( NGN ( Next Generation Network

[آبجی]

در اين نوشتار سعي مي‌شود با تشريح دلايل و محرك‌هاي پديده ( NGN ( Next Generation Network ، ابعاد آن تا حد ممكن باز شود و تاثيرات ناشي از آن بر روند فعاليت شركت‌هاي مخابراتي نشان داده شود.‌
‌آشنايي‌
NGN در آغاز بيشتر به گستره‌اي از مفاهيم فني و تجاري اطلاق مي‌شد كه تغييراتي را در صنعت مخابرات نويد مي‌داد. اكنون پس از تقريبا پنج سال كار و تلاش، اين مفاهيم در قالب خدماتي نوين براي هر دو گروه فراهم‌كنندگان و مصرف‌كنندگان ظهوريافته است. به عبارت ديگر، آينده‌اي كه از آن سخن مي‌رفت عملاً فرارسيده است. اساساً در هر تجارتي ازجمله تجارت مخابراتي، تغييري صورت نمي‌گيرد؛ مگر با هدف كسب رضايت بيشتر مصرف‌كنندگان و بهبود بازده مالي توليد‌كننده. البته ‌NGN اين دو ويژگي را در خود دارد. ارائه خدمات نوين از سويي و كاهش هزينه‌هاي سرمايه‌اي و عملياتي از سوي ديگر موجبات رضاي ت هر دو طرف را فراهم مي‌سازد.
‌
اگر از مفاهيم كلي بگذريم و وارد لايه فني شويم، به وضوح خواهيم ديد كه ظهور پديده ‌‌NGN نتيجه منطقي و طبيعي روندي است كه از آغاز پيدايش اينترنت در صحنه ارتباطات رخ داده است. رشد تصاعدي تعداد كاربران اين شبكه و تمايل روزافزون ساير بخش‌هاي تجاري با ب‌كارگيري اينترنت و شبكه‌هاي كوچک‌تر با فناوري مشابه (همچون اينترانت‌ها) به عنوان بستر فعاليت‌هاي تجاري، كميت و كيفيت مورد انتظار از كاربردهاي اينترنتي را به‌صورت تصاعدي افزايش داده است. براي مثال ارائه فناوري‌هايي نظير ‌VoIP بستر اينترنت را به‌صورت نامزدي براي مكالمات تلفني، آن هم با هزينه‌هاي به مراتب پايين‌تر از شبكه‌هاي تلفني در‌آورده است.در چنين شرايطي كه حجم ترافيك‌هاي ديتا در برابر ترافيك‌هاي سنتي تلفني رشدي چند برابري دارد و با ظهور ‌VoIP نيز حتي منبع درآمد اصلي شركت‌هاي مخابراتي را تهديد مي‌كند، طبيعي است كه اين شركت‌ها به فكر چاره‌اي باشند تا بقاي خود را در دنيايي كه ديتا و پروتكل اينترنت (‌ IP ) درآن حرف اول را مي‌زنند، حفظ نمايند. ‌‌NGN را مي‌توان نتيجه تفكر همگرايي (‌ Convergence ) در شبكه‌هاي ارتباطي دانست: تفكري كه با هدف همگرا نمودن كليه بسترهاي ارتباطي موجود (اعم از ديتا، موبايل، تلفن و تلويزيون كابلي و...) روي بستري مشترك مبتني‌بر فناوري ‌IP ، سعي در كاهش هزينه‌ها و ارائه يكپارچه خدمات دارد.‌
البته تلاش براي همگرايي شبكه‌ها سابقه‌اي نسبتا طولاني دارد. براي مثال، در دهه 1980 ميلادي اين ايده عملاً درقالب شبكه‌هاي ديجيتال خدمات يكپارچه يا ‌Integrated Service Digital Network) ISDN ) طرح گرديد كه در آن زمان به دلايلي از جمله: آماده نبودن سطح فناوري و گران‌ تمام شدن خدمات، تنها در چند كشور پيشرفته به كارگرفته شد. ولي ‌NGN در زماني مناسب و با توجه به ميزان تقاضاي مصرف‌كننده طرح شده‌است و به جاي فناوري گران و پيچيده ATM ، بر پايه فناوري ساده، ارزان و پذيرفته‌شده ‌‌IP ايجاد مي‌شود. ‌
البته با تمام اين توضيحات، بايد پذيرفت كه ‌‌NGN و به‌كارگيري آن مستلزم تغييرات اساسي در ساختار عملياتي شركت‌هاي مخابراتي خواهد بود: تغييراتي كه بر تمامي جوانب فعاليت اين شركت‌ها، اعم‌ از فرهنگ كاري كاركنان و مديران، گردش سرمايه و ساختار شبكه موجود مؤثر خواهد بود. در واقع براي موفقيت ‌NGN نيازمند تفكر و نگرش جديدي در ميان مديران ميانيِ شركت‌هاي مخابراتي خواهيم بود كه سخت‌ترين قسمت اين فرايند زودگذر را نيز تشكيل مي‌دهد.
