moji5
21st March 2010, 01:37 PM
اشاره :
استاندارد 8028.11n كه در آینده نزدیك خواهد آمد، محدوده سرعت شبكه‌های بی‌سیم را برای رقابت با شبكه‌های اترنت Ethernet 100mbps، كه روی 5cat كار می‌كنند، بهبود خواهد بخشید. علاوه بر ترافیك اطلاعات سنتی، این شبكه بی‌سیم جدید باید به قدری توانمند باشد تا برنامه‌های بی‌درنگ مثل VoIP و ویدیوهایی با كیفیت DVD را با پهنای باند بالا منتقل كند. در این میان ریسك اصلی 802.11n مربوط به تولیدكنندگان چیپ‌ست، تولیدكنندگان بنیادی و تولیدكنندگان دستگاههای سیار است. سیلیكون مورد نیاز دستگاههای WLAN برای تولید چیپ‌ست در دست تولیدكنندگانی از قبیل Airgo ،Atheros ،Broadcom و اینتل قرار دارد. تولیدكنندگان ساختاری مثلAruba ، Bluesocket و سیسكو از چیپ‌ست‌های 802.11n به‌منظور تولید Access piontهای حرفه‌ای برای مصرف مشتریانWLAN استفاده خواهند كرد. درست مانند همان‌هایی كه توسط Hp .Dell و Lenovo تولید شده است. بدون شك 802.11n سرعت‌های قابل‌توجهی را تحت شرایط ایده‌آل ارائه خواهد داد، ولی فناوری‌ای كه در راه است، نیاز به توجه حرفه‌ای و دقیق دارد. با توجه به این حقیقت كه تصویب این استاندارد در اوایل 2008 اتفاق خواهد افتاد، انتظار نداشته باشید این شبكه WLAN در چند سال آینده به صورت عمومی دربیاید. اما هیچ‌وقت برای شروع یك برنامه زود نیست. پس از همین حالا به فكر برنامه‌ریزی برای نسل جدید این استاندارد باشید.
منبع: Network Computing
پس از سال‌ها انتظار برای پایان جنگ استانداردها، شبكه‌های بی‌سیم برای استاندارد 802.11n پرسرعت آماده می‌شوند. توان كاری بالا و رسیدن به آستانه 100Mbps، نشان می‌دهد كه برای اولین‌بار فناوری بی‌سیم رقیب شبكه‌های كابلی FastEthernet شده است. البته جك‌های Ethernet تا مدت‌ها ناپدید نخواهد شد. 802.11n با محاسبه این چشم‌انداز آمده است كه باعث برتری شبكه‌های بی‌سیم بر شبكه‌های كابلی شود.
http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/s70_belkin-pre_1_s.jpg
با ارسال چند جریان داده‌ای با استفاده از فناوری تسهیم فضایی توان موثر ارتباط بی‌سیم تقریباً به دو برابر افزایش می‌یابد.
این استاندارد تا سال 2008 كامل نخواهد شد، اما محصولات زیادی كه از Pre-N استفاده می‌كنند، كم‌كم در قفسه فروشگا‌ه‌ها ظاهر می‌شوند. بر اساس پیش‌نویس استاندارد نهایی، این محصولات میزان عبور و توان عملیاتی بالاتری را هم برای Access point) AP) و هم برای دستگاههای میزبانی كه از چیپ‌ست‌های مشابه از یك تولیدكننده استفاده می‌كنند، ارائه می‌نمایند.
این تشابه شاید برای ادارات كوچك یا خانه‌ها خوب باشد، اما برای مكان‌های حرفه‌ای Pre-N مزیت چندانی ندارد؛ چرا كه اكثر دستگاههای كاربران فقط از استانداردهای كم سرعت‌تر 802.11a/b/g پشتیبانی می‌كنند و بروز كردن تمام دستگاه‌ها به Pre-N یك كار غیرعملی است.
