آشنائي باسازمان جهاني هواپيمائي كشوري(icao)

[ریپورتر]

به منظور شناخت در مورد سازمان هواپيمائي بين المللي كشوري نحوه كاركرد و عملكرد آن در بخشهاي زير به طور خلاصه بيان ميگردد.
1-شناخت سازمان
2-منشور ايكائو
3-آزادي هاي حمل بار و مسافر
4-معرفي ضمائم هجده گانه ايكائو
5-مناطق نه گانه ايكائو
6-نشريات ايكائو.
تاريحچه :
سازمان بين المللي هواپيمائي كشوري كه اختصارا ايكائو ناميده ميشود در 7 دسامبر 1944 تشكيل گرديد.پيمان شيكاگو كه همزمان با كنفرانس سازمان ملل متحد در سانفرانسيسكو تشكيل شده بود نسبت به تنظيم و امضاي پيمان حمل و نقل هوائي و تاسيس ايكائو اقدام نمود.
علت تصويب و تدوين پيمان شيكاگو و اعلاميه تشكيل كنفرانس چنين ترجمه شده است:
نظر به اينكه پيشرفت و توسعه هواپيمائي كشوري بين المللي در آتيه ميتواند منشائ كمك به ايجاد مودت و پيشرفت و حسن تفاهم و تحكيم روابط حسنه و حفظ آن در بين ملل و افراد جهان باشد و عدم استفاده صحيح از آن ممكن است امنيت عمومي را متزلزل ساخته،آن را به مخاطره اندازدو................اين سازمان تشكيل ميگردد.
سازمان جهاني ايكائو در آوريل 1947 پس از تصويب پيمان شيكاگو رسما موجوديت پيدا كرد و جايگزين سازمان بين المللي موقت هواپيمائي كشوري شد.اولين جلسه مجمع سازمان در ششم مي 1947 افتتاح و در 28 مي اعضاء شورا انتخاب گرديدند.دولت ايران در سال 1327 هجري شمسي رسما به پيمان شيكاگو پيوست و در نتيجه عضو ايكائو شد.بر اساس توافق مقر سازمان در مونترال كانادا ميباشد.
منشور ايكائو:
1-اطمينان از رشد منظم و ايمن هواپيمائي كشوري بين المللي در سراسر جهان
2- تشويق صنعت و طراحي هواپيما براي مقاصد صلح جويانه
3-ترغيب توسعه خطوط هوائي،فرودگاه ها و تسهيلات هوانوردي براي هواپيمائي كشوري بين المللي.
4-پاسخ به نياز مردم جهان به حمل و نقل هوائي ايمن ،منظم،كارا و با صرفه.
5-جلوگري از تضييع اقتصادي ناشي از رقابت مضره.
6-حفظ حقوق دول عضو و تامين فرصت مساوي براي اعضاء براي برقراري سرويس هوائي بين المللي.
7-از بين بردن تبعيض ميان كشورهاي عضو.
