آبجی
13th February 2010, 01:51 AM
جام جم- گروهي از زمين شناسان بعد از زير نظر گرفتن چند زمين لرزه خفيف در کوههاي باواريا به اين نتيجه رسيدند که سيل و باران ممکن است باعث وقوع چندين زمين لرزه شده باشد.
سپاستيان هاينزل ، عضو دانشگاه پاتسلام و همکارش ، افزايش فشار آب درون صخره هاي متخلخل و جذب باران در زمين را به عنوان عامل زمين لرزه در گسلهاي پاشنه مطرح کردند. توني کرفت همکار هاينزل از دانشگاه لودينگ ماکسي ميليان در مونيخ اظهار داشت: تغيير و تحولهاي خفيف باعث به وجود آمدن تاثيرات مهمي مي شود.
حدس اصلي که در اين خصوص وجود دارد اين است که تغييرات در فشار جريان آب مي تواند باعث به وجود آمدن زمين لرزه شود. بدين ترتيب کنش هاي لرزه اي مي توانند به خاطر تغييرات ميزان بارندگي فصلي باشند. با اين وجود ، اين رابطه هرگز به طور قاطعانه به اثبات نرسيده است و قاعدتا تصور مي شود جريان آب بيشتري نسبت به آن چيزي که از طريق بارندگي تامين مي شود مورد نياز است.
به عنوان مثال پر کردن منبع آب به خاطر وزن آب يا نفوذ آب در صخره مي تواند عاملي براي اعمال فشار بر گسلها باشد. حدس زده مي شود يکي از مشهورترين زمين لرزه ها در سال 1967 در هند غربي از طريق منبع آبي که در سال 1962 به وسيله کينا دام پر شده بود اتفاق افتاد که پيش بيني مي شد عاملي براي زمين لرزه اي 7 ريشتري باشد و 200 کشته بر جاي گذارد.
تغييرات فشار از طريق برف در حال ذوب نيز ممکن است عاملي براي زمين لرزه باشد ، اما ميزان بارندگي باعث تغييرات جزئي تري در جرم و جريان آب زيرزميني مي شود. در سال 2002 هاينزل و همکارش زمين لرزه هاي خفيف کوهستان هاچ استافن را مورد بررسي قرار دادند و بر مبناي نتايج مطالعاتشان به کنش هاي زمين لرزه اي در فصل تابستان موقعي که هوا باراني است پي بردند.
محققان براي صحت ارتباط بين اين دو چيز، آنها را آزمايش کردند ، آنها چگونگي نوسانات فشار آب در صخره ها را بر اساس مشاهدات روزانه ميزان بارندگي حساب کردند و سپس از تغييرات حاصل براي ارزيابي ميزان زمين لرزه استفاده کردند. پيشگويي ها از نظر تعداد و اندازه لرزش روز به روز با هم هماهنگ بودند.
خصوصا باران هاي سنگين در ماههاي مارچ و آگوست مي باريد ، کرفت بيان کرد: بعد از آن زمين لرزه از تنها يک يا دو لرزش به بالاي 40 لرزش در روز افزايش يافت. محققان فکر مي کنند تاکنون شايد گسلهاي اين منطقه روي لبه هاي ريزش بي حرکت مانده باشند ، تا آن جا که فشاري ناچيز باعث حرکت آنها شود.
آيا اين گسلها مي تواند در مناطقي که زمين لرزه عظيم تر و خطرناک تر است اتفاق نيفتد؟ کرفت گفت: من فکر مي کنم مي تواند چنين چيزي اتفاق بيفتد. او به ارتباط نتيجه مساعدت آزمايش متلي ميان کنش زمين لرزه اي و ميزان بارندگي در جاي ديگر جهان پي برد و از قشري که شباهت نزديک با گسل در اين مکانها داشت ، خبر داد
سپاستيان هاينزل ، عضو دانشگاه پاتسلام و همکارش ، افزايش فشار آب درون صخره هاي متخلخل و جذب باران در زمين را به عنوان عامل زمين لرزه در گسلهاي پاشنه مطرح کردند. توني کرفت همکار هاينزل از دانشگاه لودينگ ماکسي ميليان در مونيخ اظهار داشت: تغيير و تحولهاي خفيف باعث به وجود آمدن تاثيرات مهمي مي شود.
حدس اصلي که در اين خصوص وجود دارد اين است که تغييرات در فشار جريان آب مي تواند باعث به وجود آمدن زمين لرزه شود. بدين ترتيب کنش هاي لرزه اي مي توانند به خاطر تغييرات ميزان بارندگي فصلي باشند. با اين وجود ، اين رابطه هرگز به طور قاطعانه به اثبات نرسيده است و قاعدتا تصور مي شود جريان آب بيشتري نسبت به آن چيزي که از طريق بارندگي تامين مي شود مورد نياز است.
به عنوان مثال پر کردن منبع آب به خاطر وزن آب يا نفوذ آب در صخره مي تواند عاملي براي اعمال فشار بر گسلها باشد. حدس زده مي شود يکي از مشهورترين زمين لرزه ها در سال 1967 در هند غربي از طريق منبع آبي که در سال 1962 به وسيله کينا دام پر شده بود اتفاق افتاد که پيش بيني مي شد عاملي براي زمين لرزه اي 7 ريشتري باشد و 200 کشته بر جاي گذارد.
تغييرات فشار از طريق برف در حال ذوب نيز ممکن است عاملي براي زمين لرزه باشد ، اما ميزان بارندگي باعث تغييرات جزئي تري در جرم و جريان آب زيرزميني مي شود. در سال 2002 هاينزل و همکارش زمين لرزه هاي خفيف کوهستان هاچ استافن را مورد بررسي قرار دادند و بر مبناي نتايج مطالعاتشان به کنش هاي زمين لرزه اي در فصل تابستان موقعي که هوا باراني است پي بردند.
محققان براي صحت ارتباط بين اين دو چيز، آنها را آزمايش کردند ، آنها چگونگي نوسانات فشار آب در صخره ها را بر اساس مشاهدات روزانه ميزان بارندگي حساب کردند و سپس از تغييرات حاصل براي ارزيابي ميزان زمين لرزه استفاده کردند. پيشگويي ها از نظر تعداد و اندازه لرزش روز به روز با هم هماهنگ بودند.
خصوصا باران هاي سنگين در ماههاي مارچ و آگوست مي باريد ، کرفت بيان کرد: بعد از آن زمين لرزه از تنها يک يا دو لرزش به بالاي 40 لرزش در روز افزايش يافت. محققان فکر مي کنند تاکنون شايد گسلهاي اين منطقه روي لبه هاي ريزش بي حرکت مانده باشند ، تا آن جا که فشاري ناچيز باعث حرکت آنها شود.
آيا اين گسلها مي تواند در مناطقي که زمين لرزه عظيم تر و خطرناک تر است اتفاق نيفتد؟ کرفت گفت: من فکر مي کنم مي تواند چنين چيزي اتفاق بيفتد. او به ارتباط نتيجه مساعدت آزمايش متلي ميان کنش زمين لرزه اي و ميزان بارندگي در جاي ديگر جهان پي برد و از قشري که شباهت نزديک با گسل در اين مکانها داشت ، خبر داد