معرفی قطعات سخت افزاری کامپیوتر و اسمبل کردن سیستم

[MAHDIAR]

معرفی قطعات سخت افزاری کامپیوتر و اسمبل کردن سیستم

CPU Cooler (Heat-Sink And Fan):
دمای پردازنده نباید از ۶۰ درجه سانتیگراد در هنگام لود تجاوز کند و مطلوب آنست که زیر ۵۰ درجه سانتیگراد باشد. اگر از ۶۰ درجه سانتیگراد تجاوز کرد قطعا وقت آنست که به مقدار خنک کنندگی آن بیفزاییم.
در موقع خرید fan پردازنده به سه مورد باید توجه کرد:
۱) کارآیی آن یعنی اینکه چقدر خنک می کند
۲) قیمت آن
۳) مقدار نویز آن
سه قسمت جداگانه، یک کولر cpu را تشکیل میدهند: فن- سینک ( رادیاتور) و خمیر حرارتی. از ویژگیهای مهم یک کولر cpu داشتن فلز مسی در کف سینک برای از بین بردن بیشتر حرارت می باشد. همچنین سینک بزرگتر، خنک کنندگی بیشتری را به همراه دارد. برای پردازنده های سریعتر، کولرهای cpuی قویتری نیز لازم است. معمولا با افزایش قدرت fan پردازنده، نویز آن نیز بالا می رود. بعضی از کولرهای cpu دارای تنظیم سرعت فن به دلخواه می باشند. بعضی هم دارای سنسور حرارتی می باشند که جدول بندی هایی را مطابق با دمای پردازنده نگهداری می کند و سرعت فن کولر cpu را تنظیم می کند.
باید به این نکته توجه کرد که تمام کولرهای cpu روی تمام مادربوردها فیت نمی شوند.
در بیشتر موارد کولر cpu همراه با خمیر حرارتی از کارخانه عرضه می شود. خمیر حرارتی که به صورت استاندارد با کولرهای cpu عرضه می شود زیاد خوب نیست. خمیر حرارتی مهم است چرا که بطور موثر گرما را از پردازنده به سینک منتقل می کند. بنابراین اگر کولر cpu همراه با خمیر حرارتی باشد ارزش دارد که آنرا کنار گذاشته و چیز بهتری بگیریم.
اگر کولر cpu همراه با خمیر حرارتی نصب شده بر روی آن توسط کارخانه عرضه شود ابتدا باید آنرا جدا و سپس خمیر حرارتی جدید نصب شود.
● اسمبل قطعات کامپیوتر
▪ احتیاط ها:
قبل از اینکه شروع به نصب اجزا در داخل کیس کنیم، ما احتیاج به آشنا شدن با تعدادی احتیاطات پایه ای در رابطه با استفاده از تجهیزات داریم.
چیپ ها- پین ها و اتصالات روی قسمتهای مختلف کامپیوتر، ظریف و حساس هستند و بد به کاربردن آنها می تواند نتایج تاسف باری داشته باشد. همیشه باید سعی کنیم که کارتها و سایر بردها را با گرفتن از لبه هایشان جابجا کنیم و مورد استفاده قرار دهیم. نباید اتصالات فلزی طلارنگ روی چیپ های حافظه و کارتها لمس شوند، زیرا مایعات استخراج شده از انگشتها مشکل ساز هستند و همیشه قبل از کار بر روی PC، حتما باید آنرا از برق کشید. همچنین باید نسبت به الکتریسیته ساکن محتاط بود. جرقه ناشی از جابجایی الکتریسیته ساکن توسط نوک انگشتان، می تواند برای همیشه یک چیپ را خراب کند. تا حد ممکن نباید کامپیوتر را در محیط فرش شده اسمبل کرد.
قبل از آنکه قطعه ای را در کامپیوتر از جای خود برداریم، باید کارهای زیر را دنبال کنیم:
پاهای خود را بر جای خود محکم کنیم و حرکت ندهیم
با تماس با فلز در تماس با زمین- از جمله پشت کیس کامپیوتر وقتی متصل به سوکت سه پایه ای است- بر زمین تکیه دهیم تا هرگونه حرکت در حال سکون در بدنمان را از بین ببریم
بدون حرکت پاهای خود، هر چه را که باید با قطعه مورد نظر از کامپیوتر انجام دهیم را انجام میدهیم
اگر احتیاج به حمل قطعه ای از کامپیوتر شخصی خود را داریم، آن را در یک بسته حمل می کنیم که قطعه مورد نظر ثابت باشد و حرکت نداشته باشد
پاهای خود را محکم می کنیم و خود را به زمین ثابت می کنیم قبل از آنکه قطعه را از بسته حمل جابجا کنیم.
کامپیوتر شخصی خود را در میز بزرگی اسمبل می کنیم. باید اطمینان پیدا کنیم که فضای کافی برای قرار دادن قطعات بر روی آن داریم. یک ظرف یا کاسه کوچکی برای پیچ ها و ابزارهای ریز دیگر به کار می بریم. برای کار اسمبل احتیاج به انبردست و آچار و پیچ گوشتی چهار سوی کوچک و پیچ گوشتی دوسوی کوچک داریم. همچنین ممکن است به یک آینه کوچک و یک چراغ قوه احتیاج پیدا کنیم وقتی می خواهیم در اطراف کیس که قابل رویت نیستند کار کنیم.
▪ مراحل اسمبل کردن:
۱) مطالعه کتابچه مادربورد:
برای اسمبل کردن باید ابتدا کتابچه مادربورد را مطالعه کنیم. با مطالعه کتابچه مادربورد قبل از شروع به اسمبل کردن PC، می توان مقدار زیادی در وقت خود صرفه جویی کرد و دردسر خود را کم کرد، حتی این مطالعه قبل از خریدن حافظه و cpu نیز می تواند بسیار مفید باشد. همه کتابچه های مادربورد، همه اطلاعاتی را که باید داشته باشند ندارند، ولی اکثر قریب به اتفاق شرکتهای معروف ( مانند Asus و Abit) مستندات تشریحی را تهیه می کنند. کتابچه ها اطلاعات مهمی را به ما میدهند، از جمله اینکه چگونه جامپرها را ست کنیم و کدام اسلاتها برای نصب انواع رم هستند. هر چند توصیه می شود که از مادربورد بدون جامپر استفاده شود، بعضی از مادربوردها ممکن است شامل تعدادی جامپر یا سوئیچهای DIP باشند. مادربوردهای مبتنی بر چیپ ست VIA KT۲۶۶ دارای یک جامپر جهت تغییر بین ۲۰۰ مگاهرتز و ۲۶۶ مگاهرتز، front side گذر گاه هستند و مادربوردهای RAID معمولا دارای تنظیم سوئیچ های DIP هستند.

