moji5
27th February 2010, 02:25 PM
با تذکر این معنی که همه مردم کشورها از دیرباز قایل به نظامات خاصی در مورد نمایندگان‌سیاسی می‌باشند با معرفت به مقاصد و اصول منشور ملل متحد درباره تساوی مطلق دولتها وحفظ صلح و امنیت بین‌المللی و توسعه روابط دوستانه بین ملتها.
با اعتقاد به اینکه یک قرارداد بین‌المللی درباره روابط و مزایا و مصونیتهای نمایندگان سیاسی دربهبود مناسبات دوستانه بین کشورها هرچند طرز و اساس حکومت و اصول اجتماعی آنهاتفاوتهایی با یکدیگر داشته باشند مؤثر خواهد بود.
با اذعان به اینکه منظور از مزایا و مصونیتهای مذکور در فوق منتفع‌ساختن افراد نیست و بلکه‌مراد تأمین حسن اجرای وظایف هیأتهای سیاسی به عنوان نمایندگان دولتها میباشد.
با تأکید این نکته که در مورد مسایلی که ضمن مقررات این قرارداد صریحا تعیین تکلیف نشده‌است قواعد عرف و عادت حقوق بین‌الملل همچنان حاکم خواهد بود نسبت به موارد زیر توافق‌نمودند
ماده اول ـ در این قرارداد معانی اصطلاحات زیر به شرحی خواهد بود که در پایین تصریح شده‌است
الف ـ اصطلاح «رییس مأموریت» یعنی شخصی که از طرف کشور فرستنده مأمور انجام وظیفه‌در این سمت می‌شود.
ب ـ اصطلاح «اعضای مأموریت» یعنی رییس مأموریت و کارمندان مأموریت.
ج ـ اصطلاح «کارمندان مأموریت» یعنی (کارمندان سیاسی) (کارمندان اداری و فنی) و (خدمه‌مأموریت) .
د ـ اصطلاح «مأمور سیاسی» یعنی آن دسته از کارمندان مأموریت که دارای سمت سیاسی(دیپلمات) می‌باشند.
ه ـ اصطلاح «کارمندان سیاسی» یعنی رییس مأموریت یا یکی از کارمندان سیاسی مأموریت.
و ـ اصطلاح «مأمور اداری و فنی» یعنی آن دسته از کارمندان مأموریت که به امور اداری و فنی‌مأموریت اشتغال دارند.
ز ـ اصطلاح «خدمه» یعنی آن دسته از کارکنان مأموریت که به امور خانگی مأموریت اشتغال‌دارند.
ح ـ اصطلاح «خدمتکار شخصی» یعنی کسانی که خادم یکی از اعضای مأموریت بوده ومستخدم کشور فرستنده نمی‌باشند.
ط ـ اصطلاح «اماکن مأموریت» یعنی ابنیه و یا قسمتهایی از ابنیه و زمین متصل به آن که مالک‌آن هرکه باشد برای انجام مقاصد مأموریت از جمله برای محل اقامت رییس مأموریت مورداستفاده قرار می‌گیرد.
ماده دوم ـ استقرار روابط سیاسی بین کشورها و اعزام هیأتهای سیاسی دایم با رضایت متقابل‌انجام می‌گیرد.
ماده سوم ـ 1 ـ وظایف مأموریت سیاسی بالاخص عبارت است از
الف ـ نمایندگی کشور فرستنده نزد کشور پذیرنده.
ب ـ حفظ منافع کشور فرستنده و اتباع آن در کشور پذیرنده تا حدودی که در حقوق بین‌الملل‌مورد قبول است.
ج ـ مذاکره با حکومت کشور پذیرنده.
د ـ استحضار از اوضاع و سیر وقایع در کشور پذیرنده با استفاده از تمام وسایل مشروع و گزارش‌آن به حکومت کشور فرستنده.
ه ـ بسط روابط دوستانه و توسعه روابط اقتصادی و فرهنگی و علمی بین کشور فرستنده و کشورپذیرنده.
2 ـ هیچ یک از مقررات این قرارداد نباید طوری تفسیر شود که مانع از انجام وظایف کنونی به‌وسیله یک مأموریت سیاسی گردد.
ماده چهارم ـ 1 ـ کشور فرستنده باید اطمینان حاصل کند که برای شخص نامزد شده به عنوان‌رییس مأموریت از طرف کشور پذیرنده پذیرش داده شده است.
2 ـ کشور پذیرنده ملزم نیست دلایل امتناع خود را از صدور پذیرش به اطلاع کشور فرستنده‌برساند.
ماده پنجم ـ 1 ـ کشور فرستنده می‌تواند پس از اعلام رسمی به کشورهای ذی نفع یک رییس‌مأموریت را برای نمانیدگی خود نزد چند کشور و همچنین یکی از کارمندان سیاسی خود راجهت انجام وظایف مربوطه نزد کشورهای متعدد بگمارد، مگر آنکه یکی از آن کشورها صریحابا این امر مخالفت ورزد.
2 ـ کشور فرستنده در صورتی که نمایندگی خود را نزد یک یا چند کشور به یک رییس مأموریت‌محول کند می‌تواند در هریک از کشورهایی که رییس مأموریت در آنجا اقامت دایم ندارد یک‌مأموریت سیاسی زیر نظر یک کاردار موقت تأسیس نماید.
3 ـ یک رییس مأموریت یا یک کارمند سیاسی مأموریت می‌تواند عهده‌دار نمایندگی کشورفرستنده نزد هر سازمان بین‌المللی باشد.
ماده ششم ـ چند کشور می‌توانند در آن واحد یک نفر را به عنوان رییس مأموریت نزد کشوردیگری تعیین نمایند مگر آنکه کشور پذیرنده مخالف این امر باشد.
ماده هفتم ـ 1 ـ کشور فرستنده باتوجه به مقررات مواد 5 و 8 و 9 و 11 در انتخاب کارمندان‌مأموریت آزاد است. کشور پذیرنده می‌تواند نام وابسته‌های نظامی و دریایی یا هوایی را قبلابرای تصویب بخواهد.
ماده هشتم ـ 1 ـ کارمندان سیاسی مأموریت علی‌الاصول تابعیت کشور فرستنده را خواهندداشت.
2 ـ کارمندان سیاسی مأموریت را نمی‌توان جز با رضایت کشور پذیرنده از میان اتباع آن کشورانتخاب کرد. کشور پذیرنده می‌تواند در هر موقع رضایت خود را پس بگیرد.
3 ـ کشور پذیرنده می‌تواند همین حق را در مورد اتباع دولت ثالثی که تابعیت دولت فرستنده راندارند برای خود حفظ کند.
ماده نهم ـ 1 ـ کشور پذیرنده می‌تواند هر آن و بی‌آنکه الزامی به توجیه تصمیم خود داشته باشدبه کشور فرستنده اطلاع دهد که رییس یا هریک از اعضای سیاسی مأموریت (شخص نامطلوب)است و یا آنکه هر کارمند دیگر مأموریت قابل قبول نیست. در این صورت کشور فرستنده آن‌شخص را برحسب مورد فرا خواهد خواند و یا به خدمت وی در مأموریت پایان خواهد داد.شخصی را می‌توان قبل از ورود به خاک کشور پذیرنده (نامطلوب) یا (غیرقابل قبول) اعلام‌نمود.
2 ـ اگر کشور فرستنده از انجام تعهدات ناشی از بند اول این ماده امتناع ورزد و یا این تعهدات رادر ظرف مهلتی معقول انجام ندهد کشور پذیرنده می‌تواند از شناختن شخص مورد بحث به‌سمت عضو مأموریت خودداری کند.
ماده دهم ـ مراتب زیر به وزارت امور خارجه کشور پذیرنده یا به وزارتخانه دیگری که مقررشده باشد اعلام خواهد گشت
الف ـ انتصاب اعضای مأموریت و ورود یا عزیمت قطعی و یا خاتمه مأموریت آنان.
ب ـ ورود و عزیمت قطعی شخصی که از افراد خانواده یکی از اعضای مأموریت است ودرصورت لزوم اعلام اینکه شخصی در شمار افراد خانواده یکی از اعضا مأموریت درامده و یااز آن خارج شده است.
ج ـ ورود و عزیمت قطعی خدمتکاران شخصی که در خدمت اشخاص مورد نظر بند الف این‌ماده می‌باشند و درصورت لزوم اعلام اینکه این خدمتکاران خدمت اشخاص فوق الذکر را ترک‌می‌نمایند.
د ـ استخدام اشخاص مقیم کشور پذیرنده به عنوان اعضای مأموریت یا خدمتکاران شخصی که‌از مزایا و مصونیتها برخوردارند و برکناری آنان.
2 ـ هربار که ممکن باشد ورود و عزیمت قطعی اشخاص نیز باید قبلا اعلام گردد.
ماده یازدهم ـ 1 ـ درصورت عدم توافق صریح نسبت به تعداد افراد مأموریت کشور پذیرنده‌می‌تواند خواستار شود که تعداد این افراد باتوجه به مقتضیات و اوضاع کشور و با توجه به‌نیازمندیهای مأموریت از حدودی که خود معقول و متعارف تلقی می‌کند تجاوز ننماید.
2 ـ کشور پذیرنده همچنین می‌تواند در همان حدود و بدون تبعیض از پذیرفتن نوع معینی ازکارمندان خودداری نماید.
ماده دوازدهم ـ کشور فرستنده نباید قبل از تحصیل موافقت صریح و قبلی کشور پذیرنده درمحلی غیر از محل استقرار مأموریت دفتر دیگری متعلق به مأموریت برقرار نماید.
ماده سیزدهم ـ 1 ـ تاریخ شروع و عهده‌دار شدن وظایف رییس مأموریت در کشور پذیرنده اززمانی تلقی می‌گردد که استوارنامه خود را تقدیم می‌کند یا ورود خود را ضمن ارسال رونوشت‌استوارنامه به وزارت امور خارجه کشور پذیرنده یا هر وزارتخانه دیگری که مقرر است با درنظرگرفتن رویه موجود در کشور پذیرنده که باید به نحو یکنواختی اعمال شود اعلام می‌نماید.
