Mr.Engineer
12th May 2010, 07:06 PM
[-O<بعضی وقتها خیلی دیر میشه[-O<
در دهکدهای دور افتاده پیرزنی بود که یک پسر به نام روبرت و یک پسر خوانده به نام دنی داشت. سالها گذشت و پیرزن دچار یک بیماری شدید شد. تنها راه برای معالجه اون یک عمل جراحی بود. اما پیرزن هرگز قادر به پرداخت هزینه عمل نبود. خلاصه پیرزن هر روز ضعیفتر میشد و دنی هر روز غصه میخورد. اما بعد از چند روز رفتارش خیلی مشکوک شده بود. اون از صبح میرفت بیرون و شب برمیگشت. هر روز وضع بدتر میشد. تا اینکه روبرت تونست به فروختن یک تنها دارائیش که یک گاو بود مقداری از هزینه عمل مادرش رو تأمین کنه. اما هنوز نیمی از هزینه عمل باقی مونده بود..
http://uc-njavan.ir/uploder/files/y89/1-6/1252.jpg
دنی و روبرت بسیار ناراحت بودن. اما کاری از دستشون بر نمیاومد. تا اینکه یکروز وقتی برای دعا به کلیسا رفته بودن دزد تمام پولی رو که روبرت برای عمل مادرش تهیه کرده بود دزدید. وقتی اونها به خونه رسیدن و متوجه این مسئله شده بودن خیلی ناراحت شدن. اما هیچ سر نخی از دزد پیدا نکرده بودن. از اون روز حال پیرزن بدتر شد. دنی هر روز از صبح از خونه بیرون میرفت و وقتی برمیگشت مثل آدمهای معتاد صورتش زرد بود و یکراست به اتاق خواب میرفت و میخوابید. بعد از گذشت چند روز یهو ناپدید شد. پیرزن که به رفتار دنی شک کرده بود سریع موضوع رو با روبرت در میون گذاشت. بعد از یک هفته دنی بدتر از همیشه برگشت. روبرت جلوشو گرفت و ازش پرسید تا الآن کجا بودی؟ اما دنی جوابی نداد.
روبرت دنی رو محکم حل داد و دنی افتاد زمین. در این لحظه بازوی دنی مشخص شد و روبرت دید که چقدر جای سرنگ و آمپول روی بازوشه. به سمت دنی حملهور شد و تا جایی که جا داشت دنی رو کتک زد و گفت تو خجالت نکشیدی که پولهای این پیرزنی رو که برای تو اینهمه زحمت کشیده بود رو دزدیدی و با اون رفتی دنبال کیف کردن خودت؟ تو که وضع مالی ما رو بهتر از هر کسی میدونی؟دنی گفت اما من معتاد نیستم. روبرت گفت پس این همه جای سرنگ چیه؟ اما دنی سرش رو پایین گرفته بود و جوابی نمیداد. تا اینکه روبرت گفت از این خونه برو بیرون و دیگه بر نگرد. و دنی رو از خونه بیرون کرد. همینطور که روبرت داشت فکر میکرد که چیکار میتونه بکنه تا هزینه عمل مادرش رو تهیه کنه یهو به یادش اومد که میتونه این پول رو از عموش به عنوان قرض بگیره و بعداً بهش برگردونه.
هوادیگه تاریک شده بود و تا خونه عموی روبرت کلی راه بود و چون بیرون هوا خیلی بد بود و برف شدیدی میبارید روبرت تصمیم گرفت تا صبح به اونجا بره و شب رو همونجا پیش پیرزن موند. صبح زود صدای در خونه اومد. روبرت با صدای در از خواب بیدار شد و به سمت در رفت. در رو باز کرد و دید که یک مردی با لباس فرم جلوی در ایستاده.
رورت گفت: سلام. بفرمائید
مرد پاسخ داد: سلام. با دنی کار دارم.
- اما دنی دیگه اینجا زندگی نمیکنه.
- چطور؟ چرا؟ اون به من گفته بود اینجا میتونم پیداش کنم.
- ما فهمیدیم که اون معتاد شده و برای تأمین موادش هزینه عمل مادر من رو دزدیده بود.
- اما شما این رو از کجا فهمیدید؟
- اون هر شب دیر میاومد و همیشه رنگش پریده بود و به کسی نمیگفت که تا این موقع کجا بوده. تازه من خودم جای سرنگها رو روی دستش دیده بودم.
- اوه خدای من. تو با اون پسر چیکار کردی؟
- من اون رو از خونه بیرون کردم.
- کِی؟
- دیشب.
