آبجی
17th March 2010, 01:57 PM
(http://www.ardalan.id.ir/forum/posting.php?mode=quote&p=2696)
دیستمبر یک بیماری ویروسی از خانوداه پارامیکزوویریده و از جنس موربیلی ویروس است.
این ویروس در سگ سانان سبب بروز علایم بیماری می شود.
بیماری در هر سنی میتواند ایجاد شود ولی عموما توله ها بیشتر در معرض ابتلا به بیماری قرار می گیرند.
بعد از ورود ویروس عامل دیستمبر به بدن سگها، ماکروفاژهای بدن ویروس را به داخل گره های لنفاوی می برند، بعد از یک هفته گرههای لنفاوی آلوده شده و از آنجا به سایر نقاط بدن منتقل می شوند.
ارگانهای بدن که آلوده به این ویروس می شوند شامل گره های لنفاوی، اپیتلیوم سطحی دستگاه تنفس، دستگاه گوارش، دستگاه ادراری، غدد درون و بیرون ریز، اعصاب پوست و سلولهای خاکستر و سفید مغز.
علائم بیماری
اولین نشانهایی بیماری ایجاد تب است که معمولا سه تا شش روز بعد از ابتلا خود را نشان می دهد، برخی اوقات همراه با ایجاد تب بر روی پوست بدن بثورت پوستی ( جوش ها ) آشکار می شود. مرحله دوم تب با تر شحات از بینی و چشم همراه است.
همراه با در گیری دستگاه گوارش بی اشتهایی، یبو ست و با اسهال، تهوع و در نهایت علائم تنفسی ظاهر می شود.
نشانهایی عصبی شامل صرع، افسردگی، درد و انقباض ماهیچه ای، عدم تعادل( در اثر درگیری سلولهای خاکستری )، دور خود چرخیدن و غیره است.
در صورت هجوم ویروس به چشم سب آسیب به مرکز نوری چشم و شبکیه می شود.
هیپرکراتوز ( سخت شدن ) کف دست و پا و بینی از دیگر علائم بیماری است. در سگهای در حال رشد هایپر پلازی دندان نیز مشاهده می شود.
درمان و پبشگیری:
احتمال رنده بودن حیوان 50 درصد است ولی در علم جدید توصیه به راحت کردن حیوانات مبتلا می شود تا از گسترش بیماری جلوگیری شود.
هر چند ویروس در شرایط عادی توسط هوا رقیق می شود و خطر ابتلا به سایر حیوانات را کاهش می دهد ولی حیوان آلوده باید جدا از دیگر حیوانات نگهداری شوند و محیط توسط ضد غفونی کنند ها ضذ عفونی شود.
بهترین روش پیشگیری واکسیناسیون کردن توله ها در سن دو ماهگی و تکرار واکسن در سه ماهگی و سالیانه می باشد.
دیستمبر یک بیماری ویروسی از خانوداه پارامیکزوویریده و از جنس موربیلی ویروس است.
این ویروس در سگ سانان سبب بروز علایم بیماری می شود.
بیماری در هر سنی میتواند ایجاد شود ولی عموما توله ها بیشتر در معرض ابتلا به بیماری قرار می گیرند.
بعد از ورود ویروس عامل دیستمبر به بدن سگها، ماکروفاژهای بدن ویروس را به داخل گره های لنفاوی می برند، بعد از یک هفته گرههای لنفاوی آلوده شده و از آنجا به سایر نقاط بدن منتقل می شوند.
ارگانهای بدن که آلوده به این ویروس می شوند شامل گره های لنفاوی، اپیتلیوم سطحی دستگاه تنفس، دستگاه گوارش، دستگاه ادراری، غدد درون و بیرون ریز، اعصاب پوست و سلولهای خاکستر و سفید مغز.
علائم بیماری
اولین نشانهایی بیماری ایجاد تب است که معمولا سه تا شش روز بعد از ابتلا خود را نشان می دهد، برخی اوقات همراه با ایجاد تب بر روی پوست بدن بثورت پوستی ( جوش ها ) آشکار می شود. مرحله دوم تب با تر شحات از بینی و چشم همراه است.
همراه با در گیری دستگاه گوارش بی اشتهایی، یبو ست و با اسهال، تهوع و در نهایت علائم تنفسی ظاهر می شود.
نشانهایی عصبی شامل صرع، افسردگی، درد و انقباض ماهیچه ای، عدم تعادل( در اثر درگیری سلولهای خاکستری )، دور خود چرخیدن و غیره است.
در صورت هجوم ویروس به چشم سب آسیب به مرکز نوری چشم و شبکیه می شود.
هیپرکراتوز ( سخت شدن ) کف دست و پا و بینی از دیگر علائم بیماری است. در سگهای در حال رشد هایپر پلازی دندان نیز مشاهده می شود.
درمان و پبشگیری:
احتمال رنده بودن حیوان 50 درصد است ولی در علم جدید توصیه به راحت کردن حیوانات مبتلا می شود تا از گسترش بیماری جلوگیری شود.
هر چند ویروس در شرایط عادی توسط هوا رقیق می شود و خطر ابتلا به سایر حیوانات را کاهش می دهد ولی حیوان آلوده باید جدا از دیگر حیوانات نگهداری شوند و محیط توسط ضد غفونی کنند ها ضذ عفونی شود.
بهترین روش پیشگیری واکسیناسیون کردن توله ها در سن دو ماهگی و تکرار واکسن در سه ماهگی و سالیانه می باشد.