diamonds55
4th November 2008, 11:45 PM
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: پايان نامه
محققان کشورمان طي پژوهشي موفق به سنتز نانوکامپوزيت‌هاي پلي اتيلن- خاک رس و نيز توليد پليمرهاي تقويت شده به همراه واکنش کراسلينک شدند.
به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين نانوکامپوزيت‌ها قابليت کاربرد در صنايع خودروسازي، کابل‌ها، ظروف آزمايشگاهي، اندام مصنوعي پيشرفته، صنايع نظامي، هوا فضا و غيره را دارا هستند.
مهندس احمد محدث‌پور - دانش‌آموخته کارشناسي ارشد دانشکده مهندسي شيمي دانشگاه تهران - كه با همکاري مهندس شهريار جعفري‌نژاد و با راهنمايي دکتر حسين ابوالقاسمي - عضو هيات علمي دانشکده مهندسي شيمي دانشگاه تهران - و دکتر سيد جواد احمدي - عضو هيات علمي پژوهشگاه علوم و فنون - در تحقيقات پايان‌نامه‌اش موفق به سنتز اين نانوكامپوزيت شده است، اظهار كرد: وقتي نانوکامپوزيت‌هاي پلي اتيلن در معرض پرتودهي قرار مي‌گيرند به علت چسبيدن زنجيرهاي پليمر، مقاومت آنها تا مقدار خاصي از پرتودهي تغيير مي‌کند. مقدار بهينه‌اي براي پرتودهي وجود دارد که براي پليمرهاي خاص بايد تعيين شوند. افزودن خاک رس در مقياس نانو به پليمر در مقياس بسيار اندک باعث بهبود چشمگير خواص اين پليمرها مي‌شود و وقتي با مقدار مناسبي از پرتودهي همراه شوند، خواص آنها به صورت بسيار چشمگيري بهبود مي‌يابد.
وي در تشريح نحوه اجراي اين طرح خاطرنشان كرد: ابتدا بايد خاک رس در ابعاد نانومتري تهيه شود. بعد از آن عمل مهمي که در اين خصوص بايد انجام شود اصلاح خاک رس است. خاک رس ماده معدني است و سازگار با محيط آلي و مواد پليمري نيست که قابل به کار‌گيري با آنها باشد. لذا سطح لايه‌هاي خاک رس با موادي همچون آمين‌ها و فسفات‌ها اصلاح مي‌شود.
محدث‌پور تصريح كرد: کار ديگري که در اين پروژه انجام شد، به کار‌گيري سازگار‌کننده آلي در کنار اصلاح‌کننده ماده معدني يا همان خاک رس بوده است. شرايط را براي همگون کردن پليمر و ماده معدني بهينه كرديم. اين عمل باعث شد که لايه‌هاي خاک رس که در مقياس نانو بودند به صورت لايه لايه در زمينه پليمري پخش شوند و محيط همگني به وجود آيد. در حقيقت، جذابيت کار در همين نقطه است که تنها اين ساختار لايه لايه است که باعث بهبود چشمگير خواص پليمر مي‌شود. لذا به کار‌گيري اين دو ماده در کنار هم براي توليد نانوکامپوزيت‌هاي پليمري دستاورد جديدي به شمار مي‌رود. در نهايت، اين مواد در راکتوري به حجم 50 سانتيمتر مکعب در دماي آنيله شدن پليمر با هم مخلوط مي‌شوند تا نانوکامپوزيت، تحت شرايط کنترل شده حاصل شود. سپس محصول به‌دست آمده به منظور انجام آزمون‌ها، رول شده و در پرس گرم قالب‌گيري مي‌شود. پس از آن به انجام آزمايش‌هايي از قبيل Tensile، Young، Hardness، TGA، XRD، TEM، SEM و TC پرداخته مي‌شود.
بنابر اعلام ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، جزئيات اين کار تحقيقاتي در مجله e-Polymers (شماره 084، سال 2008) منتشر شده است.
