LaDy Ds DeMoNa
27th January 2010, 07:51 PM
5 ماجرای پر سر و صدا از 27 دوره جشنواره فیلم فجر
http://www.seemorgh.com/DesktopModules/iContent2/Files/54047.jpg
در آن سال‌ها شخصیت جذاب فیلم «قرمز» به او پیشنهاد شد اما كریمی در پذیرش نقش تردید كرد. شاید سابقه جیرانی در فیلم ناموفق صعود او را در گرفتن نقش به شك انداخته بود و با ارائه یك پیشنهاد مالی غیرمتعارف...
جشنواره فیلم فجر همیشه با حاشیه‌هایی همراه بوده است و عده ای از این جشنواره راضی و عده‌ای گله مند هستند. در این مطلب به نقل از ماهنامه نقش آفرینان به چند ماجرای پر سر و صدا از 27 دوره جشنواره فیلم فجر می‌پردازیم.
رسول ملاقلی پور
زنده یاد ملاقلی پور دوبار برنده مهم ترین جوایز جشنواره فیلم فجر شد و هر دو بار حرف و حدیث‌های فراوانی پیش آمد و بسیاری این پیروزی‌ها را ناشی از سیاست‌های هدایتی مسئولان جشنواره می‌دانستند. سال 1365 او فیلم «پرواز در شب» را ساخت و بعدها با فیلم‌هایی مثل «نجات یافتگان»، «سفر به چزابه»، «مزرعه پدری» و «قارچ سمی» نشان داد كه به پختگی ملموسی در عرصه سینمای جنگ دست یافته است. اما هر ناظر منصفی بیان می‌كند كه «پرواز در شب» در حد و اندازه انتخاب به عنوان بهترین فیلم جشنواره فجر نبود. 12 سال بعد، در سال 1377، فیلم «هیوا» نیز با توفیقی غیرمنتظره رو به رو شد كه 8 سیمرغ بلورین به دست آورد. اما جالب است كه در حال حاضر این فیلم از مهجورترین آثار «ملاقلی پور» محسوب می‌شود و كمتر كسی خاطره ای از آن دارد.
داریوش مهرجویی
رابطه جشنواره فجر و داریوش مهرجویی آمیزه ای از عشق و نفرت بوده است. او با فیلم‌هایش همیشه از مشتریان ثابت بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر بود و مجموعه ای از جوایز مهم این جشنواره را به خود اختصاص داد. كامیابی او را می‌توان شماره كرد: بهترین كارگردانی و بهترین فیلم نامه و جایزه ویژه هیئت داوران برای «هامون» (به اضافه جایزه تدوین و فیلم برداری و بهترین بازیگر مرد)، بهترین فیلم نامه برای «سارا»، بهترین فیلم برای «مهمان مامان» و البته جایزه بهترین بازیگر مرد برای «سنتوری» و جایزه بهترین بازیگر نقش دوم زن برای «لیلا»، بهترین كارگردانی برای «پری» (به اضافه جایزه فیلم برداری و نقش دوم مرد). می‌توان به راحتی برداشت كرد كه آثار او همواره مورد علاقه جشنواره فجر بوده است. اما از طرفی ۳ اثر وی که از بهترین فیلم‌هایش محسوب می‌شود به شكلی باورنكردنی از سوی جشنواره نادیده گرفته شد. در سال 1365 «اجاره نشین‌ها» كه اكنون همه متفق‌القول آن را بهترین كمدی تاریخ سینمای ایران می‌دانند هیچ جایزه ای -به جز سیمرغ صدابرداری آن هم به طور مشترك- نبرد! در سال 1375، فیلم «لیلا» در عرصه فیلم، كارگردانی و فیلم نامه، جوایز را به «بچه‌های آسمان» مجید مجیدی داد. این ماجرا در سال 1376 با فیلم «درخت گلابی» تكرار شد و هیچ جایزه ای نگرفت، این توازن نداشتن در ارزیابی آثار «مهرجویی» همیشه وجود داشته است!