2 ـ ترتیب تقدیم استوارنامه یا تسلیم رونوشت آن باتوجه به تاریخ روز و ساعت ورود رییس‌مأموریت تعیین می‌گردد.
ماده چهاردهم ـ 1 ـ رؤسای مأموریت به سه طبقه به شرح زیر تقسیم می‌شوند
الف ـ سفیران کشورها و نمایندگان پاپ (نونس) که نزد رؤسای کشورها مأموریت می‌یابند وسایر رؤسای مأموریت که هم‌مقام آنان می‌باشند.
ب ـ فرستادگان و وزیران مختار کشورها و نمایندگان پاپ (انترنونس) که نزد رؤسای کشورهامأموریت می‌یابند.
ج ـ کاردارها که نزد وزرای امور خارجه مأموریت می‌یابند.
2 ـ جز از نظر تقدم در حضور و تشریفات هیچ گونه فرقی بین رؤسای مأموریتها از لحاظ طبقه‌وجود نخواهد داشت.
ماده پانزدهم ـ کشورها درباره طبقه رؤسای مأموریت خود با یکدیگر توافق خواهند کرد.
ماده شانزدهم ـ 1 ـ حق تقدم رؤسای مأموریت در هر طبقه برحسب روز و ساعتی که وظایف‌خود را به موجب ماده 13 آغاز می‌کنند خواهد بود.
2 ـ تغییرات منظور شده در استوارنامه یک رییس مأموریت تا آنجا که طبقه او را عوض نکندتأثیری در ترتیب تقدم او نخواهد داشت.
3 ـ مفاد این ماده مخل رسومی که نسبت به حق تقدم نماینده پاپ مورد قبول کشور پذیرنده‌واقع شده یا در آینده خواهد شد نخواهد بود.
ماده هفدهم ـ رییس مأموریت ترتیب تقدم کارمندان سیاسی مأموریت را به وزارت امورخارجه یا هر وزارتخانه دیگر که مقرر است اطلاع خواهد داد.
ماده هیجدهم ـ در هر کشوری تشریفات مربوط پذیرفتن رؤسای مأموریت باید در مورد هرطبقه یکسان باشد.
ماده نوزدهم ـ 1 ـ هرگاه پست ریاست مأموریت بدون تصدی بوده یا رییس مأموریت قادر به‌انجام وظایف خود نباشد یک کاردار موقت به عنوان رییس مأموریت موقتا انجام وظیفه خواهدکرد. نام کاردار موقت به وسیله رییس مأموریت و درصورتی که رییس مأموریت معذور باشد ازطرف وزارت امور خارجه کشور فرستنده به وزارت امور خارجه کشور پذیرنده یا به هروزارتخانه دیگری که مقرر است اعلام خواهد گشت.
2 ـ در صورتی که هیچ یک از کارمندان سیاسی مأموریت در کشور پذیرنده حضور نداشته باشدیکی از کارمندان اداری و فنی می‌تواند از طرف کشور فرستنده با رضایت کشور پذیرنده امورجاری اداری مأموریت را عهده‌دار گردد.
ماده بیستم ـ مأموریت و رییس آن حق دارد پرچم و علامت کشور فرستنده را در امکنه ازجمله در محل اقامت رییس مأموریت و بر روی وسایط نقلیه خود برافرازند.
ماده بیست و یکم ـ 1 ـ کشور پذیرنده باید در حدود قوانین خود موجبات تسهیل تملیک‌کشور فرستنده را در اماکن مورد احتیاج مأموریت در خاک کشور خود فراهم کند و یا در تحصیل‌این اماکن از طریق دیگر به کشور فرستنده یاری نماید.
2 ـ کشور پذیرنده همچنین در صورت لزوم باید مأموریت را در تهیه مسکن مناسب برای‌کارمندان خود یاری نماید.
ماده بیست و دوم ـ 1 ـ اماکن مأموریت مصونیت دارند و مأمورین کشور پذیرنده جز بارضایت رییس مأموریت حق ورود به این اماکن را نخواهند داشت.
2 ـ کشور پذیرنده وظیفه خاص دارد کلیه تدابیر لازم را به منظور اینکه اماکن مأموریت موردتجاوز و خسارت قرار نگرفته و آرامش و شیون آن متزلزل نگردد اتخاذ نماید.
3 ـ اماکن مأموریت و اسباب و اثاث و اشیای دیگر موجود در آن و همچنین وسایل نقلیه‌مأموریت مصون از تفتیش و مصادره و توقیف و یا اقدامات اجرایی خواهد بود.
ماده بیست و سوم ـ 1 ـ کشور فرستنده و رییس مأموریت بابت اماکن مأموریت که درمالکیت یا اجازه خود دارد از پرداخت هرنوع مالیات و عوارض ملی منطقه‌ای یا شهری معاف‌خواهد بود مگر آنکه دریافت این مالیاتها یا عوارض در ازای انجام خدمات خاص باشد.
2 ـ درصورتی که طبق قوانین کشور پذیرنده پرداخت این مالیاتها و عوارض به عهده شخصی‌باشد که با کشور فرستنده یا با رییس مأموریت معامله می‌کند معافیت مالیاتی موضوع این ماده‌منتفی خواهد بود.
ماده بیست و چهارم ـ بایگانی و اسناد مأموریت در هر زمان و در هر مکان از تعرض مصون‌خواهد بود.
ماده بیست و پنجم ـ کشور پذیرنده کلیه تسهیلات لازم را برای انجام وظایف مأموریت فراهم‌خواهد نمود.
ماده بیست و ششم ـ کشور پذیرنده آزادی رفت و آمد و مسافرت تمام اعضای مأموریت را درقلمرو خود با رعایت قوانین و مقررات مربوط درباره مناطقی که ورود بدان از لحاظ امنیت ملی‌ممنوع بوده و یا تابع مقررات خاصی است تأمین می‌نماید.
ماده بیست و هفتم ـ 1 ـ کشور پذیرنده آزادی ارتباطات مأموریت را به منظورهای رسمی‌اجازه داده و حمایت خواهد نمود. مأموریت می‌تواند برای تماس با حکومت و سایر مأموریتهاو کنسولگریهای کشور فرستنده در هرجا از تمام وسایل ارتباطی لازم از جمله پیک سیاسی وپیامهای (کد) و رمز استفاده نماید.
مع هذا مأموریت نمی‌تواند جز با رضایت کشور پذیرنده دستگاه فرستنده رادیویی نصب نموده‌و مورد استفاده قرار دهد.
2 ـ مکاتبات رسمی مأموریت مصون است. اصطلاح (مکاتبات رسمی) شامل تمام مکاتبات‌مربوط به مأموریت و انجام وظایف آن میباشد.
3 ـ کیسه سیاسی نباید باز شده یا توقیف گردد.
4 ـ بسته‌های جز کیسه سیاسی، باید دارای علامات خارجی مشهود و مشخص کیفیت آن بوده‌فقط حاوی اسناد سیاسی یا اشیای مورد استعمال رسمی باشد.
5 ـ پیک سیاسی که باید دارای مدرک رسمی حاکی از سمت وی و تعداد بسته‌های جز کیسه‌سیاسی باشد در اجرای وظایف خود از حمایت کشور پذیرنده برخوردار خواهد بود. شخص‌پیک مصونیت داشته و به هیچ عنوان بازداشت یا زندانی نخواهد شد.
6 ـ کشور فرستنده یا مأموریت می‌تواند پیکهای سیاسی مخصوص منصوب نماید و در این‌صورت مقررات بند 5 این ماده و مصونیتهای مندرج در آن فقط تا زمانی که پیک مزبور کیسه‌سیاسی خود را به مقصد می‌رساند جاری خواهد بود.
7 ـ کیسه سیاسی را می‌توان به فرمانده یک هواپیمای بازرگانی که باید در یک محل ورودی‌مجاز فرود آید سپرد. فرمانده مزبور که پیک سیاسی تلقی نخواهد شد باید دارای مدرک رسمی‌حاکی از تعداد بسته‌های جز کیسه سیاسی باشد.
مأموریت می‌تواند یکی از اعضای خود را برای دریافت مستقیم و آزادانه کیسه سیاسی ازتشخیص فرمانده هواپیما اعزام دارد.
ماده بیست و هشتم ـ عواید و کارمزد دریافتی از طرف مأموریت بابت انجام وظایف رسمی‌از پرداخت کلیه مالیاتها و عوارض معاف است.
ماده بیست و نهم ـ شخص مأمور سیاسی مصون است و نمی‌توان او را به هیچ عنوان موردتوقیف یا بازداشت قرار داد. کشور پذیرنده با وی رفتار محترمانه‌ای که در شأن او است خواهدداشت و اقدامات لازم را برای ممانعت از وارد آمدن لطمه به شخص و آزادی و حیثیت او اتخاذخواهد کرد.
ماده سی‌ام ـ 1 ـ محل اقامت خصوصی مأمور سیاسی مانند اماکن مأموریت مصون و موردحمایت خواهد بود.
2 ـ اسناد و مکاتبات و همچنین با رعایت بند 3 ماده 31 اموال مأمور سیاسی مصون خواهدبود.
ماده سی و یکم ـ 1 ـ مأمور سیاسی در کشور پذیرنده از مصونیت تعقیب جزایی برخورداراست و از مصونیت دعاوی مدنی و اداری نیز بهره‌مند خواهد بود مگر در موارد زیر
الف ـ دعوی راجع به مال غیر منقول خصوصی واقع در قلمرو کشور پذیرنده مگر آنکه مأمورسیاسی مال را به نمایندگی کشور فرستنده و برای مقاصد مأموریت در تصرف داشته باشد.
ب ـ دعوی راجع به ماترکی که در آن مأمور سیاسی به طور خصوصی و نه به نام کشور فرستنده‌وصی و امین ترکه و وارث یا موصی‌له واقع شده باشد.
