چقدر قدرشناسيم؟؟!!

[Mina_Mehr]

سلام خدمت دوستان گل نخبه@};-{happy}
راستش چند وقته كه موضوع قدرشناسي بدجوري ذهنم رو به خودش مشغول كرده ، اينكه ما انسان ها چقدر آدمهاي قدر شناسي هستيم؟؟؟
مثال هايي ميزنم...
اول از همه چقدر در ارتباط با نعمت هايي كه خدا به ما داده قدرشناسيم؟؟؟ اصلا قدرشناس هستيم؟؟!! چقدر به از بابت تمام اون چيزايي كه خدا به ما داده شاكر خداونديم ؟؟؟!!
در حيطه ي كاريمون چطور؟؟؟ چقدر از زحمات همكارانمون تشكر و قدرداني ميكنيم؟؟ آيا به سادگي از كنار اين زحمات ميگذريم؟؟؟
چقدر نسبت به زحمات و محبت پدر و مادرمون قذرشناسيم؟؟
چقدر تلاش اطرافيانمون واسمون ارزشمنده؟؟؟
اگه مدير يه شركت هستيم چقدر از زحمات كارمندانمون تشكر و قدرداني ميكنيم؟؟ چقدر به حقوق كارمندانمون به پاس زحمت هايي كه ميكشن احترام ميزاريم؟؟؟ آيا مطابق تلاشي كه ميكنين به حقوق اونها رسيدگي ميكنيم يا اينكه مطابق علاقه و احساسي كه به اونها داريم سپاسگزاري ميكنيم؟؟؟ آيا وجدان انساني ما ما رو وادار ميكنه كه به يه چشم به همه نگاه كنيم؟؟!!!!
چقدر از بابت محبتي كه دوستان و اطرافيانمون به ما دارن از آونها تشكر ميكنيم آيا اين محبت رو وظيفه ي اونها ميدونيم؟؟؟
نظر شما دوستان نخبه چيه؟؟؟ درمورد شما چطور؟؟؟ شما چند درصد قدرشناسي؟؟؟؟!!!!
هذف از اين تاپيك اينه كه يكم بيشتر به كردار خودمون بيانديشيم و درمورد رفتارمون تفكر كنيم...
از همه همه دوستان ميخوام با نظراتشون به من كمك كنن تا بتونم يه جوابي واسه اين همه آيا پيدا كنم .....
با تشكر @};-....... مينا

[kab]

ای بابا
وقتی فکر میکنم یه نموره زیادی خجالت میکشم {worried}
راستی چرا آدم خیلی زود خیلی چیزا رو فراموش میکنه؟ :-/

[آبجی]

هميشه سعي خودمو كردم كه اينطور باشه و ميدونم كه تا الان هم موفق بودم و تا جايي كه تونستم قدر شناس بودم ;)

[AvAstiN]

در مورد پدر مادرم سعي مي کنم باشم ولي فک کنم 60% بيشتر نيستم
اطرافيانم حدودا 40-50% بستگي داره
همکارام 70-80% (البته تصورم اينه ولي در واقع بايد از اونا پرسيد )

به نظرم بايد بيشتر قدر شناس باشم مخصوصا خدا و خانواده

[Admin]

همیشه سعی کردم قدرشناس باشم.
ولی همیشه قدرشناسی یک طرفه نیست ، درسته نباید توقع داشت ولی در درون انسان توقع قدرشناسی دیگران نسبت به خودش خود به خود ایجاد میشه ... برای همین هم اگه از کسی قدرشناسی کنی و جوابی نگیری با تمامی بی توقعی همیشه در درونت توقع یه تشکر خشک و خالی رو داری و خواهی داشت.

برای همین برای اینکه توقع طرفین برآورده بشه ، باید قدرشناس بود و سعی کرد به قدرشناسی جواب مقابل با قدرشناسی و تشکر پاسخ داد.

موفق باشید ;)

[schrodinger]

تا اونجایی که من می دونم آدمای قدرشناس توی دنیا کم هستند. شاید من بگم که: من خیلی آدم قدر شناسی هستم ولی این نظر منه ولی طرف مقابلم مسلما انتظاری بیش از اون قدر دانی که من ازش داشتم ، داره.
فرض کنید من بین دو تا دوست آشتی برقرار می کنم و وقتی این دو تا با هم دوست شدن سرمست از دوستی دوبارشون هستن و من دیگه در حاشیه قرار می گیرم و هیچ کس نمی گه : بابا، دست قلانی درد نکنه اگه نبود این رابطه برقرار نمی شد.
یک نجربه شخصیم تو زندگی اینه که: از هیچ کس انتظار تشکر و قدردانی و خدمت نداشته باش مخصوصا کسانی که دوستشون داری. چون وقتی انجام ندنش (به هر دلیلی، حتی ممکنه موجه باشه) خیلی برات غیرقابل تحمله و ناراحتت می کنه...
در مورد خودم، من در مورد 3 نفر میدونم که قدرنشناس بودم و یا حداقل اونقدر که می دونم می تونستم ازشون قدردانی کنم نکردم
1. خدا
2. خانواده
3.خودم
...

[kab]

هميشه سعي خودمو كردم كه اينطور باشه و ميدونم كه تا الان هم موفق بودم و تا جايي كه تونستم قدر شناس بودم ;)\

اصلا حرفت رو قبول ندارم {thumbs down}


همیشه سعی کردم قدرشناس باشم.
ولی همیشه قدرشناسی یک طرفه نیست ، درسته نباید توقع داشت ولی در درون انسان توقع قدرشناسی دیگران نسبت به خودش خود به خود ایجاد میشه ... برای همین هم اگه از کسی قدرشناسی کنی و جوابی نگیری با تمامی بی توقعی همیشه در درونت توقع یه تشکر خشک و خالی رو داری و خواهی داشت.