[MAHDIAR]

۲) نصب CPU:
اگر از یک cpuی سوکت دار استفاده می شود: باید cpu را از لبه ها یش در دست بگیریم و به گوشه های ردیف پین های آن نگاه کنیم، یک یا دو تا از گوشه ها باید پینهای کمتری از بقیه داشته باشند. سپس به سوکت روی مادربورد نگاه می کنیم و گوشه هایی که مشابه با گوشه های تک cpu است را شناسایی می کنیم. سپس بازوی کوچک را بلند کرده و به نزدیک سوکت مادربورد برده و به ملایمت و آرامی، با هم خط کردن گوشه های مناسب و مقتضی، cpu را در سوکت قرار میدهیم. در هنگام داخل کردن cpu از فشار استفاده نمی کنیم. Cpu باید به درستی در جای خود بلغزد و قرار گیرد. اگر این گونه نشد، اطمینان پیدا می کنیم که بازوی آزاد سازی سوکت کاملا بلند شده باشد و گوشه های تک cpu با گوشه های مربوطه در سوکت تطابق داشته باشند. سپس بازو را به پایین فشار داده و مطمئن می شویم که آن را به جای درست خود چفت می کنیم.
سپس کولر cpu را اضافه می نماییم. برخی از کولرهای cpu، نوارهای گرمایی از قبل تعبیه شده دارند که در جایی قرار دارد که در تماس با cpu است. اگر کولر از اینگونه بود، هرگونه پوشش محافظ را جدا می کنیم (معمولا نواری از پلاستیک آبی). اگر کولر نوار گرمایی متعلق به خود را نداشت، مقدار کمی از خمیر گرمایی را در وسط cpu پخش میکنیم ( خمیر گرمایی خیلی موثرتر از نوار گرمایی است، بنابراین اگر کولر نوار داشته باشد ممکن است کار بهتر این باشد که آن را جدا کنیم). کولر cpu را به سوکت همانطور که در دستورالعملهایش توضیح داده شده مرتبط می سازیم. در مکانیزم بستن کولر ممکن است به مقدار زیادی فشار احتیاج باشد، ولی از فشار دادن کولر به طور شدید به طرف پایین بر روی هسته cpu اجتناب می کنیم، فشار مستقیم زیاد می تواند هسته های Athlon را خرد کند. ممکن است بهتر این باشد از یک سری انبردستهای با سرهای برآمده سوزنی برای متصل کردن کولر استفاده کنیم. سرانجام، کابلهای تغذیه کولر را به محل سه شعبه ای نزدیک بر روی مادربورد متصل می سازیم.
اگر از cpu اسلاتی استفاده می شود: اگر قبلا کارت cpu را به درون کارتریج/ کولر وارد نکرده اند این کار را انجام می دهیم. محلهای نصب کارتریج را به سوراخهای مقتضی موجود بر روی مادربورد پیوند می زنیم. کارتریج را به درون اسلات cpu وارد می کنیم و آن را با محلهای نصب محکم می سازیم. کابلهای تغذیه کولر را به محل سه شعبه ای نزدیک بر روی مادربورد متصل می سازیم.
۳) نصب حافظه:
مادربوردها دو یا بیشتر اسلاتهای بلند دارند که معمولا نزدیک cpu هستند که مشابه پین های اتصالی طلایی بر روی حافظه های DIMM می باشند. باید توجه کرد که نمی توان انواع گوناگون RAM را ترکیب و تطبیق ساخت. نباید DIMM های PC۱۳۳ و PC۱۰۰ را با هم به کار برد و نباید حافظه ECC و non-ECC را با هم ترکیب ساخت. باید از کتابچه مادربورد کمک گرفت تا انواع حافظه هایی که مادربورد پشتیبانی می کند را مشخص ساخت. اما به هر حال غالبا می توان DIMM های حافظه ها با سایزهای مختلف را با هم ترکیب ساخت. به عنوان مثال، اگر یک DIMM ۱۲۸MB PC۱۳۳ NON-ECC و یک DIMM ۲۵۶MB PC۱۳۳ NON-ECC داشته باشیم احتمالا می توانیم آن دو را با هم به کار گیریم. از کتابچه مادربورد استفاده می کنیم تا ببینیم چگونه DIMM های سایزهای مختلف را مرتب و بچینیم.
برای نصب حافظه، اطمینان پیدا می کنیم که مادربورد بر روی سطح صافی قرار دارد و هیچ چیزی زیر آن قرار ندارد. هر سوکت DIMM یک قلاب ( گیره قفلی) در هر انتهای آن خواهد داشت تا اتصال حافظه را وقتی درون آن قرار دارد مستحکم کند. به گیره های قفلی ضربه سبک و ناگهانی وارد می سازیم تا باز شوند. DIMM ها را یکی یکی وارد می سازیم. شکافهای بر روی لبه DIMMها را با برآمدگی در سوکت DIMM مرتب می سازیم. فشار مساوی بر کل محل وارد می سازیم تا با صدای تیک شدیدی به جای خود بیفتد. هنگامیکه DIMM را به داخل سوکت فشار می دهیم گیره های قفلی باید بسته شوند. قبل از اقدام بیشتر، اطمینان پیدا می کنیم که DIMM کاملا به جای خود وارد شده است و قفل ها بسته هستند.
۴) محکم کردن مادربورد در داخل کیس:
کاور کیس را بر داشته، در داخل آن باید یک بسته سخت افزار باشد، شامل پیچ های عریض، پیچ های باریک، برجستگی هایی از جنس برنج، واشرهای نایلونی قرمز رنگ و ضمائم دیگر.
قبل از آنکه مادربورد را نصب کنیم، ابتدا باید کیس را با برداشتن هر گونه چیز قابل جابجایی که ورود را مشکل می سازد آماده سازیم. اگر از یک tower case استفاده می شود، آن را به کنار می خوابانیم. نگاهی به صفحه فلزی بزرگ در زیر آن می اندازیم. سوراخهایی متعددی خواهد داشت، تعدادی از آنها برای آن است که ما با برجستگیهایی برای پشتیبانی کردن مادربورد خود آنها را پرسازیم. اگر مادربورد خود را از نزدیکی چک کنیم، سوراخهایی با حاشیه نقره ای خواهیم یافت. اغلب آنها با سوراخهای برجسته در داخل کیس منطبق خواهند بود به خاطر روشی که بر اساس آن کیس های ATX و بردها استاندارد شده اند.
برجستگیهایی که مادربورد را در فاصله مناسبی از کیس نگه میدارند.
حداقل ۶ برجستگی را برای محکم کردن مادربورد خود به کار می گیریم و اطمینان پیدا می کنیم که هر برجسته برنجی که ما نصب می کنیم، با سوراخی در مادربورد انطباق دارد. نباید هر برجستگی که به طور کامل با مادربورد پوشانده می شود ( با سوراخهای آن انطباق ندارد) را نصب کرد، زیرا تماس غیر صحیح بین مادربورد و کیس می تواند باعث سوء عمل و خرابی شود. از یک جفت انبردست، برای پیچ دادن برجستگیهای هر گوشه مادربورد و حداقل دو یا بیشتر برای پشتیبانی از وسط مادربورد یکی نزدیک اسلات AGP قهوه ای و دیگری در جهت مخالف، استفاده می کنیم. اگر خواستیم می توانیم از تعداد بیشتری استفاده کنیم.

