پرندگان

[آبجی]

پَرَنده به جانورانی که بدنی پوشيده از پر دارند و خونگرم می باشند گفته می‌شود. بیشتر پرندگان توانایی پرواز دارند.

در رده‌بندی جانوران، پرندگان ازمهره‌داران به‌شمار می‌روند.

پرندگان مهره‌دارانی هستندخونگرم با پوشش پر و تخمگذار , در اين موجودات زائده های حرکتی قدامی به صورت بالتغيير شکل یافته و زائده های حرکتی خلفی برای راه رفتن , نشستن و يا شناکردن سازگاری یافته است . قلب پرندگان چهار حفره ای است .استخوانهای سر به هم جوش‌خورده و در استخوان پس‌سری , تنها يک ( مهره -مفصل ) دارند . در اين مهره داران ۹ کيسه هوايی متصل به ششها وجود دارد , استخوان ها به جهت کاهش وزن مجوف شده اند , چشمها بزرگ وحس بينايی بارزترين حس آنهاست .
اين گروه از موجودات از سلسله جانوران , شاخه طناب داران , زير شاخه مهره داران , رده پرندگان مشتق شده و بعد از پستانداران از تکامل يافته ترين جانوران می باشند .

پراکنش

پرندگان در همه نقاط دنیا به سر می‌برند. از کشت‌زارها و کوهستان‌ها و جنگل‌ها، تا صحراها و دشت‌ها و در نزدیکی آب‌ها و حتی درقطب‌ها. پرندگان بسته به این که در کجا زندگی می‌کنند رنگ‌های گوناگونی دارند. پرهای برخی روشن و برخی دیگر تیره وکم‌رنگ است و این امر کمک به پنهان شدن آنها می‌نماید. پروازهای دلربا و رنگ‌های دلاویز و آواز شیرین پرندگان شورو شوقی وصف ناپذیر در هنرمندان، شاعران و موسیقیدان‌ها پدید می‌آورد. پرندگان برای انسان ارزش‌های گوناگون دارند. از ارزش غذایی گرفته تا پزشکی و غیره. حتی عده‌ای پرندگان را به عنوان حیوان اهلی و برای تفریح نگه‌داری می‌کنند، مانندطوطی. کلاغ پرنده ای است که با اکوسیستم ایران به خصوص شهرهای بزرگ والوده از نظر اب وهوا همزیست شده است.

رده بندی پرندگان

برای شناسايی هرچه بهتر موجودات لازم است که آنها را در دسته هايی طبقه بندی نمود . بزرگترين مشکل رده بندی پرندگان يکسان بودن شکل ساختمانی آنهابا يکديگر است . به عبارت ديگر تحول و تغييراتی را که در حيوانات ديگربخصوص در پستانداران ( با وجودی که تعداد گونه های آنها نصف گونه های پرندگان است ) می توان مشاهده کرد در پرندگان چندان قابل مشاهده نيست . ازطرف ديگر مطالعات مربوط به آناتومی مقايسه يا در سطحی نسبتا ابتدايی بوده تنها در سالهای اخير قدمهای موثری در جهت شناخت علمی تر عادات و رفتارپرندگان برداشته شده است . و در همين راستا تغييرات فراوانی در نامگذاری وشيوه های رده بندی داده شده است.

برای رده بندی پرندگان از تغييرات ظاهری موجود در سيستمهای استخوانی وماهيچه های آنها استفاده می شود . برخی از دانشمندان هم سعی دارند از روی ميزان پروتئين موجود در تخم پرندگان يا از روی عادات و رفتاری که بين پرندگان مشترک است , روابطی برای رده بندی آنان پيدا کنند . متخصصين رده بندی در مورد نحوه تکامل پرندگان در طول حيات آنها در کره زمين سازگاری آنها با شرايط متفاوت اقليمی و جغرافيايی و نيز شرايطی که در آن طبيعت برروی اندامهای مختلف پرندگان تاثير گذاشته و آنهايی را که قابليت سازگاری داشته اند بحث بسياری کرده اند. در حال حاضر بهترين شيوه برای مشخص کردن جايگاه و رده بندی پرندگان تعيين تغييرات و وضعيت dna در پرنده علاوه برچگونگی شکل ظاهر و ويژگيهای اکولوژيک آنهاست . بحث رده بندی پرندگان ازموارد بسيار با اهميت و قابل تعمق در مطالعه پرندگان است و در سالهای اخيربر روی آن مطالعات فراوانی صورت گرفته است .
رده بندی موحودات براساس قراردادهای بين المللی به زبان لاتين است . برای مثال گنجشک خانگی به صورت زير رده بندی می شود :

·سلسله جانوران
·شاخه طنابداران
·زير شاخه مهره داران
·رده پرندگان
·راسته گنجشک سانان
·خانواده گنجشکيان
·جنس گنجشک
·گونه گنجشک خانگی

[آبجی]

باد خور
باز
بلبل
بوتیمار
تیهو
درنا
سبز قبا
سهره
شاهین
شاه بوف
آلوچه خورک
چکاوک
پنگوئن
شترمرغ
شهباز
طاووس
طوطی برزیلی
طوطی بزرگ اسکندر و طوطی کوچک اسکندر
عقاب
فلامینگو
قرقاول
جغد
غاز
پرندگان آبی
اسفرود بی دم
مرغ ماهیخوار رنگی
چلچله اقیانوس شمالی
مرغ باران حلقه دار
پافین
قره غاز بزرگ
مرغ مینا
آبچیلک
پرنده آبی کوهی
توکان
آلباتروس
مهاجرت پرندگان
جغد برفی
جغد طویله ای
جغد عقابی شمالی
پر
گنجشک
پرندگان ماهی خوار
جغد قهوه ای استرالیا
چرخ ریسک آبی رنگ
حواصیل آبی رنگ
حواصیل سفید
دم جنبانک

زاغ و زاغ کبود در صدر جدول هوشی پرندگان
درباره پرندگان
قناری رسمی - تاریخچه پیدایش قناری در ایران
عروس هلندی

[آبجی]

بادخور باد خُور یا " گَردُه نِیسُو " چنانکه به گویش محلی به این پرنده (گَردُه نِیسُو) می‌‌گویند، البته درکوخردوبخش کوخردهرمزگان ایران این دو نام رایج است نام: " باد خُور " و همچنین نام: " گَردُه نِیسُو "، پرنده‌ای است کوچک وزیبا، باد خور در دشت‌ها وپشتخه‌هاظاهر می‌‌شود. مخوصاً پشتخه‌ها یاو شیرینوو بست گز و مرخاو، در تابستان در کناربرکه‌هازیاد دیده می‌‌شود،و درکنارچشمه‌هایآب مانند: چشمه‌هایدره بست گزو او شیرینو وآودون علیومناطق کوه جنوب کوخرد و پشتخه‌های نزدیک سدهای آب مانندسد جابروسد بزدیده می‌شود. در حدود 15 تا 20 سانتیمتر طول دارد، پرهای بخش‌های بالائی بدنش قهوه‌ای ودمی تقریباً سیاه دارد. قسمت زیر بدنش مایل به سفید است. خط سیاهی در وسط دارد که قسمتی از سرش را فراگرفته است. این پرنده زیبا بیشتردر سوراخ درختان و شکاف کوه‌ها ودر طول جویبارها بسر می‌‌برد. در هنگام وزیدن باد رو به طرف باد می‌‌ایستد و دهنش را باز می‌‌کند که باد به دروناو برود، بنا براین پرنده (بادخُور) نامیده شده است، همچنین و بعلت کوتاه بودن گردنش آن را (گَردُه نِیسُو) نیز نامیده شده است. معمولاً از راه خوردن حشرات تغذیه می‌‌کند. ماده اش از 4 تا 6 نخم می‌‌گذارد، و درزمستان وتابستان درپشتخه‌های کوه زیر زیاد دیده می‌‌شود. در بیشه‌های مرطوب، پرچین‌های انبوه لانه می‌‌سازد و در نزدیکی زمین درون بوته‌های خاروگزنه کاملاً پنهان می‌‌شود.

[آبجی]

باز
باز (باز، قوش، شاهین)، باز بزرگترین پرنده این خانواده است که ۶۱ سانتیمتر طول، وگاهی هم بیشتر طول دارد. این پرندگان در نواحی قطبی شمال آمریکا ، اروپا و آسیا زندگی می‌کنند. کو چکترین پرنده این خانواده از آن آسیای جنوبی است با طول حدود ۱۵ سانتیمتر. ماده‌ها گاه از نرها بزرگترند اما هردو معمولاً همرنگ هستند. هردو جنس نیز منقاری قوی، تیز، وپاهای نیرومند دارند. شاهین ها به پرندگانی به اندازه خود وگاه بزرگتر از خود نیز حمله می‌کنند، وبسیاری از پرندگان را می‌کشند. شاهین‌ها روزگاری در سراسر دنیا می‌زیست. اما امروزه به شدت کمیاب شده ودر برخی جاها دیده می‌شوند. احتمالاً معدودی از پرندگان می‌توانند تندتر از شاهین‌ها پرواز نمایند. گاه سرعتش هنگام شکار به ۲۹۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد. به آسانی می‌تواند تندپروازترین اردک ها،کبوتر ها ، کبکها را شکار نماید. طول آن به ۴۶ سانتیمتر می‌رسد، بالهای گسترده اش به حدود ۱۰۹ سانتیمتر می‌رسد. قسمت بالای بدنش آبی خاکستری، وقسمت پائین سفید وبالکه‌های مایل به سیاه است. لانه اش را درکنار صخره های بزرگ می‌سازد و ۲تا ۶ تخم می‌گذارد.

[آبجی]

بلبل
بلبل یا شباهنگ یا هزاردستان نام گونه‌ای پرنده خوش‌آوا است. نام علمی این پرنده Luscinia megarhynchos است. بیشتر در ایران یافت می‌شود و معروف است که نماینده نوای ساز ایرانی محسوب می‌شود. بلبل پرنده‌ای است کوچک که در سراسر ایران و خاورمیانه زندگی می‌کند. ماده بلبل آوازی دلکش، اما آهنگی غم انگیز دارد.
مشخصات

این پرنده حدود ۱۵ سانتیمتر طول و پرهای بخش‌های بالایی بدنش قهوه‌ای ودمی تقریبا سرخ دارد. قسمت زیر بدنش مایل به سفید و پر زیر دمش به رنگ زردو یا قرمز است. پرنده بیشتر در سوراخ درختان و طول جویبارها و درواحات سرسبز به سر می‌برد. غذای اصلی بلبل را حشرات تشکیل می‌دهند. ماده‌اش از ۴تا ۶ تخم قهوه‌ای زیتونی همراه با لکه ریز سیاه می‌گذارد. پرنده نابالغ خال خال ولکه لکه‌است، اما به آسانی از روی اندازهٔ بزرگتر دم بلوطی رنگ وسطح شکمی سفیدتر از سینه سرخ تمیز داده می‌شود. در بیشه‌های مرطوب،پرچین‌های انبوه لانه می‌سازد، در نزدیکی زمین درون بوته‌های خاروگزنه کاملا پنهان می‌شود.
بلبل خالدار

بلبل خالدار بطول ۱۶ سانتیمتر، نر وماده همشکل و خیلی شبیه بلبل معمولیاست. بااین تفاوت که بدن و دمش پررنگ‌تر و بیشتر قهوه‌ای زیتونی است. بصورت مهاجر عبوری فراوان است ودر همه نقاط خاورمیانه دیده می‌شود.
بلبل خرما

بلبل خرمادارای سر و گلوی سیاه بالکه بزرگ سفید در ناحیه گونه، سطح پشتی قهوه‌ای روشن، سطح شکمی خاکستری چرک، پوشپرهای زیر دمی زرد ونارنجی و دم سیاه بانوع سفید. روی سر اثری از کاکل دارد. پرنده‌ای پر سر وصدا می‌باشد.

[آبجی]

بوتیمار
بوتیمار از جمله مرغان افسانه ای ادبیات پارسی است که به خسیسی و خست شهره است .مشهور است که بوتیمار همیشه در تشنگی به سر می برده اما آن هنگام که به رودخانه و دریا می رسیده ،چه غم بسیار می خورده که مبادا آب دریا تمام شود و او از تشنگی بمیرد ، زین جهت آب نمی خورده . از بوتیمار به نامهایی دیگر چون کیلان -غم خورک-مرغ غصه - نیز یاد می کنند . گرچه از بوتیمار به عنوان مرغی افسانه ای یاد شده اما به حقیقت بوتیمار گونه ای از بلند پایان است و زیر گونه خانواده حواصیل ها شمرده می شود که بیش از پانزده گونه از آنان تا به امروز شناخته شده و دو زیر گونه از انان نیز در ایران به همین نام شهره اند که در سیستان و سواحل خزر به میان نیزار ها و باتلاقها به فصول پر باران می زیند که بوتیمار و بوتیمار کوچک نامیده می شوند . بوتیمار آهسته و به دشواری و در ارتفاعی کم پرواز می کند و گردن خود را در هنگام پرواز جمع می کند و به هنگامه خطر بی حرکت می ایستد و منقار خویش را به شکلی خاص عمودی نگاه می دارد و به شکلی گوژ پشتانه حرکت می کند . وی رابطه نا مانوسی با انسان دارد و غالبا از انسان دوری می جوید و بیشتر به صبح زود یا به هنگام غروب از مخفی گاه خود بیرون می اید.

[آبجی]

تیهو تیهو نوعی از انواع کبک ، زیستگاهش در دامنه کوه‌ها و تپه های پر نشیب‌ وفراز کوهستانی باز و سنگلاخ واطراف چشمه‌ها ودر پشتخه‌های کوه زیر ودره‌ها وشیب وفراز کوه‌ها دیده می‌شود، و درمیان بوته‌ها وصخره لانه می‌سازد. مشخصات ۳۵ سانتیمتر پرنده‌ای با سطح پشتی خاکستری، گلویی نخودی رنگ بانوار حاشیه‌ای پهن وسیاه وبا راه راه عرضی وخیلی واضح پهلوها مشخص می‌شوند. منقار وپاهایش سرخ رنگ است. رنگ خرمائی شاهپرهای کناری دُمَش در پرواز نمایان می‌گردد. معمولاً جفت جفت یا بصورت دسته‌های کوچک دیده می‌شوند. اما در زمستان وفصل بهار بصورت گله‌های بزرگ هستند. هنگام خطر کمتر پرواز می‌کند وبیشتر به سوی سربالایی کوهستان می‌رود تا خود را از خطر دور سازد. در بهار وتابستان پرنده ای پر صدا است.این پرنده در فصل تخم‌گذاری همیشه کنار تخم خود باقی مانده و از آنها مراقبت کرده این پرنده حدود۱۲الی۱۰عددتخم می‌گزارد از نکات قابل توجه برای این پرنده که او را از سایر پرنده‌هامشخص‌تر جلوه می‌دهد قهر کردن این پرنده‌است که اگر شخصی به تخم‌های این پرنده دست زند او از تخم‌ها سر باز میزند وقتی بچه‌های تیهو سر از تخم در می‌آورندسریعاً لانه را ترک می‌کنند.

[آبجی]

دارکوب
ظاهراً این گروه از پرندگان باتوکان‌هاتفاوت دارند اما جزو خانواده‌های نزدیک به هم هستند هر دوی این پرندگاندارای پاهایی هستند که ۲ چنگال به سمت جلو و ۲ چنگال به سمت عقب دارندوقتی پرواز می‌کنند بالهایشان را به سرعت به هم می‌زنند و در نتیجه درهنگام حرکت در هوا بالا و پایین می‌شوند.
در حدود بیش از ۲۰۰ گونه دارکوب در جهان وجود دارد. دارکوبها تقریباً در هر جا که درخت باشد دیده می‌شوند.
دارکوبها منقارهای نیرومندی دارند که برای سوراخ کردن پوست درختان وجستجوی حشرات به کار می‌برند آنها طعمه‌های خود را به وسیله زبان بلند کهدارای نوک چسبناکی است از مخفیگاهشان بیرون می‌کشند.




گونه ها




از انواع دارکوب:

دارکوب جیلا
دارکوب سبز
دارکوب بلوطی
دارکوب خالدار بزرگ
دارکوب سرسرخ
دارکوب سیاه
دارکوب کوچک

[آبجی]

درنا
درنا پرندگانی بزرگ، باپاها وگردن دراز، دم نسبتاً کوتاه، بالهای دراز ومنقاری بلند وکلفت، ظاهر شبیهلک‌لک، شاهپرهای ثانوی داخلی بالهای آنها خیلی بلند شده، روی دم را می‌پوشاند. در پرواز گردن وپاهای خودرا کشیده نگه می‌دارد. گله‌های آنها هنگام مهاجرتدریک خط به شکل هفت پرواز می‌کنند. نر وماده آنها همشکل هستند. روی زمینآشیانه می‌سازند. اینپرندهرا در هنگام پرواز می‌توان از مرغ ماهیخوار، حواصیل تشخیص داد. بزرگتریندرنادرآمریکای شمالیبسر می‌برد. این پرنده حدود ۵/۱ طول دارد وبلندی قامتش از ۵/۱ تا ۲/۱می‌باشد. بالهای گسترده اش از ۸/۱ تا ۲ متر است. بالهایش سفید باخط سیاهمی‌باشد. درناها، زمستانها را در جاهای گرم وتابستانها را در نواحی سردمی‌گذرانند.


تغذیه



درناها، گیاهان کوچک، حشرات، قرباغه‌ها، کرم‌ها، خزندگان وماهیان کوچک ، وتخم جانوران آبی را می‌خورند.


جفت گیری



گروههای درناها هنگام فصل جفت گیری، گرد می‌آیند وبه رقص می‌پردازند. درناها هنگام رقص با هیجان می‌رقصند. در اوقات دیگر درناها روی یک پامی‌ایستند. این پرنده دربوته زارها یا مردابها بسر می‌برند. هر درنای مادهدر فصل یک تخم می‌گذارد.

[آبجی]

سبز قبا سبزقباانواع سبز قبا پرندگانی جذاب واز خویشاوندان «زنبورخوارو ماهی خورک» می‌باشند. آنها اندامی محکم وظاهری شبیه به زاغ کبود دارند. طول بدنشان حد اقل به ۲۲ وحداکثر به ۳۲ سانتیمتر می‌رسد. منقارشان بلندواندکی خمیده‌است ونوک منقارشان تاحدی به قلاب شباهت دارد. دم آنها بلندوبه صورت‌های چهار گوش یا باد بزنی شکل است. بالهایشان به تدریج باریکتر وبه نقطه‌ای در انتها ختم می‌شود. پروبال انواع سبز قبا بطور عمده از رنگ آبی روشن، سبز وسرخ تشکیل می‌شود. در بعضی از مناطق دنیا پرنده سبز قبا اززیباترین پرندگان شناخته شده‌اند. باوجود آنکه رنگ پشت سبز قبا قهوه‌ای است، بقیه پرها وبال او آبی رنگ وسبز رنگ می‌باشد. بالهایش آبی تیره وباقی بدنش آبی مایل به سبز است. در بعضی مناطق تمام بدن سبز قبا به رنگ سبزتیره‌است. ۲ عدد جناحی دم سبز قبا رشد فوق العاده دارد وبه اندازه ۱۵سانتیمتر از سایر پرهای دم بلندتر می‌شود. همچنین در بعضی از مناطق نیزرنگ سبز قبا، سبز مایل به آبی ورنگ پشتش شبیه به رنگ شابلوط است. سبز قبای نوک پهن از سایر همجنسان خود کوچکتر می‌باشد. سبز قبای نوک پهن در مناطق حاره زندگی می‌کند ورنگ پشتش قهوه‌ای ورنگ بال‌ها ودمش آبی روشن ورنگ سینه وزیر شکمش بنفش است. از این نوع سبز قباها در شمال هندوستان،جزایر سلیمان واسترالیایافت می‌شود.

