اخبار نجوم

[Helix]

سلام
دوستان تو اين تاپيك ميخوايم خبرها و وقايع جديد نجومي رو بگذاريم.

اميدوارم از اين تاپيك خوشتون بياد.

[Helix]

مشتري يكي از كمربندهايش را از دست داد!!!

در عكسهاي جديدي كه از سياره مشتري گرفته شده است كمربند جنوبي ناپديد شده....


http://nojumnews.com/images/content/1389-3-1/jupiter_seb_fade_panel_wesley_pix.jpg




در عكس‌هاي جديدي كه آنتوني وسلي، منجم آماتور استراليايي در 19 ارديبهشت از مشتري گرفته است، مشتري به شكلي ديگر ديده مي‌شود كه براي ما ناآشناست: يكي از كمربندهاي مشتري ناپديد شده است! اين رويداد ممكن است به علت فعاليت‌هاي شديد طوفان‌هاي درون مشتري باشد. بار اول نيست كه دانشمندان با اين پديده مواجه مي‌شوند ولي نمي‌توان مشخص كرد كه تا چه زماني اين كمربند نامرئي مي‌ماند.

مشخصه‌ي معروف اين سياره، لكه‌ي سرخ بزرگ، طوفان عظيمي است كه مي‌تواند دو زمين را در خود جا بدهد. اين لكه در لبه‌ي همين كمربندي كه اكنون ناپديد شده است قرار داشت.

[Helix]

يافتن مناطق جديد براي شكل گيري ستاره ها در راه شيري

اخترشناسان در حال بررسی راه شیری مناطق ناشناخته‌ی جدیدی را کشف کردند که ستاره‌های غول‌پیکری در آن در حال شکل‌گیری هستند. این یافته‌ی جدید اطلاعات مهمی را در مورد کهکشان ما ارائه داده و نیز حاوی سرنخ‌های مهمی درباره‌ی ساختار شیمیایی راه‌شیری است.


http://nojumnews.com/images/content/1389-3-22/ssc2008-10b_small.jpg


"توماس بانیا" از دانشگاه بوستون معتقد است: ما به راحتی می‌توانیم این مناطق را به ساختار کلی راه‌شیری نسبت دهیم. مطالعات بیشتر به ما اجازه می‌دهد که روند شکل‌گیری ستاره‌ها را بهتر درک کرده و قادر به مقایسه‌ی ساختار این مناطق در فواصل دوردست نسبت به مرکز راه شیری باشیم.

مناطق جدیدی که اخترشناسان شناسایی کردند به نام نواحی هیدروژن 2 شناخته می‌شوند. در این مناطق به خاطر تابش‌های شدید ستاره‌های جوان، اتم‌های هیدروژن یونیزه می‌شوند (الکترون‌های خود را از دست می‌دهند). این مناطق به خاطر گاز و غبار موجود در راه شیری از دید تلسکوپ‌های نور مرئی مخفی هستند و محققان برای یافتنشان از تلسکوپ‌های فروسرخ و رادیویی کمک گرفتند.

"اندرسن" توضیح می‌دهد: ما یافته‌هایمان را با استفاده از نتایج کاوش‌های انجام شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا، و کاوش‌های رادیو تلسکوپ سبک VLA بنیاد علم ملی (NSF)، بدست آوردیم. اجسامی که هم در تصاویر اسپیتزر و هم VLA، پرنور ثبت شده باشند، نامزدهای خوبی برای نواحی هیدروژن 2 هستند.

اخترشناسان سپس سراغ تلسکوپ غول پیکر و فوق‌العاده حساس گرین بنک (GBT) در ویرجینیای غربی رفتند. آن‌ها با کمک GBT قادر به شناسایی طول موج‌های خاص رادیویی حاصله از الکترون‌هایی شدند که در حال بازآمیزی با پروتون‌ها برای تشکیل هیدروژن بودند. این یافته‌ها در مورد بازآمیزی وجود هیدروژن‌های یونیزه شده، و به تبع آن، ناحیه‌ی هیدروژن 2 را تایید می‌کند.

