آبجی
7th January 2010, 09:57 AM
شمعدانيhorse-shoe) )
گياه شمعداني گونه‌هاي مختلفي دارد كه عموماً بومي ناحيه كاپ در افريقاي جنوبي هستند. گونه‌هاي دورگ‌گيري‌شده (هيبريد) شمعداني در آپارتمان نگهداري مي‌شود كه در طبيعت ارتفاع آن‌ها به دو متر مي‌رسد.
برگ‌هاي اين گياه تقريباً دايره‌اي‌شكل و كركدار هستند. گل‌آذين به صورت چتري ساده است و روي يك دمگل تعدادي گل به وجود مي‌آيد. رنگ گل شمعداني قرمز، سفيد، صورتي يا بنفش است و كنار هم قراردادن چند گلدان با رنگ گل‌هاي مختلف، زيبايي چشمگيري به همراه خواهد داشت.
تكثير گل شمعداني در بهار و تابستان در فضاي آزاد و در پاييز در شاسي1 به‌راحتي امكان‌پذير است. براي تكثير گياه، ساقه‌اي را از بوته مي‌چينند و در خاك مي‌كارند. ساقه‌هاي بلند را به قطعات كوچك تقسيم مي‌كنند. شمعداني در مخلوط خاك جنگلي، تورب2 و ماسه به‌راحتي جوانه مي‌زند و بوته جديدي به‌وجود مي‌آورد.
انواع شمعداني به آب نسبتاً زياد نياز دارد. نسبت به نور شديد خورشيد به‌خوبي مقاومت مي‌كند و براي پشت پنجره و لبه بالكن بسيار مناسب است.
از ميان گونه‌هاي مختلف شمعداني به چند نمونه كه معمولاً در منازل و بالكن‌ها و باغچه‌ها كاشته مي‌شوند، اشاره مي‌كنيم:
O شمعداني حرام‌زاده؛(p. zonale) شاخه‌هاي كم و برگ‌هاي بزرگ با حاشيهِ كنگره‌اي دارد و برگ‌ها غالباً در مركز داراي لكه‌هاي خرمايي‌رنگ به شكل نعل اسب هستند.
O شمعداني پيچ؛(p. peltatum) به علت داشتن ساقه‌هايي با بافت نگهدارندهِ ضعيف داراي ساقه‌هاي آويزان است كه به عنوان گل‌آويز از آن‌ها استفاده مي‌شود. برگ‌هاي اين گونه داراي پنج لوب بدون كرك است كه تشخيص آن را از گونه‌هاي ديگر آسان مي‌كند. رنگ گل‌هاي آن قرمز، صورتي يا صورتي مايل به بنفش است كه به صورت چتر كاملاً متراكم از بهار تا پاييز روي شاخه‌ها ظاهر مي‌شوند.
O دهان‌اژدر يا اژدردهان
؛(p. grani/ florun) گل‌هاي نسبتاً بزرگ به رنگ سفيد مايل به صورتي با رگه‌هاي ارغواني دارد. اين نوع شمعداني داراي گونه‌هاي زيادي است كه عموماً گلداني هستند و براي آپارتمان با نور كافي قابل استفاده‌اند.
O شمعداني عطري (ژرانيوم)؛ ان‌شاءالله در شماره‌هاي آينده درباره آن مطلب كاملي ارائه خواهد شد.
پي‌نوشت
1. گلخانهِ كوچك.
2. خاك‌برگ پوسيده.
نخل مرداب يا پنجه‌كلاغيumbrella plant) )
گياه نخل مرداب گونه‌هاي مختلفي دارد. گونه موجود در ايران بومي ماداگاسكار است و ارتفاع آن به يك‌متر مي‌رسد. نخل مرداب گياهي است ارزان كه نگهداري و تكثير آن بسيار آسان است. تمام برگ‌هاي گياه از سطح خاك مي‌رويند و نماي بسيار زيبايي به آن مي‌دهند. در انتهاي يك دمبرگ بلند و استوانه‌اي برگچه‌ها در اطراف مي‌رويند كه به علت نازك‌بودن خميده مي‌شوند و حالت چتر پيدا مي‌كنند؛ به همين دليل است كه در زبان انگليسي به آن گياه چتري مي‌گويند.
گل‌آذين گياه در بين برگ‌ها ظاهر مي‌شود كه در ابتدا زردرنگ است و توليد گرده سفيد مي‌كند، سپس قهوه‌اي مي‌شود. اين گياه براي نگهداري در آپارتمان بسيار مناسب است. به نور زياد نياز دارد، اما تابش مستقيم آفتاب باعث سوختگي برگ‌ها مي‌شود. نخل مرداب به آب زياد احتياج دارد و به همين دليل به اين نام خوانده مي‌شود. خاك گلدان نخل مرداب بايد سنگين و كمي باتلاقي باشد. حداقل دما براي اين گياه 12 و حداكثر 35درجه سانتيگراد است. اين گياه در تمام فصول سال به آب فراوان نياز دارد. در تابستان، غبارپاشي بايد هر روز انجام شود تا گياه شاداب بماند، اما در زمستان هفته‌اي يك روز غبارپاشي كافي است. اين گياه از نظر نياز به كود كم‌توقع است؛ يك بستر مناسب از مقدار بيش‌تر خاك رس و مقدار كم‌تر خاك‌برگ نياز كودي آن را برطرف مي‌كند.
