مشاعره

[Rez@ee]

در جاده صبح

با دامن پر، باز مي گشتم - سبكبال -

سرشار از اميدواري !
مي رفتم و ديدمش باز،

در صبحگاه آفتابي :

نيلوفرستاني، سمن زاري، كه چون عشق،

تا چشم مي پيمود، آبي !

از لابه لاي شاخه ها از پشت نيزار

از دور، از دور ...
او همچنان تا جاودان سر مست، مغرور

[نارون1]

رسم دو رنـگی٬ آئـین مـا نـیست
یـکـرنـگ بـاشد٬ روز و شـب من

[ستاره کویر]

نمیدانم !
دل من نازک است
یا چشمان تو تـــــــــــیز!

هر گاه نگاه به تو می دوزم
بند دلم
پاره می شود

[Rez@ee]

درياي خاطرات زمان گذشته بود

هر قطره اي كه بر رخ آيينه مي چكيد

در كام موج، ضجه ي مرگ غريق را

از دور مي شنيد

[نارون1]

دلم در دوریت خون شد ٬بیا در اشک چشمم بین
خدا را از چه بر من رحمت ، ای کافر نمی آید؟

[!nesa]

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم

[نارون1]

ما چون دو دریچه ٬ روبروی هم٬
آگاه ز هر بگو مگوی هم.
هر روز سلام و پرسش و خنده٬
هر روز قرار روز آینده

[!nesa]

هر که عاشق نبود مرد نشد

نقره فایق نگشت تا نگداخت ...

[نارون1]

تو مثل لاله ی پیش از طلوع دامنه ها
- که سر به صخره گذارد٬
غریبی و پاکی
ترا ٬ ز وحشت توفان ٬ به سینه می فشرم
عجب سعادت غمناکی

[!nesa]

یار اگر رفت و حق صحبت دیرین نشناخت

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

[نارون1]

شبی به خلوت پر ماهتاب ِ من بگذر
ز کوچه های گل افشان ِ خواب من بگذر
بپوش پیرهن ِ سایه مرا بر تن
برو به چشم ِ من از آفتاب من بگذر

[!nesa]

روز ها فکر من این است و همه شب سخنم

که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

[نارون1]

من با امید مهر تو پیوسته زیستم
بعد از تو؟
- این مباد
- که بعد از تو نیستم
بعد از تو آفتاب سیاه است
دیگر مرا به خلوت خاص تو راه نیست
بعد از تو ٬
در آسمان زندگیم مهر و ماه نیست

[Artmis.]

تو مو بینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو او اشارت های ابرو

[نارون1]

وقـتی آب ایـن قدر گـذشته از سـرم
مـن نمی‌تـوانـم از تـو بـگذرم،‌ قـبول کن

[Artmis.]

نه از رومم نه از زنگم همان بی رنگ بی رنگم بیا بگشای در بگشای دلتنگم [nishkhand]

پ.ن: اولین باریه که هم شعر نو میگم هم شعر شاعری غیر از حافظ !!

[نارون1]

میتوان٬
از میان فاصله ها را برداشت
دل من با تو٬
هر دو بیزار از این فاصله هاست.

[parichehr]

تو که کیمیا فروشی نظری به قلب ما کن

که بضاعتی نداریم و فکنده ایم دامی!

[S h a D o w]

يک روز رسد غمي به اندازه ي کوه
يک روز رسد نشاط اندازه ي دشت



آری افسانه ي زندگي چنين است عزيز
در سايه ي کوه بايد از دشت گذشت!

[نارون1]

تا به كي ديدهات اشكبار است؟
بوسه اي زن كه دوران رونده است

[!nesa]

تا به کنار بودیَم بود به جا قرار دل

رفتی و رفت راحت از خاطر آرمیده‌ام

[*alien*]

میازار موری که دانه کش است
که جان داردو جان شیرین خوش است

[*yas*]

تو را در عين دوري دوست دارم
تو را با اين صبوري دوست دارم

گل نرگس، گل جاويد ايام
تو را صد سال دوري دوست دارم ...

[نارون1]

مـن بـه خـود می گـویـم:

چـه کـسی بـاور کـرد
جـنگــل ِ جـان مــرا
آتـش ِ عـشق ِ تـو خـاکـستر کــرد؟

[*yas*]

دلم تنگ است
دلم تنگ است
دلم اندازه حجم قفس تنگ است
سکوت از کوچه لبریز است
صدایم خیس و بارانی است
نمی دانم چرا در قلب من پاییز طولانی است

[نارون1]

ترا با غیر می بینم٬ صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید
نشستم٬ باده خوردم٬ خون گریستم٬ کنجی افتادم
تحمل می رود٬ اما شب ِ غم سر نمی آید

[!nesa]

دوست نزدیکتر از من به من است

وین عجب تر که من از وی دورم

[*yas*]

دل هيچكس نمي سوزد براي حال غمناكم ‚

مگر سوزد همان شمعي كه مي سوزد سر خاكم

[نارون1]

من بـه چـشم‌هـای بـی‌قـرار تـو قـول می‌دهـم
ریـشه‌هـای مـا بـه آب
شاخـه‌هـای مـا بـه آفـتاب مـی‌رسد
مـا دوبــاره سبـــز می‌شویـم‬.

[!nesa]

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا

گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

[نارون1]

این قرار داد

تا ابد میان ما
برقرار باد
چشمهای من به جای دست های تو !
من به دست تو
آب می دهم
تو به چشم من
آبرو بده !

[Artmis.]

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان ترا که من هم برسم به آرزویی
به کسی جمال خود را ننموده ای و بینم
همه جا به هر زبانی بود از تو گفتگویی

[نارون1]

یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست

جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست

[*yas*]

تا نگاه مي کني:
وقت رفتن است
بازهم همان حکايت هميشگي !


پيش از آنکه با خبر شوي

لحظه ي عظيمت تو ناگزير مي شود



آي...

ناگهان
چقدر زود
دير مي شود!

[نارون1]

دیری است دلم چشم براهت دارد
ای عشق ٬ سری به خانه ی ما نزدی

[*yas*]

یادمان باشد به دل کوزه آب، که بدان سنگ شکست...

بستی از روی محبّت بزنیم!!

تا اگر آب در آن سینه پاکش ریزند...آبرویش نرود...!

یادمان باشد فردا حتما، ناز گل را بکشیم...

حق به شب بو بدهیم...

و نخندیم دیگر به ترکهای دل هر گلدان...!!

وبه انگشت نخی خواهیم بست، تا فراموش نگردد فردا..!

زندگی شیرین است! زندگی باید کرد...

و بدانم که شبی، خواهم رفت..!!!!!!!!

و شبی هست که نباشد پس از آن، فردایی.....!!!!

