ریپورتر
15th January 2010, 04:10 PM
آنتونوف-71 "Madcap"، آواكس ناكام شوروي خدمه: 6 نفر (4 اپراتور ـ2 خلبان)
طول بدنه: 23.5 متر
فاصله دو نوك بال: 31.9 متر
ارتفاع: 9.2 متر
موتورها: 2 موتور D-436K توربوفن + يك موتور توربوجت RD-38A كمكي به هنگام برخاستن
حداكثر سرعت: 650 كيلومتر بر ساعت
حداكثر ارتفاع: 10800 متر
هواپيماي هشدار دهنده زود هنگام (AEW) آنتونوف-71 Madcap ، مدل تغيير يافته آنتونوف-72 براي خدمت بر روي ناو هواپيمابر آدميرال كوزنتسف(تفليس) بود. از جمله تغييرات An-71 نسبت به An-72، افزايش حدود 6 متر به طول بال و سكان عمودي با زاويه خميدگي رو به جلو و نصب رادار هشدار دهنده زود هنگان هوابرد روي آن، موتورهاي توربوفن قدرتمندتر و نصب يك موتور توربوجت درزير بدنه جهت كمك به هنگام برخاستن را ميتوان ذكر كرد. روي هم رفته سه فروند از آواكس An-71 قبل از كنار گذاشته شدن آن به نفع پروژه آواكس دو موتوره توربوپراپ ياك-44 توليد گرديد (كه خود پروژه ياك-44 در سال 1993 كنسل اعلام شد).
به علت اينكه هواپيماهاي هشدار دهنده ميتوانند تصوير بزرگي از منطقه نبرد را در اختيار فرماندهان قرار بدهند، لذا طراحان و سازندگان هواپيماها در چند كشور شروع به طراحي و ساخت هواپيماهاي هشدار دهنده زود هنگام هوائي AWACS كه آنتن رادار بزرگي را بر روي بدنه خود حمل ميكردند نمودند كه نمونه بارز آن AWACS محصول امريكا ميباشد. نيروي دريائي امريكا طرح نمونه كوچكتري از AWACS نيروي هوائي امريكا را توسعه داد كه حاصل آن E-2 Hawkeye ساخت گرومن شد كه قابليت نشست و برخاست از روي ناوهاي هواپيمابر را دارا بود.
پشت ديوارهاي آهنين (اصطلاحي كه براي اتحاد جماهيري شوروي به كار برده ميشد)، طراحان شوروي بيكار نبودند و با ساخت آواكس Tu-126 كه بدنه آن برگرفته از Tu-95 Bear بود به رقابت با همتاي غربي خود برخاستند. اما Tu-126 در تقابل با رقيب NATO خود از رادار و مقدورات الكترونيكي پائينتري برخوردار بود. در سال 1982 وزارت دفاع ، صنايع هوائي، صنايع الكترونيك و صنايع ارتباطي شوروي برنامه تحقيق و توسعه اي را جهت پايه ريزي پلتفورم يك هواپيماي تاكتيكي از نوع آواكس بنا نهادند.
نيازهائي كه بايد در اين طرح به آن پاسخ داده ميشد عبارت بودند از ساخت آواكسي با:
قابليت مداومت پرواز بين 4.5 تا 5 ساعت
قابليت شناسائي اهداف متعدد در برد دور شامل تعقيب اهداف زميني
تعقيب همزمان 120 هدف
قابليت Data-Link با جنگندهاي حال حاظر و در دست ساخت
قابليت Data-Link با مراكز فرماندهي زميني
قابليت عمل در هر شرايط جوي ، در هر نقطه از دنيا ، در هر ساعت از شبانه روز
قابليت عمليات به طور مستقل در دور افتاده ترين فرودگاهها
طراحي رادار به NPO 'Vega' در مسكو واگذار گرديد. طرحهاي زيادي در مورد تركيب بندي ديش رادار و موقعيت قرار گيري آن روي بدنه ( جلو يا عقب بودن ان) ارائه شد. همچنين انتخاب پلتفورم هواپيما جهت حمل رادار بايد يا از بين مدلهاي
An-32, An-12, An-72 يا طراحي اختصاصي صورت ميگرفت. در سه ماهه آخر سال 1983 ، نتيجه تمامي تحقيقات و بررسيها جمع بندي گرديد و تصميم نهائي گرفته شد: نصب ديش آنتن بر روي پلت فورم آنتونوف-72
آنتونوف-72 داراي بهترين گنجايش و بهترين ابعاد و مناسب براي فرود و برخاست از باندهاي كوتاه و ناآماده در فرودگاههائي كه از امكانات زيادي برخوردار نبودند بود. دو مدل متفاوت در نحوه قرار استقرار ديش رادار ساخته شدند، يك مدل داراي پايلونهاي ويژه بر روي بدنه و مدل ديگر با قابليت نصب رادار بر بالاي سكان عمودي. نتيجه آناليزها ، حالت دوم را كارامدتر نشان ميداد اگرچه ميبايست طراحي سكان عمودي An-72 تغيير پيدا ميكرد. سكان عمودي جديد با زاويه خميدگي رو به جلو ، ضخيمتر و وتر بزرگتر. An-71 به موتورهاي پرقدرت D-436K مجهز گرديد اما هنوز نياز به موتور كمكي براي تسهيل در هنگام Takeoff احساس ميشد، كه با نصب يك موتور توربوجت RD-36A در زير بدنه اين مشكل مرتفع گرديد.