به ویژه این‌كه قابلیت كار بین تولیدات Pre-N كم است. به عنوان مثال، شركت NetGear دو نوع تولید Access point دارد: WN511B (كه بر مبنای چیپ‌ست Broadcom's Intensi-Fi است) و WN511T (كه برمبنای چیپ‌ست Morvell's Top Dog است) و ادعا می‌كند كه هر دوی این‌ها با نسخه 0.1 پیش‌نویس 802.11n سازگار است.
اما وقتی یك میزبان كه برمبنای یك نوع چیپ‌ست Pre-N به یك Access Point بر اساس یك نوع چیپ‌ست Pre-N دیگر وصل می‌شود، حداكثر سرعت آن به ندرت به عملكرد 802.11g می‌رسد.
از طرف دیگر، تعداد كمی محصول وجود دارد كه به Pre-N توجه نشان داده‌اند. برای این‌كه استاندارد فعلی802.11n فقط نسخه 0.1 آن هم به صورت پیش‌نویس نسخه نهایی است، محصولاتی كه بر اساس این پیش‌نویس كار می‌كنند، ممكن است با استانداردهای تأیید شده سازگار نباشند. هر چه نسخه پیش‌نویس كامل‌تر می‌شود، اكثر مشكلات مربوط به كار تولیدات مختلف كمتر می‌شود.
به همین خاطر تولیدكنندگان باید بتوانند قابلیت بروز شدن نسخه نهایی را با استفاده از نرم‌افزار بروزرسانی برای محصولاتی كه در اواخر سال 2007 تولید می‌شوند، تضمین كنند. تا آن زمان سازمان‌ها به دنبال استفاده از توان فناوری Multiple output MIMO ،Multiple input) MIMO) خواهند بود . یكی از مشخصات اصلی 802.11n است كه در دستگاهی چون Blue Secure Access Point 1700 از Blue Socket نیز به كار رفته است. البته این دستگاه از فناوری Pre-N استفاده نمی‌كند، بلكه از فناوری مشابه آنچه در 802.11n وجود دارد، استفاده می‌كند و بر این ادعا است كه توان كاری هر نوع میزبانی را افزایش می‌دهد (كه شامل تجهیزات موجود، 802.11a/b/g هم می‌شود).
غیر از Blue Socket، هیچ‌یك از تولیدكنندگان WLAN هنوز هیچ محصول مبتنی 802.11n تولید نكرده است. اما اگر802.11n از نسخه پیش‌نویس به نسخه استاندارد نهایی برسد، همان‌طور كه در مورد 802.11g اتفاق افتاد، انتظار داشته باشید كه این تولیدكنندگان راه‌حل‌های موقتی، از قبیل قابلیت بروز شدن Access Point كه از نسخه نهایی802.11n پشتیبانی می‌كند را ارائه دهند.
قابلیت‌های MIMO
MIMO اساس فناوی 802.11n است؛ درست مثل فناوری Orthogonal Frequency-devision Multiplexing) OFDM) كه باعث افزایش سرعت 802.11a/g می‌شد، MIMO با استفاده از پدیده‌ای به نام multipath سرعت 802.11n را افزایش می‌دهد. مسیر چندگانه به این دلیل اتفاق می‌افتد كه یك سیگنال بین یك Access point و میزبان می‌تواند از چند مسیر مستقل عبور كند (همان‌طور كه در شكل نمایان است).
با ارسال جریان اطلاعات مختلف در هر مسیر سیگنال (معروف به تسهیم فضایی Spatial Multiplexing): و افزایش توان هر مسیر، توان مؤثر كلی نیز افزایش پیدا می‌كند. البته یك نكته وجود دارد و آن این‌كه، هر جریان اطلاعات منفرد به یك آنتن روی هر دو سمت فرستنده و گیرنده نیاز دارد.
