diamonds55
22nd October 2008, 01:41 AM
کاشفان و دانشمندان استرالیایی مستقر در پایگاه های تحقیقاتی در اعماق قطب جنوب ممکن است به زودی راهی سیاره مریخ شوند. مسوول هیات پزشکی اکتشافات قطبی در استرالیا می گوید؛ «سپری کردن ۹ ماه از سال در فضای یخ زده قطب جنوب، بدون هیچ راهی برای گریز، جسم و روح این افراد را کاملاً دگرگون می کند.»
دس لاگ می افزاید؛ «بازگشت از کره مریخ به زمین ساده تر و سریع تر از خروج از قطب در ماه های زمستان است.» به گفته وی، همین حالت زندگی منزوی و دورافتاده در یک محیط بسته، دانشمندان و کاشفان استرالیا را به افرادی مناسب برای ماموریت های طولانی فضایی بدل می کند.
از سال ۱۹۹۳ موسسه فضایی امریکا، ناسا، در یک برنامه مشترک با موسسه تحقیقاتی قطب جنوب در استرالیا، مشغول بررسی وضعیت سلامتی و پزشکی افرادی است که در این پایگاه های قطبی کار و زندگی می کنند. جف آیتون مسوول پزشکی پایگاه های قطبی استرالیا می گوید؛ «این مراکز دورافتاده ترین نقاط روی کره زمین هستند و افراد ساکن آن ۹ ماه از سال را بدون هیچ تماس واقعی با جهان خارج سپری می کنند.» به گفته وی این پایگاه های قطبی، موارد مناسبی برای آزمایش های لازم در مورد سفرهای فضایی و بررسی واکنش های جسمی و روحی افراد به شرایط انزوا و سفرهای طولانی هستند.آیتون می افزاید؛ «شرایط این پایگاه ها از لحاظ تکیه یک جانبه افراد به تکنولوژی برای برآورده کردن تمام نیازهای کاری و زندگی روزمره با فضاپیماها و ایستگاه های فضایی شباهت بسیاری دارد.» وی اضافه کرد؛ سال ها فعالیت پژوهشگران استرالیایی در این مراکز، تجارب مفیدی را در زمینه سلامتی و تحقیقات پزشکی فراهم آورده که برنامه ریزان سفرهای فضایی به مریخ و سیارات دیگر می توانند از آن استفاده کنند.به طور مشخص، موسسه فضایی امریکا به تجربیات پزشکان عمومی که در این پایگاه ها مستقر هستند، علاقه ویژه یی نشان داده است. برخی از این پزشکان، سابقه کار در مناطق روستایی و دورافتاده استرالیا را دارند که تخصص آنها درمان هر عارضه یا مشکل پزشکی در محیط های دورافتاده است. این پزشکان در پایگاه های قطبی، انواع درمان های پیچیده را انجام داده اند، از درمان شکستگی استخوان و بارداری و وضع حمل گرفته تا جراحی مغز یا درمان عارضه های روحی و روانی. یک چنین تجارب متنوع و عملی می توانند برای تیم پزشکی اعزامی به فضا بسیار مفید باشند. موارد دیگر از عارضه های متداول در میان ساکنان پایگاه های قطبی، کمبود « ویتامین دی» به خاطر نبود آفتاب، افسردگی و ضعف عمومی سیستم ایمنی بدن است.جف آیتون می گوید؛ «تحقیقات در مورد دلایل تضعیف سیستم ایمنی بدن ادامه دارد و احتمالاً این عارضه با کاهش ویتامین دی مرتبط است. اما نکته جالب این است که عارضه هایی شبیه به این برای فضانوردان نیز پیش می آید.
دس لاگ مسوول هیات پزشکی اکتشافات قطبی استرالیا معتقد است برخی از ویروس های موجود در بدن انسان پس از اعزام این افراد به نواحی قطبی یا فضا، تحت تاثیر شرایط جوی و زندگی در آن محیط فعال تر می شوند و عوارض پزشکی ویژه یی را خلق می کنند. سلامت روح و روان یکی دیگر از عرصه های نیاز و تحقیقات پزشکی در ماموریت های قطبی است که دستاوردها و تجارب آن می تواند برای سفرهای فضایی مفید باشد. زندگی در یک محیط محدود در عمق قطب جنوب و دوری از دوستان و خانواده برای بخش اعظم سال، عامل اصلی نارسایی های روحی در میان ساکنان این پایگاه های قطبی است. دس لاگ می گوید؛ اکثر پژوهشگران و کاشفان مستقر در این مراکز به آسانی با محیط جدید انطباق پیدا می کنند و تجارب آنها نشان می دهد تعداد ناچیزی، حدود چهار درصد از این افراد، به مشکلات روحی دچار می شوند.
