Isengard
2nd April 2010, 08:53 PM
برگرفته از سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، معاونت سیاسی
نویسنده:سرتیپ 2بازنشسته نصرت ا... معین وزیری
حفظ تمامیت نیروها و منابع در جنگ
جداي از زماني كه اقدام به جنگ يا هر گونه عمليات نظامي در جهت حفظ ارزشهاي والاي اسلامي و ميهني از سوي مقام معظم ولايت فقيه، امري واجب و اداي تكليف الهي اعلام مي‌گردد؛ در ساير موارد، اتخاذ هر گونه تصميم‌گيري در سطوح استراتژيكي، عملياتي و نظامي به نحوي بايد صورت پذيرد كه تداوم پشتيباني نيروي انساني و لجستيكي تا پايان جنگ يا عمليات امكان‌پذير گردد.
1- اقداماتي كه براي حفظ تماميت نيروها و منابع در سطح استراتژيكي، لازمست انجام گيرد، عبارتند از:
الف- انتخاب استراتژي بازدارنده كه به اندازه خود جنگ قدمت دارد. بازدارندگي نوعي استراتژي براي جنگيدن نيست، بلكه استراتژي براي دستيابي به صلح است كه به منظور متقاعد كردن طرف مقابل طرح مي‌شود تا به وي ثابت كند كه در ميان راهكارهاي ممكن، تجاوز كمترين تاثير و نتيجه را دارد. بازدارندگي، دشمن را از نظر فيزيكي دفع نمي‌كند بلكه از نظر رواني او را از فكر تجاوز باز مي‌دارد. مخاصمات زماني به وقوع مي‌پيوندند كه بانيان آنها پيش‌بيني كنند كه مخاطرات احتمالي در مقايسه با دستاوردهاي ممكن، ناچيز هستند. بازدارندگي موثر بايد موجب ترساندن و جلوگيري از انگيزه فوق شود.
هدف بازدارندگي، القاء ثبات به نحوي است كه با ايجاد حالتي از تعادل، طرفين بالقوه متخاصم را كه احتمال وقوع جنگ بين آنها وجود دارد، به حزم و احتياط ترغيب كند.
موضوع صلح و زندگي مسالمت‌آميز، از مسائل عميق و ريشه‌دار اسلام است و تمام نظام‌ها و قوانين و دستورات اسلامي روي آن پي ريزي شده است. بدون ترديد بايد گفت صلح و صفا، روح اسلام است. «صلح» در اسلام يك قاعده هميشگي و «جنگ» يك حالا استثنايي است. اسلام مي‌گويد: از جنگ وخونريزي بايد جلوگيري كرد و مردم بيگناه را نبايد فداي جاه‌طلبي و حس جهانخواري حكمرانان نمود آيات قرآن در زمينه جنگ نشان مي‌دهد كه اسلام با افزون‌طلبي و تعدي و تجاوز مخالف است. اسلام نميخواهد با توسل به جنگ، باعث ويراني سازمانهاي اجتماعي و به هدر رفتن منابع ملي و تباهي اخلاقي شود. ديني كه انسانها را به صلح دعوت ميكند و بشر را به دوستي و احسان مي‌خواند، طبيعتاً هر گونه تعدي و تجاوز را منع ميكند و سازندگي و آباداني را امر و خرابي و نابودي را نهي ميكند. قرآن كريم در سوره، انفال آيه 61 مي‌فرمايد:
«اگر دشمنان به صلح و مسالمت تمايل داشتند، تو نيز مايل به صلح خلق باش و بر خدا توكل كن و كار خود را به خدا واگذار كه خدا شنوا و دانا به صلاح خلق است»
سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران، سياست صلح‌طلبي و حسن تفاهم و احترام متقابل و عدم دخالت در امور داخلي كشورها مي‌باشد.
برابر اصل يكصد و پنجاه و دوم قانون اساسي، اين سياست بر اساس نفي هر گونه سلطه‌جويي و سلطه‌پذيري، حفظ استقلال همه جانبه و تماميت ارضي كشور، دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهد در برابر قدرتهاي سلطه‌گر و روابط صلح‌آميز متقابل با دول غير محارب استوار است. همچنين برابر اصل يكصدو پنجاه و چهارم، جمهوري اسلامي ايران سعادت انسان را در كل جامعه بشري، آرمان خود مي‌داند و استقلال و آزادي و حكومت عدل را حق همه مردم جهان مي‌شناسد. بنابراين، معمولاً اين سياست بايد نقش بازدارندگي اخلاقي و رواني را در جهان متلاطم بعهده داشته باشد و مادامي كه مورد تهديد يا تجاوز قرار نگيرد، منابع ملي و نيروهاي مسلح را فداي جنگ نخواهد نمود.
