PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : خبر شاعری كه جهان را از نو سرود



diamonds55
10th November 2008, 12:09 AM
سومین كنگره بین المللی «عرس بیدل» طی دو روز برگزاری، به ارائه تحقیقات جدیدی از پژوهشگران و محققان ایرانی و بیدل شناسان اختصاص یافت.
این كنگره پس از این كه روز چهارشنبه با پیام رئیس جمهور گشایش یافت، با ارائه مقالات جدید پیرامون بیدل، بیدل شناسی و ساختار اندیشه در آثار بیدل ادامه یافت.
در این كنگره، سعیدی كیاسری ضمن ارائه گزارشی از روند برگزاری كنگره و ارائه عملكرد ستاد برگزاری، گفت: مجموعه موسسه بنیاد بیدل با حضور استادانی از كشورهای مختلف در این كنگره حیثیت پیدا كرده است و ما این كار را به پیشنهاد بیدل پژوهان دنبال كرده ایم و امید كه بتوانیم در ادامه، بنیاد بیدل را به یك فعالیت موثر برسانیم.
افتخار عارف، رئیس آكادمی ادبیات پاكستان از میهمانان این كنگره بود. او ضمن اشاره به بی توجهی نسبت به این شاعر گفت: باتوجه به بی توجهی هایی كه طی دهه اخیر به میرزا عبدالقادر بیدل رفته است اما آثاری وجود دارد كه می توان از آن به عنوان شاهكار یاد كرد. یكی از آثار خوب از دكتر عبدالغنی با عنوان «زندگی با آثار عبدالقادر بیدل» است و همچنین اثری از عبدا... اختر و «شاعر آیینه ها» نیز اثر دكتر محمدرضا شفیعی كدكنی است.
وی همچنین گفت: بیدل به زندگی دنیوی پشت پا زد و در تزكیه نفس خویش، كوشش هایی بی دریغ كرد. بیدل با عقاید وحدت و اسرار وجود خود به شعر، مسیر بدیع و تازه ای بخشیده و با پرده برداشتن از شگفتی های زندگی، انسان را به درك تازه ای از خویش رسانده است.
علی موسوی گرمارودی یكی از كسانی بود كه در این كنگره با مقاله «رئالیسم جادویی بیدل» حضور داشت. او در این كنگره گفت: دكتر الكساندر بوزانی، شرق شناس معاصر ایتالیایی، نخستین كسی است كه شعر بیدل را رئالیسم سحرآمیز نامیده و می گوید كه دشواری و تندی سبك وی، منظوری دارد و این منظور؛ ایجاد رئالیسم بدیعی در تاریخ ادبیات فارسی بوده است كه می توان آن را رئالیسم سحرآمیز نامید. وقتی بیدل طبیعت را وصف می كند، به رئالیست های مدرن شباهت ندارد چون آن ها را مانند معشوقی دوست دارند و آسمان را فراموش می كنند ولی شبیه عرفای قدیمی هم نیست كه نگاه آن ها به عالم مثال و حقایق آسمانی، متوجه است و زمین را فراموش می كنند. چون برای بیدل، زمین زمین است و بس، نه راز و نماد. اما به نظر من این محقق درنیافته كه سبك هندی كه بیدل اشعارش را در این سبك می سرود؛ از رسوب واقعیت نشأت می گیرد. در جایی دیگر هم گفته ام كه گذار سبك هندی، غالبا از گذرگاه سبك وقوع است، وقوع، پیشاهنگ و طلایه دار سبك هندی است كه از نیمه دوم قرن نهم آغاز شد و بذر سبك هندی، در مزرعه وقوع، نخست روییده و بعد از آغاز قرن دهم، نخست كم كم و در ادامه جانشین آن شده است. سرچشمه سبك هندی هرچه باشد، مكتب وقوع بستر آن است.
دكتر محمدجعفر یاحقی نیز در باب پیشینه و گستره بیدل پژوهی در افغانستان سخن گفت. او در این زمینه گفت: ابوالمعانی میرزاعبدالقادر بیدل در افغانستان بنا به دلایلی در زمره شاعران محبوب محسوب می شود. كلام و زمزمه این شاعر در افغانستان؛ كلامی آشناست. پس از آشنایی و علاقه مندی اندیشمندان افغانستانی به شعر بیدل كه غالبا از طریق نشست های بیدل خوانی و مراسم عرس بیدل صورت گرفت، پژوهشگران این كشور به تحقیق در عرصه های مختلف زندگی و اندیشه و نشر آثار این شاعر پرداختند و عملا بیشترین سهم را در مطالعات بیدل شناسی به خود اختصاص دادند.