مسعود كیمیایی
اقبال كیمیایی هرگز در جشنواره‌های فیلم فجر بلند نبوده است. 3 فیلم قدرتمند او در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، به سادگی از سوی داوران جشنواره مورد بی توجهی قرار گرفت. سرب (1367)، دندان مار (1368)، و رد پای گرگ (1371). این 3 فیلم در 3 دوره هیچ جایزه ای برای او به ارمغان نیاورد. در سال 1368، «دندان مار» در آتش بازی «هامون»، «كلوزآپ» و «مهاجر» هیچ جایزه ای نبرد، هرچند در سال‌های بعد، به عنوان یكی از بهترین فیلم‌های كارنامه كیمیایی و برترین اثر تاریخ سینمای ایران همیشه مورد ستایش قرار گرفته است. یك سال بعد از آن، منظومه پرخرج و زیبای كیمیایی، یعنی فیلم «سرب» با بی اعتنایی مشابهی روبه رو شد. (فیلم تنها یك سیمرغ بلورین برای فیلم برداری محمود كلاری برد) و كیمیایی ناباورانه شاهد بود كه چگونه داوران جایزه بهترین كارگردانی را به «سعید ابراهیمی‌فر» برای «نارونی» دادند و عنوان بهترین فیلم نصیب «در مسیر تندباد» جعفری جوزانی شد. در سال 1371، هم فیلم معترض «كیمیایی» (رد پای گرگ) هیچ توفیقی به دست نیاورد و جوایز جشنواره بین دست اندرکاران از كرخه تا راین، یك بار برای همیشه و سارا تقسیم شد. كیمیایی سال 74 و با فیلم «تجارت» رو به ساخت فیلم‌های جوان پسند و كم خرج آورد، اما در سال 79، با فیلم «اعتراض» همگان انتظار داشتند كه بالاخره طلسم شكسته شود اما این شانس از او گرفته شد و دستان كیمیایی از 27 دوره جشنواره فیلم فجر خالی خالی است.
نیكی كریمی
تا قبل از جشنواره 78، هنوز كسی هدیه تهرانی را به عنوان ستاره اول سینمای ایران نمی‌شناخت. در كارنامه او دو فیلم، سلطان و غریبانه به چشم می‌خورد. در آن سال‌ها نیكی كریمی ستاره اول سینمای ایران بود. با فیلم‌هایی مثل: عروس، سارا، پری، بوی پیراهن یوسف و برج مینو هم ستایش منتقدان و هم اقبال مردم را تجربه كرده بود. در آن سال‌ها شخصیت جذاب فیلم «قرمز» به او پیشنهاد شد اما كریمی در پذیرش نقش تردید كرد. شاید سابقه جیرانی در فیلم ناموفق صعود او را در گرفتن نقش به شك انداخته بود و با ارائه یك پیشنهاد مالی غیرمتعارف، به نوعی انصراف خود را از بازی در نقش «هستی مشرقی» اعلام كرد و نقش او به هدیه تهرانی رسید. در شب اهدای جوایز كمتر كسی باور می‌كرد داوران چشم بر بازی پر احساس نیكی كریمی در فیلم «دو زن» ببندند و جایزه را به هدیه تهرانی برای فیلم «قرمز» اهدا كنند. هنوز كسی نمی‌داند در هیئت داوران آن سال جشنواره چه اتفاقی افتاد اما هرچه بود هدیه تهرانی ناباورانه سیمرغ بلورین را به دست آورد، به هر حال جایزه ای كه از نیكی كریمی دریغ شده بود سال‌ها بعد و در عملی كه تنها می‌توان آن را جبران اشتباه چند سال قبل تفسیر كرد برای فیلم «دیوانه از قفس پرید» به او اهدا شد.
ابراهیم حاتمی‌كیا
در میان چهره‌های فیلم ساز و بازیگر ایرانی، گروهی را می‌توان پای ثابت جوایز جشنواره‌های فجر دانست. ابراهیم حاتمی‌كیا و مجید مجیدی دو فیلم سازی هستند كه در هر جشنواره اگر فیلمی داشته باشند مدعی اول تمام جوایز اصلی جشنواره هستند. حاتمی‌كیا برای فیلم‌های: دیده بان، مهاجر، از كرخه تا راین، روبان قرمز و به نام پدر كوله باری از جوایز بهترین فیلم و بهترین كارگردانی را در كارنامه خود دارد. علاوه بر آن كه فیلم‌های خاكستر سبز، بوی پیراهن یوسف و ارتفاع پست هم مجموعه ای از جوایز مختلف را به خود اختصاص داد. در میان فیلم سازان «مجیدی» رقیب اصلی «حاتمی‌كیا» به عنوان پای ثابت تمام جایزه‌های مهم جشنواره محسوب می‌شود. او هم با بدوك، پدر، بچه‌های آسمان، رنگ خدا، باران، بیدمجنون و آواز گنجشك‌ها، بیش از ده جایزه را از جشنواره‌های فجر به دست آورده است.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
http://www.seemorgh.com/DesktopModules/iContent2/Files/54047.jpg
در آن سال‌ها شخصیت جذاب فیلم «قرمز» به او پیشنهاد شد اما كریمی در پذیرش نقش تردید كرد. شاید سابقه جیرانی در فیلم ناموفق صعود او را در گرفتن نقش به شك انداخته بود و با ارائه یك پیشنهاد مالی غیرمتعارف...
