AvAstiN
9th June 2010, 10:20 PM
اگر در اندازه‌های استاندارد به استرس شب‌های امتحان نگاه كنیم باید بگوییم كه این استرس تا حد متعارف برای دانش‌آموزان طبیعی است
مشخص است كه امتحان د انش‌آموزان را دچار مقداری اضطراب كند، این الزاما نكته بدی نیست و حتی می‌تواند آنها را با شیب ملایمی به سوی موفقیت هدایت كند.
اما در مورد والدین وضع اصلا این طور نیست. ترس و اضطراب برای امتحان فرزندان از سوی پدرها و مادرها كاملا غیر‌منطقی و غیر‌طبیعی است. این نوع از استرس گاهی از آنجا ناشی می‌شود كه برخی والدین موفقیت و شكست فرزندان را برابر با موفقیت و شكست خود می‌دانند و فاصله میان خود و فرزندانشان را رعایت نمی‌كنند، در واقع خود را با بچه‌ها یكی فرض می‌كنند و بنابراین فرصت اشتباه كردن به آنها نمی‌دهند.
متأسفانه دسته‌ای از والدین استانداردهای بسیار بالایی برای موفقیت بچه‌ها تعریف می‌كنند و با نوعی جاه‌طلبی انتظار دارند كه آنها همیشه بدرخشند، همیشه بالاتر از بقیه باشند و در چنین موقعیت‌هایی معمولا توجهی به یكسری از واقعیت‌ها مثل ظرفیت فرزندشان و تفاوت‌های فردی بین او و سایران ندارند، آنها فقط موفقیت می‌خواهند حال آنكه فراموش می‌كنند كه شكست فاجعه نیست، بلكه بخشی از زندگی هر انسان است و شخصیت فرزند آنها نیز باید در همین افتادن‌ها و برخاستن‌ها شكل گیرد.
یكی دیگر از دلایلی كه باعث ایجاد تشویش و نگرانی شب‌های امتحان در میان والدین می‌شود شرایط اجتماعی است. این روزها ادامه تحصیل، یكی از مهم‌ترین راه‌هایی است كه بچه‌های ما پیش رو دارند، شرایط جامعه این‌گونه پیش‌رفته است و بنابراین پدر و مادرها به نوعی از سوی جامعه تحت فشار قرار می‌گیرند و مجبور می‌شوند به فرزندانشان هم فشار بیشتری وارد كنند.
اما توصیه من به والدین این است كه بازی مرگ و زندگی راه نیندازند و اجازه دهند بچه‌ها خودشان تجربه كنند. پدر و مادرها باید بدانند كه استرس آنها باعث ایجاد اضطراب و خمودگی در عزیزانشان می‌شود و آنها را با مشكل رو‌به‌رو می‌كند. بیشتر پژوهش‌ها نشان داده‌اند كه استرس بی‌جا، كارآمدی فرد را تحت‌تأثیر منفی قرار می‌دهد و باعث كاهش میزان كارآمدی می‌شود. در نظر داشتن این نكات به‌خصوص در ایام امتحانات بسیار ضروری است و والدین باید بیشتر از هر زمان مسائلی از این دست را رعایت كنند.
فراموش نكنیم كه والدین سالم آنهایی هستند كه در هر شرایطی با فاصله از فرزندان خود حركت می‌كنند و وجود فرزندان را مساوی با خود نمی‌دانند و بی‌آنكه تمام موفقیت‌ها و شكست‌های بچه‌ها را با موفقیت و شكست خودشان یكی بدانند به آنها فرصت می‌دهند تا تجربه كنند و به اندازه ظرفیت و توانایی‌شان پیشرفت كنند.
*روان‌شناس و استاد دانشگاه علامه طباطبایی
دكتر احمد برجعلی
همشهری
مشخص است كه امتحان د انش‌آموزان را دچار مقداری اضطراب كند، این الزاما نكته بدی نیست و حتی می‌تواند آنها را با شیب ملایمی به سوی موفقیت هدایت كند.
اما در مورد والدین وضع اصلا این طور نیست. ترس و اضطراب برای امتحان فرزندان از سوی پدرها و مادرها كاملا غیر‌منطقی و غیر‌طبیعی است. این نوع از استرس گاهی از آنجا ناشی می‌شود كه برخی والدین موفقیت و شكست فرزندان را برابر با موفقیت و شكست خود می‌دانند و فاصله میان خود و فرزندانشان را رعایت نمی‌كنند، در واقع خود را با بچه‌ها یكی فرض می‌كنند و بنابراین فرصت اشتباه كردن به آنها نمی‌دهند.
متأسفانه دسته‌ای از والدین استانداردهای بسیار بالایی برای موفقیت بچه‌ها تعریف می‌كنند و با نوعی جاه‌طلبی انتظار دارند كه آنها همیشه بدرخشند، همیشه بالاتر از بقیه باشند و در چنین موقعیت‌هایی معمولا توجهی به یكسری از واقعیت‌ها مثل ظرفیت فرزندشان و تفاوت‌های فردی بین او و سایران ندارند، آنها فقط موفقیت می‌خواهند حال آنكه فراموش می‌كنند كه شكست فاجعه نیست، بلكه بخشی از زندگی هر انسان است و شخصیت فرزند آنها نیز باید در همین افتادن‌ها و برخاستن‌ها شكل گیرد.
یكی دیگر از دلایلی كه باعث ایجاد تشویش و نگرانی شب‌های امتحان در میان والدین می‌شود شرایط اجتماعی است. این روزها ادامه تحصیل، یكی از مهم‌ترین راه‌هایی است كه بچه‌های ما پیش رو دارند، شرایط جامعه این‌گونه پیش‌رفته است و بنابراین پدر و مادرها به نوعی از سوی جامعه تحت فشار قرار می‌گیرند و مجبور می‌شوند به فرزندانشان هم فشار بیشتری وارد كنند.
اما توصیه من به والدین این است كه بازی مرگ و زندگی راه نیندازند و اجازه دهند بچه‌ها خودشان تجربه كنند. پدر و مادرها باید بدانند كه استرس آنها باعث ایجاد اضطراب و خمودگی در عزیزانشان می‌شود و آنها را با مشكل رو‌به‌رو می‌كند. بیشتر پژوهش‌ها نشان داده‌اند كه استرس بی‌جا، كارآمدی فرد را تحت‌تأثیر منفی قرار می‌دهد و باعث كاهش میزان كارآمدی می‌شود. در نظر داشتن این نكات به‌خصوص در ایام امتحانات بسیار ضروری است و والدین باید بیشتر از هر زمان مسائلی از این دست را رعایت كنند.
فراموش نكنیم كه والدین سالم آنهایی هستند كه در هر شرایطی با فاصله از فرزندان خود حركت می‌كنند و وجود فرزندان را مساوی با خود نمی‌دانند و بی‌آنكه تمام موفقیت‌ها و شكست‌های بچه‌ها را با موفقیت و شكست خودشان یكی بدانند به آنها فرصت می‌دهند تا تجربه كنند و به اندازه ظرفیت و توانایی‌شان پیشرفت كنند.
*روان‌شناس و استاد دانشگاه علامه طباطبایی
دكتر احمد برجعلی
همشهری