diamonds55
3rd November 2008, 02:29 PM
اينترنت روز يكشنبه با گذشت 20 سال از حمله‌ي اينترنتي ورم موريس سالگرد ناميموني را به خاطر مي‌آورد.
به گزارش سرويس فن‌آوري اطلاعات خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دوم ماه نوامبر سال 1988 رابرت تاپان موريس، دانشجوي دانشگاه كورنل، برنامه‌اي عرضه كرد كه به ظاهر براي شمارش سيستم‌هاي موجود در اينترنت منظور شده بود.
اين برنامه با بهره‌برداري از آسيب‌پذيري‌هاي متعدد براي انتشار در سيستم‌هاي يونيكس طراحي شده بود اما به دليل وجود ايرادي در طراحي آن بيش از اندازه‌ي مورد نياز منتشر شده و كندي چشمگير دستگاه‌هاي هدف گرفته را موجب شد كه نويسنده‌اش در نتيجه‌ي اين حادثه دستگير و براي كلاهبرداري اينترنتي به انجام خدمات اجتماعي محكوم شد.
اين ورم كه در ساعت شش بعدازظهر دوم ماه نوامبر سال 1988 شروع به فعاليت كرد، نزديك به 10 درصد از سيستم‌هاي متصل به اينترنت را كه بيش از 60 هزار رايانه برآورد شده بودند از كار انداخت.
بر اثر حمله ورم موريس اتصال اينترنتي براي چند روز متوالي مختل شده و موجب شد چند سازمان از جمله وزارت دفاع آمريكا براي جلوگيري از آلودگي، درگاه‌هاي اينترنتي خود را ببندند.
در زماني كه اين ورم منتشر شد اينترنت هيچ ترافيك يا وب‌سايت تجاري نداشت و خسارت به محققان در سازمان‌هاي دولتي، دانشگاه‌ها و شركت‌هايي محدود بود كه براي تبادل ايميل و فايل از شبكه استفاده مي‌كردند با اين همه حمله‌ي مذكور توسط نشريه‌هاي كثيرالانتشاري مانند نيويورك تايمز پوشش داده شد.
ورم موريس كه به‌عنوان نخستين حمله‌ي بزرگ در اينترنت دانسته شده و «ورم بزرگ» ناميده شد، زنگ خطر در مورد ايرادهاي نرم‌افزاري را براي جامعه مهندسي اينترنتي به صدا درآورده و امنيت شبكه را به‌عنوان يك حوزه‌ي معتبر تحقيق و توسعه مطرح كرد.
اين ورم پيشروي حملات ورم معروف ديگري مانند مليسا در دهه‌ي 1990، كد سرخ در 2001 و اسلمر در 2003 شد كه همگي رايانه‌هاي مجهز به ويندوز مايكروسافت را هدف گرفتند.
با وجود گذشت سال‌هاي زياد ورم‌هاي اينترنتي همچنان آسيب وارد كرده و خواب را از چشمان مديران شبكه‌ها مي‌گيرند. امروزه خسارت‌هاي ناشي از ورم‌ها كمتر به چشم مي‌آيد اما برطرف كردن آن‌ها به مراتب دشوارتر از گذشته شده است.
ورم‌هاي امروزي ديگر نيازي به شناخته شدن ندارند و نويسندگان آن‌ها نيز مايل نيستند رويت شوند و مي‌خواهند تنها يك كار انجام دهند و آن هم پول درآوردن است.
نويسندگان ورم‌هاي مدرن امروزي از هر سيستم انتقالي براي تكثير بدافزار خود استفاده
مي‌كنند. ورم‌ها با استفاده از سيستم‌هايي مانند پيام‌هاي فيس بوك براي جلب توجه كاربران منتشر مي‌شوند و كاربران را به سايت‌هايي مانند گوگل هدايت مي‌كنند تا سرانجام آن‌ها به قطعه نرم‌افزار مخربي كه مدعي است ويديو است اما هدف آن آلوده كردن يك رايانه‌ي ديگر و آغاز يك روند آلودگي ديگر است برسند.
حتي هنگامي كه اين پيام‌ها از سرورها پاك مي‌شوند ده‌ها هزار سيستم رايانه‌يي آلوده باقي مانده و حروف و شماره‌هاي وارد شده در آن‌ها بدون اطلاع كاربر ثبت و مورد استفاده مجرمان قرار مي‌گيرند.