‌اصول و مفاهيم ‌‌NGN
از ديد كلي ‌ NGN بر سه اصل اوليه متكي است كه عبارتند از:
معماري لايه‌اي: ‌‌NGN به شكلي پياده‌سازي مي‌شود كه مجموعه توابع آن در چندين لايه متفاوت قرار گيرند.
اين لايه‌ها عبارتند از: دسترسي، انتقال، كنترل و خدمات. مزيت قرار دادن توابع در لايه‌هاي گوناگون اين است كه هر لايه به‌صورت جداگانه بهينه‌سازي مي‌شود؛ بدون آن‌كه بر لايه‌هاي ديگر تأثير گذارد. معماري لايه‌اي ‌‌NGN انعطاف و قابليت توسعه را به همراه مي‌آورد و زمان ايجاد خدمات نوين را در اين شبكه كاهش مي‌دهد.‌
اينترفيس‌هاي استاندارد: توابع هر لايه ‌‌NGN از طريق اينترفيس‌هاي استاندارد با توابع ساير لايه‌ها و ساير شبكه‌ها در ارتباطند. اين اصل راه را براي اجراي توافقنامه‌هاي همكاري ميان فراهم‌كنندگان خدمات شبكه باز مي‌كند، طيف گسترده‌تري از خدمات را براي كاربران نهايي فراهم مي‌نمايد و سطح تحت پوشش شبكه ‌NGN را افزايش مي‌دهد. ‌
چند سرويسي بودن: اصل بسيار مهم چند سرويسي بودن، يعني برخلاف شبكه‌هاي نسل قبل است كه، هر يك براي خدمات خاص و مشخصي طراحي شده‌اند. اين اصل به فراهم‌كنندگان امكان ارائه خدمات نوين و يكپارچه را مي‌دهد و براي كاربران نيز به معني دسترسي يكسان به انواع خدمات مورد نيازشان است.‌
معماري ‌NGN
شامل چها ر لایه میباشد:
لايه دسترسي: ارتباط ميان كاربران و شبكه را فراهم مي‌كند و پياده‌سازي آن مي‌تواند به صورت سيمي و يا بدون‌سيم انجام گيرد و مي‌تواند از رسانه‌هاي گوناگون ارتباطي همچون سيم مسي، كابل و فيبرنوري استفاده كند.
اين لايه به دو صورت سوييچينگ بسته‌اي و سوييچينگ مداري ايجاد مي‌شود. ‌
لايه انتقال: ارتباط ميان گره‌هاي شبكه (‌ Node ) را برقرار مي‌كند و از يك يا چند شبكه زيرساخت از نوع سوييچينگ بسته‌اي (مانند IP ) تشكيل شده است. لينك‌هاي اين شبكه‌ها معمولا از نوع فيبرنوري است، ولي امكان استفاده از ارتباطات ماهواره‌اي نيز وجود دارد.