اما اگر شرايطي پيش آيد كه اين بازدارندگي اخلاقي مؤثر واقع نشود، بناچار بايد به ساير انواع شيوه‌هاي بازدارندگي از جمله تهديد به بهره‌گيري از قدرت و انگيزه عميق و دشمن شكن مذهبي ارتش بيست ميليوني متوسل شد كه يقيناً اگر دشمنان عاقل باشند از دست دادن به هر ماجراجويي اجتناب خواهند نمود.
در خصوص پرهيز از جنگ خانمانسوز، سون تزو فيلسوف چيني گفته است:«يك سلطان نبايد به صرف تغيير و از جا در رفتن و يا خشم و غضب و تعصب، جنگي را شروع كند. همچنين يك فرمانده حق ندارد كه تحت تأثير كينه و نفرت و جاه‌طلبي، ارتشي را به راه اندازد، زيرا اگر براي آنها امكان فرونشاندن آتش خشم و بدست آوردن آرامش مجدد، موجود باشد؛ ولي نه براي كشوري كه نابود و ويران شده بازگشت به حالت اوليه ممكن است و نه براي آنهايي كه بي‌جهت كشته شده‌اند امكان بازگشت به زندگي وجود دارد.»
در شرايط كنوني بعضي كشورها ناچارند براي تجهيز نيروهاي مسلح خود به منابع خارجي متكي شوند كه اين مسئله در زمان جنگ اگر بكلي منتفي و غيرممكن نشود، حداقل شديداً محدود مي‌گردد. بنابراين از بين رفتن هر كدام از وسايل و تجهيزات و جنگ‌افزارهاي مذكور، جايگزيني نخواهد داشت و بالطبع بر قدرت رزمي اثر سوء بر جاي مي‌گذارد. از اين جهت لازمست در هر تصميم‌گيري، به حفظ اين منابع آسيب‌پذير و حساس توجه خاصي مبذول گردد تا در اثناي جنگ، خللي در قدرت نظامي ايجاد نشود. همچنين ضرورت دارد براي تقليل آثار سوء اين ضعف در راستاي سياست خارجي كشور، هم پيمانان قابل اطميناني داشته باشيم تا در شرايط اضطرار به آنها متوسل شويم.
نویسنده:سرتیپ 2بازنشسته نصرت ا... معین وزیری
حفظ تمامیت نیروها و منابع در جنگ
جداي از زماني كه اقدام به جنگ يا هر گونه عمليات نظامي در جهت حفظ ارزشهاي والاي اسلامي و ميهني از سوي مقام معظم ولايت فقيه، امري واجب و اداي تكليف الهي اعلام مي‌گردد؛ در ساير موارد، اتخاذ هر گونه تصميم‌گيري در سطوح استراتژيكي، عملياتي و نظامي به نحوي بايد صورت پذيرد كه تداوم پشتيباني نيروي انساني و لجستيكي تا پايان جنگ يا عمليات امكان‌پذير گردد.
1- اقداماتي كه براي حفظ تماميت نيروها و منابع در سطح استراتژيكي، لازمست انجام گيرد، عبارتند از:
الف- انتخاب استراتژي بازدارنده كه به اندازه خود جنگ قدمت دارد. بازدارندگي نوعي استراتژي براي جنگيدن نيست، بلكه استراتژي براي دستيابي به صلح است كه به منظور متقاعد كردن طرف مقابل طرح مي‌شود تا به وي ثابت كند كه در ميان راهكارهاي ممكن، تجاوز كمترين تاثير و نتيجه را دارد. بازدارندگي، دشمن را از نظر فيزيكي دفع نمي‌كند بلكه از نظر رواني او را از فكر تجاوز باز مي‌دارد. مخاصمات زماني به وقوع مي‌پيوندند كه بانيان آنها پيش‌بيني كنند كه مخاطرات احتمالي در مقايسه با دستاوردهاي ممكن، ناچيز هستند. بازدارندگي موثر بايد موجب ترساندن و جلوگيري از انگيزه فوق شود.
هدف بازدارندگي، القاء ثبات به نحوي است كه با ايجاد حالتي از تعادل، طرفين بالقوه متخاصم را كه احتمال وقوع جنگ بين آنها وجود دارد، به حزم و احتياط ترغيب كند.