برای همین برای اینکه توقع طرفین برآورده بشه ، باید قدرشناس بود و سعی کرد به قدرشناسی جواب مقابل با قدرشناسی و تشکر پاسخ داد.

موفق باشید ;)

قشنگ بود ولی نگفتی قدر شناس هستی یا نه؟ :-?


تا اونجایی که من می دونم آدمای قدرشناس توی دنیا کم هستند. شاید من بگم که: من خیلی آدم قدر شناسی هستم ولی این نظر منه ولی طرف مقابلم مسلما انتظاری بیش از اون قدر دانی که من ازش داشتم ، داره.
فرض کنید من بین دو تا دوست آشتی برقرار می کنم و وقتی این دو تا با هم دوست شدن سرمست از دوستی دوبارشون هستن و من دیگه در حاشیه قرار می گیرم و هیچ کس نمی گه : بابا، دست قلانی درد نکنه اگه نبود این رابطه برقرار نمی شد.
یک نجربه شخصیم تو زندگی اینه که: از هیچ کس انتظار تشکر و قدردانی و خدمت نداشته باش مخصوصا کسانی که دوستشون داری. چون وقتی انجام ندنش (به هر دلیلی، حتی ممکنه موجه باشه) خیلی برات غیرقابل تحمله و ناراحتت می کنه...
در مورد خودم، من در مورد 3 نفر میدونم که قدرنشناس بودم و یا حداقل اونقدر که می دونم می تونستم ازشون قدردانی کنم نکردم
1. خدا
2. خانواده
3.خودم
...

عالی بود {applause}
یاد حرف های دکتر شریعتی افتادم :)>-
خیلی وقت ها خودم به همین دلیل ناراحت شدم

[Mina_Mehr]

با تشكر از نظرات همه ي دوستان {happy}
راستش منم با اين نظر كه نبايد انتظار تشكر و قدرداني رو از اطرافيانمون داشته باشيم كاملا موافقم ولي چيزي كه مهمه اينه كه ياد بگيريم قدرشناس باشيم تا اينكه انتظارداشته باشيم ازمون قدرداني بشه رو داشته باشيم ، يه مثال معروف ميگه با حلوا حلوا كردن دهن شيرين نميشه اينكه ما بگيم قدرشناسيم كافي نيست بايد ببينيم واقعا چقدر اهل عمليم، بايد ببينيم تعريفمون از قدرشناسي چيه؟؟ آيا از نظر خودمون ما قدر شناس هستيم يا اينكه از نظر ديگران؟؟ آيا نظر ديگران مهمه؟؟؟ آيا رضايت ما از نوع سپاسگزاريمون از ديگران كافيه؟؟
منتظر نظر بقيه ي دوستان هم هستم...{happy}

[صبا محمدي]

سلام من سعی میکنم بیشتر اوقات قدر شناس باشم البته این نظر شخصی خودم گاهی اوقات وقایعی رخ میده که انسانها این صفت خوب رو فراموش میکنن ولی چقدر خوب هست که واقعا بتونیم نسبت به اطرافیان مخصوصا پدر و مادر قدر شناس باشیم .

[LaDy Ds DeMoNa]

من همیشه سعی کردم قدردان و قدرشناس خانواده و دوستانم باشم
مخصوصا مادرم . . .
ولی فقط تو قلبم ازشون قدرشناسی می کنم !!

نمی دونم چرا نمی تونم به زبان و عمل اونو بیان کنم !!! (شاید از آب و هواست یا چیزه دیگه !! )

خیلی کم با خانواده هستیم ؛ تعداد جملاتی که بینمون رد و بدل می شه داره روز به روز کمتر می شه .

حسابی صنعتی شدیم


کمتر همدیگر رو می بینیم بیشتر از همدیگه انتظار داریم . .


فکر می کنیم کاراهایی که دیگران برامون انجام می دن وظیفه اشونه
ولی خودمون . . .

[PiXiE]

همه ی ما دوست داریم یه آدم end قدر شناس باشیم ولی واقعا بعضی وقت ها اصلا نمیفهمیم که باید قدر این همه خوبی رو بدونیم و خیلی راحت از کنارش میگذریم ...

مطمئن هستم که همه اینجوری اند .....!!!

شاید هم بعضی ها مثل آبجی خانوم خیلی به خودشون مطمئن باشن که قدر شناسن ولی اگه یه کم بیشتر به اتفاق هایی که تو زندگیشون میفته فکر کنند میبینن که خودشونم بعضی وقتا قدر چیزی رو که باید میدونستن و ندونستند ...
(آّبجی خانوم امیدوارم سوء تفاهم نشه اصلا قصد بی احترامی نداشتم فقط انتقادم رو کردم )

من خودم که فکر نمیکنم اونطور که باید قدر شناس بودم :
(اگر هم بخوام درصدی بگم : )

پدر و مادر با همه ی اینکه خیلی دوسشون دارم : 60_70%
اطرافیان و دوستان و آشنایان : 40_50%

نمیدونم چرا اینقدر کم ولی ...!!!!!

مینا خانوم امیدوارم با نظرم تونسته باشم بهتون کمک کرده باشم که جواب آیا هاتون رو تقریبا بگیرید ......@};-@};-@};-

[kab]

به به
میبینم که بحث داغ شده
از بچه های تازه وارد هم ممنونم که شرکت میکنن @};-



مطمئن هستم که همه اینجوری اند .....!!!