[نارون1]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

بازآید و برهاندم از بند ملامت

[انریکه]

تو یک ساعت چو افریدون به میدان باش تا زان پس
به هر جانب که روی آری درفش کاویان بینی

[*alien*]

یارب چو بر آرند ه ی حاجات تویی
هم قاضی وکافی و مهمات تویی

[سا را]

يا رب اين شمع دل افروز ز كاشانه كيست

جان ما سوخت بپرسيد كه جانانه كيست

[!nesa]

تکیه بر تاب و توان کم کن در این میدان عشق



آن ز پا افتاده ای وین ناتوانی بیش نیست

[*alien*]

تواگر باز کنی پنجره سمت دلت میتوان گفت که من مث یک پوپک سرمازده در بارش برف سخت محتاج به گرمای پروبال توام[golrooz]

[Artmis.]

ما را سر باغ و بوستان نیست
هرجا که تویی تفرج آنجاست

[نارون1]

تب و تاب ِ غم ِ عشق ات ، دل ِ دریا طلبد

هر تــُنـُـک حوصله را طاقت ِ این توفان نیست

[!nesa]

تا شوم روشنگر دلها به آه آتشین



گرم خویی های شمع انجمن باید مرا

[نارون1]

آنچنان سوخته این خاک ِ بلا کش که دگر

انتظار ِ مددی از کرم ِ باران نیست

[سا را]

تیمار غریبان اثر ذکر جمیل است

جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست

[نارون1]

تاب بنفشه می​دهد طره مشک سای تو

پرده غنچه می​درد خنده دلگشای تو

[Artmis.]

وا فریادا ز عشق، وا فریادا
کارم به یکی طرفه نگار افتادا
گر داد من شکسته دادا، دادا
ور نه من و عشق، هرچه بادا بادا

[نارون1]

امشب به قـصه دل مـن گـوش می کـنی
فـردا مرا چو قـصه فـرامـوش می کـنی
دستـم نمی رسد که در آغـوش گـیرمت
ای مـاه با کـه دست در آغـوش می کـنی
در ساغـر تو چیـست که با جرعـه نـخست
هشیـار و مست را همه مدهـوش می کـنی؟

[سا را]

ياد باد آنكه سر كوي توام منزل بود

ديده را روشني از خاك درت حاصل بود

[Artmis.]

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس چشمش مست

[نارون1]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

وجود نازکت آزرده گزند مباد

[*yas*]

در دلم اتش و خون می جوشد وای بر من که زدل بی خبری
مکن ازاد مرا ای صیاد نپرد مرغک بشکسته پری
بی تو دل هیچ نیرزد به خدا صدفی مانده تهی از گوهری
تو و ان دل که کشد زار مرا بی تو ای دوست من و چشم تری
تو و بیگانگی و تلخی و قهر من و اشکی که ندارد ثمری
من چو یک شاخه افتاده به خاک تو گریزان چو نسیم سحری
ان چنان از بر من می گذری که ز کویی گذرد رهگذری!
بعد من باز کجا خوهی یافت زین دل غمزده دیوانه تری؟
ترسم ان روز بجویی دل من کز من هیچ نباشد اثری

[!nesa]

يارب چه مهر خوبان حسن از جهان برافتد

گيرد بلا کناری عشق از ميان برافتد

[HBE]

يارب چه مهر خوبان حسن از جهان برافتد

گيرد بلا کناری عشق از ميان برافتد

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدایا با که این بازی توان کرد

[Artmis.]

در خم زلف تو آن خال سیه دانی چیست
نقطه دوده که در حلقه جیم افتادست

[amin_745]

ترا که هرچه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

[Artmis.]

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد
دوستی کی خواهد آمد دوستداران را چه شد

[*yas*]

دیر گاهیست که در دورترین وادی این دیر بزرگ
نفسی هرلحظه
دم امید به صحرای دلم می بخشد
و دلم با یادش
چشم بر ماه در آن تیرگی شب بستست
و نگاهش به زمین
به شکوفنده ترین
گل باغ ابدی
قفسی ساخته از جنس بلور
که حریم حرم هرم نفس های تو را حفظ کند
خاطراتم که ورق می خورد از صحنه ی بیداد زمان
یاد تو همچو نسیم
در گلستان دلم می پیچد

[*alien*]

درپس اینه طوطی صفتم داشته اند
انچه استاد ازل گفت بگو میگویم

[ستاره کویر]

من اینجا بس دلم تنگ است
و هر سازی که می بینم بد آهنگ است...
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است...[negaran]

[Artmis.]

تو از هر در که باز آیی بدین خوبی و زیبایی
دری باشد که از رحمت به روی ایجاد بگشایی

[!nesa]

یار احوال دل از من پرسید

غنچه لاله به دستش دادم

[Artmis.]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

[نارون1]

مـرا بـه بـاخـت کـشانـدی ولـی نـیـفـتــادم

بـه ایـن امـید کـه روز خـداست فــردا هـــم

شـروع مـی شود ایـن بــازی ِ تـمـام شده

اگـــرچـه رو بــکـــنی بــرگ آخــرت را هـــم

[ستاره کویر]

من خسته ام ونشانی ندارم از
گم گشته ام ونشانی ندارم از
بی رهنماس دلو میرود مدام
دلبسته ام ونشانی ندارم از

[نارون1]

ز دست و پای دل برگیر این زنجیر جور٬ ای زلف٬

که این دیوانه گر عاقل شود ٬ دیگر نمی آید

[Artmis.]

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

[*alien*]

ترا که هر چه مرا دست در جهان داری
چه غم زحال ضعیفان ناتوان داری

بخواه جان و دل از بنده روان بستان
که حکم بر سر آزادگان روان داری

[!nesa]

یاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد

به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

[Rez@ee]

در همه عالم كسي به ياد ندارد

نغمه سرايي كه يك ترانه بخواند

تنها با يك ترانه در همه ي عمر

نامش اينگونه جاودانه بماند

[*alien*]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

ببیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند

[amin_745]

دیری ست که ما معتکف دیر مغانیم
رندیم و خراباتی و فارغ ز جهانیم

[NILOOFAR46]

من پير سال و ماه نيم يار بي وفاست

بر من زمان چو مي گذرد پير از آن شدم

[*yas*]

مکن از خواب بیدارم

که گاهی خواب خرگوشی

فرو رفتن به دنیای فراموشی

برای آن کسی که روز و شب بیدار بیدار است

برای آن کسی که چون زمین پیوسته در کار است

گرفتار و گران بار است

بود درمان

برای من

که از اندیشه سر شارم

الهی در عالم رویا فرو رفتن

بود آغاز بیداری

مکن از خواب بیدارم

[amin_745]

من اگر نیکم گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

[*yas*]

تو روزی با غمی سنگین ،
ز شهرم کوچ خواهی کرد...
و من در پرنیان خاطرات خوش ،
به یاد قلب پاک تو به نرمی گریه خواهم کرد...
و در عمق افق فریاد خواهم زد:
که ای دیرینه یار مهربانم ،
سکوت سنگفرش یادها را یکزمان بشکن .
به یاد آور تو روزی را
که در تکرار و تکرار نفسهایم،
نیازی خسته می جوشید .
به هر جایی روی بی من ،
کسی را جستجو می کن
که در اعماق چشمان بلورینت ،
تمام هستی اش را جستجو می کرد .

