مناظره استاد و دانشجو

[بانوثریا]

گفتم غمم فزون است ، گفتا ز من چه آید
گفتم كه نمره ام ده ، گفتا ز من نیاید
گفتم كه نمره دادن بسیار سهل آید
گفتا ز ما اساتید این كار كمتر آید
گفتم كرم نمایید من را كنید شما شاد
گفتا كه خوش خیالی كی وقت آن بیاید
گفتم كه نمره هفت بدبخت عالمم كرد
گفتا اگر برای آن هم زیادت آید
گفتم خوشا دهی كه دست شما دهد آن
گفتا تو كوشش كن كو وقت آن بر آید
گفتم دل رحیمت كی قصد رحم دارد
گفتا نگوی با كس تا وقت آن بر آید
گفتم زمان تحصیل دیدی كه چون سرآید
گفتا خموش جانم ازدست من چه آید