شاید هم بعضی ها مثل آبجی خانوم خیلی به خودشون مطمئن باشن که قدر شناسن ولی اگه یه کم بیشتر به اتفاق هایی که تو زندگیشون میفته فکر کنند میبینن که خودشونم بعضی وقتا قدر چیزی رو که باید میدونستن و ندونستند ...
(آّبجی خانوم امیدوارم سوء تفاهم نشه اصلا قصد بی احترامی نداشتم فقط انتقادم رو کردم )




قبل از هر چیز از شما به خاطر دقت در مطالب تشکر میکنم @};-
دوست عزیز تنها چیزی که در جهان مطلقه وجود ذات اقدس پروردگاره
پس با این اطمینان چیزی رو بیان نکنید مخصوصا وقتی در مورد دیگران باشه

اگر هم آبجی رو مورد خطاب قرار میدی
باید بدونی که یکی از با معرفت ترین و بهترین دوستان بنده هستن و کاملا آگاهم که چقدر به دیگران احترام میذارن
اگر هم بنده از ایشون نقد کردم تنها به این دلیل بود که با توجه به شناختی که از ایشون دارم انتظار بیشتری هم دارم و شاید مشکل از طرز فکر بنده باشه

[Amir]

سلام .. اول از چيزي كه خودم تجربه كردم و بگم و خودم ديدم بگم كه ما يعني اين جامعه اي من توش بودم ادمهاي قدر شناسي نيستند مسئله هم اينكه هيچ وقت خودشونو جاي طرف مقابل و زحماتي كه كشيده نميذارند فقط موقعيت خودشون رو ميسنجند و از جايگاهي كه خودشون هستند قضاوت ميكنند ...

وقتي ميتونيم قدر شناس باشيم كه پا رو از محيط و فكر خودمون فراتر بذاريم و بريم خودمون رو جاي ديگران بذاريم و در واقع اين واژه فهميدن يعني under stand يعني در جاي كسي ايستادن هستش ...
قدرشناسي يعني اينكه به كارهاي كه طرف مقابل در پيشرفت خود ما جامعه ما محيط ما فكر ما انجام داده فكر كنيم .. ممكنه يه دوست تاثير زيادي تو زندگي ما به صورت ناخوداگاه داشته.. اين فراموشي هم نعمت بزرگيست و هم خصلت خيلي بدي اگه به جاش ازش استفاده نكنيم ... اين حرف رو يكي از استيدمون زد و من بعد از سالها بهش رسيدم كه جامعه ما قدرشناس چيزي هستش كه براش انرژي زياد يا پول .. گذاشته باشه يعني مايه اي از وجود خودش رو براي بدست اوردنش خرج كرده باشه .. سختي ديده باشه براش .. والا چيزهاي خيلي خوبي كه رايگان و صرفا به خاطر موقعيت و دوستي و اين عوامل بدست مياره بعد از رفع نياز بدست فراموشي سپرده ميشه

[PiXiE]

دوست عزیز تنها چیزی که در جهان مطلقه وجود ذات اقدس پروردگاره
پس با این اطمینان چیزی رو بیان نکنید مخصوصا وقتی در مورد دیگران باشه

اگر هم آبجی رو مورد خطاب قرار میدی
باید بدونی که یکی از با معرفت ترین و بهترین دوستان بنده هستن و کاملا آگاهم که چقدر به دیگران احترام میذارن
اگر هم بنده از ایشون نقد کردم تنها به این دلیل بود که با توجه به شناختی که از ایشون دارم انتظار بیشتری هم دارم و شاید مشکل از طرز فکر بنده باشهمن اصلا خوب یا بد بودن آبجی رو مورد خطاب قرار ندادم ....

اگه یکم دقیق تر بخونید اول پست رو : نوشتم بعضیا بدون اینکه خودشون متوجه بشن .....

به نظر من فقط خود آبجی از خودشون میتونن دفاع صادقانه کنند نه کس دیگه ای , شما اگه خیلی هم با آبجی دوست باشید باز از وجودشون خبر ندارید که اینجوری میگید ...!!!!!!

بازم میگم من نمیخوام بگم کسی خوبه یا بد یا خدایی نکرده به کسی اهانت کنم !
اگه آبجی هم مورد خطاب قرار دادم بخاطر اینه که هیچ آدمی نمیتونه بگه من کاملم و
...

در ضمن تا اونجایی که من برداشت کردم شخص انتقاد پذیری هم هستن ...@};-

اگه آبجی هم خودشون نظر بدن ممنون میشم .....

[Mina_Mehr]

سلام .. اول از چيزي كه خودم تجربه كردم و بگم و خودم ديدم بگم كه ما يعني اين جامعه اي من توش بودم ادمهاي قدر شناسي نيستند مسئله هم اينكه هيچ وقت خودشونو جاي طرف مقابل و زحماتي كه كشيده نميذارند فقط موقعيت خودشون رو ميسنجند و از جايگاهي كه خودشون هستند قضاوت ميكنند ...

