دنبال شود باید شهرداری که سالن دراختیار دارد؛ به هنرمندان تخفیف دهد پس اعتراض من به شهرداری است؛ چراکه اگر همان سالن به برنامه‌های دولتی واگذار شود، تا 75 درصد به آنها تخفیف داده می‌شود
اما امیرعلی بشارتی(مدیر سالن برج میلاد) با رد گفته‌های محمدرضا لطفی، می‌گوید: هزینه یک شب اجرای صحنه‌ای 16 میلیون است که علاوه بر هزینه سالن، هزینه صوت و نورپردازی نیز در آن لحاظ شده است. البته برای دو سانس اجرا در یک شب؛ این رقم به 22 میلیون تومان می‌رسد.
بشارتی، گران بودن اجاره بهای سالن‌های موسیقی را رد کرده و دلیل آن را به همان معادله قدیمی و اما درست اقتصادی یعنی بالا بودن تقاضا و کم بودن عرضه نسبت می‌دهد که دلیل قانع کننده‌ای به‌نظر می‌رسد چراکه تهران با جمعیت ثابت خود، حدود 10 میلیون نفر ثابت و 15 میلیون نفر شناور، تنها پنج سالن دارد که ازمیان آنها فقط تالار وحدت از استانداردهای لازم برخوردار است و مابقی بیشتر سالن اجتماعات هستند تا سالن کنسرت.
با این وجود مدیر سالن برج میلاد درباره گرانی این سالن می‌گوید: هزینه‌های نگهداری سالن میلاد بسیار بالاست؛ به طوری‌که هزینه ماهیانه آن 200 میلیون تومان است که شامل هزینه برق صنعتی(روزانه یک میلیون و 800 هزار تومان)، هزینه تاسیسات مکانیکی و الکترونیکی(ماهیانه 40 میلیون تومان) هزینه پرسنل و کادر فنی، هزینه تعمیرات دوره‌ای و… است.
امیرعلی بشارتی با رد برخی از اخبار مبنی بر اینکه سالن میلاد برای همایش‌های دولتی سوبسید خاص درنظر می‌گیرد، می‌گوید: این سالن وابسته به شهرداری است و حتی به برنامه‌های این سازمان نیز تخفیف داده نمی‌شود؛ به فرض مثال مراسمی دولتی‌تر از جشن هسته‌ای در ایران وجود ندارد اما رقم اجاره سالن ما برای همایش‌های زیر چهار ساعت 13 میلیون تومان و همایش‌های بالای چهار ساعت 16 میلیون تومان است.
به‌اعتقاد بشارتی، باید بخش خصوصی به‌صورت کنسرسیوم دورهم جمع شده و اقدام به ساخت سالن برای کنسرت کند تا از این طریق قیمت سالن‌های دولتی را تحت‌الشعاع خود قرار دهند.
* تالاری خاص برای خواص یا دولتی‌ها!
اجاره تالار وحدت که استانداردترین سالن برای برگزاری کنسرت است؛ روزانه 15 میلیون است که به‌گفته مدیران این تالار، این اجاره درمقایسه با سالن‌های دیگر که بیشتر سالن همایش محسوب می‌شوند، بسیار ناچیز است.
صادق موسوی می‌گوید: تالار وحدت به‌دلیل حضور چهره‌های شاخص و درجه یک هنری، از شان خاصی برخوردار است و تنها سالن استاندارد موسیقی کشور محسوب می‌شود. البته هر شخصی هم قادر به پرداخت هزینه‌های این تالار نیست و هر کسی هم ازنظر شان هنری نمی‌تواند در آن کنسرت دهد.
موسوی با تاکید بر این موضوع که بنیاد رودکی؛ یک بخش خصوصی است، خاطرنشان می‌کند: این بنیاد باید هزینه‌های پرسنل، مسائل فنی و کادر اداری خود را از طریق اجاره تالار وحدت و مجموعه آزادی تامین کند.