ج ـ دعوی راجع به فعالیتهای حرفه‌ای یا تجاری از هر نوع که مأمور سیاسی در خاک کشورپذیرنده و خارج از وظایف رسمی خود به آن اشتغال دارد.
2 ـ مأمور سیاسی مجبور به ادای شهادت نیست.
3 ـ علیه مأمور سیاسی مبادرت به هیچ‌گونه عملیات اجرایی نخواهد شد جز در موارد مذکور دربندهای الف، ب و ج قسمت اول این ماده و به شرط آنکه این عملیات اجرایی به مصونیت‌شخص یا محل اقامت او لطمه‌ای وارد نیاورد.
4 ـ مصونیت قضایی مأمور سیاسی در کشور پذیرنده او را از تعقیب قضایی کشور فرستنده‌معاف نخواهد داشت.
ماده سی و دوم ـ 1 ـ دولت فرستنده می‌تواند انصراف خود را از مصونیت قضایی نمایندگان‌سیاسی و اشخاصی که برطبق ماده 37 از مصونیت برخوردار می‌شوند اعلام نماید.
2 ـ انصراف باید همیشه صریح باشد.
3 ـ در صورت طرح دعوی از طرف یک نماینده سیاسی یا شخصی که برطبق ماده 37 ازمصونیت قضایی بهره‌مند است توسل او به مصونیت قضایی نسبت به هرگونه دعوای متقابل که‌مستقیما مربوط به دعوای اصلی باشد پذیرفته نخواهد بود.
4 ـ انصراف از مصونیت قضایی در برابر یک دعوای مدنی یا اداری متضمن انصراف از مصونیت‌نسبت به اقدامات اجرایی مربوط به حکم محکمه نخواهد بود برای این امر یک انصراف‌جداگانه لازم است.
ماده سی و سوم ـ 1 ـ مأمور سیاسی با رعایت بند 3 این ماده در مورد خدمات انجام شده‌برای کشور فرستنده از مقررات بیمه‌های اجتماعی که ممکن است در کشور پذیرنده لازم‌الاجراباشد معاف است.
2 ـ معافیت مندرج در بند 1 این ماده نیز شامل خدمتکاران شخصی که در خدمت انحصاری‌مأمور سیاسی میباشد می‌گردد مشروط بر آنکه این خدمتکاران
الف ـ تبعه کشور پذیرنده نبوده یا در آن اقامت دایم داشته باشند و،
ب ـ مقررات بیمه‌های اجتماعی کشور فرستنده یا کشور ثالث در مورد آنان اعمال گردد.
3 ـ مأمور سیاسی باید در مورد اشخاصی که در خدمت او هستند و مشمول معافیت مندرج دربند 2 این ماده نمی‌باشند تکالیف ناشی از مقررات بیمه‌های اجتماعی کشور پذیرنده را که به‌کارفرما تحمیل می‌شود رعایت نماید.
4 ـ معافیت مذکور در بندهای 1 و 2 این ماده مانع از قبول بالاختیار و استفاده از بیمه اجتماعی‌کشور پذیرنده تا حدودی که مورد قبول این کشور باشد نخواهد بود.
5 ـ مقررات این ماده مخل قراردادهای دوجانبه و چندجانبه که در گذشته راجع به بیمه‌های‌اجتماعی منعقد شده نبوده و مانع از انعقاد چنین قراردادهایی در آینده نخواهد بود.
ماده سی و چهارم ـ مأمور سیاسی از پرداخت کلیه عوارض شخصی یا مالی یا مملکتی یامنطقه‌ای یا شهری جز در موارد زیر معاف است
الف ـ مالیاتهای غیرمستقیم که معمولا جز قیمت کالا یا خدمت محسوب می‌شود.
ب ـ مالیاتها و عوارض اموال غیرمنقول خصوصی واقع در قلمرو کشور پذیرنده جز در مواردی‌که مأمور سیاسی مال را به نمایندگی کشور فرستنده و برای مقاصد مأموریت در تصرف داشته‌باشد.
ج ـ مالیات بر ارث که از طرف کشور پذیرنده دریافت می‌گردد با رعایت مفاد بند 4 ماده 39 .
د ـ مالیات و عوارض مأخوذه از درامدهای شخصی حاصل در کشور پذیرنده و همچنین مالیات‌بر سرمایه‌های به‌کار افتاده در بنگاههای تجارتی آن کشور.
ه ـ مالیات و عوارضی که در برابر انجام خدمات خاص وصول می‌شود.
و ـ هزینه‌های ثبت و دادرسی و رهن و تمبر در مورد اموال غیرمنقول با رعایت مفاد ماده 23 .
ماده سی و پنجم ـ کشور پذیرنده مأمورین سیاسی را از انجام خدمات شخصی و خدمات‌عمومی به هر صورت و شکل و الزامات نظامی از قبیل مصادره و بیگاری و اسکان افراد نظامی‌معاف خواهد داشت.
ماده سی و ششم ـ 1 ـ کشور پذیرنده طبق قوانین و مقرراتی که ممکن است وضع نماید وروداشیای زیر را با معافیت از حقوق گمرکی و عوارض و سایر هزینه‌های فرعی جز مخارج انبارداری‌و باربری و هزینه‌های ناشی از خدمات مشابه اجازه خواهد داد.
الف ـ اشیای مورد استفاده رسمی مأموریت.
ب ـ اشیای مورد استفاده شخصی مأمور سیاسی یا بستگان او که اهل خانه او هستند و از جمله‌اثاثیه‌ای که برای منزل خود لازم دارد.
2 ـ توشه شخصی مأمور سیاسی از تفتیش معاف است، مگر اینکه دلایل جدی دال بر وجوداشیایی در آن که مشمول معافیتهای مندرج در بند 1 این ماده نیست در دست بوده و یا ورود وصدور آن اشیا به موجب قوانین یا مقررات قرنطینه کشور پذیرنده ممنوع باشد. در چنین‌صورتی تفتیش جز در حضور مأمور سیاسی یا نماینده مجاز او صورت نخواهد گرفت.
ماده سی و هفتم ـ 1 ـ بستگان مأمور سیاسی که اهل خانه او هستند به شرط آنکه تبعه کشورپذیرنده نباشند از مزایا و مصونیتهای مندرج در مواد 29 تا 36 برخوردار خواهند بود.
2 ـ کارمندان اداری و فنی مأموریت و همچنین بستگان آنها که اهل خانه آنها هستند به شرط آنکه‌تبعه کشور پذیرنده یا مقیم دایم آن کشور نباشند از مزایا و مصونیتهای مندرج در مواد 29 تا 35بهره‌مند خواهند بود ولی مصونیت از صلاحیت مقامات دولت پذیرنده در امور مدنی و اداری‌موضوع بند اول ماده 31 شامل اعمال خارج از وظایف آنها نخواهد شد. اشخاص مذکورهمچنین از مزایای مندرج در بند الف ماده 36 در موارد اشیایی که برای منزل خود وارد می‌کننداستفاده خواهند نمود.
3 ـ خدمه مأموریت به شرط آنکه تبعه کشور پذیرنده یا مقیم دایم آن کشور نباشند نسبت به‌اعمال ناشی از اجرای وظایف خود مصونیت داشته و از پرداخت مالیات و عوارض بابت مزدی‌که در قبال انجام کار دریافت می‌دارند معاف می‌باشند و همچنین از معافیت مذکور در ماده 33استفاده خواهند نمود.
4 ـ خدمتکاران شخصی اعضای مأموریت که تبعه کشور پذیرنده یا مقیم دایم آن کشور نیستند ازپرداخت مالیات و عوارض بابت حقوقی که در قبال انجام وظیفه دریافت می‌دارند معاف‌خواهند بود. استفاده آنان از مزایا و مصونیتهای دیگر فقط در حدودی که مورد قبول کشورپذیرنده باشد خواهد بود. مع هذا کشور پذیرنده نباید حق حاکمیت خود را در مورد این اشخاص‌طوری اعمال نماید که به نحو بی‌تناسبی مانع انجام وظایف مأموریت گردد.
ماده سی و هشتم ـ 1 ـ مأمور سیاسی که تبعه کشور پذیرنده و یا مقیم دایم آن کشور می‌باشدفقط در مورد اعمال رسمی مربوط به وظایف خود از مصونیت قضایی و مصونیت از تعرض‌بهره‌مند خواهد بود مگر آنکه کشور پذیرنده مزایا و مصونیتهای بیشتری به او اعطا کرده باشد.
2 ـ سایر کارمندان مأموریت و خدمتکاران شخصی که تبعه کشور پذیرنده یا مقیم دایم آن کشورمی‌باشند فقط تا حدودی که مورد قبول کشور پذیرنده باشد از مزایا و مصونیتها برخوردارخواهند بود.
مع هذا کشور پذیرنده نباید حق حاکمیت خود را در مورد این اشخاص طوری اعمال نماید که به‌نحو بی‌تناسبی مانع انجام وظایف مأموریت گردد.
ماده سی و نهم ـ 1 ـ اشخاصی که در استفاده از مصونیتها و مزایا ذی حق می‌باشند به مجردورود به قلمرو کشور پذیرنده برای تصدی مأموریت خود از این مصونیتها و مزایا بهره‌مندمی‌شوند و اگر قبلا در قلمرو آن کشور باشند استفاده از این مزایا و مصونیتها از تاریخی است که‌انتصاب آنها به وزارت امور خارجه یا هر وزارتخانه دیگر کشور پذیرنده که مقرر است اعلام‌گردد.
2 ـ وقتی که مأموریت شخص بهره‌مند از مزایا و مصونیتها خاتمه یابد این مزایا و مصونیتهامعمولا در موقع ترک خاک کشور پذیرنده یا در انقضای موعد مناسبی که برای انجام این منظوربه وی اعطا می‌شود قطع می‌گردد. لیکن این مزایا و مصونیتها حتی در صورت وجود اختلاف‌مسلحانه تا این مواعد ادامه خواهد داشت.