البته شبكه‌های 802.11a/b/g از هر دو باند 204 گیگاهرتز و پنج گیگاهرتز استفاده می‌كنند، ولی 802.11n استفاده بهتری از باند پنج گیگاهرتز خواهد كرد. مدیران شبكه نیاز دارند تجزیه و تحلیل‌های WLAN خود را با گرفتن بسته‌های اطلاعات به صورت بی‌درنگ در Access Point یا كنترل‌كننده به دست آورند. همچنین مدیران باید آگاه باشند كه میزبان‌های قدیمی هنگامی‌كه از 802.11n استفاده می‌كنند، توان كاری كلی را پایین می‌آورند.
توجه به هسته
افزایش توان كاری شبكه‌های بی‌سیم مستلزم تقویت قابل‌توجه پهنای باند موردنیاز در هستهِ شبكه است. هرAccess point مبتنی بر 802.11n قادر خواهد بود توان كاری 100Mbps داشته باشد. این مقدار چهار برابر سرعت بیشتر نسبت به 25Mbps در شبكه‌های 802.11a/g است و در نهایت تراكم را در كنترل‌كننده‌های تولیدكنندگانWLAN افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، یك كنترل‌كننده Access point 100 802.11n وادار خواهد شد به صورت تئوری با ترافیك 10Gbps كار كند. البته در حالت بهره‌داری توان كاری 10 تا 25 درصد این مقدار خواهد بود.
این راه‌حل چند قسمت دارد، اما هنوز به صورت كامل توسط تولیدكنندگان اجرا نشده است. پیش از هر چیز كابل ارتباطی بین كنترل‌كننده و Access point باید گیگابیتی باشد. هسته شبكه نیز با توجه به ارتباط داخلی لینك‌ها كه امروزه با سرعت 10Gbps و در آینده 40Gbps خواهد بود، سریع‌تر خواهد شد.
مسئله مهم دیگر این است كه رمزنگاری و موتورهای دیواره آتش كنترل‌كننده‌های امروزی باید پیشرفته‌تر شوند. به عنوان مثال، كنترل‌كننده Aruba 2400 از چهل‌وهشت، Access point پشتیبانی می‌كند، اما توان دیواره آتش آن 2Gbps است. شاید امروزه این مقدار به ایجاد گلوگاه منجر نشود، ولی اگر Access pointها به 802.11n ارتقا یابند، این سرعت جای بحث دارد.
به‌رغم وجود این مشكلات، آینده 802.11n به نظر روشن می‌رسد. درست است كه نسخه پیش‌نویس استاندارد و نسخه 0/1 در ماه می منتشر شده است، ولی تأیید نهایی آن تا سال 2008 اتفاق نخواهد افتاد و این فرصت به تولیدكنندگان داده خواهد شد تا موضوع بروز شدن 802.11n را حل كنند.
برای زمان حال، مدیران WLAN باید روش مهاجرت به 802.11n را بررسی كنند، اما باید در مورد توسعه دستگاههایPre-N هوشیارانه عمل كنند و دستگاه‌هایی را انتخاب نمایند كه حداقل تضمین برای پشتیبانی از استاندارد رسمی 802.11n را دارا باشد. به ویژه در حوزه سازمانی بهتر است منتظر ماند تا این استاندارد تدوین شود و قابلیت كار دستگاههای مختلف با یكدیگر تضمین شده باشد.
2006/3
نسخه پیش‌نویس 802.11n ارائه شد كه نتیجه آن دوازده هزار توضیح، برای تغییرات ارائه شد.
2006/7
آداپتورهای Pre-N به عنوان یك گزینه انتخابی در سیستم‌های Dell و بعضی نوت‌بوك‌ها پدیدار شد، ولی قابلیت استفاده برای شركت‌های تجاری را نداشت.
اواخر 2007
محصولات مبتنی بر 802.11n همراه با ضمانت در مورد قابلیت ارتقا به استاندارد نهایی عرضه می‌شوند.
2006/8
اولین Access point حرفه‌ای Blue Socket BS AP-1700 معرفی شد.
2006/11
انتظار می‌رود پیش‌نویس 802.11n نهایی شود.
اوایل 2008
تصویب استاندارد 802.11n پیش‌بینی می‌شود.