انتهاي پيام
كد خبر: 8708-07740
سرويس: پايان نامه
محققان کشورمان طي پژوهشي موفق به سنتز نانوکامپوزيت‌هاي پلي اتيلن- خاک رس و نيز توليد پليمرهاي تقويت شده به همراه واکنش کراسلينک شدند.
به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين نانوکامپوزيت‌ها قابليت کاربرد در صنايع خودروسازي، کابل‌ها، ظروف آزمايشگاهي، اندام مصنوعي پيشرفته، صنايع نظامي، هوا فضا و غيره را دارا هستند.
مهندس احمد محدث‌پور - دانش‌آموخته کارشناسي ارشد دانشکده مهندسي شيمي دانشگاه تهران - كه با همکاري مهندس شهريار جعفري‌نژاد و با راهنمايي دکتر حسين ابوالقاسمي - عضو هيات علمي دانشکده مهندسي شيمي دانشگاه تهران - و دکتر سيد جواد احمدي - عضو هيات علمي پژوهشگاه علوم و فنون - در تحقيقات پايان‌نامه‌اش موفق به سنتز اين نانوكامپوزيت شده است، اظهار كرد: وقتي نانوکامپوزيت‌هاي پلي اتيلن در معرض پرتودهي قرار مي‌گيرند به علت چسبيدن زنجيرهاي پليمر، مقاومت آنها تا مقدار خاصي از پرتودهي تغيير مي‌کند. مقدار بهينه‌اي براي پرتودهي وجود دارد که براي پليمرهاي خاص بايد تعيين شوند. افزودن خاک رس در مقياس نانو به پليمر در مقياس بسيار اندک باعث بهبود چشمگير خواص اين پليمرها مي‌شود و وقتي با مقدار مناسبي از پرتودهي همراه شوند، خواص آنها به صورت بسيار چشمگيري بهبود مي‌يابد.
وي در تشريح نحوه اجراي اين طرح خاطرنشان كرد: ابتدا بايد خاک رس در ابعاد نانومتري تهيه شود. بعد از آن عمل مهمي که در اين خصوص بايد انجام شود اصلاح خاک رس است. خاک رس ماده معدني است و سازگار با محيط آلي و مواد پليمري نيست که قابل به کار‌گيري با آنها باشد. لذا سطح لايه‌هاي خاک رس با موادي همچون آمين‌ها و فسفات‌ها اصلاح مي‌شود.
محدث‌پور تصريح كرد: کار ديگري که در اين پروژه انجام شد، به کار‌گيري سازگار‌کننده آلي در کنار اصلاح‌کننده ماده معدني يا همان خاک رس بوده است. شرايط را براي همگون کردن پليمر و ماده معدني بهينه كرديم. اين عمل باعث شد که لايه‌هاي خاک رس که در مقياس نانو بودند به صورت لايه لايه در زمينه پليمري پخش شوند و محيط همگني به وجود آيد. در حقيقت، جذابيت کار در همين نقطه است که تنها اين ساختار لايه لايه است که باعث بهبود چشمگير خواص پليمر مي‌شود. لذا به کار‌گيري اين دو ماده در کنار هم براي توليد نانوکامپوزيت‌هاي پليمري دستاورد جديدي به شمار مي‌رود. در نهايت، اين مواد در راکتوري به حجم 50 سانتيمتر مکعب در دماي آنيله شدن پليمر با هم مخلوط مي‌شوند تا نانوکامپوزيت، تحت شرايط کنترل شده حاصل شود. سپس محصول به‌دست آمده به منظور انجام آزمون‌ها، رول شده و در پرس گرم قالب‌گيري مي‌شود. پس از آن به انجام آزمايش‌هايي از قبيل Tensile، Young، Hardness، TGA، XRD، TEM، SEM و TC پرداخته مي‌شود.
بنابر اعلام ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، جزئيات اين کار تحقيقاتي در مجله e-Polymers (شماره 084، سال 2008) منتشر شده است.
انتهاي پيام
كد خبر: 8708-07740