سفر به سرزمين چهار فصل/سي سخت؛ زمردي بر دامان دنا

[آبجی]

نويسنده: آمن خادمي



http://www.magiran.com/ppic/2825/3843/11-2.jpg



كهگيلويه وبوير احمد سرزمين مردم غيور و جنگجو، ديار كوهستان هاي سربه فلك كشيده و طبيعت بكر و دست نخورده است. مناظر كهگيلويه و بويراحمد حس زيباي قدم زدن در يك كارت پستال سحرانگيز را براي مسافران به تصوير مي كشد.
زندگي پرتلاطم و پرسرعت امروز هر چند بر تمام زواياي زندگي بشر امروز تأثير چشمگير گذاشته است اما مردم خونگرم بويراحمد جزو معدود مردماني هستند كه هنوز دنياي بي روح و كسالت آور اينترنت و رايانه برآنها چيره نشده است و هنوز مراسم آييني و باستاني بي شماري در اين استان بر رابطه هاي فردي و حتي اجتماعي حاكم است.
* سفر به سرزمين ۴ فصل
سفر به استان كهگيلويه و بويراحمد اين سرزمين ۴فصل با بهار دل انگيز، تابستان طلايي، پاييز ارغواني و زمستان نقره اي، جلوه همه خوبي هاست.
از اين گذشته، اساس فرهنگ و معرفت نيز فهم پديده هاي رويايي و مناظر طبيعي است كه جلوه اي از جمال جانان است و استان كهگيلويه و بويراحمد سرشار از طرح ها و رنگ هاي كوه ها، آبشارها، درياچه ها، چشمه ها، جنگل ها، غارها و اشكفت هاست.
اگر قصد مسافرت به اين استان (مركز استان) را داريد، حتماً لباس گرم را فراموش نكنيد؛ البته شهرستان هاي ديگر نظير گچساران و باشت به علت نزديكي به مناطق جنوب غرب در فصل فروردين و آخر اسفند بهترين فصل براي مسافرت به شمار مي آيد. كهگيلويه و بويراحمد از جاذبه هاي تاريخي نظير شهر قديم دهدشت (بلاد شاهپور)، چهارطاقي خيرآباد، تنگ تامرادي برخوردار است. اين جاذبه به همراه جاذبه هاي بي نظير و فراموش نشدني طبيعي چون آبشار كمردوغ، چشمه بلقيس، تنگ مهريان، تنگ گنجه اي و شهر گردشگري سي سخت مي تواند جزو خاطرات به يادماندني يك مسافر باشد.
عنوان شهرها شايد از نظر تقسيمات زندگي اين عصر بر پيشاني شهرهاي استان كهگيلويه و بويراحمد بچسبد اما از نظر مؤلفه هاي ديگر عنوان شهر برازنده اين ديار نيست.
سي سخت شهري زيبا و سرسبز در تابستان و مملو از برف در زمستان مقصد امروزمان است.
* سرمايه هاي ارزشمند فرهنگي و اجتماعي
در پهنه گسترده سرزمين ايران هنوز مناطق بسياري هست كه زيبايي ها و جاذبه هاي آن چندان شناخته شده نيست و از چشم دور مانده است. كهگيلويه و بويراحمد را مي توان در زمره چنين مناطقي دانست كه هنوز هم جلوه هاي آن به گردشگران شناسانده نشده است.
اين استان به سبب زيبايي هاي طبيعي داراي توانمندي هاي ويژه اي در بخش گردشگري طبيعي (اكوتوريسم) است. چهره گوناگون طبيعت كوهستاني و سردسير حوزه شمالي آن با طبيعت گرمسيري حوزه جنوبي ويژگي هاي يك منطقه با طبيعت ۴ فصل را براي آن به ارمغان آورده است. افزون بر آن، كوچ نشيني عشاير بويراحمد بهمئي، دشمن زياري، طيبي و چرام ... در اقليم هاي گوناگون آن، سرمايه ارزشمندي از ديدگاه فرهنگي و اجتماعي است كه داراي جاذبه هاي ويژه براي گردشگران است.
* گوهري بر دل دناي سر به فلك كشيده
جاي گرفتن كوه دنا با بلندي ۴ هزار و ۴۰۰ متر در اين استان، منطقه اي كوهستاني سرشار از زيبايي هاي طبيعي در نوار شمالي اين استان پديد آورده است. در دامنه هاي جنوبي قله هاي برفگير دنا، شهر سي سخت در بلندي جاي گرفته و پايگاهي براي كوه پيمايي و كوهنوردي و رفتن به سوي دناست. قله هاي پربرف دنا سرچشمه جويبارها و چشمه هاي پرآبي است كه دامنه هاي پايين دست آن را به خوبي سيراب مي كند. چشمه هاي هميشگي و پرآب دامنه هاي دنا كه گاه آبگيرهاي زيبايي را در بستر كوهستاني پديد آورده، طبيعتي با ديدني هاي بسيار در منطقه سي سخت جلوه گر ساخته است. شهر سي سخت با باغ هاي گسترده و پر رونق آن كه همچون زمردي بر دامنه دنا مي درخشد، با تابستان هاي معتدل و كوهستاني خود گردشگران را به سوي خود مي خواند.
نام سي سخت با افسانه هاي كهن درآميخته است. افسانه هايي كه گذشته اين منطقه را به روزگار كيانيان پيوند مي دهد. گفته مي شود هنگامي كه كيخسرو پادشاه كياني با سپاهيان خود از اين منطقه گذر مي كرد، سرگذشت هايي را به يادگار گذاشته است. بيژن، سردار نامدار كيخسرو كه همراه با ۲۹ تن از سپاهيان جنگجوي خود در پي كيخسرو مي رفت، در گذر از گردنه هاي بلند كوهپايه هاي دنا بازماند و همگي جان خود را در نبرد با طبيعت از دست دادند.
نام سي سخت به خاطر سرسختي ۳۰ سپاهي جنگجوي كيخسرو در نبرد با طبيعت براي اين منطقه به يادگار مانده است.
هنوز گردنه اي كه بر فراز بلندي هاي دنا راه ارتباطي سي سخت با سميرم است، به نام گردنه بيژن خوانده مي شود.
آميختگي طبيعت اسرار آميز منطقه سي سخت با افسانه هاي كهن، اين منطقه را بيش از پيش براي گردشگران جذاب كرده است.
دسترسي به سي سخت از مسيرهاي ياسوج، اصفهان و جهرم فراهم مي شود. شهر سي سخت درفاصله ۳۵ كيلومتري شهر ياسوج مركز استان كهگيلويه و بويراحمد و در سمت شمال باختري آن جاي گرفته است. راه ارتباطي ياسوج به سي سخت پس از گذر از يك منطقه هموار به ناحيه كوهستاني مي رسد كه جنگل هاي طبيعي بلوط زيبايي هاي اين گذرگاه را فراوان كرده است. بخشي از اين راه كوهستاني از گردنه هاي پرپيچ و خم و با شيب هاي تند گذر مي كند، كه براي مسافران تازه وارد تا اندازه اي دلهره آور است گرچه دشواري اين راه بر جاذبه هاي طبيعت بكر آن مي افزايد.
در آستانه پاي نهادن به شهر سي سخت كه آرام در آغوش دنا آرميده است، گستردگي باغ هاي ميوه آن را بسيار چشمگير مي كند. با ادامه مسير به سوي بيرون از شهر سي سخت و در سمت شمال خاوري آن كه دامنه هاي جنوبي دنا را طي مي كند، هرچه بيشتر به طبيعت بكر منطقه وارد مي شويم. اين منطقه كه آن را كوهگل مي نامند، منطقه اي كوهپايه اي با چشمه هاي جوشان و هميشگي و آبگيرها و آبشارهايي است كه هر يك به گونه اي نغمه هاي طبيعت را به گوش مي رسانند.
* چشمه پر آب ميشي
يكي از جلوه هاي طبيعت كوهگل، چشمه پرآب ميشي است كه در دامنه دنا و در زير گردنه بيژن جاري است. چشمه ميش چشمه اي هميشگي و از مهم ترين چشمه هاي منطقه سي سخت به شمار مي رود كه در امتداد دره اي طولاني با شيب نسبتاً تند روان است و جويبار پرآب و سپيد رنگ آن همچون رشته هاي مرواريد زينت بخش دره اي است كه آب چشمه را به زمين هاي كشاورزي پايين دست آن مي رساند.
در ادامه اين مسير به سوي شرق كه جاده اي كوهستاني مسافران مسير را هدايت مي كند، رودخانه پر آبي جريان دارد كه از آب چشمه ها و چشمه سارهاي بالادست روان شده است. اين مسير از دره هاي كم عرض گذر مي كند كه در سمت شمال جاده صخره هاي سنگي و بلند دامنه هاي دنا بر خوفناكي طبيعت آن مي افزايد و در سمت جنوب جاده، دامنه كوهپايه به بلندي هاي برفگير كوه هاي روبه روي دنا مي رسد. اين جاده در فاصله چند كيلومتر بالاتر از چشمه ميشي به پايان راه آسفالته مي رسد كه در آنجا كافه اي براي پذيرايي از مسافران ساخته شده است. در اين نقطه و در ادامه راه كوهستان كه راهي شوسه است و به تدريج بر سنگلاخي آن افزوده مي شود، چشمه ديگري از زمين مي جوشد. در بالادست اين نقطه و بر بلندي هاي جنوب جاده، آبگير زيبايي در دامنه كوه هاي برف پوش شكل گرفته كه درياچه كوهگل ناميده مي شود.
اين آبگير زيبا و بكر كه در گويش محلي برم سبز گفته مي شود، در دل كوهستان و بر بستر پر آب و علف آن چشم انداز دلفريبي دارد كه تنها با ره سپردن به اين منطقه كوهستاني و قدري كوهپيمايي مي توان به آن رسيد.
درياچه كوهگل در يك گودال طبيعي نشسته بر دامان كوهستان پديد آمده و با جاي گرفتن قله هاي برفگير در پس آن و علفزار طبيعي پيرامون آن منظره اي كم نظير از يك درياچه كوهستاني در پيش چشم جلوه گر مي كند. بالاتر از درياچه كوهگل و در سمت خاور آن، آبگير كوهستاني ديگري نيز شكل گرفته كه تا اندازه اي كوچكتر است. اين ۲ آبگير طبيعي و كوهستاني بخشي از زيبايي هاي بكر طبيعت كوهگل و سي سخت است كه بويژه در تابستان جذابيت هاي ويژه اي دارند. درياچه كوهگل از آب شدن برف قله هاي بالادست آن و از چشمه هاي طبيعي آبگيري مي شود و سرريز آب آن از سمت باختر به صورت جويباري از دره اي گذر مي كند كه سر انجام به رودخانه مسير راه مي پيوندد. پيرامون درياچه كوهكل و آبگيرهاي آن چشمه سارهاي فراواني را در شكاف دره ها مي توان يافت كه گوياي طبيعت غني و پربار منطقه دنا است.

