آبجی
6th April 2010, 07:57 PM
فضیلت و ثواب تسبیح حضرت زهرا (س) در روایات
افضل تعقیبات نماز، تسبیح حضرت زهرا (س) است، و شایسته است که بعد از نمازهای واجب و موارد دیگری چون وقت خواب و ابتدای زیارت بزرگان و پیشوایان دین بر آن مداومت شود.
امام باقر (ع) می فرمایند: خداوند از حیث حمد و ستایش عبادت نشد که برتر و افضل از تسبیح فاطمه (س) باشد، و اگر چیزی با فضیلت تر از آن بود هر آینه رسول خدا (ص) آن چیز را به حضرت فاطمه (س) می بخشید.
امام صادق (ع) می فرمایند: هر کس بعد از نماز واجب تسبیح فاطمه زهرا (س) را به جا آورد قبل از این که پای راست را از بالای پای چپ بردارد، جمیع گناهان او آمرزیده می شود، و دراین تسبیح از « الله اکبر » آغاز کند.
و نیز از آن حضرت روایت شده که فرمود: تسبیح فاطمه زهرا (س) در هر روز بعد از هر نمازی در نزد من دوست داشتنی تر است از هزار رکعت نماز ( مستحبی ) که در هر روز خوانده شود.
همچنین در فضیلت تسبیح حضرت زهرا (س) قبل از خواب می فرمایند: هر کس شب را با تسبیح فاطمه (س) سپری کند، از مردان و زنانی می باشد که خدا را زیاد یاد می کند.
امام باقر (ع) می فرمایند: هر کس تسبیح حضرت زهرا (س) را به جا آورد و پس از آن استغفار کند، مورد مغفرت قرار می گیرد و آن تسبیح در گفتن صد عدد است و در میزان اعمال هزار ثواب دارد، شیطان را دور و خدای رحمان را خشنود می فرماید.
امام صادق (ع) می فرماید: کسی که بعد از نماز واجب با تسبیح حضرت زهرا (س) صد بار به تسبیح خدای متعال بپردازد، و به دنبال آن کلمه « لااله الا الله » را بگوید، خدا او را می آمرزد.
شرایط تسبیح حضرت زهرا (س)
یکی از شرایطی که در این تسبیح لازم است رعایت شود این است که بعد از نماز بلافاصله خوانده شود. یعنی وقتی نماز به پایان رسید قبل از این که حالت خود را به هم زده و تغییر وضع دهد، به عبارتی از حالت تشهد و سلام در نماز خارج شود، و قبل از پرداختن به چیز دیگری تسبیح را شروع کند؛ و با آن چه که در سرّ عدد مستور است معلوم است که بلافاصله بودن تسبیح بعد از نماز دارای حسابی است که در غیر این صورت نیست.
با فضایلی که برای تسبیح حضرت زهرا (س) نقل شد و نیز تأکید های بسیاری که در مداومت بر آن از ناحیه ائمه معصومین گردیده، شایسته است که این عمل عاشقانه و با نشاط به جا آورده شود. اگرچه ممکن است نفس تسبیح بعد از نماز نشانه ای از نشاط در عبادت باشد، اما متأسفانه بسیار دیده می شود که به هنگام تسبیح اذکار را چنان سریع و بی توجه می گویند که شاید بیانگر این واقعیت باشد که تسبیح را بر اثر عادت یا تأثیر محیط می گویند، نه از روی نشاط. قرآن کریم نیز از منافقین چنین یاد می کند که آنها با کسالت و بی نشاط نماز می خوانند، نه عاشقانه: « و اذا قاموا الی الصلاه قاموا کسالی »
تسبیح تربت
معمولاً اذکار و خصوصاً تسبیح حضرت زهرا (س) را با تسبیح می گویند و بهتر است که تسبیح از تربت پاک حضرت سید الشهدا (ع) باشد. ابراهیم بن محمد ثقفی گوید: « حضرت فاطمه (س) در ابتدا تسبیحی تابیده شده از رشته پشم داشت که گره هایی بر آن زده بود، و با آن تکبیر و تسبیح و ذکر می گفت، تا اینکه حضرت حمزه عموی پیامبر (ص) به شهادت رسید، پس حضرت فاطمه (س) از تربت قبر آن شهید بزرگوار خاک برگرفت و تسبیح ساخت و با آن تسبیح می گفت. مردم نیز چنین کردند. اما زمانی که امام حسین (ع) به شهادت رسیدند، سنت شد که از تربت آن امام تسبیح ساخته و به وسیله آن ذکر گویند. »
از حضرت صاحب الزمان ( عج ) مرویست که: هر کس تسبیح تربت امام حسین (ع) را در دست گیرد و ذکر را فراموش کند، ثواب ذکر برای او نوشته می شود.
از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: یک ذکر یا استغفار که با تسبیح تربت امام حسین (ع) گفته شود، برابر است با هفتاد ذکر که با چیز دیگر گفته شود.
از امام کاظم (ع) نیز روایت شده که فرمود: مؤمن از پنج چیز نباید خالی باشد: مسواک، شانه، سجاده، تسبیحی که سی و چهار دانه باشد و انگشتر عقیق.