روي اين لايه تنوع ترافيك زيادي وجود دارد. ترافيك‌هاي مختلفي همچون مكالمات صوتي، تصاوير ويديويي، تبادلات ديتا و فايل‌هاي اطلاعاتي، روي همين بستر مشترك مبادله مي‌شوند. در گره‌هاي انتهايي به كمك دروازه‌هايي
‌(‌ Gateway )، ترافيك شبكه دسترسي و شبكه‌هاي غير ‌NGN (مانند ترافيك‌هاي تلفني و كنفرانس‌هاي تصويري)، به ترافيك مناسب عبور روي شبكه ‌NGN تبديل مي‌شوند. ‌
لايه كنترل: مشتمل بر عناصر كنترل‌كننده شبكه و خدمات آن است. به عبارت ديگر، اين لايه تمامي لايه‌هاي ديگر اعم از دسترسي، انتقال و خدمات را تحت نظارت و فرمان خود قرار مي‌دهد. براي مثال برقراري و قطع اتصالات براي مكالمات صوتي يا ارتباطات چندرسانه‌اي (صوتي و تصويري)، همچنين تدارك هوشمندانه خدمات و منابع لازم براي ارائه آن‌ها برعهده اين لايه است. يكي از اصول اساسي NGN ، جداسازي منطقي سازوكار كنترل از سخت‌افزارهاي لايه‌هاي زيرين آن است. ‌
لايه خدمات: اين لايه حاوي خدمات پايه است و به فراهم‌كنندگان در ايجاد خدمات پيچيده و كامل‌تر كمك مي‌كند و نقش واسطه را جهت دستيابي به امكانات لايه‌هاي پايين‌تر بازي مي‌كند. البته سطح و كيفيت اين استفاده به سطح روابط ميان فراهم‌كننده خدمات و فراهم‌كننده شبكه باز مي‌گردد. (كه در ‌NGN مي‌توانند دو شركت مستقل باشند). لايه خدمات به صورت اينترفيس‌هاي برنامه‌نويسي كاربردي ‌(‌ API ) براي نرم‌افزارهاي سرور، يا به‌صورت رابط‌هاي استانداردي ميان سرورها و شبكه، پياده‌سازي مي‌شود. در هر حال هدف، قابل دسترسي نمودن خدمات و امكانات لايه‌هاي زيرين شبكه براي نرم‌افزارهاي سرور است.

[آبجی]

فناوري‌هاي ‌NGN
‌پس از بررسي اصول و معماري شبكه NGN ، نوبت به بررسي برخي از مهم‌ترين فناوري‌هاي موجود در اين شبكه مي رسد. اصولا ‌ ‌NGN تركيبي پازل مانند از فناوري‌ها در لايه‌هاي گوناگون است كه در ضمن تشريح فرايند حركت به سمت شبكه NGN ، مروري برآن‌ها خواهيم داشت.
محرك اصلي در حركت به سمت NGN ، كاهش هزينه‌هاي اوليه موسوم به ( CAPEX ) و جاري، جهت نگهداري شبكه موسوم به ( OPEX ) و افزايش درآمد از طريق ارائه سريع خدمات نوين است، ولي هر اپراتور شبكه مسير و شتاب متفاوتي را براي حركت به سمت اين شبكه برمي‌گزيند، البته برآيند تمامي اين حركت‌ها به سمت يك شبكه همگرا و مبتني بر ‌‌IP است. انعطاف زياد، هزينه پايين و پشتيباني جهاني، مهم‌ترين دلايلي هستند كه فناوري اينترنت را به‌صورت نامزد مناسبي براي ايجاد ‌NGN در آورده است. البته اين فناوري در شكل فعلي خود داراي محدوديت‌هايي از جمله فقدان كيفيت سرويس تضمين شده است كه بايد بر آن‌ها غلبه كرد.
در ادامه حركت‌هاي گوناگون به سمت NGN به طور خلاصه تشريح مي‌شوند.
‌1- حركت به سمت ‌‌NGN براي شبكه‌هاي مبتني بر سوييچينگ مداري‌
‌وضعيت جاري: ‌‌ ‌در حال حاضر اپراتورهاي اين گروه از فناوري‌هاي سوييچ مداري (‌ Circuit Switch ) براي ارائه خدمات تلفني و برخي خدمات ديتا ‌‌IP) ، ‌‌ATM و ‌Frame Relay ) استفاده مي‌كنند. محرك اصلي اين گروه براي حركت به سمت NGN ، دستيابي به يك شبكه همگراشده با خدمات چندگانه (‌ multi service ) و كاهش هزينه‌ها از اين طريق است. البته اين حركت هزينه‌هاي مستقيم و غيرمستقيم زيادي همچون ارتقاي تجهيزات، آموزش مجدد پرسنل و تغييرات سازماني دارد كه با شرايط كيفي نه‌چندان خوب شبكه‌هاي فعلي IP ، باعث بروز تاخير در حركت اين گروه از اپراتورها به سمت ‌NGN شده و اين تأخير به‌ويژه در لايه دسترسي مشهود است.
