یک شعر از «کیوان»

[hoora]

کرکس و کفتار دارد باغ ما
تا بخواهی مار دارد باغ ما

بلبلان از باغ ما کوچیده اند
جای بلبل، سـار دارد باغ ما

باغ پهلویی ببین گل کرده است
گل ندارد، خـار دارد بـاغ ما

بر دلش داغ بهاران مانده است
حـسرت دیـدار دارد، باغ ما

سر درختی های ما یخ بسته است
سـر نوشـتی تـار دارد باغ ما

بر خلاف آنچـه مردم گفـته اند
باغـبان بسـیـار دارد باغ ما

بوی باروت است جای بوی گل
وحـشت کشـتار دارد باغ ما

در مـیان دهـکده پیچیده است
دیـو آدمخـوار دارد باغ ما

بـاغ، تا بـاغی شـود بار دگر
صـد هـزاران کار دارد باغ ما

وصف باغ ما به «کیوان» رفته است
یک جـهـان اسـرار دارد بـاغ ما
@};-@};-@};-@};-@};-@};-