موضوع صلح و زندگي مسالمت‌آميز، از مسائل عميق و ريشه‌دار اسلام است و تمام نظام‌ها و قوانين و دستورات اسلامي روي آن پي ريزي شده است. بدون ترديد بايد گفت صلح و صفا، روح اسلام است. «صلح» در اسلام يك قاعده هميشگي و «جنگ» يك حالا استثنايي است. اسلام مي‌گويد: از جنگ وخونريزي بايد جلوگيري كرد و مردم بيگناه را نبايد فداي جاه‌طلبي و حس جهانخواري حكمرانان نمود آيات قرآن در زمينه جنگ نشان مي‌دهد كه اسلام با افزون‌طلبي و تعدي و تجاوز مخالف است. اسلام نميخواهد با توسل به جنگ، باعث ويراني سازمانهاي اجتماعي و به هدر رفتن منابع ملي و تباهي اخلاقي شود. ديني كه انسانها را به صلح دعوت ميكند و بشر را به دوستي و احسان مي‌خواند، طبيعتاً هر گونه تعدي و تجاوز را منع ميكند و سازندگي و آباداني را امر و خرابي و نابودي را نهي ميكند. قرآن كريم در سوره، انفال آيه 61 مي‌فرمايد:
«اگر دشمنان به صلح و مسالمت تمايل داشتند، تو نيز مايل به صلح خلق باش و بر خدا توكل كن و كار خود را به خدا واگذار كه خدا شنوا و دانا به صلاح خلق است»
سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران، سياست صلح‌طلبي و حسن تفاهم و احترام متقابل و عدم دخالت در امور داخلي كشورها مي‌باشد.
برابر اصل يكصد و پنجاه و دوم قانون اساسي، اين سياست بر اساس نفي هر گونه سلطه‌جويي و سلطه‌پذيري، حفظ استقلال همه جانبه و تماميت ارضي كشور، دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهد در برابر قدرتهاي سلطه‌گر و روابط صلح‌آميز متقابل با دول غير محارب استوار است. همچنين برابر اصل يكصدو پنجاه و چهارم، جمهوري اسلامي ايران سعادت انسان را در كل جامعه بشري، آرمان خود مي‌داند و استقلال و آزادي و حكومت عدل را حق همه مردم جهان مي‌شناسد. بنابراين، معمولاً اين سياست بايد نقش بازدارندگي اخلاقي و رواني را در جهان متلاطم بعهده داشته باشد و مادامي كه مورد تهديد يا تجاوز قرار نگيرد، منابع ملي و نيروهاي مسلح را فداي جنگ نخواهد نمود.
اما اگر شرايطي پيش آيد كه اين بازدارندگي اخلاقي مؤثر واقع نشود، بناچار بايد به ساير انواع شيوه‌هاي بازدارندگي از جمله تهديد به بهره‌گيري از قدرت و انگيزه عميق و دشمن شكن مذهبي ارتش بيست ميليوني متوسل شد كه يقيناً اگر دشمنان عاقل باشند از دست دادن به هر ماجراجويي اجتناب خواهند نمود.
در خصوص پرهيز از جنگ خانمانسوز، سون تزو فيلسوف چيني گفته است:«يك سلطان نبايد به صرف تغيير و از جا در رفتن و يا خشم و غضب و تعصب، جنگي را شروع كند. همچنين يك فرمانده حق ندارد كه تحت تأثير كينه و نفرت و جاه‌طلبي، ارتشي را به راه اندازد، زيرا اگر براي آنها امكان فرونشاندن آتش خشم و بدست آوردن آرامش مجدد، موجود باشد؛ ولي نه براي كشوري كه نابود و ويران شده بازگشت به حالت اوليه ممكن است و نه براي آنهايي كه بي‌جهت كشته شده‌اند امكان بازگشت به زندگي وجود دارد.»
در شرايط كنوني بعضي كشورها ناچارند براي تجهيز نيروهاي مسلح خود به منابع خارجي متكي شوند كه اين مسئله در زمان جنگ اگر بكلي منتفي و غيرممكن نشود، حداقل شديداً محدود مي‌گردد. بنابراين از بين رفتن هر كدام از وسايل و تجهيزات و جنگ‌افزارهاي مذكور، جايگزيني نخواهد داشت و بالطبع بر قدرت رزمي اثر سوء بر جاي مي‌گذارد. از اين جهت لازمست در هر تصميم‌گيري، به حفظ اين منابع آسيب‌پذير و حساس توجه خاصي مبذول گردد تا در اثناي جنگ، خللي در قدرت نظامي ايجاد نشود. همچنين ضرورت دارد براي تقليل آثار سوء اين ضعف در راستاي سياست خارجي كشور، هم پيمانان قابل اطميناني داشته باشيم تا در شرايط اضطرار به آنها متوسل شويم.