8-افزايش ايمني پروازها در ناوبري بين المللي.
9-ارتقاء عمومي همه ابعاد هوانوردي.
10-و به طور كلي تعميم وتوسعه كليه امور پشتيباني هواپيمائي كشوري بين المللي.
آزادي هاي حمل مسافر و بار :
معاهده هواپيمائي كشوري در سال 1944 ميلادي كه توسط 54 كشور در شيكاگو به امضاء رسيددر نظر داشت از طريق تدوين آزادي هاي مربوطه زمينه توسعه حمل و نقل هوائي را فراهم سازد.اين معاهده 9 آزادي عمل در بهره برداري از فضاي كشورهاي عضو را بر اساس قرار داد دو جابه در بر ميگيردكه توسط شركت هاي هوائي به طور منظم مورد استفاده قرار ميگيرد.
آزادي اول:پرواز بر قلمرو هوائي هر يك از كشورهاي عضو بدون فرود.
آزادي دوم:فرود در هر يك از كشورهاي عضو به منظور ي غير از بهره برداري مسافر و بار .مثال براي فرود اضطراري و يا سوخت گيري.
آزادي سوم :فرود در هر يك از كشورهاي عضو به منظور تخليه مسافر از كشوري كه شركت هواپيمائي به آن تعلق دارد.
آزادي چهارم:فرود در هريك از كشورهاي عضو به منظور حمل مسافر از آن كشور به كشوري كه هواپيما به آن تعلق دارد.
آزادي پنجم:فرود در هريك از كشور هاي عضو به منظور حمل مسافر از آن كشور و تخليه در يك كشور ثالث.مثال-پرواز برنامه اي از تهران به لندن ميتواند در پاريس براي لندن مسافر سوار نمايد.
آزادي ششم:حمل مسافري كه از يك كشور سوار سوار هواپيما شده ودر كشور ديگري پياده خواهد شد از طريق كشوري كه شركت هواپيمائي به آن تعلق دارد.
آزادي هفتم:حمل مسافر ي كه از يك كشور سوار هواپيما شده و در كشور ديگري پياده ميشود بدون آنكه وارد كشوري شود كه شركت هواپيمائي به آن تعلق دارد.
آزادي هشتم :(كابوتاژ)حمل مسافر بين دو نقطه در داخل قلمرو كشوري كه اين اجازه را داده است در حالي كه مسير پرواز هواپيما از آن كشوري كه شركت هواپيمائي به آن تعلق دارد آغاز شده و يا در آن خاتمه مي يابد.مثال يك هواپيماي ايراني مسافر براي فرانكفرت حمل كند و از آنجا براي مونيخ مسافر سوار نمايد.
آزادي نهم:حمل و نقل مسافر در كشوري كه اجازه كابوتاژ داده است در داخل قلمرو همان كشور.مثال شركت ماهان بين شهر هاي تركيه مسافر سوار نمايد.