به‌گفته او، هزینه تالار وحدت از طریق مشارکت در بلیت‌فروشی تامین می‌شود به این معنا که تالار 30 درصد هزینه هر بلیت را برای خود برداشته و مابقی را به گروه اجراکننده برنامه اختصاص می‌دهد.
مدیر تالار وحدت معتقد است که: اگر تعداد سالن‌های کنسرت زیاد نشود، باید شاهد افزایش قیمت بلیت‌های کنسرت بیش از آنچه هست، باشیم. در همین راستا یا باید دولت برای اجرای صحنه‌ای گروه‌های موسیقی یارانه بپردازد یا تعداد سالن‌های کنسرت افزایش داده شود.
و سالن اریکه ایرانیان که به‌تازگی به جمع سالن‌های کنسرت پیوسته است، نزدیک به هزار نفر ظرفیت دارد. این سالن برای هر اجرا به‌صورت میانگین؛ در زمان صبح، هشت میلیون تومان و عصر، 12 میلیون دریافت می‌کند. تماس مکرر خبرنگار ایلنا برای گفتگو با مقدم(مدیر این مجموعه) بی‌نتیجه مانده است.
منبع: ایلنا
http://musiceiranian.ir/images/news-pic/2010/06/89-04-03-04.jpgآمن خادمی: گرانی سالن‌های موسیقی امروز به مهم‌ترین دغدغه اهالی موسیقی تبدیل شده است. این موضوع آن اندازه اسفناک شده که تهمورث پورناظری درباره آن می‌گوید: «امروز اجرای یک کنسرت در لندن بسیار ارزان‌تر از چمن‌های کاخ سعد‌آباد است و اجاره سالن موسیقی در ایران هم‌طراز بهترین و استانداردترین سالن‌های اروپا و آمریکاست.»
معضل سالن و گرانی آن موجب شده؛ عده‌ای محدود که شهرت‌شان سالن‌ها را پرمی‌کند، جرات برگزاری کنسرت داشته باشند. بهای اجرای سالن‌ها برای گروه‌های موسیقی اجاره سالن‌های موسیقی بین هفت تا 16 میلیون تومان است.
* کنسرت در لندن ارزان‌تر از تهران است!
تهمورث پورناظری(آهنگساز و عضو گروه شمس) از قیمت بالای بلیت کنسرت در ایران شکایت دارد و ایران را گران‌ترین کشور دنیا در بخش موسیقی می‌داند که در آن، نرخ سالن‌ها و بلیت‌های موسیقی به هالیوود نزدیک شده است:« اگر کنسرتی بدون اسپانسر در لندن برگزار شود، قیمت بلیت آن بسیار پایین‌تر است. اجرای یک کنسرت در لندن بسیار ارزان‌تر از چمن‌های کاخ سعد‌آباد است. نرخ بلیت کنسرت در سالن میلاد در سال 89 به صورت میانگین 25 تا 40 هزار تومان است. اگر چنین سالنی قیمتش را به اندازه امکاناتش تعیین می‌کرد و هزینه صدا و نور و… به آن اضافه نمی‌شد و دربان و پارکینگ هم جداگانه پول نمی‌خواستند، نرخ بلیت این کنسرت 15 هزار تومان می‌شد.»
حسام‌الدین سراج هم می‌گوید: سالن‌های کنسرت در تهران بسیار گران هستند. سالن‌ها برای هر صندلی ۱۶ هزار تومان هزینه دریافت می‌کنند اما هزینه های دیگری هم وجود دارد. مجموع این هزینه‌ها، اجراهای سالن‌ها را با ضرر و زیان همراه می‌کنند.
سالن همایش‌های «برج میلاد» برای هر شب بین ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان پول مطالبه می‌کند که این موضوع برای هنرمندان بسیار مشکل‌آفرین است.
* مشارکت، توافق یا هیچکدام!