حاكمان و مسئولان سیاسی این كشور نیز از هواداران سرسخت بیدل بودند و این پشتیبانی در دوره های مختلف به رشد بیدل پژوهی در افغانستان كمك كرد. ضمن این كه پژوهشگران افغانی بیدل به دو دسته تقسیم می شدند. دسته نخست، پژوهش هایی كه پژوهشگران داخل افغانستان آن را انجام داده اند و دسته دوم پژوهش هایی كه توسط افغان های خارج از كشور انجام شده است و همین رویكرد پژوهش هایی متفاوت را سبب شده است.
«بیدل و اهل قدرت» عنوان پژوهشی بود كه محمدكاظم كاظمی در ارتباط با بیدل در این كنگره ارائه كرد. او در این كنگره گفت: واقعیت این است كه شعر فارسی، از آغاز در جوار دربار بالید و رشد كرد و این مجاورت، امری طبیعی تلقی می شد. چنان كه اگر در جایی خلاف آن دیده می شد، مایه شگفتی بود. فقدان درگیری، اعتراض و انتقاد نسبت به حاكمیت در شعر فارسی، بارز و مشخص است و به همین دلیل شاعرانی كه اندك شرارت، جسارت و جرأتی دارند، سخت برجسته می شوند و عبدالقادر بیدل هم یكی از این شاعران بود. البته به دنبال این نیستیم كه به اتكای اشعار انتقادی این شاعر و چشم پوشی از سایر آثار او؛ از این شاعر صوفی مسلك، یك چهره انقلابی یا سیاسی همچون اقبال لاهوری یا ملك الشعرای بهار ترسیم كنیم و در شعر بیدل، در پی چیزهایی باشیم كه در كار آن ها می توان یافت. اما واقعیت این است كه خلق و خوی انقلابی و میهن دوستی و مبارزه و عصیان به شكل امروزی؛ امری تازه است و البته سراغ گرفتن آن در شاعران، نویسندگان و علمای قرون گذشته، كاری بی حاصل است و به همین دلیل چنین شاعرانی را باید در قیاس با زمان خود بررسی كرد و عبدالقادر بیدل، در چنین بررسی هایی، موقعیتی شاخص پیدا می كند.
این پژوهشگر در ادامه گفت: یكی از شاخصه های مهم زندگی و شعر بیدل، دوری او از دربار بود و در آن زمان، اغلب شاعران برای توفیق اجتماعی خود و برای راه یافتن به دربار گوركانیان، صدها فرسنگ راه را طی می كردند تا به دربار شاه جهان راه پیدا كنند درحالی كه بیدل در همان دهلی بود و هیچ گاه حاضر نشد كه به قصر پادشاه قدم بگذارد و حتی فیلی را كه پادشاه به او هدیه كرده بود، دریافت نكرد.
دكتر میرجلال الدین كزازی نیز در این كنگره در خصوص بیدل و اشعارش گفت: در سروده های بیدل با جهان شناسی سخن روبه رو هستیم كه در سرشت گونه ای جهان شناسی پندارینه است چرا كه بیدل بیش از آن كه فرزانه و اندیشمند باشد، هنرمند سخن آفرین و پیوسته پندار است. جهان شناسی بیدل بر پایه سخن او پدید آمده است كه جهان شناسی پندارینه و زیبایی شناسانه است. بیدل فرزانه است اما از روزن شعر به جهان می نگرد و جهان از نظر او شعری است كه هردم می توانش از نو سرود. او می كوشد در پیرامونش، بنیان های هنری خودش را بشناسد و در این میانه تنها یك تن را می شناسد كه چون بیدل است و آن خاقانی شروانی است. خاقانی هم فرزانه سخن و اندیشمند هنر است اما داستان بیدل حتی در سنجش با خاقانی، نقلی دیگر است.
وی در ادامه گفت: اگر سخن سنجان، ادب دانان و زیباشناسان شعر، سروده های بیدل را از دید آفرینش های هنری و بن مایه های ادبی بكاوند و یافته ها را سامان دهند، به گونه ای از جهان شناسی شگفت انگیز خواهند رسید. زیرا پندارهای بیدل، پراكنده نیست و چنان به سامان است كه گویی جهان شناسی هنر را پدید آورده است.
● در حاشیه
در این كنگره نماهنگی از سیدحسن حسینی شاعر و بیدل پژوه پخش شد.
در بخش بین الملل ،پژوهشگران و بیدل شناسانی از آلمان، هند، پاكستان، تونس، تاجیكستان، ازبكستان، هلند، افغانستان، آمریكا و تركیه حضور داشتند.
مراسم با سخنرانی دبیر كنگره و دكتر خجسته به پایان رسید.
در پایان مراسم قطعاتی توسط استاد الطاف حسین سرآهنگ از هند اجرا شد.





گزارش : روزنامه خراسانسومین كنگره بین المللی «عرس بیدل» طی دو روز برگزاری، به ارائه تحقیقات جدیدی از پژوهشگران و محققان ایرانی و بیدل شناسان اختصاص یافت.