[S h a D o w]

دعایت می کنم باشی سلامت
و همواره زمان باشد به کامت ...
نه در دیرور مانی و نه فردا ...
که دنیا در همین لحظه است جانا ...

[*alien*]

آنکه رخسارترارنگ گل ونسرین داد
صبروآرام تو اندبه من مسکین داد
وآنکه گیسوی ترارسم تطاول آموخت
هم تو اند کرمش داد من غمگین داد

[S h a D o w]

دورم ز تو ای خسروی خوبان چه نویسم؟



من مرغ اسیرم، به عزیزم چه نویسم؟



ترسم که قلم شعله کشد صفحه بسوزد



با این دل گریان به عزیزم چه نویسم؟

[parichehr]

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب

به راحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید

[S h a D o w]

دیدمت به خواب و سر خوشم
وه
مگر به خواب بینمت
غنچه نیستی که محض اشتیاق
خیزم و ز شاخه چینمت



(فروغ فرخزاد)

[parichehr]

تو شاکری ز خالق و خلق از تو شاکرند

تو شادمان به دولت و ملک از تو شادمان

[*alien*]

نکته روح فزااز دهن دوست بگو
نامه خوش خبر از عالم اسرار بیار
تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار

[s.golgol]

رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
راهی بجز گریز برایم نمانده بود
این عشق آتشین پر از درد نا امید
در وادی گناه و حنونم کشانده بود

[S h a D o w]

درسکوت دادگاه سرنوشت


عشق برما حکم سنگینی نوشت


گفته شد دل داده ها از هم جدا


وای بر این حکم و این قانون زشت

[*alien*]

توانا بود هر که دانا بود
زدانش دل پیر برنا بود

[S h a D o w]

دل و دین و عقل و هوشم، همه را به باد دادی
ز کدام باده ساقی، به من خراب دادی

[s.golgol]

دیدمت یک شب به دریا خیره بودی تا سحر
کاش دریای تو بودم دل به دریا میزدی

[s.golgol]

یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن
ترسم که بوی نسترن خوابست بیدارش کند

[*alien*]

در غریبی وفراق وغم دل پیر شدم
ساغر می زکف تازه جوانی بمن ار

[s.golgol]

رفتم که داغ بوسه پر حسرت تورا
با اشکهای دیده ز لب شستشو دهم
رفتم که نا تمام بمانم در این سرود
رفتم که با نگفته به خود آبرو دهم

[صاصائیل]

دیشب به سیل اشک ره خواب میزدم
نقشی به یاد خط تو بر آب میزدم

[*yas*]

من همین

یک نفس از جرعه جانم باقیست

آخرین جرعه این جام تهی را

تو بنوش ...
!

[S h a D o w]

شب را دوستـــ ــ ـ دارم ...!

چرا که در تاریکـــ ـی ..

چهره ها مشخــــــ ـص نیست !!

و هر لحظــــــــ ـه ..

این امیـــــ ـد ..

در درونــــــ ــم ریشه می زند ...

که آمده ای ..

ولی من ندیده ام!

[*alien*]

من آن شکل صنوبر از باغ دیده برکندم
که هر گل کز غمش بشکفت محنت بار می آورد

[انریکه]

دلا!تا کی در این زندان فریب این و آن بینی ؟
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی[shaad]

[*yas*]

يا عقل تقوا پيشه را از عشق مي دوزم كفن

يا شاهد انديشه را از عقل عريان ميكنم


مي جويمت ، مي جويمت با آنكه پيدا نيستي

مي خواهمت ، مي خواهمت هرچند پنهان ميكنم

[S h a D o w]

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان پر فتنه خواهد شد از آن چشم و از آن ابرو

[parichehr]

وگر سرای را سر خرابی نیست

اساس او به از این استوار بایستی

[*alien*]

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

[صاصائیل]

وقتی دل سودایی می رفت به بستانها
بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحانها

[*yas*]

آسمان جای عجیبیست نمیدانستیم
عاشقی کار غریبیست نمیدانستیم

عمر مدیون نفس نیست نمیدانستیم
عشق کار همه کس نیست نمیدانستیم

[kebriya]

مرگ من روزی فرا خواهد رسید
در بهاری روشن از امواج نور
در زمستانی غبار الود و دور
یا خزانی خالی از فریاد و شور

[*yas*]

رفیق روزهای خوب رفیق خوب روزها
همیشه ماندگار من همیشه در هنوزها

صدا بزن مرا شبی به غربتی که ساختی
به لحظه ای که عشق را بدون من شناختی

[!nesa]

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

[sts92]

دلا بسوز كه سوز تو كارها بكند
دعاي نيمه شبي رفع صد بلا بكند

[*yas*]

درون کلبه خاموش خویش اما

کسی حال من غمگین نمی پرسد

و من دریای پر اشکم که طوفانی به دل دارم

درون سینه پرجوش خویش اما

کسی حال من تنها نمی پرسد

و من چون تک درخت زرد پاییزم

که هر دم با نسیمی میشود برگی جدا از او

و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند...

[!nesa]

دل و دینم شد و دلبر به ملامت بر خاست

گفت با ما منشین کز تو سلامت بر خاست

[*yas*]

تو در من آن تب گرمي كه آبم مي كند كم كم ،
نگاهت نيز چون مستي خرابم مي كند كم كم


منم آن كهنه ديواري به جا از قلعه هاي سنگ ،
كه آب و آفتاب آخر خرابم مي كند كم كم

[ЛίL∞F∆R]

محروم اگر شدم ز سر كوي او چه شد******************از گلشن زمانه كه بوي وفا شنيد

[ستاره کویر]

در دل من چیزی است مثل یك بیشه نور مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم كه دلم می خواهد
بدوم تا ته دشت بروم تا سر كوه
دورها آوایی است كه مرا می خواند [golrooz] سپهری[golrooz]

[amin_745]

دردا که از آن آهوی مشکین سیه چشم
چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد

[ЛίL∞F∆R]

دانی از زندگی چه می خواهم؟
من تو باشم ، تو ، پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار دیگر تو ، بار دیگر تو...

[*yas*]

وصله عشق من و تو نگسست
من نمی دانم از این دست تو باز
به کجا رانده شوم؟
یا به درگاه کدامین غم و درد
باز من خوانده شوم؟
تو مگو از دل ما بی خبری...
دل ما خون و تو در حلقه دوست
چه صفایی ببری...