با وجودی که تجربه نشان می دهد موارد مشکلات روحی بسیار ناچیز است، ولی با توجه به حساسیت و شرایط ویژه ماموریت های فضایی، حتی یک نمونه کوچک از بروز این عوارض می تواند فاجعه بار باشد. به همین خاطر، معمولاً آزمایش های پزشکی دقیقی در مورد افرادی که قرار است به پایگاه های قطبی یا فضا اعزام شوند، انجام می شود. دس لاگ می گوید؛ «به عنوان مثال، افراد مبتلا به بیماری آسم، افرادی که مشکل قلب دارند یا دچار تنش هستند برای این نوع ماموریت ها مناسب نیستند.» او می افزاید؛ در آینده ضریب دقت این آزمایش ها بیشتر خواهد شد.
اما نکته دیگری که دس لاگ بر آن تاکید می کند، شناخت از خصوصیات فردی و فرهنگی افراد است. او می گوید؛ «در مناسبات انسانی به خصوص در شرایطی محدود و بسته، آنچه بیش از همه مهم است، خصوصیات، اخلاق و عادات فردی و فرهنگی است. در نهایت باید سنجید و دید که هر فرد مشخص یا یک گروه از افراد آیا می توانند با یکدیگر کار و زندگی کنند یا نه؟» و بالاخره آنچه که این دو کارشناس امور پزشکی در پایگاه های قطبی استرالیا بر آن تاکید می کنند، این است که با وجود تمامی محدودیت ها در چنین مراکزی که شبیه به ایستگاه های فضایی است، باید تلاش کرد محیط این مراکز و فضای حاکم بر مناسبات این افراد با یکدیگر شبیه به یک زندگی متعارف تنظیم شود. بنابراین باید به فکر تامین انواع نیازهای ساده و روزمره آنها بود، نیازها و عاداتی که تمام انسان ها در شرایط طبیعی به آن نیاز دارند؛ از نیاز به غذای لذیذ گرفته تا تفریح.
منبع؛تایمز
دس لاگ می افزاید؛ «بازگشت از کره مریخ به زمین ساده تر و سریع تر از خروج از قطب در ماه های زمستان است.» به گفته وی، همین حالت زندگی منزوی و دورافتاده در یک محیط بسته، دانشمندان و کاشفان استرالیا را به افرادی مناسب برای ماموریت های طولانی فضایی بدل می کند.
از سال ۱۹۹۳ موسسه فضایی امریکا، ناسا، در یک برنامه مشترک با موسسه تحقیقاتی قطب جنوب در استرالیا، مشغول بررسی وضعیت سلامتی و پزشکی افرادی است که در این پایگاه های قطبی کار و زندگی می کنند. جف آیتون مسوول پزشکی پایگاه های قطبی استرالیا می گوید؛ «این مراکز دورافتاده ترین نقاط روی کره زمین هستند و افراد ساکن آن ۹ ماه از سال را بدون هیچ تماس واقعی با جهان خارج سپری می کنند.» به گفته وی این پایگاه های قطبی، موارد مناسبی برای آزمایش های لازم در مورد سفرهای فضایی و بررسی واکنش های جسمی و روحی افراد به شرایط انزوا و سفرهای طولانی هستند.آیتون می افزاید؛ «شرایط این پایگاه ها از لحاظ تکیه یک جانبه افراد به تکنولوژی برای برآورده کردن تمام نیازهای کاری و زندگی روزمره با فضاپیماها و ایستگاه های فضایی شباهت بسیاری دارد.» وی اضافه کرد؛ سال ها فعالیت پژوهشگران استرالیایی در این مراکز، تجارب مفیدی را در زمینه سلامتی و تحقیقات پزشکی فراهم آورده که برنامه ریزان سفرهای فضایی به مریخ و سیارات دیگر می توانند از آن استفاده کنند.به طور مشخص، موسسه فضایی امریکا به تجربیات پزشکان عمومی که در این پایگاه ها مستقر هستند، علاقه ویژه یی نشان داده است. برخی از این پزشکان، سابقه کار در مناطق روستایی و دورافتاده استرالیا را دارند که تخصص آنها درمان هر عارضه یا مشکل پزشکی در محیط های دورافتاده است. این پزشکان در پایگاه های قطبی، انواع درمان های پیچیده را انجام داده اند، از درمان شکستگی استخوان و بارداری و وضع حمل گرفته تا جراحی مغز یا درمان عارضه های روحی و روانی. یک چنین تجارب متنوع و عملی می توانند برای تیم پزشکی اعزامی به فضا بسیار مفید باشند. موارد دیگر از عارضه های متداول در میان ساکنان پایگاه های قطبی، کمبود « ویتامین دی» به خاطر نبود آفتاب، افسردگی و ضعف عمومی سیستم ایمنی بدن است.جف آیتون می گوید؛ «تحقیقات در مورد دلایل تضعیف سیستم ایمنی بدن ادامه دارد و احتمالاً این عارضه با کاهش ویتامین دی مرتبط است. اما نکته جالب این است که عارضه هایی شبیه به این برای فضانوردان نیز پیش می آید.