نياز موازي كه در خلال سالهاي 1982و83 براي داشتن يك هواپيماي آواكس قابل استفاده بر روي ناوهاي هواپيمابر بروز كرد منجر به تصميم گيري در مورد ساخت نوع درياپايه An-71 گرديد، اما پس از بررسيها روسها به اين نتيجه رسيدند كه نياز به يك هواپيماي هشدار دهنده زودهنگام تخصصي بر گرفته از مدل آمريكائي (E-2 Hawkeye ) دارند. اين طرح جديد ياك-44 ايي بود.
اولين نمونه از An-71 ، اولين پرواز خود را در سال 1985 در كيف با موفقيت به انجام رساند و تا آخر سال 1985 75 بار پرواز كرد و در مجموع 117 ساعت پرواز داشت. سومين نمونه از An-71 در 19 فوريه 1986 از خط توليد خارج گرديد . تا سال 1990 كه كل پروژه كنسل شد، اولين مدل از An-71 ششصد و پنجاه ساعت پرواز و سومين نمونه 380 ساعت پرواز داشتند.
http://www.ctrl-c.liu.se/misc/ram/an-71-2-prev.jpg
آنتونوف-71 "Madcap"
http://upload2.postimage.org/412832/image2.jpg
آن تونوف-71 "Madcap
http://upload2.postimage.org/412847/image.jpg
ديش رادار آنتونوف-71
http://upload2.postimage.org/412863/yak_44_andreev.jpg
ماكت Yak-44 با امكان جمع شدن بالها . به شباهت زياد ان با E-2 دقت كنيد
http://www.aerospaceweb.org/aircraft/recon/tu126/tu126_01.jpg
Tu-126 Moss
http://www.spyflight.co.uk/images/jpgs/an-72/an-71_03.jpg
http://www.aviastar.org/pictures/russia/an-71.gif
http://i4.ebayimg.com/02/i/000/c6/c6/1991_1.JPG
http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_blaze_gif.png (http://gallery.military.ir/albums/userpics/blaze_gif.png)
طول بدنه: 23.5 متر
فاصله دو نوك بال: 31.9 متر
ارتفاع: 9.2 متر
موتورها: 2 موتور D-436K توربوفن + يك موتور توربوجت RD-38A كمكي به هنگام برخاستن
حداكثر سرعت: 650 كيلومتر بر ساعت
حداكثر ارتفاع: 10800 متر
هواپيماي هشدار دهنده زود هنگام (AEW) آنتونوف-71 Madcap ، مدل تغيير يافته آنتونوف-72 براي خدمت بر روي ناو هواپيمابر آدميرال كوزنتسف(تفليس) بود. از جمله تغييرات An-71 نسبت به An-72، افزايش حدود 6 متر به طول بال و سكان عمودي با زاويه خميدگي رو به جلو و نصب رادار هشدار دهنده زود هنگان هوابرد روي آن، موتورهاي توربوفن قدرتمندتر و نصب يك موتور توربوجت درزير بدنه جهت كمك به هنگام برخاستن را ميتوان ذكر كرد. روي هم رفته سه فروند از آواكس An-71 قبل از كنار گذاشته شدن آن به نفع پروژه آواكس دو موتوره توربوپراپ ياك-44 توليد گرديد (كه خود پروژه ياك-44 در سال 1993 كنسل اعلام شد).
به علت اينكه هواپيماهاي هشدار دهنده ميتوانند تصوير بزرگي از منطقه نبرد را در اختيار فرماندهان قرار بدهند، لذا طراحان و سازندگان هواپيماها در چند كشور شروع به طراحي و ساخت هواپيماهاي هشدار دهنده زود هنگام هوائي AWACS كه آنتن رادار بزرگي را بر روي بدنه خود حمل ميكردند نمودند كه نمونه بارز آن AWACS محصول امريكا ميباشد. نيروي دريائي امريكا طرح نمونه كوچكتري از AWACS نيروي هوائي امريكا را توسعه داد كه حاصل آن E-2 Hawkeye ساخت گرومن شد كه قابليت نشست و برخاست از روي ناوهاي هواپيمابر را دارا بود.