با اين حال، همزمان با تكامل فناوري IP ، شاهد حركت تدريجي اين گروه هستيم. اين فرايند ده سال يا حتي بيشتر به طول مي‌انجامد و در اين مدت شاهد حضور هر دو گروه فناوري در كنار يكديگر خواهيم بود. حركت فوق به دو شكل <جايگزيني> و <همپوشاني> انجام مي‌پذيرد.
استراتژي جايگزيني: در اين روش تجهيزات شبكه تلفني به تدريج با تجهيزات NGN جايگزين مي‌شوند. اين جايگزيني با هدف افزايش ظرفيت در بخش هسته و ارائه خدمات جديد در بخش لبه‌اي شبكه انجام مي‌گيرد. ‌
استراتژي همپوشاني: اين روش از طريق يكپارچه‌سازي دو شبكه IP و تلفني از طريق دروازه‌هاي واسط انجام مي‌گيرد. اين دروازه‌ها تبديل و هدايت ترافيك‌هاي صوتي و ديتا را ميان دو شبكه برعهده دارند.
جهت تبادل سيگنالينگ ميان دو شبكه نيز ازپروتكل‌هاي ‌‌H.323 و SIP استفاده مي‌شود. با افزايش قابليت‌هاي شبكه ‌IP و دستيابي به كيفيت خدمات، حجم ترافيك‌هاي صوتي عبوري از اين شبكه نيز به تدريج افزايش مي‌يابد.

[آبجی]

‌2- حركت به سمت ‌NGN براي شبكه هاي مبتني بر سوييچينگ بسته‌اي ‌
شبكه‌هاي مبتني بر سوييچينگ بسته‌اي در حال حاضر از پروتكل‌هاي گوناگوني استفاده مي‌كنند.
براي اين گروه، ‌NGN يعني ساده كردن اين پشته‌هاي چندلايه‌اي و آماده كردن آن‌ها براي عبور ترافيك‌هاي حساس صوتي و بلا‌درنگ‌ (‌ Real Time ).
راهكارهاي متعددي براي حركت به سمت ‌NGN براي اين گروه وجود دارد، اما يكي از عناصر مشترك اين راهكارها،‌ IPv6 است. اين نسخه جديد از پروتكل ‌‌IP دو ويژگي اصلي دارد: فضاي آدرس در اين نسخه ‌‌128‌‌ بيتي است كه محدوديت آدرس ‌IP را برطرف مي‌كند. به‌علاوه، روند توسعه‌يافته و پيكربندي خودكار كامپيوترهاي ميزبان، امكان حركت وجابه‌جايي (‌ Mobile IP ) ميزبان‌ها را در شبكه فراهم مي‌كند. پياده‌سازي كامل ‌‌‌IPv6 علاوه بر ارتقاي سخت‌افزاري و نرم‌افزاري تجهيزات شبكه، تغييرات اساسي در تجهيزات كاربران را نيز طلب مي‌كند. بنابراين پياده‌سازي كامل آن تا قبل از سال‌هاي ‌‌2030‌‌ يا ‌‌2040‌‌ مقدور نخواهد بود و در اين ميان شاهد حضور همزمان‌‌ ‌IPv6 و ‌‌ ‌IPv4 خواهيم بود.
‌‌3- حركت به سمت ‌NGN براي شبكه‌هاي تلفن سيار ‌
وضعيت جاري: با شروع سال ‌‌2000‌، كشورهاي اروپايي شروع به واگذاري مجوز استفاده از طيف فركانسي براي اپراتورهاي نسل سوم شبكه تلفن همراه (3 G ) نمودند. اما با وجود هزينه‌هاي سنگين انجام گرفته، اين اپراتورها با چالش‌هاي بسياري بر سر پياده‌سازي ‌‌‌‌3 G روبه‌رو بوده‌اند كه سرمايه‌گذاري آن‌ها را زير سؤال برده است. يكي از مهم‌ترين اين چالش‌ها، تعدد مراجع استانداردسازي مرتبط با ‌‌3 G است. در اروپا استانداردهاي مرتبط با اين موضوع عمدتاً توسط ‌‌‌‌3 GPP و تحت عنوان UMTS تدوين شده‌اند. شركت مخابرات ژاپن (‌ NTT DoCoMo ) حتي براي نسل چهارم مخابرات سيار برنامه‌ريزي نموده است، ولي هنوز استانداردي در اين مورد وجود ندارد.