وقتي ميتونيم قدر شناس باشيم كه پا رو از محيط و فكر خودمون فراتر بذاريم و بريم خودمون رو جاي ديگران بذاريم و در واقع اين واژه فهميدن يعني under stand يعني در جاي كسي ايستادن هستش ...
قدرشناسي يعني اينكه به كارهاي كه طرف مقابل در پيشرفت خود ما جامعه ما محيط ما فكر ما انجام داده فكر كنيم .. ممكنه يه دوست تاثير زيادي تو زندگي ما به صورت ناخوداگاه داشته.. اين فراموشي هم نعمت بزرگيست و هم خصلت خيلي بدي اگه به جاش ازش استفاده نكنيم ... اين حرف رو يكي از استيدمون زد و من بعد از سالها بهش رسيدم كه جامعه ما قدرشناس چيزي هستش كه براش انرژي زياد يا پول .. گذاشته باشه يعني مايه اي از وجود خودش رو براي بدست اوردنش خرج كرده باشه .. سختي ديده باشه براش .. والا چيزهاي خيلي خوبي كه رايگان و صرفا به خاطر موقعيت و دوستي و اين عوامل بدست مياره بعد از رفع نياز بدست فراموشي سپرده ميشه

{applause}{applause}{applause}
اين حرف استادتون رو بايد طلا گرفت آقا امير ، متأسفانه همين جور هست كه اشاره كردين
زماني ما و كارامون ارزشمنده واسه ديگران ( البته منظورم كلي هست )كه به دنبالش منفعت و سودي وجود داشته باشه{worried}
پس اين وسط وجدان و انسانيت چي ميشه؟؟ چرا تا زماني كه وجودمون سودآوره ارزشمنديم و محظ اينكه بازدهي ما كم ميشه به فراموشي سپرده ميشيم و از صحنه به در ميشيم؟؟!! بدون اينكه يادي از ما بشه؟؟

[آبجی]

\

اصلا حرفت رو قبول ندارم {thumbs down}




:-o اون وقت میشه بگید چرا؟
والا تو دنیای واقعی تا جایی که بتونم قدر شناس بودم یعنی هر کاری برای طرفم انجام میدم برام فرقی نمیکنه که دوستم باشه یا دشمنم ( یعنی اینکه باهاش خوب نباشم ( {big green} البته اینو هم بگم فکر نمیکنم کسی باشه که از دستم ناراحت باشه ) ).
اینو به شخصه تمام اطرافیانم هم گفتن :"> همیشه سعیم تو بهترین بوده . نمیدونم شما چرا اینو گفتی داداش کاظم . :-?
بهر حال این دنیای مجازیه و با واقعیت خیلی فرق داره ;)

[Mina_Mehr]

من همیشه سعی کردم قدردان و قدرشناس خانواده و دوستانم باشم
مخصوصا مادرم . . .
ولی فقط تو قلبم ازشون قدرشناسی می کنم !!

نمی دونم چرا نمی تونم به زبان و عمل اونو بیان کنم !!! (شاید از آب و هواست یا چیزه دیگه !! )

خیلی کم با خانواده هستیم ؛ تعداد جملاتی که بینمون رد و بدل می شه داره روز به روز کمتر می شه .

حسابی صنعتی شدیم


کمتر همدیگر رو می بینیم بیشتر از همدیگه انتظار داریم . .


فکر می کنیم کاراهایی که دیگران برامون انجام می دن وظیفه اشونه
ولی خودمون . . .










مهسا جان واقعا ممنونم از اينكه با صداقت جواب دادي...
دقيقا يكي از مشكلات اصلي صنعتي شدن ماست كه علاقه و عواطف رو بين ما از بين برده{worried}

[آبجی]

همه ی ما دوست داریم یه آدم end قدر شناس باشیم ولی واقعا بعضی وقت ها اصلا نمیفهمیم که باید قدر این همه خوبی رو بدونیم و خیلی راحت از کنارش میگذریم ...

مطمئن هستم که همه اینجوری اند .....!!!
سلام علی اقا اینو قبول دارم سخت هست ولی بدون که شدنی هست
همه مون هستیم ولی مهسا جون حرف خوبی زدند گفتند که نمیتونیم گاها بیانش کنیم اینم شاید دلیل ندیده شدنش میشه متاسفانه .

شاید هم بعضی ها مثل آبجی خانوم خیلی به خودشون مطمئن باشن که قدر شناسن ولی اگه یه کم بیشتر به اتفاق هایی که تو زندگیشون میفته فکر کنند میبینن که خودشونم بعضی وقتا قدر چیزی رو که باید میدونستن و ندونستند ...
{big green} گفتم که تا اونجایی که تونستم و تلاشم رو کردم که قدر شناس باشم .

(آّبجی خانوم امیدوارم سوء تفاهم نشه اصلا قصد بی احترامی نداشتم فقط انتقادم رو کردم )
نه بابا این حرفا چیه ;)

[آبجی]

من اصلا خوب یا بد بودن آبجی رو مورد خطاب قرار ندادم ....

اگه یکم دقیق تر بخونید اول پست رو : نوشتم بعضیا بدون اینکه خودشون متوجه بشن .....

به نظر من فقط خود آبجی از خودشون میتونن دفاع صادقانه کنند نه کس دیگه ای , شما اگه خیلی هم با آبجی دوست باشید باز از وجودشون خبر ندارید که اینجوری میگید ...!!!!!!

بازم میگم من نمیخوام بگم کسی خوبه یا بد یا خدایی نکرده به کسی اهانت کنم !
اگه آبجی هم مورد خطاب قرار دادم بخاطر اینه که هیچ آدمی نمیتونه بگه من کاملم و
...

در ضمن تا اونجایی که من برداشت کردم شخص انتقاد پذیری هم هستن ...@};-

اگه آبجی هم خودشون نظر بدن ممنون میشم .....