[MAHDIAR]

سپس منطقه برجسته روی مادربورد را آماده می کنیم که پشت کیس می باشد که به سریال mobo، موازی، ps۲، USB و پورتهای دیگر مربوط می شود. برخی از کیس ها صفحات پانچ شده ای دارند که قسمتی یا همه سوراخهای برجسته را می پوشانند، پانچ آنها را جدا کرده و آنها را دور می ریزیم. برخی از کیس ها یک صفحه برجسته جداگانه دارند که باید آنرا به محکمی به درون محل قبل از وارد کردن مادربورد اضافه کنیم.
برجستگی کانکتور پشتی باید با سوراخهای داخل صفحه برجسته ATX فیت شوند.
مادربورد را به درون کیس وارد می کنیم. مطمئن می شویم که هیچ چیز زیر آن نیفتاده یا نلغزیده است. از لبه هایش آنرا نگه میداریم. باید مواظب باشیم که آنرا به کمک کولر cpu یا اجزاء برد نگیریم. اگر مواظب نباشیم ممکن است چیزی را بشکنیم. هماهنگ سازی برجستگیها احتیاج به مهارت کمی دارد ولی باید با صبر و حوصله کار کنیم و به چیزی فشار وارد نکنیم. وقتی که مادربورد در جای خود است یک پیچ را ( عریض یا باریک، هر کدام را که برجستگی ها لازم دارند) برای هر برجستگی همراه با یک واشر نایلونی به کار می بریم.
هر پیچی را با یک یا دو دور چرخش می بندیم، اما هیچ کدام را محکم نمی کنیم تا وقتی که همگی آنها را ببندیم. وقتی همه پیچها را نصب کردیم از اول همه پیچها را محکم می کنیم. سپس دسته کابل بزرگتر پاور را از تغذیه پاور به سوکت بزرگ پاور روی مادربورد متصل می کنیم.
کانکتورهای پاور مادربورد ATX یک قالب ۲۰ پینی است.
مادربوردهای پنتیوم ۴ دارای سوکت پاور دیگر و کوچکتری نیز هستند، به جهت اینکه پاورهای ATX جدید دارای یک کانکتور برای این مورد هستند.
اکنون یک بسته کوچک سیم پیدا می کنیم که از جلوی کیس بیرون زده و دارای کانکتورهای کوچکی است که دارای برچسبهایی مثل “Power SW,” و “Power LED” و “hd led,” و “Speaker,” و احتمالا چیزهای دیگری می باشد. بیشتر مادربوردها دارای قالبهای کوچک پین مخصوص این کابلها می باشند. کتابچه مادربورد دارای دیاگرامی است که نشان می دهد که هر کدام از اینها به کدام یکی تعلق دارد.
۵) تست اول:
قبل از آنکه به ادامه کار بپردازیم ما باید مطمئن شویم که مادربورد و پردازنده به درستی کار میکنند. بیشتر کیس ها به کامپیوتر اجازه کار با کیس باز را می دهند. کارت گرافیک خود را نصب و آن را با یک پیچ محکم می کنیم. سپس یک کابل پاور AC به منبع تغذیه پاور متصل می کنیم و مانیتور را به پورت VGAی کارت گرافیک متصل می کنیم. کی بورد را به یک PS/۲ متصل می کنیم. اگر منبع پاور دارای یک سوئیچ در بیرون باشد آنرا روشن کرده و سپس دکمه پاور را روی PC می زنیم.
وقتی این post screen رویت شود یعنی همه چیز صحیح است.