‌مطابق استانداردهاي موجود، حركت از نسل دوم به نسل سوم به صورت تدريجي و در سه مرحله انجام مي‌پذيرد:‌
مرحله يكم: حركت از نسل دوم به نسل 5/2 متكي بر GPRS : نسل دوم شبكه تلفن سيار متكي بر فناوري سوييچينگ مداري است كه بسيار شبيه شبكه تلفن است و همان محدوديت‌ها را در ارسال ديتا دارد. فناوري GPRS با اتصال شبكه سوييچينگ بسته‌اي به شبكه تلفن سيار، ارسال ديتا را بهبود مي‌دهد.
مرحله دوم: حركت از نسل 5‌.2‌ به ‌UMTS : در اولين نسخه UMTS ، هنوز هم دو شبكه سوييچينگ بسته‌اي (براي انتقال داده) و سوييچينگ مداري (جهت مكالمات صوتي) به صورت مجزا وجود دارد.
تنها تفاوت، وجود سيستم راديويي با قابليت ارسال ديتا با نرخ‌هاي بالاتر است. نسخه بعدي ‌ ‌UMTS (نسخه 4) داراي قابليت‌هاي بيشتري همچون پشتيباني كامل از خدمات مبتني بر مكان ‌Location Based Services) LBS ) است.
برخي از اپراتورها به تركيب ساختار‌ ‌‌‌3 G با شبكه‌هاي محلي بي‌سيم ‌( WLAN ) از طريق گيرنده چند حالته نيز علاقمندند. در هر حال تا مدتي پس از حضور ‌‌3 G ، گيرنده‌ها بايد قابليت كاركرد با هر دو ساختار ‌‌2 G و‌‌‌ 3 G‌ را به طور همزمان داشته باشند.
مرحله سوم: حركت از ‌‌UMTS نسخه 4 به نسخه‌هاي ‌‌5‌‌ و ‌‌6: با حركت به سمت ‌‌UMTS نسخه ‌‌5، هسته شبكه به‌طور كامل از نوع ‌‌IP خواهدشد و كليه مكالمات از طريق همين هسته مشترك و با استفاده از سازوكار سيگنالينگ موسوم به‌ ‌IP Multimedia Subsystem‌) IMS ) ‌انجام مي‌گيرند.
تمامي خدمات پيشين و نوين نيز بايد از طريق همين چارچوب، كنترل و فراهم شود. نسخه آخر ‌‌UMTS قابليت‌هاي اضافه‌اي همچون كار بينابين شبكه‌هاي ‌WLAN و مخابرات سيار را نيز به ارمغان مي‌آورد.

[آبجی]

‌‌4- حركت به سمت شبكه NGN براي شبكه‌هاي راديو تلويزيوني‌
تركيبات گوناگوني براي كار بينابين شبكه‌هاي مخابراتي و شبكه‌هاي راديوتلويزيوني وجود دارد كه استفاده اين دو گروه از زيرساختارهاي يكديگر را ممكن مي‌كند. زيرساختار شبكه‌هاي راديوتلويزيوني متشكل از سه گونه شبكه‌هاي زميني (مايكروويو)، كابلي و ماهواره‌اي است كه با ديجيتالي شدن، اولين گام را به سوي ‌‌NGN برداشته‌اند.
دواستاندارداصلي‌‌ (DIGITAL AUDIO BROADCASTING)DAB ,(DIGITAL VIDEO BROADCASSTING)DVB است كه توسط سازمان اروپايي ‌‌ETSI طرح گرديده‌اند. به علاوه، فناوري‌هاي تلويزيون كابلي و تلفيق فيبر و كابل كواكسيال
‌(‌ HFC ) امكان ارائه سرويس‌هاي يكطرفه و دوطرفه اينترنتي را روي ساختارهاي موجود اين شبكه ها فراهم نموده است.
در حال حاضر پيشنهاداتي جهت تركيب شبكه‌هاي تلويزيوني و تلفن همراه وجود دارد. اصول اين تلفيق مبتني بر ارسال ترافيك ‌Upstream از طريق شبكه موبايل (‌ GPRS ‌يا UMTS ) و دريافت ترافيك ‌Downstream با ظرفيت بيشتر از طريق ‌‌DVB يا ‌‌DTTV است كه البته در اجرا با چالش‌هاي زيادي روبه‌رو است. در عمل بايد گفت تا زمان پياده‌سازي سرويس‌هاي تلويزيوني روي شبكه ‌IP هنوز راه زيادي باقي مانده است.