پشت ديوارهاي آهنين (اصطلاحي كه براي اتحاد جماهيري شوروي به كار برده ميشد)، طراحان شوروي بيكار نبودند و با ساخت آواكس Tu-126 كه بدنه آن برگرفته از Tu-95 Bear بود به رقابت با همتاي غربي خود برخاستند. اما Tu-126 در تقابل با رقيب NATO خود از رادار و مقدورات الكترونيكي پائينتري برخوردار بود. در سال 1982 وزارت دفاع ، صنايع هوائي، صنايع الكترونيك و صنايع ارتباطي شوروي برنامه تحقيق و توسعه اي را جهت پايه ريزي پلتفورم يك هواپيماي تاكتيكي از نوع آواكس بنا نهادند.
نيازهائي كه بايد در اين طرح به آن پاسخ داده ميشد عبارت بودند از ساخت آواكسي با:
قابليت مداومت پرواز بين 4.5 تا 5 ساعت
قابليت شناسائي اهداف متعدد در برد دور شامل تعقيب اهداف زميني
تعقيب همزمان 120 هدف
قابليت Data-Link با جنگندهاي حال حاظر و در دست ساخت
قابليت Data-Link با مراكز فرماندهي زميني
قابليت عمل در هر شرايط جوي ، در هر نقطه از دنيا ، در هر ساعت از شبانه روز
قابليت عمليات به طور مستقل در دور افتاده ترين فرودگاهها
طراحي رادار به NPO 'Vega' در مسكو واگذار گرديد. طرحهاي زيادي در مورد تركيب بندي ديش رادار و موقعيت قرار گيري آن روي بدنه ( جلو يا عقب بودن ان) ارائه شد. همچنين انتخاب پلتفورم هواپيما جهت حمل رادار بايد يا از بين مدلهاي
An-32, An-12, An-72 يا طراحي اختصاصي صورت ميگرفت. در سه ماهه آخر سال 1983 ، نتيجه تمامي تحقيقات و بررسيها جمع بندي گرديد و تصميم نهائي گرفته شد: نصب ديش آنتن بر روي پلت فورم آنتونوف-72
آنتونوف-72 داراي بهترين گنجايش و بهترين ابعاد و مناسب براي فرود و برخاست از باندهاي كوتاه و ناآماده در فرودگاههائي كه از امكانات زيادي برخوردار نبودند بود. دو مدل متفاوت در نحوه قرار استقرار ديش رادار ساخته شدند، يك مدل داراي پايلونهاي ويژه بر روي بدنه و مدل ديگر با قابليت نصب رادار بر بالاي سكان عمودي. نتيجه آناليزها ، حالت دوم را كارامدتر نشان ميداد اگرچه ميبايست طراحي سكان عمودي An-72 تغيير پيدا ميكرد. سكان عمودي جديد با زاويه خميدگي رو به جلو ، ضخيمتر و وتر بزرگتر. An-71 به موتورهاي پرقدرت D-436K مجهز گرديد اما هنوز نياز به موتور كمكي براي تسهيل در هنگام Takeoff احساس ميشد، كه با نصب يك موتور توربوجت RD-36A در زير بدنه اين مشكل مرتفع گرديد.
نياز موازي كه در خلال سالهاي 1982و83 براي داشتن يك هواپيماي آواكس قابل استفاده بر روي ناوهاي هواپيمابر بروز كرد منجر به تصميم گيري در مورد ساخت نوع درياپايه An-71 گرديد، اما پس از بررسيها روسها به اين نتيجه رسيدند كه نياز به يك هواپيماي هشدار دهنده زودهنگام تخصصي بر گرفته از مدل آمريكائي (E-2 Hawkeye ) دارند. اين طرح جديد ياك-44 ايي بود.
اولين نمونه از An-71 ، اولين پرواز خود را در سال 1985 در كيف با موفقيت به انجام رساند و تا آخر سال 1985 75 بار پرواز كرد و در مجموع 117 ساعت پرواز داشت. سومين نمونه از An-71 در 19 فوريه 1986 از خط توليد خارج گرديد . تا سال 1990 كه كل پروژه كنسل شد، اولين مدل از An-71 ششصد و پنجاه ساعت پرواز و سومين نمونه 380 ساعت پرواز داشتند.
http://www.ctrl-c.liu.se/misc/ram/an-71-2-prev.jpg
آنتونوف-71 "Madcap"
http://upload2.postimage.org/412832/image2.jpg
آن تونوف-71 "Madcap
http://upload2.postimage.org/412847/image.jpg
ديش رادار آنتونوف-71
http://upload2.postimage.org/412863/yak_44_andreev.jpg
ماكت Yak-44 با امكان جمع شدن بالها . به شباهت زياد ان با E-2 دقت كنيد
http://www.aerospaceweb.org/aircraft/recon/tu126/tu126_01.jpg
Tu-126 Moss
http://www.spyflight.co.uk/images/jpgs/an-72/an-71_03.jpg
http://www.aviastar.org/pictures/russia/an-71.gif
http://i4.ebayimg.com/02/i/000/c6/c6/1991_1.JPG
http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_blaze_gif.png (http://gallery.military.ir/albums/userpics/blaze_gif.png)