اگر اتفاقی نیفتاد احتمالا فراموش شده که کابل AC به سوکت روی دیوار متصل شود یا یکی از کابلهای جلوی کیس به مادربورد به طرز صحیحی متصل نشده است ( ابتدا کانکتورهای “Power SW” و “reset SW” را چک می کنیم).
اگر پاور به درستی کار می کند ما باید حداقل صدای فن پاور را بشنویم و فن cpu نیز باید بچرخد. وقتی همه چیز کار کند ما باید POST Screen( Power-On Self Text) با متن سفید روی پس زمینه مشکی را ببینیم.
POST نشان می دهد که کامپیوتر چقدر حافظه دارد و به طور اتوماتیک درایوهای IDE را شناسایی می کند. با این تست ما مطمئن می شویم که مادربورد و cpu و RAM همگی کار می کنند.
اگر POST ظاهر نشد نباید نگران شد. کامپیوتر را خاموش و از برق می کشیم و تمام اتصالات را چک میکنیم. اطمینان حاصل می کنیم که همه DIMM ها سرجایشان محکم هستند و کارت گرافیک در اسلات AGP محکم نصب شده است و مادربورد در داخل کیس درست نصب شده است. اگر پشت سر هم صدای بیپ بشنویم به این معنی است که مادربورد می خواهد یک کد اشتباه را به ما بدهد( و حداقل به این معنی است که ما اسپیکرهای PC را درست نصب کرده ایم).
کتابچه مادربورد را چک میکنیم تا بفهمیم که چه چیزی را مادربورد می خواهد به ما بفهماند. بعضی از مادربوردها دارای یک سری LED هستند که کدهای اشتباه را نشان می دهند. وقتی همه چیز درست بود PC را از برق کشیده و نصب بقیه قطعات را ادامه میدهیم.
۶) نصب وسایل ذخیره سازی:
کیس ها ممکن است دارای چندین محل درایو باشند. بعضی از محل های درایو دارای صفحه های قابل جداشدن در جلوی کیس هستند که به آنها محلهای External گفته می شود و در دو سایز هستند: ۵ اینچ برای قطعاتی مانند درایوهای CD-ROM و ۳ اینچ برای وسایل ذخیره سازی کوچکتر مانند فلاپی درایوها. کیس ها احتمالا چندین محل Internal ۳ اینچی دارند که برای هارددیسکها در نظر گرفته شده اند. گاهی اوقات محل Internal نصب شده قابل جابجایی است که نصب و محکم کردن هارددرایو را بسیار آسان می سازد. بعضی از کیس ها دارای ریل هایی هستند که به درایوها اضافه می شوند تا آنها را کشویی کنند و به راحتی در داخل کیس حرکت داده شوند. برای دریافت جزئیات بیشتر باید به مستندات کیس خود مراجعه کنیم.
ابتدا ما هارددرایوهای IDE را نصب می کنیم. بیشتر هارددرایوها دارای یک قالب جامپر درپشتشان نزدیک کانکتورها هستند. در لیبل آنها، همچنین یک دیاگرام می باشد که توضیح می دهد که چگونه جامپرها را ست کنیم تا از خود درایو استفاده کنیم یا به عنوان درایو master یا slave روی یک IDE BUS. اگر ما یک هارددرایو داشته باشیم باید آنرا به عنوان درایو single یا single/master ست کنیم. اگر دو تا داشته باشیم یکی را به عنوان master و دیگری را به عنوان slave ست می کنیم.