[ЛίL∞F∆R]

يا رب سببي ساز كه يارم بسلامت*******************باز آيد و برهاندم از بند ملامت

[انریکه]

تا کار به کام دل مجروح بود
تا ملک تنم بی ملک روح بود

[parichehr]

در ازل بست دلم با سر زلفت پیوند

تا ابد سر نکشد وز سر پیمان نرود

[ستاره کویر]

دست‌های تشنه‌ام، باران
گام‌های خسته‌ام، همراه
پلک‌هایم، خواب می‌خواهد
خواب‌هایم، ماه.

[ЛίL∞F∆R]

هردم از آيينه مي پرسم ملول
چيستم ديگر ,به چشمت چيستم؟
ليك در آيينه مي بينم كه ,واي
سايه اي هم ز آنچه بودم نيستم...

فروغ فرخزاد

[msd21]

مهر خوبان دل ودین از همه بی پروا برد
رخ شطرنج نبرد آنکه رخ زیبا برد

[نارون1]

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

نهال دشمنی برکن که رنج بی​شمار آرد

[ЛίL∞F∆R]

در عطر بوسه هاي گناه الود
روياي آتشين تو را ديدم
همراه با نواي غمي شيرين
در معبد سكوت تو رقصيدم...

فروغ فرخزاد

[Rez@ee]

مي خواستم به دامن اين دشت، چون درخت

بي وحشت از تبر

در دامن نسيم سحر غنچه واكنم

با دست هاي بر شده تا آسمان پاك

خورشيد و خاك و آب و هوا را دعا كنم

گنجشك ها ره شانه ي من نغمه سر دهند

سرسبز و استوار، گل افشان و سربلند

اين دشت خشك غمزده را با صفا كنم

[نارون1]

مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است

کجا همی​روی ای دل بدین شتاب کجا

[ЛίL∞F∆R]

او شراب بوسه مي خواهد زمن
من چه گويم قلب پر اميد را
او به فكر لذت و غافل كه من
طالبم آن لذت جاويد را...

فروغ فرخزاد

[نارون1]

از بـس کـه غـم تـو قـصه در گـوشم کــرد
غـم هـای زمانـه را فـرامـوشم کــرد
یـک سیـنه سخن بـه درگـهت آوردم
چـشمان سخـنگـوی تـو خـاموشم کـرد.

[ЛίL∞F∆R]

در اين فكرم كه در يك لحظه غفلت
از اين زندان خامش پر بگيرم
به چشم مرد زندانبان بخندم
كنارت زندگي از سر بگيرم

در اين فكرم من و دانم كه هرگز
مرا ياراي رفتن زين قفس نيست
اگر هم مرد زندانبان بخواهد
دگر از بهر پروازم نفس نيست...

فروغ فرخزاد

[نارون1]

ترا من زهر شیرین خوانم ای عشق ،


که نامی خوش تر از اینت ندانم .


وگر – هر لحظه – رنگی تازه گیری ،


به غیر از « زهر شیرینت » نخوانم .




تو زهری ، زهر گرم سینه سوزی ،


تو شیرینی ، که شور هستی از تست .


شراب جام خورشیدی ، که جان را


نشاط از تو ، غم از تو ، مستی از تست

[ЛίL∞F∆R]

مرسي از شعر فريدون مشيريتون...[esteghbal]

تمام شب آنجا
ميان سينه ي من
كس ز نوميدي
نفس نفس مي زد
كسي به پا مي خواست
كسي ترا مي خواست
دو دست سرد او را
دوباره پس مي زد...

فروغ فرخزاد

[نارون1]

دريا و من، شب تا سحر بيدار مانديم .
شعري سروديم .
اشكي فشانديم .
شب تا سحر، آشفته حالي بود با آشفته گوئي،
انده ياران بود و اين آشفته پوئي،
بر اين پريشان روزگاري، چاره جوئي .
***
دريا به من بخشيد آن شب،
بس گنج از گنجينه خويش .
از آن گهرهاي دلاويزي كه مي ساخت ؛
در كارگاه سينه خويش :
جوشش، تپش، كوشش، تكاپو، بي قراري !
ساكن نماندن همچو مرداب،
چون صخره - اما - پيش توفان استواري !
هم بر خروشيدن به هنگام،
هم بردباري !

[ستاره کویر]

یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن
چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند .[sokoot]

[S h a D o w]

يكی را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند
نگاهش ميكنم شايد
بخواند از نگاه من
كه او را دوست مي دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند
به برگ گل نوشتم من
که او را دوست مي دارم
ولی افسوس او گل را
به زلف كودكی آويخت تا او را بخنداند
به مهتاب گفتم ای مهتاب
سر راهت به كوی او
سلام من رسان و گو
تو را من دوست مي دارم
ولی افسوس چون مهتاب به روی بسترش لغزيد
يكی ابر سيه آمد كه روی ماه تابان را بپوشانيد
صبا را ديدم و گفتم صبا دستت به دامانت
بگو از من به دلدارم تو را من دوست مي دارم
ولی افسوس و صد افسوس
زابر تيره برقی جست
كه قاصد را ميان ره بسوزانيد
كنون وامانده از هر جا
دگر با خود كنم نجوا
يكی را دوست مي دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند .

[نارون1]

"دو تنها و دو سرگردان، دو بي كس"
ز خود بيگانه، از هستي رميده
از اين بي درد مردم، رو نهفته
شرنگ نااميدي ها چشيده


دل از بي همزباني ها فسرده
تن از نامهرباني ها فسرده
ز حسرت پاي در دامن كشيده
به خلوت، سر به زير بال برده


به خلوت، سر به زير بال برده
"دو تنها و دو سرگردان، دو بي كس"
به خلوتگاه جان، با هم نشستند
زبان بي زباني را گشودند
سكوت جاوداني را شكستند

[S h a D o w]

دوست دارم بر شبم مهمان شوی

بر کویر تشنه چون باران شوی

دوست دارم تا شب و روزم شوی

نغمه ی این ساز پر سوزم شوی

دوست دارم خانه ای سازم ز نور

نام تو بر سردرش زیبا ز دور

دوست دارم چهره ات خندان کنم

گریه های خویش را پنهان کنم

دوست دارم بال پروازم شوی

لحظه ی پایان و آغازم شوی

دوست دارم ناله ی دل سر دهم

یا به روی شانه هایت سر نهم

دوست دارم لحظه را ویران کنم

غم ، میان سینه ام زندان کنم

دوست دارم تا ابد یادت کنم

با صدایی خسته فریادت کنم

دوست دارم با تو باشم هر زمان

گر تو باشی،من نبارم بی امان

[ЛίL∞F∆R]

نگه دگر بسوي من چه مي كني؟
چو در بر رقيب من نشسته اي
به حيرتم كه بعد از آن فريب ها
تو هم پي فريب من نشسته اي


به چشم خويش ديدم آن شب اي خدا
كه جام خود به جام ديگري زدي
چو فال حافظ آن ميانه باز شد
تو فال خود به نام ديگري زدي...