کاوش‌های بیشتر به اخترشناسان اجازه می‌دهد که حتی محل قرارگیری نواحی هیدروژن 2 را نیز شناسایی کنند. آنان هم‌اکنون تراکمی از این نواحی را در انتهای میله‌ی مرکزی کهکشان و بازوهای مارپیچی‌اش یافته‌اند. همچنین، این کاوش‌ها نشان دهنده‌ی آن است که 25 عدد از این نواحی نسبت به خورشید در فاصله‌ی دورتری از مرکز کهکشان قرار گرفته‌اند.

"بانیا" اضافه می‌کند: یافتن این نواحی در ورای مدار خورشید برای ما اهمیت دارد، چراکه مطالعه‌ی آن‌ها اطلاعات مهمی را در مورد تحول شیمیایی کهکشان به ما ارائه می‌دهد. همچنین شواهدی دال بر این وجود دارد که "فراوانی عناصر سنگین با افزایش فاصله از مرکز کهکشان تغییر پیدا می‌کند". ما هم‌اکنون موضوعات بسیار بیشتری برای مطالعه‌ در اختیار داریم تا با استفاده از آن‌ها به درک بهتری از این مفهوم برسیم.

[Helix]

دنباله دار جدید رابرت مکنات (C/2009 R1)

دنباله دار جدید رابرت مکنات (C/2009 R1) کاشف معروف، که سال گذشته کشف شده به سرعت پرنور می شود. الان 1.5 قدر از حالت پیش بینی شده پرنورتر می درخشد و به نظر از قدر 3+ تا 2+ بدرخشد. این دنباله دار جمعه 10 تیر به اوج درخشش می رسد که در آسمان شامگاهی دیده خواهد شد.

http://nojumnews.com/images/content/1389-3-26/02.jpg


دنباله دار 21 تیر به 0.4 واحد نجومی با خورشید می رسد. مکنات باشکوه سال 2007 به 0.5 واحد نجومی رسید و به نظر می آید با دنباله دار سبز پرنوری روبه رو شویم. در این شب دیدنی هلال باریک و سخت شعبان در نزدیکی دنباله دار خواهد بود و ضمناً سیاره گریزپای عطارد نیز کمی بالاتر نظاره گر 3 مقارنه بسیار زیبا از اجرام منظومه ی شمسی است. مطمئناً دم دنباله دار در نزدیکی خورشید به یکباره باشکوه خواهد شد. نوع دنباله دار مکنات بسیار شبیه به دنباله دار معروف هیاکوتاکه است. پس امکان دارد در گرگ و میش هوا دم نسبتاً طولانی را از این دنباله دار شاهد باشیم. البته شکوه این دنباله دار در آسمان ایران دیری نمی پاید و به سرعت به آسمان نیمکره جنوبی نقل مکان می کند. ولی دنباله دار چون به سرعت از زمین دور می شود لذا به سرعت نیز کاهش نوری چشمگیری خواهد داشت. و لذا شکوه آن در آسمان مناطق معتدل نیمکره ی شمالی قابل مشاهده است. در زمان اوج درخشش و حضیض با خورشید دنباله دار کماکان در افق شامگاهی می درخشد. البته در عرض های جنوبی تر ایران دنباله دار حتی چند روز پس از حضیض با خورشید در افق شامگاهی آسمان است و ممکن است شکوه احتمالی خویش را بیشتر به نمایش گذارد. البته دم دنباله دار تاکنون آن قدر غباری نبوده است و به علت زاویه بد دم تا 10 تیر (اوج درخشش) می توان انتظار دمی زیبا را از این دنباله دار داشته باشیم.
این دنباله دار اکنون از قدر 5 در صورت فلکی برساووش می درخشد.



http://nojumnews.com/images/content/1389-3-26/01.jpg



منبع:پايگاه خبري ماهنامه نجوم

[Helix]

رخدادهاي نجومي تيرماه :





تاريخ

زمان

رخداد

3شنبه 1تير

22:27

مقارنه ي زهره و خوشه ي کندوي عسل باجدايي8/0

5شنبه3 تير

19:49

مقارنه ي ماه و قلب العقرب با جدايي6/2 درجه

جمعه4 تير

09:47

ماه در پايين ترين ميل جنوبي (منفي 25)

