ریپورتر
3rd March 2010, 12:15 PM
موقعیت جغرافیایی
معدن انگوران در فاصله 125 کیلومتری جنوب‌غرب زنجان و در منطقه‌ای با ارتفاع متوسط 2950 متر از سطح دریا قرار گرفته است. بلندترین ارتفاع منطقه کوه بلقیس میباشد که 3200 متر از سطح دریاهای آزاد ارتفاع دارد. از نظر مختصات جغرافیایی، معدن در محدوده '20 °47 طول شرقی و '40 °36 عرض شمالی واقع شده است. این منطقه بین سه استان زنجان در شرق، آذربایجان غربی در شمال و شمال‌غرب و همچنین استان کردستان در جنوب و جنوب‌غرب واقع گردیده است. میانگین رطوبت در فصل سرد 60% و 40% در فصل گرم میباشد.
تاریخچه
اولین پروانه بهره‌برداری معدن در سال 1301 صادر و در همان سال لغو شده و سپس در سال 1324 پروانه مزبور به شرکت اتحادیه سرب و روی انگوران منتقل و کار استخراج به روش زیرزمینی و غیرسیستماتیک آغاز می‌گردد.
در سال 1348، پس از واگذاری سهام به شرکت کالسیمین، مقدمات طراحی روباز آغاز گردیده و در سال 1352 کار استخراج روباز بصورت پلکانی اجرا می‌گردد که کماکان همین روش در معدن انگوران بکار گرفته می‌شود.
پارامترهای فنی که برای طراحی معدن منظور شده است به شرح ذیل می باشد.
1- متد استخراجی : روباز پلکانی
2- شیب نهایی معدن مطابق طرح در سنگ باطله 45 درجه
3- شیب نهایی معدن مطابق طرح در ماده معدنی 35 درجه
4- ارتفاع پله ها 10 متــر ( به استثنای بالاترین افــق در بخش شــرقی که 15 متر می باشد).
5- شیب ایستایی دیواره پله ها در باطله 74 درجه
6- شیب ایستایی پله ها در ماده معدنی 60 درجه
7- وزن مخصوص سنگ باطله برجا 5/2 تن بر مترمکعب
زمین‌شناسی ساختاری
از نظر ساختاری، کانسار انگوران در یک تاقدیس آهکی قرار گرفته است که این تاقدیس در مراحل بعدی به صورت پلانج‌دار در آمده است.
در منطقه انگوران گسله‌های بزرگی دیده می‌شود که محل آنها منطبق بر دره‌های عمیق منطقه است. برخی از آنها چنان عملکرد جدیدی دارندکه حتی تراورتن‌های کواترنر را قطع نموده‌اند.
یکی از این گسله‌ها، گسله ضلع شرقی معدن است و آهک کریستالین ضلع شرقی را از ماده معدنی و آهکهای کمربالای آن جدا می‌نماید. گسله دیگر با روند شمال‌شرق-جنوب‌غرب است که با شیب °85 و عملکرد نرمال، ماده معدنی را در ضلع جنوبی پائین انداخته است. بخش سولفوره کانسار نیز عمدتاً در بخش جنوبی این گسله دیده می‌شود.
ستیغ کوهها را آهکهای کریستالین و آهکهای قم تشکیل می دهد. از طرفی گنبدهای آندزیتی و بازالتی نیز بصورت ارتفاعات نسبتاً مرتفع در شرق و جنوب‌شرق معدن دیده می‌شوند.
ویژگیهای کانسار انگوران
بطور کلی ماده معدنی از نظر ژئومتری به دو صورت دیده می‌شود که یکی به صورت لایه‌ای شکل بوده که با ضخامت حدود 100 الی 260 متر شیبی حدود 20 تا 30 درجه به سوی شرق دارد و گسترش طولی ان به دلیل نقصان کارهای اکتشافی هنوز مشخص نشده است. شکل دیگر کانسار بصورت عدسی شکل و یا گلابی‌شکل؟ است که در بین شیست و آهک کریستالین قرار گرفته است.
منطقه‌بندی کانسار
ماده معدنی از دو قسمت سولفوره در پائین و اکسیده (کربناته-سیلیکاته) در بالا تشکیل شده است. بخش کربناته عمدتاً حالت شیستی و متورق دارد و گاه حالت متراکم نیز در آن دیده می‌شود و در اثر فرآیندهای تکتونیکی ساخت برشی نیز در آن ایجاد شده است. به لحاظ آنکه بخش سولفوره در اعماق قرار دارد، در حال حاضر تنها بخش کربناته استخراج می‌شود.