فروغ فرخزاد

[!nesa]

یک دم ای سرور زغمهای توآزاد که بود

یک شب ای ماه زبیداد تو بیداد که بود

[انریکه]

دست از طلب ندارم تا کام من بر آید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

[S h a D o w]

در گذرم سوی تو، دو چشــــــــــم آهوی تو



باز رسیدم ولی، چشم تو بیدار نیست

[ЛίL∞F∆R]

تو كه مرا به پرده ها كشيده اي
چگونه ره نبرده اي به راز من؟
گذشتم از تن تو زانكه در جهان
تني نبود مقصد نياز من

اگر به سويت اين چنين دويده ام
به عشق عاشقم نه بر وصال تو
به ظلمت شبان بي فروغ من
خيال عشق خوشتر از خيال تو...

فروغ فرخزاد

[S h a D o w]

وای اگر روزی فراموشم کنی
با غم هجران هم آغوشم کنی
وای اگر نامم بمیرد بر لبت
یا فرو بنشیند این سوز تبت

[ЛίL∞F∆R]

تمام شب آنجا
ز شاخه هاي سياه
غمي فرو مي ريخت
كسي ز خود مي ماند
كسي ترا مي خواند
هوا چو آواري
به روي او مي ريخت...

فروغ فرخزاد

[S h a D o w]

تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب


بدین سان خواب ها را با تو زیبا می کنم هر شب


تبی این کاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه


چه آتش ها که در این کوه برپا می کنم هر شب

[ЛίL∞F∆R]

باز هم قلبي به پايم افتاد
باز هم چشمي به رويم خيره شد
باز هم در گيرو دار يك نبرد
عشق من بر قلب سردي چيره شد

باز هم از چشمه ي لب هاي من
تشنه اي سيراب شد،سيراب شد
باز هم در بستر آغوش من
رهروي در خواب شد،در خواب شد...

فروغ فرخزاد

[نارون1]

دست من و آغوش تو ! هیهات ! که یک عمر


تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود


بالله که بجز یادِ تو ، گر هیچ کسم هست


حاشا که به جز عشق تو گر هیچ کسم بود


لب بسته و پر سوخته ، از کوی تو رفتم


رفتم ، بخدا ، گر هوسم بود بَسَم بود !

[ستاره کویر]

دیگر!
آدمی را دوست نمی‌دارم
می‌خواهم درخت باشم
پرندگان را
بیش‌تر دوست دارم!!!!

خیلی نو بود دیگه[khanderiz][cheshmak]

[نارون1]

می خواهم و می خواستمت تا نفسم بود

می سوختم از حسرت و عشقِ تو بَسَم بود

عشق تو بَسَم بود که این شعله بیدار

روشنگرِ شبهای بلندِ قفسم بود

آن بختِ گُریزنده دمی آمد و بگذشت

غم بود که پیوسته نفس در نفسم بود

[!nesa]

دوستی برگ گلی نیست که بر باد رود

تشنه را آب محال است که از یاد رود

[نارون1]

ديدم كه زردرويي از من نمي‌پسندي
من چهره سرخ كردم با خون شعرهايم

روزي از اين ستمگاه خورشيدوار بگذر
تا با تو همچو شبنم بر آسمان برآيم

[!nesa]

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

[نارون1]

تنت، كه جاي به جا، چشمه چشمه خون شد
به رنگ چشمه خون كرد آفتاب مرا
در آن ستاره كسي‌ست
كه جز نگاه پريشان او درين ايام
كسي نمي‌دهد از آسمان جواب مرا

[!nesa]

اگر شیری اگر میری اگر مور

گذر باید کنی اخر لب گور

[نارون1]

روزهایـی کـه بـی تـو می گـذرد
گـرچه بـا یـاد تـوست ثـانـیه هـاش
آرزو بـاز می کـشد فـریـاد:
در کـنار تـو می گـذشت٬ ای کـاش!

[!nesa]

شرف نفس به جودست و کرامت به سجود

هر که این هر دو ندارد عدمش به که وجود

[نارون1]

در آن ستاره كسي‌ست
كه نيمه شب‌ها همراه قصه‌هاي من است
ستاره‌هاي سرشك مرا، كه مي‌بيند
به رمز و راز و نگاه و اشاره مي‌پرسد
كه آن غبار پريشان چه جاي زيستن است؟

[ستاره کویر]

تا کـــــــی به تمـــــنای وصــــال تـو یــــــــگانه
اشکم شود از هـــــــر مژه چون سیــــل روانه [negaran]

[!nesa]

هر شبي گويم که فردا ترک اين سودا کنم

باز چون فردا شود امروز را فردا کنم

[ЛίL∞F∆R]

من او شدم...او خروش درياها
من بوته ي وحشي نياز گرم
او زمزمه ي نسيم صحراها

من تشنه ميان بازوان او
همچون علفي ز شوق روييدم
تا عطر شكوفه اي لرزان را
در جام شب شكوفه نوشيدم...

فروغ فرخزاد

[ستاره کویر]

من اگــر کامروا گشتم و خوشدل چه عجــــــب
مســــتحق بودم و ایــن ها به ذکاتـــم دادنــــــد

[!nesa]

دوستی برگ گلی نیست که بر باد رود

تشنه را آب محال است که از یاد رود

[انریکه]

در خون من غرور نیاکان نهفته است
خشم و ستیز رستم دستان نهفته است[tafakor]

[ЛίL∞F∆R]

تا بر گذشته مي نگرم،عشق خويش را
چون آفتاب گمشده مي آورم به ياد
مي نالم از دلي كه به خون غرقه گشته است
اين شعر،غير رنجش يارم به من چه داد


اين درد را چگونه توانم نهان كنم
آندم كه قلبم از تو به سختي رميده است
اين شعرها كه روح ترا رنج داده است
فريادهاي يك دل محنت كشيده است...

فروغ فرخزاد

[!nesa]

تو آن همیشه بهاری که با نسیمِ خیال

به دوشِ خاطره هایم شکوفه می ریزی

[*alien*]

يکي حلقه‌ي کعبه دارد به دست . يکي در خراباتي افتاده مست

[ЛίL∞F∆R]

تنها تو آگهي و مي داني
اسرار آن خطاي نخستين را
تنها تو قادري كه ببخشايي
بر روح من،صفاي نخستين را...

فروغ فرخزاد

[*alien*]

ای ستاره ها مگر شما هم آگهید

از دورویی و جفای ساکنان ِ خاک

کاینچنین به قلبِ آسمان نهان شدید

ای ستاره ها ستاره های خوب و پاک

__________________

[ЛίL∞F∆R]

كاش چون پرتو خورشيد بهار
سحر از پنجره مي تابيدم
از پس پرده ي لرزان حرير
رنگ چشمان تو را مي ديدم

كاش در بزم فروزنده ي تو
خنده ي جام شرابي بودم
كاش در نيمه شبي درد آلود
سستي و مستي خوابي بودم


كاش چون آيينه روشن مي شد
دلم از نقش تو و خنده ي تو
صبحگاهان به تنم مي لغزيد
گرمي دست نوازنده ي تو...