پراکندگی


سبز قبا پرندگانی تنها هستند وآنهارا در حالیکه روی شاخه‌های لخت درختان وبربالای دیوار ساختمانها، روی سیم‌های تلگراف نشسته‌اند، یا درحال جست وخیز کردن روی زمین می‌باشند، می‌توان دید. بعضی از انواع سبز قبامهاجر هستند وزمستانها را بطور جمعی وبصورت دسته های کوچک باهم می‌گذرانند. بعضی از سبز قباهایی که در مناطق سرد سیر زندگی می‌کنند گاهی در هنگام شدت سرمابه مناطق حاره نیز مهاجرت می‌کنند.

[آبجی]

سهره http://wookman.persiangig.com/sara/parandegan/4.jpg http://wookman.persiangig.com/sara/parandegan/5.jpg

سهره پرندگانی دانه خوار و حشره خوار با منقاری کوتاه ، مخروطی و قوی ، و پر و بالی رنگارنگ هستند. در خارج از فصل زاد و ولد می‌کنند و دسته جمعی به سر می‌برند. نر و ماده تقریباً هم شکل نیستند. روی درختان ، بوته‌ها ، یا زمین لانه می‌سازند.


انواع سهره

سهره جنگلی.
سهره سرسیاه.
سهره سرخ پیشان.
سهره سبز.
سهره مغولی.
سهره خاکی.
سهره گلی.
سهره نوک بزرگ.
سهره زرد.
سهره معمولی.
سهره کوهی.
سهره سینه سرخ.
سهره بال سرخ.
سهره صورتی.
سهره نوک قیچی.
سهره دمگاه سفید.
سهره سیاه.

سهره معمولی
سهره معمولی به طول ۱۲ سانتیمتر، نر و ماده هم شکل، پرنده‌ای است با بالهای زرد و سیاه، دم سیاه و سفید، صورت سرخ لاکی، و پشت قهوه‌ای خاکی که در ناحیه دمگاه به سفیدی می‌گراید. پرنده نابالغ سر و سطح پشتی نخودی مایل به خاکستری و بدنی پر از خط و خال قهوه‌ای دارد. پرواز موجی و رقص مانند دارد. پرنده‌ای اجتماعی است.


زیستگاه
باغ ها، کشتزارها، در پائیز و زمستان در حال جستجوی غذا است.


پراکندگی
زمستان ها نسبتاً فراوان است. در خاورمیانه زیاد زاد و ولد می‌کند.

[آبجی]

شاهین شاهینپرندهای از راسته شکاریان روزانه از تیره بازها است. شاهین جزو شکاریان بسیارجسور و با شهامت است، و با وجود آنکه از قوش کوچکتر است ولی بعلت جسارتیکه دارد گاهی عموماً به عقاب وقوش حمله می‌‌کند. در حدود ۴۰ گونه از اینپرنده شناخته شده است که با نامهای گوناگون زیستگاهشان در سراسر کره زمینپراکنده است. شاهین عموماً آشیانه خود را در کوهستانهای بلند و دور افتادهو در غارهای مشرف به پرتگاه‌ها و صخره‌ها بلند می‌‌سازد ولابلای صخره ‌هایکوهستانی تخم گذاری می‌‌کند. گونه‌های مختلف این پرنده در کوه‌هایایرانفراوان است. شاهین را صیادان جهت شکار تربیت می‌‌کنند. زیستگاه این پرندهدر کوهستانهای بلند و دور افتاده، و آشیانه خود را در غارها مشرف بهپرتگاه‌ها و صخره‌ها بلند می‌‌سازد.
نمای ظاهری

شاهین دارای قرنیه‌ای سیاه رنگ و پرهایی زرد رنگ است که به خاکستریمی‌‌گراید، و زیر گلو وزیر شکمش قهوه‌ای و دارای خالهای تیره است. نر اینپرنده قدری کوچکتر از ماده است.
ریشه تاریخی

شاهین در پارسی یعنی ازشاه، مانند آهنین که ریشه اش از آهن می آید. شکار کردن با شاهین با آنکه تاریخ اش به دوره پادشاهیآشورمی رسد، بدون شک در دورهساسانیورزش شاهان بوده زیرا در دوره اسلامی گسترش یافت. شکار با شاهین پس از آنبه اروپا گسترش پیدا کرد. نام شاهین می تواند از شکار کردن شاه با پرندهشکاری ریشه گرفته باشد.
شاهینروزگاری در سراسر دنیا می‌زیست. اما امروزه به شدت کمیابشده ودر بعضی جاها دیده می‌شود. احتمالاً معدودی از پرندگان می‌توانندتندتر از شاهین‌ها پرواز نمایند. گاه سرعتش هنگام شکار به ۲۹۰ کیلومتر درساعت می‌رسد. طول آن به ۴۶ سانتیمتر می‌رسد. بالهای گسترده اش به ۱۰۹سانتیمتر می‌رسد. شاهین‌ها به پرندگان به اندازه خود وگاه بزرگتر از خودنیز حمله می‌کنند، بسیاری از پرندگان را می‌کشند.

[آبجی]

شاه بوف

شاه‌بوف پرنده‌ای (Bubo bubo) از خانواده جغد، بزرگترین نوع جغد و دو برابر جغد گوش‌دراز است. شاه‌بوف در حدود ۶۶ تا ۷۰ سانتیمتر طول دارد. این پرنده دارای گوشپرهای مشخص، سینه زرد مایل به قهوه‌ای بارگه‌های پهن، چشم‌های درشت نارنجی رنگ، سطح پشتی زرد مایل به قهوه‌ای بالکه‌های قهوه‌ای پررنگ است.
خصوصیات رفتاری

این پرنده صبح خیلی زود و غروب به شکار می‌رود. معمولا بصورت تنها در شکافسنگ‌هاو درخت‌ها یا روی شاخه‌های درخت در محلی نزدیک به تنه درخت قائم می‌نشیند، یا در آشیانه متروک پرندگان شکاری زاد و ولد می‌کند.

پراکندگی


این پرنده نسبتاً بومی و فراوان است. دانشمندان حدود ۵۲۵۰ نوع جغذ را در سراسر دنیا شناسایی کرده‌اند. جغد در سراسر مناطق معتدل، استوائی وشبه قطبی دنیا زندگی می‌کند. جغد در جزایر منقر و دور از خشکی‌ها زندگی می‌کند که به سختی طول این گونه جغد به ۱۵ سانتیمتر می‌رسد. یزرگترین جغد، جغد بزرگ خاکستری است که در اعماق جنگل‌های کانادا و آلاسکا زندگی می‌کند. بلندی آن ۶۷ سانتیمتر وبال گشوده اش به ۱۳۷ تا ۱۵۲ سانتیمتر می‌رسد.
ظاهر معمولی جغد

هرکس دریک نگاه می‌تواند جغد را بواسطه صورت پهن وپرها وچشمان گردش از سایرپرندگانباز شناسد. چشمان جغد خیلی درشت است. این چشمان برآمده‌است و شبیه بیشترپرندگان دیگر نیست. برای همین جغدها می‌توانند هرچیز را باهردو چشم در یکزمان بنگرند. جغدهای دوربین دو چشم جداگانه مانند انسان دارند. اما جغدهانمی‌توانند چشمان خود را مانندآدمحرکت دهند بلکه می‌باید سرخودرا برای دیدن چیزی بسوی آن بچرخانند. جغدهابخوبی و سریع می‌توانند پرواز کنند. هنگام گرفتن شکار باسرعت برق آساییدیده می‌شود که می‌پرد.

[آبجی]

آلوچه‌خورک


آلوچه‌خورکیاسسک باغینام علمی: Sylvia borin) گونه‌ای پرنده است از راسته گنجشک‌سانان (Passeriformes)، تیره سسکیان بر قدیم (Sylviidae).

آلوچه‌خورک گونه‌ایسسکاست که در نقاط زیادی از اروپای شمالی و معتدل و غرب آسیا پراکنده است. این پرنده کوچک شاخه‌نشین کاملاً مهاجرتی است و در آفریقای مرکزی و جنوبیزمستان‌گذرانیمی‌کند .

آلوچه‌خورک پرنده‌ای است که بیشتر در بیشه‌های پرسایه بسر می‌برد و ازپوشش زمین برای لانه‌سازی بهره می‌گیرد. او لانه‌اش را در میان بته‌هایکوتاه وخاربن‌هامی‌سازد و ۳ تا ۷ تخم می‌گذارد.

این پرنده در میان سسک‌ها نسبتاً قوی‌جثه است و مانند بیشتر سسک‌هاحشره‌خوارمی‌باشد. روتنهآن بیشتر قهوه‌ای-خاکستری وزیرتنه‌اشسپیدگون است.

آواز آلوچه‌خورکچهچههدلنوازی است با نغمه‌هایی واضح همانند آوازباسترک سیاه. آواز او شاید با آوازسسک سرسیاهاشتباه گرفته شود ولی از آن آهنگین‌تر است.



طبقه‌بندی علمی

فرمانرو:

جانوران

شاخه:

طنابداران

رده:

پرندگان

راسته:

گنجشک‌سانان

خانواده:

سسکیان بر قدیم

سرده:

سسکیان

گونه‌ها:

S. borin


نام علمی :


Sylvia borin

[آبجی]

پَنگوئن



پَنگوئن‌ها پرندگانی هستند بدون قدرت پرواز از راسته گوه‌ئیان (Sphenisciformes) از خانواده گُوِگان (Spheniscidae) که از ماهی‌ها تغذیه می‌کنند آنها بال‌های کلفتی دارند که به عنوان باله شنا از آن استفاده می کنند.
نام راسته و خانواده آنها نمایانگر شکل گوه‌ای بدن آنها است.
از نظر ریشه‌ای نام پنگوئن متعلق به پنگوئن اقیانوس منجمد شمالی می‌‌باشد این پرندگان قادر به پرواز نیستند زمانی که ملوانها به اقیانوس منجمد جنوبی رسیدند همین نام را به پرندگان آنجا که قادر به پرواز نبودند اطلاق کردند.
گونه‌ها

پنگوئن فرمانفرما

طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:
جانوران
شاخه:
طنابداران
رده:
پرندگان
راسته:
گوه‌ئیان
شارپ، ۱۸۹۱
خانواده:
گوگان
بناپارت، ۱۸۳۱

سَرده‌های امروزی

پنگوئن‌های بی‌بال (Aptenodytes)
پنگوئن‌های کاکل‌دار (Eudyptes)
پنگوئن‌های کاکل‌دار کوچک (Eudyptula)
پنگوئن‌های چشم‌زرد (Megadyptes)
پنگوئن‌های منقاردراز (Pygoscelis)
پنگوئن‌های گوه‌ای
(Spheniscus)

پنگوئن‌های کاکُل‌دار نام علمی: Eudyptes) یکی از سَرده‌های (جنس‌های) پنگوئن هستند. این سرده شامل هفت گونه از پنگوئن‌های امروزی است. نام علمی این سرده به معنی خوش‌شیرجه است. در آلمانی هم برای این سرده نام "پنگوئن‌های کاکل‌دار" (Schopfpinguine) بکار می‌رود.


طبقه‌بندی
بقیهگوه‌ئیان

خانوادهگوگان

پنگوئن صخره‌پر جنوبی، Eudyptes chrysocome
پنگوئن فیوردلند، Eudyptes pachyrhynchus
پنگوئن اسنیرز، Eudyptes robustus
پنگوئن شاهانه، Eudyptes schlegeli
پنگوئن سیخ‌کاکلی، Eudyptes sclateri
پنگوئن ماکارونی، Eudyptes chrysolophus
پنگوئن جزایر چتهم، Eudyptes sp. در دوره کواترنری پسین


طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:
جانوران
شاخه:
طنابداران
رده:
پرندگان
راسته:
گوه‌ئیان
خانواده:
گوگان
سرده:
پنگوئن‌های کاکل‌دار
ویلوت، ۱۸۱۶


گونه ها



پنگوئن صخره‌پر
پنگوئن فیوردلند
پنگوئن اسنیرز
پنگوئن شاهانه
پنگوئن سیخ‌کاکلی
پنگوئن ماکارونی

[آبجی]

چکاوک پرندگانی خوش آواز باپر وبال رگه رگه وقهوه‌ای رنگ هستند که اغلب درحال پرواز آواز می‌خوانند. روی زمین بیشتر راه می‌روند یا می‌دوند. معمولاً ناخن انگشت عقبی پای آنها دراز، راست ونوک تیز است. اغلب بطور دسته جمعی دیده می‌شوند. جز در مورد استثنائی. نر وماده آنها همشکل است. روی زمین آشیانه می‌سازند. از دانه‌ها، حشرات ونرم تنان تغذیه می‌کنند

.
انواع چکاوک
پرنده چکاوک انواع متعددی دارند که به شرح زیر می‌باشند:

چکاوک سهره‌ای.
چکاوک سنگلاخ.
چکاوک سردم سیاه.
چکاوک هدهدی.
چکاوک پنجه کوتاه.
چکاوک هیوم.
چکاوک طوقی.
چکاوک هندی.
چکاوک گندم زار.
چکاوک بال سفید.
چکاوک سیاه.
چکاوک شاخدار.
چکاوک کاکلی.
چکاوک درختی.
چکاوک آسمانی.

چکاوک سنگلاخ
چکاوک سنگلاخ طولش ۱۵ سانتینتر است. چکاوکی خاکی رنگ وبدون نشانه‌های خاص. باسر کاملاً گرد ورنگ یکدست که از قهوه‌ای خاکی یا قهوه‌ای مایل به خاکستری تا قهوه‌ای مایل به خرمائی کمرنگ متغیر است تشخیص داده می‌شود. رگه‌های بسیار کمرنگ روی سینه اش از فاصله کم نمایان است. دمش فاقد رنگهای سیاه وسفید می‌باشد. کمتر از سایر چکاوکها اجتماعی است و غالباً جفت جفت یا بصورت گروهای کوچک دیده می‌شود. بالهایش کاملاً گرد است. پرواز خاص دارد وبال زدنش توام با تکانهای مخصوصی است.


زیستگاه
بیابانهای سنگلاخ ودامنه‌های صخره‌ای کوهستانی را ترجیح می‌دهد واز بیابانهای ماسه‌ای باز دوری می‌جوید.


پراکندگی
بومی وفراوان است. خانواده چکاوک عمدتاً در نیمکره شرقی زندگی می‌کنند شاید معروفترین چکاوک، چکاوک آسمانی است که در سراسر اروپا ونواحی معتدل آسیا زندگی می‌کنند. بلندیش به ۱۸ سانتیمتر می‌رسد. پوشش پشتی رنگ پرهایش قهوه‌ای تیره‌است. چکاوک آسمانی معمولاً لانه اش را روی زمین میان کشتزارهای باز می‌سازد. ممکن است در ساختن لانه از علف ، مو ، تکه‌های پارچه وغیره استفاده نماید. چکاوک آسمانی بواسطهٔ آوازه خوان هنگام پرواز شهرت دارد. مردم اغلب آواز آنها را هنگام پرواز می‌شنوند.


جفت گیری وتخم گذاری
پس از جفت گیری چکاوک ماده مابین ۴ تا ۵ تخم می‌گذارد که به رنگ خاکستری با علائم قهوه‌ای زیتونی است. چکاوک ممکن است در یک فصل دو جوجه پرورش دهد. چکاوک روی زمین ومیان بوته‌های کوتاه لانه می‌سازد.

[آبجی]

سسک پرنده‌ای است گنجشک‌سان و حشره‌خوار از تیره سسکیان بر قدیم (Sylviidae). بیست گونه از سسک وجود دارد.
گونه‌ها

سسک یَمَن، Sylvia buryi
سسک سرسیاه، Sylvia atricapilla
آلوچه‌خورک، Sylvia borin
سسک برگی، Sylvia communis
سسک برگی کهتر، Sylvia curruca
سسک برگی کوچک، Sylvia minula
سسک برگی هیوم، Sylvia althaea
سسک صحرایی آسیایی، Sylvia nana
سسک صحرایی آفریقایی، Sylvia deserti
سسک بسته، Sylvia nisoria
سسک اورفی، Sylvia hortensis
سسک دریای سرخ، Sylvia leucomelaena
سسک روپل، Sylvia rueppelli
سسک کوهپایه، Sylvia cantillans
سسک ساردنی، Sylvia melanocephala
سسک قبرس، Sylvia melanothorax
سسک منتریس، Sylvia mystacea
سسک عینکی، Sylvia conspicillata
سسک تریسترم، Sylvia deserticola
سسک دارتفورد، Sylvia undata
سسک مارمورا، Sylvia sarda

سسک بیشه ژاپنی (بهژاپنی: ، تلفظ: اوگوئیسو) پرنده‌ای است از جنس سسک‌های بیشه (Cettia). این پرندهحشره‌خوار و از خانواده سسکیان بر قدیم (Sylviidae) ااست.
سسک بیشهٔ ژاپنی پرنده‌ای است گنجشک‌سان که بیشتر صدایش شنیده می‌شود تا این‌که دیده شود. در آغاز بهار درژاپن،صدای ویژه دورهٔ زاد و ولد این پرنده را می‌توان در سراسر ژاپن شنید. ژاپنی‌ها آواز این پرنده را نشانهٔ فرارسیدن بهار به‌شمار می‌آورند.
سسک بیشه ژاپنی

طبقه‌بندی علمی


فرمانرو:

جانوران

شاخه:

طنابداران

رده:

پرندگان

راسته:

گنجشک‌سانان

خانواده:

سسکیان بر قدیم

سرده:

سسک بیشه

گونه‌ها:

C. diphone

نام علمی
Cettia diphone

[آبجی]

شترمرغازپرندگان بی‌پرواز از راستهٔ سینه‌پهنان (Struthioniforme) است. این پرنده از خانوادهشترمرغان (Struthionidae)، جنس شترمرغ (Struthio) و بومی آفریقا است.
شترمرغ گردن و پاهای درازی دارد و می‌تواند با سرعتی در حدود ۶۵ کیلومتر در ساعت بدود.


طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:
جانوران
شاخه:
طنابداران
رده:
پرندگان
راسته:
سینه‌پهنان
خانواده:
شترمرغان
ویگورس، ۱۸۲۵
سرده:
شترمرغ
لینائوس، ۱۷۵۸
گونه‌ها:
S. camelus



نام علمی

Struthio camelus

[آبجی]

شهباز شَهباز نام گونه‌ای پرنده شکاری است. اين پرنده افسانه‌ای در دامنه و کوه‌های رشته کوه‌های البرز و زاگرس و قفقاز می‌زيد. نسل اين پرنده کمياب در حال انقراض است. اين پرنده از لحاظ جثه از شاهین و باز بزرگ‌تر و شکارچی و گوشتخوار است. پرواز اين پرنده هميشه در ارتفاع است و به ندرت مگر براي شکار به زمين نزديک مي‌شود.
به جز براي شکار به دامنه کوه‌ها و محل تجمع انسان نزديک نمی‌شود. رنگ پرهای اين پرنده سفيد و سياه است که گاه در اثر تششع نور آفتاب به رنگ نقره‌ای يا طلائی ديده می‌شود که خطای ديد است. اين پرنده که از نمادها و سمبل هاي ايرانيان باستان و آريائي‌ها بوده بيشتر در کوه افسانه‌ای و مشهور دماوند ديده می‌شود. در بعضی از نوشته‌های کهن از اين پرنده به عنوان يکی از خدايان و نجات بخش قوم اريا و هدايت کننده فرزندان فروهر به ایران زمین نام برده شده است

[آبجی]

"طاووس" نام دو گونه ازپرندگان است که جنس نر آن پرهای بسیاز زیبایی بویژه در دمشدارد. این دو گونه عبارتند از طاووس هندی با نام علمی Pavo cristatus وطاووس سبز Pavo muticus. طاووس هندی بومیهند،پاکستان وسری لانکا است و پرنده ملی هند است. و طاووس سبز که پرنده ای در معرض انقراض است بومی شرقمیانمار تاجاوه است.

[آبجی]

طوطی برزیلینام علمی: Agapornis roseicollis) طوطی کوچکی با بدن سبز و کله نارنجی از راستهطوطی‌سانان (Psittaciformes) از خانوادهطوطی‌ها (Psittacidae) و از جنسمرغ عشق (Agapornis) است.

طوطی برزیلی را خیلی‌ها به عنوان پرنده خانگی نگه می‌دارند و رام کردنآن نسبت به دیگر مرغ‌های عشق آسان است. هوش او به سطح پرنده بزرگتری مانندطوطی دم‌بلند آمریکای جنوبیطوطی مکو macaw می‌رسد. در صورتیکه مرغ برزیلی تنها پیش صاحبش نگه داشته شود به او خو می‌گیرد بویژه هنگامی که با دست به او غذا داده شود.

برخلاف نامش، این پرنده بومیصحرای نامیبیا در حنوب باختری آفریقا است. بتازگی این طوطی‌ها جمعیت چشمگیری در منطقه کلانشهریفینیکس، مرکز ایالت آریزونای آمریکا تشکیل داده‌اند. آب‌وهوای آریزونا نیز بیابانی است و به صحرای نامیبیا شباهت دارد

.

طبقه‌بندی علمی

فرمانرو:

جانوران

شاخه:

طنابداران

رده:

پرندگان

راسته:

طوطی‌سانان

خانواده:

طوطی

نام علمی

Agapornis roseicollis

[آبجی]

طوطی بزرگ اسکندرنام علمی: Psittacula eupatria پرنده‌ای از خانواده طوطیان است که در ایران آن را به نام "شاه طوطی" میشناسند. طول این پرنده ۵۸ سانتیمتر و زیستگاهش از شرق افغانستان، شبه‌جزیره هندوستان، برمه، تایلند تا ویتنام است. رنگ اصلی اش سبز است و در جنس نر آن نوار سیاهی از بخش زیرین منقار منشعب شده و در پشت گردن به نوار قرمزی ارتباط می‌‌یابد. اگر از جوجگی با انسان باشند استعداد یادگیری واژه‌ها را دارند. تکثیر این طوطی در درون نورخان پاسیو میسر است. طوطی بزرگ اسکندر طرفداران چندانی ندارد.

طوطی کوچک اسکندر نام علمی Psittacula krameri پرنده‌ای از خانواده طوطیان است و در ایران به نام "ملنگو" مشهور است. طولش 40 سانتیمتر و زیستگاهش در آسیا بویژه هندوستان و سریلانکا و در افریقا از سودان تا غرب افریقا است. برای نگهداری در نورخان پاسیو مناسب است. رنگ پرها عمدتآ سبز است در نرها حلقه سیاهی از بخش زیرین منقار منشعب و تا پشت گردن ادامه دارد که در آنجا با نوار قرمزی ادغام می‌گردد.

[آبجی]

عقاب

عقابسلطان پرندگان، عقاب یکی از بزرگترین ونیرومندترینپرندگان جهان است. عقابها منظری مغرور وترسناک وقدرت شکارگری بسیار دارند. برخی از عقابها حین پرواز شکار خود را صید می‌کنند. عقاب طلائی را گاهسلطان پرندگان گفته‌اند. البته عقابها همیشه درنده خو به نظر نمی‌رسند. عقابها سخت از خطر، مخصوصاً انسان گریزان هستند وبندرت به آدمی حملهمی‌کنند. عقاب توانائی بلند کردن یک آدم کوچک اندام را دارد.

مشخصاتعقاب معمولاً از ۷۶ تا ۸۹ سانتی متر از نوک منقار تا انتهای دم طول،واز ۳ تا ۶ کیلو وزن، وبالهایش دومتر بلندی دارد. سر عقاب بزرگ وپوشیده ازپر است. چشمانی درشت دارد که هریک ازآنها در یک طرف سرش قرار دارد. ازقدرت بینائی فراوان بهره مند می‌باشد. عقابها می‌توانند از فراز آسمانهاشکار خود را ببینند واز نقاط بلند همچون صاعقه بر سر شکار نگون بخت فرودآیند. منقار نیرومند وتندی دارند. منقار عقاب طلائی به پنج سانتی مترمی‌رسد. برخی از عقابها منقاری بزرگتر دارند. رنگ وبال وطول وشکل عقابهااز منطقه تا منطقهٔ دیگر اختلاف دارد به طوریکه در عقابهای آسیائی واوروپائی وآمریکائی تفاوت آن نمایان است. عقابها باپاهایی نیرومند و بهرنگ زرد و روشن دارند. عقابها برای درهم شکستن شکار خود از منقار وچنگالپاهای خود استفاده می‌کنند. پاهای عقاب طلائی پوشیده از پر (ریش) است، اما
قسمت پائین پاها بدون پر می‌باشد.
محل زندگی
محل زندگی عقابها:علفزار و جنگلهای زمین‌های پست وبر فراز کوه‌های بلند ونا هموار، ودر نقات دورد دست، ودر نقات تقریبا دست نخورده انسان زندگی می‌کنند. باپرها وبالهای بلند، عقاب می‌تواند به آسانی پرواز وشکار خود را از زمین بلند کند. عقاب گاه، با بالهای خود به شکار ضربه می‌زند. اما نمی‌تواند با بالهایش بجنگد. عقاب هنگام جنگ از منقار وپاهای نیرومند خود استفاده می‌کند، بیشتر عقابها قهوه‌ای رنگ و یا سیاه رنگ هستند. جوجه عقابها تا سن بلوغ خود که چهار سال طول می‌ کشد پر وبال کامل ندارند.
سّن عقاب
عقابها معمولاً از ۲۵ تا ۳۵ سال تقریبا عمر می‌کنند، البته گاه تا ۴۵ سال و حتی بیشتر هم عمر کرده‌اند. قلمرو عقاب از پنجاه تا ۱۷۰ کیلومتر مربع پیش بینی کرده‌اند. آشیانه عقابها بیشتر بر فراز بلندی‌ها، بالای درختان بلند وشکاف صخره‌ها وکوه‌های مرتفع وپرتگاه‌ها می‌باشد.

[آبجی]

فلامینگو پرنده‌ای است باپاهای دراز ومنقاری منحنی وگردنی بلند خمیده، آبچر بابدنی بسیار کشیده وپر وبالی به رنگهای سفید وصورتی است. در برواز‌ها با‌ها وکردنش کشیده وقدری بائین تر از سطح بدن قرار می‌کیرد. بالهایش ترکیب زیبائی از رنکهای سرخ زسیاه نشان می‌دهد. برنده نابالغ قهوه‌ای مایل به خاکستری جرک است. فلامینکو به آرامی راه می‌رود ودر حالیکه سر ومنقار خودرا در آب کم عمق فرو برده تغذیه می‌کند. فلامینکو از ۹۰/۰ تا ۵/۱ متر بلندی دارد. بیشتر فلامینکو‌ها حلزون وکیاهان آبی را می‌خورند. این برندکان یصورت کله لی که به هزاران می‌رسد زندکی می‌کنند.
//جفتگیری
سالی یکبار جفتگیری می‌کند. ولانه‌ای گلین برای تخمگذاری می‌سازد. بیشتر فلامینگو‌های ماده یک تخم در سوراخ لانه می‌گذارند ونر و ماده هردو به نوبت روی تخم می‌خوابند. بس از سی روز جوجه از تخم بیرون می‌آید. جوجه فلامینگو بعد از ۵روز لانه را ترک می‌گوید وبه گروه فلامینگو‌های حوحه می‌بیوندد. اما برای تغذیه به لانه‌ای که درآن تولد یافته و پدر ومادر برایش خوراک آماده کرده‌اند باز می‌گردد. بعد از دوهفته خود به جستجوی خوراک می‌پردازد. فلامینگو در محیط طبیعی از ۱۵ تا ۲۰ سال زندگی می‌کند. بیشتر پرنده‌شناسان فلامینگو‌ها را به چهار گونه تقسیم کرده فلامینگو‌های بزرگ در آفریقا، جنوب آسیا و اروبا وجنوب آمریکای جنوبی وهند غربی زندکی می‌کنند. فلامینگو‌های کوچک در دره کریت ریفت کنیا و تانگانیکا در آفریقا به سر می‌برند. فلامینگو‌های دیگر دو گونه هستند. گونه کمیاب فلامینکو‌های آندی وجیمس می‌باشند که در کرانهٔ دریاجه‌های بلند کوههای آند در آمریکای جنوبی به سر می‌برند. فلامینگو‌های وحشی روزگاری در فلوریدای جنوبی می‌زیستند، اما مردم آنها را به خاطر برهای زیبایشان کشتند.
زیستگاه
مردابهای ساحلی کم عمق. ماندابهای حاصل طغیان در یاجه‌ها، لجین زارها و غیره به سر می‌برند.
پراکندگی
در دریاچهٔ ارومیه و در تابستان در فارس به سر می‌برند وممکن است در خوزستان زاد و ولد کنند.

[آبجی]

قرقاول


قرقاول با نام علمي‪Phasianus Colchicusاز جمله پرندگان ميباشدقرقاول پرنده‌اي بسيار زيبا و جالب است كه بواسطه داشتن دم بلند و راهرفتن باشكوهش از ساير ماكيان متمايز مي‌شود. اینپرنده (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%86%D8%AF%D9%87) یکی از عجیب‌ترین پرندگان جهان است. در 2 یا3 هفته اول زندگی یک جفت پنجهروی هر بال این پرنده وجود دارد. قرقاولها روی درختان زندگی می‌کنند وانواع بالغ از برگهای درختان، حشرات ،تمشك ، دانه‌ها و ميوه هاي جنگليتغذيه كرده ، افزايش و كاهش ميوه‌هاي جنگلي و حشرات در جمعيت اين پرندهموثر است. بعد از خوردن یک غذای کامل، وزن آنها آنقدر سنگین می‌شود، کهپرواز برایشان بسیار مشکل می‌شود. زيستگاه اين پرنده در جنگلهاي مرطوب،بوته‌زارهاي تمشك و درختان پهن‌برگ يا خزان‌كننده بوده كه در زير بوته‌هايآنها آشيانه مي‌كند.


این پرنده سالانه 12 تخم در اواسط اردیبهشت ماه بجا می گذارد و مدت نشستن روی تخمها نیز 20 روز است .

[آبجی]

جغدها


جغدها به راسته بوفیان (Strigiformes) تعلق دارند. برای این راسته در فارسی نامهای زیادی پیشنهاد شده است مانند شب شکران ، چون اغلب در شب شکار می‌کنند، جغد شکلان چون اغلب شبیه جغد هستند و جغدها گروه بزرگی از این راسته را تشکیل می‌دهند. این پرندگان دارای صورتی مسطح و چشمانی درشت می‌باشند. پرهای بسیار نرم و پر پشت دارند. پرواز آنها بدون صدا انجام می‌شود.

این پرندگان گردن کوتاهی دارند. گوشهای راسته بوفیان از پرهایی که تغییر شکل یافته است پوشیده شده است و نسبت به گوش سایر پرندگان بزرگتر است. در بعضی نواحی حتی در ایران در زمان قدیم جغد را شوم می‌دانستند در صورتی که این پرندگان بسیار زیبا و حتی مفید هستند و چون از موشها تغذیه می‌کنند در بسیاری از ممالک دارای ارزش و اهمیت می‌باشند و در بعضی نقاط به این پرنده نگهبان شب باغ ما نام گذاشته‌اند.
نحوه تغذیه


غذای این پرندگان از موشهای کور و جوندگان مضر می‌باشد که اغلب به مزارع خسارات فراوانی وارد می‌آورند. پرندگان بزرگتر این گروه از خرگوشها و سنجابها تغذیه می‌کنند. زمانی از حشرات تغذیه می‌کنند. اگر این گروه از پرندگان نباشند موشها و جوندگان مضر مصیبت بزرگی برای مزارع و جنگلها ایجاد می‌کنند. روش تغذیه این پرندگان جالب است و بی‌شباهت به سایر پرندگان شکاری می‌باشد.

این پرندگان شکار خود را تکه تکه نمی‌کنند بلکه آن را اگر کوچک باشد با پوست و یا پر و پشم فرو می‌برند. اگر بزرگ باشد ابتدا کله و سپس سایر اندامهای آنها را می‌خورند و اگر شکار خیلی بزرگ باشد ممکن است آن را قطعه قطعه کنند. مواد غیر قابل گوارش را به صورت توده‌های فشرده و سفت از گلو خارج می‌نمایند.


نحوه زندگی


بوفیان به ساختن لانه علاقه‌ای ندارند و اغلب از مکانهایی مانند شکافها در کوهها ، تنه درختها ، ساختمانهای کهنه و خراب ، برجها ، غارها برای آشیانه استفاده می‌نمایند. تخمها روی زمین آشیانه بدون هیچگونه پوشش گذاشته می‌شوند. تخمها تقریبا گرد یا کمی تخم مرغی شکل است. تعداد تخمها 3 الی 4است. اگر غذای آنها فراوان باشد به 12 تا می‌رسد.

این پرندگان با پیرامون خود سازش دارند و در زمستان جوجه‌دار می‌شوند و این امر در زمانی خواهد بود که بچه موشهای صحرایی فراوان باشند. جوجه‌ها کور و بسیار پر خورند و بدنشان از کرکهای ریزی پوشیده شده است و برای پر در آوردن باید دوره زیادی بگذرد. اغلب این پرندگان نر و ماده باهم از جوجه‌ها نگهداری می‌کنند و در مقابل دشمن جسورانه از جوجه ها دفاع می‌کنند.
جنسهای بوفیان

جنس بوفها


این جنس دارای گونه‌ها و زیر گونه‌های فراوان است و در اکثر نقاط دنیا به جز در استرالیا وجود دارد. از ویژگیهای این گروه این است ک پرهای ناحیه گوش بزرگ شده و به این پرنده منظره شاخ‌داری می‌دهد. معمولا رنگ چشم نارنجی زیبایی دارند. گونه بوف بزرگ یکی از گونه‌های این جنس است. صدای این پرنده بسیار در نیمه شبها ناراحت کننده می‌باشد و در تمام شب در محل زندگی آنها شنیده می‌شود.

جنس جغد

این جنس دارای جثه کوچک و سبکی است و اثری از پرهای گوشی در این جنس دیده نمی‌شود. پیشانی آنها کوتاه و جمجمه نسبتا مسطح می‌باشد. رنگ چشم آنها زرد روشن است. جنس نر و ماده یک رنگ و یک اندازه می‌باشند. این پرندگان از جوندگان و بعضی پرندگان کوچک و حشرات تغذیه می‌کنند. سر این پرنده دارای حرکات جالبی می‌باشد و اصولا پرنده ناآرامی به نظر می‌رسد. این جغدها به آسانی اهلی می‌شوند. جنس نر و ماده از جوجه‌ها نگهداری می‌کنند اما معمولا جنس ماده روی تخمها می‌خوابد.
جنس مرغ حق


این جنس شامل تعداد زیادی جغدهای کوچک هستند و تنها جغدهای کوچکی هستند که دارای پرهای گوشی می‌باشند. دارای دو دوره پرریزی هستند. سر نسبت به سایر اندامهای بزرگ و نوک آنها کوچک است. نر و ماده بهم شبیه هستند. دارای صدای ناموزونی هستند که شبها دیده می‌شود. این پرنده به سرعت یک خفاش پرواز می‌کند و پیش از غروب آفتاب تغذیه می‌کند و هنگام روز دیده نمی‌شود.
جنس ماهیبوف


این پرندگان نوکی قوی و بلند دارند. پنجه‌های آنها بزرگ و خمیده است. بالهای آنها نسبتا کوتاه و مدور می‌باشد. پر و بال بخش بالای بدن قهوه‌ای متمایل به سرخ است که دارای رگه‌های طولی سیاه است. این جغد بزرگ در کنار آنها دیده می‌شود و غذایش بطور عمده ماهی و خرچنگ است به علاوه از پرندگان و پستانداران کوچک نیز تغذیه می‌کند.
جنس بوم


اندازه جثه این جنس متوسط می‌باشد. در تمام دنیا به جز استرالیا و نیوزالاند و اغلب نواحی جنوبی به جز هاوایی پراکنده می‌باشند. رنگ آمیزی پر و بال و خطوط و لکه‌های موجود در پرها او را همرنگ شاخ و برگ درختان می‌سازد و در نتیجه مانع از دیده شدن جغد می‌شود. از نظر کشاورزی این پرنده یکی از مفیدترین پرندگان است.

غذای آنها در محیط طبیعی خودشان از جانوران موذی است. این پرنده خیلی به سختی از آشیانه خود خارج می‌شود حتی اگر محل آشیانه او را تغییر محل بدهند. این جغدها در اغلب ممالک وجود دارند. این پرنده از انواع پرندگان کوچک و سوسکها نیز تغذیه می‌کند. هنگام روز روی شاخه‌ای خود را پنهان می‌کند و شبها فعال است.