[MAHDIAR]

درایوهای master و slave را نصب می کنیم بنابراین کابل IDE بین آنها حلقه درست می کند.
همچنان که قبلا گفته شد اگر ممکن باشد باید محل های درایو internal را دربیاوریم. اگر محلهای کیس بیرون نمی آیند فقط دنبال محل internal مناسب و دم دست در داخل کیس می گردیم. اگرمحلی در نزدیکی منبع پاور باشد سعی شود که از آن استفاده نشود، منبع پاور تولید گرما می کند و ما می خواهیم که هارددرایو تا آنجا که ممکن است خنک بماند. هارددرایو را داخل یک محل درایو internal می کنیم. بنابراین کانکتورها به سمت داخل قرار می گیرند به سمت مادربورد. آن را با چهار پیچ سفت می کنیم ( درایوهای مختلف از پیچهای مختلفی بهره می گیرند بنابراین سعی کنیم که از آنهایی که همراه درایو عرضه می شوند استفاده کنیم). محل درایو internal را همراه با هارددرایو نصب شده خارج از کیس نگه می داریم تا زمانی که کابل ها را وصل کنیم. سپس آنرا به جای خودش برمی گردانیم و سفت می کنیم.
همانند هارددرایو ها، درایوهای نوری نیز می توانند master یا slave باشند. اگر فقط یک درایو داشته باشیم مهم نیست که جامپرهای آن چگونه ست می شوند. اما اگر دو درایو داشته باشیم یکی باید master و دیگری باید slave باشد. اکنون برای هر درایو نوری ( CD-ROM، DVD-ROM یا CD-RW) یک محل external جدا می کنیم. پوشش متناظر را از جلوی کیس بر می داریم. ممکن است یک صفحه پانچ شده فلزی وجود داشته باشد که احتیاج به برداشتن آن نیز هست. درایوها را در محل ها سر می دهیم. بسته به کیس، طرف چپ درایوها ( وقتی به سمت جلوی کیس نگاه می کنیم) قابل دسترسی آسانتر نسبت به طرف راست می باشد. سفت کردن این درایوها تنها با ۲ پیچ در طرف چپ کافی است.
۷) اتصال کابلهای Data و Power:
بیشتر مادربوردها شامل ۲ کابل ریبون ۴۰ پینی برای درایوهای IDE و یک کابل ۳۶ پینی برای درایوهای فلاپی هستند.
▪ اتصال کابلهای ریبون IDE هارددرایو
همراه با مادربوردهای جدید امروزی، حداقل یک و ممکن است هر دو تا از کابلهای ۴۰ پینی در واقع ۸۰ سیم داشته باشند ( اینها برای درایوهایی هستند که از رابط ATA-۶۶ یا سریعتر استفاده می کنند) و یک کانکتور آبی دارند.
کانکتورها معمولا اسلات شده هستند. بنابراین آنها فقط در یک جهت نصب می شوند. اگر این گونه نیستند نگاهی به خود ریبون می اندازیم، یک سیم، رنگی است. آن سیم باید به پینی که با ۱ لیبل گذاری شده است یا با یک پیکان روی درایو و مادربورد به ترتیب علامتگذاری شده است مرتبط شود.
فلاپی درایو را در یک محل درایو ۳ پینی External نصب می کنیم. همانند درایوهای نوری، شاید احتیاج به برداشتن کاور و صفحه پانچ باشد. آنرا حداقل با ۲ پیچ سفت می کنیم.
کابل فلاپی درایو یک تاب مشخصی دارد.
