آبجی
2nd March 2010, 12:31 PM
آيا پاک کردن فايل‌ها از کارت حافظه در حالي که كارت هنوز در دوربين شماست، موجب خراب شدن کارت حافظه شما مي‌شود؟
راه‌هاي زيادي براي خراب شدن کارت حافظه وجود دارد که قصد داريم به هرکدام به طور خلاصه مي‌پردازيم.
علاوه بر اين چگونگي اجتناب از اين مشکلات را نيز بررسي خواهيم كرد، اما در ابتدا خلاصه‌اي از کارت‌هاي حافظه و نحوه کارکرد آنها با دوربين و کامپيوتر را با هم بررسي مي‌كنيم.
کارت‌هاي حافظه -که فيلم ديجيتال نيز خوانده مي‌شوند- کارت‌هايي هستند که شما در دوربين‌تان جاي مي‌دهيد و در اندازه‌ها و اشکال مختلفي يافت مي‌شوند.
هفت نوع کارت در حال حاضر در دوربين‌هاي ديجيتال به کار مي‌روند:
کارت‌هاي فلش فشرده، کارت‌هاي حافظه هوشمند، کارت‌هاي چند رسانه‌اي، کارت‌هاي ديجيتال مطمئن(SD)، کارت‌هاي به غايت ديجيتال (XD)، حافظه الحاقي توليد سوني، و کارت‌هاي PCMCIA که کارت‌هاي پي سي نيز ناميده مي‌شوند و عموماً در لپ‌تاپ به کار مي‌روند.
کارت‌هاي حافظه، دستگاه‌هاي حافظه مطمئن نيز ناميده مي‌شوند و دليل اين نامگذاري اين است که آنها بر خلاف هارد ديسک کامپيوتر فاقد اجزاي متحرک هستند و به همين دليل خيلي كم خراب مي‌شوند.
در مهندسي الکترونيک مدرن، کارت‌هاي حافظه در ابتدا چيپ‌هاي بي‌ارزشي بودند که "فرار" خوانده مي‌شدند. به اين دليل که توانايي نگهداري اطلاعات را در حالتي که شارژ الکتريکي قطع نمي‌شد، مانند رم در کامپيوترها، را نداشتند.
کارت‌هاي حافظه -که فيلم ديجيتال نيز خوانده مي‌شوند- کارت‌هايي هستند که شما در دوربين‌تان جاي مي‌دهيد و در اندازه‌ها و اشکال مختلفي يافت مي‌شوند.
نمونه بعدي چيپ‌ها غير فرار بودند و اطلاعات توسط شرکت سازنده براي انجام امور معين در آنها قرار داده مي‌شد(همانند ROM). با پيشرفت تکنولوژي، کارت‌ها توانايي پاک کردن و ذخيره‌سازي مجدد را پيدا کردند.
البته اين کار فرايندي پر زحمت بود به اين دليل که چيپ مي‌بايست به شرکت سازنده برگردانده شود. کارت‌ها توانايي اين را يافتند که با استفاده از يک شارژ الکتريکي پاک شوند که محتويات آن را يکجا پاک مي‌کرد و البته اين فرايند، کند بود.
پيشرفت بعدي به کارت‌هاي حافظه کنوني ختم شد که مي‌توانند اطلاعات را با سرعت و بهره‌وري بسيار بالاتر ذخيره‌سازي و حذف نمايند.
کارت حافظه متشكل از تعداد پيچيده‌اي مدارهاي مجتمع و چيپ است، چيپ‌هايي که تأمين‌کننده فضاي ذخيره اطلاعات در يک کارت حافظه هستند شامل شبکه توري شکل از سيم‌هاي بسيار ريز است كه اين سيم‌ها که ضخامت‌شان از ضخامت موهاي انسان كمتر است و "نانو-واير" خوانده مي‌شوند.
اگر از بالا به اين شبکه نگاه کنيد آنها را همانند کاغذ گراف که در مدرسه استفاده مي‌کرديم مي‌بينيد. يک دروازه در محل تقاطع هر سيم افقي و عمودي وجود دارد که هر گاه شارژي بالاتر از يک ولتاژ معين به دروازه وارد شود، بسته شده و بسته مسي مانند که باينري 1 را توليد مي‌کند.