این كنگره پس از این كه روز چهارشنبه با پیام رئیس جمهور گشایش یافت، با ارائه مقالات جدید پیرامون بیدل، بیدل شناسی و ساختار اندیشه در آثار بیدل ادامه یافت.
در این كنگره، سعیدی كیاسری ضمن ارائه گزارشی از روند برگزاری كنگره و ارائه عملكرد ستاد برگزاری، گفت: مجموعه موسسه بنیاد بیدل با حضور استادانی از كشورهای مختلف در این كنگره حیثیت پیدا كرده است و ما این كار را به پیشنهاد بیدل پژوهان دنبال كرده ایم و امید كه بتوانیم در ادامه، بنیاد بیدل را به یك فعالیت موثر برسانیم.
افتخار عارف، رئیس آكادمی ادبیات پاكستان از میهمانان این كنگره بود. او ضمن اشاره به بی توجهی نسبت به این شاعر گفت: باتوجه به بی توجهی هایی كه طی دهه اخیر به میرزا عبدالقادر بیدل رفته است اما آثاری وجود دارد كه می توان از آن به عنوان شاهكار یاد كرد. یكی از آثار خوب از دكتر عبدالغنی با عنوان «زندگی با آثار عبدالقادر بیدل» است و همچنین اثری از عبدا... اختر و «شاعر آیینه ها» نیز اثر دكتر محمدرضا شفیعی كدكنی است.
وی همچنین گفت: بیدل به زندگی دنیوی پشت پا زد و در تزكیه نفس خویش، كوشش هایی بی دریغ كرد. بیدل با عقاید وحدت و اسرار وجود خود به شعر، مسیر بدیع و تازه ای بخشیده و با پرده برداشتن از شگفتی های زندگی، انسان را به درك تازه ای از خویش رسانده است.
علی موسوی گرمارودی یكی از كسانی بود كه در این كنگره با مقاله «رئالیسم جادویی بیدل» حضور داشت. او در این كنگره گفت: دكتر الكساندر بوزانی، شرق شناس معاصر ایتالیایی، نخستین كسی است كه شعر بیدل را رئالیسم سحرآمیز نامیده و می گوید كه دشواری و تندی سبك وی، منظوری دارد و این منظور؛ ایجاد رئالیسم بدیعی در تاریخ ادبیات فارسی بوده است كه می توان آن را رئالیسم سحرآمیز نامید. وقتی بیدل طبیعت را وصف می كند، به رئالیست های مدرن شباهت ندارد چون آن ها را مانند معشوقی دوست دارند و آسمان را فراموش می كنند ولی شبیه عرفای قدیمی هم نیست كه نگاه آن ها به عالم مثال و حقایق آسمانی، متوجه است و زمین را فراموش می كنند. چون برای بیدل، زمین زمین است و بس، نه راز و نماد. اما به نظر من این محقق درنیافته كه سبك هندی كه بیدل اشعارش را در این سبك می سرود؛ از رسوب واقعیت نشأت می گیرد. در جایی دیگر هم گفته ام كه گذار سبك هندی، غالبا از گذرگاه سبك وقوع است، وقوع، پیشاهنگ و طلایه دار سبك هندی است كه از نیمه دوم قرن نهم آغاز شد و بذر سبك هندی، در مزرعه وقوع، نخست روییده و بعد از آغاز قرن دهم، نخست كم كم و در ادامه جانشین آن شده است. سرچشمه سبك هندی هرچه باشد، مكتب وقوع بستر آن است.
دكتر محمدجعفر یاحقی نیز در باب پیشینه و گستره بیدل پژوهی در افغانستان سخن گفت. او در این زمینه گفت: ابوالمعانی میرزاعبدالقادر بیدل در افغانستان بنا به دلایلی در زمره شاعران محبوب محسوب می شود. كلام و زمزمه این شاعر در افغانستان؛ كلامی آشناست. پس از آشنایی و علاقه مندی اندیشمندان افغانستانی به شعر بیدل كه غالبا از طریق نشست های بیدل خوانی و مراسم عرس بیدل صورت گرفت، پژوهشگران این كشور به تحقیق در عرصه های مختلف زندگی و اندیشه و نشر آثار این شاعر پرداختند و عملا بیشترین سهم را در مطالعات بیدل شناسی به خود اختصاص دادند.
حاكمان و مسئولان سیاسی این كشور نیز از هواداران سرسخت بیدل بودند و این پشتیبانی در دوره های مختلف به رشد بیدل پژوهی در افغانستان كمك كرد. ضمن این كه پژوهشگران افغانی بیدل به دو دسته تقسیم می شدند. دسته نخست، پژوهش هایی كه پژوهشگران داخل افغانستان آن را انجام داده اند و دسته دوم پژوهش هایی كه توسط افغان های خارج از كشور انجام شده است و همین رویكرد پژوهش هایی متفاوت را سبب شده است.