فروغ فرخزاد

[parichehr]

وین اطلس مقرنس زر دوز زرنگار

چتری بلند بر سر خرگاه خویش دان

[ЛίL∞F∆R]

نسيم از من هزاران بوسه بگرفت
هزاران بوسه بخشيدم به خورشيد
در آن زندان كه زندانبان تو بودي
شبي بنيادم از يك بوسه لرزيد


بدور افكن حديث نام،اي مرد
كه ننگم لذتي مستانه داده
مرا مي بخشد آن پروردگاري
كه شاعر را،دلي ديوانه داده...

فروغ فرخزاد

[ستاره کویر]

هـــــر کســــی از ظن خود شــــد یـار مــن
در درون مـــــــن نجســـــت اســـــــرار مــن

[نارون1]

نـور می بـیـنم و می رویـم و می بـالم شـاد ،
شاخه می گـستـرم و بـیـم ز پـائـیـزم نـیست.
تـا به گـیتی دل ِ از مهـر تـو لبـریـزم هـست
کـار با هـستی ِ از دغـدغـه لـبریـزم نـیست

[parichehr]

تو آفتاب ملکی هرجا که میروی

چون سایه از قفای تو دولت بود روان

[نارون1]

نمي‌داني- دريغا- چيست شادي
كه مي‌گويي: به گيتي نيست شادي

نه شادي از هوا بارد چو باران
كه جامي پر كني از جويباران

نه شادي را به دكان مي‌فروشند
كه سيل مشتري بر آن بجوشند

چه خوش فرمود آن پير خردمند
وزين خوشتر نباشد در جهان پند

اگر خونين دلي از جور ايام
« لب خندان بياور چون لب جام»

[parichehr]

محیط شمس کشد سوی خویش دُرّّ خوشاب

که تا به قبضه ی شمشیر زر فشان گیرد

[نارون1]

دل ز جام عشق او شد مي پرست
مست مست از عشق او شد مست مست

[parichehr]

تو بدری و خورشید تو را بنده شده ست

تا بنده تو شده ست تابنده شده ست

زان روی که از شعاع نور رخ تو

خورشید منیر و ماه تابنده شده ست

[نارون1]

تا شب همين بساط فراگير است
فردا همين روال فزاينده است

آه آن طلوع روشن زيبا را
با اين غروب تيره چه پيوند است

[parichehr]

تاریخ این حکایت گر از تو باز پرسند

سر جمله اش فرو خوان از میوه ی بهشتی

[!nesa]

یا رب اندر دل آن خسرو شیرین انداز

که به رحمت گذری بر سر فرهاد کند

[ستاره کویر]

در نگاه ات همه ی مهربانی هاست:
قاصدی که زندگی را خبر می دهد.
و در سکوت ات همه ی صداها:
فریادی که بودن را تجربه می کند.

[!nesa]

در سایه سار قدت یک لحظه آرمیدم

هر چه نگاه کردم رویت ولی ندیدم

[انریکه]

محبوسم و طالع است منحوسم
غمخوارم و اختر است خونخوارم

[بهـمن]

ملك غيرت برد افلاك حسرت
جنوني را كه شيداي تو دارد
دلم در سر تمناي وصالت
سرم در دل تماشاي تو دارد

[bnvamin]

دوستان به که ز وی یاد کنند دل بی دوست دلی غمگین است

[«hiva»]

تو آتش شكوهمند عشق را زبانه اي


ودر فضاي كومه ي فقير گونه دلم


براي زندگي


تو آخرين وبهترين بهانه اي...

[ستاره کویر]

یار من آن که لطف خداوند یار اوست

بیداد و داد و رد و قبول اختیار اوست

[بهـمن]

تن را حیاه از جان بود جان زنده از جانان بود
جان او بدن عریان شود تا گستراند بالها
ابدان زجان عمران شود وز رفتنش ویران شود
جان از بدن عریان شود تا گستراند بالها
زآمدشد این جسم و جان نگسست یکدم کاروان
افتاد شوری در جهان زین حلّ و زین ترحالها

[«hiva»]

آســــمـــــان ابـری و دل غرق سکـــــــوت

می وزد سرد نسیمی بر این تن به خیال

خشكي سردي اين خاك به كجا ميبردم؟

دل انـــــــــدر تــــــمناي وصــــــال كه بود ؟

اميد صبــــح نيــــست در اين ره به خراب

هرچه گويم من از اين دل به سكوت

چه بگویم من از این ره به ســکوت؟

[بهـمن]

تاامر و خلق جمله شود دوست دست صنع
کشته است تخم مهر گیاهی بخاک ما

[amin_745]

تا چند بسته ماندن در دام خود فریبی
با غیر آشنایی با آشنا غریبی؟

[بهـمن]

فکر کنم باید با الف شروع میکردی؟!

یا رب کجا شد عیش جوانی
خوش عالمی بود آن کودگیها
ای فيض برخیز خاکی بسرریز
در ماتم آن آسودگیها

[amin_745]

ارسالها همزمان بوده![nadidan]


استخوان سر فرهاد فرو ریخت ز هم
دیده اش در ره شیرین نگران است هنوز

[بهـمن]

زسوز آتش عشق نگاری
سراپای وجودم در گرفتست
زآه آتشینم در حذر باش
که دودش در همه کشور گرفتست

[«hiva»]

تو بمان تا به سحر
نه سحر تا به ابد
عشق همین جا جاریست
این همه زیبایی و چراغانی شهر دل من
مال تو است
امشب این جا جشن است
و تمام گلها میرقصند
قاصدک جار زده
که تو این جا هستی
شاپرک آمد وگفت هدیه تان آماده ست
باز کن هستی من
تاب ندارم دیگر
و تو پوشال دلم را دیدی
ومیان گل نرگس تو کلیدی دیدی
ومن آرام در گوش تو رازش گفتم
وتو آرام نگاهم کردی
تو به من خندیدی

[بهـمن]

يكچند در آرامگه عالم بالا
با خيل ملك خوشدل و آسوده چريديم
چون روي نهاديم ز افلاك سوي خاك
سوي طرب و كودكي و جهل خزيديم

[«hiva»]

من همین یکدانه دل دارم بفرما بشکنش

کوزه ای از آب و گل دارم بفرما بشکنش


تو سبوی آرزوهای مرا بشکسته ای

هرچه باداباد ، این هم دل بفرما بشکنش

[بهـمن]

شكرلله كه شد عيان ره حق
يافت جانم درين جهان ره حق
پيشتر ز آنكه پا زره ماند
ديد چشم دلم عيان ره حق

[«hiva»]

قلب این پنجره از دست غم پرده، به تنگ آمده است!