ای بابا بحث نکنید {i dont want to see} بابا موضوع یه چیز دیگه هست ;;) چرا خارج میشین از بحث {big green}
داداش علی راست میگه هر کسی خودش رو خوب میشناسه منم بر اساس شناختی که از خودم دارم گفتم که ادم قدر شناسی هستم .
8-> چه بحث خوبی شدا ;))

[آبجی]

{big green} خب حالا نوبت بقیه دوستان هست که بیان و بگن تا چه حد قدر شناس هستن
البته همه مون قدر شناسیم ولی نوع بیان و رفتارمون تعیین کننده اونه

[Mina_Mehr]

پدر و مادر با همه ی اینکه خیلی دوسشون دارم : 60_70%
اطرافیان و دوستان و آشنایان : 40_50%

نمیدونم چرا اینقدر کم ولی ...!!!!!

مینا خانوم امیدوارم با نظرم تونسته باشم بهتون کمک کرده باشم که جواب آیا هاتون رو تقریبا بگیرید ......@};-@};-@};-


ممنون از صداقتتون {happy}
قطعا با نظراتتون كمك بزرگي ميكنين@};-

[Admin]

قشنگ بود ولی نگفتی قدر شناس هستی یا نه؟ :-?

کسی به جد نمی تونه بگه که قدر شناس هست یا نه.

ولی با جدیت می گم همیشه سعی کردم قدرشناس باشم.

موفق باشی

[MR_Jentelman]

سلام .به نظر من آدم بايد قدر شناس باشه وقدرجيز هاي كه در سرنوشت انسان دخيله رو دونست

1.خدا كه ما را آفريدو به ما نعمت فراوان داده كه بايدشاكر باشيم.

2.پدر و مادر كه حسابي زحمت ما رو كشيدن.

3.خود كه بايداز فرصت ها نهايت استفاده رو ببريم و با اعمال خوب خودمون توشه اي واسه آخرت خود فراهم كرده باشيم.

[تاری]

سلام خدمت دوستان گل نخبه@};-{happy}
راستش چند وقته كه موضوع قدرشناسي بدجوري ذهنم رو به خودش مشغول كرده ، اينكه ما انسان ها چقدر آدمهاي قدر شناسي هستيم؟؟؟
مثال هايي ميزنم...
اول از همه چقدر در ارتباط با نعمت هايي كه خدا به ما داده قدرشناسيم؟؟؟ اصلا قدرشناس هستيم؟؟!! چقدر به از بابت تمام اون چيزايي كه خدا به ما داده شاكر خداونديم ؟؟؟!!
در حيطه ي كاريمون چطور؟؟؟ چقدر از زحمات همكارانمون تشكر و قدرداني ميكنيم؟؟ آيا به سادگي از كنار اين زحمات ميگذريم؟؟؟
چقدر نسبت به زحمات و محبت پدر و مادرمون قذرشناسيم؟؟
چقدر تلاش اطرافيانمون واسمون ارزشمنده؟؟؟
اگه مدير يه شركت هستيم چقدر از زحمات كارمندانمون تشكر و قدرداني ميكنيم؟؟ چقدر به حقوق كارمندانمون به پاس زحمت هايي كه ميكشن احترام ميزاريم؟؟؟ آيا مطابق تلاشي كه ميكنين به حقوق اونها رسيدگي ميكنيم يا اينكه مطابق علاقه و احساسي كه به اونها داريم سپاسگزاري ميكنيم؟؟؟ آيا وجدان انساني ما ما رو وادار ميكنه كه به يه چشم به همه نگاه كنيم؟؟!!!!
چقدر از بابت محبتي كه دوستان و اطرافيانمون به ما دارن از آونها تشكر ميكنيم آيا اين محبت رو وظيفه ي اونها ميدونيم؟؟؟
نظر شما دوستان نخبه چيه؟؟؟ درمورد شما چطور؟؟؟ شما چند درصد قدرشناسي؟؟؟؟!!!!
هذف از اين تاپيك اينه كه يكم بيشتر به كردار خودمون بيانديشيم و درمورد رفتارمون تفكر كنيم...
از همه همه دوستان ميخوام با نظراتشون به من كمك كنن تا بتونم يه جوابي واسه اين همه آيا پيدا كنم .....
با تشكر @};-....... مينا


یارب
با سلام
ممنون از تاپیک مفیدتون. واقعا برخی موضوعات ذهن انسانها رو به تفکر عمیق درباره ی رفتارهای خویشتن می کشونه که موجب شناخت از خود می شه.
چقدر سوال!!!!!!!!!!!!!!!
امیدوارم براتون مفید باشه.
...
اینکه چقدر شاکر نعمتهای خدایم به نظر شخص بنده هیچ. که کمه. منفی می زنم. وقتی همه ی قطرات دریا جمع بشن و نعمتهای خدا رو بشمرن نمی تونن... من حقیر چگونه زبان به وصف و ستایش یکی از هزارها بکنم. یاد می اورم زمانی که بر رخت مریضی می افتم حتی عاجز از یک سرماخوردگی ساده روزهای سلامتی را می جویم و نمی توایم...
اونوقت می فهمم چقدر نعمت دور و بر ما بوده و ندیدیم که هیچ حالا شکرش هم به جا آورده باشیم.
ولی یه ساعتی را مخصوص به خدا بگذاریم و سر وقت مثل کار اداره، کارت بزنیم چی می شه عقب و جلو هم نندازیم. چطوره. نماز رو نمی گم که سفارش شده از سوی اوست بیاییم ما زمانی را از نعمت خدایی به وام بر گیریم در اثبات بندگی. اینهم برای کمی آرامش دلمون که خدا را فریاد می کنیم از برای نعمتهاش نه حاجاتمون.
....
بعد از خدا مادر و بعد پدر. باز هم می تونم بگم هیچ. ولی سعی می کنم لااقل برای آسایش و آرامش مادر، گنجینه ی دلم مطیع حرفش باشم که تاکنون سعی کردم باشم. حتی حاضرم بخاطرش مسیر آینده مو عوض کنم به همین راحتی. امید که خدا همراهم باشد.
....
در حیطه ی کاری، بنده به شخصه سعی می کنم کسی را به زحمت نندازم که نکنه بر خلاف درونش مجبور به کمک برام بشه. وقتی مطمئن شدم که واقعا نیت کمک داره در برابر هر کمکش خود را مدیونش می دانم کمتری کاری که براش می تونم انجام بدم دعاش می کنم و در صورت امکان در جهت جبرانش تلاش می کنم.
....
در مورد مدیر و ارشد بودن، یک نمونه ی بارز جلو چشممه که الگو شده برام. با راستی و صداقت و وجدان کاریش هیچ وقت نخواست بند پ رو اجرا کنه خدا براش مهم بود تا نتیجه ی ظاهری و مادیش. الان هم وجدانش راحته.
...
درمورد وجدان انسانی بستگی به بیداریش داره که چقدر درک داشته باشه پس مدام سعی کنیم بیدارش نگه داریم تا خوابش نبره. که اگر خواب ربودش ما را هم باد می برد در شدت طوفانش...