انتهاي پيام
به گزارش سرويس فن‌آوري اطلاعات خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دوم ماه نوامبر سال 1988 رابرت تاپان موريس، دانشجوي دانشگاه كورنل، برنامه‌اي عرضه كرد كه به ظاهر براي شمارش سيستم‌هاي موجود در اينترنت منظور شده بود.
اين برنامه با بهره‌برداري از آسيب‌پذيري‌هاي متعدد براي انتشار در سيستم‌هاي يونيكس طراحي شده بود اما به دليل وجود ايرادي در طراحي آن بيش از اندازه‌ي مورد نياز منتشر شده و كندي چشمگير دستگاه‌هاي هدف گرفته را موجب شد كه نويسنده‌اش در نتيجه‌ي اين حادثه دستگير و براي كلاهبرداري اينترنتي به انجام خدمات اجتماعي محكوم شد.
اين ورم كه در ساعت شش بعدازظهر دوم ماه نوامبر سال 1988 شروع به فعاليت كرد، نزديك به 10 درصد از سيستم‌هاي متصل به اينترنت را كه بيش از 60 هزار رايانه برآورد شده بودند از كار انداخت.
بر اثر حمله ورم موريس اتصال اينترنتي براي چند روز متوالي مختل شده و موجب شد چند سازمان از جمله وزارت دفاع آمريكا براي جلوگيري از آلودگي، درگاه‌هاي اينترنتي خود را ببندند.
در زماني كه اين ورم منتشر شد اينترنت هيچ ترافيك يا وب‌سايت تجاري نداشت و خسارت به محققان در سازمان‌هاي دولتي، دانشگاه‌ها و شركت‌هايي محدود بود كه براي تبادل ايميل و فايل از شبكه استفاده مي‌كردند با اين همه حمله‌ي مذكور توسط نشريه‌هاي كثيرالانتشاري مانند نيويورك تايمز پوشش داده شد.
ورم موريس كه به‌عنوان نخستين حمله‌ي بزرگ در اينترنت دانسته شده و «ورم بزرگ» ناميده شد، زنگ خطر در مورد ايرادهاي نرم‌افزاري را براي جامعه مهندسي اينترنتي به صدا درآورده و امنيت شبكه را به‌عنوان يك حوزه‌ي معتبر تحقيق و توسعه مطرح كرد.
اين ورم پيشروي حملات ورم معروف ديگري مانند مليسا در دهه‌ي 1990، كد سرخ در 2001 و اسلمر در 2003 شد كه همگي رايانه‌هاي مجهز به ويندوز مايكروسافت را هدف گرفتند.
با وجود گذشت سال‌هاي زياد ورم‌هاي اينترنتي همچنان آسيب وارد كرده و خواب را از چشمان مديران شبكه‌ها مي‌گيرند. امروزه خسارت‌هاي ناشي از ورم‌ها كمتر به چشم مي‌آيد اما برطرف كردن آن‌ها به مراتب دشوارتر از گذشته شده است.
ورم‌هاي امروزي ديگر نيازي به شناخته شدن ندارند و نويسندگان آن‌ها نيز مايل نيستند رويت شوند و مي‌خواهند تنها يك كار انجام دهند و آن هم پول درآوردن است.
نويسندگان ورم‌هاي مدرن امروزي از هر سيستم انتقالي براي تكثير بدافزار خود استفاده
مي‌كنند. ورم‌ها با استفاده از سيستم‌هايي مانند پيام‌هاي فيس بوك براي جلب توجه كاربران منتشر مي‌شوند و كاربران را به سايت‌هايي مانند گوگل هدايت مي‌كنند تا سرانجام آن‌ها به قطعه نرم‌افزار مخربي كه مدعي است ويديو است اما هدف آن آلوده كردن يك رايانه‌ي ديگر و آغاز يك روند آلودگي ديگر است برسند.
حتي هنگامي كه اين پيام‌ها از سرورها پاك مي‌شوند ده‌ها هزار سيستم رايانه‌يي آلوده باقي مانده و حروف و شماره‌هاي وارد شده در آن‌ها بدون اطلاع كاربر ثبت و مورد استفاده مجرمان قرار مي‌گيرند.
انتهاي پيام