شبکه های نسل آینده NGN
شبکه های نسل آینده آمیزه ای یکپارچه از شبکه تلفن عمومی PSTN و شبکه عمومی داده های PSDN هستند که انعطاف پذیری را به گونه ای چشم گیر افزایش می دهند.با توجه به آن که روند مقررات زدایی و آزاد سازی در بازار مخابرات به رقابت دامن زده است ،قیمت ها کاهش یافته است و نوآوری ها اوج گرفته اند. شبکه ی نسل آینده نیز یکی از این نوآوری ها است. با همگرایی خدمات صوتی و داده ای، شبکه ی PSTN در معرض دگرگونی شگرفی قرار گرفته است. شبکه ی جدیدی در حال سر برآوردن است که خاستگاه اش فناوری های نو، تقاضا های نو و شدت گیری رقابت است .
این دگرگونی همسانی های بسیاری با تحولی داردکه طی دهه ی گذشته در قلمرو پردازش اطلاعات رخ داد. شبکه های بزرگ متکی به بزرگ رایانه های متمرکز و گران قیمت و پایانه های دست و پا گیر جای خود را به شبکه های گسترده ی کنونی داد که استخوان بندی شان را رایانه های رومیزی ارزان و کوچک و متصل به هم تشکیل می دهند . به لطف این تحول بود که پیوند نزدیک تری میان کاربر نهایی و برنامه های کاربری برقرار شد، هزینه ی کلی کاهش یافت و انعطاف پذیری و قابلیت کاربرد سامانه ها به گونه ای چشم گیر افزایش یافت .
به بیان دیگر نسل جدید شبکه های ارزان قابلیت آن را دارند که همان تحول را در بازار خدمات مخابراتی پدید آورند که رایانه ای شخصی رومیزی در بازار خدمات پردازش رایانه ای پدید آوردند. سوییچ های بزرگ و متمرکز همچنان نقش مهمی در شبکه خواهند داشت اما سوییچ های برنامه پذیر و توزیع شده نیز در تغییر چشم انداز شبکه نقش مهمی ایفا خواهند کرد .
حلقه ی گمشده
معماری نسل آینده شبکه، نقش بسیار مهمی در شکل گیری این تحول دارد و در واقع حلقه ی گمشده ی بین شبکه های PSDN است.معماری سویچینگ نسل آینده،رهیافتی کاملاً نو به دست می دهد که خدمات زیر را فراهم می آورد :
▪ ارائه ی کارکرد های سوییچی با هزینه ای بسیار کم تر از سوییچ های متعارف
▪ توزیع کارکرد سوییچی در لبه های شبکه نه در مرکزیت آن
▪ حفظ سرمایه گذاری های موجود از طریق پشتیبانی از تمام استاندارد های موجود شبکه های آنالوگ و دیجیتال، واسط ها، خطوط انتقال و عناصر خدمات
▪ کاستن از شمار عناصر شبکه از طریق ترکیب مجموعه ای از کار کرد های تحول خدمات، برنامه ها ی کاربردی و خدمات تلفن .
▪ فراهم آوردن امکان ایجاد خدمات جدید از طریق واسط های برنامه پذیر و انعطاف پذیر .
▪ افزایش چشم گیر میزان پذیری برای آن که بهره برداران شبکه بتوانند شمار مشترکین خود را به سرعت و به گونه ای مقرون به صرفه افزایش دهند .
▪ افزایش گسترش پذیری شبکه از طریق استفاده از معماری باز و در نتیجه برخورداری از مزایای پیشرفت های آینده در قلمرو فناوری ها
▪ بازنگری در طراحی شبکه به گونه ای که قابلیت پایداری در برابر ایراد های به حداکثر برسد و اوقات از کار افتادگی به صفر برسد .
▪ کاستن از هزینه های بهره برداری با استفاده از قابلیت های پیشرفته ی نگه داری و عیب یابی از راه دور .
▪ افزایش در آمد ها از طریق ارائه هر چه سریع تر خدمات به بازار، کاستن از هزینه های بالاسری و ارائه ی قابلیت های مدیریت از راه دور .