[آبجی]

جاذبه هاي اكوتوريستي استان كهكلويه و بوير احمد



http://www.yasouj.post.ir/_Yasoj/images/untitled.JPG

عكس از طبيعت بهاري سي سخت ياسوج


وضعيت جغرافيايي و اقليمي استان كهگيلويه و بويراحمد زيبايي‌هاي طبيعي خاصي به اين استان بخشيده است، به گونه‌اي كه درياچه مور زرد زيلايي، درياچه كوه گل، تالاب‌ها، رودخانه‌هاي متعدد، چشمه‌ها، سرآب‌هاي زياد و حضور عشاير زمينه‌هاي بسيار مساعدي را جهت بهره برداري‌هاي توريستي و تفرجي فراهم آورده‌اند.
به گزارش خبرنگار ايسنا حواشي رودخانه‌ها در پيوند با چشم انداز زيباي قلل و ارتفاعات از يك طرف و زيبايي آبشارهاي بلند و پرآب مارگون، بهرام بيگي، كنج بنار، ياسوج و دهها چشمه و سرآب از طرف ديگر، اين استان را به يكي از زيباترين مناطق تفرجي و ايرانگردي مبدل كرده است. جاذبه‌هاي سياحتي كهگيلويه و بويراحمد از چنان غنايي برخوردار است كه خاتمي در جريان بازديد از اين استان گفت: جنگل‌هاي انبوه و مراتع غنى سرمايه‌هاييست که مى‌تواند استان کهگيلويه و بويراحمد را با آبشارها و مناطق آبى به صورت يک قطب مهم گردشگري ايران در بياورد.
عمده‌ترين جاذبه‌هاي سياحتي و اكوتوريستي كهگيلويه و بويراحمد كه به اذعان كارشناسان دومين استان پرجاذبه اكوتوريستي است عبارتند از:
*تالاب‌ برم‌ الوان*
اين‌ تالاب‌ در بخش‌ بهمئي‌ از شهرستان‌ كهگيلويه‌ واقع‌ شده‌ و حدود 8 هكتار مساحت‌دارد. در داخل‌ و پيرامون‌ اين‌ تالاب‌ گونه‌ هايي‌ از آبزيان‌ و پرندگان‌ آبي‌ از جمله‌ مرغ‌ ماهيخوار، غاز و اردك‌ زندگي‌مي‌كنند
*تالاب‌ برم‌شير*
اين‌ تالاب‌ با 5000 متر مربع‌ مساحت‌، در دره‌ تنگ‌ شير بويراحمد واقع‌ شده‌ است‌.اين‌ ناحيه‌ از قابليت‌ تفرجگاهي‌ جالبي‌ برخوردار است‌ و مي‌تواند به‌ محيطي‌ مناسب‌ براي‌ گذران‌ اوقات‌ فراغت‌تبديل‌ شود. چشم‌انداز و پيرامون‌ تالاب‌ جذاب‌ و بسيار ديدني‌ است‌.
*درياچه‌ كوه‌ گل*
درياچه‌ كوه‌ گل‌ در شمال‌ شهرستان‌ بويراحمد و در شمال‌ شرقي‌ شهرتوريستي‌ سي‌ سخت‌ در دهانه‌ انبري‌ گردنه‌ مشهور بيژن‌ و در كنار تپه‌هاي‌ كوه‌ گل‌ واقع‌ شده‌ است‌. محل‌ استقراردرياچه‌ يكي‌ از زيباترين‌ نواحي‌ استان‌ است‌ كه‌ در فصل‌ بهار و تابستان‌ از انواع‌ گل‌هاي‌ شقايق‌ و گياهان‌ وحشي‌ وهمچنين‌ آويشن‌ خوش‌ عطر كوهستاني‌ مملو مي‌شود. در فصل‌ تابستان‌، تجمع‌ پرندگان‌ مهاجر همراه‌ با پرندگان‌بومي‌ در سواحل‌ و كنار درياچه‌، زيبايي‌ حيرت‌انگيزي‌ پديد مي‌آورد. از پرندگان‌ مهاجري‌ كه‌ در دامن‌ اين‌ درياچه‌اتراق‌ مي‌كنند، مي‌توان‌ به‌ انواع‌ مرغابي‌ و اردك‌ كله‌ سبز، لك‌ لك‌، حواصيل‌، درنا، خروس‌ كولي‌ و چنگر اشاره ‌كرد.
*درياچه‌ مور زرد زيلايي*
اين‌ درياچه‌، در ارتفاع‌ 2180 متري‌ از سطح‌ دريا در جنوب‌ لردگان‌،نزديك‌ مرز استان‌ خوزستان‌ و در 180 كيلومتري‌ شمال‌ غربي‌ ياسوج‌ واقع‌ شده‌ است‌. آب‌ اين‌ درياچه‌ ازارتفاعات‌ تنگ‌ سيب‌ و كوه‌هاي‌ داربري‌ سرچشمه‌ مي‌گيرد و پس‌ از طي‌ مسافتي‌ حدود 10 تا 15 كيلومتر به‌درياچه‌ برم‌ مور زرد سرازير مي‌شود. چشمه‌هاي‌ متعددي‌ نيز در اطراف‌ درياچه‌ مي‌جوشند. وسعت‌ درياچه‌ مورزرد زيلايي‌ بيش‌ از 35 هكتار برآورد شده‌ است‌ و ارزش‌ ديداري‌ فراوان‌ دارد.
*رودخانه‌ها*
استان كهگيلويه و بويراحمد به علت فراواني مناطق مرتفع و بادهاي مربوط در هر دو منطقه سردسير و گرمسير از ميزان بارندگي نسبتا خوبي برخوردار است،‌اين بارندگي موجب پيدايش رودهاي متعددي چون مارون،خرسان، زهره، بشار، نازمكان، ماربر، ياسوچ، دره آجم، گرد آوه، آب شور، تغار، قلات، خير آباد در استان شده، در مسير رودخانه‌هاي استان، تندآب‌ها و گاهي آبشارهاي زيبايي به وجود آمده است و چون اين رودها اغلب از قعر دره‌ها و داخل ارتفاعات عبور مي‌كنند علي رغم قابليت‌هاي مختلف توريستي كمتر مورد استفاده قرار مي‌گيرند.
*آبشار مارگون*
آبشار بزرگ و معروف مارگون در مرز دو استان كهگيلويه و بويراحمد و فارس قرار دارد، اين آبشار در شرق ياسوج و در فاصله تقريبي 2 ساعت مسافرت با اتومبيل در شهرستان كهگيلويه در كنار روستاي مارگون قرار دارد. اين آبشار بسيار بلند به دليل قرار گرفتن در داخل تنگه زيباي مارگون و تعدد رگه‌هاي آبشاري كه به درون دره و مسير رودخانه مي‌ريزند و همچنين به دليل پوشش جنگلي و درختاني كه در اطراف آبشار وجود دارد از ديگر آبشارهاي اين استان معروف تر است.
در پيرامون اين آبشار علاوه بر جريان رودخانه‌ها و چشمه‌ها، زيبايي طبيعي و دشت‌هاي مملو از لاله واژگون و گل‌هاي رنگارنگ ختمي و ديگر گل‌هاي وحشي، منظره‌اي بديع ديد مي‌آورند كه ديدار از آن را به خاطره فراموش نشدني تبديل مي‌كند.
*چشمه‌ها و مراكز آب درماني*
در استان كهگيلويه و بويراحمد چه در ناحيه سردسير و چه در گرمسير، چشمه‌ها و سراب‌هاي بزرگي وجود دارد كه مهمترين آن‌ها، چشمه ميشي، هفت چشمه، خاركلون دخاك لدون، باغ چشمه بلقيس چرام، آب گرمو و چشمه‌هاي ديگر است و امكان احداث كمپينگ، اردگاه و تاسيسات تفريحي نيز در اين مناطق وجود دارد ولي تا كنون از تمام ظرفيت هاي موجود استفاده قابل توجهي نشده است.
*چشمه بلقيس چرام*
اين باغ كه به وسيله «مسعود خان باشتي» ساخته شده مكان مناسبي براي ايجاد تاسيسات پذيرايي توريستي است. درباره چشمه بلقيس چرام گفته شده كه مسعود خان باشتي از هر درختي كه در هر منطقه‌اي از جهان وجود داشت، نمونه‌اي را در اين باغ كاشته است.
زمين حاصلخيز و بكر چرام نشان داده كه استعداد پرورش هر نوع گل و گياهي را در بطن خود دارد به طوري كه بيننده شيفته گوناگوني و تنوع گياهي اين باغ مي‌شود.
اين باغ در دهانه كوه شمالي واقع شده و آب چشمه به اين باغ مي‌ريزد، آب چشمه‌هاي ديگر در جويبارهاي مشبكي با اصول معماري جالب توجهي تراس بندي شده و به استخر زيبايي سرازير مي‌شوند.
*ارتفاعات و قله‌ها*
بيش از نيمي از سرزمين ايران داراي كوه‌هاي بلند است، اين كوه‌ها يا مانند سلسله جبال البرز با جهت شرقي - غربي در طول صدها كيلومتر چون ديواري عظيم كشيده شده و گذشتن از آن فقط از طريق گردنه‌هاي بلند عملي است و يا مانند سلسله جبال زاگرس در برگيرنده رشته‌هاي موازي و مرتفعي است كه با دره‌هاي عميق و دامنه‌هاي پرشيب، از شمال به سمت جنوب مركز ايران كشيده شده و گذر آن تنها از راه دره‌هاي پرپيچ و خم و سرسبز و زيبا امكان پذير است.
اين سلسله جبال، قله‌هايي پر عظمت، زيبا و چشم نوازي دارد كه تعدادي از آنها در استان كهگيلويه و بويراحمد سر به آسمان برافراشته‌اند. سياحاني كه به ايران سفر كرده‌اند و از ميان اين كوه‌ها در استان كهگيلويه و بويراحمد گذشته‌اند، هر يك به نحوي در توصيف زيبايي و عظمت آن كوه‌ها سخن گفته‌اند. تمامي كوه‌هاي اين استان از ارتفاعات جبال زاگرس مي‌باشند.
مهمترين كوه‌هاي استان كوه آب نهر، بند گرد،‌تاسك ، تامر، چال كلاغ، كوه دمه، دومازه، دينار (دنا)، راه باريك، زنگويي، سفيد، شب ليز، ميمند، اشكر، هامي و نيل است.
*غارها و اشكفت‌ها*
از ديگر جاذبه‌هاي طبيعي استان، غارها و اشكفت‌هاي متعددي است كه در گوشه و كنار آن پراكنده شده‌اند و از مهمترين جاذبه‌هاي جهانگردي ناحيه مركزي و استان كهگيلويه و بويراحمد بشمار مي‌روند.
غارنول، آب كناري، پيرزن، خي، كبوتر، مس، ني نه، شاه بهرام، نزل و دوفيري از مهمترين غارها اين استان است، همچنين در نواحي مختلف كوهستان‌هاي اين استان انواع شكاف‌هاي غار مانندي در دل كوه پديد آمده‌اند كه اشكفت معروفند.
*دره‌ها و تنگ‌ها*
دره‌هاي استان كهگيلويه و بويراحمد كه اغلب چراگاه و ييلاق هستند، عبارتند از مهرجان (مهرگان)، خياركار، برم شير، گل اسفيد، دالان، جوكار، بزه سبز، مهتاب، چيربيان، بهرام بيگي و … است و تنگه‌هاي سرخ، تيزاب، براق، گنجه‌اي، تامرادي، به همراه پوشش‌هاي گياهي متنوع موجود در اين مناطق زمينه مطلوبي را براي بهره برداري تفرجگاهي مهيا كرده است.
*مناطق حفاظت شده و شكارگاه‌ها*
استان كهگيلويه و بويراحمد يكي از زيباترين استان‌هاي كشوراست كه تركيب كوه. دشت، جنگل و عناصري همچون چشمه‌هاي طبيعي، آبشار و … را يكجا در خود دارد. يكي از زيباترين عناصر طبيعي استان منطقه حفاظت شده دنا است كه موزه‌اي بزرگ و باز از تنوع گياهان، جانوران و پديده‌هاي طبيعي ديگر است.
*منطقه حفاظت شده دنا*
منطقه حفاظت شده دنا يك منطقه كاملا كوهستاني است. اختلاف ارتفاع بلندترين و پست ترين نقاط منطقه بالغ بر 3 هزار متر است. دنا داراي قله‌هاي بلند، ديواره‌هاي عظيم و دره‌هاي عميق است، در شرق دنا گردنه تاريخي «بيژن» قرار دارد و مرزهاي شمالي، غربي و جنوبي آن را رودخانه‌هاي «ماربر» و «بشار»‌احاطه كرده‌اند.
رودخانه ماربر كه در شمال دنا از شرق به غرب جاري است با گذشتن از چند روستا و تنگ خرسان به رودخانه‌هاي «خرسان» تغيير نام مي‌دهد و پس از عبور از تنگه‌هاي باريك به رودخانه بشار مي‌پيوندد.
محل پيوند رودخانه‌هاي خرسان و بشار، ناحيه‌اي جنگلي است كه زيبايي خيره كننده‌اي دارد. ارتفاع اين محل از سطح دريا يك هزار و 300 متر است كه پايين ترين منطقه حفاظت شده دنا به شمار مي‌رود.
كوه‌هاي دنا به عنوان ذخالير منابع آب دره‌هاي متعدد و دامنه‌هاي آن نيز پر از چشمه‌هاي كوچك و بزرگ است. كوه‌هاي دنا سرچمشه بسياري از رودخانه‌هاي جنوب ايران است و به عنوان ذخيره گاه منابع آب نقش تعيين كننده‌اي در زندگي مردم جنوب كشور دارد.
منطقه حفاظت شده دنا از نظر تنوع گونه‌هاي گياهي بسيار غني است و با توجه به مجموعه درختان و گياهان جنگلي، مرتعي، دارويي، خوراكي و تزئيني، سرمايه ژنتيكي با ارزشي به حساب مي‌آيد.
در ارتفاع 2500 متري، جنگل‌هاي بلوط دامنه‌هاي جنوبي دنا را پوشانده است در ميان اين درختان، گونه‌هاي مختلف جنگلي نظير؛ بن، كيكم، ارژن، زالزالك، شن‌ و ارژن ديده مي‌شود.
از ارتفاع 3500 متر به بالا،‌ انواع گونه‌ها و گياهان علفي و بوته‌اي هرجا خاك باشد، سطح زمين را فرا گرفته است.
از ارتفاع چهار هزار متر به بالا نيز گياهان كوچك و زيبايي، در پناه سنگ‌ها و شكاف صخره‌ها، از وزش بادهاي تند مصون مانده‌اند و خودنمايي مي‌كنند. همچنين بعضي گل‌هاي لاله كه در دنا مي‌رويد، ويژه اين منطقه است و در جاي ديگر ديده نمي‌شود. گل بسيار زيباي «لاله بيشه زار» يكي از اين گل‌ها است.
حيات وحش دنا معرف سيماي تنوع جانوري زاگرس است خرس‌هاي قهوه‌اي بزرگ، كبك دري با جثه 5 كيلويي، انواع عقاب، پلنگ، گرگ و انواع گربه‌هاي وحشي در دنا زندگي مي‌كنند.
در منطقه حفاظت شده دنا امكان تماشاي پرنده بسيار زيبا و نادر هما، كه پروازي آرام و باشكوه دارد، بيش از هر جاي ديگر ايران است. همچنين پرندگاني نظير شاهين، كبك، سنگ چشم، كمركلي و انواع چكاوك‌ها و سهره‌ها در دامنه‌هاي دنا زندگي مي‌كنند.
جانوراني مثل سمور، راسو، سنجاب ايراني كه از زيباترين سنجاب‌هاي جهان است و در احيا جنگل بلوط نقش اكولوژيك بسيار موثري دارد،‌ به وفور در دنا ديده مي‌شوند.
حفاظت از دنا باعث افزايش انواع گونه‌هاي جانوري اين منطقه شده است، به طوري كه هم اكنون در كوهستان دنا براي ديدن خرس، بز و پازن، نيازي به دوربين چشمي نيست. منطقه حفاظت شده دنا صرف نظر از تنوع گونه‌هاي گياهي و جانوري بنا به دلايل اقليمي و پديده‌هاي بارز زمين شناختي از نظر آموزشي و پژوهشي نيز بسيار مورد توجه پژوهشگران زيست شناسي و زمين شناسي است.
اين منطقه همچنين از نظر ورزش‌ها و تفريح‌هاي كوهستاني قابل توجه است