کانی‌شناسی
الف- بخش اکسیدی
کانی اصلی این بخش، کربنات روی یا اسمیت‌زونیت (ZnCO3) است. بخشی از کربنات روی که از خلوص بیشتری برخوردار بوده و دارای رنگ سفید بوده و حالت پودر‌‌مانند دارد اصطلاحاً کالامین نامیده می‌شود. کانی اخیر در بخشهای بالائی کانسار فراوان‌تر است و مشخص کننده مرز بالایی کانسار با آهک کریستالین است. مقادیری همی‌مورفیت نیز در بخش اکسیده حضور دارد. کانی اصلی سرب در این بخش، کربنات سرب یا سروزیت (PbCO3)است که در مواردی می‌متیت و پیرومورفیت بصورت پاراژنتیک آنرا همراهی می‌نماید.
کانیهای گانگ در درجه اول کلسیت و کوارتز و در درجه دوم، کائولینیت، سریسیت، مونتموریلونیت، کلریت، هماتیت، گوتیت و گرافیت است. ضمناً مقادیری از کانیهای منگنز مانند پیرولوزیت و دیگر کانیهای منگنز‌دار به صورت لکه‌های کوچک و گاه به حالت دندریتی در بخشهای سرب بالای کانسار یافت می‌شود.
ب- بخش سولفوره
کانیهای اصلی این بخش، اسفالریت (ZnS) و به مقدار کمتر گالن (PbS) است. کانیهای گانگ این بخش را نیز کلسیت و کوارتز تشکیل می‌دهد. همچنین مقادیر کمی پیریت و آرسنوپیریت نیز در این بخش یافت می‌شود. در مواردی که لایه‌های شیستی در مجاورت و به همراه بخش سولفوره، بویژه در بخش شمالی کانسار، دیده می‌شود، پیریت و آرسنوپیریت را می‌توان به صورت دانه‌های ریز درون شیست مشاهده نمود. از ویژگی این شیستها رنگ سیاه و جلای صابونی آنهاست که بسیار ترد و شکننده نیز می‌باشند.
منبع:http://miner79.persianblog.ir
معدن انگوران در فاصله 125 کیلومتری جنوب‌غرب زنجان و در منطقه‌ای با ارتفاع متوسط 2950 متر از سطح دریا قرار گرفته است. بلندترین ارتفاع منطقه کوه بلقیس میباشد که 3200 متر از سطح دریاهای آزاد ارتفاع دارد. از نظر مختصات جغرافیایی، معدن در محدوده '20 °47 طول شرقی و '40 °36 عرض شمالی واقع شده است. این منطقه بین سه استان زنجان در شرق، آذربایجان غربی در شمال و شمال‌غرب و همچنین استان کردستان در جنوب و جنوب‌غرب واقع گردیده است. میانگین رطوبت در فصل سرد 60% و 40% در فصل گرم میباشد.
تاریخچه
اولین پروانه بهره‌برداری معدن در سال 1301 صادر و در همان سال لغو شده و سپس در سال 1324 پروانه مزبور به شرکت اتحادیه سرب و روی انگوران منتقل و کار استخراج به روش زیرزمینی و غیرسیستماتیک آغاز می‌گردد.
در سال 1348، پس از واگذاری سهام به شرکت کالسیمین، مقدمات طراحی روباز آغاز گردیده و در سال 1352 کار استخراج روباز بصورت پلکانی اجرا می‌گردد که کماکان همین روش در معدن انگوران بکار گرفته می‌شود.
پارامترهای فنی که برای طراحی معدن منظور شده است به شرح ذیل می باشد.
1- متد استخراجی : روباز پلکانی
2- شیب نهایی معدن مطابق طرح در سنگ باطله 45 درجه
3- شیب نهایی معدن مطابق طرح در ماده معدنی 35 درجه
4- ارتفاع پله ها 10 متــر ( به استثنای بالاترین افــق در بخش شــرقی که 15 متر می باشد).
5- شیب ایستایی دیواره پله ها در باطله 74 درجه
6- شیب ایستایی پله ها در ماده معدنی 60 درجه
7- وزن مخصوص سنگ باطله برجا 5/2 تن بر مترمکعب
زمین‌شناسی ساختاری
از نظر ساختاری، کانسار انگوران در یک تاقدیس آهکی قرار گرفته است که این تاقدیس در مراحل بعدی به صورت پلانج‌دار در آمده است.