مع هذا مصونیت نسبت به اعمالی که شخص بهره‌مند در اجرای وظایف خود به سمت عضومأموریت انجام داده باقی است.
3 ـ در صورت فوت یکی از اعضای مأموریت اعضای خانواده او از مزایا و مصونیتها تا انقضای‌مهلت مناسبی که برای ترک کشور پذیرنده به آنها اعطا می‌گردد کمافی‌السابق بهره‌مند خواهندبود.
4 ـ در صورت فوت یک عضو مأموریت که تبعه کشور پذیرنده یا مقیم دایم در آن کشورنمی‌باشد و یا درصورت فوت یکی از بستگان او که اهل خانه او هستند کشور پذیرنده خروج‌اموال منقول متوفی را اجازه می‌دهد به استثنای اموالی که در کشور پذیرنده تحصیل شده و درموقع فوت ممنوع‌الصدور باشد. از اموال منقول که وجود آن در کشور پذیرنده صرفا به سبب‌حضور متوفی در آنجا به سمت عضو مأموریت یا یکی از بستگان عضو مأموریت بوده مالیات‌بر ارث اخذ نمی‌گردد.
ماده چهلم ـ 1 ـ موقعی که مأمور سیاسی به قصد عزیمت یا بازگشت به محل مأموریت و یابرای مراجعت به وطن از خاک کشور ثالثی که در صورت لزوم روادید صادر نموده عبور می‌کندیا در آنجا حضور دارد کشور ثالث او را از تعرض مصون داشته و مشمول کلیه مصونیتهایی که‌برای عبور یا بازگشت وی ضرورت دارد خواهد نمود.
همین مقررات از طرف کشور ثالث در مورد اعضای خانواده مأمور که از مزایا و مصونیتهابهره‌مندند و همراه مأمور سیاسی یا جداگانه برای پیوستن به او با مراجعت به وطن مسافرت‌می‌کنند اعمال خواهد شد.
2 ـ کشورهای ثالث نباید در شرایط مشابه به آنچه در بند اول این ماده مقرر است عبور کارمندان‌اداری و فنی با خدمه مأموریت و افراد خانواده آنها را از قلمرو خود دچار اشکال سازد.
3 ـ کشورهای ثالث نسبت به مکاتبات و سایر وسایل ارتباطیه رسمی از جمله پیامهای کد و رمزکه از خاک آنها می‌گذرد همان آزادی و حمایتی را اعطا خواهند کرد که کشور پذیرنده در این باره‌مرعی می‌دارد.
نسبت به پیکهای سیاسی که در صورت لزوم روادید تحصیل کرده‌اند و نیز نسبت به کیسه‌های‌سیاسی عبوری همان مصونیت از تعرض و حمایتی را که کشور پذیرنده ملزم به رعایت است‌اعطا خواهد کرد.
4 ـ تکالیف کشورهای ثالث برطبق بندهای 1 و 2 و 3 این ماده نسبت به اشخاص مذکور در این‌بندها و وسایل ارتباطیه رسمی و کیسه‌های سیاسی نیز که به علت (فورس‌ماژور) در قلمروکشور ثالث میباشد مجزا خواهد بود.
ماده چهل و یکم ـ 1 ـ کلیه اشخاصی که از مزایا و مصونیتها بهره‌مند می‌باشند بدون آنکه به‌مزایا و مصونیتهای آنان لطمه‌ای وارد آید مکلفند قوانین و مقررات کشور پذیرنده را محترم‌شمرده و از مداخله در امور داخلی آن کشور خودداری نمایند.
2 ـ کلیه امور رسمی که برای اقدام و مذاکره با کشور پذیرنده از طرف کشور فرستنده به عهده‌مأموریت گذاشته شده باید از طریق وزارت امور خارجه کشور پذیرنده یا به وسیله آن و یا هروزارتخانه دیگری که مقرر است انجام گیرد.
3 ـ اماکن مأموریت طوری مورد استفاده قرار نخواهد گرفت که با وظایف مأموریت مندرج دراین قرارداد یا در سایر قواعد حقوق بین‌الملل عمومی و یا در قراردادهای معتبر بین کشورفرستنده و کشور پذیرنده مغایر باشد.
ماده چهل و دوم ـ مأمور سیاسی در کشور پذیرنده فعالیت حرفه‌ای یا تجارتی به قصد انتفاع‌شخصی نخواهد داشت.
ماده چهل و سوم ـ مأموریت مأمور سیاسی از جمله در موارد زیر پایان می‌پذیرد
الف ـ موقعی که کشور فرستنده خاتمه مأموریت سیاسی را به کشور پذیرنده اطلاع دهد.
ب ـ وقتی که کشور پذیرنده طبق بند 2 از ماده 9 به کشور فرستنده اطلاع می‌دهد که از شناختن‌مأمور سیاسی به عنوان عضو مأموریت خودداری می‌کند.
ماده چهل و چهارم ـ کشور پذیرنده وظیفه دارد حتی در صورت وجود اختلاف مسلحانه‌تسهیلات لازم را فراهم آورد تا اشخاص بهره‌مند از مزایا و مصونیتها به جز اتباع خود و نیز افرادخانواده آنها بدون توجه به تابعیت آنها بتوانند در اولین فرصت خاک کشور را ترک گویند. کشورمزبور بخصوص باید درصورت احتیاج وسایل نقلیه مورد لزوم را برای خود و اموالشان دراختیار آنان بگذارد.
ماده چهل و پنجم ـ در صورت قطع روابط سیاسی بین دو کشور و یا زمانی که مأموریت به‌طور قطعی یا موقتی خاتمه یافته است
الف ـ کشور پذیرنده موظف است حتی در صورت وجود اختلاف مسلحانه اماکن مأموریت وهمچنین اموال و بایگانی آن را محترم شمرده و حمایت نماید.
ب ـ کشور فرستنده می‌تواند حفاظت اماکن مأموریت را با اموالی که در آن قرار دارد و همچنین‌حفاظت بایگانی آن را به کشور ثالثی که مورد قبول کشور پذیرنده باشد واگذار نماید.
ج ـ کشور فرستنده می‌تواند حفظ منافع خود و منافع اتباع خود را به کشور ثالثی که مورد قبول‌کشور پذیرنده باشد واگذار نماید.
ماده چهل و ششم ـ کشور فرستنده می‌تواند با جلب رضایت قبلی کشور پذیرنده و بنا به‌درخواست کشور ثالثی که در کشور اخیر نمایندگی ندارد موقتا عهده‌دار حفظ منافع کشور ثالث‌و اتباع آن گردد.
ماده چهل و هفتم ـ 1 ـ کشور پذیرنده در اجرای مقررات این قرارداد تبعیض بین کشورها قایل‌نخواهد شد.
2 ـ مع هذا مواد زیر تبعیض تلقی نخواهد شد.
الف ـ اینکه کشور پذیرنده یکی از مقررات این قرارداد را به علت آنکه در خاک کشور فرستنده‌نسبت به مأموریت او در این مورد محدودیت قایل شده‌اند به طور محدود اجرا کند.
ب ـ اینکه کشورهایی بنا بر عرف و عادت و یا از طریق معاهده مزایایی مناسبتر از آنچه مقررات‌این قرارداد پیش‌بینی کرد متقابلا به یکدیگر اعطا نمایند.
ماده چهل و هشتم ـ این قرارداد برای امضای کلیه دول عضو سازمان ملل متحد یا یک سازمان‌تخصصی و نیز هر کشور پیوسته به اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری و هر کشور دیگری که‌به این منظور از طرف مجمع عمومی سازمان ملل متحد دعوت گردد به طریق زیر مفتوح خواهدبود.
تا 31 اکتبر 1961 در وزارت امور خارجه دولت فدرال اتریش و از آن پس تا 31 مارس 1962 درمقر سازمان ملل متحد در نیویورک.
ماده چهل و نهم ـ این قرارداد به تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب به دبیرکل سازمان ملل‌متحد تسلیم خواهد شد.
ماده پنجاهم ـ این قرارداد برای الحاق هر کشوری که جز یکی از چهار طبقه مذکور در ماده 48باشد مفتوح خواهد بود. اسناد الحاق به دبیرکل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.
ماده پنجاه و یکم ـ 1 ـ این قرارداد سی روز پس از تاریخ تسلیم بیست و دومین سند تصویب‌یا الحاق به دبیرکل سازمان ملل متحد لازم‌الاجرا خواهد شد.
2 ـ این قرارداد در مورد هریک از کشورهایی که آن را پس از تسلیم بیست و دومین سند تصویب‌یا الحاق تصویب نمایند یا بدان ملحق شوند سی روز پس از تسلیم سند تصویب یا الحاق آن‌کشور لازم‌الاجرا خواهد شد.
ماده پنجاه و دوم ـ دبیرکل سازمان ملل متحد مراتب زیر را به اطلاع تمام کشورهایی که عضویکی از چهار طبقه مذکور در ماده 48 باشند خواهد رساند
الف ـ امضا این قرارداد از طرف کشورها و تسلیم اسناد تصویب یا الحاق طبق مفاد مواد 48 و49 و 50 .
ب ـ تاریخی که این قرارداد به موجب ماده 51 لازم‌الاجرا می‌شود.
ماده پنجاه و سوم ـ نسخه اصلی این قرارداد که متنهای انگلیسی، چینی، اسپانیایی، فرانسه وروسی آن متساویا معتبر می‌باشند به دبیرکل سازمان ملل متحد سپرده خواهد شد. دبیرکل‌رونوشتهای گواهی شده و مطابق با اصل آن را به تمام دول مشمول یکی از چهار طبقه مذکور درماده 48 تسلیم می‌نماید.
بنا به مراتب نمایندگان تام‌الاختیار امضا کننده زیر که از طرف کشورهای متبوع خود حقا مجازمی‌باشند این قرارداد را امضا کرده‌اند.
