MAHDIAR
2nd May 2010, 02:25 PM
حافظه*هاي ddr3 از سير تا پياز
http://www.computernews.ir/Files/Articles/Items/2009/10/1001211_b.jpg
اشاره :
مدت زمان زيادي است که استاندارد حافظه* DDR3 توسط JEDEC* تکميل شده و پلتفورم*هاي مبتني بر اين حافظه جديد در بازار رواج پيدا کرده* است. اما اين سوال همچنان مطرح است که اين حافظه جديد چه نوآوري*هايي را به همراه دارد و چگونه با حافظه*هاي DDR2 به رقابت خواهد پرداخت؟
مقدمه
در اين مقاله قصد داريم به بررسي توانايي*هاي حافظه DDR3 پرداخته و از نقطه نظر فني عملکرد آن را در مقايسه با ديگر استانداردهاي حافظه بررسي کنيم٬ سپس از نقطه نظر کارايي٬ عملکرد آن را نسبت به حافظه DDR2 مورد بررسي قرار خواهيم داد.
چيپ*سيت*هاي اينتل و حافظه*هاي جديد
اينتل به تازگي سري جديد چيپست*هاي خود را با نام P35 و X38 براي کامپيوترهاي خانگي معرفي كرده است. اين چيپست*ها از پردازنده*هايي با FSB برابر با 1333 مگاهرتز و نسل آينده پردازنده*هاي اينتل موسوم به "Penryn" پشتيباني مي*کنند. يكي از تحولات و نو*آوري*هاي جديد بكار گرفته شده در اين سري از چيپ*ست*ها پشتيباني از حافظه*هاي DDR3 است. بطور كلي P35 و X38 داراي کنترل حافظه*ي سازگار با هر دو نوع حافظه DDR2 و DDR3 هستند. بنابراين مادربردهاي مبتني بر اين چيپست از نقطه نظر پشتيباني ماژول*هاي حافظه در سه دسته جاي مي*گيرند :
1ـ مادربردهايي که تنها داراي شيارهاي حافظه DDR3* هستند.
2ـ مادربردهايي که تنها شيارهاي حافظه DDR2 را دارند و
3ـ مادربردهايي که داراي هر دو نوع شيار حافظه ( DDR2 و DDR3 ) هستند.
با وجود اينکه پهناي باند حافظه*هاي متداول DDR2 در پيکره*بندي دو کاناله از پهناي باندگذرگاه FSB پردازنده*هاي اينتل حتي در پردازنده*هاي با فرکانس FSB* معادل 1333 مگاهرتز بيشتر است ( پردازنده*هاي اينتل با FSB 1333 مگاهرتز داراي پهناي باندي معادل 10.66گيگابايت بر ثانيه* هستند در حاليكه حافظه*هاي DDR2 800 در وضعيت دو كاناله پهناي باندي معادل 12.8 گيگابايت بر ثانيه دارند ) اما مهندسين اينتل معتقدند که پلتفورم*هاي آينده آنها به پهناي باند حافظه بيشتري نياز دارند. بر اساس مشخصات رسمي اعلام شده٬ سريع*ترين نوع حافظه DDR2 که با چيپست P35* سازگاري دارد DDR2-800 با پهناي باندي معادل 12.8گيگابايت بر ثانيه در پيکره*بندي دو کاناله است٬ در حالي*که حافظه*هاي DDR3 امکان استفاده از فركانس 1066 مگاهرتز را براي کامپيوترهاي امروزي فراهم مي*کنند که حداکثر پهناي باندي معادل
17.1 گيگابايت بر ثانيه را در پيکربندي دو کاناله به ارمغان خواهد آورد.
تحول تكنولوژي*هاي حافظه از DDR به DDR2
بطور كلي براي رسيدن به كارايي بالاتر نياز است كه تكنولوژي*هاي بكار گرفته شده در حافظه*ها متحول شود. بعنوان مثال تحول تكنولوژي از حافظه*هاي DDR به DDR2. اين تحول اصولاً چندين دليل دارد كه در ادامه به بررسي آنها خواهيم پرداخت. عمده*ترين دليل تحول از يك استاندارد حافظه قديمي به يك استاندارد حافظه جديدتر ( بعنوان مثال از DDR به DDR2 ) محدوديت فركانس تراشه*هاي حافظه تا سقف 200 مگاهرتز است. افزايش فركانس تراشه*هاي حافظه موجب افزايش فركانس ماژول*هاي حافظه شده و كارايي كلي سيستم حافظه را تحت تاثير قرار خواهد داد. اما از طرفي تراشه*هاي حافظه براي افزايش فركانس نيازمند افزايش ولتاژ هستند. بعنوان مثال در حافظه*هاي DDR 600 كه فركانس تراشه*ها برابر با 300 مگاهرتز است ولتاژ حافظه بايد از 2.5ولت به حدود 2.85ولت تغيير پيدا كند تا توان مورد نياز براي چيپ*هاي حافظه كه فركانس آنها از محدوده 200 مگاهرتز فراتر رفته تامين شود. اين افزايش ولتاژ موجب افزايش مصرف توان و مشكل انتشار حرارت مي*شود. با اين توضيحات مي*توان نتيجه گرفت كه يك تكنولوژي حافظه مانند DDR به خودي خود جهت افزايش كارايي و ارائه پهناي باند بيشتر داراي محدوديت*هاي هست كه تنها راه*حل غلبه بر اين مشكل متحول كردن تكنولوژي*هاي بكار گرفته شده در آن*ها است.