مسیر پیموده شده برای رسیدن به نسخه نهایی 802.11n
802.11n ،MIMO را تقویت می‌كند
2 * 2، 3 * 2، 4 * 4. این شماره‌ها به سیستم‌های جدید گردش چرخ‌ها هیچ ارتباطی ندارند، بلكه دلالت بر این دارند كه چند آنتن و جریان داده مستقل در دستگاههای MIMO مورد استفاده قرار می‌گیرند. یك سیستم 3*2 می‌تواند دو تا مسیر دیتا جداگانه بفرستد و سه تا آنتن دریافت كننده داشته باشد. به عنوان مثال، اضافه كردن آنتن اضافی دریافت سودمند است؛ چرا كه دستگاه به صورت خودكار اطلاعات تمامی آنتن‌های دریافت را تركیب و رمزگشایی می‌كند.
(در نتیجه سیگنال قوی‌تر می‌شود). این كار باعث افزایش احتمال انتقال كامل و بدون خرابی اطلاعات می‌شود. اما این مزیت باعث افزایش هزینه مصرف برق می‌شود. از این نظر برای Access point جای نگرانی وجود ندارد. اما برای لپ‌تاپ‌ها و دیگر دستگاههای سیار این مسئله مهم است.
MIMO همچنین می‌تواند برای افزایش محدوده شبكه‌های بی‌سیم توسط روش موسوم به شكل‌دهی پرتو (beam forming) یك انتقال را در جهت میزبان مورد استفاده قرار دهد. به جای ارسال اطلاعات روی یك آنتن، همان انتقال اطلاعات می‌تواند به صورت هوشمندانه انجام شود. این كار از طریق چند آنتن انجام می‌شود كه باعث افزایش كیفیت سیگنال دریافتی در قسمت نهایی می‌شود. البته این به صورت یك بخش رسمی استاندارد پیش‌نویس نیست، بلكه به این صورت است كه این كار برای پشتیبانی از پیام رادیویی تك و تنظیمات آنتن اضافه شده است كه برای دستگاههای با مصرف كم، مثل دستگاه فرستنده و گیرنده VoIP، مفید است.
استاندارد 8028.11n كه در آینده نزدیك خواهد آمد، محدوده سرعت شبكه‌های بی‌سیم را برای رقابت با شبكه‌های اترنت Ethernet 100mbps، كه روی 5cat كار می‌كنند، بهبود خواهد بخشید. علاوه بر ترافیك اطلاعات سنتی، این شبكه بی‌سیم جدید باید به قدری توانمند باشد تا برنامه‌های بی‌درنگ مثل VoIP و ویدیوهایی با كیفیت DVD را با پهنای باند بالا منتقل كند. در این میان ریسك اصلی 802.11n مربوط به تولیدكنندگان چیپ‌ست، تولیدكنندگان بنیادی و تولیدكنندگان دستگاههای سیار است. سیلیكون مورد نیاز دستگاههای WLAN برای تولید چیپ‌ست در دست تولیدكنندگانی از قبیل Airgo ،Atheros ،Broadcom و اینتل قرار دارد. تولیدكنندگان ساختاری مثلAruba ، Bluesocket و سیسكو از چیپ‌ست‌های 802.11n به‌منظور تولید Access piontهای حرفه‌ای برای مصرف مشتریانWLAN استفاده خواهند كرد. درست مانند همان‌هایی كه توسط Hp .Dell و Lenovo تولید شده است. بدون شك 802.11n سرعت‌های قابل‌توجهی را تحت شرایط ایده‌آل ارائه خواهد داد، ولی فناوری‌ای كه در راه است، نیاز به توجه حرفه‌ای و دقیق دارد. با توجه به این حقیقت كه تصویب این استاندارد در اوایل 2008 اتفاق خواهد افتاد، انتظار نداشته باشید این شبكه WLAN در چند سال آینده به صورت عمومی دربیاید. اما هیچ‌وقت برای شروع یك برنامه زود نیست. پس از همین حالا به فكر برنامه‌ریزی برای نسل جدید این استاندارد باشید.