افضل تعقیبات نماز، تسبیح حضرت زهرا (س) است، و شایسته است که بعد از نمازهای واجب و موارد دیگری چون وقت خواب و ابتدای زیارت بزرگان و پیشوایان دین بر آن مداومت شود.
امام باقر (ع) می فرمایند: خداوند از حیث حمد و ستایش عبادت نشد که برتر و افضل از تسبیح فاطمه (س) باشد، و اگر چیزی با فضیلت تر از آن بود هر آینه رسول خدا (ص) آن چیز را به حضرت فاطمه (س) می بخشید.
امام صادق (ع) می فرمایند: هر کس بعد از نماز واجب تسبیح فاطمه زهرا (س) را به جا آورد قبل از این که پای راست را از بالای پای چپ بردارد، جمیع گناهان او آمرزیده می شود، و دراین تسبیح از « الله اکبر » آغاز کند.
و نیز از آن حضرت روایت شده که فرمود: تسبیح فاطمه زهرا (س) در هر روز بعد از هر نمازی در نزد من دوست داشتنی تر است از هزار رکعت نماز ( مستحبی ) که در هر روز خوانده شود.
همچنین در فضیلت تسبیح حضرت زهرا (س) قبل از خواب می فرمایند: هر کس شب را با تسبیح فاطمه (س) سپری کند، از مردان و زنانی می باشد که خدا را زیاد یاد می کند.
امام باقر (ع) می فرمایند: هر کس تسبیح حضرت زهرا (س) را به جا آورد و پس از آن استغفار کند، مورد مغفرت قرار می گیرد و آن تسبیح در گفتن صد عدد است و در میزان اعمال هزار ثواب دارد، شیطان را دور و خدای رحمان را خشنود می فرماید.
امام صادق (ع) می فرماید: کسی که بعد از نماز واجب با تسبیح حضرت زهرا (س) صد بار به تسبیح خدای متعال بپردازد، و به دنبال آن کلمه « لااله الا الله » را بگوید، خدا او را می آمرزد.
شرایط تسبیح حضرت زهرا (س)
یکی از شرایطی که در این تسبیح لازم است رعایت شود این است که بعد از نماز بلافاصله خوانده شود. یعنی وقتی نماز به پایان رسید قبل از این که حالت خود را به هم زده و تغییر وضع دهد، به عبارتی از حالت تشهد و سلام در نماز خارج شود، و قبل از پرداختن به چیز دیگری تسبیح را شروع کند؛ و با آن چه که در سرّ عدد مستور است معلوم است که بلافاصله بودن تسبیح بعد از نماز دارای حسابی است که در غیر این صورت نیست.
با فضایلی که برای تسبیح حضرت زهرا (س) نقل شد و نیز تأکید های بسیاری که در مداومت بر آن از ناحیه ائمه معصومین گردیده، شایسته است که این عمل عاشقانه و با نشاط به جا آورده شود. اگرچه ممکن است نفس تسبیح بعد از نماز نشانه ای از نشاط در عبادت باشد، اما متأسفانه بسیار دیده می شود که به هنگام تسبیح اذکار را چنان سریع و بی توجه می گویند که شاید بیانگر این واقعیت باشد که تسبیح را بر اثر عادت یا تأثیر محیط می گویند، نه از روی نشاط. قرآن کریم نیز از منافقین چنین یاد می کند که آنها با کسالت و بی نشاط نماز می خوانند، نه عاشقانه: « و اذا قاموا الی الصلاه قاموا کسالی »
تسبیح تربت
معمولاً اذکار و خصوصاً تسبیح حضرت زهرا (س) را با تسبیح می گویند و بهتر است که تسبیح از تربت پاک حضرت سید الشهدا (ع) باشد. ابراهیم بن محمد ثقفی گوید: « حضرت فاطمه (س) در ابتدا تسبیحی تابیده شده از رشته پشم داشت که گره هایی بر آن زده بود، و با آن تکبیر و تسبیح و ذکر می گفت، تا اینکه حضرت حمزه عموی پیامبر (ص) به شهادت رسید، پس حضرت فاطمه (س) از تربت قبر آن شهید بزرگوار خاک برگرفت و تسبیح ساخت و با آن تسبیح می گفت. مردم نیز چنین کردند. اما زمانی که امام حسین (ع) به شهادت رسیدند، سنت شد که از تربت آن امام تسبیح ساخته و به وسیله آن ذکر گویند. »
از حضرت صاحب الزمان ( عج ) مرویست که: هر کس تسبیح تربت امام حسین (ع) را در دست گیرد و ذکر را فراموش کند، ثواب ذکر برای او نوشته می شود.
از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: یک ذکر یا استغفار که با تسبیح تربت امام حسین (ع) گفته شود، برابر است با هفتاد ذکر که با چیز دیگر گفته شود.
از امام کاظم (ع) نیز روایت شده که فرمود: مؤمن از پنج چیز نباید خالی باشد: مسواک، شانه، سجاده، تسبیحی که سی و چهار دانه باشد و انگشتر عقیق.