جشنواره فیلم فجر همیشه با حاشیه‌هایی همراه بوده است و عده ای از این جشنواره راضی و عده‌ای گله مند هستند. در این مطلب به نقل از ماهنامه نقش آفرینان به چند ماجرای پر سر و صدا از 27 دوره جشنواره فیلم فجر می‌پردازیم.
رسول ملاقلی پور
زنده یاد ملاقلی پور دوبار برنده مهم ترین جوایز جشنواره فیلم فجر شد و هر دو بار حرف و حدیث‌های فراوانی پیش آمد و بسیاری این پیروزی‌ها را ناشی از سیاست‌های هدایتی مسئولان جشنواره می‌دانستند. سال 1365 او فیلم «پرواز در شب» را ساخت و بعدها با فیلم‌هایی مثل «نجات یافتگان»، «سفر به چزابه»، «مزرعه پدری» و «قارچ سمی» نشان داد كه به پختگی ملموسی در عرصه سینمای جنگ دست یافته است. اما هر ناظر منصفی بیان می‌كند كه «پرواز در شب» در حد و اندازه انتخاب به عنوان بهترین فیلم جشنواره فجر نبود. 12 سال بعد، در سال 1377، فیلم «هیوا» نیز با توفیقی غیرمنتظره رو به رو شد كه 8 سیمرغ بلورین به دست آورد. اما جالب است كه در حال حاضر این فیلم از مهجورترین آثار «ملاقلی پور» محسوب می‌شود و كمتر كسی خاطره ای از آن دارد.
داریوش مهرجویی
رابطه جشنواره فجر و داریوش مهرجویی آمیزه ای از عشق و نفرت بوده است. او با فیلم‌هایش همیشه از مشتریان ثابت بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر بود و مجموعه ای از جوایز مهم این جشنواره را به خود اختصاص داد. كامیابی او را می‌توان شماره كرد: بهترین كارگردانی و بهترین فیلم نامه و جایزه ویژه هیئت داوران برای «هامون» (به اضافه جایزه تدوین و فیلم برداری و بهترین بازیگر مرد)، بهترین فیلم نامه برای «سارا»، بهترین فیلم برای «مهمان مامان» و البته جایزه بهترین بازیگر مرد برای «سنتوری» و جایزه بهترین بازیگر نقش دوم زن برای «لیلا»، بهترین كارگردانی برای «پری» (به اضافه جایزه فیلم برداری و نقش دوم مرد). می‌توان به راحتی برداشت كرد كه آثار او همواره مورد علاقه جشنواره فجر بوده است. اما از طرفی ۳ اثر وی که از بهترین فیلم‌هایش محسوب می‌شود به شكلی باورنكردنی از سوی جشنواره نادیده گرفته شد. در سال 1365 «اجاره نشین‌ها» كه اكنون همه متفق‌القول آن را بهترین كمدی تاریخ سینمای ایران می‌دانند هیچ جایزه ای -به جز سیمرغ صدابرداری آن هم به طور مشترك- نبرد! در سال 1375، فیلم «لیلا» در عرصه فیلم، كارگردانی و فیلم نامه، جوایز را به «بچه‌های آسمان» مجید مجیدی داد. این ماجرا در سال 1376 با فیلم «درخت گلابی» تكرار شد و هیچ جایزه ای نگرفت، این توازن نداشتن در ارزیابی آثار «مهرجویی» همیشه وجود داشته است!