منبع: Network Computing
پس از سال‌ها انتظار برای پایان جنگ استانداردها، شبكه‌های بی‌سیم برای استاندارد 802.11n پرسرعت آماده می‌شوند. توان كاری بالا و رسیدن به آستانه 100Mbps، نشان می‌دهد كه برای اولین‌بار فناوری بی‌سیم رقیب شبكه‌های كابلی FastEthernet شده است. البته جك‌های Ethernet تا مدت‌ها ناپدید نخواهد شد. 802.11n با محاسبه این چشم‌انداز آمده است كه باعث برتری شبكه‌های بی‌سیم بر شبكه‌های كابلی شود.
http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/s70_belkin-pre_1_s.jpg
با ارسال چند جریان داده‌ای با استفاده از فناوری تسهیم فضایی توان موثر ارتباط بی‌سیم تقریباً به دو برابر افزایش می‌یابد.
این استاندارد تا سال 2008 كامل نخواهد شد، اما محصولات زیادی كه از Pre-N استفاده می‌كنند، كم‌كم در قفسه فروشگا‌ه‌ها ظاهر می‌شوند. بر اساس پیش‌نویس استاندارد نهایی، این محصولات میزان عبور و توان عملیاتی بالاتری را هم برای Access point) AP) و هم برای دستگاههای میزبانی كه از چیپ‌ست‌های مشابه از یك تولیدكننده استفاده می‌كنند، ارائه می‌نمایند.
این تشابه شاید برای ادارات كوچك یا خانه‌ها خوب باشد، اما برای مكان‌های حرفه‌ای Pre-N مزیت چندانی ندارد؛ چرا كه اكثر دستگاههای كاربران فقط از استانداردهای كم سرعت‌تر 802.11a/b/g پشتیبانی می‌كنند و بروز كردن تمام دستگاه‌ها به Pre-N یك كار غیرعملی است.
به ویژه این‌كه قابلیت كار بین تولیدات Pre-N كم است. به عنوان مثال، شركت NetGear دو نوع تولید Access point دارد: WN511B (كه بر مبنای چیپ‌ست Broadcom's Intensi-Fi است) و WN511T (كه برمبنای چیپ‌ست Morvell's Top Dog است) و ادعا می‌كند كه هر دوی این‌ها با نسخه 0.1 پیش‌نویس 802.11n سازگار است.
اما وقتی یك میزبان كه برمبنای یك نوع چیپ‌ست Pre-N به یك Access Point بر اساس یك نوع چیپ‌ست Pre-N دیگر وصل می‌شود، حداكثر سرعت آن به ندرت به عملكرد 802.11g می‌رسد.
از طرف دیگر، تعداد كمی محصول وجود دارد كه به Pre-N توجه نشان داده‌اند. برای این‌كه استاندارد فعلی802.11n فقط نسخه 0.1 آن هم به صورت پیش‌نویس نسخه نهایی است، محصولاتی كه بر اساس این پیش‌نویس كار می‌كنند، ممكن است با استانداردهای تأیید شده سازگار نباشند. هر چه نسخه پیش‌نویس كامل‌تر می‌شود، اكثر مشكلات مربوط به كار تولیدات مختلف كمتر می‌شود.
به همین خاطر تولیدكنندگان باید بتوانند قابلیت بروز شدن نسخه نهایی را با استفاده از نرم‌افزار بروزرسانی برای محصولاتی كه در اواخر سال 2007 تولید می‌شوند، تضمین كنند. تا آن زمان سازمان‌ها به دنبال استفاده از توان فناوری Multiple output MIMO ،Multiple input) MIMO) خواهند بود . یكی از مشخصات اصلی 802.11n است كه در دستگاهی چون Blue Secure Access Point 1700 از Blue Socket نیز به كار رفته است. البته این دستگاه از فناوری Pre-N استفاده نمی‌كند، بلكه از فناوری مشابه آنچه در 802.11n وجود دارد، استفاده می‌كند و بر این ادعا است كه توان كاری هر نوع میزبانی را افزایش می‌دهد (كه شامل تجهیزات موجود، 802.11a/b/g هم می‌شود).