جنس کوف

پرندگان این گروه عموما دارای قدی متوسط و یا بزرگ می‌باشند. چشمهای آنها بزرگ و عنبیه آنها سیاه رنگ است. این پرنده در دهات ، شهرها ، باغها و پارکها دیده می‌شود. در روز این جغد در بین شاخ و برگ درختها باقی می‌ماند و بدن خود را به تنه می‌چسباند و هم آهنگی رنگ و پر و بالش با محیط مانع از دیدن این جغد می‌شود. غذای این جغد اغلب موشها و خرگوش می‌باشد ولی از پرندگان کوچک نیز تغذیه می‌کند. این جغد اکثر محلهایی را که دارای درختهای بلند و انبوه باشد برای زندگی انتخاب می‌کند. این جغدها مهاجرند و گاهی به انسان حمله می‌کنند و باعث ناراحتی انسان می‌شوند.
جنس بوف سفید


این جنس از نظر بزرگی و جثه شبیه جنس بوف می‌باشد. چشمها نسبت به جثه پرنده کوچک است. انگشتان آنها بوسیله پوشش ستبری از پر پوشیده شده است بطوری که چنگالها مخفی است. رنگ عمومی بدن سفید است و در نقاط مختلف بدن کم و بیش لکه‌ها و رگه‌های تیره رنگی وجود دارد. این جنس دارای دو گونه است که در نواحی قطبی زندگی می‌کنند.

[آبجی]

غاز




غازها (geese) پرندگانی باهوش و زیبا هستند. جثه غازها متوسط و گردن آنها نسبتا دراز است. پاهای آنها بلند است. دم غازها بلند و نوک آنها نسبت به جثه آنها باریک می‌باشد. رنگ گونه‌های این جنس تقریبا یکسان است و گردن آنها نسبت به قوها کوتاه‌تر و ستبر است. غازها پرندگان ویژه نواحی دوشمالگان می‌باشند و پرندگانی مهاجرند. در جلگه و یا در جنگلهای قطب شمال زاد و ولد می‌کنند.

غازها چراگاهها را به محیط آبی ترجیح می‌دهند. سر غازها بزرگ است و ناحیه بین دو چشم و نوک آنها پوشیده از پر می‌باشد. رنگ بدن آنها قهوه‌ای شتری است و بعضی‌ها رنگ سفید دارند. نوک در گونه‌های گوناگون به رنگ زرد ، نارنجی و یا صورتی است. غازها در سن دو سالگی بالغ می‌شوند. این پرندگان به صورت گروهی در علف‌زارها تغذیه می‌کنند.

نحوه زندگی

پرندگانی گروهی هستند و در فصل مهاجرت گروههای بزرگی را تشکیل می‌دهند. بسیار باهوش می‌باشند و در موقع تغذیه یک پرنده سایرین را از خطر باخبر می‌کند. خطر را خیلی زود حس می‌کنند. گروهی که در حال مهاجرت هستند شبها را در سواحل ، نیزارها و دریاچه‌ها می‌گذرانند و صبح زود به سوی مزرعه برای تغذیه می‌روند. در نیمه روز به سوی آب بر‌می‌گردند و پس از آب خوردن به استراحت می‌پردازند و بعدازظهر مجددا برای تغذیه می‌روند.

در تاریکی با جنجال و سر و صدا به محل استراحت می‌روند و در حین پرواز حرکات جالبی نشان می‌دهند. شناگرند و به فرو رفتن در آب سازش ندارند ولی هنگام احساس خطر در آب فرو می‌روند. کمتر غذا از آب می‌گیرند. در موقع اضطراب و هیجان گردن را بطور افقی در امتداد بدن می‌کشند و سر را بسوی بالا نگهداشته و تولید صدای ویژه‌ای می‌کنند سپس با سر و صدا به سوی دشمن خود حمله می‌کنند.

آشیانه غازها در مجاورت آب در کنار تخته سنگها و روی زمینهای علفی است و در لانه‌سازی مهارت ندارند. شکل و اندازه لانه بر حسب گونه فرق می‌کند. پرنده نر از آشیانه نگهداری می‌کند و در نگهداری جوجه‌ها به پرنده ماده کمک می‌کند. غازها همیشه یک نر و یک ماده باهم زندگی می‌کنند. دوره روی تخم خوابیدن 30 - 24 روز است. غازها عمر درازی دارند و سن آنها را تا 50 سال ذکر کرده‌اند.

غاز خاکستری

غاز خاکستری یا (Anser anser) ،‌ نر و ماده این غازها در زمان بالغ شدن به رنگ قهوه‌ای متمایل به خاکستری است. نوک آن صورتی و بدون علامت سیاه است. این پرنده 7 - 4 عدد تخم می‌گذارد. تخمها به رنگ سفید و شبیه تخم مرغ است. این غاز در نواحی معتدله نیمکره شمالی زندگی می‌کند. صدای آنها شبیه غاز اهلی است. این پرنده در مجاورت آب در پناه بوته‌ها و نیزارها آشیانه‌ای از جنس مواد گیاهی می‌سازند و از گیاهان نورسته تغذیه می‌کنند. در جزایر کوچک گروه این پرندگان دیده می‌شود.



غاز پیشانی سفید

پرنده نر و ماده غاز پیشانی سفید (Anser albifrons) دارای جثه‌ای ظریف تر و کوچکتر از غاز خاکستری است. در ناحیه تاج ، پیرامون گونه ، در پایه نوک و پیشانی بخش سفید رنگی دیده می‌شود، به این جهت غاز پیشانی سفید خوانده می‌شود. نوک آنها صورتی رنگ است و رنگ بدن آنها قهوه‌ای مایل به خاکستری است و از غاز خاکستری پررنگ‌تر است. این غازها در زمینهای جلگه‌ای ، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها و برفراز تپه‌های علفی کوچک لانه‌سازی می‌کنند و فعال‌تر از غاز خاکستری و غاز باقلا هستند. حیطه تخم‌گذاری آنها شمال روسیه تا جنوب سیبری است.

غاز باقلا

غاز باقلا (Anser fabalis) دارای 6 گونه است که فقط یکی از آنها در ایران یافت می‌شود. این غاز را غاز پازرد نیز نامیده‌اند. علت آنکه به این غاز ، غاز باقلا می‌گویند این است که هنگام برداشت محصول باقلا به انگلستان می‌رسد واز دانه باقلا تغذیه می‌نماید. این غاز از نظر محل زندگی به دو گروه تقسیم می‌شود. عده‌ای که در جنگلهای نیمکره شمالی زندگی می‌کنند و به اسم غاز باقلای جنگلی نامیده می‌شوند. در حالی که نژاد دوم در زمینهای توندرا و جلگه‌های نیمکره شمالی زندگی می‌کنند و به آنها غاز باقلای جلگه‌ای نام نهاده‌اند.

[آبجی]

پرندگان آبی
بیشتر پرندگان منقارهای تیز با لبه تخت دارند که برای گرفتن ماهی خیلی مناسب می باشند بعضی از پرندگان آبی در نزدیکی سواحل زندگی میکنند اما دیگران در مسیر اقیانوس سفر می کنند و برای تولید مثل مجددا" به خشکی باز می گردند پرندگان آبی همچنین در خشکی و روی آبگیرها دریاچه ها و رودخانه ها زندگی می کنند گاهی این آبگیرهاو دریاچه ها یخ می زنند و بسیاری از پرندگان آب شیرین مجبور می شوند که زمستان را روی ساحل یا نواحی گرم دنیا بگذرانند.


مرغابی گشت زن (سرگردان) دریایی دارای طول بالهای تقریبا" 7/3 متر (12 پا) می باشد که از تمام پرندگان دیگر بیشتر است او در نزدیکی سطح آب پرواز می کند و می تواند به دنبال غذا کرهزمینرا به طور کامل دور بزند.
گروههای لانه ساز:


تمام پرندگان آبی برای لانه سازی مجبورند به خشکی باز گردند آنها معمولا" روی صخره ها یا جزایر دور دست جایی که بتوانند دور از دسترس شکارچیان قرار گیرند لانه می سازند روی سواحل سنگی معمولا" کمبود فضا وجود دارد در بعضی جاها هزاران پرنده در کنار همدیگر جمع می شوند که توده بزرگ و پر سر و صدایی را تشکیل می دهند در نتیجه جنگ بین همسایگان برای تصاحب فضای بیشتر بسیار رایج است.


شیوه تغذیه:


مقدار خیلی زیادی از غذا در دریا موجود است اما مشکل پرندگان پیدا کردن این غذا است قره غازها٬ پافینها و پنگوئنها در زیر آب به تعقیب ماهیها می پردازند غازهای دریای شمال و پلیکانهای قهوه ای از بالا به روی سر طعمه خود شیرجه می زنند پرنده اسکیمر سیاه غیر معمولی است و از طریق جارو کردن سطح آب(تماس با سطح آب) شکار می کند.


پرندگان آبی در همه نقاط جهان از اقیانوس شمالی تا خط استوا یافت می شوند بیشتر از 300 گونه مختلف از پرندگان غذای خود را از دریا بدست می آورند دیگر پرندگان در خشکی و روی آبگیرها دریاچه ها و رودخانه ها زندگی می کنند.




از انواع گونه های پرندگان آبی:


اسفرود بی دم معمولی


مرغ ماهیخوار رنگی


چلچله اقیانوس شمالی


جغد قهوه ای استرالیا


قره غاز بزرگ


غاز دریای شمال


پافین اقیانوس اطلس


مرغ باران حلقه دار




منبع:


DK multi media

[آبجی]

اسفرود بی دم






این پرنده بزرگ ماهیخوار دارای صدای بلند و حزن انگیزی می باشد و قبل از آنکه بتوانید پرنده را ببینید صدایش را می شنوید پاهای پرده دار او در قسمت عقبی بدنش قرار گرفته و حرکت بر روی خشکی را برای او مشکل کرده است او با شیرجه از سطح آب غذای خود را به دست آورد اسفرودها در نزدیکی کناره های آب لانه می سازند.

[آبجی]

مرغ مینا بیشتر در جنوب آسیا یافت میشود (اندونزی وهندوستان)
متاسفانه مرغ مینا بیشتر از دوازده سال عمر نمی کند !
مرغ مینا که پرواز کننده خوبی هست صاحب خود را با پرواز همراهی میکند.
مینا بیشتر به پریدن این طرف و ان طرف علاقه دارد ( برای همین هم بهتر است برای ان ها قفس های بزرگتر بهتر است بیشتر از پهنا یعنی به صورت مستطیل باشد)
مرغ مینا زیاد پرنده باوفایی نیست ! برخلاف کاسکو و طوطیهای دیگر.

جیره غذایی مرغ مینا:
مرغ مینا یک همه چیز خوار است اما کمتر دیده میشه دانه بخورد که به این گونه پرنده ها منقار نرم میگویند یعنی غذاهای نرم میخوردند به طور مثال بیسگویت نرم شده با آب . اما نوعی دانه هست با نام دانه پارس (پلت) که غذای اصلی مرغ مینا محسوب میشود و زمانی که جوجه است هم همین دانه پارس را با اب یا آبمیوه قاتی می کنند و با قطره چکان به خوردش میدهند که اشتهای زیادی هم از خود برای خوردن نشان میدهد.
مرغ مینا موقع غذا خوردن طبق عادت خیلی ریخت و پاش میکند چه در قفس و چه بیرون قفس. قفس مینا باید کمی بزرگ باشد.
مرغ مینای نر را انتخاب کنید زیرا جنس نر این پرنده باهوش تراست و قدرت تقلید صدای خیلی بیشتری نسبت به ما ده دارد.
تعیین جنسیت در مرغ مینا بسیار راحت است و کافیست به دهان باز پرنده نگاه کنید و داخل دهان پرنده نر سیاه رنگ است که اصطلاحا می گویند سقش سیاه است.
مرغ مینا را باید از وقتی خیلی کوچک است و تازه به دنیا امده خریداری کنید زیرا اهلی کردن مینای مسن دشوار است و قدرت یادگیری کمتری دارد.
مرغ مینایی که به دست انسان بزرگ شده بسیار فعال و جسور است و مرغ مینا برخلاف بسیاری از طوطی ها اصلا خجالتی نیست و در برار غریبه ها هم به راحتی صحبت میکند!و از اینکه مورد توجه جمع واقع بشه بسیار خوشحال میشود .

[آبجی]

توکان


ظاهرا" این گروه از پزندگان با دارکوبها تفاوت دارند اما جزو خانواده های نزدیک به هم می باشند هر دوی این پرندگان دارای پاهایی هستند که 2 چنگال به سمت جلو و 2 چنگال به سمت عقب دارند وقتی پرواز می کنند بالهایشان را به سرعت به هم می زنند و در نتیجه در هنگام حرکت در هوا بالا و پایین می شوند.

منقار یک توکان تا 3/2 طول کل بدنش دراز شود دانشمندان هنوز نمی دانند که چرا توکان چنین منقار بلندی دارد و یا چرا رنگ این پرنده آنقدر زیباست رنگ توکان باعث می شود هم نوعان خود را به خوبی تشخیص داده و جفت خود را جذب کند.
تصویری که در سمت چپ مشاهده می کنید متعلق به توکان منقار تیز است.این پرنده زیبا یکی از بزرگترین اعضای خانواده توکانها می باشد هر چند منقار او به نظر زشت می آید توکان برای خوردن میوه های روی شاخه های بلند درختان آن را بسیار دقیق به کار می برد.

این پرنده در حالت پرواز منقار بزرگ بالهای پهن و دم کوتاه چهره(تصویر) منحصر به فردی دارند این پرنده ها معمولا" در گروههای کوچک زندگی می کنند.

توکان بوسیله پرت کردن سر خود به سمت عقب غذا را به داخل گلویش پرت می کند.

در حدود 35 گونه از توکانها امروزه در جهان زندگی می کنند توکانها را می توان فقط در نقاط مرکزی و جنوبی امریکا یافت.

[آبجی]

آلباتروس پرنده‌ای است از راسته تندبادیان (Procellariiformes)، خانواده مرغان آبی بزرگ‌تندبادان (Diomedeidae). زیستگاه آنها بیشتر در اقیانوس منجمد جنوبی و اقیانوس آرام شمالی است.

طبقه‌بندی علمی

فرمانرو:جانوران
شاخه:طنابداران
رده:پرندگان
راسته:تندبادیان
خانواده:بزرگ‌تندبادان
ج. ر. گری, ۱۸۴۰

سرده‌ها

آلباتروس بزرگ (Diomedea)
آلباتروس پشت‌سیاه (Thalassarche)
آلباتروس آرام شمالی (Phoebastria)
آلباتروس دوده‌رنگ (Phoebetria

[آبجی]

کوچ یا مهاجرت پرندگان از همان آغاز تاریخ توجه بشر را به بشر جلب کرده است. در یک هزار سال قبل از میلاد هومر به آن اشاره کرده و ارسطو فیلسوف بزرگ یونان درباره آن بررسی کرده است. کوچ عبارت است از حرکت پرندگان به طرف جنوب در پاییز و به طرف شمال در بهار یا حرکت از زمینهای پست به طرف ارتفاعات و یا از نقاط دور از ساحل به طرف ساحل. چون بعضی از آنها در شرایط جوی زمستان نمی‌توانند زنده بمانند به مناطق گرمتر می‌روند.

آن پرندگانی که از بعضی حشرات یا جوندگان کوچک تغذیه می‌کنند در زمستان نمی‌توانند چنین غذاهایی را بدست آورند. چون پرندگان در تابستان زاد و ولد می‌کنند کوچیدن آنها به این موضوع هم مربوط می‌شود. بعضی از غدد پرندگان مواد شیمیایی ترشح می‌کنند که قاعدتا باید با زاد و ولدشان ارتباط داشته باشد. این در بهار اتفاق می‌افتد. پرنده حس می‌کند که موقع جوجه آوردنش نزدیک شده بنابراین عازم شمال که هوا تابستانی است می‌شود. بنابراین تغییر طول مدت روزها و نبودن غدا به پرنده می‌گوید که عازم مناطق گرمسیری شود.




پرندگان مهاجر از چه طریقی راه خود را پیدا می‌کنند؟



پرندگان مهاجر می‌توانند میدانهای مغناطیسی اطراف کره زمین را تشخیص دهند. خطوط مغناطیسی نیرو از شمال به جنوب قطبهای مغناطیسی کشیده شده‌اند. شاید پرندگان راه خود را از روی این خطوط پیدا می‌کنند. وقتی کریستف کلمب به قاره آمریکا نزدیک می‌شد دسته بزرگی از پرندگان را مشاهده کرد که به طرف جنوب غربی در حال پرواز هستند. از اینجا متوجه شد که به خشکی نزدیک شده‌اند. بنابراین مسیر خود را در جهت جنوب غربی تغییر داد تا در مسیر پرواز پرندگان قرار بگیرد و به این دلیل است که چرا به جای پیاده شدن در ساحل فلوریدا در یاهاما پا به ساحل گذاشت.


پرندگان تا چه مسافتی پرواز می‌کنند؟


پرندگان به هر دلیلی که مهاجرت می‌کنند مسلما قهرمان حیوانات مهاجر به شمار می‌روند و در میان خود پرندگان ، چلچله‌های قطبی قهرمان هستند. این پرندگان عجیب در طول سال در رفت و برگشت خود جمعا بیست و دو هزار مایل مسافت را طی می‌کنند. اغلب پرندگان خشکی در طول مهاجرتهای خود توقفهای نسبتا کوتاهی دارند. اما یکی از پرندگان ، مرغ باران نوع آمریکایی به یک مهاجرت طولانی بدون توقف برفراز اقیانوس می‌پردازد، می‌تواند از نوا اسکوشیا مستقیما به آمریکای جنوبی یعنی یک مسافت تقریبا 2400 مایلی را از روی آب بدون توقف پرواز کند

.

گونه های مهاجر و غیر مهاجر پرندگان



بعضی از پرندگان از قبیل بلدرچین آمریکایی کاملا غیر مهاجر هستند ولی بسیاری از گونه‌ها مهاجرت می‌کنند، یعنی بطور منظم و با تغییر فصل از ناحیه‌ای به ناحیه دیگر نقل مکان می‌کنند. بیشتر مهاجرتها به سوی شمال و جنوب یا ارتفاعی است. پرندگان در فصول گرم به سوی زمینهای معتدله شمال و نواحی مجاور قطب شمال حرکت می‌کنند زیرا در این مناطق برای تغذیه و لانه‌گزینی امکانات و تسهیلات کافی وجود دارد و هنگام زمستان مجددا به نواحی جنوبی باز می‌گردند. در نیمکره جنوبی نیز به هنگام تغییر فصول همین حرکت در جهت مخالف و به مقیاس کمتر وجود دارد.

بعضی از پرندگان در تابستان مهاجرت ارتفاعی به سوی نواحی کوهستانی انجام داده و زمستان به نواحی پست برمی‌گردند. بیشتر گونه‌ها برای مهاجرت کم و بیش بر طبق قاعده حرکت می‌کنند و ورود و خروجشان بر حسب تقویم منظم است. اردکها و مرغابیهای آبی بوسیله طوفانهای پاییزی و بوجود آمدن آبهای باز به هنگام بهار به بخشهای مختلف راه یافته‌اند. پرندگان کوچک خواننده و گنجشکها شبها مهاجرت کرده و روزها برای استراحت و تغذیه توقف می‌نمایند. کلاغها ، بازها و غازها روزها حرکت می‌کنند. ولی شبها برای غذا در جاهای مناسب فرود می‌آیند.