[ریپورتر]

معرفي ضمائم هجده گانه ايكائو
پس از خاتمه جنگ جهاني دوم به منظور رشد بين اللملي صتعت هواپيمائي كشوري در سال 1944 ميلادي با گردهمائي 52 كشور در شيكاگو اولين قدم براي تشكيل سازمان هواپيمائي كشوري برداشته شد..
با پيشرفت صنعت هواپيمائي و توسعه آن بر اساس نيازهاي حمل و نقل سريع جوامع تا كنون هشت بار پيمان شيكاگو اصلاح شده است و اعضاء اين پيمان به 189 كشور رسيده است.
پيمان شيكاگو داراي هجده ضميمه(انكس ) به شرح ذيل ميباشد.
1-ضميمه يك :گواهينامه كاركنان (Personaael licensing )
اين انكس موارد زير را در بر ميگيرد:
گواهينامه كنترلرهاي مراقبت پرواز،گواهينامه هاي تكنيسين تعمير و نگهداري،گواهينامه خلبان و خدمه پرواز ،كتابهاي مواد آموزشي مربوطه ،شرح مهارتهاي ضروري و مختلف مورد نياز و شرايط پزشكي استاندارد و سلامت عمومي خدمه پرواز و كنترلرهاي مراقبت پرواز از طريق آزمايشهاي پزشكي دوره اي.
2-ضميمه دو:مقررات هوانوردي(Rules of the Air)
اين ضميمه موارد زير را در بر ميگيرد:
كليه مقررات تدوين شده زميني و هوائي مرتبط با هوانوردي .
ضميمه سه هواشناسي هوانوردي بين المللي(Meterological Service for International Air Navigation)
خلبانان نياز دارند كه از وضعيت هواي مسير و فرودگاه مقصد مطلع باشند لذا اين انكس اطلاعات ضروري هواشناسي كه بايد در اختيار عمليات ها ،خدمه ،پرواز،واحدهاي مراقبت پرواز ،واحدهاي تجسس و نجات مديريت فرودگاه قرار گيرد را مشخص ميكند .اين اطلاعات انواع مختلف دارد كه با توجه به هر مرحله از پرواز مورد بهره برداري قرار ميگيرد.
4-ضميمه چهار نقشه هاي هوانوردي(Aeronautical Charts):
دنياي هوانوردي احتياج به نقشه دارد،اين نقشه ها بر اساس استاندارد هاي ICAO تهيه ميشوند كه تعداد آنها 17 نوع مختلف ميباشد.تعدادي از آنها براي برنامه ريزي و سامانه هاي ناوبري مسيرها ، ناوبري با ديد و طرح هاي تقرب به فرود گاه ها مورد استفاده قرار ميگيرد.
5-ضميمه پنج:واحد هاي اندازه گيري (Unite of measurement to be use Air and Ground Operations)
هنگام امضاء پيمان شيكاگو اهميت استفاده از واحد هاي اندازه گيري يكنواخت بخوبي مشخص شد .جد اول واحد هاي اندازه گيري ICAO اساسا بصورت متريك (SI) است ،در سال 1979 مقررشد اين جدول تمامي بخش هاي زميني و هوائي را در بر ولي هنوز از برخي از واحد هاي غير استاندارد بهره برداري ميشود.
6-ضميمه ششم عمليات هواپيما سه جلد(Opeartion of Aircraft –Airplanes)
جلد اول مربوط به هواپيماي حمل و نقل تجاري است ،جلد دوم مربوط به هواپيماهاي عمومي و جلد سوم مربوط به بالگردها ميشود و در باره ضوابط مرتبط با انجام عمليات پرواز ايمن،كارآمد و منظم مطالب را ارائه مينمايد.كتاب عمليات، شركتهاي هوائي را براي اطمينان از اينكه تمامي كاركنان ذيربط از مسئوليتهاي خود مطلع هستند و به آنها عمل مي نمايند را نيز مطرح ميكند.
7-ضميمه هفت مليت و علامت ثبت هواپيما(Aircraft Nationality and Registration Marks)
طبق مواد 17 تا 20پيمان شيكاگو هواپيما بايد ثبت شده و گواهينامه دريافت نمايد و اين مدارك همواره آماده ارائه باشد .ماده 77 مقام مسئول براي ثبت مشترك و بنگاه هاي بين المللي را تعين مينمايد.استانداردهاي استفاده از حروف،شماره و اشكال نيز ارائه شده است .بدين ترتيب طبقه بندي هواپيما و تعيين مليت آنها امكان پذير ميباشد.(مدارك مربوط به ريجيستر همواره در داخل كابين خلبان موجود ميباشد)
8-ضميمه هشت قابليت پرواز(Airwothiness of Aircraft)
اولين گواهينامه اي كه در بر گيرنده ايمني هواپيما است گواهينامه صلاحيت پرواز است.ماده 23 پيمان ،كشور ثبت كننده را ملزم به صدور گواهينامه پرواز مي نمايد و ساير كشورها بر اساس استاندارد هاي اين انكس آن را به رسميت ميشناسند.البته استانداردهاي ايكائو جايگزين مقررات و قوانين ملي نخواهد شد.
9-ضميمه نه تسهيلات (Facilition)
تسريع در ورود و خروج هواپيما ،مسافر و بار در فرودگاههاي بين المللي،تسهيل در تردد هواپيما ها ،مسافرين ورودي و خروجي و عبوري ،خدمه پرواز،بار همراه،پست و قوانين بين المللي سلامت مسافرين در فرود گاههاي بين المللي مورد تاكيد است.

[ریپورتر]