در اولين پيشرفت تكاملي در تكنولوژي حافظه*هاي DDR كه پلتفورم حافظه*هاي كامپيوترها را از DDR به DDR2 تغيير داد، افزايش پهناي باند حافظه، كاهش زمان*هاي تاخير، كاهش مصرف توان و افزايش حجم ماژول*هاي حافظه صورت گرفت. اولين نسخه از حافظه* DDR در فركانس 100 مگاهرتز ( DDR 200 ) عمل مي*كرد كه پهناي باندي برابر با 800 مگابايت بر ثانيه را موجب مي*شد. در طي دو سال حضور اين تكنولوژي فركانس بتدريج به 200 مگاهرتز ( DDR 400 ) افزايش و زمان*هاي تاخير كاهش پيدا كردند. نخستين زمان*بندي حافظه*هاي DDR بصورت 8-3-3-3 بود كه در انتها به 5-2-2-2 بهبود پيدا كرد. البته ماژول*هاي حافظه DDR با فركانس*هاي بالاتر نيز توليد شدند كه هيچ*گاه بصورت رسمي توسط استاندارد JEDEC پذيرفته نشدند ( حداكثر 300 مگاهرتز كه DDR 600 است و پهناي باندي برابر با 4800 مگابايت بر ثانيه را فراهم مي*كند ). بنابراين زماني*كه افزايش فركانس حافظه*هاي DDR براي رسيدن به پهناي باند بيشتر غير ممكن شد نسل دوم حافظه*هاي* DDR موسوم به حافظه*هاي DDR2 عرضه شدند. اين حافظه*ها بتدريج برتري*هاي خود را به اثبات رساندند و سپس جايگزين حافظه*هاي DDR شدند. اولين نسخه از حافظه*هاي DDR2 داراي فركانس 200 مگاهرتز ( DDR2 – 400 ) و 266 مگاهرتز ( DDR2 – 533 ) بود. بعبارتي مي*توان گفت DDR2 از نقطه*ي شروع كرد كه DDR در آن نقطه به پايان راه خود رسيد. استاندارد DDR2 در ادامه راه خود ماژول*هاي حافظه با فركانس*هاي بالاتر يعني DDR2 667 و DDR2 800 را معرفي كرد. JEDEC قصد دارد در آينده*ي نزديك حافظه*هاي DDR2 1066 را نيز بعنوان استاندارد حافظه*هاي DDR2 تصويب كند.
تراشه*هاي DRAM حافظه*هاي DDR2 داراي طراحي و تکنولوژي ساخت مدرني بودند كه اين امر اجازه *داد تا ولتاژ اين حافظه*ها به 1.8 ولت در مقايسه با 2.5 ولت حافظه*هاي DDR کاهش يابد. اين کاهش ولتاژ موجب صرفه*جويي در مصرف توان و كاهش حرارت توليدي در آنها *شده است. علاوه بر اين، تكنولوژي ساخت جديد موجب شده* تا توانايي مجتمع سازي سلول*هاي حافظه در داخل يک تراشه DRAM افزايش يابد و بنابراين شاهد عرضه تراشه*هايي با ظرفيت بالاتر تا سقف 1Gbit و ماژول*هاي حافظه 2 گيگابايتي مبتني بر تكنولوژي DDR2* باشيم.
حافظه*هاي DDR2 چگونه توانستند براي افزايش پهناي باند به فركانس*هاي بالاتر برسند؟ چگونه در اين حافظه*ها همزمان با افزايش پهناي باند مصرف توان كاهش يافت؟ ما به اين سوالات در ادامه پاسخ خواهيم داد اما قبل از آن اجازه دهيد به نحوه انتقال اطلاعات در يك حافظه DDR نگاه كنيم.