- اوه. تو اشتباه بزرگی کردی. مدتی بود که دنی هر روز به بیمارستان میاومد و خونش رو میفروخت و بقیه وقتش رو صرف تمیز کردن اونجا میکرد. اون میگفت که مادر پیر و مریضی داره که احتیاج به عمل جراحی داره. من هم به اون گفتم که مادرش رو عمل میکنیم اما در ازای اون تو باید اینجا کار کنی.. اما یکروز اومد و گفت که میخواد کلیش رو بفروشه چون حال مادرش خیلی بد شده. علیرقم اینکه ما گفتیم که بدن تو الآن کشش اینکارو نداره اون اسرار کرد و از ما خواهش کرد و گفت اگه اینکارو نکنیم مادرش میمیره. به هر حال ما هم قبول کردیم و امروز برای بردن مادرتون به بیمارستان اومده بودم.
روبرت در حالیکه اشک چشماش رو پر کرده بود محکم روی زانوهاش افتاد و فهمید که چه اشتباه بزرگی مرتکب شده. مادرش رو به بیمارستان رسوند. اما هر چی گشت اثری از دنی نبود. تا اینکه بعد از دو روز جسد یخ زده دنی رو در حالیکه زیر یک درخت افتاده بود پیدا کردند.
http://uc-njavan.ir/uploder/files/y89/1-6/125.jpg
ما آدمها بعضی وقتها خیلی بد میشیم. بعضی وقتها اونقدر خودمون رو بزرگ میدونیم که به راحتی به خودمون اجازه میدیم تا در مورد دیگران قضاوت کنیم. گاهی حتی دنبال یک مدرک هم نمیگردیم تا بتونه گناه اون شخص رو ثابت کنه.. این رو توی زندگیهامون نباید فراموش کنیم، که یه داور بزرگ توی عالم هستی وجود داره و اون کسی نیست بجز خدای بزرگ،یگانه داور بر حق. خداست که درمورد گناه دیگران تصمیم میگیره و در مورد اونها قضاوت میکنه. بهتره همه چیز رو به اون بسپریم. شاید بعضی وقتها حق با ما باشه و درست حدس بزنیم.. اما با شایدها نمیشه جرم دیگران رو ثابت کرد و ممکنه دست به اشتباهی بزنیم که هیچوقت قابل جبران نباشه. بهتره همیشه صبر کنیم. زمان همیشه همه چیز رو روشن میکنه. یک ضربالمثل هست که میگه: آفتاب همیشه پشت ابر نمیمونه.
مراقب باشید که به سرنوشت روبرت دچار نشید. اگه چنین کاری کردید تا دیر نشده عجله کنید.
[-O<بعضی وقتها خیلی دیر میشه[-O<
در دهکدهای دور افتاده پیرزنی بود که یک پسر به نام روبرت و یک پسر خوانده به نام دنی داشت. سالها گذشت و پیرزن دچار یک بیماری شدید شد. تنها راه برای معالجه اون یک عمل جراحی بود. اما پیرزن هرگز قادر به پرداخت هزینه عمل نبود. خلاصه پیرزن هر روز ضعیفتر میشد و دنی هر روز غصه میخورد. اما بعد از چند روز رفتارش خیلی مشکوک شده بود. اون از صبح میرفت بیرون و شب برمیگشت. هر روز وضع بدتر میشد. تا اینکه روبرت تونست به فروختن یک تنها دارائیش که یک گاو بود مقداری از هزینه عمل مادرش رو تأمین کنه. اما هنوز نیمی از هزینه عمل باقی مونده بود..
http://uc-njavan.ir/uploder/files/y89/1-6/1252.jpg
دنی و روبرت بسیار ناراحت بودن. اما کاری از دستشون بر نمیاومد. تا اینکه یکروز وقتی برای دعا به کلیسا رفته بودن دزد تمام پولی رو که روبرت برای عمل مادرش تهیه کرده بود دزدید. وقتی اونها به خونه رسیدن و متوجه این مسئله شده بودن خیلی ناراحت شدن. اما هیچ سر نخی از دزد پیدا نکرده بودن. از اون روز حال پیرزن بدتر شد. دنی هر روز از صبح از خونه بیرون میرفت و وقتی برمیگشت مثل آدمهای معتاد صورتش زرد بود و یکراست به اتاق خواب میرفت و میخوابید. بعد از گذشت چند روز یهو ناپدید شد. پیرزن که به رفتار دنی شک کرده بود سریع موضوع رو با روبرت در میون گذاشت. بعد از یک هفته دنی بدتر از همیشه برگشت. روبرت جلوشو گرفت و ازش پرسید تا الآن کجا بودی؟ اما دنی جوابی نداد.