وین هجدهم آوریل یکهزار و نهصد و شصت و یک
محل امضا نماینده تام‌الاختیار دولت ایران
با اعتقاد به اینکه یک قرارداد بین‌المللی درباره روابط و مزایا و مصونیتهای نمایندگان سیاسی دربهبود مناسبات دوستانه بین کشورها هرچند طرز و اساس حکومت و اصول اجتماعی آنهاتفاوتهایی با یکدیگر داشته باشند مؤثر خواهد بود.
با اذعان به اینکه منظور از مزایا و مصونیتهای مذکور در فوق منتفع‌ساختن افراد نیست و بلکه‌مراد تأمین حسن اجرای وظایف هیأتهای سیاسی به عنوان نمایندگان دولتها میباشد.
با تأکید این نکته که در مورد مسایلی که ضمن مقررات این قرارداد صریحا تعیین تکلیف نشده‌است قواعد عرف و عادت حقوق بین‌الملل همچنان حاکم خواهد بود نسبت به موارد زیر توافق‌نمودند
ماده اول ـ در این قرارداد معانی اصطلاحات زیر به شرحی خواهد بود که در پایین تصریح شده‌است
الف ـ اصطلاح «رییس مأموریت» یعنی شخصی که از طرف کشور فرستنده مأمور انجام وظیفه‌در این سمت می‌شود.
ب ـ اصطلاح «اعضای مأموریت» یعنی رییس مأموریت و کارمندان مأموریت.
ج ـ اصطلاح «کارمندان مأموریت» یعنی (کارمندان سیاسی) (کارمندان اداری و فنی) و (خدمه‌مأموریت) .
د ـ اصطلاح «مأمور سیاسی» یعنی آن دسته از کارمندان مأموریت که دارای سمت سیاسی(دیپلمات) می‌باشند.
ه ـ اصطلاح «کارمندان سیاسی» یعنی رییس مأموریت یا یکی از کارمندان سیاسی مأموریت.
و ـ اصطلاح «مأمور اداری و فنی» یعنی آن دسته از کارمندان مأموریت که به امور اداری و فنی‌مأموریت اشتغال دارند.
ز ـ اصطلاح «خدمه» یعنی آن دسته از کارکنان مأموریت که به امور خانگی مأموریت اشتغال‌دارند.
ح ـ اصطلاح «خدمتکار شخصی» یعنی کسانی که خادم یکی از اعضای مأموریت بوده ومستخدم کشور فرستنده نمی‌باشند.
ط ـ اصطلاح «اماکن مأموریت» یعنی ابنیه و یا قسمتهایی از ابنیه و زمین متصل به آن که مالک‌آن هرکه باشد برای انجام مقاصد مأموریت از جمله برای محل اقامت رییس مأموریت مورداستفاده قرار می‌گیرد.
ماده دوم ـ استقرار روابط سیاسی بین کشورها و اعزام هیأتهای سیاسی دایم با رضایت متقابل‌انجام می‌گیرد.
ماده سوم ـ 1 ـ وظایف مأموریت سیاسی بالاخص عبارت است از
الف ـ نمایندگی کشور فرستنده نزد کشور پذیرنده.
ب ـ حفظ منافع کشور فرستنده و اتباع آن در کشور پذیرنده تا حدودی که در حقوق بین‌الملل‌مورد قبول است.
ج ـ مذاکره با حکومت کشور پذیرنده.
د ـ استحضار از اوضاع و سیر وقایع در کشور پذیرنده با استفاده از تمام وسایل مشروع و گزارش‌آن به حکومت کشور فرستنده.
ه ـ بسط روابط دوستانه و توسعه روابط اقتصادی و فرهنگی و علمی بین کشور فرستنده و کشورپذیرنده.
2 ـ هیچ یک از مقررات این قرارداد نباید طوری تفسیر شود که مانع از انجام وظایف کنونی به‌وسیله یک مأموریت سیاسی گردد.
ماده چهارم ـ 1 ـ کشور فرستنده باید اطمینان حاصل کند که برای شخص نامزد شده به عنوان‌رییس مأموریت از طرف کشور پذیرنده پذیرش داده شده است.
2 ـ کشور پذیرنده ملزم نیست دلایل امتناع خود را از صدور پذیرش به اطلاع کشور فرستنده‌برساند.
ماده پنجم ـ 1 ـ کشور فرستنده می‌تواند پس از اعلام رسمی به کشورهای ذی نفع یک رییس‌مأموریت را برای نمانیدگی خود نزد چند کشور و همچنین یکی از کارمندان سیاسی خود راجهت انجام وظایف مربوطه نزد کشورهای متعدد بگمارد، مگر آنکه یکی از آن کشورها صریحابا این امر مخالفت ورزد.
2 ـ کشور فرستنده در صورتی که نمایندگی خود را نزد یک یا چند کشور به یک رییس مأموریت‌محول کند می‌تواند در هریک از کشورهایی که رییس مأموریت در آنجا اقامت دایم ندارد یک‌مأموریت سیاسی زیر نظر یک کاردار موقت تأسیس نماید.
3 ـ یک رییس مأموریت یا یک کارمند سیاسی مأموریت می‌تواند عهده‌دار نمایندگی کشورفرستنده نزد هر سازمان بین‌المللی باشد.
ماده ششم ـ چند کشور می‌توانند در آن واحد یک نفر را به عنوان رییس مأموریت نزد کشوردیگری تعیین نمایند مگر آنکه کشور پذیرنده مخالف این امر باشد.
ماده هفتم ـ 1 ـ کشور فرستنده باتوجه به مقررات مواد 5 و 8 و 9 و 11 در انتخاب کارمندان‌مأموریت آزاد است. کشور پذیرنده می‌تواند نام وابسته‌های نظامی و دریایی یا هوایی را قبلابرای تصویب بخواهد.
ماده هشتم ـ 1 ـ کارمندان سیاسی مأموریت علی‌الاصول تابعیت کشور فرستنده را خواهندداشت.
2 ـ کارمندان سیاسی مأموریت را نمی‌توان جز با رضایت کشور پذیرنده از میان اتباع آن کشورانتخاب کرد. کشور پذیرنده می‌تواند در هر موقع رضایت خود را پس بگیرد.
3 ـ کشور پذیرنده می‌تواند همین حق را در مورد اتباع دولت ثالثی که تابعیت دولت فرستنده راندارند برای خود حفظ کند.
ماده نهم ـ 1 ـ کشور پذیرنده می‌تواند هر آن و بی‌آنکه الزامی به توجیه تصمیم خود داشته باشدبه کشور فرستنده اطلاع دهد که رییس یا هریک از اعضای سیاسی مأموریت (شخص نامطلوب)است و یا آنکه هر کارمند دیگر مأموریت قابل قبول نیست. در این صورت کشور فرستنده آن‌شخص را برحسب مورد فرا خواهد خواند و یا به خدمت وی در مأموریت پایان خواهد داد.شخصی را می‌توان قبل از ورود به خاک کشور پذیرنده (نامطلوب) یا (غیرقابل قبول) اعلام‌نمود.
2 ـ اگر کشور فرستنده از انجام تعهدات ناشی از بند اول این ماده امتناع ورزد و یا این تعهدات رادر ظرف مهلتی معقول انجام ندهد کشور پذیرنده می‌تواند از شناختن شخص مورد بحث به‌سمت عضو مأموریت خودداری کند.
ماده دهم ـ مراتب زیر به وزارت امور خارجه کشور پذیرنده یا به وزارتخانه دیگری که مقررشده باشد اعلام خواهد گشت
الف ـ انتصاب اعضای مأموریت و ورود یا عزیمت قطعی و یا خاتمه مأموریت آنان.
ب ـ ورود و عزیمت قطعی شخصی که از افراد خانواده یکی از اعضای مأموریت است ودرصورت لزوم اعلام اینکه شخصی در شمار افراد خانواده یکی از اعضا مأموریت درامده و یااز آن خارج شده است.
ج ـ ورود و عزیمت قطعی خدمتکاران شخصی که در خدمت اشخاص مورد نظر بند الف این‌ماده می‌باشند و درصورت لزوم اعلام اینکه این خدمتکاران خدمت اشخاص فوق الذکر را ترک‌می‌نمایند.
د ـ استخدام اشخاص مقیم کشور پذیرنده به عنوان اعضای مأموریت یا خدمتکاران شخصی که‌از مزایا و مصونیتها برخوردارند و برکناری آنان.
2 ـ هربار که ممکن باشد ورود و عزیمت قطعی اشخاص نیز باید قبلا اعلام گردد.
ماده یازدهم ـ 1 ـ درصورت عدم توافق صریح نسبت به تعداد افراد مأموریت کشور پذیرنده‌می‌تواند خواستار شود که تعداد این افراد باتوجه به مقتضیات و اوضاع کشور و با توجه به‌نیازمندیهای مأموریت از حدودی که خود معقول و متعارف تلقی می‌کند تجاوز ننماید.
2 ـ کشور پذیرنده همچنین می‌تواند در همان حدود و بدون تبعیض از پذیرفتن نوع معینی ازکارمندان خودداری نماید.
ماده دوازدهم ـ کشور فرستنده نباید قبل از تحصیل موافقت صریح و قبلی کشور پذیرنده درمحلی غیر از محل استقرار مأموریت دفتر دیگری متعلق به مأموریت برقرار نماید.
ماده سیزدهم ـ 1 ـ تاریخ شروع و عهده‌دار شدن وظایف رییس مأموریت در کشور پذیرنده اززمانی تلقی می‌گردد که استوارنامه خود را تقدیم می‌کند یا ورود خود را ضمن ارسال رونوشت‌استوارنامه به وزارت امور خارجه کشور پذیرنده یا هر وزارتخانه دیگری که مقرر است با درنظرگرفتن رویه موجود در کشور پذیرنده که باید به نحو یکنواختی اعمال شود اعلام می‌نماید.