اگر تنها یک کابل ۸۰ سیمی داشته باشیم، سر آبی آن را به پورت IDE اصلی مادربورد متصل می کنیم. سپس به بقیه کانکتورها نگاهی می اندازیم. یکی باید با عنوان "master" لیبل گذاری شده باشد. آن را به هارددرایو master ( یا تنها هارددرایو) متصل می کنیم. اگر دو تا هارددرایو داشته باشیم کانکتور آخری روی کابل را به درایو master متصل می کنیم و کانکتور میانی را به slave. همین کار را با درایوهای نوری تکرار می کنیم، آنها را به پورت IDE دوم متصل می کنیم. کابل فلاپی درایو یک گره در یک انتهایش دارد. آن سر را به کانکتور ۳۶ پینی فلاپی درایو متصل می کنیم و مطمئن می شویم که ترتیب کابل رنگ شده را با پین های مارکدار حفظ کرده ایم. سر دیگر کابل را به اسلات مخصوص روی مادربورد متصل می کنیم.
باید توجه کرد که هنگام اتصال قطعات IDE، باید از اتصالات درایوهای با سرعت بالا (Ultra-ATA/۱۰۰) با درایوهای با سرعت پایین ( ATA/۳۳) اجتناب کرد. به عنوان مثال، اگر ما یک جفت هارددرایو داشته باشیم که یکی از آنها brand-new ATA/۱۰۰ و دیگری یک درایو قدیمی تر باشد، ما باید آن دو را در کانالهای جداگانه نگهداری کنیم. چرا که سرعت انتقال پایین تر درایو قدیمی، مزایای درایو جدید را از بین می برد. حساب انگشتی: سریع را با سریع و کند را با کند باید نگهداشت.
اکنون باید همه این درایوها را پاوردهی کنیم. اگر نگاهی به دسته سیمهای بیرون زده از پاور داشته باشیم دو نوع کانکتور را می بینیم. کانکتورهای بزرگتر برای هارددرایوها و درایوهای نوری هستند که آنها در یک جهت باریک شده اند و هر درایوی یک قالب متناظر با آنها خواهد داشت. کانکتورهای کوچکتر برای فلاپی درایو هستند که آنها هم همچنین فقط در یک جهت می باشند.
۸) نصب کارتهای expansion:
اکنون که قطعات اصلی را نصب کرده ایم ما باید کارتهای expansion را نصب کنیم. ما قبلا کارت گرافیک AGP را برای تست کارآیی اجزاء اصلی نصب کرده ایم. ما همچنین احتمالا کارت صدا و کارتهای PCI دیگری نیز داریم که لازم است آنها را در اسلاتهای PCI سفید رنگ نصب کنیم. اگر مادربورد چیپ audio بصورت onboard داشته باشد و ما مایل به نصب کارت صدا به جای آن باشیم ما باید ساپورت audioی مادربورد را از کار بیندازیم از طریق برنامه Bios setup.
نصب کارتهای expansion در مقایسه با تمام مراحلی که قبلا انجام داده ایم ساده است. به سادگی، gateی ( کادر فلزی کوچک در پشت کیس) را که متناظر با اسلات کارت است برمیداریم و با دقت کارت را در محلش قرار میدهیم. اطمینان حاصل می کنیم که آن را در جایش کاملا به طرف پایین فشار می دهیم. آن را با یک پیچ سفت می کنیم ( باید توجه کرد که بیشتر کیس ها از پیچهای عریض برای اسلاتهای expansion بهره می گیرند اما بعضی از پیچهای باریک استفاده می کنند). این کار را برای تمام کارتهای expansion که مایل به نصب آنها هستیم انجام می دهیم: video، audio، network و غیره.
از پیچ های کیس برای اطمینان از اینکه کارتهای expansion به طور سفت در جایشان قرار می گیرند استفاده می شود.

