s@ba
14th January 2010, 01:26 PM
پس از نمایشگرهای تخت، پلاسما، ال‌سی‌دی و ال‌ای‌دی، حالا نوبت به تلویزیون‌های d 3 یا سه بعدی رسیده که قرار است در سال جاری میلادی به بازار بیایند.
به گزارش واحد مرکزی خبر از لندن، شرکت های سازنده تلویزیون همچون ال جی، سامسونگ، فیلیپس، توشیبا و سونی اعلام کرده اند نخستین نمایشگرهای سه بعدی را در سال 2010 روانه بازار می کنند.
شرکت ال جی اعلام کرده است میلیون ها تلویزیون d 3 را تا پایان سال جاری و نیز در سال 2011 روانه بازار جهانی خواهد کرد. این شرکت در حال حاضر نخستین تلویزیون سه بعدی 47 اینچ خود را به بازار عرضه کرده است که به خاطر گرانی، بیشتر در بازارهای تجاری به فروش می‌رسد.
شرکت سونی نیز پیش بینی کرده است تا سال 2013 میلادی، تلویزیون‌های سه بعدی نیمی از صادرات نمایشگرهای این شرکت را به خود اختصاص خواهند داد.
اسکای نیوز اعلام کرد در نظر دارد یک شبکه دیجیتال سه بعدی را در انگلیس تاسیس کند و اکنون نیز به ضبط برنامه هایی با فناوری سه بعدی مشغول است. شبکه چهار انگلیس نیز قصد دارد شماری از برنامه ها را به صورت سه بعدی پخش کند.
برخی کارشناسان معتقدند هنوز به اندازه کافی، برنامه سه بعدی برای پخش در نمایشگرهای های سه بعدی موجود نیست. آنان معتقدند میزان فروش تلویزیون‌های ویژه پخش تصاویر سه بعدی، با چگونگی تامین برنامه های سه بعدی مرتبط است. از طرف دیگر، تولیدکنندگان برنامه های سه بعدی تا زمانی که از فروش مناسب این نمایشگرها اطمینان پیدا نکنند، تمایل چندانی به تولید این قبیل برنامه ها نخواهند داشت.
کارشناسان رسانه پیش بینی می کنند فروش تلویزیون‌های سه بعدی در سال جاری میلادی، به 1/1 میلیارد دلار برسد اما این رقم به سرعت رشد می‌کند و در سال 2015 میلادی به 8/15 میلیارد دلار خواهد رسید.
فناوری تماشای سه بعدی تصاویر، از زمان تولید فیلم، مورد علاقه مردم بود و فیلم های فراوانی با این شیوه ضبط و در سالن های سینما، با استفاده از عینک های ویژه، پخش شد اما اکنون قرار است این فناوری به منازل نیز راه یابد. در تلویزیون های معمولی، برای تشکیل تصویر، از نقاط کوچکی به نام پیکسل استفاده می شود در حالی که در یک تلویزیون سه بعدی، این پیکسل ها به دو قسمت تقسیم می شوند و یک قسمت از آنها برای ایجاد یک تصویر و قسمت دیگر برای ایجاد تصویر مشابه استفاده می شود. این دو تصویر با اندکی تفاوت، در فاصله خیلی نزدیک یا خیلی دور بر روی یکدیگر می افتند و تصویر نهایی تقریباً نامشخص می شود. با استفاده از عینک پولاریزه کننده مخصوص که مانع می شود تصویر تشکیل شده بر روی هر چشم، روی تصویر چشم دیگر اثر بگذارد و با ایستادن در یک فاصله مشخص از تلویزیون سه بعدی، مغز بیننده یک تصویر کاملاً سه بعدی را حس می کند.
این فرایند مشابه همان اتفاقی است که در موقع دیدن اجسام در مغز رخ می دهد زیرا به هنگام دیدن اجسام واقعی، تصویر چشم راست و چشم چپ که اندکی هم با یکدیگر اختلاف دارند، به نحوی در مغز ترکیب می شوند که تصویر نهایی، یک تصویر سه بعدی می شود. دو تصویر ایجاد شده در این تلویزیون ها هم به همان نحو در مغز بیننده با هم ترکیب می شوند تا تصاویر چشم چپ و راست، یک تصویر واقعی را ایجاد کنند. در ضمن این نمایشگرها این قابلیت را دارند که تمام پیکسل های تشکیل دهنده تصویر را برای تشکیل یک تصویر واحد اختصاص دهند و به سرعت بین تصاویر راست و چپ سوئیچ کنند. حال اگر سوئیچ کردن بین این تصاویر، یعنی نمایش دادن سریع تصاویر چپ و راست، به اندازه کافی سریع و تند باشد، مغز بیننده یک تصویر کاملاً سه بعدی را حس می کند. بدین ترتیب، نیمی از مجموعه پیکسل ها در نخستین تصویر منعکس می شوند و نیمی دیگر از پیکسل ها، تصویر دوم را در فاصله زمانی یک صد و بیستم ثانیه پس از تصویر اول به نمایش در می آورند. نتیجه این عمل، تداخل دو تصویر در یکدیگر و افزایش درجه شفافیت از یک میلیون پیکسل به دو میلیون پیکسل است.