سوییچ های نسل آیند ه NGN
سوییچ های نسل آینده انعطاف پذیر ترین کار پایه های پلاتفورم موجود هستند. سوییچ های نسل آینده آمیزه ای از میزان پذیری قوی، محیط باز برای ایجاد خدمات، عیب یابی و مدیریت از راه دور و بالا ترین دسترس پذیری به دست می دهند و گذار از معماری امروزی سوییچ ها به سوی معماری مقرون به صرفه تر و کارآمد تر شبکه های نسل آینده را میسر می کنند .
▪ میزان پذیری قوی :
سوییچ ها نسل آینده به گونه ای ساخته شده اند که برای برآورده سازی نیاز هر تعداد مشترک میزان پذیرند. این سامانه ها را به گونه ای طراحی کرده اند که هزینه ی راه اندازی و آغاز به کار با آن ها اندک باشد و به مرور و با گسترش کار به تدریج افزایش یابد به این ترتیب شرکت های مخابراتی بهتر می توانند از سرمایه های خود استفاده کنندو به میزانی که شبکه اشان نیاز دارند به خرید ظرفیت اقدام کنند. همین که به ظرفیت بیشتری نیاز افتاد می توان کارت های بیشتری نصب کرد .
محیط ایجاد خدمات
برای عقب نماندن و پیروزی در محیطی رقابتی، شرکت ها چاره ای ندارند جز ارائه ی خدمات پیشرفته و در آمد زا. یکی از مزیت ها سوییچ های نسل آینده همین محیط ایجاد خدمات است. محیط ایجاد خدمات در سوییچ های نسل آینده به طور معمول به صورت یک واسط کاربری گرافیکی است و شرکت های مخابراتی می توانند همان مقدار که مشتریان شان نیاز دارند خدمات ایجاد کنند و بابت آن پول خرج کنند. شرکت های مخابراتی دیگر لازم نیست که چشم به راه ارتقاء نرم افزار ها توسط فروشندگان سوییچ بمانند. در عوض می توانند به سرعت و به گونه ای مقرون به صرفه به تولید نرم افزار های اختصاصی خود بپردازند و در این راه از خدمات شرکت های کوچک ثالث استفاده کنند . این کار یک حسن دیگر هم دارد، هر شرکت مخابراتی برنامه ی کاربردی خاص خود را دارد بنابر این توانایی رقبا برای ارئه خدمات مشابه محدود می شود .
مدیریت و عیب یابی از راه دور
شرکت های مخابراتی می توانند با استفاده از سوییچ های نسل آینده شبکه ای گسترده از سوییچ های هوش مند ایجاد کنند اما در قلمرو مدیریت با یک سوییچ مجازی سرو کار داشته باشند. در کنار این شبکه یک واسط کاربری گرافیکی بسیار کارآمد هم وجود دارد که به شرکت های مخابراتی امکان می دهد شبکه اشان را از راه دور اداره کنند. سوییچ های نسل آینده به شرکت های مخابراتی امکان می دهند از طریق رایانه ی میزبان متصل به شبکه ی نسل آینده به منابع روی هر کارت دسترسی یابد. این قابلیت به گونه ای چشم گیر هزینه های بهره برداری از شبکه را کاهش می دهد .
بالا ترین دسترس پذیری
در سوییچ های نسل آینده میزان از کار افتادگی به صفر می رسد و این به لطف نرم افزار هایی است که در برابر بروز ایراد بسیار مقاوم اند و در حین کار می توان آن ها را تنظیم کرد. در این کارپایه برای ارتقا نرم افزار نیازی به خواباندن سامانه یا قرار دادن آن در حالت کار کرد ساده نیست. یعنی در حین کار سوییچ می توان به بارگذاری و فعال سازی نرم افزار پرداخت. حتی وقتی که مکالمه ها در حال انجام هستند نیز می توان بدون وقفه ای عمل ارتقاء به نرم افزار جدید را انجام داد. شرکت های مخابراتی با استفاده از سوییچ های نسل آینده می توانند خدمات و قابلیت های جدید را به صورت بی درنگ عرضه کنند و نیازی نیست که منتظر بمانند تا ترافیک شبکه به حداقل برسد .