مسعود كیمیایی
اقبال كیمیایی هرگز در جشنواره‌های فیلم فجر بلند نبوده است. 3 فیلم قدرتمند او در اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، به سادگی از سوی داوران جشنواره مورد بی توجهی قرار گرفت. سرب (1367)، دندان مار (1368)، و رد پای گرگ (1371). این 3 فیلم در 3 دوره هیچ جایزه ای برای او به ارمغان نیاورد. در سال 1368، «دندان مار» در آتش بازی «هامون»، «كلوزآپ» و «مهاجر» هیچ جایزه ای نبرد، هرچند در سال‌های بعد، به عنوان یكی از بهترین فیلم‌های كارنامه كیمیایی و برترین اثر تاریخ سینمای ایران همیشه مورد ستایش قرار گرفته است. یك سال بعد از آن، منظومه پرخرج و زیبای كیمیایی، یعنی فیلم «سرب» با بی اعتنایی مشابهی روبه رو شد. (فیلم تنها یك سیمرغ بلورین برای فیلم برداری محمود كلاری برد) و كیمیایی ناباورانه شاهد بود كه چگونه داوران جایزه بهترین كارگردانی را به «سعید ابراهیمی‌فر» برای «نارونی» دادند و عنوان بهترین فیلم نصیب «در مسیر تندباد» جعفری جوزانی شد. در سال 1371، هم فیلم معترض «كیمیایی» (رد پای گرگ) هیچ توفیقی به دست نیاورد و جوایز جشنواره بین دست اندرکاران از كرخه تا راین، یك بار برای همیشه و سارا تقسیم شد. كیمیایی سال 74 و با فیلم «تجارت» رو به ساخت فیلم‌های جوان پسند و كم خرج آورد، اما در سال 79، با فیلم «اعتراض» همگان انتظار داشتند كه بالاخره طلسم شكسته شود اما این شانس از او گرفته شد و دستان كیمیایی از 27 دوره جشنواره فیلم فجر خالی خالی است.
نیكی كریمی
تا قبل از جشنواره 78، هنوز كسی هدیه تهرانی را به عنوان ستاره اول سینمای ایران نمی‌شناخت. در كارنامه او دو فیلم، سلطان و غریبانه به چشم می‌خورد. در آن سال‌ها نیكی كریمی ستاره اول سینمای ایران بود. با فیلم‌هایی مثل: عروس، سارا، پری، بوی پیراهن یوسف و برج مینو هم ستایش منتقدان و هم اقبال مردم را تجربه كرده بود. در آن سال‌ها شخصیت جذاب فیلم «قرمز» به او پیشنهاد شد اما كریمی در پذیرش نقش تردید كرد. شاید سابقه جیرانی در فیلم ناموفق صعود او را در گرفتن نقش به شك انداخته بود و با ارائه یك پیشنهاد مالی غیرمتعارف، به نوعی انصراف خود را از بازی در نقش «هستی مشرقی» اعلام كرد و نقش او به هدیه تهرانی رسید. در شب اهدای جوایز كمتر كسی باور می‌كرد داوران چشم بر بازی پر احساس نیكی كریمی در فیلم «دو زن» ببندند و جایزه را به هدیه تهرانی برای فیلم «قرمز» اهدا كنند. هنوز كسی نمی‌داند در هیئت داوران آن سال جشنواره چه اتفاقی افتاد اما هرچه بود هدیه تهرانی ناباورانه سیمرغ بلورین را به دست آورد، به هر حال جایزه ای كه از نیكی كریمی دریغ شده بود سال‌ها بعد و در عملی كه تنها می‌توان آن را جبران اشتباه چند سال قبل تفسیر كرد برای فیلم «دیوانه از قفس پرید» به او اهدا شد.
ابراهیم حاتمی‌كیا
در میان چهره‌های فیلم ساز و بازیگر ایرانی، گروهی را می‌توان پای ثابت جوایز جشنواره‌های فجر دانست. ابراهیم حاتمی‌كیا و مجید مجیدی دو فیلم سازی هستند كه در هر جشنواره اگر فیلمی داشته باشند مدعی اول تمام جوایز اصلی جشنواره هستند. حاتمی‌كیا برای فیلم‌های: دیده بان، مهاجر، از كرخه تا راین، روبان قرمز و به نام پدر كوله باری از جوایز بهترین فیلم و بهترین كارگردانی را در كارنامه خود دارد. علاوه بر آن كه فیلم‌های خاكستر سبز، بوی پیراهن یوسف و ارتفاع پست هم مجموعه ای از جوایز مختلف را به خود اختصاص داد. در میان فیلم سازان «مجیدی» رقیب اصلی «حاتمی‌كیا» به عنوان پای ثابت تمام جایزه‌های مهم جشنواره محسوب می‌شود. او هم با بدوك، پدر، بچه‌های آسمان، رنگ خدا، باران، بیدمجنون و آواز گنجشك‌ها، بیش از ده جایزه را از جشنواره‌های فجر به دست آورده است.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