شرکت های تولیدکننده نمایشگر سه بعدی، همچنین آرایش پیچیده ای از عدسی ها را در برابر آرایش پیکسل ها افزایش
می دهند. این عدسی ها تصاویر چپ و راست را به طور دقیق به چشم چپ و راست منتقل می کنند تا یک تصویر کاملاً سه بعدی در مغز بیننده تشکیل شود.
برای گسترش محدوده مناسب برای استفاده از تلویزیون های سه بعدی، سازندگان این نمایشگرها، 12جفت تصویر از سمت چپ و راست را از طریق پیکسل ها به چشم بیننده ارسال می کنند تا بیننده در هر موقعیتی از تلویزیون که قرار گرفته باشد و از هر سمتی که به نمایشگر نگاه کند، یک فضای کاملاً سه بعدی را احساس کند.
توبی سایفرت، تحلیل گر رسانه، درباره آینده فناوری تلویزیون های سه بعدی گفت در 5 تا 10 سال آینده، رشد فناوری تلویزیون سه بعدی اندک خواهد بود اما سپس این حرکت، سرعت خواهد گرفت اما در هر حال، لازم نیست به اندازه مدت زمان پیشرفت از تصویر سیاه و سفید به رنگی، منتظر ماند.
به نوشته هالیوود ریپورتر، جیمز کامرون، کارگردان مشهور در نظر دارد پس از فیلم سینمایی اویتار که به صورت سه بعدی ساخته و اکنون در اروپا و آمریکا بر روی پرده هاست، برنامه های تلویزیونی سه بعدی نیز تولید کند. وی گفته است در آینده نزدیک، بسیاری از فیلم‌ها به شیوه سه بعدی ساخته و پخش می‌شوند زیرا در فیلم های سه بعدی، تنها فیلم تماشا نمی‌شود، بلکه بیننده به عمق فضاها و داستان می‌رود.
برای تماشای تصاویر سه بعدی تاکنون از عینک های ویژه استفاده می شد اما این موضوع نیز دستخوش تغییر شده است. دنیس لاوز، مدیر فنی شرکت بی اف آی آیماکس گفت ما از عینک های یونیزه برای دیدن تصاویر استفاده می کردیم که ریل دی نام دارد اما عینک های الکترونیکی هم وجود دارند که به کمک ان می توان تصویر سه بعدی را با کیفیت خوب مشاهده کرد.
به گزارش واحد مرکزی خبر از لندن، شرکت های سازنده تلویزیون همچون ال جی، سامسونگ، فیلیپس، توشیبا و سونی اعلام کرده اند نخستین نمایشگرهای سه بعدی را در سال 2010 روانه بازار می کنند.
شرکت ال جی اعلام کرده است میلیون ها تلویزیون d 3 را تا پایان سال جاری و نیز در سال 2011 روانه بازار جهانی خواهد کرد. این شرکت در حال حاضر نخستین تلویزیون سه بعدی 47 اینچ خود را به بازار عرضه کرده است که به خاطر گرانی، بیشتر در بازارهای تجاری به فروش می‌رسد.
شرکت سونی نیز پیش بینی کرده است تا سال 2013 میلادی، تلویزیون‌های سه بعدی نیمی از صادرات نمایشگرهای این شرکت را به خود اختصاص خواهند داد.
اسکای نیوز اعلام کرد در نظر دارد یک شبکه دیجیتال سه بعدی را در انگلیس تاسیس کند و اکنون نیز به ضبط برنامه هایی با فناوری سه بعدی مشغول است. شبکه چهار انگلیس نیز قصد دارد شماری از برنامه ها را به صورت سه بعدی پخش کند.
برخی کارشناسان معتقدند هنوز به اندازه کافی، برنامه سه بعدی برای پخش در نمایشگرهای های سه بعدی موجود نیست. آنان معتقدند میزان فروش تلویزیون‌های ویژه پخش تصاویر سه بعدی، با چگونگی تامین برنامه های سه بعدی مرتبط است. از طرف دیگر، تولیدکنندگان برنامه های سه بعدی تا زمانی که از فروش مناسب این نمایشگرها اطمینان پیدا نکنند، تمایل چندانی به تولید این قبیل برنامه ها نخواهند داشت.
کارشناسان رسانه پیش بینی می کنند فروش تلویزیون‌های سه بعدی در سال جاری میلادی، به 1/1 میلیارد دلار برسد اما این رقم به سرعت رشد می‌کند و در سال 2015 میلادی به 8/15 میلیارد دلار خواهد رسید.