10-ضميمه ده ارتباطات هوائي(Aeronautical telecommunications)چهار جلد
جلد اول دستگاههاي كمك ناوبري ،جلد دوم دستور رالعمل ارتياطات –جلد سوم سامانه هاي ارتباطي ديجيتال و سامانه هاي ارتباطي كلامي و جلد پنجم طيف فركانس راديوئي مورد استفاده در هوانوردي است.
11-ضميمه يازده سرويس هاي مراقبت پرواز(Air Traffic Services):
فضاي جهاني به (FIR) كشورها تقسيم ميشود(در اين مورد در اينجا (http://aerospacetalk.ir/forum/topic6723.html) بحث شده است) و هر عضو موظف است در فضاي تحت مسئوليت خود سرويس هاي مراقبت پرواز ارائه نمايد.مراقبت پرواز مسئول بر قراري سلامت پرواز،تسريع،كارائي،و نظم پرواز هواپيماها و كمك و اطلاع رساني به واحد هاي ذيربط در موارد اضطراري ميباشد.
12-ضميمه دوازده تجسس و نجات(Search and Rescue):
در سال 1951 ميلادي تدوين شده و در رابطه با افرادي كه در شرايط اضطراري قرار دارنديا احتمال دارد در آن شرايط باشند ،نحوه كمك رساني را شرح ميدهد.سازمان دهي تجسس و نجات و دستور العملهاي عمليات آن ، هماهنگي ها بين سازمانهاي تجسس و نجات كشورها و طرح مربوطه ،فعال سازي مراكز تجسس و نجات و تعريف مراحل سه گانه خطر (نگراني-آماده باش- اضطراري)مطالب را ارائه مي نمايد.
13-بررسي سوانح و رخدادهاي هواپيما(Aircraft Accident and Incident Investigation):
تمام مواردي كه منجر به سانحه هوائي گردد بايستي سريعا شناسائي و از تكرار اين گونه سوانح مشابه با بررسي سانحه جلوگيري بعمل آورد.حفظ شواهد و مدارك ،تعيين كشور مسئول بررسي سانحه و نحوه جابجائي لاشه هواپيما ،توصيه ها و اقدامات براي جلوگيري از سانحه مشابه و كشف خطرات قبل از آن كه موجب سانحه شود از جمله مطالب مطرح شده ميباشد.
14-فرود گاهها (َAerodromes-Aerodrome Design and Operations,heliports)دو جلد:
در سال 1951 ميلادي با طراحي فرود گاه ها و فرود گاههاي بالگرد ،برق اضطراري،مهندسي ساختمان و تاسيسات ،مهندسي روشنائي،ارائه تجهيزات نجات و آتش نشاني و دور سازي پرندگان از محيط فرود گاه تدوين شد.39 مرتبه اصلاحيه بر روي آن صادر و فضاي باند ،خزش راهها(تاكسي وي )،پاركينگ،موانع فرودگاه و نحوه نظارت بر آن را مطرح مي نمايد.
15-اطلا عات هوانوردي(Aeronautical Information Services)
اطلاعات هوانوردي براي حداكثر سلامت پرواز مورد نياز برنامه ريزان عمليات پرواز ميباشد.اطمينان از صدور بموقع اطلاعات با اطلاعيه هاي بين المللي NOTAM و تدوين كتاب AIP و ساير نشريات از جمله مسئوليت كشورهاي عضو مي باشد.اين اطلاعات شامل موارد خطر آفرين،برقراري ،تغيير ،جمع آوري يا خارج از سيستم شدن تجهيزات ناوبري و خدمات مرتبط ميباشد.
16-حفظ محيط زيست(Environmental Protection-Aircraft Noise):
حفظ محيط زيست در مقابل تاثيرات صداي هواپيما ي ملخي و جت در محدوده شهر ها از سال 1969 ميلادي،روش اندازه گيري صداي هواپيما و تعيين محدوديت براي صدا ي هواپيما و صدور گواهينامه مربوطه از موارد اين انكس ميباشد.
17-امنيت هوانوردي و مفابله با عمليات غير قانوني
(Security:Safegarding International Civil Aviation Against Act of Unlawful Interface):
از دهه 1960 افزايش قابل ملاحظه در اقدامات غير قانوني در پرواز(هواپيما ربائي)موجب شد در سال 1970،برنامه هاي سازمان بين المللي هواپيمائي كشوري و حفاظت در مقابل دخالت غير قانوني و كتاب امنيت تدوين گردد،ملاحظات اصلي در مورد اداره كردن ،هماهنگي و اقدامات فني براي حفظ امنيت هوانوردي بين المللي از طريق بازرسي هاي مختلف فيزيكي و غيره ميباشد.كشورها ملزم هستند سلامت مسافرين ،خدمه پرواز كاركنان فرودگاه و اموال عمومي را تامين نمايند.
18- حمل و نقل ايمن كالاهي خطرناك با هواپيما(The Saft Transport of Dangerous Goods by Air):
بيش از نيمي از بارهائي كه حمل ميشوند شامل كالاهاي خطر ناك مثل مواد منفجره ،خورنده،آتش زا سمي و راديو اكتيو هستند .در سال 1983 براي اطمينان از ايمني در حمل و نقل كالاهي خطر ناك مطالبي شامل دستورل العمل هاي فني تهيه شد.به طور كلي نه قلم كالاي خطر ناك در اين دسته بندي وجود دارد.
__________________



منبع:http://www.aerospacetalk.ir