برگرفته از سرويس گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران

[آبجی]

تاريخچه استان در يک نگاه:
استان کهگيلويه و بويراحمد در سال 1342 به دلايل سياسي پديد آمد اما به اندازه تاريخ ايران قدمت ديرينه دارد. اگر چه باستان شناسان دقيقا به سابقه آن اشاره نداشته و ليکن به دليل قرار گرفتن در شرق تمدن عيلامي تپه هاي باستاني اين استان با توجه به سفالهاي بدست آمده از جمله تپه ده وه در شهرستان گچساران قدمتي برابر به هزاره سوم پيش از ميلاد را نشان مي دهد. اين استان در دوره عيلامي جزء انزان شرقي بوده است که با آمدن پارسها به اين نواحي و قدرت گرفتن شاهان اوليه هخامنشي خاستگاه تمدن هخامنشي نيز محسوب مي گردد. وجود کوههاي زياد و مراتع مناسب پرورش اسب و احشام و نيز پايه پلهاي هخامنشي در کنار روستاي پاتاوه اين موضوع را تاييد مي کند. اين استان از دربند هاي پارس بوده که اسکندر را در آنجا به زحمت انداختند. پس از هخامنشيان با روي کار آمدن سلوکيها اين استان که با ولايت پارس يکي بوده اولين شورشيان عليه سلطه سلوکيها هستند. به طوري که در حکومت آنتيوخوس اول مستقل شد. پس از استقلال برخي نواحي ديگر ايران و روي کار آمدن اشکانيان قوم مقتدري در اين استان که بخشي از استان خوزستان و فارس و استان اصفهان مي باشد حکومتي محلي را بنيان گذاشتند. اين قوم که اليمايي ناميده مي شود و در برخي کتب خارجي به الومايس مشهور است از خود تمدن داشتند که نقوش برجسته تنگ سروک واقع در بخش ليکک شهرستان کهگيلويه نشاندهنده ان تمدن عظيم است.
پس در دوره ساساني اين استان جزء کوره شاپور بوده و آثار فراواني از دوره ساساني در اين استان باقي مانده. وجود يک راه باستاني که بيشاپور را به شوش و تيسفون متصل مي کرده اهميت استان را به لحاظ ارتباطات و نيز وجود کوه ها و مراتع و دشتهاي مناسب کشاورزي اهميت آن را دوچندان مي نمود. به طوري که تعداد زيادي از بناهاي استان مربوط به اين دوره مي باشد. چنانچه به خاطر آوريم که خاستگاه تمدن ساساني ، فارس باستاني مي باشد که کهگيلويه و بويراحمد نيز بخشي از آن فارس باستاني بود ، اهميت اين استان و تاريخ آن را روشنتر مي نمايد. پس از آمدن اسلام و تخسير ايران اين استان همزمان با تصرف پارس به تصرف اعراب درآمد و پيام اسلام را دريافت اما ديري نگذشت که اعراب خلافت را به سلطنت تبديل کردند مردم اين استان همچون جاهاي ديگر به مذهب تشيع گرويدند به طوري که هم اکنون اکثر توده اين مردم داراي اين مذهب هستند. اين موضوع را حضور حکومت ديلميان در اين استان تشديد مي کرد چرا که به روايت تاريخ ديلميان داراي مذهب تشيع بوده و اين نواحي را از مکانهاي خوبي براي تبليغ و نيز پايگاه قدرت خود مي دانستند. پس از آن در دوران سلجوقي به عنوان بخشي از سرزمينهاي اتابکان لر درآمد و در حمله مغول مقاومت هايي نشان داد. در دوره صفويه راه ارتباطي اصفهان به بنادر جنوبي از اين استان مي گذشته يعني همان راهي که ناصرخسرو قبلا طي کرده بود ، در اين دوره احيا شد.
شهر تاريخي دهدشت در دوره صفويه حوادث زيادي را پشت سر گذاشت. آثار بر جاي مانده از اين شهر با وسعت زيادي نشانگر دوران افت و خيز خود مي باشد. پس از آن اين استان در دوران افشاريه و زنديه نقش بسزايي را ايفا کرده بطوريکه همکاري اقوام و طوايف در اين استان با حاکم زنديه ايران را تجزيه قطعي رهانيد. پس از آن در دوران قاجاريه اين استان نيز از اهميت خاصي برخوردار بوده و فرامين ناصرالدين شاه که در تنگ پيرزال در کتيبه اي نگاشته شده حکايت از اين اهميت مي کند. سرانجام در دوران پهلوي قيامهاي مردمي اين استان عليه حکومتهاي وقت نشان از ظلم ستيزي حکام داشته است.
-------------------------------------------------------------------------------------

نقوش برجسته تنگ سروک:
اين نقوش در فاصله 50 کيلومتري شمال بهبهان ، بخش ليکک شهرستان کهگيلويه قرار دارد و قدمت آن به 299 ميلادي يعني به دوره اشکاني مي رسد و منسوب به شاهزادگان اليمائي است.
نقوش برجسته تنگ سروک در سال 1841 ميلادي به وسيله «آقاي بارون دبود» (سياح روسي) تشخيص داده شد و براي اولين بارآقاي الستين در کتاب موسوم به جاده هاي قديم ايران غربي منتشر شد. از تاريخ 1952 آقاي هنينگ اين نقوش و کتيبه هاي آن را با دقت مورد مطالعه قرار داد. نقش تنگ سروک که بر صخره اي در يک دره بلند از پايه هاي زاگرس در شهرستان کهگيلويه تراشيده شده ، به يک شاهزاده اليمائيد که يک شاهزاده نشين تابع اشکانيان بوده منسوب است. در تنگ سروک حداقل چهار مجموعه نقش برجسته موجود در سنگي که از کوه جدا شده و به شرح زير مي باشد:
الف ) اولين نقش دو نفر را در حال ايستاده نشان مي دهد که هر دو قبا و شلواري به سبک لباسهاي عهد اشکاني پوشيده اند. نماي شرقي اين تخته سنگ شخصي را نشان مي دهد که روي تختي دراز کشيده در حدود 600 متر دورتر در مجموعه اي از نقوش برجسته ديگري است که احتمالا قسمت اصلي اين مجالس را نشان مي دهد.
ب ) روی نمای غربی تخته سنگ اولی ، نقوش در سه ردیف دیده می شود که در نقوش دیگر بهتر محفوظ مانده اند. در ردیف بالا از قسمت چپ ابتدا فردی که شاید شاه باشد روی تختی نشسته در طرفین او اشخاصی ایستاده اند ، در نقش وسط سواری به شیری حمله کرده است و در بالای او کتیبه ای به خط پهلوی اشکانی دیده می شود. در ردیف پایین مردی با یک شیر در حال جنگ است. در طرف شمال غربی این تخته سنگ یک نفر روحانی در کنار آتشدانی ایستاده و آتشدان روی سکوی سه طبقه ای قرار دارد. روی طبقه زیرین این سکو کتیبه ای به خط پهلوی اشکانی است. روی نمای شمالی آن نیز مجلسی در دو طبقه نمایانده شده است. در طبقه بالا مردی خوابیده و تاجی در دست دارد و بر روی دست چپ خود لمیده است و در سمت چپ این شخص سه سرباز نیزه به دست دارند و در لابلای آنها سه خط به زبان پهلوی اشکانی نوشته شده است. در طبقه زیرین شبیه سه نفر نمایان است که کمی پاک شده است.
ج) به فاصله کمی در طرف شمال این تخته سنگ نقش برجسته دیگری است که روی نمای جنوبی آن یک اسب سوار نشان داده شده است.
د) در حدود شش متر دورتر یک تخته سنگ دیده می شود مه از کوه بیرون آمده و روی آن مجالس مذهبی مانند ، اشخاصی که در کنار آتشدان نقش شده است دیده می شود.
هنینگ زمان این نقوش را در حدود آخرین ربع قرن دوم میلادی یا اوایل قرن سوم می داند.
شاهزاده ای به صورت سواری مصور شده است که شیری را می کشد و یا با دشمنی جنگ تن به تن می کند و این برای اجتماعی که بر چشت اسب زندگی می کنند تصویری مطلوب است. در جای دیگر همان شاهزاده دیده می شود که ایستاده و بزرگتر از اشخاص دیگر در صحنه است و شاهزاده ای را به تخت می نشاند ، بعد در برابر یک قربانگاه که به شکل تخته سنگ مخروطی شکل است و دیهیمی روی آن قرار دارد به ستایش ایستاده است. سپس در طرف چپ قربانگاه بر روی یک تخت که بر پایه سه عقاب قرار دارد به طرز ایرانیان نشسته و دست راست خود را با حلقه مظهر قدرت به سوی دو تن از سران تابع خود گسترده است. کمی دورتر مجلسی است که در آن یک ایزد به شاهزاده ای مقام می بخشد و پس از آن صحنه جنگ یک شاه که بر اسبی سوار استو خود و الستین زره بر تن دیده می شود که با نیزه خود به دشمن حمله می کند.
-------------------------------------------------------------------------------------


ستونهای سنگی دوگور دوپا:
این ستونها در شهرستان گچساران ، روستای شوش از توابع بخش باشت قرار دارد و متعلق به دوران ساسانی است.در مسیر راه باستانی بیشاپور به شوش و تیسفون در کنار جاده فعلی گچساران روستای شوش قرار دارد که بر روی تپه ای بلند آثار دو ستون مشاهده می شود. اکثرا بر این عقیده اند که این آثار متعلق به آتش دانهایی است که جهت نمایاندن راه به کاروانیان مورد استفاده قرار می گرفته اند لیکن با توجه به تحقیقات به عمل آمده گمان می رور که با توجه به آیین تدفین مردگان در دوره ساسانی این ستونها خمره هایی را که مردگان را در آنها قرار می داده اند نگه می داشته تا خاک را آلوده نکنند یعنی در واقع نوعی قبور خمره ای بوده اند که با گورهای خمره ای در تنگ کرم و گور های خمره ای در کوه حسین که بر فراز نقش بهرام در نقش رستم قرار دارد قابل مقایسه است بطوریکه این ستونها در بالای خود دارای یک حفره جهت نگهداری خمره بوده است.
-------------------------------------------------------------------------------------

شهر قدیمی دهدشت:

حمام - کاروانسرا - امام زاده ها - بافت تاریخی شهر دهدشت
این مجموعه در شهر دهدشت ، مرکز شهرستان کهگیلویه واقع شده است.این محدوده تاریخی با وسعت 40 هکتار سابقه ای طولانی در تاریخ دارد که دست کم توسعه آن به دوران صفویه بر می گردد. این شهر که روزگاری پر رونق را پشت سر گذاشته دارای برج و بارو و ارگ بوده که هم اکنون بخش هایی از آن باقی مانده است. نگاهی به جغرافیای محل نشان می دهد که این شهر به واسطه قرار گرفتن بر سر راه پایتخت صفویان به بنادر جنوبی و نیز نزدیکی به شهر ارجان یا بهبهان کنونی نقش موثری در اقتصاد بخصوص تجارت آن زمان ایفا می کرده است. به طوریکه هم اکنون با توجه به پیشرفتهای تکنولوژیکی مسیر راههای اصلی در دست احداث از این شهر می گذرد. شهر دارای آب و هوای گرمسیری است و معماری آن نیز از معماری صفوی الهلم گرفته است. وفور سنگ گچ در محل سبب استفاده فراوان از این ماده شده است. گچبریها و طاق و قوسها و گره بندیهای بسیار زیبا هنوز جان و نفس تازه ای به شهر می دهد بطوریکه اکثر متاخرین به رشته تحریر درآورده اند از دهدشت نام چندانی برده نشده لیکن متقدمین بخصوص سفرنامه نویسان و جغرافیدانان غرب از شهری به نام « جومه» یاد کرده اند که با بنای شهر دهدشت قابل مقایسه بود و تصور می شود دهدشت همان شهر جمه باشد.
-------------------------------------------------------------------------------------


شهرستان بويراحمد

اين شهرستان در شمال شرقی استان واقع شده و مرکز آن شهر ياسوج می باشد. قبل از ايجاد شهر ياسوج در حدود ۶ کيلومتری آن ، يک شهرقديمی به نام ( تل خسرو) قرار داشت که زمانی مرکز نفوذ خوانين بويراحمد عليا بوده است. اينک به جز تپه های پراکنده و يک روستا ، اثری ديگر از آن باقی نمانده است.
تل خسرو متجاوز از دو هزار سال قدمت دارد. ليکن احداث ابنيه معاصر در پيرامون آن بعد از سال ۱۳۰۹ شمسی شروع شده و تا سال ۱۳۲۳ ادامه يافت و پس از آن متروک شده است.
شهرستان بويراحمد از ناحيه شمال به شهرستانهای دنا ، لردگان ( چهارمحال و بختياری) ، از شرق به شهرستان اقليد(استان فارس) ، جنوب شرقی به شهرستان سپيدان( استان فارس) و از جنوب به شهرستان ممسنی ( استان فارس) و از غرب به شهرستان کهگيلويه محدود می گردد.
شهرستان بويراحمد در منطقه اقليم سردسيری واقع شده و دارای هوای معتدل متمايل به سرد است. در اين ناحيه ميزان بارش برف و باران زياد می باشد و به علت بارش فراوان برف و باران و پوشيده شدن ارتفاعات از برف برای مدت مديدی از سال ، از منابع آب کافی برخوردار می باشد. عمده ترين منابع آبی شهرستان بويراحمد رودخانه بشار و رودخانه دشت روم است که رودخانه بشار از ارتفاعات جنوب شرقی و شمال شرقی شهر ياسوج سرچشمه گرفته و از کنار شهر ياسوج گذشته و در ناحيه شمال غربی پس از ادغام با رودخانه کبکيان و خرسان به سمت جنوب غربی ادامه مسير داده و در نهايت در مرز استان با استان چهار محال و بختياری به رودخانه کارون میپيوندد.
رودخانه کبکيان ( دشتروم) از کوههای اطراف منطقه سرگچينه و سپيدار در ۲۰ کيلومتری جنوب ياسوج سرچشمه گرفته و در ادامه با دريافت آب چشمه ها و نهرهايی در مسير خود ، در نزديکی بخش کبکيان و در منطقه ای به نام دروهان به رودخانه بشار می پيوندد.
مهمترين ارتفاعات اين شهرستان که تمامی آنها رشته کوههای زاگرس را تشکيل می دهند عبارتند از : چال کلاغ ، کوه هجال ، کوه آب نهر ، دومازه ، وزگ ، دوپشته ، پازنان ، کالوس ، کاچيان ، شير کش و تامر.
شهر نوپای ياسوج ( مرکز استان ) در دهانه انبری صخره های زاگرس بزرگ و بر دامنه دنای هميشه سفيد پوش ، در لابلای جنگلهای تنومند و سرسبز بلوط قرار گرفته است. اين شهر در سال ۱۳۴۴ در کنار رودخانه بشار بنا گرديده و در آن سال تنها دارای يک خيابان اصلی بوده. امروز از گسترش و توسعه زيادی برخوردار گرديده است. بطوری که هم اينک بالغ بر ۲۴ کيلومتر مربع وسعت دارد و جمعيت آن امروزه بالغ بر ۱2۰۰۰۰ نفر تخمين زده می شود که عمدتا از ايل بزرگ بويراحمد و دارای گويش لری هستند.


-------------------------------------------------------------------------------------

تاريخچه شهر ياسوج:
در دهانه انبری صخره های زاگرس بزرگ و بر دامنه دنای هميشه سفيد پر برف , در لابلای جنگلهای تنومند و سرسبز بلوط و بن و کيکم شهر ياسوج قرار گرفته است . اين شهر که نامِ محلی آن ياسيج و مرکز استان کهگيلويه و بوير احمد است و در سال 1344 احداث گرديده و قبل از ايجاد شهر ياسوج در حدود شش کيلومتری جنوب شرقی آن شهرک قديمیِ تل خسرو , قرار داشته که زمانی مرکز طوايف باستانیِ بازرنگان بوده است و سابقه تاريخی آن متجاوز از دو هزار سال می باشد . اين شهرک قديمی در سال 1309 دوباره بازسازی و در سال 1323 مجدداً متروکه گرديد که به جز تپه ای خاک از آن اثر ديگری باقی نمانده است . شهر نوپای ياسوج درکنار رودخانه بشار در آغوش تپه های متعدد در ارتفاع 1870 متری از سطح دريا قرار گرفته , اين شهر که در سال 1344 فقط دارای يک خيابان اصلی بود , امروزه از گسترش و توسعه زيادی برخودار می باشد . در فصل زمستان برف زيادی در اين شهر مي بارد و اکثر نقاط و ارتفاعات اطراف آن برای مدتی طولانی پوشيده از برف باقی می ماند . که اين فرصت بسيار خوبی برای دوستداران ورزشهای کوهستانی بخصوص اسکی می باشد تا بخوبی از آن استفاده کنند . شهر ياسوج تاکنون بالغ بر 18 کيلومتر وسعت يافته است , يکی از مهمترين دلايل اين توسعه مرکزيت اداری و سياسی اين شهر می باشد که از سال 1342 مرکز فرمانداری کل کهگيلويه و بوير احمد بوده و سپس در سال 1355 به مرکزيت کل استان ارتقاء يافته است .
-------------------------------------------------------------------------------------
دنابا ارزشترین میراث طبیعی كشور:

ایران سرزمینی كوهستانی و كهگیلویه و بویر احمد كوهستانی‌ترین استان كشور است. سلسله كوه‌های زاگرس كه مانند دیواری عظیم از آذربایجان در امتداد مرزهای غربی به سمت جنوب كشیده شده و سپس به موازات خلیج فارس تا تنگه هرمز امتداد دارد، یكی از عظیم‌ترین پدیده‌های طبیعی كشورمان می‌باشد. بلند‌ترین قلعه‌های زاگرس در كهكیلویه و بویر احمد قرار دارند.
كوه‌های بلند زیباترین، تماشائی‌ترین و با هیبت‌ترین تجلی دستگاه آفرینش به شمار می‌روند كوهستان‌ها همواره جایگاه وحی و نخستین منبع الهام برای زندگی بشری بوده‌اند.بسیاری از تمدن‌های پر مایه و ماندگار در میان مردم كوهستان پا گرفته است.در كشور ما نیز تمدن‌های ایلام، ماد، هخامنشی و ساسانی در كوه‌های زاگرس تولد یافته‌اند.
بخش اعظم مردم ایران در نواحی كوهستانی و یا كنار رودهایی از این كوه‌ها سرچشمه می‌گیرند، به سر می‌برند. زندگی مردم كشورمان وابسته به كوهستان‌ها است و به همین دلیل باید توجه عمیقی نسبت به نواحی كوهستانی كشورمان داشته باشیم.
با افزایش ارتفاع در اكو سیستم‌های كوهستانی، بر شدت انوار ماوراء بنفش، گاما و دیگر انوار موج كوتاه و همچنین بر شدت وزش بادها افزوده، ولی از فشار و حرارت هوا كاسته می‌شود. افزایش ارتفاع در كوهستان، آب و هوا و شرایط اقلیمی متفاوت باعث به وجود آمدن انواع خاك‌ها و رویش گیاهان مختلف در دامنه‌ها و شیب‌های گوناگونی می‌شود و كاملاً روشن است كه شرایط اقلیمی، خاك و پوشش گیاهی متنوع، حیات وحش گوناگونی را در خود پرورش می‌دهد. این نوع تنوع اقلیمی، گیاهی و جانوری در كوه‌های بلندتر به مراتب افزون‌تر می‌شود ویژگی كوهستان در همین است.
در زاگرس، كوه‌ها به صورت رشته‌های موازی قرار گرفته و از جنوب به شمال به ارتفاع آنها افزوده می‌گردد.
وقتی از فراز قله‌ای در جنوب استان به سمت شمال نگاه كنیم، چندین ردیف سلسله كوه‌های پوشید از جنگل بلوط را می‌بینیم كه پی در پی و پشت سر هم به رنگهای سبز و بنفش و ارغوانی، اسرار انگیز و خیال انگیز، مانند سدی غیر قابل گذر در برابر ما ایستاده‌اند. بالاتر از همه این كوه‌ها و در میان آسمان، قله‌های بلند و سرفراز دنا- پوشیده از برف و از فاصله بسیار دور دیده می‌شوند.
عظمت و هیبت دنا به حدی است كه از دور نیز بر جان آدمی تأثیر می‌گذارد به نحوی كه برای مدت طولانی نمی‌توان چشم‌ها را از تماشای مناظر آن به سویی دیگر برگرداند.
كوه‌های دنا، اوج چین خوردگی زاگرس است. دنا یك قله تنها نیست. دنا رشته كوه مرتفعی است به طول 50 كیلومتر كه بیش از چهل قله بلندتر از چهار هزار متر در آن دیده می‌شود. بلندترین این قله‌ها با نام «سه قپ بیژن» 4435 متر ارتفاع دارد. بلندی یال این رشته كوه چهار هزار متر است وقتی كوهنوردان به این یال می‌رسند به راحتی می‌توانند در یكی دو روز چندین قله بلندتر از چهار هزار متر را زیارت كنند. ارتفاع این یال در گردنه بیژن كه تقریباً در وسط رشته كوه دنا است به 3200 متر كاهش می‌یابد. گذر از جاده جیب‌رو گردنه بیژن تنها در تابستان ممكن است دامنه‌های شمالی كوه دنا در بیشتر طول سال از برف پوشیده است.
ویژگی‌های طبیعی: منطقه حفاظت شده دنا ناحیه‌ای كاملاً كوهستانی است. اختلاف ارتفاع بلندترین و كم ارتفاع ترین نقاط منطقه به بیش از سه هزار متر بالغ می‌شود. چنین اختلاف ارتفاعی با وجود قله‌های بلند، دیوارهای عظیم و دره‌های عمیق ممكن گردیده است.
مرز شرقی دنا را گردنه بیژن و مرزهای شمالی، غربی و جنوبی آن را دو رودخانه ماربر و بشار مشخص می‌كنند. رود ماربر كه- در شمال دنا از شرق به غرب جاری است- با گذشتن از روستا و تنگ خرسان به رود خرسان تغییر نام داده و بعد از روستای میمند با تغییر جهت ناگهانی، به سمت جنوب پیچیده و پس از بریدن و گذشتن از تنگه‌ای باریك و عمیق و جنگلی، به رودخانه بشار می‌پیوندد كه در جنوب دنا از شرق به غرب جاریست.
رود پر آب حاصل از به هم پیوستن خرسان و بشار- كه یكی از مهمترین سر شاخه‌های كارون است- با نام خرسان به سمت غرب جریان می‌یابد. محلی كه دو رود خرسان و بشار به هم می‌پیوندند، منطقه‌ای جنگلی و بسیار زیباست ارتفاع این محل- كه پایین‌ترین نقطه منطقه حفاظت شده می‌باشد- 1300 متر است در حاشیه رودخانه‌های بشار و خرسان كه از جنگل بلوط پوشیده است گاهی دشتهای باریك و كوچكی قرار دارند كه در آنها برنجكاری مختصری صورت می‌گیرد، در حالیكه از قله‌های بلند بالای سرشان از برف پوشیده است.
در دامنه‌های دنا، دره‌های متعددی وجود دارد كه پر از چشمه‌های كوچك و بزرگ است بسیاری از این چشمه‌ها از زیر برف می‌جوشند و از دامنه‌های پر شیب دنا، كف آلود و پر شتاب سرازیر می‌شوند، از صخره‌های بلند فرو می‌ریزند، به هم می‌پیوندند و رودخانه‌های سرد، شیرین و زلال بشار و خرسان را تشكیل می‌دهند.
پوشش گیاهی دنا: در دامنه‌های جنوبی- تا ارتفاع 2500 متر- جنگل بلوط همه جا را پوشانده است در میان این درختان- در نواحی و ارتفاعات مختلف- گونه‌های جنگلی دیگری نظیر بنه، كیكم، ارژن، زالزلك، شن و انواع بادام كوهی نیز دیده می‌شود ولی تسلط كامل با بلوط است.
در ارتفاع بالاتر از 2500 متر، جنگل بلوط تمام شده و درختچه‌های ارژن، شن و انواع گون‌ها و درختان سرو كوهی ملاحظه می‌گردند از ارتفاع 3500 متر به بالا درخت و درختچه‌ نیز در دنا نمی‌روید و انواع گون‌ها و گیاهان علفی و پونه‌ای سطح زمین را- هرجا كه خاك باشد- می‌پوشانند.
از ارتفاع 4000 متر به بالا، بوته‌ها هم ناپدید می‌شوند ام‍ّا گیاهان كوچك و زیبایی خودشان را در پناه سنگ‌ها و شكاف صخره‌ها از فشار بادهای پرشتاب مصون نگه می‌دارند. برخی از این گیاهان در اوایل تابستان گل‌های ریز، رنگین و بسیار زیبایی به بار می‌آورند.
خالی بودن ارتفاعات دنا از گیاه، چندان باعث نگرانی نمی‌شود، چرا كه در قله‌ها آنچنان چشم انداز وسیع و بیكرانی در برابر چشم گشوده می‌شود كه كمتر كسی به پایین نگاه می‌كند وقتی آدمی به قله دنا می‌رسد، گویی به بام جنوب ایران راه یافته است.
در قله‌ها به دلیل یخبندان طولانی، حضور برف سال قبل تا تابستان و آغاز بارش برف در پائیز، گیاهان فرصت بسیار كوتاهی برای رشد و تكثیر دارند. عمر گلها در قله كوتاه است.
جز در فصل زمستان، در منطقه حفاظت شده دنا، همیشه انواعی از گل‌ها مشاهده می‌شوند.بعضی از گل‌های لاله كه در دنا می‌رویند ویژه این منطقه بوده و در جای دیگر دیده نمی‌شوند. گل بسیار زیبای لاله بیشه‌زار، یكی از این گل‌ها است.
دامنه شمالی دنا- جز در نواحی خرسان- فاقد پوشش جنگلی است ولی چمنزارهای وسیع و مراتع بسیار خوبی در این دامنه گسترده‌اند. شمال دنا ییلاق ایل قشقایی است.
وفور و تنوع گل در دنا پرورش زنبور عسل- كه در منطقه متداول است- می‌تواند رونق بسزایی دهد بسیاری از زنبور داران استان‌های همجوار در فصل‌های بهار و تابستان، كندویشان را به جوار دنا می‌آورند. عسل دنا طعم غریبی دارد.
حیات وحش دنا: حیات وحش دنا معرف سیمای جانوری زاگرس است. خرس‌های قهوه‌ای بزرگ، كبك‌های عظیم‌الجثه دری، انواع عقابها و كركس‌ها، پلنگ، گرگ، انواع گربه‌های وحشی- به ویژه گربه وحشی سیاه گوش كه تا كنون تصور می‌شد تنها در البرز زندگی می‌‌كند- همه را در دنا می‌توان مشاهده نمود. در منطقه حفاظت شده دنا، امكان دیدن پرنده بسیار زیبا و نادر هما- با پرواز آرام و پر شكوهش- بیش از هر جای دیگر است. هما در پرتگاه‌های بسیار بلند آشیانه می‌سازد. جانورانی مانند سمور، راسو و سنجاب ایرانی- كه از زیباترین سنجاب‌های جهان است و در احیای جنگل بلوط نقش اكولوژیك بسیار مؤثری دارد- به وفور در دنا دیده می‌شوند.
پرندگانی از قبیل شاهین، بحری، كبك، سنگ چشم، كمر كولی، انواع چكاوكها و سهره‌ها در دامنه‌های دنا زندگی می‌كنند. تعداد كبك دری در قله دنا بسیار زیاد است. گله‌های بیش از ده تایی كبك دری در طول یك روز راه‌پیمایی بارها دیده می‌شوند. شنیدن صدای دلنواز این پرندگان در دنا- بیش از هر موسیقی و آهنگی- روح آدمی را صیقل می‌دهد.
در طول سه سالی كه از حفاظت دنا می‌گذرد جمعیت جانوران دنا افزایش یافته است. اكنون در دنا برای دیدن خرس و بز و یازن نیازی به دوربین چشمی نیست.هما نادرترین پرنده جهان، در پرتگاه‌های دنا آشیانه می‌سازد.
ارزش‌های دنا: برخی از نقاط كره زمین به دلایل زمین شناسی، اقلیمی، تنوع گیاهی و جانوری و تنوع چشم انداز، از چنان ارزشی برخوردار‌اند كه هر نوع بهره‌برداری از آن جز حفاظت، تماشا و تحقیق، جنایت محسوب می‌شود دنا یكی از معدود نقاط با ارزش جهان است. زاگرس پدیده زمین شناختی كاملاً ویژه‌ای است. كه همه ارزشهای آن به درستی شناخته نشده است زاگرس در سطح جهانی مورد توجه و علاقه شدید دانشمندان و اكولوژیست‌ های كنجكاو قرار دارد این علاقه جهانی سال به سال بیشتر می‌شود. از طرف مراكز علمی و تحقیقاتی بین‌المللی در مورد حفاظت از همه پدیده‌های زمین شناختی، گیاهی و جانوری آن توصیه‌ها و پیشنهادهای مكرری در نشریات سازمان ملل به عمل آمده است. حفاظت مطلوب از منطقه حفاظت شده دنا برای كشورمان در سطح جهانی، حیثیت بالایی خواهد آورد.در سطح ملی نیز، كوه‌های دنا از نظر ورزشی، آموزشی و علمی، وسیعاً مورد توجه قرار دارند. دیدن دنا و رسید به قله‌های آن آرزوی هر كوهنوردی است.دنا سرچشمه بسیاری از رودخانه‌های بزرگ و سودمند كشورمان است. این كوه‌ها به عنوان ذخایر منابع آب، نقش تعیین كننده‌ای در سرنوشت كشورمان دارند.
وسعت و تنوع گیاهان جنگلی، مرتعی، دارویی،، خوراكی و زینتی دنا سرمایه ژنتیكی بسیار با ارزشی برای آینده كشورمان به حساب می‌آید. با پیشرفت علوم روز به روز بر ارزش گیاهان به عنوان ذخایر ژنتیك افزوده می‌شود. هر چند گیاهان دنا دقیقاً شناسایی نشده‌اند ولی سالها است كه تعداد زیادی از گیاهان منطقه به عنوان دارو مصرف می‌شوند. امروزه در سراسر جهان، گیاهان دارویی مورد مطالعه قرار گرفته و اساس صنعت داروسازی مدرن را تشكیل می‌دهد.
ارزش دنا از نظر ورزشی و تفرجگاهی برای مردم كهكیلویه و بویر احمد، استانهای همجوار و كشورمان بسیار بالا است. استراحت، قدم زدن و كوهنوردی در دنا، رفع خستگی، رشد و شكوفایی شخصیت، پالایش روح و روان و ایجاد عشق به سرزمین، مؤثر و تعیین كننده است در صورتی كه در منطقه حفاظت شده دنا با كارشناس، مأمور و امكانات مناسب مجهز گردد و محدوده آن سراسر كوه‌های دنا را در بر گیرد بی تردید این منطقه به یكی از بهترین مناطق حفاظت شده جهان تبدیل خواهد شد كه در جذب توریست‌های ورزشی و علمی به كشورمان بسیار مؤثر خواهد بود.
دنا در امر پژوهش و آموزش علوم زمین شناسی و زیست شناسی نیز مكان بسیار با ارزشی است. تنوع پدیده‌های بارز زمین شناختی و زیستی آن، دنا را به موزه‌ای عظیم و زنده از گیاهان، جانوران و همه پدیده‌های زمین شناسی تبدیل كرده است.گزینش استراتژی مناسبدر میان همه مناطق تحت حفاظت كشورمان، دنا از آن چنان عظمت و زیبایی برخوردار است كه بدون تردید می‌توان آن را همانند پارك ملی گلستان و پارك ملی ارومیه، یكی از با ارزش‌ترین میراث‌های طبیعی كشور به حساب آورد. در سطح ملی همانطور كه از تخت جمشید به عنوان عظیم‌ترین میراث تاریخی و فرهنگی حفاظت می‌شود باید از دنا نیز- با تمام ویژگی‌های زمین شناسی و حیاتی آن- به دقت حفاظت شود همان‌طور كه مردم كشورمان و جهان با دیدن تخت جمشید و میدان نقش جهان با تاریخ و هنر سرزمین ایران آشنا می‌شوند و عظمت آن را درك می‌كنند، با دیدن دنا نیز با طبیعت این سرزمین آشنا شده و در برابر شكوه بی‌مانندش سر تعظیم فرود خواهند آورد.
بادهای خنك و جانبخش دنا خستگی كار را در لحظه‌ای از تن می‌راند و به جای آن نشاط و سرمستی عمیقی می‌نشاند. هوای مطلوب این كوهستان‌ها و چشم‌انداز‌های بی كرانش كاری با جان آدمی می‌كند كه در هیچ مكان دیگری امكان‌پذیر نیست.برای گزینش مناسب‌ترین استراتژی در زمینه حفاظت از محیط زیست استان باید در سطح جهانی، ملی و استانی- هر سه باهم- اندیشید و هر نوع برنامه‌ریزی بایستی بر اساس چنین دید گسترده‌ای صورت گیرد.هر چند این سرزمین از نظر اقتصادی و تولید دارای منابع محدود بوده و بسیار آسیب پذیر و شكننده است ام‍ّا اگر به صورت معقول مورد بهره‌برداری قرار گیرد ارزش‌های آن جاودانه خواهد بود و نسل‌های آینده پی در پی خواهند توانست از آن بهره‌مند شوند.
حفاظت از محیط زیست این سرزمین در صورتی مؤفق خواهد بود كه سطح زندگی و دانش مردم تعالی یابد. بدون اقدام مؤثر مقامات اجرایی در تدوین توسعه پایدار برای استان، حفاظت از منطقه مؤفق نخواهد بود. هر نوع پیشرفت و توسعه در هر زمینه و در هر سطحی در صورتی كه همراه با سلامت و پاكی طبیعت نباشد، دست‌آوردی مطلوب برای مردم استان نخواهد داشت. دنا همانند یك معبد و پرستشگاه عظیم، سرزمین مقدسی است كه بیش از هر مكانی انسان را به پیچیدگی و عظمت دستگاه آفرینش آگاه می‌سازد.
امكانات كنترل و نظارت: منطقه حفاظت شده دنا به دلیل وسعت زیاد و كوهستانی بودن و همچنین به دلیل وجود روستاها و عشایر فراوان در كنار آن، به امكانات حفاظتی زیادی نیازمند است.در طی سه سالی كه از حفاظت دنا می‌گذرد در اثر تلاش مداوم و صمیمانه همه كاركنان اداره كل محیط زیست كهكیلویه و بویر احمد پیشرفت‌های چشمگیری در تمام زمینه‌ها صورت گرفته، ولی برای پیاده كردن همه اهداف حفاظت و ارائه خدمات برای مردم به كارشناس، به امور حفاظت، پاسگاه و امكانات بیشتری نیازمند است.
در حال حاضر دو پاسگاه در سیور و آب سپاه ساخته شده و اداره‌ای هم در سی سخت در حال احداث است اكنون منطقه یكصد و بیست هزار هكتاری دنا با كمتر از ده نفر مأمور كنترل می‌شود كه به هیچ وجه كافی نیست. در سه سال گذشته از چرای بی رویه دام در محدوده امن منطقه جلوگیری گردیده و از قطع اشجار و شكار حیات وحش نیز قاطعانه ممانعت به عمل آمده است. پوششی گیاهی با سرعت شگفت‌آوری در حال احیا و جمعیت حیات وحش رو به افزایش است. این مسأله توان بالای منطقه را برای ترمیم آسیب‌های وارد شده آشكار می‌كند و تاییدی است بر درستی امر حفاظت.
دنا گرانبهاترین میراث طبیعی مردم و سرزمین ماست. میراثی با ارزش جهانی و ملی كه باید به بهترین شكل نگهداری و حفاظت شود.مسئولیت حفاظت و نگهداری آن و همچنین مسئولیت جلوگیری از تخریب و آلوده شدن آن به عهده همه مردم و به خصوص مسئولین امور در استان است.
دنا مظهر و نمود سرفرازی و سرسختی عشایر و مردمی است كه در جوار آن زندگی می‌كنند و عاشقانه دوستش می‌دارند این مردم در طی هزاران سالی كه در دامن دنا زیسته‌اند برای دنا افسانه‌ها و ترانه‌های زیبایی ساخته‌ و سروده‌اند.دنا كه پدران سرفراز ما را در پناه خود پرورش داده، باید همچنان فرزندان برومندی را در دامن سرسبزش به بار آورد.همه موظفیم با همكاری صمیمانه، دنا را جاودانه، سرسبز، پاك و سرفراز حفاظت كنیم.
برگرفته از وبلاگ بویر احمد در پرشین بلاگ

