سلوى
15th January 2010, 10:59 AM
چهار نکته برای جلوگيری از درگيری لفظی 1- فريب نخوريد
گاهی مواقع روش طرف مقابل شما این است که شما را وارد بازی خود کرده و به عصبانيت بکشاند پيش از آن که وارد اين بازی شويد بدانيد که :
اگر فريب بخوريد بازنده خواهيد بود و شخص مورد نظر به دليل سهل انگاری شما
پيروز می شود زيرا قربانی او اکنون براحتی اماج حملات پر خاش جويانه اوست . حتی اگر بتوانيد فوراً پاسخ او را بدهيد ، او به نبرد خود ادامه می دهد.
آگاهانه بحث کنيد تا ناخواسته وارد بازی او نشويد . احساساتی عمل نکنيد تا بدين طريق او را وادار کنيد آنگونه که شما دوست داريد ، عمل کند.
2- از گفتن کلمه تو اجتناب کنيد
افراد وقتی از دست يکديگر عصبانی می شوند ، به راحتی يکديگر را « تو » خطاب می کنند جمالاتی که با تو شروع می شوند معمولاً محکوم کننده هستند « تو .... هستی» « تو..... کردی»« تو ....را گفتی» اين ها سيگنال هايی هستند که طرف مقابل را متهم کرده و او را وادار به دفاع از خود می کنند ، در نتيجه او موضع گيری کرده و مشت خود را برای دعوا گره می کند . به جای گفتن تو جملات را به سمت خودتان منعکس کنيد ، مثلاً از کلمات من يا ما استفاده نماييد .
3- با طرف مقابل همدردی کنيد
وقتی کسی کاری انجام می دهد که منجر به عصبانيت شما می شود ، سعی کنيد برای يک لحظه خودتان را جای او بگذاريد و جريان را از ديد او ببينيد . معمولاً وقتی کسی حتی به صورت غير عمدی در حق ما اشتباهی ميکند ما آن را به خودمان می گيريم .زمانی به عنوان کارمند در يک شرکت استخدام شدم . به دليل اشتباهات معمولی که که مرتکب می شدم ، رئيس اداره مرتباً با من درگير ميشد . به هر حال بايد اشتباه می کردم و درس می گرفتم . در يکی از بدترين مجادله های رئيس با من او جلوی همکاران بر سر من فريادکشيد . من به راحتی از او پرسيدم که آیا او در همان سال های ابتدايی آغاز به کار خود اشتباه کرده و چگونه مانع تکرار مجدد آن شده ؟ اين حرف من سريعاً لحن او را تغيير داد زيرا تا آن لحظه او مرا از ديد فردی با بيست سال تجربه کاری می ديد . من کاری کردم که اواين موقعييت را از ديد من ببيند و به اين طريق ، ديدگاه او را نسبت به اين موضوع تغيير دادم . بنابراين ابتدا سعی کنيد با طرف مقابل همدردی کنيد و ببينيد آيا منصفانه قضاوت کرده يا نه . اين کار را با دقت انجام دهيد و سپس به موضوع فيصله دهيد .
4- به جای مقابله به مثل به او آموزش دهيد
به جای پر خاشگری قاطع باشيد . البته خود قاطعيت نيز می تواند موجب نزاع بين افراد شود .قاطعيت به اين معنی است که هر دو طرف با رعايت ادب به يک نتيجه مشترک برسند ، طوری که هيچ کدام احساس نکنند که به زور جلوی عصبانيت خود را گرفته اند . اين کار با اين که منجر به خاتمه دعوا می شود اما مشکل اصلی را حل نمی کند زيرا هر چه قدر هم خونسرد باشيد احساسات بد شما نسبت به طرف مقابل هنوز از بين نرفته است .
وقتی کسی به تندی از من انتقاد می کند ، مرا مورد سرزنش قرار داده يا از اخلاق من سو استفاده ميکند ، .... بهترژطن کار اين است که به او بگوييم حرف هايش چه احساسی در من به وجود می آورد .
فلسفه اين کار اين است که او ديگر برای شليک کردن به من هدف و بهانه ای ندارد . او از آزردگی من آگاه شده و معمولاًحساس تاسف يا گناه می کند .پس به طرف مقابلتان بگويد « حرف شما باعث شد » يا با حالتی معصومانه بپرسيد : « چرا با اين حرف مرا آزار دادی؟ » اگر در مقابل حملات آن ها مقاومت نمی کنيد و در عوض به آن ها آموزش می دهيد ، نشانه تسليم شدن يا عقب نشينی شما نست بلکه نشانه شخصيت مستحکم شما وتلاش شما برای راهنمايی کردن ديگران است.