شنبه 5 تير

16:00

ماه کامل

شنبه 5 تير

16:08

ماه گرفتگي جزئي با قدر 54/2 درصد ( آغاز 13:26 و پايان 18:51) ؛ قابل مشاهده در امريکا بجز شمال و شمال غربي آن ، شرق و مرکز آسيا واستراليا

1شنبه 6 تير

02:38

ماه در گره شمالي

1شنبه 6 تير

19:00

اوج بارش شهابي عوايي تير ، zhr = +100

2شنبه 7 تير

16:36

عطارد در مقارنه بيروني(علوی)

3شنبه 8 تير

22:26

اوج بارش شهابي تتا-مارافساي zhr=2

4شنبه 9 تير

05:59

اوج بارش شهابي تاو-دلوي zhr=7

5شنبه10 تير

14:42

ماه در اوج مداري با فاصله 405063 کيليومتر از زمين

1شنبه13 تير

17:58

ماه در بيشترين عرض دايره البروجي

1شنبه13 تير

19:05

تربيع آخر ماه

3شنبه15 تير

16:05

زمين در اوج مداري با فاصله 152096448کيلومتر از خورشيد

5شنبه 17تير

05:47

مقارنه ماه وخوشه پروين با جدايي 8/2 درجه

شنبه 19تير

20:06

مقارنه زهره و قلب الاسد با جدايي 1 درجه

1شنبه20 تير

05:26

مشاهده هلال آخر ماه رجب 1431با چشم برهنه در شرق، مرکز و جنوب

1شنبه20 تير

11:01

ماه در گره نزولي

2شنبه21 تير

00:04

خورشيد گرفتگي کلي با مکث 5 دقيقه و 20 ثانيه(آغاز:22:45 ، پايان:01:22) قابل مشاهده در امريکاي جنوبي و جزاير جنوبي اقيانوس آرام

2شنبه21 تير

00:10

ماه نو

2شنبه21 تير

20:20

مشاهده هلال اول ماه شعبان 1431 با چشم مسلح در تمام ايران

3شنبه 22تير

15:52

ماه در حضيض مداري با فاصله 361122 کيلومتر از زمين

شنبه 26 تير

14:57

ماه در کمترين عرض داير البروجي

1شنبه27 تير

14:41

تربيع اول ماه

2شنبه28 تير

20:33

اوج بارش شهابي کسي-دجاجه ، zhr=3

4شنبه30 تير

22:56

مقارنه ماه وقلب العقرب با جدايي 1 درجه

5شنبه31 تير

15:52

ماه در پايين ترين ميل جنوبي (منفي 25 درجه)

[AvAstiN]

كشف پيچيده‌ترين مولكول زنده در فضاي بين ستاره‌يي

كشف اين مولكول موسوم به آنتراسين از سوي محققان انستيتو اخترفيزيك كانارياس و دانشگاه تگزاس مي‌تواند به حل يك راز اختر شناسايي بسيار قديمي در ارتباط با توليد مولكول‌هاي ارگانيك در فضا كمك كند.


سوزان ايلاسياس محقق اين پروژه علمي خاطرنشان كرد: ما حضور مولكول‌هاي آنتراسين را در يك ابر متراكم در راستاي ستاره سرنيس 52 به فاصله حدود 700 سال نوري از خورشيد شناسايي كرده‌ايم.

اين محقق معتقد است كه گام بعدي جست‌وجو وجود اسيدهاي آمينه است.

به گفته دانشمند‌ان، مولكول‌هايي شبيه به آنتراسين پروبيوتيك هستند، بنابراين وقتي در معرض پرتوهاي فرابنفش قرار مي‌گيرند و با آب و آمونياك تركيب مي‌شوند، مي‌توانند اسيدهاي آمينه يا تركيبات ضروري ديگر براي حيات را توليد كنند.

به گزارش نيوساينتيست تاكنون اين مولكول فقط در شهاب سنگ‌ها مشاهده شده بود و هرگز در محيط بين ستاره‌يي شناسايي نشده بود.