ببینید دوست گرامی! گاها می شه با شناخت نسبی از طرف مقابل نمی تونیم محبت بهش داشته باشیم که چرا تبدیل به عمل سوئی می شه و شاید وی را دچار غرور کنه و ما رو به بند بکشونه، بنده در این موارد براش دعا می کنم تا خودش هم ندونست خداش که می دونه و این برام کافیه. البته این عمل و از مادر سعی می کنم یاد بگیرم که ظرفیتم امروز شاید جوابگو نباشه و شاکی بشه ولی نشان مرید رو لازم می بینم.
...
در ضمن بر اساس تجربیاتم، هر چقدر خوبی یا به قولی، محبتی داشتیم همون لحظه فراموشش کنیم کمتر رنج می کشیم و با خودمون بگیم انعکاسش با شادیش به اطرافیانش برام کافیه. و بالعکس به خدا پناه ببریم خودش راهو نشونمون می ده عالیه عالی که حتی در ذهنمون هم نمی گنجیده.
.................................................. .................................
امروز بچه های کلاس سرمو از جاش در آوردند که خانوم! یعنی من چند می گیرم نمره چندی می گیرم؟
: مگه من نگفتم نمره رو از ذهنتون حذف کنین.
.... راستش مینا خانوم! درصد گفتنشو عاجزم، همون صفر بهتره. دو تا. پس نوشتمش = 00
شما هم لطف کنید یه 1 کوچولو پیشش فوت کنین درصد نمره ام ثبت بشه. توقعم کمه.

یاعلی

[Mina_Mehr]

یارب

با سلام
ممنون از تاپیک مفیدتون. واقعا برخی موضوعات ذهن انسانها رو به تفکر عمیق درباره ی رفتارهای خویشتن می کشونه که موجب شناخت از خود می شه.
چقدر سوال!!!!!!!!!!!!!!!
امیدوارم براتون مفید باشه.
...
اینکه چقدر شاکر نعمتهای خدایم به نظر شخص بنده هیچ. که کمه. منفی می زنم. وقتی همه ی قطرات دریا جمع بشن و نعمتهای خدا رو بشمرن نمی تونن... من حقیر چگونه زبان به وصف و ستایش یکی از هزارها بکنم. یاد می اورم زمانی که بر رخت مریضی می افتم حتی عاجز از یک سرماخوردگی ساده روزهای سلامتی را می جویم و نمی توایم...
اونوقت می فهمم چقدر نعمت دور و بر ما بوده و ندیدیم که هیچ حالا شکرش هم به جا آورده باشیم.
ولی یه ساعتی را مخصوص به خدا بگذاریم و سر وقت مثل کار اداره، کارت بزنیم چی می شه عقب و جلو هم نندازیم. چطوره. نماز رو نمی گم که سفارش شده از سوی اوست بیاییم ما زمانی را از نعمت خدایی به وام بر گیریم در اثبات بندگی. اینهم برای کمی آرامش دلمون که خدا را فریاد می کنیم از برای نعمتهاش نه حاجاتمون.
....
بعد از خدا مادر و بعد پدر. باز هم می تونم بگم هیچ. ولی سعی می کنم لااقل برای آسایش و آرامش مادر، گنجینه ی دلم مطیع حرفش باشم که تاکنون سعی کردم باشم. حتی حاضرم بخاطرش مسیر آینده مو عوض کنم به همین راحتی. امید که خدا همراهم باشد.
....
در حیطه ی کاری، بنده به شخصه سعی می کنم کسی را به زحمت نندازم که نکنه بر خلاف درونش مجبور به کمک برام بشه. وقتی مطمئن شدم که واقعا نیت کمک داره در برابر هر کمکش خود را مدیونش می دانم کمتری کاری که براش می تونم انجام بدم دعاش می کنم و در صورت امکان در جهت جبرانش تلاش می کنم.
....
در مورد مدیر و ارشد بودن، یک نمونه ی بارز جلو چشممه که الگو شده برام. با راستی و صداقت و وجدان کاریش هیچ وقت نخواست بند پ رو اجرا کنه خدا براش مهم بود تا نتیجه ی ظاهری و مادیش. الان هم وجدانش راحته.
...
درمورد وجدان انسانی بستگی به بیداریش داره که چقدر درک داشته باشه پس مدام سعی کنیم بیدارش نگه داریم تا خوابش نبره. که اگر خواب ربودش ما را هم باد می برد در شدت طوفانش...


