آبجی
5th February 2010, 02:11 AM
داشتم یکی از مجله‌های قدیمی رو نگاه می‌کردم که چشمم به یه مطلب جالب افتاد! توی مطلب شش تا علامت معمول رو گذاشته بود و از خواننده
می‌خواست که یکی را انتخاب کند تا توضیحی تقریباً درست درباره‌ی روحیه و اخلاق خواننده بهش تحویل بده.
گفتم شاید شما هم مثل من خوشتون بیاد پس بدون هیبچ کم و کاستی اون رو تایپ کردم و اینجا گذاشتم تا شما هم خودتون رو بسنجین؛
یکی از علامت‌های زیر را انتخاب کنید:
“ “
( )
؟
!
.
، …
کسانی که انتخاب آن‌ها، انتخاب اول است، باید بدانند که زندگیشان نقل‌قول زندگی دیگران است. زیرا این افراد دائم حرف‌ها و اعمال دیگران را بازگو می‌کنند
و به این کار افتخار می‌کنند، در واقع این افراد خود را زتدگی نمی‌کنند، بلکه دیگران را زندگی می‌کنند.
آنهایی که پرانتز را انتخاب می‌کنند، کسانی هستند که دائم در حال تفسیر و تشریح‌کردن اعمال خود و دیگران هستند و برای هر حرف و عملی توضیحی
می‌دهند. در واقع زندگی آن‌ها زندگی توضیحی است. آن‌ها حال خود را صرف توضیح درباره‌ی گذشته خود می‌کنند و همیشه از خال خود بی‌خبر خواهند
بود.
آنهایی که علامت سؤال را برمی‌گزینند، کسانی هستند که برای تمام مراحل زندگی خود سؤال طرح می‌کنند بیشتر مواقع جوابی برای سؤالات بی‌شمار
خود ندارند. کسانی که حتی بدیهی‌ترین مسائل، کنجکاوی آن‌ها را بر می‌انگیزد، بسیار انسان‌های کنجکاوی هستند. این افراد جلوی هر حرفی یک علامت
سؤال می‌گذارند و هیچ پاسخی آن‌ها را قانع نمی‌کند.
انتخاب علامت تعجب، برای کسانی است که همیشه حیران و سرگردان هستند و هیچ‌گاه نمی‌توانند از این سردرگمی خود را نجات دهند. کسانی که هر
حرف جدید و هر پیش‌آمد جدید آن‌ها را به تعجب وا می‌دارد و باعث می‌شود که نتوانند به جلو رفته و حرکت کنند.
و اما کسانی که نقطه را انتخاب می‌کنند، ناامیدانی هستند که همه چیز را پایان‌یافته فرض می‌کنند و با هر حرف و عملی احساس می‌کنند که دنیا به آخر
رسیده و دیگر فرصتی برای جبران ندارند. این افراد امیدی به آینده ندارند و خود را فناشده می‌دانند.
هر انسانی در زندگی ناگزیر به انتخاب یکی از این علائم است.
اما چه زیباست انتخابی که خداوند برای ما می‌کند، زیرا او علامت ،… را برای ما انتخاب می‌کند و به ما می‌گوید هر چه بودی و هر چه کردی را پشت سر
بگذار و به سه‌نقطه، آینده‌ات را بساز. این بهترین علامتی است که می‌توانیم برای زندگی خود برگزینیم. اینکه گذشته را پشت سربگذاریم و با استفاده از
تجربه آن به آینده بیاندیشیم. این نمودی ازامید در زندگی است.
می‌خواست که یکی را انتخاب کند تا توضیحی تقریباً درست درباره‌ی روحیه و اخلاق خواننده بهش تحویل بده.
گفتم شاید شما هم مثل من خوشتون بیاد پس بدون هیبچ کم و کاستی اون رو تایپ کردم و اینجا گذاشتم تا شما هم خودتون رو بسنجین؛
یکی از علامت‌های زیر را انتخاب کنید:
“ “
( )
؟
!
.
، …
کسانی که انتخاب آن‌ها، انتخاب اول است، باید بدانند که زندگیشان نقل‌قول زندگی دیگران است. زیرا این افراد دائم حرف‌ها و اعمال دیگران را بازگو می‌کنند
و به این کار افتخار می‌کنند، در واقع این افراد خود را زتدگی نمی‌کنند، بلکه دیگران را زندگی می‌کنند.
آنهایی که پرانتز را انتخاب می‌کنند، کسانی هستند که دائم در حال تفسیر و تشریح‌کردن اعمال خود و دیگران هستند و برای هر حرف و عملی توضیحی
می‌دهند. در واقع زندگی آن‌ها زندگی توضیحی است. آن‌ها حال خود را صرف توضیح درباره‌ی گذشته خود می‌کنند و همیشه از خال خود بی‌خبر خواهند
بود.
آنهایی که علامت سؤال را برمی‌گزینند، کسانی هستند که برای تمام مراحل زندگی خود سؤال طرح می‌کنند بیشتر مواقع جوابی برای سؤالات بی‌شمار
خود ندارند. کسانی که حتی بدیهی‌ترین مسائل، کنجکاوی آن‌ها را بر می‌انگیزد، بسیار انسان‌های کنجکاوی هستند. این افراد جلوی هر حرفی یک علامت
سؤال می‌گذارند و هیچ پاسخی آن‌ها را قانع نمی‌کند.
انتخاب علامت تعجب، برای کسانی است که همیشه حیران و سرگردان هستند و هیچ‌گاه نمی‌توانند از این سردرگمی خود را نجات دهند. کسانی که هر
حرف جدید و هر پیش‌آمد جدید آن‌ها را به تعجب وا می‌دارد و باعث می‌شود که نتوانند به جلو رفته و حرکت کنند.
و اما کسانی که نقطه را انتخاب می‌کنند، ناامیدانی هستند که همه چیز را پایان‌یافته فرض می‌کنند و با هر حرف و عملی احساس می‌کنند که دنیا به آخر
رسیده و دیگر فرصتی برای جبران ندارند. این افراد امیدی به آینده ندارند و خود را فناشده می‌دانند.
هر انسانی در زندگی ناگزیر به انتخاب یکی از این علائم است.
اما چه زیباست انتخابی که خداوند برای ما می‌کند، زیرا او علامت ،… را برای ما انتخاب می‌کند و به ما می‌گوید هر چه بودی و هر چه کردی را پشت سر
بگذار و به سه‌نقطه، آینده‌ات را بساز. این بهترین علامتی است که می‌توانیم برای زندگی خود برگزینیم. اینکه گذشته را پشت سربگذاریم و با استفاده از
تجربه آن به آینده بیاندیشیم. این نمودی ازامید در زندگی است.