پرستوها روزها حرکت نموده و در طی راه برای غذای خود جمبندگان را شکار می‌کنند. اردکها و پرندگان ساحلی شب یا روز مهاجرت می‌کنند. پرواز مهاجرتی بعضی پرندگان نزدیک زمین صورت می‌گیرد و بقیه تا اوج 900 تا 1500 متر از زمین فاصله پیدا می‌کنند. برخی پرندگان فقط مسافات کوتاهی طی می‌کنند. ولی حشره خواران کوچک از قبیل مگس‌گیرها و پرندگان خواننده زمستان را در مکزیکو یا بخشهای شمالی آمریکای جنوبی می‌گذرانند.



عوامل مورد استفاده پرندگان برای مهاجرت


بسیاری از پرندگان مهاجر مانند جهانگردان از خورشید پیروی می‌کنند و هیچگاه دچار سختیهای زمستان نمی‌شوند در حالی که بعضی گونه‌های مجاور قطب شمال زمستان به سوی نواحی معتدله آمده و تابستان به نواحی سردتر باز می‌گردند. بعضی مهاجران از علایم ویژه زمین از قبیل رودها ، کوهها یا امتداد سواحل پیروی می‌کنند.

ولی عده‌ای از پرندگان بدون ویژگیهای راهنمایی از روی دریاها یا زمینها عبور می‌نمایند. ولی عده‌ای از پرندگان بدون ویژگیهای راهنمایی از روی دریاها یا زمینها عبور می‌نمایند و بچه ها ممکن است در اولین مهاجرت از پدر و مادرشان سبقت بگیرند. پرندگان بوسیله غریزه هدایت می‌شوند. محرک مهاجرت تا اندازه‌ای به ترشحات غدد جنسی بستگی دارد

[آبجی]

گنجشک پرندگانی هستند کوچک بامنقار کلفت ومخروطی وپاهای نسبتاً کوتاه که اغلب پر وبال رنگارنگ ندارند. بیشتر بصورت اجتماعی بسر می‌برند وبطور دسته جمعی زاد و ولد می‌کنند. بروازی نیرومند دارند. نر وماده از لحاظ شکل تفاوت دارند. در سوراخهای درختان، شکاف دیوار وصخره‌ها لانه می‌سازند. بیشتر از دانه‌ها ومواد گیاهی وگاه جانوری تغذیه می‌کنند.

انواع گُنجشک


گُنجشک معمولی.
گُنجشک سینه سیاه.
گُنجشک باغی.
گُنجشک درختی.
گُنجشک رودخانه‌ای.
گُنجشک کویری.
گُنجشک خاکی.
گُنجشک گلو زرد.
گُنجشک کوهی. برخی از خانواده گنجشک هستند.


گُنجشک معمولی

گنجشک معمولی به طول ۱۴ تا ۱۵ سانتیمتر است. گنجشک نر تارک خاکستری پررنگ پس گردن بلوطی، گلوی سیاه، گونه‌ها وسطح شکمی سفید مایل به خاکستری است. در پرواز خط بالی کوتاه و نسبتاً واضح ودمگاه خاکستری دارد. پرنده ماده ونابالغ فاقد سیاهی گلو، در سطح پشتی قهوه‌ای تیره ودر سطح شکمی سفید چرک است.

زیستگاه

زیستگاه مناطق مسکونی، کشاورزی ، وبندرت دور از محل آدمی زندگی می‌کند. در سوراخها وپرچین‌ها، روی شاخه‌های درخت ودر مناطق مختلف لانه می‌سازد. گنجشک امروزه تقریباً در همه جای دنیا یافت می‌شود. بیشتر گنجشکان آوازی دلفریب وموزیکال دارند. اغلب گنجشکان لانه خودرا در بوته زارها وعلفزارها می‌سازند، اما نوعی گنجشک لانه اش را در جاهای بلندتری نسبت به گنجشکان دیگر می‌سازد. گاهی لانه را برفراز درختان همیشه سبز تا ۸ متر ارتفاع می‌سازد. لانه آنها از خار و خاشاک والیاف گیاهی، وگاهی از شاخه‌های کوچک درختان است.

موسم تخمگذاری

موسم تخم گذاری گنجشکها معمولاً از نیمه فصل بهار آغاز می‌شود و تا اواخر پائیز ادامه دارد. ماده از ۴ تا ۶ تخم سفید رنگ باعلائم سرخ ــ قهوه‌ای می‌گذارد. گنجشکانی که در نواحی معتدل بسر می‌برند گاه بافرا رسیدن پائیز و زمستان بسوی نواحی گرم مهاجرت می‌کنند.

[آبجی]

پرندگان ماهی خوار





حواصیلهاو مرغان ماهیخوار به دو گروه مختلف از پرندگان تعلق دارند،اما معمولاً شبیه به همدیگر هستند. بیشتر این پرندگان منقارهاو گردن های بلندی دارند و روی پاهای بلندشان می ایستند. مرغان ماهیخوار منقار خود رابرای جستجوی غذا برروی زمین نیز به کار می برند. حواصیلها به داخل آب می روند و منتظر می شوند که ماهی ها و حیوانات دیگر از مسیر آنها بگذرند.



بیشتر حواصیلها و مرغان ماهیخوار دارای منقارهای بلند با نوک تیز هستند که برای سوراخ کردن بدن ماهی ها ی گرفتن حیوانات کوچک بسیار مناسب است فلامینگو که به گروه حواصیلها تعلق دارد دارای منقار غیر معمولی است که مثل الک عمل می کند او در حالیکه سر خود را پایین گرفته و در آب فروکرده غذای خود را از آب تصفیه می کند و می خورد.


لک لک ها و فلامینگوها از خانواده مرغان ماهیخوار هستند روش لانه سازی آنها نیز روش معمولی است لک لک سفید لانه اش را از شاخ و برگ درختان می سازد لک لک سفید در صورتی که جای مسلحی پیدا کند لانه اش را روی شاخه های بلند درختها می سازد فلامینگو در جایی زندگی می کند که تنها ماده لانه سازی گل می باشد فلامینگو گل را به صورت پرچین درمی آورد و روی آن تخم گذاری می کند در گرمای داغ رطوبت گل بخار شده و تخم ها را خنک نگه می دارد.

[آبجی]

چرخ ریسک آبی رنگ



این پرنده آواز خوان پر انرژی یکی از فامیلهای نزدیک چرخ ریسک بدون کاکل آمریکایی است. او در اطراف و در روی درختان پرواز می کند و گاهی به صورت سر و ته از شاخه درختان آویزان می شود و به دنبال نوزاد پروانه ها و حشرات کوچک دیگر می گردد. تعداد تخمهایی که چرخ ریسک آبی رنگ می گذارد، برای یک پرنده که روی درختان لانه می سازد نسبتا زیاد است. تعداد تخمهایی که این پرنده می گذارد 16 عدد در یک لانه می باشد.

[آبجی]

دم جنبانک http://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/thumb/e/e4/Parandegan_Kookherd_4.jpg/120px-Parandegan_Kookherd_4.jpg


دم جنبانک پرندگانی دانه خوار وحشره خوار بامنقاری کوتاه، مخروطی وقوی، وپر وبالی رنگارنگ هستند

دم جنبانک وخانوادهٔ گنجشک

به گمان بعضی از دانشمندان و پرنده شناسان دم جنبانک طی ملیونها سال پیش از پرنده‌ای حشره خوار وابسته به خانوادهٔ گنجشک به وجود آمده‌است. در فصل تابستان زاد و ولد می‌کنند، نر وماده تقریباً هم شکل هستند. روی درختان ، بوته‌ها، شاخه‌های نخل خرما لانه می‌سازند. بیشتر اوقات در هنگام نشستن بر روی شاخه‌های درخت دم خودرا می‌تکانند (می‌جنبانند) بنا براین آن را دم جنبانک نامیده‌اند.

زیستگاه

زیستگاه «دم جنبانک» بیشتر در واحات ، وپشخه‌های سرسبز ، نخلستان ، کنار جویبار و واحه‌های نزدیک روستاها است مانند: مناطق وباغ‌های پشت رودخانه ، جعفرآباد و جابر و لمبیر ملکی و او شیرینو ، و گاهی هم در زمستان در پشتخه‌های کوه زیر نیز دیده می‌شود، و در بوته زارها ودرختان ومناطق کشاورزی زندگی می‌کند. و روی شاخه‌های درخت ودر مناطق مختلف و بوته زارها وعلفزارها لانه می‌سازد. لانه أش از خار و خاشاک والیاف گیاهی، وگاهی از شاخه‌های کوچک درختان و برگهای خشک است.

موسم تخمگذاری

موسم تخم گذاری و جفت‌گیری پرنده «دم جنبانک» معمولاً از اواخر فصل بهار و اعتدال بهاری آغاز می‌شود و تا اواخر پائیز ادامه دارد. ماده از ۴ تا ۶ تخم سبز رنگ گاهی باعلائم خاکستری می‌گذارد. مدت ۱۸ تا ۲۱ روز روی تخمها می‌خوابد. جوجه‌ها پس از بیرون آمدن از تخم برهنه وناتوانند و از ۱۵ تا ۲۰ روز به مراقبت پدر ومادر نیاز دارند. بعد از (پلخوار) لانه را ترک می‌کنند. أما برای چند بار به لانه بر می‌گردند وسر انجام برای همیشه لانه رها می‌کنند ودر اماکن جدیدی استقرار می‌یابند.

[آبجی]

دودو پرنده احمق !
http://i15.tinypic.com/5z55754.jpg


500 سال پيش دريانوردان پرتغالي جزيره اي را در جنوب شرقي افريقا يافتند كه بيش از اين پاي هيچ انساني به آن باز نشده بود .
دريانوردان در اولين گشت و گذار خود در اين جزيره كه بعداً ماريتيوس (Mauritius) نام گرفت بزرگترين ساكن جزيره را ملاقات كردند ؛ پرنده اي بزرگ با ظاهري بسيار عجيب و البته مضحك! . همين ملاقات كافي بود تا نام دودو براي اين جانور انتخاب شود ( دودو در زمان پرتغالي به معني احمق است ! ) .
منقار قلاب مانند دودو ، توده چربي در قسمت تحتاني جانوري به همراه پرهاي فر خورده و پف كرده دم ، همگي تصويري از پرنده اي چاق و خپل را ارائه مي كند كه به راحتي ميتوانسته شكار انسانهاي گرسنه شود .
سالهاي پس از آن كه علاوه بر پرتغالي ها ، هلندي ها نيز در اين جزيره سكني گزيدند جمعيت اين پرنده به طرز مشكوكي كاهش يافت تا اينكه ۱۷۰ سال پس از اولين ملاقات در سال ۱۶۸۱ آخرين جمعيت اين گونه به صورت اسرار آميزي ناپديد شد.
برخلاف ظاهر فربه دودو(Raphus cucullatus) ، پاهاي قوي جانور اين امكان را به او ميداده تا بتواند با سرعت زيادي بدود علاوه بر آن منقار قوي و قلاب مانند جانور كه براي تغذيه از دانه و ميوه گياهان تكامل يافته بود به عنوان ابزاري مناسب براي مقابله با انسانها و جانوران به كار گرفته ميشده پس اين تصور كه دودو پرنده اي ابله و شكاري راحت است تصور نادرستي بوده . ظاهر پرنده نيز نتيجه اكولوژي جزيره و عدم وجود صيادان است كه در طي ميليونها سال تكامل ، ظاهري خپل و بي نياز از پرواز را ايجاد كرده است .
دودوها در فصلهاي مرطوب و پرباران به صورت گسترده اي از ميوه گياهان تغذيه مي كردند و چربي زيادي در بافتها خود به ويژه توده چربي قسمت انتهايي بدن ذخيره مي كردند تا بتوانند فصلهاي خشك كه غذا به سختي يافت مي شود را پشت سر بگذارند ، وزن پرنده در طي دوره پرباران به 25 كيلوگرم نيز مي رسيده است ! .
شكل ظاهري جانور باعث شد تا جانور شناسان در ابتدا دودو را در رده پرندگان دريايي مانند آلباتروس و پليكانها قرار دهند اما آناليز توالي DNA موجود در بقاياي استخوان اين جانور مشخص كرد كه دودو ها رابطه بسيار نزديكي با كبوترها دارند و همين باعث شد آنها را در رده كبوترشكلان (Columbiformes) طبقه بندي كنند .
در يكي از دست نوشته ها كه از دريانوردان آن دوره به جا مانده است به موضوع جالبي اشاره شده كه علت انقراض اين جانور را اسرارآميز تر مي كند ! در اين دست نوشته خاطره دريانوردان از شكار يك دودو و گوشت بسيار چرب و تلخ آن ذكر شده است كه نشان مي دهد دودو غداي مناسبي براي انسان نبوده است .
با توجه به اين موضوع كه گوشت دودو قابل خوردن نبوده چه عاملي باعث شده تا اين جانور يك متري در طي 200 سال منقرض شود ؟
عقيده بر اين است كه انسانها همراه خود جانوران خانگي و موشها را به جزيره آوردند ؛ با توجه به اينكه دودوها لانه خود را بروي زمين مي ساختند موشها به راحتي مي توانستند از تخم اين پرنده تغذيه كنند علاوه بر آن حيوانات خانگي به چرا و مصرف مواد غذايي دودها مي پرداختند و رقابتي را ايجاد كرده اند . خود انسان نيز با تخريب جنگل و ساخت مسكن زيستگاه اين پرنده را تخريب كرده و عرصه را براي زيستن صاحبخانه اصلي تنگ كرده است .
تمامي اين عوامل باعث شد دودها به قسمتهايي از جزيره كه انسان هنوز در ان سكونت نداشت مهاجرت كنند اما با ورود انسان به اين مناطق آخرين گروه از اين پرندگان نيز در اين نبرد يكسويه تسليم شدند و جزيره را به ميهمانان ناخوانده آن واگذار كردند .

[آبجی]

زاغ و زاغ کبود در صدر جدول هوشی پرندگان
براساس تحقيقات يک دانشمند کانادايی که شيوه ای برای اندازه گيری ضريب هوشی پرندگان ابداع کرده است، کلاغ ها و جی جاغ ها (زاغ کبود) در عالم طيور مغز متفکر به حساب می آيند.
مقياس ضريب هوشی پرندگان براساس تعدد شيوه های ابتکارآميزی که هر پرنده برای دستيابی به غذا در طبيعت نشان داده تنظيم شده است.
اين مساله که طوطی ها عليرغم مغز بزرگ خود در جدول هوشی در مقامی بالا قرار نگرفتند دکتر لوئيس لافبوره، خالق اين آزمون را به شگفت آورده است.
نتايج اين تحقيق در يک کنفرانس عمده علمی که در شهر واشنگتن، پايتخت آمريکا در جريان است عرضه شد.


ابتکار عمل در تغذيه


جدول ضريب هوشی پرندگان بر اساس 2000 گزارش متعدد از "ابتکار عمل" پرندگان هنگام تغذيه که در طبيعت مشاهده و طی 75 سال در نشريات پرنده شناسی چاپ شده است تنظيم شد.
دکتر لافبوره از دانشگاه مک گيل در مونترال در کانادا گفت: "ما حداکثر مثال های ممکن از يادداشت های کوتاه مجلات پرنده شناسی را درباره رفتارهای تغذيه که مردم هرگز مشاهده نکرده يا غيرعادی بود جمع آوری کرديم."
"براساس آن به اعداد مختلف در مورد پرندگان مختلف دست يافتيم. فرق هايی وجود دارد. برخی از انواع پرنده ها هستند که نمره بيشتری از سايرين می آورند."
وی افزود: "کلاغ ها، جی جاغ ها، و پرندگان هم خانواده آنها در صدر می نشينند؛ بعد از آنها بازها دوم هستند. در مجموع پرندگان شکاری، مرغ ماهيخوار و دارکوب در رده های بسيار بالا قرار می گيرند."
دکتر لافبوره گفت که بسياری از رفتارهای ابتکارآميز تغذيه که او در محاسبات خود وارد کرد تکراری هستند، اما هر از چند گاهی پرندگان می توانند در زمينه جمع آوری غذا به طور خارق العاده ای خلاق باشند.
در يک مورد حيرت انگيز در جريان جنگ آزادی رودزيا، زيمباوه امروز، سربازی که نسبت به رفتار پرندگان کنجکاو بود مشاهده کرد که کرکس ها روی سيم های خاردار کشيده شده در اطراف ميدان های مين می نشينند تا غزال ها و ساير گياه خواران روی مين بروند و تکه تکه شوند.
دکتر لافبوره می گويد آنها متوجه شده بودند که ميدان مين غذايی جويده برايشان فراهم می کند.
البته اين سرباز يک بار شاهد کرکسی بود که اسير زرنگ بازی خود شد و روی مين رفت.
يک ناظر ديگر در قطب جنوب شاهد بود که يک اسکوا (نوعی پرنده شکاری) قاطی بچه خوک های آبی شد تا از شير مادرشان تغذيه کند.
بسياری از پرندگانی که در مقياس خلاقيت در رده بالا قرار گرفتند در ميان مردم کمتر محبوبيت دارند.
دکتر لافبوره گفت مردم معمولا کلاغ را دوست ندارند چون نگاهی شرور دارد و سياه است و از لاشه ساير حيوانات تغذيه می کند.
به گفته او چکاوک ها و ساير پرندگان خوش خوان و زيبا که مردم به آنها علاقه دارند خيلی خلاق نيستند.
اما دکتر لافبوره تاکيد کرد که اين مقياس تنها ميزان خلاقيت پرندگان را اندازه گيری می کند.
نتيجه اين تحقيقات در نشست سالانه انجمن آمريکايی پيشبرد علوم عرضه شد.

[آبجی]

درباره پرندگان پرندگان نوع تكامل يافته خزندگان فلس داري هستند كه در حدود 180 ميليون سال پيش مي زيستند . پرندگان به گروه هاي: 1- گنجشك سانان 2- داركوبان 3- طوطيان - پرندگان شكاري 5- اردكيان و دراز پايان تقسيم مي شوند.

پرندگان استوايي داراي رنگهاي روشني هستند . بعضي پرندگان رنگهاي گوناگوني دارند و بعضي ديگر قادر به پرواز نيستند .مثل:شتر مرغ و پنگوئن. بيشتر پرندگان وحشي هستند. اما بعضي ديگر مثل مرغ ، قناري و ... اهلي و قابل پرورش هستند . پرندگان زيبا را كشته و كمي تر مي كنند يعني مواد داخل بدن آنها را درآورده پوست آنها را خشك كرده و در موزه ها نگهداري مي كنند.

تخمها:پرندگان تخم گذار هستند و براي رشد نوزادان خود تلاش زيادي مي كنند برخي از آنها همچون فاخته تخمهاي خود را در لانه پرندگان ديگر مي گذارند تا پرورش يابند .برخي از پرندگان به خاطر تخم و گوشتشان در مزارع نگهداري ميشوند. بعضي از مردم تخم پرنده اي از جمله كبوتر را باعث باز شدن زبان انسان و بر طرف كردن گرفتگي صدا مي دانند.