ببینید دوست گرامی! گاها می شه با شناخت نسبی از طرف مقابل نمی تونیم محبت بهش داشته باشیم که چرا تبدیل به عمل سوئی می شه و شاید وی را دچار غرور کنه و ما رو به بند بکشونه، بنده در این موارد براش دعا می کنم تا خودش هم ندونست خداش که می دونه و این برام کافیه. البته این عمل و از مادر سعی می کنم یاد بگیرم که ظرفیتم امروز شاید جوابگو نباشه و شاکی بشه ولی نشان مرید رو لازم می بینم.
...
در ضمن بر اساس تجربیاتم، هر چقدر خوبی یا به قولی، محبتی داشتیم همون لحظه فراموشش کنیم کمتر رنج می کشیم و با خودمون بگیم انعکاسش با شادیش به اطرافیانش برام کافیه. و بالعکس به خدا پناه ببریم خودش راهو نشونمون می ده عالیه عالی که حتی در ذهنمون هم نمی گنجیده.
.................................................. .................................
امروز بچه های کلاس سرمو از جاش در آوردند که خانوم! یعنی من چند می گیرم نمره چندی می گیرم؟
: مگه من نگفتم نمره رو از ذهنتون حذف کنین.
.... راستش مینا خانوم! درصد گفتنشو عاجزم، همون صفر بهتره. دو تا. پس نوشتمش = 00
شما هم لطف کنید یه 1 کوچولو پیشش فوت کنین درصد نمره ام ثبت بشه. توقعم کمه.



یاعلی


{big hug}{big hug}
تاري جون واقعا ممنونم از بابت پاسخ صادقانه و مفيدت ، 100% با نظراتت موافقم و خداوكيلي اين بحثي كه راه افتاد داره خيلي كمكم ميكنه و راحت تر ميتونم واسه اين همه سؤال جواب پيدا ميكنم و واقعا از همگي ممنونم كه اينجوري كمك ميكنن {big hug}{big hug}

[صدای باران]

بیشتر مردم امروزه قدر شناس نیستند هرکسی فکر میکنه هر چی داره خودش به دست اورده وکسی بهش کمک نکرده ولی منخودم تقریبا قدر شناسم{big hug}

[Mina_Mehr]

بیشتر مردم امروزه قدر شناس نیستند هرکسی فکر میکنه هر چی داره خودش به دست اورده وکسی بهش کمک نکرده ولی منخودم تقریبا قدر شناسم{big hug}

سلام دوست عزيز ، به سايت نخبگان خوش اومدي@};-ممنون از اينكه در بحث شركت كردي{happy}

[ashkan]

قدر شناسی جز فطرت و غریزه انسانهاست .
من هیچ انسانی رو ندیدم که قدر شناس نباشه ، حتی آدم های خیلی منفی هم اگر دقت کنید ، یه سری نوچه دارن ، که وقتی نوچه هاشون چرب زبونی میکنن و این فرد حتی بخاطر خودش هم که شده بهشون احترام میذاره .
این مثال دیگه نهایتش بود . هر کسی در جامعه و خانواده به میزانی قدر شناسه ، اونایی که بیش از حد انتظار قدر شناسن ، خیلی لوتی هستن ما خیلی چاکرشونیم .


در مورد پدر مادرم سعي مي کنم باشم ولي فک کنم 60% بيشتر نيستم
اطرافيانم حدودا 40-50% بستگي داره
همکارام 70-80% (البته تصورم اينه ولي در واقع بايد از اونا پرسيد )


شما خیلی دقیقینا ، با چه چیزی اندازه گیری کردید ، به ما هم معرفی کنید این ابزار سنجش قدر شناسیتونو

[MRT]

سلام :

همه چيز رو خودتون گفتيد . هر لطف و يا نعمتي نياز به تشكر داره .

[moji5]

سلام به همه
ببخشید دیر جواب دادم
به نظر من کسی که قدرشناس نباشه خودش ضرر میکنه
چون بعد از یه مدت کسی دوروبرش نمیمونه
من که به شخصه سعی میکنم قدرشناس باشم چون اگه نباشم خودم ضرر میکنم
امروزه مخصوصا" تو محیط بیرون از خونه ادما دارن از هم دور میشن
هر کاری کنی بازم یکی پیدا میشه واست مشکل درست کنه.
درکل قدر شناس که نیستن بعضی وقتا طلب کارم میشن
کم کم داشت این واژه یادم میرفت
قدرشناس.

[Mina_Mehr]

کم کم داشت این واژه یادم میرفت
قدرشناس.
دقيقا همينطوره گاهي وقتا بد جوري يادمون ميره ولي در ارتباط با شما من هميشه گفتم كه واقعا فرد قدرشناسي هستين{happy}

[kamanabroo]

قدر شناسی یکی از امیدوار کننده ترین عوامل در زندگی و کار و ... هست.

روحیه قدر شناسی هم مهمه که گاها کمتر دیده میشه.

به نظر من برای اینکه بدونی طرف مقابلت ( هر کی می خواد باشه، همسر، همکار، دوست، رئیس و ...) باید خودمون رو جای اون بگذاریم ببینیم چه کاری انجام داده و از نظر اون ، کاری که انجام داده چقدر ارزش داره و توقع چه میزان قدر شناسی داره و...
اینجوری تا حد زیادی می شه تو قدرشناسی ، حقش رو ادا کرد.

البته این یه راهشه ها ...