منبع : کنجکاو

[Helix]

انتقال زمین به مداری دورتر (http://shatami.blogfa.com/post-308.aspx)

گروهی از دانشمندان سازمان فضایی آمریكا با ارائه برنامه ای شگفت انگیز اعلام كردند به منظور نجات زمین از گرمای جهانی و افزایش طول عمر آن می توان این سیاره را به مداری دورتر انتقال داد.

به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان به منظور جلوگیری از افزایش حرارت زمین شیوه ای غیر طبیعی را كشف كرده اند: حركت دادن زمین به نقطه ای خنك تر از منظومه خورشیدی. تنها ابزاری كه برای انجام این انتقال نیاز خواهد بود چند ستاره دنباله دار در نزدیكی زمین است و پس از آن سیاره زمین در منطقه ای ایمن و خنكتر از منظومه خورشیدی قرار خواهد گرفت.

ایده حركت دادن زمین به منظور بهبود دادن موقعیت بین سیاره ای زاییده افكار گروهی از دانشمندان ناسا و اخترشناسان آمریكایی است كه معتقدند با انجام چنین كاری می توان 6 بیلیون سال دیگر به عمر مفید زمین افزود.

گرگ لاگلاین از مركز تحقیقاتی امز در این باره معتقد است تغییر مدار زمین نیازمند فناوریهای دور از ذهنی نیست، برای انجام چنین كاری می توان از شیوه ای كه اكنون برای منحرف كردن شهاب سنگها و ستاره های دنباله دار استفاده می شوند كمك گرفت.

برنامه ای كه توسط این محققان ارائه شده است هدایت كردن یك شهابسنگ یا ستاره دنباله دار است به شكلی كه از نزدیك ترین فاصله ممكن از زمین عبور كند در این صورت بخشی از نیروی گرانشی آن به زمین منتقل شده و در نتیجه سرعت مداری زمین افزایش پیدا خواهد كرد. به این شكل سیاره زمین به مداری بالاتر از موقعیت كنونی خود و در فاصله ای بیشتر از خورشید قرار خواهد گرفت.

به گفته دانشمندان ناسا چنین راه حلی در كوتاه مدت می تواند برای جلوگیری از بحران گرمای جهانی بسیار موثر باشد. برای هدایت اجرام كیهانی باید از راكتی شیمیایی استفاده كرده و در زمان مناسب به شهاب سنگ یا ستاره دنباله داری ضربه زد.


بر اساس گزارش گاردین، با این حال برای انجام چنین برنامه ای محاسبات بسیار دقیقی لازم است زیرا یك اشتباه بسیار كوچك می تواند منجر به برخورد جرم كیهانی هدایت شده با زمین شود كه بر اساس تخمینها، برخورد جرمی با قطر 100 كیلومتر با زمین با سرعتی در مقیاس سرعتهای كیهانی می تواند زمین را از حیات تهی كند.

[Helix]

زمين دو ماه دارد!!!



طی چند سال گذشته با نزدیک شدن به فصل تابستان و ماه شهریور، سر و صداهایی مبنی بر وجود دو ماه درخشان در آسمان شنیده می شود. خبری بی پایه و اساس و دروغین که توجه بسیاری را به خود جلب می کند.
داستان به 7 سال پیش باز می گردد. 27 آگوست 2003 نوید شبی زیبا را برای مردم سراسر کره زمین داشت. سیل عظیمی از رصدگران و مشتاقان خود را آماده ی عکاسی، رصد و ثبت پدیده ای نادر کرده بودند. پدیده ای که پیش از این حدود 60 هزار سال قبل غارنشینان ساکن زمین تجربه کرده بودند.
خبر ازاین قرار بود، نزدیکترین سیاره به زمین (سیاره سرخ فام مریخ) به اوج درخشش و نزدیکترین فاصله مداری ممکن خود به ما می رسد! تمام ماجرا همین بود و فقط مریخ می خواست نسبت به قبل اندک قدری پرنورتر دیده شود. اتفاقی که اگر قرار بود تفاوتش را به اشخاص عادی در دوشب متوالی نشان دهیم، شاید آنقدرها هم متوجه امر نمی شدند.