پرها : پرها به صورت لايه هاي روي هم روي پوست قرار گرفته اند درست مثل تخمهايي كه روي بام منازل پوشاند ه مي شود. دو نوع پر در پرندگان به چشم ميخورد: پرهاي نرم و سبك و لطيف كه به عنوان پرهاي زيرين شناخته مي شوند و پرهاي بزرگتر و سخت تر مثل پرهاي دم كه براي پرواز مورد استفاده قرار مي گيرد نقش پرها تنها محافظت حيوان از سرما نيست عملكرد اصلي آنها اندازة بدن است عملكرد ديگر پرها ايجاد شكلي نرم و لطيف است كه مقاومت هوارا در هم ميشكند دربدن پرندگان ستون فقرات با پر پوشانده شده است .

پاها: پاهاي پرندگان هم متفاوت است . بعضي بزرگ و بعضي كوچك هستند.و يعضي از پرنده ها حتي دو انگشت يا سه انگشت دارند. كبوترها يي كه در آب شنا مي كنندپاهايي دارند كه انگشتهاي آنها با لايه اي از پوست وصل هستند تا بتوانند آب را كنار بزنند و شنا كنند .كبوتر يا مرغ و مانند اينها سه انگشت در جلو و يك انگشت در پشت پا دارند تا تعادل وزن سنگين آنها برقرار باشد. بعضي از كبوترها تا روي پاهاي خود پر دارند و بعضي ديگرپايي بلند و كشيده دارند اين گونه پاها مربوط به پرندگاني مي شود كه غذاي خود را بايد در جاهاي عميق دريا پيدا كنند پاهاي آنها اين امكان را به آنها مي دهد تا آنها بتوانند در آب بايستند و غذا را منقار كشيده خود تهيه كنند. پا ها در همه جانوران سنگيني وزن را تحمل كرده و باعث جا به جايي جانور مي شود.

منقار: منقار پرندگان داراي شكلهاي گوناگوني است .قرقي منقار خميده اي دارد تا بتواند شكار خود را سريعتر بگيرد . منقارر پرندگان با توجه به تغذيه آنها شكل خاصي دارد. پرندگان دريايي اكثراً منقار بلند وكشيده اي دارند .داركوب منقاري تيز ونسبتاً كشيده دارد تا بتواند سوراخي در روي تنه درخت ايجاد كند. اسكلت براي فهم دقيق چگونگي پرواز پرنده ها بايد به بررسي اسكلت پرندگان و انسان بپردازيم . نخست آنكه اسكلت پرندگان بسيار سبك است درحالي كه اسكلت بدن انسان و ديگر مهره داران وزن عمده بدن را به خوداختصاص مي دهد . پرندگان داراي استخوانهاي تو خالي براي سبك بودن در هوا ماهيچه هاي سينه اي قوي براي بال زدن دارند. در پرندگان استخوانها پر حفره هستند . همين دليل خوب پرواز كردنشان است . چنين استخواني علاوه بر استحكام زياد بدن رانيز سبك مي كند. اندامهاي پرواز استخوانها به دليل سلولها ي هوا متخلخل (سوراخ )هستند .وزايده هاي دارند كه مثل برج در هواپيما عمل مي كند . استخوانها ي جناغ به گونه اي است كه هوا را مي شكافد. كار عضلات سينه بسيار دشوار است .اين عضلات باعث به جلو راندن پرندگان درپرواز مي شود و مي تواند در پرندگان قوي بقيه ي بافتها ي عضلاني باشد. ماهيچه هاي كم قطر تري بر مقاومت تند در مقابل هوا مي افزايد . عضلات سطحي يا پوستي كنترل حركت پرها را در دست دارند. عضله هاي ضخيم تري اطراف گردن و عضوها و ماهيچه هاي اطراف آخرين مهره به شكل بشقابي هستند و پرهاي دم به آن چسبيده است . استخوان هاي بال چندان تفاوتي با استخوان هاي بازوي انسان ندارند.

[آبجی]

قناری رسمی - تاریخچه پیدایش قناری در ایران
تاريخ پيدايش قناري در ايران به گذشته اي نه چندان دور ميرسد كه بنا به روايتي درباريان قاجار از اروپا و به روايتي ديگر از مسكو به ايران وارد شده است . بي گمان بدنيست كه تاريخ ورود قناري به اين سرزمين را جستجو كنيم اما نميتوان انكار كرد كه در تكثير و پرورش اين پرنده مردم اروپا و بويژه اسپانيا پيشگام بوده اند .بايد بدانيم كه اين پرنده علاوه بر اهلي شدن اين قابليت را نيز داشته است كه با جهش هاي ژنتيكي سريع توانسته نژادهاي گوناگون از لحاظ رنگ , اندازه , آوازخواني وفرم بدني خاص بوجود آورد .در اين ميان انسانها نقش واسطه را بر عهده داشته اند .توسط انسان و با نگهداري و انتخابهاي گزينشي درست از اين پرنده نقاش گونه هايي پديد آمده كه اينك هر يك خود نژادي خالص به حساب ميايند و هر نژادي متعلق به سرزميني است كه در انجا پا به عرصه وجود گذاشته است .اما با اينكه حدود يكصد سال از ورود قناري به كشور ما مي گذرد متاسفانه علاوه بر اينكه هيچ نژادي به ثبت نرسيده است اكثريت علاقه مندان حتي از شناسايي نژاد هاي مختلف آن عا جزند و تنها چند نژاد وارداتي پول سازرا كه توسط واسطه ها معرفي مي شود را ميتوانند شناسايي كنند . تنها دليل اين معضل نداشتن متولي دلسوز در رابطه با اين امر است .عدم شناسايي نژادها باعث آميختن گونه هاي مختلف با يكديگر و بوجود آمدن گونه هاي ناخالص (هيبريد)شده است پيدايش گونه هاي هيبريد و در موارد بسيار نادر زيبا ,موجب بوجود آمدن تفكري جديد در رابطه با داشتن نژادي جديد به نام نژاد ايراني شده است .همين نكته آخر باعث انحراف بسياري از پرورش دهنده ها از مسير اصلي و سوداي بوجود آوردن نژاد ايراني با فرم بدني خا ص گرديده است . تا كنون تعداد زيادي پرنده به نام قناري رسمي توليد و بفروش رفته است كه در اكثرموارد هيچ يك توانايي توليد نسلي كاملا مشابه نسل خود را بدليل غير خالص بودن نداشته اند وعلاوه بر آن باعث شده اند كه نژادهاي خالص خارجي نيز در ايران از بين رفته و همه ساله نيازمند آن باشيم كه تعدادي پرنده از كشور هاي توليد كننده وارد نماييم .با ورود اين گله ها در طول سال ,دائما بيماريهاي جديد نيز وارد ميشوند نكته ديگر اينكه پرنده هاي وارداتي بعد از ورود با تغيير تغذيه و تغيير محل نگهداري و استرس حمل و نقل و شايد تغيير شرايط آب و هوايي مواجه شده و دچار افت بدني و توليد در سال اول ميگردند و بدليل اينكه اين پرنده ها در زمان و شرايط خاصي قادر به توليد مثل ميباشند ,دراثر اين انتقال سخت در سال اول ورود تقريبا هيچ توليدي ندارند و از جنبه نگهداري و آميختن با پرنده هايي كه در اينجا بدنيا آمده اند ارزش تكثير در سال اول را پيدا نخواهند كرد پس سرمايه اي كه بابت اين پرنده ها ازكشور خارج ميشود بمدت دوسال راكد خواهد ماند بعد هم بايد ديد كه در اين مد ت آيا پرنده هاي وارداتي زنده اند و قدرت توليد مثل دارند يا اينكه در سال اول اكثر انها توسط بيماريهاي مختلف از بين رفته اند .قناري پرنده اي زيباست با نژادهاي متنوع و با اين تنوع نژادي نگهداري از هر گونه آن تنها با كمي تفاوت مشابه گونه هاي ديگر است و در كشور ما نيز عده بسيار زيادي علاقه مند به پرورش آن ميباشند با اين وجود تاكنون هيچگونه اتحاد و همبستگي بين اين دوستداران پد يد نيامده است تا بتوان استا ندارد خاصي را براي قناري رسمي تعريف نمود با نبود استاندارد هر فردي به راحتي قناري خود را رسمي اصيل ( Persian canary) مينامد و براي ا ثبات حقا نيت خود موضوعي را كه مي توان به قضا وت و داوري گذاشت به مشاجره غيرعقلي وغير منطقي ميكشاند در نتيجه افرادي كه در صدد توليد و تكثير قناري رسمي هستند ميبايست چند مطلب را در نظر داشته باشند .اول اينكه استانداردي را براي قناري رسمي مشخص كنند تا هر پرنده اي جزو رده رسمي قرار نگيرد .دوم اينكه تنها به قصد خريد و فروش و سودآوري به اين كار اشتغال نداشته باشند تا اين مسئله باعث نشود از مسير و هدف اصلي دور شوند . سوم اينكه با كمتر از حداقل 10جفت پرنده اجداد به اين كار اقدام نكنند و چهارم اينكه تمامي پرنده ها بصورت انفرادي داراي شناسنامه اي باشند كه اطلاعات مورد نياز درآن ثبت شده باشد . همانطور كه همه عزيزان آگاهند ,عده زيادي سالهاست در عرصه پرورش انواع قناري با عشق و علاقه مشغول به فعاليت ميباشند ,از جمله پرورش قناري هاي آوازخوان, فري , رنگي و قناري با فرم بدني خاص .با توجه به تنوع نژادها در كشور ما هميشه سعي عده اي از علاقمندان بر اين بوده است كه گونه اي جديد از آميزش اين نژادهاي متنوع بوجود آورند.دوستداران زيادي سالهاي طولاني از عمر خود را در اين راه صرف كرده اند حتي بعضي از آقايان هزينه هاي مالي هنگفتي را متحمل شده اند كه اين هزينه ها در برخي موارد تنگدستي برخي از اين پرورش دهنده گان را در پي داشته است مسافرت هاي طولاني براي ديدن و بررسي يك پرنده به اقصي نقاط كشور صورت گرفته و ناكاميهايي را نيز در بر داشته است كه اين عزيزان همه را به جان و دل پذ يرا شده اند . در اين زمينه گاهي افرادي بوده اند كه بواسطه در اختيار داشتن 1 تا 2 پرنده استثنايي به معروفيت رسيده اند ولي اين معروفيت دوامي نداشته و به همان يكي دو پرنده ختم شده است و اثري از آن پرنده هاي استثنايي بر جاي نمانده مگر درخاطره ها ,اما هنوز هم براي رسيدن به كمال مطلوب اشخاصي هستند كه از هيچ تلاش و كوششي دريغ نمي ورزند ,در اينجا لازم ميدانم به همه انها خسته نباشيد عرض كنم با اين وجود فكر ميكنم كه اين همه سعي و كوشش به چند دليل تا به حال موفقيت چنداني نصيب ما نكرده است .

[آبجی]

انواع جفت گیری در پرندگان

۱ - طريقه مونوگامي Monogamy
در اين طريقه كه اكثر پرندگان هنگام جفت‌گيري به آن عادت دارند، پرنده نر فقط با يك پرنده ماده جفت‌گيري نموده، بعد از جفت‌گيري، نر و ماده با هم زيست مي‌نمايند. در اين حالت در زمان تخمگذاري و ظهور جوجه‌ها و بزرگ كردن آنها پرنده نر به پرنده ماده كمك و همراهي مي‌نمايد ولي در صورتي كه يكي از جفتها از بين و يا در نتيجه حمله رقبا از قلمرو خارج گردد، جفت‌گيري با پرنده ديگر انجام مي‌گيرد .


۲- طريقه پلي‌گامي Polygamy
در اين طريقه پرنده نر به يك پرنده ماده اكتفا نكرده، هنگام جفت‌گيري چندين پرنده ماده را براي خود انتخاب مي‌نمايد. گاهي اتفاق مي‌افتد در بين پرندگاني كه مونوگام هستند اگر نسبت پرنده ماده
بيش از پرنده نر باشد، سيستم مونوگامي حالت خود را از دست داده و يك پرنده نر با چند پرنده ماده جفت‌گيري مي‌نمايد.

3- طريقه درهم و برهم Promiscuite
در اين روش پرنده نر و ماده، بدون هيچ‌گونه ارتباط قبلي با يكديگر جفت‌گيري مي‌نمايند و مدت زماني كه آنها با هم بسر مي‌برند متفاوت است. گاهي نر و ماده بعد از آنكه آخرين تخم گذاشته‌اند و يا پس از خروج جوجه‌ها از هم جدا شده و گاهي تا پايان زمستان با يكديگر بسر مي‌برند. در بعضي گونه‌ها ديده شده كه پرنده نر براي جفت‌گيري بعدي نيز همان پرنده ماده را انتخاب نموده است در حالي كه در پرندگاني كه چندين بار در سال تخمگذاري مي‌نمايند، ممكن است در تمام دفعات با هم بوده و يا تغيير جفت بدهند

[آبجی]