روبرت دنی رو محکم حل داد و دنی افتاد زمین. در این لحظه بازوی دنی مشخص شد و روبرت دید که چقدر جای سرنگ و آمپول روی بازوشه. به سمت دنی حملهور شد و تا جایی که جا داشت دنی رو کتک زد و گفت تو خجالت نکشیدی که پولهای این پیرزنی رو که برای تو اینهمه زحمت کشیده بود رو دزدیدی و با اون رفتی دنبال کیف کردن خودت؟ تو که وضع مالی ما رو بهتر از هر کسی میدونی؟دنی گفت اما من معتاد نیستم. روبرت گفت پس این همه جای سرنگ چیه؟ اما دنی سرش رو پایین گرفته بود و جوابی نمیداد. تا اینکه روبرت گفت از این خونه برو بیرون و دیگه بر نگرد. و دنی رو از خونه بیرون کرد. همینطور که روبرت داشت فکر میکرد که چیکار میتونه بکنه تا هزینه عمل مادرش رو تهیه کنه یهو به یادش اومد که میتونه این پول رو از عموش به عنوان قرض بگیره و بعداً بهش برگردونه.
هوادیگه تاریک شده بود و تا خونه عموی روبرت کلی راه بود و چون بیرون هوا خیلی بد بود و برف شدیدی میبارید روبرت تصمیم گرفت تا صبح به اونجا بره و شب رو همونجا پیش پیرزن موند. صبح زود صدای در خونه اومد. روبرت با صدای در از خواب بیدار شد و به سمت در رفت. در رو باز کرد و دید که یک مردی با لباس فرم جلوی در ایستاده.
رورت گفت: سلام. بفرمائید
مرد پاسخ داد: سلام. با دنی کار دارم.
- اما دنی دیگه اینجا زندگی نمیکنه.
- چطور؟ چرا؟ اون به من گفته بود اینجا میتونم پیداش کنم.
- ما فهمیدیم که اون معتاد شده و برای تأمین موادش هزینه عمل مادر من رو دزدیده بود.
- اما شما این رو از کجا فهمیدید؟
- اون هر شب دیر میاومد و همیشه رنگش پریده بود و به کسی نمیگفت که تا این موقع کجا بوده. تازه من خودم جای سرنگها رو روی دستش دیده بودم.
- اوه خدای من. تو با اون پسر چیکار کردی؟
- من اون رو از خونه بیرون کردم.
- کِی؟
- دیشب.
- اوه. تو اشتباه بزرگی کردی. مدتی بود که دنی هر روز به بیمارستان میاومد و خونش رو میفروخت و بقیه وقتش رو صرف تمیز کردن اونجا میکرد. اون میگفت که مادر پیر و مریضی داره که احتیاج به عمل جراحی داره. من هم به اون گفتم که مادرش رو عمل میکنیم اما در ازای اون تو باید اینجا کار کنی.. اما یکروز اومد و گفت که میخواد کلیش رو بفروشه چون حال مادرش خیلی بد شده. علیرقم اینکه ما گفتیم که بدن تو الآن کشش اینکارو نداره اون اسرار کرد و از ما خواهش کرد و گفت اگه اینکارو نکنیم مادرش میمیره. به هر حال ما هم قبول کردیم و امروز برای بردن مادرتون به بیمارستان اومده بودم.
روبرت در حالیکه اشک چشماش رو پر کرده بود محکم روی زانوهاش افتاد و فهمید که چه اشتباه بزرگی مرتکب شده. مادرش رو به بیمارستان رسوند. اما هر چی گشت اثری از دنی نبود. تا اینکه بعد از دو روز جسد یخ زده دنی رو در حالیکه زیر یک درخت افتاده بود پیدا کردند.
http://uc-njavan.ir/uploder/files/y89/1-6/125.jpg
ما آدمها بعضی وقتها خیلی بد میشیم. بعضی وقتها اونقدر خودمون رو بزرگ میدونیم که به راحتی به خودمون اجازه میدیم تا در مورد دیگران قضاوت کنیم. گاهی حتی دنبال یک مدرک هم نمیگردیم تا بتونه گناه اون شخص رو ثابت کنه.. این رو توی زندگیهامون نباید فراموش کنیم، که یه داور بزرگ توی عالم هستی وجود داره و اون کسی نیست بجز خدای بزرگ،یگانه داور بر حق. خداست که درمورد گناه دیگران تصمیم میگیره و در مورد اونها قضاوت میکنه. بهتره همه چیز رو به اون بسپریم. شاید بعضی وقتها حق با ما باشه و درست حدس بزنیم.. اما با شایدها نمیشه جرم دیگران رو ثابت کرد و ممکنه دست به اشتباهی بزنیم که هیچوقت قابل جبران نباشه. بهتره همیشه صبر کنیم. زمان همیشه همه چیز رو روشن میکنه. یک ضربالمثل هست که میگه: آفتاب همیشه پشت ابر نمیمونه.
مراقب باشید که به سرنوشت روبرت دچار نشید. اگه چنین کاری کردید تا دیر نشده عجله کنید.
[-O<بعضی وقتها خیلی دیر میشه[-O<