2 ـ ترتیب تقدیم استوارنامه یا تسلیم رونوشت آن باتوجه به تاریخ روز و ساعت ورود رییس‌مأموریت تعیین می‌گردد.
ماده چهاردهم ـ 1 ـ رؤسای مأموریت به سه طبقه به شرح زیر تقسیم می‌شوند
الف ـ سفیران کشورها و نمایندگان پاپ (نونس) که نزد رؤسای کشورها مأموریت می‌یابند وسایر رؤسای مأموریت که هم‌مقام آنان می‌باشند.
ب ـ فرستادگان و وزیران مختار کشورها و نمایندگان پاپ (انترنونس) که نزد رؤسای کشورهامأموریت می‌یابند.
ج ـ کاردارها که نزد وزرای امور خارجه مأموریت می‌یابند.
2 ـ جز از نظر تقدم در حضور و تشریفات هیچ گونه فرقی بین رؤسای مأموریتها از لحاظ طبقه‌وجود نخواهد داشت.
ماده پانزدهم ـ کشورها درباره طبقه رؤسای مأموریت خود با یکدیگر توافق خواهند کرد.
ماده شانزدهم ـ 1 ـ حق تقدم رؤسای مأموریت در هر طبقه برحسب روز و ساعتی که وظایف‌خود را به موجب ماده 13 آغاز می‌کنند خواهد بود.
2 ـ تغییرات منظور شده در استوارنامه یک رییس مأموریت تا آنجا که طبقه او را عوض نکندتأثیری در ترتیب تقدم او نخواهد داشت.
3 ـ مفاد این ماده مخل رسومی که نسبت به حق تقدم نماینده پاپ مورد قبول کشور پذیرنده‌واقع شده یا در آینده خواهد شد نخواهد بود.
ماده هفدهم ـ رییس مأموریت ترتیب تقدم کارمندان سیاسی مأموریت را به وزارت امورخارجه یا هر وزارتخانه دیگر که مقرر است اطلاع خواهد داد.
ماده هیجدهم ـ در هر کشوری تشریفات مربوط پذیرفتن رؤسای مأموریت باید در مورد هرطبقه یکسان باشد.
ماده نوزدهم ـ 1 ـ هرگاه پست ریاست مأموریت بدون تصدی بوده یا رییس مأموریت قادر به‌انجام وظایف خود نباشد یک کاردار موقت به عنوان رییس مأموریت موقتا انجام وظیفه خواهدکرد. نام کاردار موقت به وسیله رییس مأموریت و درصورتی که رییس مأموریت معذور باشد ازطرف وزارت امور خارجه کشور فرستنده به وزارت امور خارجه کشور پذیرنده یا به هروزارتخانه دیگری که مقرر است اعلام خواهد گشت.
2 ـ در صورتی که هیچ یک از کارمندان سیاسی مأموریت در کشور پذیرنده حضور نداشته باشدیکی از کارمندان اداری و فنی می‌تواند از طرف کشور فرستنده با رضایت کشور پذیرنده امورجاری اداری مأموریت را عهده‌دار گردد.
ماده بیستم ـ مأموریت و رییس آن حق دارد پرچم و علامت کشور فرستنده را در امکنه ازجمله در محل اقامت رییس مأموریت و بر روی وسایط نقلیه خود برافرازند.
ماده بیست و یکم ـ 1 ـ کشور پذیرنده باید در حدود قوانین خود موجبات تسهیل تملیک‌کشور فرستنده را در اماکن مورد احتیاج مأموریت در خاک کشور خود فراهم کند و یا در تحصیل‌این اماکن از طریق دیگر به کشور فرستنده یاری نماید.
2 ـ کشور پذیرنده همچنین در صورت لزوم باید مأموریت را در تهیه مسکن مناسب برای‌کارمندان خود یاری نماید.
ماده بیست و دوم ـ 1 ـ اماکن مأموریت مصونیت دارند و مأمورین کشور پذیرنده جز بارضایت رییس مأموریت حق ورود به این اماکن را نخواهند داشت.
2 ـ کشور پذیرنده وظیفه خاص دارد کلیه تدابیر لازم را به منظور اینکه اماکن مأموریت موردتجاوز و خسارت قرار نگرفته و آرامش و شیون آن متزلزل نگردد اتخاذ نماید.
3 ـ اماکن مأموریت و اسباب و اثاث و اشیای دیگر موجود در آن و همچنین وسایل نقلیه‌مأموریت مصون از تفتیش و مصادره و توقیف و یا اقدامات اجرایی خواهد بود.
ماده بیست و سوم ـ 1 ـ کشور فرستنده و رییس مأموریت بابت اماکن مأموریت که درمالکیت یا اجازه خود دارد از پرداخت هرنوع مالیات و عوارض ملی منطقه‌ای یا شهری معاف‌خواهد بود مگر آنکه دریافت این مالیاتها یا عوارض در ازای انجام خدمات خاص باشد.
2 ـ درصورتی که طبق قوانین کشور پذیرنده پرداخت این مالیاتها و عوارض به عهده شخصی‌باشد که با کشور فرستنده یا با رییس مأموریت معامله می‌کند معافیت مالیاتی موضوع این ماده‌منتفی خواهد بود.
ماده بیست و چهارم ـ بایگانی و اسناد مأموریت در هر زمان و در هر مکان از تعرض مصون‌خواهد بود.
ماده بیست و پنجم ـ کشور پذیرنده کلیه تسهیلات لازم را برای انجام وظایف مأموریت فراهم‌خواهد نمود.
ماده بیست و ششم ـ کشور پذیرنده آزادی رفت و آمد و مسافرت تمام اعضای مأموریت را درقلمرو خود با رعایت قوانین و مقررات مربوط درباره مناطقی که ورود بدان از لحاظ امنیت ملی‌ممنوع بوده و یا تابع مقررات خاصی است تأمین می‌نماید.
ماده بیست و هفتم ـ 1 ـ کشور پذیرنده آزادی ارتباطات مأموریت را به منظورهای رسمی‌اجازه داده و حمایت خواهد نمود. مأموریت می‌تواند برای تماس با حکومت و سایر مأموریتهاو کنسولگریهای کشور فرستنده در هرجا از تمام وسایل ارتباطی لازم از جمله پیک سیاسی وپیامهای (کد) و رمز استفاده نماید.
مع هذا مأموریت نمی‌تواند جز با رضایت کشور پذیرنده دستگاه فرستنده رادیویی نصب نموده‌و مورد استفاده قرار دهد.
2 ـ مکاتبات رسمی مأموریت مصون است. اصطلاح (مکاتبات رسمی) شامل تمام مکاتبات‌مربوط به مأموریت و انجام وظایف آن میباشد.
3 ـ کیسه سیاسی نباید باز شده یا توقیف گردد.
4 ـ بسته‌های جز کیسه سیاسی، باید دارای علامات خارجی مشهود و مشخص کیفیت آن بوده‌فقط حاوی اسناد سیاسی یا اشیای مورد استعمال رسمی باشد.
5 ـ پیک سیاسی که باید دارای مدرک رسمی حاکی از سمت وی و تعداد بسته‌های جز کیسه‌سیاسی باشد در اجرای وظایف خود از حمایت کشور پذیرنده برخوردار خواهد بود. شخص‌پیک مصونیت داشته و به هیچ عنوان بازداشت یا زندانی نخواهد شد.
6 ـ کشور فرستنده یا مأموریت می‌تواند پیکهای سیاسی مخصوص منصوب نماید و در این‌صورت مقررات بند 5 این ماده و مصونیتهای مندرج در آن فقط تا زمانی که پیک مزبور کیسه‌سیاسی خود را به مقصد می‌رساند جاری خواهد بود.
7 ـ کیسه سیاسی را می‌توان به فرمانده یک هواپیمای بازرگانی که باید در یک محل ورودی‌مجاز فرود آید سپرد. فرمانده مزبور که پیک سیاسی تلقی نخواهد شد باید دارای مدرک رسمی‌حاکی از تعداد بسته‌های جز کیسه سیاسی باشد.
مأموریت می‌تواند یکی از اعضای خود را برای دریافت مستقیم و آزادانه کیسه سیاسی ازتشخیص فرمانده هواپیما اعزام دارد.
ماده بیست و هشتم ـ عواید و کارمزد دریافتی از طرف مأموریت بابت انجام وظایف رسمی‌از پرداخت کلیه مالیاتها و عوارض معاف است.
ماده بیست و نهم ـ شخص مأمور سیاسی مصون است و نمی‌توان او را به هیچ عنوان موردتوقیف یا بازداشت قرار داد. کشور پذیرنده با وی رفتار محترمانه‌ای که در شأن او است خواهدداشت و اقدامات لازم را برای ممانعت از وارد آمدن لطمه به شخص و آزادی و حیثیت او اتخاذخواهد کرد.
ماده سی‌ام ـ 1 ـ محل اقامت خصوصی مأمور سیاسی مانند اماکن مأموریت مصون و موردحمایت خواهد بود.
2 ـ اسناد و مکاتبات و همچنین با رعایت بند 3 ماده 31 اموال مأمور سیاسی مصون خواهدبود.
ماده سی و یکم ـ 1 ـ مأمور سیاسی در کشور پذیرنده از مصونیت تعقیب جزایی برخورداراست و از مصونیت دعاوی مدنی و اداری نیز بهره‌مند خواهد بود مگر در موارد زیر
الف ـ دعوی راجع به مال غیر منقول خصوصی واقع در قلمرو کشور پذیرنده مگر آنکه مأمورسیاسی مال را به نمایندگی کشور فرستنده و برای مقاصد مأموریت در تصرف داشته باشد.
ب ـ دعوی راجع به ماترکی که در آن مأمور سیاسی به طور خصوصی و نه به نام کشور فرستنده‌وصی و امین ترکه و وارث یا موصی‌له واقع شده باشد.
ج ـ دعوی راجع به فعالیتهای حرفه‌ای یا تجاری از هر نوع که مأمور سیاسی در خاک کشورپذیرنده و خارج از وظایف رسمی خود به آن اشتغال دارد.