در منطقه انگوران گسله‌های بزرگی دیده می‌شود که محل آنها منطبق بر دره‌های عمیق منطقه است. برخی از آنها چنان عملکرد جدیدی دارندکه حتی تراورتن‌های کواترنر را قطع نموده‌اند.
یکی از این گسله‌ها، گسله ضلع شرقی معدن است و آهک کریستالین ضلع شرقی را از ماده معدنی و آهکهای کمربالای آن جدا می‌نماید. گسله دیگر با روند شمال‌شرق-جنوب‌غرب است که با شیب °85 و عملکرد نرمال، ماده معدنی را در ضلع جنوبی پائین انداخته است. بخش سولفوره کانسار نیز عمدتاً در بخش جنوبی این گسله دیده می‌شود.
ستیغ کوهها را آهکهای کریستالین و آهکهای قم تشکیل می دهد. از طرفی گنبدهای آندزیتی و بازالتی نیز بصورت ارتفاعات نسبتاً مرتفع در شرق و جنوب‌شرق معدن دیده می‌شوند.
ویژگیهای کانسار انگوران
بطور کلی ماده معدنی از نظر ژئومتری به دو صورت دیده می‌شود که یکی به صورت لایه‌ای شکل بوده که با ضخامت حدود 100 الی 260 متر شیبی حدود 20 تا 30 درجه به سوی شرق دارد و گسترش طولی ان به دلیل نقصان کارهای اکتشافی هنوز مشخص نشده است. شکل دیگر کانسار بصورت عدسی شکل و یا گلابی‌شکل؟ است که در بین شیست و آهک کریستالین قرار گرفته است.
منطقه‌بندی کانسار
ماده معدنی از دو قسمت سولفوره در پائین و اکسیده (کربناته-سیلیکاته) در بالا تشکیل شده است. بخش کربناته عمدتاً حالت شیستی و متورق دارد و گاه حالت متراکم نیز در آن دیده می‌شود و در اثر فرآیندهای تکتونیکی ساخت برشی نیز در آن ایجاد شده است. به لحاظ آنکه بخش سولفوره در اعماق قرار دارد، در حال حاضر تنها بخش کربناته استخراج می‌شود.
کانی‌شناسی
الف- بخش اکسیدی
کانی اصلی این بخش، کربنات روی یا اسمیت‌زونیت (ZnCO3) است. بخشی از کربنات روی که از خلوص بیشتری برخوردار بوده و دارای رنگ سفید بوده و حالت پودر‌‌مانند دارد اصطلاحاً کالامین نامیده می‌شود. کانی اخیر در بخشهای بالائی کانسار فراوان‌تر است و مشخص کننده مرز بالایی کانسار با آهک کریستالین است. مقادیری همی‌مورفیت نیز در بخش اکسیده حضور دارد. کانی اصلی سرب در این بخش، کربنات سرب یا سروزیت (PbCO3)است که در مواردی می‌متیت و پیرومورفیت بصورت پاراژنتیک آنرا همراهی می‌نماید.
کانیهای گانگ در درجه اول کلسیت و کوارتز و در درجه دوم، کائولینیت، سریسیت، مونتموریلونیت، کلریت، هماتیت، گوتیت و گرافیت است. ضمناً مقادیری از کانیهای منگنز مانند پیرولوزیت و دیگر کانیهای منگنز‌دار به صورت لکه‌های کوچک و گاه به حالت دندریتی در بخشهای سرب بالای کانسار یافت می‌شود.
ب- بخش سولفوره
کانیهای اصلی این بخش، اسفالریت (ZnS) و به مقدار کمتر گالن (PbS) است. کانیهای گانگ این بخش را نیز کلسیت و کوارتز تشکیل می‌دهد. همچنین مقادیر کمی پیریت و آرسنوپیریت نیز در این بخش یافت می‌شود. در مواردی که لایه‌های شیستی در مجاورت و به همراه بخش سولفوره، بویژه در بخش شمالی کانسار، دیده می‌شود، پیریت و آرسنوپیریت را می‌توان به صورت دانه‌های ریز درون شیست مشاهده نمود. از ویژگی این شیستها رنگ سیاه و جلای صابونی آنهاست که بسیار ترد و شکننده نیز می‌باشند.
منبع:http://miner79.persianblog.ir