فناوری تماشای سه بعدی تصاویر، از زمان تولید فیلم، مورد علاقه مردم بود و فیلم های فراوانی با این شیوه ضبط و در سالن های سینما، با استفاده از عینک های ویژه، پخش شد اما اکنون قرار است این فناوری به منازل نیز راه یابد. در تلویزیون های معمولی، برای تشکیل تصویر، از نقاط کوچکی به نام پیکسل استفاده می شود در حالی که در یک تلویزیون سه بعدی، این پیکسل ها به دو قسمت تقسیم می شوند و یک قسمت از آنها برای ایجاد یک تصویر و قسمت دیگر برای ایجاد تصویر مشابه استفاده می شود. این دو تصویر با اندکی تفاوت، در فاصله خیلی نزدیک یا خیلی دور بر روی یکدیگر می افتند و تصویر نهایی تقریباً نامشخص می شود. با استفاده از عینک پولاریزه کننده مخصوص که مانع می شود تصویر تشکیل شده بر روی هر چشم، روی تصویر چشم دیگر اثر بگذارد و با ایستادن در یک فاصله مشخص از تلویزیون سه بعدی، مغز بیننده یک تصویر کاملاً سه بعدی را حس می کند.
این فرایند مشابه همان اتفاقی است که در موقع دیدن اجسام در مغز رخ می دهد زیرا به هنگام دیدن اجسام واقعی، تصویر چشم راست و چشم چپ که اندکی هم با یکدیگر اختلاف دارند، به نحوی در مغز ترکیب می شوند که تصویر نهایی، یک تصویر سه بعدی می شود. دو تصویر ایجاد شده در این تلویزیون ها هم به همان نحو در مغز بیننده با هم ترکیب می شوند تا تصاویر چشم چپ و راست، یک تصویر واقعی را ایجاد کنند. در ضمن این نمایشگرها این قابلیت را دارند که تمام پیکسل های تشکیل دهنده تصویر را برای تشکیل یک تصویر واحد اختصاص دهند و به سرعت بین تصاویر راست و چپ سوئیچ کنند. حال اگر سوئیچ کردن بین این تصاویر، یعنی نمایش دادن سریع تصاویر چپ و راست، به اندازه کافی سریع و تند باشد، مغز بیننده یک تصویر کاملاً سه بعدی را حس می کند. بدین ترتیب، نیمی از مجموعه پیکسل ها در نخستین تصویر منعکس می شوند و نیمی دیگر از پیکسل ها، تصویر دوم را در فاصله زمانی یک صد و بیستم ثانیه پس از تصویر اول به نمایش در می آورند. نتیجه این عمل، تداخل دو تصویر در یکدیگر و افزایش درجه شفافیت از یک میلیون پیکسل به دو میلیون پیکسل است.
شرکت های تولیدکننده نمایشگر سه بعدی، همچنین آرایش پیچیده ای از عدسی ها را در برابر آرایش پیکسل ها افزایش
می دهند. این عدسی ها تصاویر چپ و راست را به طور دقیق به چشم چپ و راست منتقل می کنند تا یک تصویر کاملاً سه بعدی در مغز بیننده تشکیل شود.
برای گسترش محدوده مناسب برای استفاده از تلویزیون های سه بعدی، سازندگان این نمایشگرها، 12جفت تصویر از سمت چپ و راست را از طریق پیکسل ها به چشم بیننده ارسال می کنند تا بیننده در هر موقعیتی از تلویزیون که قرار گرفته باشد و از هر سمتی که به نمایشگر نگاه کند، یک فضای کاملاً سه بعدی را احساس کند.
توبی سایفرت، تحلیل گر رسانه، درباره آینده فناوری تلویزیون های سه بعدی گفت در 5 تا 10 سال آینده، رشد فناوری تلویزیون سه بعدی اندک خواهد بود اما سپس این حرکت، سرعت خواهد گرفت اما در هر حال، لازم نیست به اندازه مدت زمان پیشرفت از تصویر سیاه و سفید به رنگی، منتظر ماند.
به نوشته هالیوود ریپورتر، جیمز کامرون، کارگردان مشهور در نظر دارد پس از فیلم سینمایی اویتار که به صورت سه بعدی ساخته و اکنون در اروپا و آمریکا بر روی پرده هاست، برنامه های تلویزیونی سه بعدی نیز تولید کند. وی گفته است در آینده نزدیک، بسیاری از فیلم‌ها به شیوه سه بعدی ساخته و پخش می‌شوند زیرا در فیلم های سه بعدی، تنها فیلم تماشا نمی‌شود، بلکه بیننده به عمق فضاها و داستان می‌رود.
برای تماشای تصاویر سه بعدی تاکنون از عینک های ویژه استفاده می شد اما این موضوع نیز دستخوش تغییر شده است. دنیس لاوز، مدیر فنی شرکت بی اف آی آیماکس گفت ما از عینک های یونیزه برای دیدن تصاویر استفاده می کردیم که ریل دی نام دارد اما عینک های الکترونیکی هم وجود دارند که به کمک ان می توان تصویر سه بعدی را با کیفیت خوب مشاهده کرد.