دو سالن؛ «اندیشه» با ظرفیت نزدیک به 700 نفر و «سوره» با ظرفیت بیش از 400 نفر دو تالار مهم پایتخت هستند که هزینه آنها باوجود اختلاف 300 صندلی تفاوت ندارد و هر دو 10 میلیون تومان دریافت می‌کنند. با این حال وحید لک به‌عنوان مدیر این دو تالار تاکید می‌کند که مبنای دریافت اجاره برای دو سالن اندیشه و سوره؛ مشارکتی است نه براساس اجاره بها.
وی که در طول مصاحبه تاکید داشت که اجاره این دو سالن در سطح پایینی قرار دارد و اجاره آن به صورت توافقی صورت می‌گیرد؛ سرانجام پذیرفت که اجاره این دو سالن حتی با معیار مشارکتی؛کمتر از هفت میلیون نیست. با این حال اگر قرار باشد یک گروه شاخص و مطرح در این سالن‌ها برنامه داشته باشد؛ بهای اجاره سالن‌ها به سقف 10 میلیون تومان هم خواهد رسید.
مدیر سالن‌های اندیشه و سوره، دلیل گرانی سالن‌های خود را به هزینه‌های آب، برق، گروه‌های فنی، پارکینک و کادر سالن مربوط می‌داند.
وی در پاسخ به این پرسش که یک گروه برای پرداخت چنین هزینه‌ای باید قیمت بلیت خود را چگونه و با چه معیاری تعیین کند، این‌گونه پاسخ می‌دهد که گروه‌ها فقط برای درآمدزایی اقدام به برگزاری کنسرت نمی‌کنند. بیشتر آنها برای کسب موقعیت هنری چنین کاری می‌کنند. سخنان وحید لک درحالی پذیرفتنی است که یک گروه جوان و جویای نام چنین هزینه‌هایی را پرداخت کند.
لک در جای دیگری به این پرسش چنین پاسخ داد که: جوان‌ها به چنین مجموعه‌هایی نمی‌آیند.
در این صورت اجازه سالن برای اجرای همایون شجریان با گروه موسیقی حصار در فروردین ماه در سالن اندیشه باید با چه معیاری مشخص شود و آیا این گروه نیز جویای نام است؟!
* فقط باید سالن ساخت
سالن برج میلاد ازجمله سالن‌هایی که هزینه‌های آن برای یک شب اجرا حدود 16 میلیون تومان است. البته محمدرضا لطفی در نشست مطبوعاتی اردیبهشت ماه سالجاری این رقم را 20 میلیون عنوان کرد. او گفت: اگر ما هیچ اجرایی در سالن میلاد نداشته باشیم و مخاطبان بدون شنیدن موسیقی وارد سالن شوند؛ برای هر صندلی باید 25 هزار تومان هزینه پرداخت شود که این خود بسیار اسف‌بار است.
لطفی همان روز گفت: اگر قرار باشد در کشور فعالیت‌های هنری ازجمله موسیقی به‌صورت جدی دنبال شود باید شهرداری که سالن دراختیار دارد؛ به هنرمندان تخفیف دهد پس اعتراض من به شهرداری است؛ چراکه اگر همان سالن به برنامه‌های دولتی واگذار شود، تا 75 درصد به آنها تخفیف داده می‌شود
اما امیرعلی بشارتی(مدیر سالن برج میلاد) با رد گفته‌های محمدرضا لطفی، می‌گوید: هزینه یک شب اجرای صحنه‌ای 16 میلیون است که علاوه بر هزینه سالن، هزینه صوت و نورپردازی نیز در آن لحاظ شده است. البته برای دو سانس اجرا در یک شب؛ این رقم به 22 میلیون تومان می‌رسد.
بشارتی، گران بودن اجاره بهای سالن‌های موسیقی را رد کرده و دلیل آن را به همان معادله قدیمی و اما درست اقتصادی یعنی بالا بودن تقاضا و کم بودن عرضه نسبت می‌دهد که دلیل قانع کننده‌ای به‌نظر می‌رسد چراکه تهران با جمعیت ثابت خود، حدود 10 میلیون نفر ثابت و 15 میلیون نفر شناور، تنها پنج سالن دارد که ازمیان آنها فقط تالار وحدت از استانداردهای لازم برخوردار است و مابقی بیشتر سالن اجتماعات هستند تا سالن کنسرت.