«بیدل و اهل قدرت» عنوان پژوهشی بود كه محمدكاظم كاظمی در ارتباط با بیدل در این كنگره ارائه كرد. او در این كنگره گفت: واقعیت این است كه شعر فارسی، از آغاز در جوار دربار بالید و رشد كرد و این مجاورت، امری طبیعی تلقی می شد. چنان كه اگر در جایی خلاف آن دیده می شد، مایه شگفتی بود. فقدان درگیری، اعتراض و انتقاد نسبت به حاكمیت در شعر فارسی، بارز و مشخص است و به همین دلیل شاعرانی كه اندك شرارت، جسارت و جرأتی دارند، سخت برجسته می شوند و عبدالقادر بیدل هم یكی از این شاعران بود. البته به دنبال این نیستیم كه به اتكای اشعار انتقادی این شاعر و چشم پوشی از سایر آثار او؛ از این شاعر صوفی مسلك، یك چهره انقلابی یا سیاسی همچون اقبال لاهوری یا ملك الشعرای بهار ترسیم كنیم و در شعر بیدل، در پی چیزهایی باشیم كه در كار آن ها می توان یافت. اما واقعیت این است كه خلق و خوی انقلابی و میهن دوستی و مبارزه و عصیان به شكل امروزی؛ امری تازه است و البته سراغ گرفتن آن در شاعران، نویسندگان و علمای قرون گذشته، كاری بی حاصل است و به همین دلیل چنین شاعرانی را باید در قیاس با زمان خود بررسی كرد و عبدالقادر بیدل، در چنین بررسی هایی، موقعیتی شاخص پیدا می كند.
این پژوهشگر در ادامه گفت: یكی از شاخصه های مهم زندگی و شعر بیدل، دوری او از دربار بود و در آن زمان، اغلب شاعران برای توفیق اجتماعی خود و برای راه یافتن به دربار گوركانیان، صدها فرسنگ راه را طی می كردند تا به دربار شاه جهان راه پیدا كنند درحالی كه بیدل در همان دهلی بود و هیچ گاه حاضر نشد كه به قصر پادشاه قدم بگذارد و حتی فیلی را كه پادشاه به او هدیه كرده بود، دریافت نكرد.
دكتر میرجلال الدین كزازی نیز در این كنگره در خصوص بیدل و اشعارش گفت: در سروده های بیدل با جهان شناسی سخن روبه رو هستیم كه در سرشت گونه ای جهان شناسی پندارینه است چرا كه بیدل بیش از آن كه فرزانه و اندیشمند باشد، هنرمند سخن آفرین و پیوسته پندار است. جهان شناسی بیدل بر پایه سخن او پدید آمده است كه جهان شناسی پندارینه و زیبایی شناسانه است. بیدل فرزانه است اما از روزن شعر به جهان می نگرد و جهان از نظر او شعری است كه هردم می توانش از نو سرود. او می كوشد در پیرامونش، بنیان های هنری خودش را بشناسد و در این میانه تنها یك تن را می شناسد كه چون بیدل است و آن خاقانی شروانی است. خاقانی هم فرزانه سخن و اندیشمند هنر است اما داستان بیدل حتی در سنجش با خاقانی، نقلی دیگر است.
وی در ادامه گفت: اگر سخن سنجان، ادب دانان و زیباشناسان شعر، سروده های بیدل را از دید آفرینش های هنری و بن مایه های ادبی بكاوند و یافته ها را سامان دهند، به گونه ای از جهان شناسی شگفت انگیز خواهند رسید. زیرا پندارهای بیدل، پراكنده نیست و چنان به سامان است كه گویی جهان شناسی هنر را پدید آورده است.
● در حاشیه
در این كنگره نماهنگی از سیدحسن حسینی شاعر و بیدل پژوه پخش شد.
در بخش بین الملل ،پژوهشگران و بیدل شناسانی از آلمان، هند، پاكستان، تونس، تاجیكستان، ازبكستان، هلند، افغانستان، آمریكا و تركیه حضور داشتند.
مراسم با سخنرانی دبیر كنگره و دكتر خجسته به پایان رسید.
در پایان مراسم قطعاتی توسط استاد الطاف حسین سرآهنگ از هند اجرا شد.





گزارش : روزنامه خراسان

استفاده از تمامی مطالب سایت تنها با ذکر منبع آن به نام سایت علمی نخبگان جوان و ذکر آدرس سایت مجاز است

استفاده از نام و برند نخبگان جوان به هر نحو توسط سایر سایت ها ممنوع بوده و پیگرد قانونی دارد