آواز پرندگان




پرنده ها در هر محیطی که باشند، صدای آنها به گوش می رسد. آنها آواز خود را طوری تغییر می دهند که در محیط زندگیشان به خوبی شنیده شود. آواز یک پرنده میزان قدرت، سلامت و هوشیاری او را نشان می دهد، چون خواندن به انرژی نیاز دارد. تنها پرندگان قوی می توانند آوازی بلند و مداوم بخوانند و در عین حال مراقب باشند که طعمه درندگان نشوند. به نظر می رسد که بلندترین آواز جهان پرندگان متعلق به مرغ شاخه نشین ( Superb Lyrebird ) باشد. آواز بوتیمار هم یکی از بلندترین آوازهاست. علاوه بر این صدای بوتیمار تا فاصله زیادی از محل سکونت او شنیده می شود. بوتیمار شب و روز آواز می خواند به این امید که یک ماده به قلمرو او بیاید.
اما بدون شک صدای کاکاپو ( نوعی طوطی ساکن نیوزلند، Kakapo ) از آواز همه پرندگان بیشتر پیش می رود. ترفندی که او برای تقویت صدای خود به کار می برد، بی نظیر است. او ابتدا با پاهای خود چاله ای حفر می کند. سپس در این گودال می نشیند و هوا را به درون کیسه های هوای خود می کشد تا آنها را به آرامی پر کند. وقتی این کیسه ها پر از هوا می شوند، حجم آنها دو برابر می شود. سپس پرنده شروع به خواندن می کند. صدای او تا شش کیلومتر دورتر به گوش می رسد. کاکاپو ممکن است بیش از سه ماه هر شب برای پیدا کردن جفت آواز بخواند.
پرنده ها صدایی را ترجیح می دهند که در محیط زندگی آنها تا مسافت دورتری شنیده شود. در جنگل صدا به درختان برخورد می کند و توسط برگ ها جذب می شود. در چنین شرایطی یک آوای کوتاه و یکنواخت بهترین سیگنال است. اگر پرنده دیگری یک بار آن را بشنود، می تواند صبر کند تا آواز دوباره تکرار شود؛ و اگر بخواهد می تواند به راحتی آن را دنبال کند و به خواننده آواز برسد. برخی پرنده های ساکن نواحی جنگل از صداهای زیر استفاده می کنند، چون این صدا پس از برخورد با زمین و درختان تغییری پیدا نمی کند. پرنده هایی که در دشت ها زندگی می کنند، صداهای وزوزی ( Buzz ) را ترجیح می دهند. زیرا چنین صدایی در یک ناحیه باز مانند دشت، چمنزار یا ساوان، تا فواصل بسیار دور شنیده می شود.
آب جاری در رودخانه و جویبار سر و صدای زیادی ایجاد می کند و باعث می شود که صداهای دیگر به راحتی تشخیص داده نشود. اردک های آبی رنگ نیوزلند برای غلبه بر این مشکل، از آواهایی با فرکانس بالا استفاده می کنند.
شاید دیده باشید که بیشتر پرندگان قبل از شروع آواز، روی مکانهای بلند می روند. این کار برای آنست که صدایشان بهتر شنیده شود. وقتی پرنده از بالای یک درخت، یا روی نرده حیاط آواز بخواند، صدایش تداخل کمتری با موانع موجود در محیط پیدا می کند.
دسته ای از چکاوک ها راه عجیبی برای این کار پیدا کرده اند. چکاوک در آسمان اوج می گیرد و پس از مدت کوتاهی توقف، ناگهان خود را به سمت پایین رها می کند. در همین حال شروع به آواز خواندن می کند.
به هر حال هر گونه ای راه حلی برای خود یافته است، اما به راستی چه پیامی با این آواز منتقل می شود که ارزش صرف این همه انرژی را دارد؟ خواندن آواز خطرناک هم هست، چون ایجاد این همه سر و صدا توجه شکارچی ها را به سوی پرنده جلب می کند.
آواز پرنده دو هدف اصلی دارد: دفاع از قلمرو و جفت یابی.
بیشتر اوقات این پرنده نر است که آواز می خواند. اگر پرنده نر قلمرو خوبی داشته باشد، می تواند یک جفت مناسب پیدا کند و با موفقیت زاد و ولد نماید. پرنده حدود قلمرو خود را با آواز خواندن در آن مشخص می کند. این آوازها معمولا ساده و کوتاه هستند. پرنده های همسایه آواز همدیگر را می شناسند و تا وقتی که هر کس در محدوده خودش باشد، مشکلی پیش نمی آید. اما یک آوازخوان بیگانه یعنی یک تهدید برای قلمرو، پس باید با یک آواز قوی به او نشان داد که اینجا صاحب دارد.
غالبا پرنده در بین آواز خود سکوت می کند و منتظر می ماند تا جواب بشنود. او از این راه می تواند متوجه شود که مهاجمی وارد محدوده او شده یا نه. بعضی از گونه های پرندگان، برای دور کردن دشمن روش بسیار جالبی را به کار می گیرند. آنها چند نوع آواز مختلف را با هم اجرا می کنند. پرنده تازه واردی که آوازها را می شوند، فکر می کند در این ناحیه پرندگان زیادی زندگی می کنند و در نتیجه سهم او از منابع غذایی موجود ناچیز است. پس ترجیح میدهد به دنبال محل دیگری برود.
اما پرنده نر وقتی بخواهد توجه ماده ها را جلب کند، آوازهای طولانی و پیچیده می خواند. ماده ها آواز را می شنوند، اما معمولا جوابی نمی دهند. آنها پیش از آنکه تصمیم خود را بگیرند، چندین روز وقت صرف می کنند و آواز نرهای مختلف را می شنوند. نرهایی که آوازهای پیچیده تری بخوانند، بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. علاوه بر این نرها هر چه آوازهای بیشتری بدانند، امکان موفقیت آنها نیز افزایش می یابد.
باسترک قهوه ای ( Brown Thrusher ) در آوازخوانی رکورد دار است. او بیش از دو هزار آواز مختلف اجرا می کند. سعد ( Sedge Warbler ) نیز می تواند آوازهای طولانی و پیچیده ای بخواند. امکان ندارد سعد نر در طول عمر خود آوازی را دوبار به طور یکسان اجرا کند. هر آواز او تقریبا از ۵۰ جزء تشکیل شده است که ترتیب و انتخاب آنها دائما تغییر می کند.
سسک های مرداب ( March Wren ) برای تصاحب بهترین باتلاق با هم رقابت می کنند. این پرنده ها بومی مناطق غربی آمریکا هستند. تعداد مرداب های این نواحی محدود است. پرنده نر آواز می خواند و پس از آن مدتی مکث می کند تا آواز پرنده رقیب را بشنود. نری که پیچیده ترین آواز را بخواند، بیشتر از همه مورد توجه ماده هاست و زودتر از بقیه جفت یابی می کند. جالب است بدانید که وقتی سسک ها از مهاجرت برمی گردند، نرها آنقدر آواز می خوانند تا یک جفت مناسب برای خود پیدا کنند. اما پس از جفت یابی پرنده نر ناگهان آواز خود را عوض می کند و فقط یک آواز ساده و کوتاه اجرا می کند تا محدوده قلمرو خود را مشخص کند.
برخی گونه ها برای گسترش دادن آوازهای خود از صدای سایر پرندگان تقلید می کنند. مشهورترین مقلدان در دنیای پرندگان، چکاوک مرداب، مرغ مقلد، مرغ مینا، سار، مرغ آلاچیق و سینه سرخ آفریقایی هستند. سارهای اسکاتلند صدای گوسفندان را تکرار می کنند، در حالی که گروهی دیگر از سارها در منطقه اکسفورد انگلستان از موتور اتوبوس تقلید می کنند.
پرنده ای که در شکل زیر می بینید مرغ شاخه نشین ( Superb Lyrebird ) نام دارد و در جنگلهای متراکم استرالیا زندگی می کند. او می تواند آواز دوازده گونه دیگر را تقلید کند. وقتی دانشمندان در حال فیلمبرداری از محل زندگی او بودند، او صدای دوربین را یاد گرفت و تعجب همه را برانگیخت. عجیب تر آنکه این پرنده می تواند صدای اره برقی و بوق ماشین را هم تقلید کند.
چکاوک مرداب در زمستان به آفریقا مهاجرت می کند و در تابستان به اروپا بازمی گردد. او علاوه بر آواز پرنده های اروپایی، آواز بسیاری از پرندگان آفریقایی را هم یاد می گیرد. چکاوک آواز ۷۰ نوع پرنده مختلف را می آموزد و تکرار می کند. پرنده ماده با شنیدن این آوازها می فهمد که او به کدام ناحیه از آفریقا مهاجرت کرده و به احتمال قوی، نری را انتخاب می کند که به همان ناحیه ای رفته که خود او زمستان را در آن گذرانده است.
اگرچه در بیشتر گونه ها پرنده های نر آواز می خوانند، اما گاهی ماده ها نیز هنرنمایی می کنند. گونه ای پرنده ساکن دامنه های آلپ شناخته شده است که در آن، پرنده ماده برای جلب توجه نرها آواز می خواند. جفت گیری با نرهای متعدد، برای او یک مزیت محسوب می شود؛ چون بعدا همه آنها در پرورش جوجه به او کمک می کنند.
یک نمونه دیگر، توکای بال قرمز است. توکای ماده در فصل زاد و ولد دو نوع آواز می خواند. یک آواز را برای برقراری ارتباط با جفت خود به کار می برد، ولی آواز دیگر را فقط وقتی می خواند که ماده های دیگر نزدیک شوند. به نظر می رسد آواز دوم نوعی هشدار به پرنده مهاجم باشد.
سینه سرخ اروپایی هم جزو این دسته از پرنده ها محسوب می شود. در زمستان پرنده نر و ماده با هم آواز می خوانند، زیرا هر یک از آنها قلمرو جداگانه ای دارند. این کار به آنها کمک می کند تا در زمستان ( که ذخایر غذایی کم است. ) خوراک کافی داشته باشند.
از این دسته مثال ها فراوان یافت می شود. شگفتیهای آواز پرندگان به حدی است که برای کشف آن سالها تحقیق و مطالعه لازم است. نکته مهم اینست که آواز پرندگان نه تنها زیباست، بلکه نقش مهمی در ادامه بقا آنها دارد.
بهترین زمان برای شنیدن آواز پرندگان، سپیده دم است. در تمام نقاط جهان، از جنگلهای استوایی گرفته تا نواحی شمالی اروپا، آوای پرندگان در سپیده دم بیشتر از سایر اوقات شبانه روز شنیده می شود. معمولا این پرندگان نر هستند که آواز می خوانند، اما به راستی چرا؟ هنگام سحر معمولا نسیم ملایمی می وزد. سر و صدای سایر جانوران نیز آغاز نشده است. پس صدای پرنده تا دور دست ها به خوبی شنیده می شود. آوازی که صبح خوانده می شود، ۲۰ مرتبه مؤثرتر از آواز نیمروز است. علاوه بر این، پرنده در این موقع روز نمی تواند کار دیگری انجام دهد. هوا هنوز روشن نشده و حشرات به سختی دیده می شوند. بسیاری از حشرات هم به خاطر خنکی هوا ترجیح می دهند روی زمین بمانند. پس شکار کردن مشکل است.
وقتی پرنده ای بعد از گذراندن یک شب سرد ( که در آن هیچ چیز نخورده است. ) آواز می خواند، نشان می دهد که بسیار قوی است. شاید می خواهد با آواز خواندن خود به پرنده های ماده بگوید: " من از نظر جسمی توانایی لازم برای جفت گیری را دارم ". پرنده نر با تمام توان چهچه می زند تا ثابت کند آنقدر انرژی دارد که می تواند مقدار زیادی از آن را صرف کار بیهوده ای چون آواز خواندن کند. بیشتر پرنده های ماده هم هنگام سحر در آشیانه خود هستند و می توانند آواز او را بشنوند.
اگر پرنده ی ساکن قلمرو همسایه در طول شب شکار شده باشد یا به هر دلیل مرده باشد، صدای او شنیده نمی شود. پس می توان قلمرو او را تصرف کرد و غذای بیشتری به دست آورد. بنابراین سپیده دم زمان بسیار مناسبی برای آواز خواندن است.
اما این فقط یک روی سکه بود. روی دیگر چندان جالب نیست. فرض کنید یک شکارچی گرسنه هستید و در طول شب خوراک کافی پیدا نکرده اید. صبح در حال جستجو برای پیدا کردن طعمه اید. ناگهان صدای پرنده ای را می شنوید که روی درختی در نزدیکی شما مشغول آواز خواندن است. پرنده سرگرم نغمه سرایی خود است و توجه چندانی به اتفاقات دور و برش ندارد. دیگر چه می خواهید؟ همه شرایط برای سیر شدن شما مهیاست. پس اگر آواز پرنده ای برای مدت طولانی ادامه داشته باشد، می توان گفت پرنده بسیار زیرکی است. چون می تواند خود را از چنگال شکارچیانی که در کمین هستند، در امان نگهدارد. این یعنی یک امتیاز دیگر برای جلب توجه ماده ها!
اما مشکل دیگری هم هست. همه می خواهند سر صبح آواز بخوانند. باید برای پیروز شدن رقابت کرد. دردسر وقتی بیشتر می شود که آواز دو پرنده همسایه شبیه هم باشد. در جنگلهای بلوط کالیفرنیا دو پرنده زندگی می کنند که همین شرایط را دارند. آنها راه حل خوبی برای این مسئله یافته اند. ساعت اول صبح به آواز خواندن پرنده اول اختصاص دارد. پرنده دوم صبر می کند تا نوبت او برسد. ساعت بعد، زمان آواز پرنده دوم است. این روند تا پایان سپیده ادامه پیدا می کند. همیشه رقابت کردن بهترین راه نیست.

منبع : تبیان

[آبجی]

تاکسیدرمی پرندگان ● آماده سازی نمونه برای تاكسیدرمی
در تمام نمونه ها در ابتدا باید موارد زیر را بخاطر داشت:
وزن و اندازه گیری اعضای بدن – رنگ بدن – پوست اطراف صورت – چشم ها – پاها و پلك چشم را یاداشت می كنیم. زمانی كه نمونه برای ماه های زیادی نگه داری شده باشد رنگ تمام قسمتهای بدنش با نمونه تازه متفاوت خواهد بود. بنابراین ثبت این موارد در زمان مردن جانور بسیار مهم است. اگر پس از مردن حیوان ، رنگ بعضی از قسمتهای بدن تغییر كند میتوان توسط رنگ روغنی دوباره آن رنگ را بطور مصنوعی روی اعضای جانور ایجاد كرد.
در صورتی كه نمونه به طور طبیعی مرده باشد ، بایستی از زمان مردنش تا پوست كنی بیش از ۲۴ ساعت داخل فریزر نگه داری و شب قبل از تاكسیدرمی از فریزر خارج نموده و داخل یخچال گذاشته شود.
هرگز یك پرنده كشته شده كه متلاشی شده است را پوست نمی كنیم ، چون خون منعقد نمی شود و به محض استفاده از چاقو خون جاری شده و باعث كثیفی و رنگی شدن پرها می گردد ، بنابراین میتوان نمونه را در فریزر گذاشت تا كاملا سرد شود و یك روز جلوتر آن را از فریزر خارج كرده تا یخهایش باز شود و شروع به تاكسیدرمی می كنیم.
●● مراحل تاكسیدرمی
در ابتدا ، با دست پرهای روی قفسه سینه را به آرامی كنار می زنیم تا پوست دیده شود. سپس از ناحیه كلواك تا زیر گردن از وسط بدن توسط تیغ شكافی ایجاد می كنیم البته باید سعی كرد كه برش را زیاد عمیق نزنیم ، تا پرنده دچار خونریزی نشود. در صورتی كه در اثر بی دقتی این كار انجام شد لازم است مقداری پنبه روی آن قسمت گذاشته شود تا از آلودگی جلوگیری كند. سپس با كمك انتهای تیغ پوست را از گوشت كه تقریبا نیمه منجمد است جدا می كنیم.
پس از جدا كردن پوست در ناحیه شكم از طرفین پاها را از پوست جدا می كنیم تا به ناحیه دم برسیم. این مرحله نیاز به دقت بیشتری دارد تا پرهای ناحیه دم سالم بمانند. به آرامی و با كمك تیغ غده چربی را جدا و سپس استخوان دم را توسط قیچی یا سیم چین و همچنین استخوان پاها را از ناحیه بالای ران قطع می كنیم. سپس پوست آزاد شده و میتوان پوست پاها را هم جدا كرد.در قسمت پاها و بال استخوان ها باید سالم بمانند بنابراین به آرامی و بدون صدمه زدن به شاهپرها در بال استخوان را بیرون می كشیم و با كمك تیغ گوشت را از استخوان جدا كرده و استخوان را به جای اولیه اش بر می گردانیم.
مرحله بعدی تخلیه جمجمه است. جدا كردن پوست از سر كار بسیار ظریفی است چون گوشها ، چشم ها و پلك ها پوست نازكی داشته و هر كدام را باید از قاعده اشان جدا كنیم.
پس از جدا كردن گوش ، چشم و پلك ، جمجمه را بدون آنكه به استخوان آن صدمه ای وارد شود تخلیه و چشم ها را خارج می كنیم. سپس آن را به پودر بوراكس آغشته و داخل جمجمه را با گل رس پر و چشم ها را كه از قبل آماده شده است را جا سازی می كنیم ، و پوست را به آرامی بر می گردانیم.
● سیم كشی
اندازه سیم را طوری انتخاب می كنیم كه پس از عبور دادن از بدن ، بالها و پاها چند سانتی متر بلند تر باشد. سیم های داخل بدن ، هم را در دو نقطه قطع می كنند كه در آن نقاط سیم ها را بهم كلاف و محكم می كنیم.
● پنبه گذاری
پس از سیم كشی مقداری پنبه را به صورت مفتول در آورده و با پنس وارد بال و پای جانور می كنیم و پنس را تا جایی كه مقدور باشد جلو می بر یم تا حدی كه پوست پاره نشود . سپس تنه و گردن را پر می كنیم و این كار را تا جایی ادامه می دهیم تا جانور به حالت طبیعی اش دیده شود. طوری باید پنبه را در پوست قرار داد تا از بیرون سیم احساس نشود.
بعد از این كار پوست جانور را با كمك سوزن و نخ همرنگ بطور زیگزاگ میدوزیم ، و پرهای آن را با كمك پنس حالت می دهیم ، و آن را بر روی چوب مناسبی نصب می كنیم . پس از چند روز پرنده خشك شده و سیم های اضافی را می بریم . اكنون ما یك پرنده تاكسیدرمی شده زیبا داریم.
● حفاظت از نمونه های تاكسیدرمی شده
اگر می خواهید نمونه تاكسیدرمی شده خود را برای سالهای طولانی مثل روزی كه تهیه نموده اید ، نگه داری نموده و همیشه زیبا و طبیعی بماند لطفا به نكات زیر توجه نموده و كاملا رعایت نمائید.
۱- هرگز نگذارید بچه ها و افراد به نمونه ها دست زده و آنها را نامرتب نمایند.
۲- هیچوقت روی نمونه های تاكسیدرمی شده برای جلوگیری از حشرات از حشره كش ها استفاده نكنید.
۳- پاره كردن نمونه توسط گربه و سگ حتمی است ، از نزدیك شدن آنها جلوگیری نمائید.
۴- نمونه را با پارچه خیس یا آغشته به مایعات دیگر تمیز نكنید.
۵- نمونه و پایه آن را آهسته با چوب پر یا پارچه نازك و سبكی تمیز نمائید.
۶- پایه را در صورت لزوم می توانید با پارچه مرطوب تمیز نموده و دقت كنید كه پارچه به پر ها یا مو های نمونه كشیده نشود. یا می توانید پایه را با مقداری روغن جلا همراه تینر با قلم مو تمیز نمائید.
۷- گرد سفید رنگی كه گاهی اوقات از بدن نمونه می ریزد ، سم بی خطری است كه جهت ضد عفونی استفاده شده و خطری برای نمونه یا شخص ندارد.
۸- گاهی ممكن است بر روی پایه چوبی ، گرد چوب دیده شود كه داخل پایه توسط حشره چوب خور به خارج ریخته می شود . شما می توانید با قطره چكان یا قلم مو چند قطره تینر روغنی یا نفت در همان محل بریزید ، تا از بین بروند.
۹- نمونه را در مكانی قرار دهید كه تابش مستقیم نور خورشید به روی آن نتابد .
۱۰- نمونه را در تابستان در جای خیلی گرم قرار ندهیدو بهتر است به اندازه ۱/۰ نفتالین را نرم نموده ، خیلی آهسته با دست در زیر پرهای نمونه بپاشید تا از نزدیك شدن حشرات جلوگیری كند.
با رعایت و اجرای نكات ذكر شده شما برای همیشه نمونه ای زیبا و طبیعی در منزل یا محل كار خود خواهید داشت.

منبع : روزنامه آفتاب

[آبجی]

طوطی خاکستری ( کاسکو )