2 ـ مأمور سیاسی مجبور به ادای شهادت نیست.
3 ـ علیه مأمور سیاسی مبادرت به هیچ‌گونه عملیات اجرایی نخواهد شد جز در موارد مذکور دربندهای الف، ب و ج قسمت اول این ماده و به شرط آنکه این عملیات اجرایی به مصونیت‌شخص یا محل اقامت او لطمه‌ای وارد نیاورد.
4 ـ مصونیت قضایی مأمور سیاسی در کشور پذیرنده او را از تعقیب قضایی کشور فرستنده‌معاف نخواهد داشت.
ماده سی و دوم ـ 1 ـ دولت فرستنده می‌تواند انصراف خود را از مصونیت قضایی نمایندگان‌سیاسی و اشخاصی که برطبق ماده 37 از مصونیت برخوردار می‌شوند اعلام نماید.
2 ـ انصراف باید همیشه صریح باشد.
3 ـ در صورت طرح دعوی از طرف یک نماینده سیاسی یا شخصی که برطبق ماده 37 ازمصونیت قضایی بهره‌مند است توسل او به مصونیت قضایی نسبت به هرگونه دعوای متقابل که‌مستقیما مربوط به دعوای اصلی باشد پذیرفته نخواهد بود.
4 ـ انصراف از مصونیت قضایی در برابر یک دعوای مدنی یا اداری متضمن انصراف از مصونیت‌نسبت به اقدامات اجرایی مربوط به حکم محکمه نخواهد بود برای این امر یک انصراف‌جداگانه لازم است.
ماده سی و سوم ـ 1 ـ مأمور سیاسی با رعایت بند 3 این ماده در مورد خدمات انجام شده‌برای کشور فرستنده از مقررات بیمه‌های اجتماعی که ممکن است در کشور پذیرنده لازم‌الاجراباشد معاف است.
2 ـ معافیت مندرج در بند 1 این ماده نیز شامل خدمتکاران شخصی که در خدمت انحصاری‌مأمور سیاسی میباشد می‌گردد مشروط بر آنکه این خدمتکاران
الف ـ تبعه کشور پذیرنده نبوده یا در آن اقامت دایم داشته باشند و،
ب ـ مقررات بیمه‌های اجتماعی کشور فرستنده یا کشور ثالث در مورد آنان اعمال گردد.
3 ـ مأمور سیاسی باید در مورد اشخاصی که در خدمت او هستند و مشمول معافیت مندرج دربند 2 این ماده نمی‌باشند تکالیف ناشی از مقررات بیمه‌های اجتماعی کشور پذیرنده را که به‌کارفرما تحمیل می‌شود رعایت نماید.
4 ـ معافیت مذکور در بندهای 1 و 2 این ماده مانع از قبول بالاختیار و استفاده از بیمه اجتماعی‌کشور پذیرنده تا حدودی که مورد قبول این کشور باشد نخواهد بود.
5 ـ مقررات این ماده مخل قراردادهای دوجانبه و چندجانبه که در گذشته راجع به بیمه‌های‌اجتماعی منعقد شده نبوده و مانع از انعقاد چنین قراردادهایی در آینده نخواهد بود.
ماده سی و چهارم ـ مأمور سیاسی از پرداخت کلیه عوارض شخصی یا مالی یا مملکتی یامنطقه‌ای یا شهری جز در موارد زیر معاف است
الف ـ مالیاتهای غیرمستقیم که معمولا جز قیمت کالا یا خدمت محسوب می‌شود.
ب ـ مالیاتها و عوارض اموال غیرمنقول خصوصی واقع در قلمرو کشور پذیرنده جز در مواردی‌که مأمور سیاسی مال را به نمایندگی کشور فرستنده و برای مقاصد مأموریت در تصرف داشته‌باشد.
ج ـ مالیات بر ارث که از طرف کشور پذیرنده دریافت می‌گردد با رعایت مفاد بند 4 ماده 39 .
د ـ مالیات و عوارض مأخوذه از درامدهای شخصی حاصل در کشور پذیرنده و همچنین مالیات‌بر سرمایه‌های به‌کار افتاده در بنگاههای تجارتی آن کشور.
ه ـ مالیات و عوارضی که در برابر انجام خدمات خاص وصول می‌شود.
و ـ هزینه‌های ثبت و دادرسی و رهن و تمبر در مورد اموال غیرمنقول با رعایت مفاد ماده 23 .
ماده سی و پنجم ـ کشور پذیرنده مأمورین سیاسی را از انجام خدمات شخصی و خدمات‌عمومی به هر صورت و شکل و الزامات نظامی از قبیل مصادره و بیگاری و اسکان افراد نظامی‌معاف خواهد داشت.
ماده سی و ششم ـ 1 ـ کشور پذیرنده طبق قوانین و مقرراتی که ممکن است وضع نماید وروداشیای زیر را با معافیت از حقوق گمرکی و عوارض و سایر هزینه‌های فرعی جز مخارج انبارداری‌و باربری و هزینه‌های ناشی از خدمات مشابه اجازه خواهد داد.
الف ـ اشیای مورد استفاده رسمی مأموریت.
ب ـ اشیای مورد استفاده شخصی مأمور سیاسی یا بستگان او که اهل خانه او هستند و از جمله‌اثاثیه‌ای که برای منزل خود لازم دارد.
2 ـ توشه شخصی مأمور سیاسی از تفتیش معاف است، مگر اینکه دلایل جدی دال بر وجوداشیایی در آن که مشمول معافیتهای مندرج در بند 1 این ماده نیست در دست بوده و یا ورود وصدور آن اشیا به موجب قوانین یا مقررات قرنطینه کشور پذیرنده ممنوع باشد. در چنین‌صورتی تفتیش جز در حضور مأمور سیاسی یا نماینده مجاز او صورت نخواهد گرفت.
ماده سی و هفتم ـ 1 ـ بستگان مأمور سیاسی که اهل خانه او هستند به شرط آنکه تبعه کشورپذیرنده نباشند از مزایا و مصونیتهای مندرج در مواد 29 تا 36 برخوردار خواهند بود.
2 ـ کارمندان اداری و فنی مأموریت و همچنین بستگان آنها که اهل خانه آنها هستند به شرط آنکه‌تبعه کشور پذیرنده یا مقیم دایم آن کشور نباشند از مزایا و مصونیتهای مندرج در مواد 29 تا 35بهره‌مند خواهند بود ولی مصونیت از صلاحیت مقامات دولت پذیرنده در امور مدنی و اداری‌موضوع بند اول ماده 31 شامل اعمال خارج از وظایف آنها نخواهد شد. اشخاص مذکورهمچنین از مزایای مندرج در بند الف ماده 36 در موارد اشیایی که برای منزل خود وارد می‌کننداستفاده خواهند نمود.
3 ـ خدمه مأموریت به شرط آنکه تبعه کشور پذیرنده یا مقیم دایم آن کشور نباشند نسبت به‌اعمال ناشی از اجرای وظایف خود مصونیت داشته و از پرداخت مالیات و عوارض بابت مزدی‌که در قبال انجام کار دریافت می‌دارند معاف می‌باشند و همچنین از معافیت مذکور در ماده 33استفاده خواهند نمود.
4 ـ خدمتکاران شخصی اعضای مأموریت که تبعه کشور پذیرنده یا مقیم دایم آن کشور نیستند ازپرداخت مالیات و عوارض بابت حقوقی که در قبال انجام وظیفه دریافت می‌دارند معاف‌خواهند بود. استفاده آنان از مزایا و مصونیتهای دیگر فقط در حدودی که مورد قبول کشورپذیرنده باشد خواهد بود. مع هذا کشور پذیرنده نباید حق حاکمیت خود را در مورد این اشخاص‌طوری اعمال نماید که به نحو بی‌تناسبی مانع انجام وظایف مأموریت گردد.
ماده سی و هشتم ـ 1 ـ مأمور سیاسی که تبعه کشور پذیرنده و یا مقیم دایم آن کشور می‌باشدفقط در مورد اعمال رسمی مربوط به وظایف خود از مصونیت قضایی و مصونیت از تعرض‌بهره‌مند خواهد بود مگر آنکه کشور پذیرنده مزایا و مصونیتهای بیشتری به او اعطا کرده باشد.
2 ـ سایر کارمندان مأموریت و خدمتکاران شخصی که تبعه کشور پذیرنده یا مقیم دایم آن کشورمی‌باشند فقط تا حدودی که مورد قبول کشور پذیرنده باشد از مزایا و مصونیتها برخوردارخواهند بود.
مع هذا کشور پذیرنده نباید حق حاکمیت خود را در مورد این اشخاص طوری اعمال نماید که به‌نحو بی‌تناسبی مانع انجام وظایف مأموریت گردد.
ماده سی و نهم ـ 1 ـ اشخاصی که در استفاده از مصونیتها و مزایا ذی حق می‌باشند به مجردورود به قلمرو کشور پذیرنده برای تصدی مأموریت خود از این مصونیتها و مزایا بهره‌مندمی‌شوند و اگر قبلا در قلمرو آن کشور باشند استفاده از این مزایا و مصونیتها از تاریخی است که‌انتصاب آنها به وزارت امور خارجه یا هر وزارتخانه دیگر کشور پذیرنده که مقرر است اعلام‌گردد.
2 ـ وقتی که مأموریت شخص بهره‌مند از مزایا و مصونیتها خاتمه یابد این مزایا و مصونیتهامعمولا در موقع ترک خاک کشور پذیرنده یا در انقضای موعد مناسبی که برای انجام این منظوربه وی اعطا می‌شود قطع می‌گردد. لیکن این مزایا و مصونیتها حتی در صورت وجود اختلاف‌مسلحانه تا این مواعد ادامه خواهد داشت.
مع هذا مصونیت نسبت به اعمالی که شخص بهره‌مند در اجرای وظایف خود به سمت عضومأموریت انجام داده باقی است.