[MAHDIAR]

اکنون یک کابل اضافی وجود دارد که باید نسبت به آن دقیق باشیم. درایو CD-ROM همراه با یک کابل خاکستری عرضه می شود. ما باید یک طرف آن را به کانکتور audio-out درایو متصل کنیم و سر دیگر آن را به قاب CD-in کارت صدا ( یا مادربورد، اگر از onboard sound استفاده می شود). این کابل یک ضرورت در PC کاربردی نیست. هدف از آن این است که موزیک را از درایو سی دی رام به فرم آنالوگ تا کارت صدا عبور دهد. همچنین در بیشتر موارد این امکان وجود دارد تا از این کابل استفاده نشود و به تبادل دیجیتال موزیک از کابل ریبون IDE تکیه شود.
۹) تست اصلی:
هنوز نباید کیس را ببندیم. یک کار مهم در این لحظه این است که PC را تست کنیم ( حتی شاید بهتراین باشد تا یک سیستم عامل نصب کنیم و مطمئن شویم که همه چیز خوب کار می کند قبل از آنکه کاور را در پشت کیس قرار دهیم). تست کامپیوتر در این لحظه باعث می شود که اگر اشتباهی در اسمبل قطعات رخ داده باشد مجبور نشویم دوباره کیس را باز کنیم و به بررسی مشکل بپردازیم. همانند تست اول، مانیتور را به کارت گرافیک متصل می سازیم و سیم AC را به منبع پاور. کامپیوتر را روشن می کنیم و منتظر دیدن POST Screen می مانیم. ممکن است ما بخواهیم بعضی از settingها را در برنامه BIOS Setup تغییر دهیم (مانند از کار انداختن پردازنده onboard audio که در بالا توضیح داده شد وقتی ما از یک کارت صدای اضافه شده استفاده می کنیم). می توانیم برنامه BIOS Setup را از POST احضار کنیم. اغلب با فشار دادن کلید Delete یا F۲ روی کی بورد این کار انجام می شود. اما بعضی از BIOSها احتیاج به کلید متفاوتی دارند. POST Screen این موضوع را روشن می کند.
اگر POST Screen ظاهر نشد باید مراحلی را که در تست اول نام برده شد دنبال کنیم. اگر ماشین از طریق بیپ یا چراغهای LED یک error code می دهد به کتابچه مادربورد نگاهی می اندازیم. چک می کنیم که مطمئن شویم که همه کارتهای expansion و DIMMها به درستی جا رفته باشند و همه کابلهای پاور و دیتا به درستی سر جای خودشان هستند. اگر هنوز هم POST Screen ظاهر نشده باشد کامپیوتر را خاموش و کارتهای PCI را در می آوریم. Power را وصل کرده اگر POST ظاهر شد کامپیوتر را خاموش و هر بار یک کارت نصب می کنیم تا زمانی که مورد مشکل ساز را پیدا کنیم. سعی می کنیم اسلاتهای PCI را که کارتها را در آن جا می دهیم تغییر دهیم.
۱۰) روشن کردن کامپیوتر و نصب سیستم عامل:
نتیجه نهایی. جمع کردن کابلها خارج ازمسیر جریان هوا تا هوا آزادانه بچرخد.
وقتی POST ظاهر شد، می توان با خیال آسوده کابلهای اسپیکر، ماوس، پرینتر و هر چیز دیگر را نصب کرد.
بدون یک سیستم عامل برای اجرای نرم افزار، هر کامپیوتری بلا استفاده است. بعد از اینکه اسمبل سخت افزار تمام شد ما باید به اختیار خودمان یک سیستم عامل نصب کنیم. بیشتر ورژن های جاری ویندوز ( شامل XP) با یک bootable CD-ROM disk عرضه می شوند که شروع کار را بسیار آسان می کند. Windows ۹۸ با یک bootable floppy diskette برای آسان کردن setup عرضه می شود. بقیه دیسکهای نرم افزاری که موقع نصب سیستم عامل باید همراه ما باشند درایورهای مادربورد و ویدئو کارت و کارت صدا و لوازم دیگر که نصب شده اند می باشند.
دکمه پاور را زده، وارد برنامه BIOS Setup می شویم و به بخش انتخاب bootable Devices می رویم که این ممکن است روی یک صفحه setting سطح بالا باشد یا یک صفحه مخصوصی داشته باشد. First boot device را به درایو مدیای مناسب ست می کنیم: CD-ROM اگر CD ویندوز، bootable است یا فلاپی درایو اگر از یک bootable floppy drive استفاده میکنیم.

[MAHDIAR]

ماشین را روشن می کنیم. اگر از CD-ROM می خواهیم boot شویم منتظر یک prompt می مانیم: بعضی وقتها لازم است که یک کلید را فشار دهیم تا به سیستم بگوییم تا از درایو ROM بوت شود. به ویندوز اجازه می دهیم تا یک پارتیشین روی هارددرایو setup کند و آنرا در صورت لزوم فرمت کند. اگر از یک درایو قدیمی که شامل اطلاعاتی میباشد که به آنها احتیاجی نداریم استفاده می کنیم باید پارتیشین قدیمی را delete کرده و پارتیشین جدیدی create کنیم. میتوان این کار را از طریق رابط نصب ویندوز XP انجام داد. اما با ویندوز ۹۸,me ما باید کامپیوتر را با ساپورت CD-ROM روشن کنیم و Fdisk را اجرا کنیم. Fdisk را استفاده می کنیم تا پارتیشینهای موجود را از بین ببریم و reboot کرده و سپس یک پارتیشین جدید create می کنیم که با ظرفیت درایو match می شود. برای بار آخر reboot کرده و به ویندوز اجازه می دهیم تا پارتیشین ها را فرمت کند. برای ویندوز ۹۸,me، FAT۳۲ مناسب است و برای ویندوز XP، NTFS. در این لحظه برنامه نصب ویندوز ما را با یک سری promptهای نصب راهنمایی می کند. بعد از یک جفت reboot، windows desktop آماده است. قبل از اینکه به نصب برنامه ای بپردازیم ابتدا چک میکنیم تا مطمئن شویم تمام وسایل به صورت properly در device manager نمایش داده می شوند.

[maryam_8]

[golrooz][golrooz]