[Mina_Mehr]

قدر شناسی یکی از امیدوار کننده ترین عوامل در زندگی و کار و ... هست.

روحیه قدر شناسی هم مهمه که گاها کمتر دیده میشه.

به نظر من برای اینکه بدونی طرف مقابلت ( هر کی می خواد باشه، همسر، همکار، دوست، رئیس و ...) باید خودمون رو جای اون بگذاریم ببینیم چه کاری انجام داده و از نظر اون ، کاری که انجام داده چقدر ارزش داره و توقع چه میزان قدر شناسی داره و...
اینجوری تا حد زیادی می شه تو قدرشناسی ، حقش رو ادا کرد.

البته این یه راهشه ها ...

منصفانه ترين كار ممكنه ;;)
ممنون از نظر مفيدتون{happy}

[A.L.I]

من همیشه به خودم میگم قدرشناسی یعنی استفاده درست از آن چیز و امکان
نه اینکه صرفا بصورت زبانی تشکر کنیم هرچند اینم خوبه و نشون دهنده ادب و شخصیت ماست ولی کافی نیست
مرسی مینا جان بابت تاپیکهای خوبت {happy}

[Mina_Mehr]

من همیشه به خودم میگم قدرشناسی یعنی استفاده درست از آن چیز و امکان
نه اینکه صرفا بصورت زبانی تشکر کنیم هرچند اینم خوبه و نشون دهنده ادب و شخصیت ماست ولی کافی نیست
مرسی مینا جان بابت تاپیکهای خوبت {happy}
دقيقا يكي از بهترين روش هاي قدرشناسي استفاده ي درست هست ، ولي همونطور كه گفتين براي اداي احترام لازمه كه اين قدرشناسي رو به زبون بياريم ;;)
ممنون آقا علي از نظر خوبت{happy}

[Sookoot]

قدر شناسی دو نوع است

قدر شناسی خدا "(خالق)قدر شناسی انسان(مخلوق)

انمقدار که به قدر شناسی از خداوند مربوط میشود ارتباط مستقیم با میزان اعتقادات ادمی دارد هر چقدر ایمان و معنویتش بالاتر سپاسگزاری اش بیشتر البته هستند کسانی که فقط در مقابل نعمت های داده شده خدا سپاسگزارند یعنی هر چقدر نعمت برسد به همان اندازه شکر گزارند واگر نرسد نه !

قدر شناسی در ما تا حدود زیادی بستگی به عوامل محیطی و اداب تربیتی دارد اگرچه از انتقال خصوصیات ژنتیکی هم نمیتوان چشم پوشی کرد.

معمولا کسانی بیشتر قدر شناسند که قدرشان شناخته شده و به اصطلاح مورد قدرشناسی سایرین قرار گرفته اند.

ما معمولا در قدر شناسی اهل محاسبه و چرتکه انداختنیم مثلا:حتما باید کادو بگیریم تا قدر طرف را بدانیم
حتما باید تعریف و تمجید بشنویم تا سپاسگزارش باشیم .منتظریم تا برای ما کاری بکنند تا تشکر کنیم.

نمیدانم شاید علتش این است که: بسیاری از روابط ما " با توقع" گره خورده.

واخرین مثال ما تا کسی زنده است قدرشناسش نیستیم ولی به محض اینکه فوت شد....

[Mina_Mehr]

قدر شناسی دو نوع است

قدر شناسی خدا "(خالق)قدر شناسی انسان(مخلوق)

انمقدار که به قدر شناسی از خداوند مربوط میشود ارتباط مستقیم با میزان اعتقادات ادمی دارد هر چقدر ایمان و معنویتش بالاتر سپاسگزاری اش بیشتر البته هستند کسانی که فقط در مقابل نعمت های داده شده خدا سپاسگزارند یعنی هر چقدر نعمت برسد به همان اندازه شکر گزارند واگر نرسد نه !

بله دقيقا حق با شماست، متأسفانه گاهي ما آدما از حكمت و رحمت خداوند غافل ميشيم و فقط در برابر آنچه كه به ما ميده شكرگزاري ميكنيم و زماني كه به چيزي كه ميخوايم نميرسيم شروع ميكنيم به گله و شكايت كردن غافل از اينكه حتما حكمتي در ندادنشم وجود داره در حالي كه ما بايد بابت نداشته هامون هم شاكر خدا باشيم
قدر شناسی در ما تا حدود زیادی بستگی به عوامل محیطی و اداب تربیتی دارد اگرچه از انتقال خصوصیات ژنتیکی هم نمیتوان چشم پوشی کرد.

معمولا کسانی بیشتر قدر شناسند که قدرشان شناخته شده و به اصطلاح مورد قدرشناسی سایرین قرار گرفته اند.


ما معمولا در قدر شناسی اهل محاسبه و چرتکه انداختنیم مثلا:حتما باید کادو بگیریم تا قدر طرف را بدانیم
حتما باید تعریف و تمجید بشنویم تا سپاسگزارش باشیم .منتظریم تا برای ما کاری بکنند تا تشکر کنیم.

نمیدانم شاید علتش این است که: بسیاری از روابط ما " با توقع" گره خورده.

به نكته ي دقيقي اشاره كردين اين روزا حتي محبت كردن هم بر اساس منافع شده و هيچ كسي بي مزد عاطفه و محبتش رو خرج نميكنه{worried}


واخرین مثال ما تا کسی زنده است قدرشناسش نیستیم ولی به محض اینکه فوت شد....

آقا سيد ممنونم از نظر بسيار جالب و دقيقتون ، به حقايق خوبي اشاره كردين@};-