غیر از Blue Socket، هیچ‌یك از تولیدكنندگان WLAN هنوز هیچ محصول مبتنی 802.11n تولید نكرده است. اما اگر802.11n از نسخه پیش‌نویس به نسخه استاندارد نهایی برسد، همان‌طور كه در مورد 802.11g اتفاق افتاد، انتظار داشته باشید كه این تولیدكنندگان راه‌حل‌های موقتی، از قبیل قابلیت بروز شدن Access Point كه از نسخه نهایی802.11n پشتیبانی می‌كند را ارائه دهند.
قابلیت‌های MIMO
MIMO اساس فناوی 802.11n است؛ درست مثل فناوری Orthogonal Frequency-devision Multiplexing) OFDM) كه باعث افزایش سرعت 802.11a/g می‌شد، MIMO با استفاده از پدیده‌ای به نام multipath سرعت 802.11n را افزایش می‌دهد. مسیر چندگانه به این دلیل اتفاق می‌افتد كه یك سیگنال بین یك Access point و میزبان می‌تواند از چند مسیر مستقل عبور كند (همان‌طور كه در شكل نمایان است).
با ارسال جریان اطلاعات مختلف در هر مسیر سیگنال (معروف به تسهیم فضایی Spatial Multiplexing): و افزایش توان هر مسیر، توان مؤثر كلی نیز افزایش پیدا می‌كند. البته یك نكته وجود دارد و آن این‌كه، هر جریان اطلاعات منفرد به یك آنتن روی هر دو سمت فرستنده و گیرنده نیاز دارد.
البته شبكه‌های 802.11a/b/g از هر دو باند 204 گیگاهرتز و پنج گیگاهرتز استفاده می‌كنند، ولی 802.11n استفاده بهتری از باند پنج گیگاهرتز خواهد كرد. مدیران شبكه نیاز دارند تجزیه و تحلیل‌های WLAN خود را با گرفتن بسته‌های اطلاعات به صورت بی‌درنگ در Access Point یا كنترل‌كننده به دست آورند. همچنین مدیران باید آگاه باشند كه میزبان‌های قدیمی هنگامی‌كه از 802.11n استفاده می‌كنند، توان كاری كلی را پایین می‌آورند.
توجه به هسته
افزایش توان كاری شبكه‌های بی‌سیم مستلزم تقویت قابل‌توجه پهنای باند موردنیاز در هستهِ شبكه است. هرAccess point مبتنی بر 802.11n قادر خواهد بود توان كاری 100Mbps داشته باشد. این مقدار چهار برابر سرعت بیشتر نسبت به 25Mbps در شبكه‌های 802.11a/g است و در نهایت تراكم را در كنترل‌كننده‌های تولیدكنندگانWLAN افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، یك كنترل‌كننده Access point 100 802.11n وادار خواهد شد به صورت تئوری با ترافیك 10Gbps كار كند. البته در حالت بهره‌داری توان كاری 10 تا 25 درصد این مقدار خواهد بود.
این راه‌حل چند قسمت دارد، اما هنوز به صورت كامل توسط تولیدكنندگان اجرا نشده است. پیش از هر چیز كابل ارتباطی بین كنترل‌كننده و Access point باید گیگابیتی باشد. هسته شبكه نیز با توجه به ارتباط داخلی لینك‌ها كه امروزه با سرعت 10Gbps و در آینده 40Gbps خواهد بود، سریع‌تر خواهد شد.
مسئله مهم دیگر این است كه رمزنگاری و موتورهای دیواره آتش كنترل‌كننده‌های امروزی باید پیشرفته‌تر شوند. به عنوان مثال، كنترل‌كننده Aruba 2400 از چهل‌وهشت، Access point پشتیبانی می‌كند، اما توان دیواره آتش آن 2Gbps است. شاید امروزه این مقدار به ایجاد گلوگاه منجر نشود، ولی اگر Access pointها به 802.11n ارتقا یابند، این سرعت جای بحث دارد.