دس لاگ مسوول هیات پزشکی اکتشافات قطبی استرالیا معتقد است برخی از ویروس های موجود در بدن انسان پس از اعزام این افراد به نواحی قطبی یا فضا، تحت تاثیر شرایط جوی و زندگی در آن محیط فعال تر می شوند و عوارض پزشکی ویژه یی را خلق می کنند. سلامت روح و روان یکی دیگر از عرصه های نیاز و تحقیقات پزشکی در ماموریت های قطبی است که دستاوردها و تجارب آن می تواند برای سفرهای فضایی مفید باشد. زندگی در یک محیط محدود در عمق قطب جنوب و دوری از دوستان و خانواده برای بخش اعظم سال، عامل اصلی نارسایی های روحی در میان ساکنان این پایگاه های قطبی است. دس لاگ می گوید؛ اکثر پژوهشگران و کاشفان مستقر در این مراکز به آسانی با محیط جدید انطباق پیدا می کنند و تجارب آنها نشان می دهد تعداد ناچیزی، حدود چهار درصد از این افراد، به مشکلات روحی دچار می شوند.
با وجودی که تجربه نشان می دهد موارد مشکلات روحی بسیار ناچیز است، ولی با توجه به حساسیت و شرایط ویژه ماموریت های فضایی، حتی یک نمونه کوچک از بروز این عوارض می تواند فاجعه بار باشد. به همین خاطر، معمولاً آزمایش های پزشکی دقیقی در مورد افرادی که قرار است به پایگاه های قطبی یا فضا اعزام شوند، انجام می شود. دس لاگ می گوید؛ «به عنوان مثال، افراد مبتلا به بیماری آسم، افرادی که مشکل قلب دارند یا دچار تنش هستند برای این نوع ماموریت ها مناسب نیستند.» او می افزاید؛ در آینده ضریب دقت این آزمایش ها بیشتر خواهد شد.
اما نکته دیگری که دس لاگ بر آن تاکید می کند، شناخت از خصوصیات فردی و فرهنگی افراد است. او می گوید؛ «در مناسبات انسانی به خصوص در شرایطی محدود و بسته، آنچه بیش از همه مهم است، خصوصیات، اخلاق و عادات فردی و فرهنگی است. در نهایت باید سنجید و دید که هر فرد مشخص یا یک گروه از افراد آیا می توانند با یکدیگر کار و زندگی کنند یا نه؟» و بالاخره آنچه که این دو کارشناس امور پزشکی در پایگاه های قطبی استرالیا بر آن تاکید می کنند، این است که با وجود تمامی محدودیت ها در چنین مراکزی که شبیه به ایستگاه های فضایی است، باید تلاش کرد محیط این مراکز و فضای حاکم بر مناسبات این افراد با یکدیگر شبیه به یک زندگی متعارف تنظیم شود. بنابراین باید به فکر تامین انواع نیازهای ساده و روزمره آنها بود، نیازها و عاداتی که تمام انسان ها در شرایط طبیعی به آن نیاز دارند؛ از نیاز به غذای لذیذ گرفته تا تفریح.
منبع؛تایمز