http://nojumnews.com/images/content/1389-4-16/vsoske1.jpg



از همان سالها بود که شایعه ای مبنی بر پدیدار شدن دو ماه نارجی و سفید رنگ درمیان بسیاری پیچید و متاسفانه تعداد کثیری از رسانه های داخلی و خارجی درستی این خبر را اعلام کردند.
با اعلام این خبر در رسانه ها، خبرگزاری ها نیز به میدان آمدند و کاملا ناآگاهانه تیتر خبری روز خود را به این موضوع اختصاص دادند "شب 27 آگوست را از دست ندهید، مریخ به اندازه ماه بزرگ دیده می شود"
دیری نپایید این خبر گریبانگیر کاربران دنیای اینترنت گشت و همه با ارسال نامه های الکترونیکی سعی در باخبر کردن یکدیگر داشتند.
اکنون نیز با نزدیک شدن به هفتمین سالگرد این اتفاق، گویا هنوز خیلی ها نه تنها به اصلاح اطلاعات خود نپرداختند، بلکه در هفت سال گذشته همچنان سیر می کنند و تصور دارند هرسال درشب 27 آگوست (5 شهریور) این اتفاق می افتد و از آن مهمتر این اطلاع نادرست خود را به دیگران انتقال می دهند.
مریخ چهارمین سیاره ی منظومه ی شمسی از دسته سیاراتی است که با دوره تناوبی کوتاه به مقابله (نزدیکترین فاصله) به زمین می رسد. این سیاره در هر دوسال و دو ماه به کمترین فاصله ی مداری و در هر 16 سال یک بار به نزدیکترین مقابله ی مطلوبش به ما می رسد و در این هنگام مانند نقطه ای آتشین و نارنجی رنگ در آسمان شب می درخشد.



http://nojumnews.com/images/content/1389-4-16/marsopposition20072-br.jpg



آخرین باری که سیاره مریخ (بهرام) به نزدیکی زمین رسید، در 27 آگوست 2003 (6 شهریور 1382) بود که به شکل چشم نوازی در آسمان شب خودنمایی می کرد. این سیاره چندی بعد در کنار ماه بدر (ماه کامل) قرار گرفت و در آن حالت قطر ظاهری ای در حدود 140 برابر کوچکتر از قرص کامل ماه داشت.
اگر شما نیز مایلید این کابوس نجومی را تبدیل به یک رویای حقیقی زیبا کنید، پیشنهاد می کنم درصورتی که برای رصد آسمان از تلسکوپ استفاده می کنید و ابزارتان این قدرت را دارد، این شب ها حتما بهرام را با بزرگنمایی در حدود 150 برابر تجربه کنید، چراکه تنها دراین حالت می توانید آنرا کمی با ماه بدر مقایسه کنید.
جالب است بدانید آنچه در اوایل شهریور ماه (اواخر ماه آگوست) سال جاری رخ خواهد داد، جلوه نمایی پرشکوه سیاره مشتری در کنار ماه است.
به امید آنکه این کابوس به سراغ مشتری نرود و شایعه ای بزرگتر مبنی بر مشاهده 3 ماه در آسمان نشنویم...!!!

[Helix]