به‌رغم وجود این مشكلات، آینده 802.11n به نظر روشن می‌رسد. درست است كه نسخه پیش‌نویس استاندارد و نسخه 0/1 در ماه می منتشر شده است، ولی تأیید نهایی آن تا سال 2008 اتفاق نخواهد افتاد و این فرصت به تولیدكنندگان داده خواهد شد تا موضوع بروز شدن 802.11n را حل كنند.
برای زمان حال، مدیران WLAN باید روش مهاجرت به 802.11n را بررسی كنند، اما باید در مورد توسعه دستگاههایPre-N هوشیارانه عمل كنند و دستگاه‌هایی را انتخاب نمایند كه حداقل تضمین برای پشتیبانی از استاندارد رسمی 802.11n را دارا باشد. به ویژه در حوزه سازمانی بهتر است منتظر ماند تا این استاندارد تدوین شود و قابلیت كار دستگاههای مختلف با یكدیگر تضمین شده باشد.
2006/3
نسخه پیش‌نویس 802.11n ارائه شد كه نتیجه آن دوازده هزار توضیح، برای تغییرات ارائه شد.
2006/7
آداپتورهای Pre-N به عنوان یك گزینه انتخابی در سیستم‌های Dell و بعضی نوت‌بوك‌ها پدیدار شد، ولی قابلیت استفاده برای شركت‌های تجاری را نداشت.
اواخر 2007
محصولات مبتنی بر 802.11n همراه با ضمانت در مورد قابلیت ارتقا به استاندارد نهایی عرضه می‌شوند.
2006/8
اولین Access point حرفه‌ای Blue Socket BS AP-1700 معرفی شد.
2006/11
انتظار می‌رود پیش‌نویس 802.11n نهایی شود.
اوایل 2008
تصویب استاندارد 802.11n پیش‌بینی می‌شود.
مسیر پیموده شده برای رسیدن به نسخه نهایی 802.11n
802.11n ،MIMO را تقویت می‌كند
2 * 2، 3 * 2، 4 * 4. این شماره‌ها به سیستم‌های جدید گردش چرخ‌ها هیچ ارتباطی ندارند، بلكه دلالت بر این دارند كه چند آنتن و جریان داده مستقل در دستگاههای MIMO مورد استفاده قرار می‌گیرند. یك سیستم 3*2 می‌تواند دو تا مسیر دیتا جداگانه بفرستد و سه تا آنتن دریافت كننده داشته باشد. به عنوان مثال، اضافه كردن آنتن اضافی دریافت سودمند است؛ چرا كه دستگاه به صورت خودكار اطلاعات تمامی آنتن‌های دریافت را تركیب و رمزگشایی می‌كند.
(در نتیجه سیگنال قوی‌تر می‌شود). این كار باعث افزایش احتمال انتقال كامل و بدون خرابی اطلاعات می‌شود. اما این مزیت باعث افزایش هزینه مصرف برق می‌شود. از این نظر برای Access point جای نگرانی وجود ندارد. اما برای لپ‌تاپ‌ها و دیگر دستگاههای سیار این مسئله مهم است.
MIMO همچنین می‌تواند برای افزایش محدوده شبكه‌های بی‌سیم توسط روش موسوم به شكل‌دهی پرتو (beam forming) یك انتقال را در جهت میزبان مورد استفاده قرار دهد. به جای ارسال اطلاعات روی یك آنتن، همان انتقال اطلاعات می‌تواند به صورت هوشمندانه انجام شود. این كار از طریق چند آنتن انجام می‌شود كه باعث افزایش كیفیت سیگنال دریافتی در قسمت نهایی می‌شود. البته این به صورت یك بخش رسمی استاندارد پیش‌نویس نیست، بلكه به این صورت است كه این كار برای پشتیبانی از پیام رادیویی تك و تنظیمات آنتن اضافه شده است كه برای دستگاههای با مصرف كم، مثل دستگاه فرستنده و گیرنده VoIP، مفید است.