در تكنولوژي SDRAM ( نسل قبل از DDR ) در هر سيكل كاري يك* مرتبه عمل انتقال اطلاعات انجام مي*گرفت. اما در تكنولوژي DDR در هر سيكل دو مرتبه عمل انتقال اطلاعات انجام مي*گيرد:
http://www.computernews.ir/Files/Articles/Items/2009/10/1001211_b.jpg
اشاره :
مدت زمان زيادي است که استاندارد حافظه* DDR3 توسط JEDEC* تکميل شده و پلتفورم*هاي مبتني بر اين حافظه جديد در بازار رواج پيدا کرده* است. اما اين سوال همچنان مطرح است که اين حافظه جديد چه نوآوري*هايي را به همراه دارد و چگونه با حافظه*هاي DDR2 به رقابت خواهد پرداخت؟
مقدمه
در اين مقاله قصد داريم به بررسي توانايي*هاي حافظه DDR3 پرداخته و از نقطه نظر فني عملکرد آن را در مقايسه با ديگر استانداردهاي حافظه بررسي کنيم٬ سپس از نقطه نظر کارايي٬ عملکرد آن را نسبت به حافظه DDR2 مورد بررسي قرار خواهيم داد.
چيپ*سيت*هاي اينتل و حافظه*هاي جديد
اينتل به تازگي سري جديد چيپست*هاي خود را با نام P35 و X38 براي کامپيوترهاي خانگي معرفي كرده است. اين چيپست*ها از پردازنده*هايي با FSB برابر با 1333 مگاهرتز و نسل آينده پردازنده*هاي اينتل موسوم به "Penryn" پشتيباني مي*کنند. يكي از تحولات و نو*آوري*هاي جديد بكار گرفته شده در اين سري از چيپ*ست*ها پشتيباني از حافظه*هاي DDR3 است. بطور كلي P35 و X38 داراي کنترل حافظه*ي سازگار با هر دو نوع حافظه DDR2 و DDR3 هستند. بنابراين مادربردهاي مبتني بر اين چيپست از نقطه نظر پشتيباني ماژول*هاي حافظه در سه دسته جاي مي*گيرند :
1ـ مادربردهايي که تنها داراي شيارهاي حافظه DDR3* هستند.
2ـ مادربردهايي که تنها شيارهاي حافظه DDR2 را دارند و
3ـ مادربردهايي که داراي هر دو نوع شيار حافظه ( DDR2 و DDR3 ) هستند.
با وجود اينکه پهناي باند حافظه*هاي متداول DDR2 در پيکره*بندي دو کاناله از پهناي باندگذرگاه FSB پردازنده*هاي اينتل حتي در پردازنده*هاي با فرکانس FSB* معادل 1333 مگاهرتز بيشتر است ( پردازنده*هاي اينتل با FSB 1333 مگاهرتز داراي پهناي باندي معادل 10.66گيگابايت بر ثانيه* هستند در حاليكه حافظه*هاي DDR2 800 در وضعيت دو كاناله پهناي باندي معادل 12.8 گيگابايت بر ثانيه دارند ) اما مهندسين اينتل معتقدند که پلتفورم*هاي آينده آنها به پهناي باند حافظه بيشتري نياز دارند. بر اساس مشخصات رسمي اعلام شده٬ سريع*ترين نوع حافظه DDR2 که با چيپست P35* سازگاري دارد DDR2-800 با پهناي باندي معادل 12.8گيگابايت بر ثانيه در پيکره*بندي دو کاناله است٬ در حالي*که حافظه*هاي DDR3 امکان استفاده از فركانس 1066 مگاهرتز را براي کامپيوترهاي امروزي فراهم مي*کنند که حداکثر پهناي باندي معادل
17.1 گيگابايت بر ثانيه را در پيکربندي دو کاناله به ارمغان خواهد آورد.
تحول تكنولوژي*هاي حافظه از DDR به DDR2
بطور كلي براي رسيدن به كارايي بالاتر نياز است كه تكنولوژي*هاي بكار گرفته شده در حافظه*ها متحول شود. بعنوان مثال تحول تكنولوژي از حافظه*هاي DDR به DDR2. اين تحول اصولاً چندين دليل دارد كه در ادامه به بررسي آنها خواهيم پرداخت. عمده*ترين دليل تحول از يك استاندارد حافظه قديمي به يك استاندارد حافظه جديدتر ( بعنوان مثال از DDR به DDR2 ) محدوديت فركانس تراشه*هاي حافظه تا سقف 200 مگاهرتز است. افزايش فركانس تراشه*هاي حافظه موجب افزايش فركانس ماژول*هاي حافظه شده و كارايي كلي سيستم حافظه را تحت تاثير قرار خواهد داد. اما از طرفي تراشه*هاي حافظه براي افزايش فركانس نيازمند افزايش ولتاژ هستند. بعنوان مثال در حافظه*هاي DDR 600 كه فركانس تراشه*ها برابر با 300 مگاهرتز است ولتاژ حافظه بايد از 2.5ولت به حدود 2.85ولت تغيير پيدا كند تا توان مورد نياز براي چيپ*هاي حافظه كه فركانس آنها از محدوده 200 مگاهرتز فراتر رفته تامين شود. اين افزايش ولتاژ موجب افزايش مصرف توان و مشكل انتشار حرارت مي*شود. با اين توضيحات مي*توان نتيجه گرفت كه يك تكنولوژي حافظه مانند DDR به خودي خود جهت افزايش كارايي و ارائه پهناي باند بيشتر داراي محدوديت*هاي هست كه تنها راه*حل غلبه بر اين مشكل متحول كردن تكنولوژي*هاي بكار گرفته شده در آن*ها است.