[آبجی]

بافت قالی و قالیچه طی سالهای متمادی در میان عشایر استان کهگیلویه و بویراحمد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%87%DA%AF%DB%8C%D9%84%D9%88%DB%8C%D9%87_% D9%88_%D8%A8%D9%88%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%AD%D9%85%D 8%AF) ایران تکامل یافته است. بویژه بافت قالیچه در میان ایل نشینان و روستاییان بیشتر تولید می‌‌شود و به دلیل سهولت حمل و نقل طرفداران بیشتری دارد. قالی و قالیچه جزو وسایل ضروری زندگی ایل نشینان و جزء اصلی جهیزیه دختران می‌‌باشد.
قالی :
اجزای تشکیل دهنده قالی عبارت‌اند از: پود، تار، پُرز یا خواب قالی. در این استان جنس تارها از پنبه یا مخلوط پشم و مو است و جنس پودها از پشم یا پنبه می‌‌باشد. اما جنس پرز از پشم است و گاهی از کامواهای رنگی (اکریلیک) نیز استفاده می‌‌شود. دستگاههای بافندگی قالی و قالیچه در غالب نقاط این استان ساده بوده و توسط خود بافندگان ساخته می‌‌شود و مثل سایر عشایر و ایالات ایران از نوع دار افقی است. برای بافت یک قالی ممکن است یک یا دو زن به اتفاق هم کار کنند. زنان بافنده استان کهگیلویه و بویر احمد با تلفیق ذوق و سلیقه خود و با بکار بردن نقوش و طرحهای عشایری قالیهایی می‌‌بافند که بسیار زیباست. این نقوش برگرفته از پیشینیان و نسل‌های قبلی است که به بافندگان امروزی انتقال یافته است و با نقوشی از طبیعت پیرامون خود و اشیاء خود و اشیاء مورد علاقه تولید کنندگان ترکیب و مزین شده است. تعدادی از این نقوش به دلیل مجاورت عشایر کهگیلویه و بویراحمد با عشایر قشقایی و بختیاری وارد بافته‌های این عشایر شده است. یکی از نقوش تزیینی و قدیمی قالی‌های استان کهگیلویه و بویر احمد نقش حوض نام دارد. این نقشه مختص زمینه و متن قالی است. نقش حوض با استفاده خطوط شکسته فضاهای هندسی متن قالی بوجود می‌‌آید و بیشتر اوقات با نقوش گل خرده (نقوشی کوچک مانند گل پنج پر، چنگ و …) اطراف حوض‌ها و فضاهای خالی پر می‌‌شود. حوض انواع مختلفی دارد:
نقش حوض ساده: که بیشتر در قالبهای قدیمی (تقریباً ۱۳۰ سال پیش) دیده می‌‌شود. این نقش از یک مربع ساده تشکیل شده و در پیرامون آن هیچ نوع گل خرده‌ای وجود ندارد و در وسط آن نقش چنگ را می‌‌توان دید.
نقش حوض چند ضلعی: در این نوع نقش شکستگی خطوط بیشتر شده و اطراف و درون آن با خرده نقش پر شده است. در نمونه‌ای که تقریباً متعلق به ۹۰ سال پیش است، نقش حوض شش ضلعی که در پیرامون و درون با خرده نقش مزین شده است دیده می‌‌شود.
نقش حوض با نشان ساسانی: این نقش در قالی‌هایی که تقریباً قدیمی هستند وجود دارد.
چند حوض در وسط: نمونه‌هایی از قالی‌های متعلق به ۶۰ سال پیش به این طرف دیده شده است که نقش حوض‌های بزرگی در متن قالی و حوض‌های کوچکی پشت سر هم قرار گرفته اند.
حوض در حوض: در این نقش تنوع شکستگی‌ها بیشتر شده و شکلی را پدید می‌‌آورند که به نقش حوض در حوض معروف است. این نمونه‌ها در ۴۰ سال اخیر بیشتر دیده می‌‌شوند.
از دیگر نقوش رایج در استان کهگیلویه و بویر احمد نقش خشت می‌‌باشد. در این نوع نقش متن قالی به مربع‌های ۲۰ × ۲۰ سانتی متر تقسیم و درون هر مربع یک طرح مستقل از دیگری بافته می‌‌شود. پیرامون مربع‌ها با یک حاشیه ساده محاط شده است و درون خشت‌ها از شکل‌های ساده شده طبیعی و اشیاء مورد علاقه بافندگان منقوش می‌‌گردد. سرو یکی از شکل‌های ساده شده طبیعی است که در میان خشت‌ها بافته می‌‌شود. صنوبر و سرو که در جنگل‌های سرسبز این خطه به صورت تکه درخت دیده می‌‌شوند برای هنرمند قالیباف یاد آور سرسبزی جنگل و نمادی از شادابی و خرمی است. اصولاً سرو در هنر ایرانی به عنوان درخت مقدس و مظهر بهار و سرسبزی و مردانگی است. استفاده از سرو در تمدن آشوری و ایلامی و پس از آن در هخامنشی دیده شده است. سروهای قالی‌های عشایر کهگیلویه و بویر احمد به شکل یک سرو ایستاده با شاخه‌های افقی است. این نوع سرو در حجاری‌های تخت جمشید نیز دیده می‌‌شود. نقوش حیوانات در قالی‌های کهگیلویه و بویر احمد نیز رایج است. حیواناتی از قبیل: آهو، شیر، خرس، کبک، و ... که سمبل زیبایی، شجاعت و ... محسوب می‌‌شوند. از نقوش حیوانات نقش شیر اهمیت ویژه‌ای دارد. در بعضی از قالی‌ها یک یا دو شیر بزرگ در وسط قالی و شیرهای کوچکی در اطراف شیر بزرگ قرار می‌‌گیرند که نشاندهنده شجاعت و عظمت شیر بزرگ در برابر دیگر شیرها است. شیرهای بافته شده قالی‌های این خطه دارای یال و کوپال هستند. نقش سماور که در کنار نقش گیاهی بافته می‌‌شود و در سرتاسر متن قالی با تغییراتی در رنگ بافته می‌‌شود از نقوش دیگر قالی‌های عشایر استان کهگیلویه و بویر احمد است. از نقوش بکار رفته در قالی‌های عشایراز دو نقش نعلبکی و کله اسبی می‌‌توان نام برد که بیشتر در بافته‌های عشایر همجوار با عشایر قشقایی دیده می‌‌شود. این نقش به موازات حاشیه قالی، بصورت دو ستون با سرستون اسبی شکل در دو طرف قالی قرار می‌‌گیرد و یا د آور سرستون‌های تخت جمشید است.

حاشیه قالی‌های بویر احمد بسیار ساده است و شامل نقوش: سرو و زنگوله، پنجه خرسی، صنوبری، گلسرخی، کژدمی و پنجره‌ای می‌‌باشد. حاشیه‌های قالی‌های قدیمی دارای تنوع بیشتری است و از نقوش هندسی در آنها استفاده شده است .
گبه :
گبه عشایر کهگیلویه و بویر احمد، نوعی فرش با پرزهای بلند و چند پوده است که ابعاد آن حدود ۲۲۰ × ۱۵۰ سانتی متر می‌‌باشد. جنس پرزگبه‌های قدیمی از پشم خود رنگ و جنس تار آن مخلوط پشم و مو و پود آن از پشم بود. گبه‌های رنگی که اخیراً در این استان بافته می‌‌شوند تار آنها گاهی از پنبه تهیه می‌‌شود. عشایر کهگیلویه و بویر احمد از گبه جهت فرش کردن چادرهایشان استفاده می‌‌کنند. در گذشته این محصول کمتر جهت فروش به بازار عرضه می‌‌شد و چون محصولی خود مصرفی بود و در بافت آن قید و بندهای رایج بازار را نداشتند، نقوش و رنگهای دلخواه و متناسب سلیقه خود را در بافت گبه بکار مبردند. امروزه بعضی گبه بافان این استان مواد اولیه مصرفی را از سفارش دهندگان تحویل گرفته و در ازای بافت دستمزد دریافت می‌‌کنند. در طرح گبه از نقوش هندسی، بویژه نقوش حوضی شکل که به نقش حوض معروف است بسیار استفاده می‌‌شود. نقش حوض در گبه معمولاً از یک تا سه لوزی بزرگ در وسط و متن گبه تشکیل می‌‌شود. این نقش معمولاً در گبه‌های خود رنگ بکار می‌رود. نقش دیگری که در بیشتر گبه‌ها بکار می‌‌رود نقش چنگ است، که هم در گبه‌های خود رنگ و هم در گبه‌های رنگی دیده می‌‌شود. این نقش به صورت یک رو در گبه‌های خودرنگ و هم در گبه به کار می‌‌رود. چنگ یک رو نشاندهنده چنگی است که بازوهای آن به سمت خارج می‌‌باشد ولی بازوها و زواید چنگ دورو هم به سمت داخل و هم به سمت خارج بافته می‌‌شود. گاهی چنگ در تمام سطح گبه، پشت سرهم و چسبیده به یکدیگر تکرار می‌‌شود و گاهی نیز به صورت گلهای جدا از هم در گبه به کار می‌‌رود.
نقوش گبه :
نقش شیر: از دیگر نقوش گبه است که هم در گبه‌های رنگی و هم در گبه‌های خودرنگ کاربرد دارد. نقش شیرها گاهی به صورت تک و کوچک در بین گلهای متنوع کوچک و گل خرده‌ها بافته می‌‌شود. گاهی اوقات شیرها پشت سرهم به صورت کوچک تکرار می‌‌گردد. پاره‌ای اوقات نیز شیرها بزرگ هستند و بصورت یک شیر تنها یا دو شیر نشسته روبروی هم یا ایستاده که شمشیری در دست دارند. به نشانه قدرت و جنگجویی دیده می‌‌شوند فضای اطراف شیرها نیز با گلهای کوچک پر می‌‌شود. نقش قاب قرآنی: این نقش که همان نقش بوته است، بدلیل تزئینات بوته‌ها در اطراف قرآن‌ها به نام قاب قرآنی معروف است و در گبه‌های رنگی یا خود رنگ بکار می‌‌رود. گاهی اوقات تمام سطح گبه را می‌‌پوشاند. این نقش از روزگاران قدیم بر روی انواع دستبافت‌ها مانند: قلمکار، قالی و ترمه بکار رفته و رایج‌ترین نوع آن به «بته جقه ای» مشهور شده است.
نقش گل و بلبل: در این نقش که از رایج‌ترین نقوش گبه‌های عشایر کهگیلویه و بویر احمد است، دو بلبل روبروی یکدیگر بر روی یک شاخه گل که گل‌های آن همان نیم گل‌های هشت پر است نشسته اند. نقش گل خرده: از نقوشی است که در گبه‌های خود رنگ استان کهگیلویه و بویر احمد رایج است. گل خرده‌ها از نقوش متنوعی مانند چنگ و ستاره تشکیل می‌‌شوند و متن گبه با این نقوش کوچک و با نظمی خاص پر می‌‌شود. از دیگر نقوش این استان که در گبه‌های رنگی و خود رنگ عشایر بکار می‌‌رود نقش ستاره است که در کنار یکدیگر بافته شده و حد فاصل آنها شکلی شبیه لوزی ایجاد می‌‌شود. نقش کاجی: نقش کاج که مانند سرو مظهر سرسبزی و جوانی و زندگی است در گبه‌های عشایر استان کهگیلویه و بویر احمد به صورت درخت‌های کاج جدا از یکدیگر تمام متن گبه را می‌‌پوشاند. نقش کاجی در بعضی از گبه‌های خودرنگ مناطق تولید گبه (از جمله سربیشه) دیده می‌‌شود. نقش گل کلمی: این نقش شبیه کلم باز شده است. این نگاره شباهت زیادی به گل شاه عباسی بدون ساقه و برگ دارد. نقش سماوری: این نقش در تمام متن گبه تکرار می‌‌شود. در کنار ورودی سماورها نقش سروی که سر آن کمی خم شده است دیده می‌‌شود. نقش سماوری روی گبه‌ها با نقش سماوری قالی‌ها متفاوت است. حاشیه گبه‌های کهگیلویه و بویر احمد مانند حاشیه قالی ساده ولی هندسی تر است. از معروف‌ترین و زیباترین حاشیه‌ها می‌‌توان از حاشیه شیری، حاشیه خشت، حاشیه گل، حاشیه چنگ و حاشیه کژدمی نام برد.
گلیم بافی :
گلیم بافی در این استان بیشتر توسط زنان و دختران عشایر و روستایی و در بیشتر مناطق استان بافته می‌‌شود. سابقه گلیم بافی در این استان بسیار طولانی و شباهت زیادی به گلیم بافی در استان فارس دارد. از مراکز مهم گلیم بافی می‌‌توان موردراز علیا، موردراز سفلی، گنجه کان، یوسف آباد، سپیدار و تنگ سرخ در نزدیک یاسوج و منطقه سادات محمودی در ۱۰۵ کیلومتری یاسوج را نام برد. منطقه مهم دیگر تولید گلیم منطقه "بهمنی" سردسیر از توابع دهدشت واقع در ۲۵۰ کیلومتری یاسوج را نام برد. منطقه مهم دیگر تولید گلیم منطقه دوگنبدان نیز در نقاطی مانند: سربیشه، بید زرد، دره پلنگی و ... بافت گلیم رواج دارد. در بی بی حکیمه در ۸۵ کیلومتری دو گنبدان که منطقه‌ای عشایری است، بافت گلیم از رونق ویژه‌ای برخوردار است. نقوش بکار رفته در گلیم‌های عشایری استان کهگیلویه و بویر احمد بسیار متنوع است که از میان آنها می‌‌توان به نقش شانه یا شونه اشاره کرد. این نقش در اکثر نقاط استان در بافت گلیم بکار می‌‌رود ولی در هر منطقه با منطقه دیگر متفاوت است. نقش لوزی: نقشایه دیگری است که در گلیم‌های عشایر استان دیده می‌‌شود. تنوع رنگ آمیزی و تنوع نقش لوزی در مناطق تولید گلیم، بویژه در مناطق سادات محمودی بسیار چشم گیر است. نقش آغاجری: یکی دیگر از نقوش رایج در گلیم این استان است که همیشه در ترکیب بندی افقی به کار می‌‌رود احتمال دارد بدلیل مجاورت عشایر این استان با عشایر قشقایی این نقش از گلیم‌های آنها اقتباس شده باشد. نقش چهارپر: از نقوش بسیار جالب گلیم‌های این منطقه است که معمولاً بصورت تک گل‌های مجزا از یکدیگر در ترکیب بندی‌های افقی و لوزی دیده می‌‌شود. نقش خراسانی: این نقش که معمولاً در ترکیب بندی افقی گلیم‌های عشایری به کار می‌‌رود به دو شکل متفاوت مشاهده شده است. نقش چنگ: نقش زیبایی است که زینت بخش بسیاری از گلیم‌های منطقه است و اغلب درترکیب بندی لوزی مشاهده می‌‌شود. دیگر نقوش بکار رفته در گلیم‌های این خطه عبارت‌اند از: نقش پرنده، نقش دانه بیگی، نقش گل تهرانی، نقش فی البداهه. حاشیه گلیم‌های استان کهگیلویه و بویر احمد بسیار ساده است و تنوع کمتری در آن دیده می‌‌شود. معروف‌ترین حاشیه‌ها عبارت‌اند از: حاشیه خراسانی، حاشیه هفت و هشت، حاشیه کتابی و حاشیه بندروی.
سیاه چادر :
سیاه‌چادر نوعی مسکن متحرک و سنتی است که مختص عشایر کوچ رو می‌‌باشد. عشایر کهگیلویه و بویر احمد به این مسکن "بهون" می‌‌گویند. سیاه چادر از موی بز و به‌وسیله زنان بافته می‌‌شود و به دو نوع تابستانی و زمستانی تقسیم می‌‌گردد. عشایر به علت زندگی متحرک ناگزیر از زندگی در سیاه چادر هستند. چرا که دارای ویژگیهایی است که با شیوه زندگی آنها کاملاً هماهنگ و متناسب است: _ وزن و اندازه مناسبی جهت حمل و نقل توسط چهار پایان و راههای صعب العبور دارد. _ جمع آوری و بر پا ساختن آن به سهولت انجام می‌‌گیرد. _ در مقابل تغییرات آب و هوایی (باد، باران و آفتاب) مقاوم است. _ تهیه و تولید آن توسط افراد خانوار امکان‌پذیر است. سنت بافت چادر از موی بز سابقه‌ای دیرینه دارد این سنت تا به امروز بی هیچ تغییری ادامه یافته است. بافت سیاه چادر توسط عشایر استان کهگیلویه و بویر احمد در بیشتر نقاط این استان رایج است. این محصول صرفاً به منظور رفع نیازمندیهای محلی انجام می‌‌گیرد. سیاه چادرهای عشایر استان کهگیلویه و بویر احمد به دو صورت "بهون" (چادر زمستانی) و "گرمه" (چادر تابستانی) است
جاجیم :
از بافته‌هایی است که در بیشتر نقاط روستایی و عشایری استان کهگیلویه و بویر احمد رواج دارد. این محصول سبک و ارزان و وسیله مناسبی برای عشایر کوچنده جهت زیر انداز، رو انداز، رختخواب پیچ و ... بشمار می‌آید. در قدیم از این بافته برای پوشش روی کرسی‌ها استفاده می‌‌کردند. نقوش جاجیم‌های کهگیلویه و بویر احمد متنوع و زیبا هستند و از آن میان می‌‌توان به نقش ماریو (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88&action=edit)، نقش خشت، نقش آغاجری، نقش لوزی و نقش ماشورکش اشاره کرد. در سالهای اخیر تولید جام جیم بسیار کاهش یافته است. عشایر منطقه جاجیم مورد نیاز خود را از شهرهای شیراز، بهبهان و ... خریداری می‌‌کنند. البته دربعضی از سیاه چادرها و منازل نمونه‌های قدیمی آن هنوز وجود دارد و در بعضی مناطق کم و بیش تولید جاجیم انجام می‌‌شود. از جمله در منطقه «کاکون» که جاجیم‌های (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AC%D8%A7%D8%AC%DB%8C%D9%85&action=edit) زیبایی دارد. بافت جاجیم با دستگاه چهار وردی است که از دو تیر چوبی به طول حدود ۱۱۰ سانتیمتر (که به موازات یکدیگر و به فاصله حدود ۷ متر به‌وسیله چهار میخ چوبی بر روی زمینی محکم شده اند) انجام می‌‌شود.این وسیله، امکان تولید دو قطعه جاجیم با عرض حدود ۷۵ و طول نزدیک به ۳ متر را میسر می‌‌سازد انجام می‌‌شود. قطعات بافته شده از طرف طول به یکدیگر دوخته شده و جاجیمی به طول ۵ متر و عرض ۲ متر بدست می‌‌آید
منبع دانشنامه رشد

[آبجی]

خبرگزاري ميراث فرهنگي ـ اكوتوريسم و جاذبه‌ها ـ جاذبه‌هاي اكوتوريستي هر منطقه بهانه‌اي است براي مهمان شدن گردشگران به اين مناطق جذاب. در اين ميان استان چهارمحال و بختياري در عين وسعت كم خود، مناطق بكر و دست نخورده‌اي دارد كه گردشگران را با مهرباني ميزبان است. اين استان ارتفاع زيادي از سطح دريا دارد و همين امر باعث شده است گردشگران رنج دوري راه را بر خود هموار كنند تا مگر تابستان‌ها در آب و هواي خنك آن نفسي تازه كنند. آنچه مي‌خوانيد نگاهي گذرا به برخي از جاذبه‌هاي طبيعي و گردشگري استان چهارمحال‌و بختياري است.

تالاب چغاخور
تالاب بين‌المللي و زيباي چغاخور با مساحتي حدود دو هزار و 300 هكتار در دامنه ارتفاعات "برآفتاب" و "كلار" (با سه هزار و 830 متر ارتفاع) در نزديكي شهر "بلداجي" واقع شده است. اين تالاب در مسير جاده شهركرد- خوزستان قرار گرفته و از شهركرد 65 كيلومتر فاصله دارد.

فضاي وسيع و هواي لطيف و چشم‌اندازهاي بديع همراه با آواز و پرواز پرندگان مهاجر و بومي، اين تالاب را در رديف يكي از كانون‌هاي مهم جذب گردشگري در استان قرار داده است.
ويژگي منحصر به فرد تالاب، زيست نوعي ماهي از خانواده گامبوزيا (ماهي گورخري) در اين مكان است. بهترين فصول بازديد از اين تالاب بهار و تابستان است. تالاب‌هاي "گندمان" و "سولقان" از ديگر تالاب‌هاي دائمي استان است كه در نزديكي اين تالاب واقعند.

راه دسترسي آسفالته، آب آشاميدني، سرويس بهداشتي، فضاي سبز، سكوي‌نشيمن، دسترسي به واحد اقامتي و پذيرايي و پاركينگ از امكانات و تسهيلات اين تالاب محسوب مي‌شود.

چشمه ديمه:
چشمه ديمه، سرچشمه اصلي زاينده رود قبل از ايجاد تونل‌هاي كوهرنگ، در ده كيلومتري "چلگرد" و در مجاورت روستاي ديمه واقع گرديده است. آب اين چشمه از گواراترين آب‌هاي جهان است و خواص درماني (جلوگيري از پوسيدگي دندان و درمان سنگ كليه) نيز دارد.
مناظر زيبا و چشمگير و فضاسازي‌هاي اطراف چشمه، اين مكان را در رديف زيباترين گردشگاه‌هاي شهرستان كوهرنگ قرار داده است.
بهترين فصول بازديد از اين جاذبه بهار و تابستان است.

راه دسترسي آسفالته، آب آشاميدني، سرويس بهداشتي، فضاي سبز، سكوي نشيمن، دسترسي به واحد اقامتي و پذيرايي، پاركينگ، آلاچيق، زمين‌هاي ورزشي و بازي كودكان، امكانات و تسهيلاتي است كه مسافران به اين چشمه‌ مي‌توانند از آن بهره ببرند.

چشمه كوهرنگ
اين چشمه با دبي آب بسيار زياد از دامنه‌هاي "زردكوه" سرچشمه مي‌گيرد و پس از گذر از پيچ و خم‌هاي فراوان به درياچه سد كوهرنگ مي‌ريزد و از تونل اول كوهرنگ وارد زاينده رود مي‌شود.
مناظر بسيار زيباي طبيعي اطراف چشمه و حضور عشاير در منطقه زيبايي آنرا دوچندان كرده است.
دستيابي به اين نقطه كه بيشتر در فصول بهار و تابستان جهت بازديد توصيه مي‌شود، براحتي با هر نوع خودرو امكان‌پذير است.

راه دسترسي مناسب، آب آشاميدني، فضاي سبز دسترسي به هتل كوهرنگ از جمله امكانات و تسهيلات اقامت كنار اين چشمه است.

چشمه برم
چشمه مصفاي "برم" در مركز شهر لردگان واقع شده و با شهركرد 150 كيلومتر فاصله دارد.
اين چشمه پر آب علاوه بر تامين آب كشاورزي، يكي از سرشاخه‌هاي كارون به حساب آمده و چشم‌انداز زيبايي را براي شهر لردگان بوجود آورده است. اطراف اين چشمه به‌صورت پاركي جهت تفرج و گذراندن اوقات فراغت اهالي شهر لردگان و گردشگران فضاسازي شده است.

امكانات و تسهيلات: جاده آسفالته، فضاي سبز، سرويس بهداشتي، آب آشاميدني، سكوي نشيمن، دسترسي به واحد پذيرايي و اقامتي، تجهيزات جهت بازي كودكان، پاركينگ.

چشمه‌هاي مولا و سرداب
اين دو چشمه با فاصله نسبتا" نزديك به هم به ترتيب در مجاورت روستاي "آليكوه" و "رستم آباد" از توابع شهرستان اردل، از چشم اندازها و مناظر بسيار زيبايي برخوردارند و هر روز به‌ويژه روزهاي تعطيل پذيراي صدها گردشگر و مسافر از نقاط مختلف است.
براي رفاه مسافران اقدامات زيرساختي از قبيل جاده دسترسي، ساخت سكوي نشيمن و سرويس بهداشتي در اين دو مكان صورت گرفته است. فاصله اين نقاط تا شهركرد 120 كيلومتر مي باشد.

دشت لاله‌هاي واژگون
اين دشت در 12 كيلومتري "چلگرد" و در نزديكي روستاي "بنواستكي" از توابع شهرستان كوهرنگ واقع شده است. وسعت زياد (سه هزار و 400 هكتار) پوشش گياهي بسيار زيبا و ارزشمند، لاله‌هاي واژگون (اشك مريم) در دو نوع قرمز و زرد و نيز نزديكي به ديگر جاذبه‌هاي قطب سياحتي كوهرنگ از اين منطقه تفرجگاه بسيار مناسبي ساخته است. زمان رويش و شكفتن لاله‌هاي واژگون در اين دشت از اواسط فروردين ماه شروع و تا اواخر ارديبهشت ادامه دارد.

امكانات و تسهيلات
راه دسترسي آسفالته، آب آشاميدني، سرويس بهداشتي، فضاي سبز، سكوي نشيمن، دسترسي به هتل كوهرنگ، پاركينگ.

منطقه حفاظت شده تنگ صياد
اين منطقه 21هزار و 600 هكتار مساحت دارد و پارك ملي "تنگ صياد" را با وسعتي معادل پنج هزار و 400 هكتار در دل خود جاي داده است. دستيابي به اين منطقه از طريق محور مواصلاتي شهركرد- اصفهان ميسر است.
تنگ صياد به واسطه دارا بودن تپه ماهور هاي متعدد زيستگاه مناسبي جهت گونه قوچ و ميش است.
كوهستان‌هاي جنوبي منطقه صخره‌هاي صعب‌العبور دارد كه جمعيت قابل توجهي از پلنگ، كل و بز در آن زندگي مي‌كنند.
از ديگر جانوران منطقه مي توان گرگ، روباه، شغال، كفتار و پرندگاني همچون كبك دري، كبك چيل، تيهور و عقاب را نام برد.
در اين منطقه امكان شكار با كسب مجوز لازم از سازمان حفاظت محيط زيست وجود دارد.
نزديكترين شهر به منطقه تنگ صياد "فرخشهر" است.

امكانات و تسهيلات
راه دسترسي آسفالته، آب آشاميدني، سرويس بهداشتي، فضاي سبز، سكوي نشيمن، دسترسي به واحدهاي پذيرايي و اقامتي شهركرد، پاركينگ.

منطقه حفاظت شده سبزكوه
اين منطقه زيبا با وسعتي در حدود 62هزار هكتار در سه شهرستان بروجن، لردگان و عمدتا" اردل گستردگي دارد و داراي اكوسيستم هاي ويژه و چشم اندازهاي طبيعي، مرتعي، جنگلي و كوهستاني مي باشد. آبشارهاي پرآب و ديدني مثل تنگ زندان و معدن زيبايي منطقه را دوچندان كرده است.
اين منطقه سه نوع آب و هوا دارد و به تبع آن جانوراني چون پلنگ، خرس قهوه اي، سنجاب بلوطهاي غرب ايران، كل، بز و كيك دري در اين منطقه زندگي مي كنند.

امكانات و تسهيلات:راه دسترسي آسفالته، فضاي سبز، آب آشاميدن، فاصله تا اولين پمپ بنزين

آبشار آتشگاه
اين آبشار در 190 متري شهركرد و در 40 كيلومتري شهر لردگان در دره‌اي روح افزا به طول 2 كيلومتر قرار گرفته است.
مسير اين آبشار از محل چشمه تا اتصال به رودخانه خرسان را فضاي سرسبز و بي‌نظيري از انواع درختان و گياهان جنگلي فراگرفته است.
شيب زياد و پستي و بلندي‌هاي دره، آبشارهاي كوچك متعددي را ايجاد كرده است.
پيوند عناصر زيباي طبيعي مانند دره،سبز زار و اقليم مناسب، فضاي بسيار فرح بخشي را جهت تفرج در اين مكان فراهم مي آورد.
سراسر بهار و تابستان اين آبشار جهت بازديد مناسب است.

امكانات و تسهيلات: جاده آسفالته، آب آشاميدني، سكوي نشيمن، فاصله تا اولين پمپ بنزين (لردگان 40 كيلومتر) دسترسي به مهمانسراي جهانگردي لردگان، سرويس بهداشتي، پاركينگ و كمپينگ.

آبشار دره عشق
آبشار دره عشق در منطقه "مشايخ" (شهرستان اردل) در مجاورت روستاي "دره عشق" در فاصله 110 كيلومتري شهركرد واقع شده است. اين آبشار با سرعت زياد از دل كوه بيرون مي‌جهد و بيش از 100 متر ارتفاع دارد. در كنار اين آبشار رود كارون به آرامي جاري است و در تركيب با انارستان‌ها و شاليزارهاي روستاهاي دره عشق و دورك شاهپوري، فضاي شگفت انگيزي را بوجودآورده است.
در اكثر فصول سال بويژه بهار بازديد از اين آبشار مناسب است.

امكانات و تسهيلات
جاده دسترسي آسفالته، پاركينگ، آب آشاميدني، فضاي سبز.

پارك جنگلي پروز
در منتهي‌اليه حدود جنبي استان در 50 كيلومتري لردگان، گردشگاه زيباي "پروز" با طبيعت بهشتي خود در امتداد دره‌اي سبز قرار گرفته است.
فضاي دنج و خلوت، سايه سار درختان بلند و قد كشيده اين پارك، چشمه‌هاي زلال متعدد به‌علاوه شاليزارهاي پراكنده و درختان جنگلي اطراف، تصويري زيبا از طبيعت خداوندي را جلو چشم هر بيننده‌اي به نمايش مي‌گذارد. به‌طوري‌كه كمتر گردشگر و بازديد كننده‌اي است كه با يكبار ديدن ميل بازديد مجدد در دلش موج نزند و مسحور صحنه‌ها و مناظر زيباي اين طبيعت دست نخورده نگردد. اين پارك جنگلي فضاي بسيار مناسبي براي استراحت و گردش خانواده‌ها و اردوهاي دانش آموزي و دانشجويي است.

امكانات و تسهيلات
جاده آسفالته، فضاي سبز، سكوي نشيمن، سرويس بهداشتي، پاركينگ، دسترسي به واحدهاي اقامتي لردگان، فاصله تا پمپ بنزين لردگان (50 كيلومتر).

گردشگاه سياسرد
چشمه سياسرد در پنج كيلومتري شهر بروجن قرار گرفته است. هواي خنك و مطبوع و درختان زيبا و كهنسال اطراف اين چشمه مكاني بسيار زيبا براي تفرج و استراحت ساكنين شهر بروجن و ساير گردشگران بوجود آورده است. به طوري‌كه همه روزه و به‌ويژه در روزهاي تعطيل اين مكان شاهد گشت و گذار تعداد زيادي از مسافران و گردشگران است.
فضاسازي‌هاي مناسب و سهل الوصول بودن ميل به بازديد از اين گردشگاه را دوچندان كرده است.

امكانات و تسهيلات
جاده آسفالته، فضاي سبز، سرويس بهداشتي، سكوي نشيمن، دسترسي به واحدهاي اقامتي و پذيرايي شهر بروجن، تجهيزات جهت بازي كودكان، پاركينگ، آب آشاميدني.

غار سراب
غار سراب در 56 كيلومتري جنوب غربي شهركرد و حدود 7 كيلومتري شهر "باباحيدر" (شهرستان فارسان) در مسير دره‌اي زيبا و معتدل، در مجاورت روستاي اميدآباد قرار گرفته است.
از انتهاي جاده آسفالته تا دهانه غار بايد حدود 15 دقيقه پياده روي كنيد.
اين غار شگفت‌انگيز دو دهانه دارد و به‌دليل وجود موانع طبيعي بيش از 600 متر از آن قابل دسترسي نيست از يكي از دهانه‌هاي غار، آبي خروشان و خنك بيرون مي‌آيد ارتفاع شقف غار در بعضي از نقاط به 15 متر مي‌رسد در دالان طويل غار قنديل‌هاي آهكي زيبا به وفور وجود دارد و فرآيند تشكيل اين قنديل‌ها ادامه دارد.

امكانات و تسهيلات
آب آشاميدني، دسترسي به واحدهاي پذيرايي فارسان، دسترسي به پمپ بنزين فارسان، جاده آسفالته

غار يخي چما
در فاصله 25 كيلومتري "چلگرد" در نزديكي روستاي "شيخ عليخان" يكي از نادرترين و اعجاب انگيزترين غارهاي منطقه به نام "غار يخي چما" با قنديل‌هاي فراوان يخي واقع شده است.
از زيريخ‌هاي اين غار چشمه‌اي با آب سرد در جريان است كه در نهايت به سد كوهرنگ مي‌ريزد.
قرار گرفتن در دره‌هاي عميق و انباشت حجم برف‌هاي چندين ساله در اين مكان سبب شده قنديل‌هاي يخ و توده‌هاي عظيم برف به صورت دائمي و در تمام فصول سال باقي بمانند.

كمربند سبز حاشيه زاينده رود
تمامي مسير حاشيه زاينده رود از سامان تا "قراقوش" (نزديك سد زاينده رود) داراي مناظر زيبا و چشم نواز است كه از تركيب رودخانه، باغ‌هاي سرسبز دوطرف جاده و هواي پاك بوجود آمده است.
اين مسير بدليل وجود مجموعه‌هاي تفريحي در محل پل "زمانخان" شرايط اقليمي مساعد در حدود 9 ماه از سال و دسترسي نزديك به مركز استان و شهرهاي استان اصفهان هميشه مورد توجه گردشگران بوده است.
در انتهاي اين مسير سد و درياچه زاينده رود وجود دارد كه به نوبه خود زيباست. در اين مسير زاينده رود هنوز از مناطق صنعتي عبور نكرده و رنگ آبي و تميز آب همراه با هواي مطبوع و باغ‌هاي سرسبز اطراف آن بسيار دلپذير است.

حاشيه رود كارون
سرشاخه‌هاي متعدد رود كارون در قلمروهاي غربي و جنوب غربي استان شامل لردگان، خانميرزا، فلارد، جنوب بازفت و جنوب شهرستان اردل جريان دارند. اين منطقه عناصر ارزشمند گردشگري‌اي همچون آب و هواي مناسب و دلپذير در اكثر فصول سال، نزديكي و دسترسي مناسب به خوزستان از طريق جاده‌هاي آسفالته و وجود جنگل‌هاي متراكم بلوط در حواشي مسيرهاي اصلي دارد.
اين رودخانه از دره‌هاي شگفت‌انگيزي عبور مي‌كند و در تركيب جريان رود، جنگل‌هاي بلوط و كوه مناظر بديعي را عرضه مي‌كند.
از جمله بهترين اين مناظر را در مسير جاده شهركرد- خوزستان در روستاي دوپلان (110 كيلومتري شهركرد) مي توان مشاهده كرد.

آبشار تونل كوهرنگ
اين آبشار از سرازير شدن آب تونل اول كوهرنگ به‌وجود آمده است. اين تونل جهت انتقال آب چشمه كوهرنگ و ديگر چشمه‌هاي اطراف به زاينده رود در سال 1332 در منطقه كوهرنگ، جايي كه اكنون شهر توريستي چلگرد ـ مركز شهرستان كوهرنگ ـ قرار دارد، ايجاد شد. تلاش براي انتقال اين آب به زمان‌هاي قديم برمي‌گردد. در زمان صفويان تلاش براي ايجاد شكاف در كوه كاركنان و انتقال آب، راه به جايي نبرد.
(اين شكاف كه در نزديكي تونل است، خود يكي از ديدني‌هاي تاريخي منطقه است)
آبشار اين تونل و فضاهاي بسيار زيباي اطراف آن مناظر بسيار زيبايي را براي هر ببننده‌اي ايجاد كرده است.
در تمام فصول سال ـ حتي زمستان ـ به سبب نزديكي با پيست اسكي چلگرد اين مكان مورد بازديد گردشگران قرار مي‌گيرد.