انعطاف پذیری کارکردی
سوییچ های نسل آینده را می توان در کاربرد های شبکه ای گوناگون به کار گرفت که برخی از آن ها عبارتند از :
▪ جانشین سوییچ های متعارف
▪ به کار گیری در کارپایه های خدمات پیشرفته
▪ استفاده در سوییچ های دسترسی محلی بی سیم و کنترل کننده های ایستگاه پایه
مزیت اقتصادی
آشکارترین مزیت سوییچ های نسل آینده پایین بودن هزینه ی آن ها است. در سوییچ های نسل آینده در مقایسه با سوییچ های متعارف میزان سرمایه گذاری اولیه ی کم تری لازم است و میزان پذیری آن ها بسیار کم هزینه تر و بسیار خطی تر است. پیامد های اقتصادی این مزیت های هزینه ای آشکار است. حتی شرکت های مخابراتی کوچک هم می توانند با استفاده سوییچ های نسل آینده وارد بازارشوندوبه به سودآوری برسند. همین که این شرکت های نوپا سهمی از بازار را به دست آوردند می توانند به سرعت و به گونه ای مقرون به صرفه خود را با افزایش تقاضا هماهنگ کنند .
مزیت خدماتی
اما کاهش هزینه فقط بخشی از معادله ی رقابت است. امروزه مشترکین در پی خدماتی ابتکاری اند که به ارزش ارتباطات شخصی آن ها بیافزاید. ایجاد و ارائه ی خدماتی مشتری پسند و پاسخ گوی نیاز های مشترکین برای دست یافتن به سود و عقب نماندن در گردونه ی رقابت ضروری است .
برنامه پذیری انعطاف پذیر یکی از مزیت های سوییچ های نسل آینده است و برنامه های خدمات پیشرفته نیز درون معماری سوییچ تعبیه شده است. بنابراین در بیشتر موارد نیاز به کارپایه ی جداگانه ای برای خدمات پیشرفته نیست و این هزینه های اولیه را باز هم کاهش می دهد. باز بودن معماری نرم افزاری امکان می دهد که به سرعت بتوان خدمات و امکانات جدید را به اجرا در آورد و از شرکت های ثالث برای تولید برنامه های کاربردی بهره گرفت.این انعطاف پذیری در کنار پایین بودن هزینه و ماهیت نامتمرکز و گسترده ی سوییچ های نسل سوم به بهره برداران شبکه امکان می دهد خدماتی مطابق پسند و نیاز گروه های مختلف مشترکین ارائه دهند، حتی اگر شمار مشترکین هر گروه بسیار اندک باشد. از آن جا که در سوییچ های نسل آینده، یکپارچه سازی قابلیت های شبکه بی نظیر است می توان خدمات صوتی، خدمات داده ای، خدمات اینترنتی ، خدمات پیشرفته و غیره را با هم ترکیب کرد و در قالب مجموعه هایی منحصر به فرد ارائه کرد . در محیطی رقابتی چنین قابلیتی برای بهره برداران شبکه مزیت چشم گیری به شمار می آید .
دگرگونی های بخش چند میلیارد دلاری مخابرات چنان شتابان است که دشوار بتوان رویداد ها را پیش بینی کرد. در سده ی آینده آن دسته از بهره برداران شبکه می توانند رقابت کنند و برنده شوند که آینده نگرو بسیار انعطاف پذیر باشند .
شبکه های پیشرفته ی نسل آینده، مزیت های مهمی به دست می دهند :
▪ کاهش هزینه و پیچیدگی بهره برداری شبکه از طریق انتقال کار کرد های سوییچی به لبه ی شبکه ها
▪ همگرا کردن صوت و داده و انعطاف پذیر کردن بهره برداران شبکه برای برخورداری از مزیت استاندارد ها و فناوری های نو
▪ حفظ سرمایه گذاری های موجود شبکه و ایجاد قابلیت ارائه ی مقرون به صرفه ی خدمات جدید در بازار های جدید برای بهره برداران شبکه سوییچ های نسل آینده راهی برای گذار از شبکه های امروزی به شبکه های همگرای آینده به دست می دهند . این سوییچ ها یکپارچه سازی شبکه های PSTN و پی بستر های داده ای IP و ITM را میسر می کنند. برنامه پذیری باز سوییچ های نسل آینده امکان می دهد تا بتوان به گروه های مختلف مشترکین خدمات پیشرفته و مشتری پسند عرضه کرد .