وقتي شارژ از ميزان معيني نزول کند، دروازه بسته مي‌شود، ارتباط قطع شده و کد باينري 0 توليد مي شود.
تمام اطلاعات که روي کارت‌ها ذخيره مي‌شوند به کدهاي صفر و يک بيت تبديل مي‌شوند که امکان خوانده شدن آنها توسط يک کامپيوتر را ايجاد مي‌کند.
دوربين شما در واقع کامپيوتر بسيار پيچيده‌اي‌است که تنها هدفش برداشت و ذخيره‌سازي نور است.
براي آنکه بدانيم چرا کارت حافظه خراب مي‌شود، نياز داريم که چگونگي کارکرد آنرا با دوربين ياد بگيريم.
دوربين شما در واقع کامپيوتر بسيار پيچيده‌اي‌است که تنها هدفش برداشت و ذخيره‌سازي نور است.
وقتي شما دکمه شاتر را فشار مي‌دهيد، شاتر باز مي‌شود، نور حسگر دوربين را تحريک کرده و کامپيوتر دوربين‌تان اين اطلاعات را در بافر خود قرار مي‌دهد.
بافر دوربين عملکرد رم در کامپيوتر را دارد و حافظه موقتي‌است که کامپيوتر دوربين مي‌تواند اطلاعات را تا زمان ذخيره‌سازي در کارت حافظه، آنجا نگهداري کند.
در کامپيوتر خانگي شما، وقتي روي دکمه Save کليک مي‌کنيد، اطلاعات موجود در رم شما روي ديسک سخت ذخيره مي‌شود.
در دوربين‌ها نيازي به اين کار نيست. دوربين به طور خودکار و پيوسته اطلاعات موجود در بافر يا بسته به ميزان بافر موجود، اجزاي ديگر دوربين و نرم افزار موجود در دوربين‌تان، ذخيره‌سازي مي‌کند.
وقتي که بافر پر است دوربين بايد پيش از اينکه به شما اجازه برداشتن عکس‌هاي بيشتر را بدهد، تمامي اطلاعات موجود در بافر را روي کارت ذخيره کند.
در هر صورت اگر شما دوربين را پيش از اتمام ذخيره‌سازي اطلاعات بافر در کارت حافظه خاموش کنيد، اطلاعات شما از بين خواهد رفت.
راه‌هاي زيادي براي خراب شدن کارت حافظه وجود دارد که قصد داريم به هرکدام به طور خلاصه مي‌پردازيم.
علاوه بر اين چگونگي اجتناب از اين مشکلات را نيز بررسي خواهيم كرد، اما در ابتدا خلاصه‌اي از کارت‌هاي حافظه و نحوه کارکرد آنها با دوربين و کامپيوتر را با هم بررسي مي‌كنيم.
کارت‌هاي حافظه -که فيلم ديجيتال نيز خوانده مي‌شوند- کارت‌هايي هستند که شما در دوربين‌تان جاي مي‌دهيد و در اندازه‌ها و اشکال مختلفي يافت مي‌شوند.
هفت نوع کارت در حال حاضر در دوربين‌هاي ديجيتال به کار مي‌روند:
کارت‌هاي فلش فشرده، کارت‌هاي حافظه هوشمند، کارت‌هاي چند رسانه‌اي، کارت‌هاي ديجيتال مطمئن(SD)، کارت‌هاي به غايت ديجيتال (XD)، حافظه الحاقي توليد سوني، و کارت‌هاي PCMCIA که کارت‌هاي پي سي نيز ناميده مي‌شوند و عموماً در لپ‌تاپ به کار مي‌روند.
کارت‌هاي حافظه، دستگاه‌هاي حافظه مطمئن نيز ناميده مي‌شوند و دليل اين نامگذاري اين است که آنها بر خلاف هارد ديسک کامپيوتر فاقد اجزاي متحرک هستند و به همين دليل خيلي كم خراب مي‌شوند.
در مهندسي الکترونيک مدرن، کارت‌هاي حافظه در ابتدا چيپ‌هاي بي‌ارزشي بودند که "فرار" خوانده مي‌شدند. به اين دليل که توانايي نگهداري اطلاعات را در حالتي که شارژ الکتريکي قطع نمي‌شد، مانند رم در کامپيوترها، را نداشتند.
کارت‌هاي حافظه -که فيلم ديجيتال نيز خوانده مي‌شوند- کارت‌هايي هستند که شما در دوربين‌تان جاي مي‌دهيد و در اندازه‌ها و اشکال مختلفي يافت مي‌شوند.
نمونه بعدي چيپ‌ها غير فرار بودند و اطلاعات توسط شرکت سازنده براي انجام امور معين در آنها قرار داده مي‌شد(همانند ROM). با پيشرفت تکنولوژي، کارت‌ها توانايي پاک کردن و ذخيره‌سازي مجدد را پيدا کردند.
البته اين کار فرايندي پر زحمت بود به اين دليل که چيپ مي‌بايست به شرکت سازنده برگردانده شود. کارت‌ها توانايي اين را يافتند که با استفاده از يک شارژ الکتريکي پاک شوند که محتويات آن را يکجا پاک مي‌کرد و البته اين فرايند، کند بود.
پيشرفت بعدي به کارت‌هاي حافظه کنوني ختم شد که مي‌توانند اطلاعات را با سرعت و بهره‌وري بسيار بالاتر ذخيره‌سازي و حذف نمايند.
کارت حافظه متشكل از تعداد پيچيده‌اي مدارهاي مجتمع و چيپ است، چيپ‌هايي که تأمين‌کننده فضاي ذخيره اطلاعات در يک کارت حافظه هستند شامل شبکه توري شکل از سيم‌هاي بسيار ريز است كه اين سيم‌ها که ضخامت‌شان از ضخامت موهاي انسان كمتر است و "نانو-واير" خوانده مي‌شوند.
اگر از بالا به اين شبکه نگاه کنيد آنها را همانند کاغذ گراف که در مدرسه استفاده مي‌کرديم مي‌بينيد. يک دروازه در محل تقاطع هر سيم افقي و عمودي وجود دارد که هر گاه شارژي بالاتر از يک ولتاژ معين به دروازه وارد شود، بسته شده و بسته مسي مانند که باينري 1 را توليد مي‌کند.
وقتي شارژ از ميزان معيني نزول کند، دروازه بسته مي‌شود، ارتباط قطع شده و کد باينري 0 توليد مي شود.
تمام اطلاعات که روي کارت‌ها ذخيره مي‌شوند به کدهاي صفر و يک بيت تبديل مي‌شوند که امکان خوانده شدن آنها توسط يک کامپيوتر را ايجاد مي‌کند.
دوربين شما در واقع کامپيوتر بسيار پيچيده‌اي‌است که تنها هدفش برداشت و ذخيره‌سازي نور است.
براي آنکه بدانيم چرا کارت حافظه خراب مي‌شود، نياز داريم که چگونگي کارکرد آنرا با دوربين ياد بگيريم.
دوربين شما در واقع کامپيوتر بسيار پيچيده‌اي‌است که تنها هدفش برداشت و ذخيره‌سازي نور است.
وقتي شما دکمه شاتر را فشار مي‌دهيد، شاتر باز مي‌شود، نور حسگر دوربين را تحريک کرده و کامپيوتر دوربين‌تان اين اطلاعات را در بافر خود قرار مي‌دهد.
بافر دوربين عملکرد رم در کامپيوتر را دارد و حافظه موقتي‌است که کامپيوتر دوربين مي‌تواند اطلاعات را تا زمان ذخيره‌سازي در کارت حافظه، آنجا نگهداري کند.
در کامپيوتر خانگي شما، وقتي روي دکمه Save کليک مي‌کنيد، اطلاعات موجود در رم شما روي ديسک سخت ذخيره مي‌شود.
در دوربين‌ها نيازي به اين کار نيست. دوربين به طور خودکار و پيوسته اطلاعات موجود در بافر يا بسته به ميزان بافر موجود، اجزاي ديگر دوربين و نرم افزار موجود در دوربين‌تان، ذخيره‌سازي مي‌کند.
وقتي که بافر پر است دوربين بايد پيش از اينکه به شما اجازه برداشتن عکس‌هاي بيشتر را بدهد، تمامي اطلاعات موجود در بافر را روي کارت ذخيره کند.
در هر صورت اگر شما دوربين را پيش از اتمام ذخيره‌سازي اطلاعات بافر در کارت حافظه خاموش کنيد، اطلاعات شما از بين خواهد رفت.