نخستین تصویر ریز موج پلانک


http://nojumnews.com/images/content/1389-4-21/planck.jpg




پس از گذشت یک سال مشاهده و رصد مداوم ، گروه رصدی پلانک یک تصویر ریزموج از تمام آسمان منتشر کرد؛ تصویری که علاوه بر زیبایی وصف نشدنی خود، در گونه تصاویر ریز موج نیز منحصر به فرد است. ماهواره ی پلانک با هدف اصلی ردیابی آثار و امواج به جا مانده از انفجار بزرگ در تابش ريز موج زمينه كيهان شروع به کار کرد و هم اکنون توانسته با پردازش بهترین عکس ریز موج، گامی بزرگ در اين زمينه بردارد.
تحلیل های تصویر جدید حاکی از آن است که امواج کیهانی در پس زمینه ی مات تابشی جلوی تصویر، غیر قابل رویت شده اند که این عدم رویت ناشی از وجود فضای میان ستاره ای غبار آلود و پراکنده از گاز است. علاوه بر این تابش ريز موج زمينه كيهان در قسمت بالا و پایین تصویر که رنگ زرد و قرمز را به خود گرفته،قابل رویت است.
دانشمندان می گویند: نواری که در میانه تصویر می بینیم همان راه شیری است که درخشندگی قوی در طول سطح آسمان دارد البته تاثیرات راه شیری تنها به این نوار ختم نشده و در بخش های بالا و پایین تر این نوار نیز محسوس است.
بد نیست بدانید برای تهیه ی این تصویر، گروه هدایت کننده ی پلانک اطلاعات بدست آمده از تمامی فرکانس ها را با هم تر کیب کردند و تصویر نهایی هم اکنون به گونه ای شده که صفحه ی اصلی کهکشان ما از میان مرکز تصویر همراه با ستون نوری از غبار سرد که به سمت بالا و پایین کشیده شده؛ نمایان است. پلانک همچنین مکان زادگاه ستاره های انفرادی و ستارگانی که در حال آغاز چرخه هسته ای خود هستند را هم کشف کرد.


http://nojumnews.com/images/content/1389-4-21/planck-attnotated.jpg


این تصویر ساده دو قسمت جلو و پشت کهکشان راه شیری را به نمایش گذاشته و هم چنین بسیار ظریف و زیبا مهبانگ را از هر جای جهان برای ما پدیدار کرده است .

دانشمندان پلانک در آخر افزودند: ما مفتخریم که این دستگاه جدید و فوق العاده را طراحی کرده ایم و از دانشمندان خود انتظار داریم که همراه با اولین تصویر تولید شده و فوق العاده، عمق آن را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهند.

[Helix]

کشف حباب عظیم در اطراف یک سیاهچاله



ستاره شناسان با کمک دو تلسکوپ قدرتمند (VLT) در شیلی و تلسکوپ فضایی چاندرا موفق به رصد یک سیاهچاله کوچک اما قدرتمند، در محدوده کهکشان مارپیچ NGC7793 در فاصله 12 میلیون سال نوری از زمین شدند.
این دانشمندان از دانشگاه استراسبورگ و کالج امپریال لندن پس از رصدهای مکرر و زیر نظر داشتن حرکات این سیاهچاله، به فوران های عظیم انرژی و کشف حبابی عظیم در کنار این سیاهچاله پی بردند.
فرضیات نشان می دهد که یشتر این انرژی به صورت تشعشعات پرتو ایکس تابش می شوند. همچنین این ريز اختروش، مقدار بسیار زیادی از انرژی را به شکل یک جفت فواره ی انرژی – ذره ی بسیار قدرتمند آزاد کرده است. این فواره ها با گاز میان ستاره ای مدور برخورد کرده و منجر به شکل گیری یک حباب عظیم از گاز گداخته به قطر بیش از هزار سال نوری می شوند.



http://nojumnews.com/images/content/1389-4-21/stellar_black_hole.jpg


تصوير نقاشي شده از فوران عظیم سیاهچاله ای و تشکیل حبابی عظیم با قطر بیش از هزار سال نوری



این حباب عظیم محتوی ترکیباتی از گاز گداخته و ذرات فوق سریع در دماهای متفاوت می باشد که با سرعت حدود یک میلیون کیلومتر بر ساعت درحال بزرگ شدن است.

مانفرد پاکول از دانشگاه استراسبورگ در فرانسه می گوید: «میزان انرژی ای که توسط سیاهچاله به این حباب عظیم تزریق می شود، ما را حیرت زده کرده است.»

رابرت سوریا نیز از آزمایشگاه علوم فضایی مالرد در دانشگاه کالج لندن (UCL) می گوید: «طول این فواره ها با توجه به ابعاد سیاهچاله ای که از آن پرتاب می شوند، شگفت انگیز است.»

سوریا در ادامه می افزاید: «برای درک بهتر تصور کنید، اگر این سیاهچاله به اندازه ی یک توپ فوتبال کوچک می شد، آنگاه هریک از فواره ها از زمین به آنسوی مدار پولوتو پرتاب می شد.»