با این وجود مدیر سالن برج میلاد درباره گرانی این سالن می‌گوید: هزینه‌های نگهداری سالن میلاد بسیار بالاست؛ به طوری‌که هزینه ماهیانه آن 200 میلیون تومان است که شامل هزینه برق صنعتی(روزانه یک میلیون و 800 هزار تومان)، هزینه تاسیسات مکانیکی و الکترونیکی(ماهیانه 40 میلیون تومان) هزینه پرسنل و کادر فنی، هزینه تعمیرات دوره‌ای و… است.
امیرعلی بشارتی با رد برخی از اخبار مبنی بر اینکه سالن میلاد برای همایش‌های دولتی سوبسید خاص درنظر می‌گیرد، می‌گوید: این سالن وابسته به شهرداری است و حتی به برنامه‌های این سازمان نیز تخفیف داده نمی‌شود؛ به فرض مثال مراسمی دولتی‌تر از جشن هسته‌ای در ایران وجود ندارد اما رقم اجاره سالن ما برای همایش‌های زیر چهار ساعت 13 میلیون تومان و همایش‌های بالای چهار ساعت 16 میلیون تومان است.
به‌اعتقاد بشارتی، باید بخش خصوصی به‌صورت کنسرسیوم دورهم جمع شده و اقدام به ساخت سالن برای کنسرت کند تا از این طریق قیمت سالن‌های دولتی را تحت‌الشعاع خود قرار دهند.
* تالاری خاص برای خواص یا دولتی‌ها!
اجاره تالار وحدت که استانداردترین سالن برای برگزاری کنسرت است؛ روزانه 15 میلیون است که به‌گفته مدیران این تالار، این اجاره درمقایسه با سالن‌های دیگر که بیشتر سالن همایش محسوب می‌شوند، بسیار ناچیز است.
صادق موسوی می‌گوید: تالار وحدت به‌دلیل حضور چهره‌های شاخص و درجه یک هنری، از شان خاصی برخوردار است و تنها سالن استاندارد موسیقی کشور محسوب می‌شود. البته هر شخصی هم قادر به پرداخت هزینه‌های این تالار نیست و هر کسی هم ازنظر شان هنری نمی‌تواند در آن کنسرت دهد.
موسوی با تاکید بر این موضوع که بنیاد رودکی؛ یک بخش خصوصی است، خاطرنشان می‌کند: این بنیاد باید هزینه‌های پرسنل، مسائل فنی و کادر اداری خود را از طریق اجاره تالار وحدت و مجموعه آزادی تامین کند.
به‌گفته او، هزینه تالار وحدت از طریق مشارکت در بلیت‌فروشی تامین می‌شود به این معنا که تالار 30 درصد هزینه هر بلیت را برای خود برداشته و مابقی را به گروه اجراکننده برنامه اختصاص می‌دهد.
مدیر تالار وحدت معتقد است که: اگر تعداد سالن‌های کنسرت زیاد نشود، باید شاهد افزایش قیمت بلیت‌های کنسرت بیش از آنچه هست، باشیم. در همین راستا یا باید دولت برای اجرای صحنه‌ای گروه‌های موسیقی یارانه بپردازد یا تعداد سالن‌های کنسرت افزایش داده شود.
و سالن اریکه ایرانیان که به‌تازگی به جمع سالن‌های کنسرت پیوسته است، نزدیک به هزار نفر ظرفیت دارد. این سالن برای هر اجرا به‌صورت میانگین؛ در زمان صبح، هشت میلیون تومان و عصر، 12 میلیون دریافت می‌کند. تماس مکرر خبرنگار ایلنا برای گفتگو با مقدم(مدیر این مجموعه) بی‌نتیجه مانده است.
منبع: ایلنا