پرده را برداریم، دل این پنجره را باز کنیم...!

[بهـمن]

ميشود از قصه خون وز ديده مي‌آيد برون
لحظه لحظه ميخورم از خون دل چندين اياغ
در درونم لاله هست و گل ز يمن داغها
وز برون نه گشت صحرا خواهم و نه سير باغ

[«hiva»]

غم سنگین دلم را تو فقط می دانی

که تو در جان منی

و تو همزاد منی

تو پرستوی بهارانم باش

از دلم کوچ مکن

که دلم مست بهار است

[بهـمن]

تو تنهایی را چگونه معنا میکنی؟
چرا آن را با دردهایت همنوا میکنی؟

[GUNNER_2020]

غلام نرگس مست تو تاجدارانند
خراب باده ی لعل تو هوشیارانند

[«hiva»]

دیشب دوباره دیدمت اما خیال بود....تو در کنار من بشینی محال بود

هر چه نگاه عاشق من بی نصیب بود...چشمان مهربان تو پاک و زلال بود

پاییز بود و کوچه ای و تک مسافری ...با تو چقدر کوچه ها بی مثال بود

نشنید لحن عشق من را نگاه تو...پرواز چشم های تو محتاج بال بود

سیب بی ثمر درخت آرزوی من....یک عمر مانده بود ولی کال کال بود

گفتم کمی بمان به خدا دوست دارمت....گفتی مجال نیست و لیکن مجال بود

یک عمر هر چه سهم تو از من نگاه بود....سهم من از عبور تو رنج و ملال بود

شب رفت و ماه گم شد و خوابم حرام شد....اما نه با خیال تو بودم حلال بود......

[بهـمن]

فکر کنم کلا هممون قاط زدیم .


غلام نرگس مست تو تاجدارانند
خراب باده ی لعل تو هوشیارانند

باید با ی شروع میکردی؟


عیب نداره ادامه میدهیم!!!


نفر بعد با د ...

[بهـمن]

دل اقلیم دین جلوه ات تاخت کرد
بسی خانه شد از تو ویران عبث

ث بیاد
نفسسس کششش

[«hiva»]

ثـنـا و حــمــد حـق هــــر آ ن نـو یـــســــم
حـضــور حـضــر ت ســـبــحــا ن نـو یـــســــم

ز بـس کـج رفـــت قـــلـــم بـر روی کــا غــــذ
خـطــا ی ر فـتــه را جـــبــــرا ن نـو یـــســــم

به فـــر خــــا ری عـــز یــز د یـــــد ه و د ل
ســلا مــی ا ز د ل و ا ز جــا ن نـو یـــســـم

[بهـمن]

میرباید دل زمن هر دم بتی
هم تو گیرش باز پس یا مستغاث
محو خود کن فيض را تابی رخت
بر نیارد یکنفس یا مستغاث

نفسسس کششش[nishkhand]

[GUNNER_2020]

ثواب روزه و حج قبول آن کسی برد
که خاک ئمیکده عشق را زیارت کرد

[بهـمن]

میگم این سایت این همه نفس کش دار؟!!![nishkhand]

درصحبت نماند اصحاب را دگر فيضي
مراست فيض‌ همين صحبت كتاب لذيذ

نفسسس کششش
شب بخیر

[GUNNER_2020]

ذره را تا نبود همت عالی حافظ
طالب چشمه ی خورشید درخشان نشود

[amin_745]

در این دنیا کسی بی غم نباشد
اگر باشد بنی آدم نباشد

[GUNNER_2020]

باید با "د" شروع میکردی آقا امین![bamazegi]
دوش میگفت که فردا بدهم کام دلت
سببی ساز خدایا که پشیمان نشود

[«hiva»]

دلش از دوری تو دلگیر است...

مهربانم ! ای خوب

یاد قلبت باشد یک نفر هست که چشمش

به رهت دوخته به در مانده

و شب و روز دعایش این است

زیر این سقف بلند هرکجایی هستی به سلامت باشی

به شب معجزه و آبی فردا برسی...

مهربانم ! ای خوب

یاد قلبت باشد یک نفر هست که دنیایش را

همه و هستی رویایش را به شکوفایی احساس تو

پیوند زده

و دلش می خواهد لحظه ها را با تو به خدا بسپارد

[بهـمن]

دلی تنها
لبی خاموش
نه شعری بر لبانم بود
نه نامی بر زبانم بود
در چشم خیره بر ره سینه پر اندوه
بامیدی که نومیدیش پایان بود
سیاهی های ره را بر نگاه خویش می بستم
و از بیراهه ها راه نجات خویش می جستم
نه کس با من
نه من با کس
سر یاری
نه مهتابی
نه دلداری
و من تنهای تنها دور از هر آشنا بودم
سرودی تلخ را بر سنگ لبها سخت می سودم
نوای ناشناسی نام من را زیر دندانهای خود بشکست
و شعر ناتمامی خواند
بیا با من
از آن شب در تمام شهر می گویند
...
او با تو ؟
ولی من خوب می دانم
نه او با من
نه من با او

[«hiva»]

و بدان ارزش عشقم کمتر از مجنون نیست
و وجودم...
از همه زیبا تر
آتش عشق مرا سرد نکن
زندگی را به دلم زهر نکن

و تو هم...
تا ابد با من باش تا که ثابت بکنیم عشقمان بی همتاست...

[بهـمن]

تا مردم این شهر بدانند که ؟ بودم
جز راه شهیدان وطن ره نسپردم
جز نغمه آزادی شعری نسرودم
اشعار مرا جمله به آن شاعره بسپار
هر چند که کولی صفت از من برمیده است

[GUNNER_2020]

ترسم این قوم که بر دردکشان میخندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را

[بهـمن]

این که با خود میکشم هر سو نپنداری تن است
گور گردان است دران آ روزهای من است

[GUNNER_2020]

تا کی کشم عتیبت از چشم دلفریبت
روزی کرشمه ای کن ای یار برگزیده

[بهـمن]

هزاران آفرین بر تو دلارامی دل انگیزی
قیامت قامتی داری چه بنشینی چه برخیزی
سراپا گلبنی جانا مگر باغ همزادی
گل اندامی گل آمیزی گلاب افشان و گلبیزی
ز دلها آفرین خیزد چو چشمت را بگردانی
شوند اینه ها حیران چو زلفت را به رخ ریزی

[GUNNER_2020]

یاد ایام شکوه و فخر و عصمت را
میسراید شاد
قصه ی غمگین غربت را:
"هان کجاست
پایتخت این کج آیین قرن دیوانه؟
با شبان روشنش چون روز
روز های تنگ و تارش,چون شب اندر قعر افسانه
با قلاع سهمگین سخت و ستوارش
با لئیمانه تبسم کردن دروازه هایش,سرد و بیگانه

[!nesa]

همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا

تو قدم به چشم من نه بنشین کنار جویی

[GUNNER_2020]

یار ما چون گیرد آغاز سماع
قدسیان بر عرش دست افشان کنند

[ستاره کویر]

درسکوت دادگاه سرنوشت




عشق برما حکم سنگینی نوشت




گفته شد دل داده ها از هم جدا




وای بر این حکم و این قانون زشت

[GUNNER_2020]

تو دانی کاین سفر هرگز به سوی آسمانها نیست
سوی بهرام,این جاوید خون آشام
سوی ناهید,این بدبیوه گرگ قحبه ی بی غم
که میزد جام شومش را به جام حافظ و خیام
و میرقصید دست افشان و پاکوبان به سان دختر کولی
و اکنون میزند با ساغر "مک نیس"یا"نیما"
و فردا نیز خواهد زد به جام هر که بعد از ما
سوی اینها و آنها نیست
به سوی پهندشت بی خداوندیست
که با هر جنبش نبضم
هزاران اخترش پژمرده و پرپر به خاک افتند

[«hiva»]

دور از تو ندارم من نه سر و نه سامانی
عمریست که این غم را میدانم و میدانی

تاریکی شب با من ، اشکم همه در دامن
پوشیده دلم بر تن شولای پریشانی

روزی که تو را دیدم از عشق تو ترسیدم
افسوس نپرسیدم از عهدی و پیمانی

از عشق غزل خواندی ، پیش دل من ماندی
گفتی که از این پس هم می خوانی و می مانی

[GUNNER_2020]

یاران همنشین همه از هم جدا شدند
ماییم و آستانه ی دولت پناه تو

[«hiva»]

وندرین هنگامه
رویِ گام*هایِ کُند و سنگینش
بازمی*اِستد ز راهش مَرد
وزگلو می*خواند آوازی که
ماهی*خوار می*خواند
شباهنگام
آن آواز
بردریا



پس، به زیرِ قایقِ وارون
با تلاشش از پیِ به*زیستن، امید می*تابد به چشمش رنگ...


می*زند باران به انگشتِ بلورین
ضرب
با وارون شده قایق



می*کشد دریا غریوِ خشم
می*خورد شب
بر تن
از توفان
به تسلیمی که دارد
مُشت



می*گزد بندر
با غمی انگشت.



تا دلِ شب از امیدانگیزِ یک اختر تهی گردد
ابر می*گرید
باد می*گردد..

[GUNNER_2020]

در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود
تا ابد جام مرادش همدم جانی بود

[«hiva»]

دوستت دارم پریشان، شانه می خواهی چه کار؟
دامبگذاری اسیرم ، دانه می خواهی چه کار؟
تا ابد دور تو می گردم ، بسوزان عشق کن
ای که شاعر سوختی ، پروانه می خواهی چه کار؟
مثل من آواره شواز چاردیواری درآ!
در دل من قصر داری ، خانه می خواهی چه کار؟
خُرد کن آیینه را در شعر من خود را ببین
شرح این زیبایی از بیگانه می خواهی چه کار؟
شرم را بگذار و یک آغوش در من گریه کن
گریه کن پس شانه ای مردانه می خواهی چه کار؟

[amin_745]

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود
دیگر به چه امید در این شهر توان بود

[«hiva»]

در این زمانه بی های و هوی لال پرست
خوشا به حال کلاغای قیل و قال پرست

چگونه شرح دهم لحظه لحظه خود را
برای این همه ناباور خیال پرست

[بهـمن]

تو مرا با برگ کاغذی
پر از پروانه
به شهر پروانه ها بردی
و خبر از قاصدک باغ دادی
که باغ هم پر از پروانه است
و دلم نیز پر از آواز پرواز پروانه ها
تو مرا ب یک برگ پر از پروانه
به اوج صداقت ها
و صمیمیت ها بردی
و در این اندیشه
وقتی که بزرگ شدی
گاهی
خلوص کودکی اتفاق می افتد
و همیشه پیش از آ“که فکر کنی ، اتفاق می افتد
تو مرا با یک جهان پر از
رؤیاهای صادقانه آشنا کردی
و مرا در پرواز لطیف پروانه ها
و آن همه خوبی اسیر

[«hiva»]

رفتی همه گفتند که

از دل برود هر آنکه از دیده برفت

و به ناباوری و غصه من خندیدند

آه ای رفته سفر

که دگر باز نخواهی برگشت

کاش می آمدی و می دیدی

که در این عرصه دنیای بزرگ

چه غم آلوده جدایی هایی است

و بدانی

که از دل نرود هرکه از دیده برفت...

[Rez@ee]

تو، مادر بي خوابي. من كودك بي آرام
لالائي خود سر كن از بهر خدا دريا .
***
دور از خس وخاكم كن، موجي زن و پاكم كن
وين قصه مگو با كس، كي بود و كجا ؟ دريا !

[انریکه]

ای دل چو زمانه میکند غمناکت
ناگه برود ز تن روان پاکت

[بهـمن]

تن آسایان بلایش بر نتابند
بلی من گفتم ، آن بالا به من ده
چو بادریادلان افتی ، قدح چیست
به جام آسمان دریا به من ده

[amin_745]

همه هست آروزیم که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

[طلیعه طلا]

همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایی بنوازد آشنا را

[«hiva»]

ای صمیمی ای دوست
گاه و بی گاه لب پنجره ام می آیی

تو مرا یاد کنی یا نکنی ، من به یادت هستم
آرزویم همه سرسبزی توست ...

[طلیعه طلا]

ترک عاشق کش من مست برون رفت امروز
تا دگر خون که از دیده روان خواهد بود

[طلیعه طلا]

دیده را دستگه در و گهر گر چه نماند
بخورد خونی و تدبیر نثار ی بکند

[«hiva»]

در این شبــهای بـــارانی

غــــــم انگیز است تنـــــــهایــــــی

بـــــــه امـــــــید نگـــــــاهی تلــخ که می آیـــــی

به احســــاست قســــــم یــــک شب

دلم می میرد از حسرت

و من آهسته می گویم :

تــــــو هــــــــم دیـــــگر نمـی آیــــی .....

[amin_745]

یک ذره وفا را به دو عالم نفروشیم
هرچند در این عهد خریدار ندارد

[«hiva»]

دارم از مکـــــتب عشــــــاق هـــــمه درس وفا
گر چه آفت شده بر سینه ی بریان که مـــــپرس

مـــــــی زند این دل غمـــــدیده ز بیـــــداد فلک
شعر امـــــــــــیّد بر ین دفتر و دیوان که مپرس...

[amin_745]

ساقیا آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی نرود از یادت

[طلیعه طلا]

دلا بسوز که سوز تو کار ها بکند
نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند

[طلیعه طلا]

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

[GUNNER_2020]

در کمینگاه نظر با دل خویشم جنگ است
ز ابرو و غمزه او تیر و کمانی به من آر