طوطی خاکستری با نام علمی Psittacus erithacus در غرب و مرکز آفریقا زندگی می کند.این طوطی دارای دو نژاد کنگو و تیمنه می باشد.نژاد کنگو دارای جثه ای بزرگتر و دارای پرهای دم روشن تری نسبت به تیمنه می باشد.کاملا مشخص نیست چه زمان این پرنده به اروپا را پیدا کرد، اما هنری هشتم پادشاه انگلستان از یک طوطی خاکستری نگهداری می کرد.
طوطی خاکستری آفریقایی از اکثر طوطی ها بزرگتر می باشد.طول بدن نژاد کنگو ۱۲ تا ۱۴ و نژاد تیمنه حدود ۱۰ اینچ می باشد.هر دو نژاد دارای دمهای خیلی کوتاه و قرمز رنگ میباشند و اگر چه نسبت به سایر طوطی ها دارای پر و بال رنگارنگی نیستند اما به واسطه هوش و قدرت سخن گویی بالا بسیار مورد توجه می باشند.
طوطی خاکستری در طبیعت بسیار اجتماعی می باشد.این پرندگان بدلیل داشتن امنیت بالاتر و همچنین علاقه به همنشینی با سایر همنوعانشان بصورت گله ای زندگی می کنند.این احساس دوستی می تواند در یک پرنده خانگی به دوستی با انسان تبدیل شود به طوریکه پرنده به راحتی عصبانیت یا ناراحتی صاحبش را تشخیص و نسبت به آن عکس العمل نشان دهد.
بدلیل زندگی اجتماعی، این پرنده به محبت و توجه زیادی نیاز دارد، بی توجهی به حیوان باعث ایجاد افسردگی و اضطراب در این پرنده می گردد.پرنده ای که مورد بی توجهی قرار گرفته اغلب مهاجم شده و پرهای خود را می کند.این طوطی به صاحبی که برای رابطه با او اشتیاق دارد نیاز دارد، در صورتی که وقت کافی برای گذراندن با این پرنده ندارید از خرید آن صرفنظر کنید.
دلیل شهرت این پرنده هوش باور نکردنی آن است،آلکس،طوطی ای که توسط دکتر Irene Pepperberg آموزش داده شده می تواند کارهایی در حد یک کودک چهار ساله از قبیل تشخیص رنگ ، شکل و تعداد اشیا انجام دهد.توانایی سخن گوئی این پرنده افسانه ایست.طوطی های خاکستری توانایی یادگیری بیش از صد لغت را دارند همچنین می توانند بسیاری از این لغلات را فهمیده کاملا درست استفاده نمایند.علاوه بر این می توانند هر صدائی را که می شنوند از قبیل صدای تلفن یا یک پرنده تقلید کنند.
آموزش دادن به پرنده به واسطه هوش و حس کنجکاوی اش بسیار شیرین است.اگر می خواهید پرنده شما یک عبارت خاص را تکرار نماید.به شکل های مختلف این عبارت را بیان کنید،یک بار با صدای بلند یکبار با صدای کم و یکبار با صدای کودک و یا هر صدای دیگر و موقع آموزش مستقیما به پرنده نگاه کنید به این صورت پرنده می فهد که شما می خواهید او این لغت را تکرار کند.
برای اینکه پرنده اسم یک شی مثلا بیسکوئیت را یاد بگیرد آنرا در دستتان بطوری که پرنده آنرا ببیند نگاه دارید سپس کلمه را بوضوح ادا کنید.کلمه را در یک جمله بکار برید مثلا بگوئید دوست داری؟ بعد بیسکوئیت را به او نشان داده و بگوئید بیسکوئیت.اجازه دهید پرنده بفهمد در مورد چه صحبت می کنید.
همیشه یک صاحب مسئولیت پذیر باشید،هیچگاه به پرنده لغات اشتباه یاد ندهید،اگرمجبور شوید برای مدتی پرنده را به محل جدید انتقال دهید چه رخ می دهد؟ صاحب جدید احتمالا اصلا از یک پرنده بد عنق خوشش نخواهد آمد.
همیشه اسباب بازیهای متنوعی را در اطراف و داخل قفس پرنده قرار دهید تا حوصله حیوان سر نرود، در غیر اینصورت پس از مدتی پرنده مشکلات رفتاری پیدا خواهد نمود.با تغییر دادن اسباب بازیها و بازی کردن با حیوان، پرنده را همیشه فعال نگاه دارید.
این پرنده از میوه های تازه ، سبزیجات ،غله ،میوه های مغزدار وبذر گیاهان تغذیه می کند.در صورتی که از غذای آماده استفاده می کنید اطمینان حاصل کنید که این غذا مخصوص طوطی های بزرگ بوده و همچنین غذای خریداری شده تازه باشد.
این پرنده می تواند گل کلم ،هویج،اسفناج ،ذرت و تقریبا هر نوع سبزیجاتی را بخورد و اصلا نگران تکه تکه کردن این سبزیجات نباشید آنها دارای منقار بسیار قوی می باشند، اجازه دهید خود پرنده غذایش را تکه تکه کند.در مورد میوه ها هم همینگونه رفتار کنید ،پرنده به راحتی می تواند یک سیب یا پرتقال را تکه کرده و بخورد ، اجازه دهید پرنده از منقار خود استفاده کند بعلاوه با این کار می تواند مدتی سرگرم باشد.
دادن غذاهای انسان از قبیل نان به پرنده ایرادی ندارد ولی دقت کنید که پرنده نباید غذاهایی از قبیل شکر،روغن حیوانی ، شکلات ، کافئین و نمک بخورد.
طوطی خاکستری اصلا پرنده کوچکی نیست هر چند دم بلندی مثل یک ماکائو(طوطی آمازون) ندارد اما به یک قفس نیاز دارد که بتواند بالهای خود را از هم باز کند وهمچنین از دیواره آن بالا رود.اندازه قفس حد اقل باید ۳۶ در ۳۶ باشد برای طوطی های بزرگتر بهتر است قفس را بزرگتر در نظر بگیرید.میله ای که در قفس برای نشستن پرنده تعبیه می شود باید حد اقل دارای قطر یک سانتیمتر باشد تا پرتده به راحتی بر آن بنشیند.
بخاطر داشته باشید که این پرنده یک طوطی بزرگ است و طوطی ها جویدن را دوست دارند این بدین معنی است که اگر قفس پرنده را نزدیک یک کار شیک چوبی یا پارچه ای قرار دهید پرنده نسبتا سریع آنرا از بین می برد.این خطای پرنده نیست جویدن جزئی از وجود این پرنده است.
طوطی های خاکستری حدود ۴۰ تا ۶۰ سال زندگی می کنند.این طوطی پرنده سالمی است و بسیار کم بیمار می شود. شایع ترین بیماری این پرنده پر کنی می باشد که به یک بیماری جسمی یا روانی دلالت می کند.این بیماری زمانی آشکار میشود که پرنده بصورت جدی شروع به کندن پرهای خود می کند.اگر این اتفاق افتاد به پرنده اجازه دهید به کار خود ادامه دهد ،پرنده حتی می تواند نقاطی از بدنش را کاملا بی مو کند.طوطی های خاکستری تنها پرندگانی نیستند که مبتلا به این بیماری می شوند ولی به هر حال یکی از پرندگانی هستند که به این بیماری دچار می شوند.اگر پرنده شما این رفتار را از خود نشان داد به سرعت به یک دامپزشک مراجعه کنید تا در صورتی که پرنده مشکل جسمانی داشته باشد تشخیص داده شود.بیماریهای جسمانی می تواند شامل یک بیماری انگلی،یک آلرژی غذایی یا کمبود مواد غذایی باشد.در صورتی که هیچکدام از علائم بیماری جسمی وجود نداشته باشد احتمالا پرنده به یک بیماری روحی دچار شده است که از دلایل اصلی آن می توان ترس یا تنهایی را نام برد درصوتی که به یک دامپزشک خوب مراجعه کنید می تواند به شما در مورد رفتار با پرنده راهنمائیتان کند.بهترین راهنمائی می تواند این نکته باشد که پرنده را از آسیب در موقع پرواز حفظ کنید. خیلی از پرنده ها هنگامی که خارج از قفس هستند و بالهایشان کوتاه نشده آسیب می بینند.این پرنده ها اجازه پیدا می کنند آزادانه پرواز کنند و در هنگام پرواز به دیوار ، آینه و یا پنجره ها برخورد می کنند و آسیب می بینند. پرنده ای که بالهایش کوتاه شده نمی تواند خارج از قفس پرواز کرده و به خود آسیب برساند.
در صورت تصمیم به خرید طوطی خاکستری بهترین گزینه انتخاب طوطی است که از زمانی که جوجه بوده از مادر جدا شده و توسط یک انسان تغذیه شده است .چنین پرنده ای به راحتی به انسان خو گرفته و به او اعتماد می کند.بسیار کم اتفاق می افتد که آنها نسبت به صاحب جدید خود حالت تهاجمی داشته باشند.با این حال دقت کنید که جوجه باید به سنی رسیده باشدکه به تنهایی غذا بخورد در غیر اینصورت پرنده برای رفتن به یک محیط جدید خیلی جوان است.یک پرنده فروش آگاه هیچگاه چنین پرنده جوانی را نمی فروشد.
طوطی خاکستری می تواند یک دوست حیرت انگیز برای صاحبش باشد که می تواند جذابیتهای زیادی برای صاحبش ایجاد کند. طوطی و صاحبش می توانند مدتهای زیادی با هم سرگرم باشند.اما همانند دیگر حیوانات خانگی، کلید این کار توجه به پرنده است.طوطی خاکستری زمانی طولانی زندگی می کند و می تواند برای صاحبش زندگی شادی را بوجود آورد.

[آبجی]

عروس هلندی
معرفی و تاریخچه:
عروس هلندی پرنده ای با نام علمی Genus Nyphicus بومی استرالیا می باشد. در زبان انگلیسی این پرنده را Cockatiel می نامند. این پرنده در سالهای 1800 میلادی ه انگلستان آورده شده است. احتمالا این پرنده توسط کسانی که به استرالیا تبعید شده بودند در بازگشت به انگلستان آورده شده است. محوبیت این پرنده افزایش پیدا کرد و امروزه این پرنده یکی از محبوب ترین پرندگان خانگی می باشد.بیشتر محبوبیت این پرنده به سبب طبیعت ملایم و سر وتاج رنگی پرنده می باشد. همچنین این پرنده به سادگی اهلی و دست آموز می شود.

انواع عروس هلندی:
عروس هلندی در چندین جهش رنگی موجود می باشد که به قرار زیر می باشد.
http://www.geocities.com/animalsblogfa/sadafi.jpghttp://www.geocities.com/animalsblogfa/cockatiel-lutino.jpghttp://www.geocities.com/animalsblogfa/gray.jpg
http://www.geocities.com/animalsblogfa/cinncock.jpghttp://www.geocities.com/animalsblogfa/ablagh.jpghttp://www.geocities.com/animalsblogfa/zardkamrang.jpg

خاکستری: دارای بدنی خاکستری با زمینه سفید در بالها، سر زرد رنگ و گونه های نارنجی ، پرهای تاج ممکن است خاکستری یا زرد باشند. در ماده ها رنگ گونه تیره تر می باشد.
Lutino : بدن زرد رنگ با سری به رنگ زرد که رنگ سر از بدن تیره تر می باشد. بدن می تواند سفید به نظر آید. هر دو جنس گونه های نارنجی روشنی دارند.
صدفی: رنگ پرهای بدن برنگ خاکستری روشن با زمینه سفید می باشد. دارای سر زرد و گونه های نارنجی می باشن.
دارچینی: رنگ پرهای بدن بسیار روشن و اغلب برنگ قهوه ای روشن می باشد. سر به رنگزرد و گونه ها برنگ نارنجی می باشند.
نقره ای: در حقیقت بسیار شبیه نژاد خاکستری است بجز اینکه بدن برنگ سفید می باشد. ماده ها دارای گونه کدر تری هستند.
ابلق: 70% زرد یا سفید (رنگ بدن) و 30% ابلق (رنگ بالها خاکستری) نشانه یک عروس هلندی ابلق تمام عیار است. نرها و ماده ها بسیار شبیه هم می باشند.
زرد کمرنگ: از نظر رنگ بسیار شبیه نژاد صدفی است با این تفاوت که پرنده صدایی تولید نمی کند.
صورت سفید: رنگ آمیزی شبیه نژاد خاکستری داشته با این تفاوت که پرهای صورت بجای زرد سفید بوده و گونه ندارد.
عروس هلندی دارای گونه های بسیار زیادی است که در اثر جهش های ترکیبی مختلف بوجود آمده اند ولی نژاد های بالا رایج ترین گونه ها می باشند .

رفتار و تربیت:
عروس هلندی پرنده ای خونگرم بوده و به توجه زیادی نیاز دارد. اگر به آنها بی توجهی شود شروع به جیغ کشیدن می کند. آنها کنجکاو و شیرین هستند. یک عروس هلندی در هنگامی که مشغول تمییز کردن خانه یا تماشای تلویزیون هستید بر روی شانه تان سوار می شود. آنها کم تر از طوطی استرالیایی و طوطی های بزرگ خرابی به بار می آورند.
بهترین عروس هلندی برای خرید یک عروس هلندی است که از طفولیت از مادر خود جدا شده و توسط انسان تغذیه شده است. این باعث می شود که پرنده به انسان خو گرفته و از او نترسد. این روش نیاز پرنده به توجه انسان را بیشتر می کند.

غذا و قفس:
عروس هلندی یک رژیم متنوع حاوی بذر گیاهان ،دانه های آماده برای پرنده، میوه و سبزیجات را ترجیح میدهد. آنها همچنین از بیسکویت ، نان،ماکارونی و خلاصه هر چیزی که خودتان می خورید استقبال می کنند. از دادن چربی زیاد ، شکر و نمک خودداری کنید.
تنها از دانه های آماده ای که مخصوص عروس هلندی ساخته شده استفاده کنید. اگر پرنده شما این دانه های آماده را نخورد تعجب نکنید . اغلب آنها غذایی را که برای پرنده های کوچکتر از قبیل مرغ عشق تهیه شده ترجیح می دهند. آنها اغلب بر روی دانه ای که می خورند حساس هستند.
عروس هلندی دوست دارد از قفس بالا برود بنابراین برایش از قفسی استفاده کنید که براحتی بتواند از آن بالا رفته و بالهای خود را بکشد. بخاطر داشته باشید این پرنده دارای دم بلندی است و آنها به فضای کافی برای حرکت در قفس بدون آنکه دمشان آسیب بیند نیاز دارند. این فکری است کوته بینانه که یک قفس کوچک برای این پرنده بهتر است. برای یک عدد پرنده حداقل بیش از 20 اینچ مربع جا نیاز می باشد. آنها حقیقتا به خانه ای نیاز دارند که براحتی درون آن حرکت کنند.

مراقبت در مقابل آسیب و بیماریها:
عروس هلندی به آن صورت بیمار نمی شود و در کل پرنده مقاومی می باشد.سرما بزرگترین تهدید برای این پرنده است. گرمای مناسب برای این پرنده حدود 18 تا 22 در جه سانتیگراد می باشد. عروس هلندی به
بیرون قفس بودن و همراهی با صاحبش علاقه خاصی دارد. البته اگر در خانه خود سگ یا گربه نگاه می دارید باید مراقب باشید که پرنده به هیچ عنوان در دسترس آنها نباشد. چرا که شاید این حیوان به خاطر حس غریزی که دارد به پرنده حمله کرده و به آن آسیب برساند.
پرواز آزادانه برای هیچ پرنده ای ایده خوبی نیست. آنها در هنگام پرواز ممکن است به دیوار ، پنجره یا اسباب اثاثیه منزل برخورد نموده و آسیب ببینند. داستانهایی در مورد سوختن پرنده در اثر پرواز در آشپزخانه یا بر روی بخاری غیر معمول نیست. علاوه بر این ممکن است یکی از درها باز مانده باشد و پرنده فرار کند. در صورتی که می خواهید پرنده تان بیرون از قفس باشد بهترین گزینه این است که شاه پرهای پرنده را بچینید. شاهپرهای اصلی 8 تا 10 پر بزرگی هستند که در سر هر بال قرار دارد. بهتر است دو تا شاهپر اولی پرنده را برای جلوه زیباتر پرنده نچینید.

[آبجی]

عقاب طلايي

عقاب طلایی از خانواده قوشها است و نام گذاری آن به دلیل پرهای طلایی - برنزی تاج ، سر و پشت گردن می باشد. ساق پاها پوشیده از پر که این پرها تا انگشتان ادامه یافته است . این عقاب در هنگام پرواز از فاصله دور .به رنگ قهوه ای تیره تا مشکی به نظر می آید
عقاب طلایی جز بزرگترین پرندگان شکاری بوده به حدی که فاصله انتهای دوبال از یکدیگر 2/3 - 2 متر می .باشد. وزن آن 16 - 8/5 کیلوگرم است و ماده ها بزرگ جثه تر از نرها هستند
قلمرو زیستی این پرنده حدود 90 کیلومترمربع می باشد.. در هنگام پرواز دارای قدرت مانور بسیار بالایی بوده .و توانایی چرخشهای ناگهانی و شیرجه با سرعت بالا را دارا می باشد
سرعت متوسط عقاب طلایی در هنگام پرواز 50 کیلومتردر ساعت بوده که در هنگام شیرجه به 220 کیلومتر در ساعت می تواند برسد. این پرنده توانایی حمل طعمه ای به وزن 7 کیلوگرم را دارا می باشد و عمده غذای
او .پستانداران و پرندگان می باشد

پراکندگی جغرافیایی:

امریکای شمالی - اروپا - و شما و مرکز ایران و افغانستان و آسیای میانه

زیستگاه:
دشتها ، کوهستانهای خشک و استپی ، جنگلهای کوهستانی و صخره های ساحلی یافت می گردد.

تولید مثل :

این پرنده جز پرندگانی است که بصورت تک جفت زندگی می نماید. و باجفت خود تا آخر عمر باقی می .ماند
در ماههای فوریه و می جفتگیری کرده و عمدتا 2 تخم می گذارد که عقاب نر و ماده به مدت 45 - 41 .روز روی تخمها می خوابند

عقاب طلایی همزمان 4 - 5 لانه برای زندگی خود می سازد که بستگی به فصل و شرایط محیطی از آنها .استفاده می کند . لانه ها می توانند تا 3 متر قطر و 4 متر ارتفاع داشته باشند
این عقاب در سن 5 - 4 سالگی بالغ شده و توانایی جفتگیری را بدست می آورد . عمر متوسط این .پرنده 43 - 37 سال می باشد .

[*مرتضی]

باد خور
باز
بلبل
بوتیمار
تیهو
درنا
سبز قبا
سهره
شاهین
شاه بوف
آلوچه خورک
چکاوک
پنگوئن
شترمرغ
شهباز
طاووس
طوطی برزیلی
طوطی بزرگ اسکندر و طوطی کوچک اسکندر
عقاب
فلامینگو
قرقاول
جغد
غاز
پرندگان آبی
اسفرود بی دم
مرغ ماهیخوار رنگی
چلچله اقیانوس شمالی
مرغ باران حلقه دار
پافین
قره غاز بزرگ
مرغ مینا
آبچیلک
پرنده آبی کوهی
توکان
آلباتروس
مهاجرت پرندگان
جغد برفی
جغد طویله ای
جغد عقابی شمالی
پر
گنجشک
پرندگان ماهی خوار
جغد قهوه ای استرالیا
چرخ ریسک آبی رنگ
حواصیل آبی رنگ
حواصیل سفید
دم جنبانک

زاغ و زاغ کبود در صدر جدول هوشی پرندگان
درباره پرندگان
قناری رسمی - تاریخچه پیدایش قناری در ایران
عروس هلندی
کاشکی با عکسشون میزاشتی

[بهـمن]

حواصیل خاکستری
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade342-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade342.jpg)


نام انگلیسی : Grey Heron
نام فرانسوی : Heron cendre
نام علمی (لاتین) : Ardea cinerea

چطور پیدایش کنیم :

۹۰ سانتی‌متر ؛ از حواصیل‌های دیگر به وسیله اندازه بزرگ ، سطح پشتی خاکستری ، سر و گردن سفید با نوار چشمی پهن و سیاه که تا انتهای کاکل بلندش امتداد پیدا می کند ، مشخص می شود . در جلوی گردنش دو ردیف خط‌ چین ِ سیاه و روی شکم سفید‌رنگش لکه‌ای سیاه دیده می‌شود . منقار دراز و خنجر شکلش زرد رنگ و پاهایش قهوه‌ای است ، ولی هر دوی آنها در بهار قرمز رنگ می‌شود . پرنده نابالغ از لحاظ رنگ‌آمیزی یکنواخت‌تر است با گردنی خاکستری‌تر ، که روی سرش رنگ سیاه دیده نمی شود . حواصیل خاکستری مدت‌های طولانی در وسط یا کنار آب بدون حرکت می‌ایستد ، در حالی که گردن خود را راست نگاهمیدارد و یا اینکه سر را بین شانه‌ها فرو می برد . گاهی نیز روی درخت می نشیند . پروازش پرتوان است با بال‌زدن‌های آهسته و پردامنه ، هنگام پرواز سر را عقب و بین شانه‌ها ، و پاها را کشیده نگهمیدارد .

زیستگاه :

علفزارهای پر‌آب ، رودخانه‌ها ، دریاچه‌ها و ساحل دریا . بطور دسته‌جمعی و معمولا روی درخت‌های بلند آشیانه می سازد .

پراکندگی :

حواصیل خاکستری پرنده ای ست که زمستان‌ها از پراکندگی نسبتا زیادی برخوردار است و به تعداد نسبتا فراوان در ایران زادوولد می کند .

[بهـمن]

اگرت ساحلی
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade343-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade343.jpg)

۵۵ سانتی‌متر ؛ از نظر رنگ پر و بال به دو شکل دیده می شود . یکی شکل تیره که فراوان است و پروبالش تماما سیاه مایل به سربی می باشد و به‌جز چانه و گلوی آن که سفید است ، دیگری شکل سفید که کمیاب‌تر است و پروبال آن یکدست سفید می باشد . در هر دو شکل ، منقار زرد مایل به سبز ، پاها سیاه و پنجه‌ها تقریبا زرد است . شکل سفید این پرنده به کمک منقار زردش از اگرت کوچک تشخیص داده می شود . رفتار اگرت ساحلی ، شبیه اگرت کوچک است .

زیستگاه :

اگرت ساحلی ، پرنده‌ای ساحلی است که بیشتر در خورهای گل‌آلود ، مانداب‌ها و باتلاق‌های شور ، سواحل سنگی و سدهای مرجانی دیده می شود . بطور دسته‌جمعی و معمولا در بوته‌های کوتاه نزدیک ساحل دریا آشیانه می سازد .


پراکندگی :

بطور کلی اگرت ساحلی پرنده‌ای است بومی ایران و از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار است .