طبق تحقیقات انجام شده تصور می شود این سیاهچاله که در کهکشان مارپیچی NGC7793 در فاصله ی تقریبا 12 میلیون سال نوری از ما قرار دارد، تنها دو تا چند برابر تنها ستاره منظومه ی شمسی ما خورشید باشد و به این ترتیب این سیاهچاله در مقایسه با ابرسیاهچاله های عظیمی که معمولا در مرکز اغلب کهکشان ها قرار دارند، بسیار کوچک است.

دانشمندان از ابعاد و سرعت گستردگی محصول عظیم این سیاهچاله (حباب)، دریافتند که احتمالا فعالیت فواره های آن از حداقل حدود 200 هزار سال پیش روبه افزایش بوده است.

[Helix]

ملاقات روزتا با سيارك لوتـتيا

کاوشگر اروپایی روزتا پس از آنکه به دلیل تاخیر در زمان پرتاب نتوانست به هدف اولیه ی خود برسد، اینک پرده از اسرار سیارکی غول پیکر بر می دارد.
این فضاپیمای تحقیقاتی متعلق به سازمان فضایی اروپا، سرانجام پس از حدود سه هفته تلاش توانست خود را در فاصله ی 454 میلیون کیلومتری از زمین، نقطه ای میان سیاره ی مشتری و مریخ در نزدیکترین فاصله ی ممکن با این سیارک (3162 کیلومتری) از آن برساند.
سیارک غول پیکر لوتتیا برای نخستین بار توسط "هرمن گالد اشمیت" در 15 نوامبر 1852، حدود 150 سال پیش کشف شد. طول بیشترین قسمت کشیدگی این سیارک به 120 کیلومتر می رسد و ظاهری غیرعادی با دهانه ها و شکاف های شگفت انگیز دارد.
این برای نخستین بار است که یک کاوشگر به ملاقات سیارکی با این بزرگی می رود. پیش از این بزرگترین سیارکی که توسط یک فضاپیما از نزدیک تصویربرداری شد، سیارک "ماتیلد" به طول تقریبا 50 کیلومتر بود که توسط کاوشگر "نی یر-شومیکر" ناسا درسال 1997 میلادی (1376 شمسی) مطالعه شد.
روزتا در تمام مدت تصویربرداری خود، تقریبا همه ی دستگاه های تحقیقاتی خود از جمله: (دوربین های چند طیفی، طیف سنج ها، آزمایش های پلاسما و میدان مغناطیسی، ابزارهای سنجش گرد و غبار، آزمایش علمی رادیویی و...) همه را به طور همزمان فعال کرد تا بتواند حداکثر اطلاعات ممکن را از این سیارک بدست آورد.


http://uc-njavan.ir/images/x5b9p8sbgxryajxl09e.jpg




تصویر گرفته شده توسط کاوشگر روزتا در نزدیکترین فاصله خود از سیارک در تاريخ 19 تير


ثمره ی این تلاش های بی وقفه، تهیه 4 هزار تصویر با کیفیت بالا شد که ارسال هریک از آنها به زمین، بیش از 10 دقیقه زمان نیاز دارد. به این ترتیب مخابره ی اطلاعاتی کامل روزتا با زمین، طی چند روز آینده همچنان ادامه خواهد داشت.
دانشمندان امیدوارند بتوانند با تصاویر و اطلاعات بدست آمده از سیارک لوتتیا، به جنس و ماهیت اصلی آن پی ببرند. برخی از محققین براین باورند که این سیارک از نوع کربنی است و می بایست در "گروه C" قرار گیرد، برخی دیگر نیز به فلزی بودن این سیارک اشاره می کنند و می گویند لوتتیا سیارکی از "گروه M" است.
با این حال بهتر است برای پی بردن به ماهیت اصلی لوتتیا تا زمان کامل شدن اطلاعات اولیه کارشناسان روزتا، تا اوایل مهر ماه که قرار است در کنفرانس یورو پلانت" در رم ارائه شود، منتظر بمانیم.