گاهی مواقع روش طرف مقابل شما این است که شما را وارد بازی خود کرده و به عصبانيت بکشاند پيش از آن که وارد اين بازی شويد بدانيد که :
اگر فريب بخوريد بازنده خواهيد بود و شخص مورد نظر به دليل سهل انگاری شما
پيروز می شود زيرا قربانی او اکنون براحتی اماج حملات پر خاش جويانه اوست . حتی اگر بتوانيد فوراً پاسخ او را بدهيد ، او به نبرد خود ادامه می دهد.
آگاهانه بحث کنيد تا ناخواسته وارد بازی او نشويد . احساساتی عمل نکنيد تا بدين طريق او را وادار کنيد آنگونه که شما دوست داريد ، عمل کند.
2- از گفتن کلمه تو اجتناب کنيد
افراد وقتی از دست يکديگر عصبانی می شوند ، به راحتی يکديگر را « تو » خطاب می کنند جمالاتی که با تو شروع می شوند معمولاً محکوم کننده هستند « تو .... هستی» « تو..... کردی»« تو ....را گفتی» اين ها سيگنال هايی هستند که طرف مقابل را متهم کرده و او را وادار به دفاع از خود می کنند ، در نتيجه او موضع گيری کرده و مشت خود را برای دعوا گره می کند . به جای گفتن تو جملات را به سمت خودتان منعکس کنيد ، مثلاً از کلمات من يا ما استفاده نماييد .
3- با طرف مقابل همدردی کنيد
وقتی کسی کاری انجام می دهد که منجر به عصبانيت شما می شود ، سعی کنيد برای يک لحظه خودتان را جای او بگذاريد و جريان را از ديد او ببينيد . معمولاً وقتی کسی حتی به صورت غير عمدی در حق ما اشتباهی ميکند ما آن را به خودمان می گيريم .زمانی به عنوان کارمند در يک شرکت استخدام شدم . به دليل اشتباهات معمولی که که مرتکب می شدم ، رئيس اداره مرتباً با من درگير ميشد . به هر حال بايد اشتباه می کردم و درس می گرفتم . در يکی از بدترين مجادله های رئيس با من او جلوی همکاران بر سر من فريادکشيد . من به راحتی از او پرسيدم که آیا او در همان سال های ابتدايی آغاز به کار خود اشتباه کرده و چگونه مانع تکرار مجدد آن شده ؟ اين حرف من سريعاً لحن او را تغيير داد زيرا تا آن لحظه او مرا از ديد فردی با بيست سال تجربه کاری می ديد . من کاری کردم که اواين موقعييت را از ديد من ببيند و به اين طريق ، ديدگاه او را نسبت به اين موضوع تغيير دادم . بنابراين ابتدا سعی کنيد با طرف مقابل همدردی کنيد و ببينيد آيا منصفانه قضاوت کرده يا نه . اين کار را با دقت انجام دهيد و سپس به موضوع فيصله دهيد .
4- به جای مقابله به مثل به او آموزش دهيد
به جای پر خاشگری قاطع باشيد . البته خود قاطعيت نيز می تواند موجب نزاع بين افراد شود .قاطعيت به اين معنی است که هر دو طرف با رعايت ادب به يک نتيجه مشترک برسند ، طوری که هيچ کدام احساس نکنند که به زور جلوی عصبانيت خود را گرفته اند . اين کار با اين که منجر به خاتمه دعوا می شود اما مشکل اصلی را حل نمی کند زيرا هر چه قدر هم خونسرد باشيد احساسات بد شما نسبت به طرف مقابل هنوز از بين نرفته است .
وقتی کسی به تندی از من انتقاد می کند ، مرا مورد سرزنش قرار داده يا از اخلاق من سو استفاده ميکند ، .... بهترژطن کار اين است که به او بگوييم حرف هايش چه احساسی در من به وجود می آورد .
فلسفه اين کار اين است که او ديگر برای شليک کردن به من هدف و بهانه ای ندارد . او از آزردگی من آگاه شده و معمولاًحساس تاسف يا گناه می کند .پس به طرف مقابلتان بگويد « حرف شما باعث شد » يا با حالتی معصومانه بپرسيد : « چرا با اين حرف مرا آزار دادی؟ » اگر در مقابل حملات آن ها مقاومت نمی کنيد و در عوض به آن ها آموزش می دهيد ، نشانه تسليم شدن يا عقب نشينی شما نست بلکه نشانه شخصيت مستحکم شما وتلاش شما برای راهنمايی کردن ديگران است.