در اولين پيشرفت تكاملي در تكنولوژي حافظه*هاي DDR كه پلتفورم حافظه*هاي كامپيوترها را از DDR به DDR2 تغيير داد، افزايش پهناي باند حافظه، كاهش زمان*هاي تاخير، كاهش مصرف توان و افزايش حجم ماژول*هاي حافظه صورت گرفت. اولين نسخه از حافظه* DDR در فركانس 100 مگاهرتز ( DDR 200 ) عمل مي*كرد كه پهناي باندي برابر با 800 مگابايت بر ثانيه را موجب مي*شد. در طي دو سال حضور اين تكنولوژي فركانس بتدريج به 200 مگاهرتز ( DDR 400 ) افزايش و زمان*هاي تاخير كاهش پيدا كردند. نخستين زمان*بندي حافظه*هاي DDR بصورت 8-3-3-3 بود كه در انتها به 5-2-2-2 بهبود پيدا كرد. البته ماژول*هاي حافظه DDR با فركانس*هاي بالاتر نيز توليد شدند كه هيچ*گاه بصورت رسمي توسط استاندارد JEDEC پذيرفته نشدند ( حداكثر 300 مگاهرتز كه DDR 600 است و پهناي باندي برابر با 4800 مگابايت بر ثانيه را فراهم مي*كند ). بنابراين زماني*كه افزايش فركانس حافظه*هاي DDR براي رسيدن به پهناي باند بيشتر غير ممكن شد نسل دوم حافظه*هاي* DDR موسوم به حافظه*هاي DDR2 عرضه شدند. اين حافظه*ها بتدريج برتري*هاي خود را به اثبات رساندند و سپس جايگزين حافظه*هاي DDR شدند. اولين نسخه از حافظه*هاي DDR2 داراي فركانس 200 مگاهرتز ( DDR2 – 400 ) و 266 مگاهرتز ( DDR2 – 533 ) بود. بعبارتي مي*توان گفت DDR2 از نقطه*ي شروع كرد كه DDR در آن نقطه به پايان راه خود رسيد. استاندارد DDR2 در ادامه راه خود ماژول*هاي حافظه با فركانس*هاي بالاتر يعني DDR2 667 و DDR2 800 را معرفي كرد. JEDEC قصد دارد در آينده*ي نزديك حافظه*هاي DDR2 1066 را نيز بعنوان استاندارد حافظه*هاي DDR2 تصويب كند.
تراشه*هاي DRAM حافظه*هاي DDR2 داراي طراحي و تکنولوژي ساخت مدرني بودند كه اين امر اجازه *داد تا ولتاژ اين حافظه*ها به 1.8 ولت در مقايسه با 2.5 ولت حافظه*هاي DDR کاهش يابد. اين کاهش ولتاژ موجب صرفه*جويي در مصرف توان و كاهش حرارت توليدي در آنها *شده است. علاوه بر اين، تكنولوژي ساخت جديد موجب شده* تا توانايي مجتمع سازي سلول*هاي حافظه در داخل يک تراشه DRAM افزايش يابد و بنابراين شاهد عرضه تراشه*هايي با ظرفيت بالاتر تا سقف 1Gbit و ماژول*هاي حافظه 2 گيگابايتي مبتني بر تكنولوژي DDR2* باشيم.
حافظه*هاي DDR2 چگونه توانستند براي افزايش پهناي باند به فركانس*هاي بالاتر برسند؟ چگونه در اين حافظه*ها همزمان با افزايش پهناي باند مصرف توان كاهش يافت؟ ما به اين سوالات در ادامه پاسخ خواهيم داد اما قبل از آن اجازه دهيد به نحوه انتقال اطلاعات در يك حافظه DDR نگاه كنيم.
در تكنولوژي SDRAM ( نسل قبل از DDR ) در هر سيكل كاري يك* مرتبه عمل انتقال اطلاعات انجام مي*گرفت. اما در تكنولوژي DDR در هر سيكل دو مرتبه عمل انتقال اطلاعات انجام مي*گيرد: