s@ba
9th January 2010, 07:45 PM
همان طور که احتمالا اطلاع دارید، گوگل چند وقتی می شود آدرس DNS پابلیک خود را ارائه کرده است. در این مدت مطالب متعددی در این زمینه به نگارش در آمده است که البته اکثر آنها صرفا به توضیح DNS و نحوه ی ست کردن این آدرس ها پرداخته اند. ضمن اینکه در تمامی این مطالب، استفاده از این آدرس ها را سریع تر، مطئن تر و امن تر معرفی کرده اند. حال ما کمی تخصصی تر به این موضوع نگاه خواهیم کرد و بررسی می کنیم که آیا واقعا استفاده از این آدرس ها مطمئن است یا خیر.
همان طور که احتمالا اطلاع دارید، گوگل چند وقتی می شود آدرس DNS پابلیک خود را ارائه کرده است. در این مدت مطالب متعددی در این زمینه به نگارش در آمده است که البته اکثر آنها صرفا به توضیح DNS و نحوه ی ست کردن این آدرس ها پرداخته اند. ضمن اینکه در تمامی این مطالب، استفاده از این آدرس ها را سریع تر، مطئن تر و امن تر معرفی کرده اند. حال ما کمی تخصصی تر به این موضوع نگاه خواهیم کرد و بررسی می کنیم که آیا واقعا استفاده از این آدرس ها مطمئن است یا خیر.
کاربران این سایت، از DNS و نقش فوق العاده مهم آن در شبکه، اطلاعات لازم را دارند. اما برای شروع بد نیست نگاهی مقدماتی به روند تبدیل اسم به آی پی بیندازیم. هنگامی که شما یک آدرس را در مرورگر خود وارد می کنید، برای تبدیل آن نام به آدرس آی پی، 6 مرحله وجود دارد که دو مرحله ی اول آن به ترتیب زیر رخ خواهند داد:
1- DNS Client cache: ابتدا کش سیستم خودتان بررسی می شود تا در صورتی که قبلا به آن سایت سر زدید، از حافظه ی سیستم آی پی مورد نظر به دست بیاید. علاوه بر این، فایلی به نام hosts نیز وجود دارد که می توان آدرس ها را به صورت دستی در آن وارد کرد.
برای دیدن حافظه ی کش DNS سیستم، از دستور زیر استفاده می شود:
ipconfig /displaydns
2- DNS Server query: اگر سیستم در مرحله ی بالا موفق به پیدا کردن آدرس آی پی نشود، از DNS سرور تقاضا می کند که این مرحله، همان جایی است که ما با آن کار داریم. در واقع مکانیسم DNS دو مرحله دارد که در صورتی که این دو مرحله جواب ندهند، از مکانیسم netbios برای تبدیل اسم به آی پی استفاده خواهد شد که خارج از مبحث ما می باشد.
هنگامی که شما به اینترنت متصل می شوید، dhcp سرور علاوه بر آدرس آی پی، آدرس DNS نیز برای شما ست می کند که به صورت پیش فرض، آدرس DNS خود ISP است. اگر بخواهید آدرس دی ان اس را به صورت دستی نیز ست کنید، توصیه می شود که آدرس DNS آی اس پی و یا آدرس Gateway خودتان را ست کنید (که هر دو یکی هستند در واقع)
آیا بهتر نیست DNS گوگل را ست کنیم؟
قبل از بررسی این موضوع، بد نیست یاداوری کنیم که ارائه ی این آدرس ها موضوع عجیبی نیست. در مطالب نگاشته شده در اینترنت صحبت شده است که Opendns نیز قبلا دی ان اس های پابلیک خود را معرفی کرده بود. اما علاوه بر اینها، آدرس های DNS معروفی چون 4.2.2.4 یا 4.2.2.3 را دوستان با تجربه تر، فراموش نکرده اند. بنابراین با پدیده ی جدیدی رو به رو نیستیم.
اما آیا واقعا DNS گوگل سرعت ما را افزایش می دهد؟
در صورتی که شما از DNS سرور ISP استفاده کنید، برای تبدیل نام به آی پی زمان کمتری را صرف خواهید کرد. اما که اگر بخواهید از گوگل کمک بگیرید، تقاضای شما باید وارد اینترنت شود و همین موضوع زمان صرف خواهد کرد. بناراین در حالت نرمال، استفاده از DNS سرویس دهنده ی اینترنت بهتر خواهد بود.
اما DNS Server آی اس پی شما همیشه تمامی آدرس ها را نخواهد داشت. در این حال تقاضای شما را به DNS سرور های ROOT که در اینترنت هستند ارسال می کند که این کار باعث بالا رفتن زمان می شود.
بنابراین اگر از ISP معتبری سرویس نمیگیرید، فکر بدی نخواهد بود که از DNS های پابلیک گوگل استفاده کنید تا سرعتتان کمی افزایش پیدا کند.
اما آیا این آدرس ها مطمئن هستند؟
بنده هم می دانم که این سیستم ممکن است شما را از شر سایت های مخرب محفوظ بدارد، اما آیا می دانید این محافظت، به قیمت ذخیره ی اطلاعات مهم شما نزد گوگل خواهد بود؟ آدرس IP شما، منطقه ی شما، سایت های که بازدید کرده اید از جمله اطلاعاتی است که در سرور های گوگل ذخیره خواهند شد و با شناختی که از گوگل داریم، حتما از این اطلاعات استفاده نیز خواهد شد. بنابراین در این مورد باید خودتان تصمیم بگیرید که آیا حاضر هستید این اطلاعاتتان را در اختیار گوگل قرار دهید یا خیر.
اما در پایان، توصیه شخصی بنده این است که از همیشه از آدرس DNS آی اس پی خود استفاده کنید. و فقط زمان هایی که DNS Server آی اس پی مشکلی پیدا کرد و یا حس کردید کند شده است، از آدرس های دی ان اس عمومی همچون آدرس دی ان اس گوگل استفاده کنید. در پایان، تعدادی از آدرس های DNS پابلیکی که می توانید از آنها استفاده کنید، قرار خواهم داد:
8.8.8.8
8.8.4.4
—–
208.67.222.220
208.67.222.222
—-
4.2.2.4
4.2.2.1
همان طور که احتمالا اطلاع دارید، گوگل چند وقتی می شود آدرس DNS پابلیک خود را ارائه کرده است. در این مدت مطالب متعددی در این زمینه به نگارش در آمده است که البته اکثر آنها صرفا به توضیح DNS و نحوه ی ست کردن این آدرس ها پرداخته اند. ضمن اینکه در تمامی این مطالب، استفاده از این آدرس ها را سریع تر، مطئن تر و امن تر معرفی کرده اند. حال ما کمی تخصصی تر به این موضوع نگاه خواهیم کرد و بررسی می کنیم که آیا واقعا استفاده از این آدرس ها مطمئن است یا خیر.
کاربران این سایت، از DNS و نقش فوق العاده مهم آن در شبکه، اطلاعات لازم را دارند. اما برای شروع بد نیست نگاهی مقدماتی به روند تبدیل اسم به آی پی بیندازیم. هنگامی که شما یک آدرس را در مرورگر خود وارد می کنید، برای تبدیل آن نام به آدرس آی پی، 6 مرحله وجود دارد که دو مرحله ی اول آن به ترتیب زیر رخ خواهند داد:
1- DNS Client cache: ابتدا کش سیستم خودتان بررسی می شود تا در صورتی که قبلا به آن سایت سر زدید، از حافظه ی سیستم آی پی مورد نظر به دست بیاید. علاوه بر این، فایلی به نام hosts نیز وجود دارد که می توان آدرس ها را به صورت دستی در آن وارد کرد.
برای دیدن حافظه ی کش DNS سیستم، از دستور زیر استفاده می شود:
ipconfig /displaydns
2- DNS Server query: اگر سیستم در مرحله ی بالا موفق به پیدا کردن آدرس آی پی نشود، از DNS سرور تقاضا می کند که این مرحله، همان جایی است که ما با آن کار داریم. در واقع مکانیسم DNS دو مرحله دارد که در صورتی که این دو مرحله جواب ندهند، از مکانیسم netbios برای تبدیل اسم به آی پی استفاده خواهد شد که خارج از مبحث ما می باشد.
هنگامی که شما به اینترنت متصل می شوید، dhcp سرور علاوه بر آدرس آی پی، آدرس DNS نیز برای شما ست می کند که به صورت پیش فرض، آدرس DNS خود ISP است. اگر بخواهید آدرس دی ان اس را به صورت دستی نیز ست کنید، توصیه می شود که آدرس DNS آی اس پی و یا آدرس Gateway خودتان را ست کنید (که هر دو یکی هستند در واقع)
آیا بهتر نیست DNS گوگل را ست کنیم؟
قبل از بررسی این موضوع، بد نیست یاداوری کنیم که ارائه ی این آدرس ها موضوع عجیبی نیست. در مطالب نگاشته شده در اینترنت صحبت شده است که Opendns نیز قبلا دی ان اس های پابلیک خود را معرفی کرده بود. اما علاوه بر اینها، آدرس های DNS معروفی چون 4.2.2.4 یا 4.2.2.3 را دوستان با تجربه تر، فراموش نکرده اند. بنابراین با پدیده ی جدیدی رو به رو نیستیم.
اما آیا واقعا DNS گوگل سرعت ما را افزایش می دهد؟
در صورتی که شما از DNS سرور ISP استفاده کنید، برای تبدیل نام به آی پی زمان کمتری را صرف خواهید کرد. اما که اگر بخواهید از گوگل کمک بگیرید، تقاضای شما باید وارد اینترنت شود و همین موضوع زمان صرف خواهد کرد. بناراین در حالت نرمال، استفاده از DNS سرویس دهنده ی اینترنت بهتر خواهد بود.
اما DNS Server آی اس پی شما همیشه تمامی آدرس ها را نخواهد داشت. در این حال تقاضای شما را به DNS سرور های ROOT که در اینترنت هستند ارسال می کند که این کار باعث بالا رفتن زمان می شود.
بنابراین اگر از ISP معتبری سرویس نمیگیرید، فکر بدی نخواهد بود که از DNS های پابلیک گوگل استفاده کنید تا سرعتتان کمی افزایش پیدا کند.
اما آیا این آدرس ها مطمئن هستند؟
بنده هم می دانم که این سیستم ممکن است شما را از شر سایت های مخرب محفوظ بدارد، اما آیا می دانید این محافظت، به قیمت ذخیره ی اطلاعات مهم شما نزد گوگل خواهد بود؟ آدرس IP شما، منطقه ی شما، سایت های که بازدید کرده اید از جمله اطلاعاتی است که در سرور های گوگل ذخیره خواهند شد و با شناختی که از گوگل داریم، حتما از این اطلاعات استفاده نیز خواهد شد. بنابراین در این مورد باید خودتان تصمیم بگیرید که آیا حاضر هستید این اطلاعاتتان را در اختیار گوگل قرار دهید یا خیر.
اما در پایان، توصیه شخصی بنده این است که از همیشه از آدرس DNS آی اس پی خود استفاده کنید. و فقط زمان هایی که DNS Server آی اس پی مشکلی پیدا کرد و یا حس کردید کند شده است، از آدرس های دی ان اس عمومی همچون آدرس دی ان اس گوگل استفاده کنید. در پایان، تعدادی از آدرس های DNS پابلیکی که می توانید از آنها استفاده کنید، قرار خواهم داد:
8.8.8.8
8.8.4.4
—–
208.67.222.220
208.67.222.222
—-
4.2.2.4
4.2.2.1