3 ـ در صورت فوت یکی از اعضای مأموریت اعضای خانواده او از مزایا و مصونیتها تا انقضای‌مهلت مناسبی که برای ترک کشور پذیرنده به آنها اعطا می‌گردد کمافی‌السابق بهره‌مند خواهندبود.
4 ـ در صورت فوت یک عضو مأموریت که تبعه کشور پذیرنده یا مقیم دایم در آن کشورنمی‌باشد و یا درصورت فوت یکی از بستگان او که اهل خانه او هستند کشور پذیرنده خروج‌اموال منقول متوفی را اجازه می‌دهد به استثنای اموالی که در کشور پذیرنده تحصیل شده و درموقع فوت ممنوع‌الصدور باشد. از اموال منقول که وجود آن در کشور پذیرنده صرفا به سبب‌حضور متوفی در آنجا به سمت عضو مأموریت یا یکی از بستگان عضو مأموریت بوده مالیات‌بر ارث اخذ نمی‌گردد.
ماده چهلم ـ 1 ـ موقعی که مأمور سیاسی به قصد عزیمت یا بازگشت به محل مأموریت و یابرای مراجعت به وطن از خاک کشور ثالثی که در صورت لزوم روادید صادر نموده عبور می‌کندیا در آنجا حضور دارد کشور ثالث او را از تعرض مصون داشته و مشمول کلیه مصونیتهایی که‌برای عبور یا بازگشت وی ضرورت دارد خواهد نمود.
همین مقررات از طرف کشور ثالث در مورد اعضای خانواده مأمور که از مزایا و مصونیتهابهره‌مندند و همراه مأمور سیاسی یا جداگانه برای پیوستن به او با مراجعت به وطن مسافرت‌می‌کنند اعمال خواهد شد.
2 ـ کشورهای ثالث نباید در شرایط مشابه به آنچه در بند اول این ماده مقرر است عبور کارمندان‌اداری و فنی با خدمه مأموریت و افراد خانواده آنها را از قلمرو خود دچار اشکال سازد.
3 ـ کشورهای ثالث نسبت به مکاتبات و سایر وسایل ارتباطیه رسمی از جمله پیامهای کد و رمزکه از خاک آنها می‌گذرد همان آزادی و حمایتی را اعطا خواهند کرد که کشور پذیرنده در این باره‌مرعی می‌دارد.
نسبت به پیکهای سیاسی که در صورت لزوم روادید تحصیل کرده‌اند و نیز نسبت به کیسه‌های‌سیاسی عبوری همان مصونیت از تعرض و حمایتی را که کشور پذیرنده ملزم به رعایت است‌اعطا خواهد کرد.
4 ـ تکالیف کشورهای ثالث برطبق بندهای 1 و 2 و 3 این ماده نسبت به اشخاص مذکور در این‌بندها و وسایل ارتباطیه رسمی و کیسه‌های سیاسی نیز که به علت (فورس‌ماژور) در قلمروکشور ثالث میباشد مجزا خواهد بود.
ماده چهل و یکم ـ 1 ـ کلیه اشخاصی که از مزایا و مصونیتها بهره‌مند می‌باشند بدون آنکه به‌مزایا و مصونیتهای آنان لطمه‌ای وارد آید مکلفند قوانین و مقررات کشور پذیرنده را محترم‌شمرده و از مداخله در امور داخلی آن کشور خودداری نمایند.
2 ـ کلیه امور رسمی که برای اقدام و مذاکره با کشور پذیرنده از طرف کشور فرستنده به عهده‌مأموریت گذاشته شده باید از طریق وزارت امور خارجه کشور پذیرنده یا به وسیله آن و یا هروزارتخانه دیگری که مقرر است انجام گیرد.
3 ـ اماکن مأموریت طوری مورد استفاده قرار نخواهد گرفت که با وظایف مأموریت مندرج دراین قرارداد یا در سایر قواعد حقوق بین‌الملل عمومی و یا در قراردادهای معتبر بین کشورفرستنده و کشور پذیرنده مغایر باشد.
ماده چهل و دوم ـ مأمور سیاسی در کشور پذیرنده فعالیت حرفه‌ای یا تجارتی به قصد انتفاع‌شخصی نخواهد داشت.
ماده چهل و سوم ـ مأموریت مأمور سیاسی از جمله در موارد زیر پایان می‌پذیرد
الف ـ موقعی که کشور فرستنده خاتمه مأموریت سیاسی را به کشور پذیرنده اطلاع دهد.
ب ـ وقتی که کشور پذیرنده طبق بند 2 از ماده 9 به کشور فرستنده اطلاع می‌دهد که از شناختن‌مأمور سیاسی به عنوان عضو مأموریت خودداری می‌کند.
ماده چهل و چهارم ـ کشور پذیرنده وظیفه دارد حتی در صورت وجود اختلاف مسلحانه‌تسهیلات لازم را فراهم آورد تا اشخاص بهره‌مند از مزایا و مصونیتها به جز اتباع خود و نیز افرادخانواده آنها بدون توجه به تابعیت آنها بتوانند در اولین فرصت خاک کشور را ترک گویند. کشورمزبور بخصوص باید درصورت احتیاج وسایل نقلیه مورد لزوم را برای خود و اموالشان دراختیار آنان بگذارد.
ماده چهل و پنجم ـ در صورت قطع روابط سیاسی بین دو کشور و یا زمانی که مأموریت به‌طور قطعی یا موقتی خاتمه یافته است
الف ـ کشور پذیرنده موظف است حتی در صورت وجود اختلاف مسلحانه اماکن مأموریت وهمچنین اموال و بایگانی آن را محترم شمرده و حمایت نماید.
ب ـ کشور فرستنده می‌تواند حفاظت اماکن مأموریت را با اموالی که در آن قرار دارد و همچنین‌حفاظت بایگانی آن را به کشور ثالثی که مورد قبول کشور پذیرنده باشد واگذار نماید.
ج ـ کشور فرستنده می‌تواند حفظ منافع خود و منافع اتباع خود را به کشور ثالثی که مورد قبول‌کشور پذیرنده باشد واگذار نماید.
ماده چهل و ششم ـ کشور فرستنده می‌تواند با جلب رضایت قبلی کشور پذیرنده و بنا به‌درخواست کشور ثالثی که در کشور اخیر نمایندگی ندارد موقتا عهده‌دار حفظ منافع کشور ثالث‌و اتباع آن گردد.
ماده چهل و هفتم ـ 1 ـ کشور پذیرنده در اجرای مقررات این قرارداد تبعیض بین کشورها قایل‌نخواهد شد.
2 ـ مع هذا مواد زیر تبعیض تلقی نخواهد شد.
الف ـ اینکه کشور پذیرنده یکی از مقررات این قرارداد را به علت آنکه در خاک کشور فرستنده‌نسبت به مأموریت او در این مورد محدودیت قایل شده‌اند به طور محدود اجرا کند.
ب ـ اینکه کشورهایی بنا بر عرف و عادت و یا از طریق معاهده مزایایی مناسبتر از آنچه مقررات‌این قرارداد پیش‌بینی کرد متقابلا به یکدیگر اعطا نمایند.
ماده چهل و هشتم ـ این قرارداد برای امضای کلیه دول عضو سازمان ملل متحد یا یک سازمان‌تخصصی و نیز هر کشور پیوسته به اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری و هر کشور دیگری که‌به این منظور از طرف مجمع عمومی سازمان ملل متحد دعوت گردد به طریق زیر مفتوح خواهدبود.
تا 31 اکتبر 1961 در وزارت امور خارجه دولت فدرال اتریش و از آن پس تا 31 مارس 1962 درمقر سازمان ملل متحد در نیویورک.
ماده چهل و نهم ـ این قرارداد به تصویب خواهد رسید و اسناد تصویب به دبیرکل سازمان ملل‌متحد تسلیم خواهد شد.
ماده پنجاهم ـ این قرارداد برای الحاق هر کشوری که جز یکی از چهار طبقه مذکور در ماده 48باشد مفتوح خواهد بود. اسناد الحاق به دبیرکل سازمان ملل متحد تسلیم خواهد شد.
ماده پنجاه و یکم ـ 1 ـ این قرارداد سی روز پس از تاریخ تسلیم بیست و دومین سند تصویب‌یا الحاق به دبیرکل سازمان ملل متحد لازم‌الاجرا خواهد شد.
2 ـ این قرارداد در مورد هریک از کشورهایی که آن را پس از تسلیم بیست و دومین سند تصویب‌یا الحاق تصویب نمایند یا بدان ملحق شوند سی روز پس از تسلیم سند تصویب یا الحاق آن‌کشور لازم‌الاجرا خواهد شد.
ماده پنجاه و دوم ـ دبیرکل سازمان ملل متحد مراتب زیر را به اطلاع تمام کشورهایی که عضویکی از چهار طبقه مذکور در ماده 48 باشند خواهد رساند
الف ـ امضا این قرارداد از طرف کشورها و تسلیم اسناد تصویب یا الحاق طبق مفاد مواد 48 و49 و 50 .
ب ـ تاریخی که این قرارداد به موجب ماده 51 لازم‌الاجرا می‌شود.
ماده پنجاه و سوم ـ نسخه اصلی این قرارداد که متنهای انگلیسی، چینی، اسپانیایی، فرانسه وروسی آن متساویا معتبر می‌باشند به دبیرکل سازمان ملل متحد سپرده خواهد شد. دبیرکل‌رونوشتهای گواهی شده و مطابق با اصل آن را به تمام دول مشمول یکی از چهار طبقه مذکور درماده 48 تسلیم می‌نماید.
بنا به مراتب نمایندگان تام‌الاختیار امضا کننده زیر که از طرف کشورهای متبوع خود حقا مجازمی‌باشند این قرارداد را امضا کرده‌اند.
وین هجدهم آوریل یکهزار و نهصد و شصت و یک
محل امضا نماینده تام‌الاختیار دولت ایران