http://uc-njavan.ir/images/kt9jtlifyj1wqxqffj.jpg
نمای هنرمندانه از کاوشگر روزتا به همراه سطح نشین "فیلای" که قرار است در سال 1393بر سطح دنباله دار چورمویوف-گراسیمنکو بنشیند



با به پایان رسیدن این ماموریت، کاوشگر روزتا سفر اصلی خود را در اعماق منظومه ی شمسی برای رسیدن به دنباره دار "چورمویوف-گراسیمنکو" آغاز کرد و طبق محاسبات انجام شده قرار است در اردیبهشت 1393 به نزدیکی این دنباله دار برسد. روزتا قرار است با رسیدن به این گوی عظیم یخی، سطح نشینی با نام "فیلای" را برای بررسی دقیق ترکیبات آلي موجود در آن ، روي سطح اين دنباله دار بنشاند.


قطعا پس از ملاقات روزتا با سیارک لوتتیا، باید منتظر ماموریت اصلی و اطلاعات ارزشمند و شگفت انگیز این کاوشگر اروپایی در چهار سال آینده باشیم.


منبع:


www.skyandtelescope.com/news/home/98170374.html

[Helix]

ستاره اي مرده يا پرنده اي زيبا

تلسکوپ فضایی هابل بار دیگر با خیره شدن به آسمان شب توانست صحنه ای جدید از این طبیعت فراموش شده را رمز گشایی کند. جرمی آسمانی همانند یک پرنده ی غول پیکر با رنگی مات که در واقع نمایان گر دوران پایانی عمر یک ستاره و پس زدن جو بیرونی خود است.
این غول سرخ آسمانی در صورت فلکی پلیکان و در فاصله ای نزدیک به پانزده هزار سال نوری از ما قرار دارد. به عبارت ساده تر، پانزده هزار سال پیش این ستاره در حال پس زدن گاز های جو بیرونی خود بوده است و اگر بخواهیم تصویر همین لحظه آن را ببینیم باید پانزده هزار سال منتظر باشیم؛ چراکه نور این ستاره در راه خواهد بود تا به چشم ما برسد.


http://nojumnews.com/images/content/1389-4-29/potw1012a.jpg


ستارگانی همانند خورشید در سال های پایانی عمر خود، هنگامی که دیگر هیدروژنی برای تبدیل به هلیوم ندارند، شروع به متورم شدن می کنند و این روند را تا جایی که تبدیل به یک غول سرخ می شوند ادامه می دهند. علاوه براین هنگامی که این دوره تمام شود آنها دوره ی پس زدن گازهای بیرونی خود در فضا را آغاز می کنند.

در این وضعیت اطراف ستاره ی پیر از غبار پر شده و ستاره نگون بخت هم کماکان سرد است. حال در این مرحله ابر های اطراف ستاره بوسیله ی بازتاب نور ستاره می درخشند و غبارهای گرم شده؛ میزان زیادی پرتو های مادون قرمز تولید و ساطع میکند.

هنگامی که ستاره در حال پس زدن گاز های جو خود است هسته ی داغتر آن بتدریج آشکار خواهد شد. زیاد شدن پرتو فرابنفش سبب میشود که گاز های اطراف هسته ملتهب شده و به این ترتیب سحابی سیاره ای جدیدی را شکل می دهند.

این تصویر دلربا نیز مانند تمامی تصاویر دیگر هابل با استفاده از دوربین پیشرفته و با کیفیت مرکزی هابل گرفته شده است. رنگ قرمزی که از این تصویر پدید آمده است حاصل استفاده ی هابل از فیلتری بوده است که نسبت به نور قرمز و زرد حساس است و رنگ آبی نیز حاصل استفاده از فیلتر دقیق و استاندارد آبی ( ثبت شده با شماره ی F435W ) بوده و در نهایت رنگ سبز پس زمینه ی تصویر از تداخل نور های آبی و قرمز این ستاره بدست آمده است.

جالب است بدانید که هابل براي این تصویر 24 ثانیه نوردهی انجام داده که در مجموع 245 ثانیه نیز برای تصویر برداری با فیلتر آبی و قرمز انجام شده است.




منبغ : پايگاه خبري ماهنامه نحوم