سلوى
15th January 2010, 09:54 AM
عوارض جانبی اولیه مصرف داروهای ضدروان پریشی
• خواب آلودگی
• بیقراری
• گرفتگی عضله
• لرزش
• خشکی دهان
• تاری دید
اغلب این عوارض با کاهش میزان دارو قابل اصلاح و یا توسط داروهای دیگر قابل کنترل میباشند. بیماران مختلف، واکنشهای متفاوتی به درمان و اثرات جانبی داروهای مختلف ضدروانپریشی نشان میدهند.
اثرات بلند مدت مصرف داروهای ضدروان پریشی
اثرات جانبی بلند مدّت داروهای ضدروانپریشی میتواند به شکل مشکلات نسبتاً جدّی خود را نشان دهد. حرکت پریشی دیررس یا(Tardive Dyskinesia(TD))، اختلالی است که مشخصهاش حرکتهای غیرارادی دهان، لبها، زبان و گاهی بالاتنه یا سایر بخشهای بدن مثل بازوها و پاها میباشد. این اختلال در 15 تا 20 درصد بیمارانی که داروهای ضدروانپریشی «متعارف» و قدیمیتر را برای چندین سال مصرف میکردند، دیده میشد.
داروهای «غیرمتعارف» که در سالهای اخیر تولید شدهاند همگی نسبت به داروهای سنتی ضدروانپریشی، خطر کمتری از نظر بروز TD دارند. البته این داروها نیز اثرات جانبی خاص خود، مانند اضافه وزن، را دارند. به علاوه، اگر میزان مصرف داروهای جدید زیاد باشد، ممکن است مشکلاتی چون کنارهگیری و انزوای اجتماعی و نشانگانی شبیه بیماری پارکینسون، به وجود آورد. با وجود این، داروهای جدید ضدروانپریشی، روش درمانی بسیار پیشرفتهتر و بهتری هستند و در حال حاضر، تحقیقات در مورد میزان مصرف بهینه آنها ادامه دارد TD در بیمارانی که این گونه داروها را برای مدّت زمان کوتاهتری هم مصرف کرده باشند ممکن است بروز کند. در اغلب موارد، نشانگان و عوارض TD خفیف است و خود بیمار ممکن است از حرکتهای گفته شده ناآگاه باشد..
• خواب آلودگی
• بیقراری
• گرفتگی عضله
• لرزش
• خشکی دهان
• تاری دید
اغلب این عوارض با کاهش میزان دارو قابل اصلاح و یا توسط داروهای دیگر قابل کنترل میباشند. بیماران مختلف، واکنشهای متفاوتی به درمان و اثرات جانبی داروهای مختلف ضدروانپریشی نشان میدهند.
اثرات بلند مدت مصرف داروهای ضدروان پریشی
اثرات جانبی بلند مدّت داروهای ضدروانپریشی میتواند به شکل مشکلات نسبتاً جدّی خود را نشان دهد. حرکت پریشی دیررس یا(Tardive Dyskinesia(TD))، اختلالی است که مشخصهاش حرکتهای غیرارادی دهان، لبها، زبان و گاهی بالاتنه یا سایر بخشهای بدن مثل بازوها و پاها میباشد. این اختلال در 15 تا 20 درصد بیمارانی که داروهای ضدروانپریشی «متعارف» و قدیمیتر را برای چندین سال مصرف میکردند، دیده میشد.
داروهای «غیرمتعارف» که در سالهای اخیر تولید شدهاند همگی نسبت به داروهای سنتی ضدروانپریشی، خطر کمتری از نظر بروز TD دارند. البته این داروها نیز اثرات جانبی خاص خود، مانند اضافه وزن، را دارند. به علاوه، اگر میزان مصرف داروهای جدید زیاد باشد، ممکن است مشکلاتی چون کنارهگیری و انزوای اجتماعی و نشانگانی شبیه بیماری پارکینسون، به وجود آورد. با وجود این، داروهای جدید ضدروانپریشی، روش درمانی بسیار پیشرفتهتر و بهتری هستند و در حال حاضر، تحقیقات در مورد میزان مصرف بهینه آنها ادامه دارد TD در بیمارانی که این گونه داروها را برای مدّت زمان کوتاهتری هم مصرف کرده باشند ممکن است بروز کند. در اغلب موارد، نشانگان و عوارض TD خفیف است و خود بیمار ممکن است از حرکتهای گفته شده ناآگاه باشد..