هر سال بهار بايد گلدان عوض شود و از پاجوش‌هاي روييده، گلدان جديدي به وجود آيد. تكثير گياه هم به وسيله تقسيم بوته امكان‌پذير است و هم كاشت بذر؛ يك روش ساده براي تكثير نخل مرداب اين است كه قسمت انتهايي و چتري برگ را به صورت وارونه در داخل گلدان و چسبيده به خاك قرار مي‌دهند كه به‌زودي از قسمت مركزي آن ريشه‌ها ظاهر مي‌شوند و گياه تازه‌اي به وجود مي‌آيد.
گياه شمعداني گونه‌هاي مختلفي دارد كه عموماً بومي ناحيه كاپ در افريقاي جنوبي هستند. گونه‌هاي دورگ‌گيري‌شده (هيبريد) شمعداني در آپارتمان نگهداري مي‌شود كه در طبيعت ارتفاع آن‌ها به دو متر مي‌رسد.
برگ‌هاي اين گياه تقريباً دايره‌اي‌شكل و كركدار هستند. گل‌آذين به صورت چتري ساده است و روي يك دمگل تعدادي گل به وجود مي‌آيد. رنگ گل شمعداني قرمز، سفيد، صورتي يا بنفش است و كنار هم قراردادن چند گلدان با رنگ گل‌هاي مختلف، زيبايي چشمگيري به همراه خواهد داشت.
تكثير گل شمعداني در بهار و تابستان در فضاي آزاد و در پاييز در شاسي1 به‌راحتي امكان‌پذير است. براي تكثير گياه، ساقه‌اي را از بوته مي‌چينند و در خاك مي‌كارند. ساقه‌هاي بلند را به قطعات كوچك تقسيم مي‌كنند. شمعداني در مخلوط خاك جنگلي، تورب2 و ماسه به‌راحتي جوانه مي‌زند و بوته جديدي به‌وجود مي‌آورد.
انواع شمعداني به آب نسبتاً زياد نياز دارد. نسبت به نور شديد خورشيد به‌خوبي مقاومت مي‌كند و براي پشت پنجره و لبه بالكن بسيار مناسب است.
از ميان گونه‌هاي مختلف شمعداني به چند نمونه كه معمولاً در منازل و بالكن‌ها و باغچه‌ها كاشته مي‌شوند، اشاره مي‌كنيم:
O شمعداني حرام‌زاده؛(p. zonale) شاخه‌هاي كم و برگ‌هاي بزرگ با حاشيهِ كنگره‌اي دارد و برگ‌ها غالباً در مركز داراي لكه‌هاي خرمايي‌رنگ به شكل نعل اسب هستند.
O شمعداني پيچ؛(p. peltatum) به علت داشتن ساقه‌هايي با بافت نگهدارندهِ ضعيف داراي ساقه‌هاي آويزان است كه به عنوان گل‌آويز از آن‌ها استفاده مي‌شود. برگ‌هاي اين گونه داراي پنج لوب بدون كرك است كه تشخيص آن را از گونه‌هاي ديگر آسان مي‌كند. رنگ گل‌هاي آن قرمز، صورتي يا صورتي مايل به بنفش است كه به صورت چتر كاملاً متراكم از بهار تا پاييز روي شاخه‌ها ظاهر مي‌شوند.
O دهان‌اژدر يا اژدردهان
؛(p. grani/ florun) گل‌هاي نسبتاً بزرگ به رنگ سفيد مايل به صورتي با رگه‌هاي ارغواني دارد. اين نوع شمعداني داراي گونه‌هاي زيادي است كه عموماً گلداني هستند و براي آپارتمان با نور كافي قابل استفاده‌اند.
O شمعداني عطري (ژرانيوم)؛ ان‌شاءالله در شماره‌هاي آينده درباره آن مطلب كاملي ارائه خواهد شد.
پي‌نوشت
1. گلخانهِ كوچك.
2. خاك‌برگ پوسيده.
نخل مرداب يا پنجه‌كلاغيumbrella plant) )
گياه نخل مرداب گونه‌هاي مختلفي دارد. گونه موجود در ايران بومي ماداگاسكار است و ارتفاع آن به يك‌متر مي‌رسد. نخل مرداب گياهي است ارزان كه نگهداري و تكثير آن بسيار آسان است. تمام برگ‌هاي گياه از سطح خاك مي‌رويند و نماي بسيار زيبايي به آن مي‌دهند. در انتهاي يك دمبرگ بلند و استوانه‌اي برگچه‌ها در اطراف مي‌رويند كه به علت نازك‌بودن خميده مي‌شوند و حالت چتر پيدا مي‌كنند؛ به همين دليل است كه در زبان انگليسي به آن گياه چتري مي‌گويند.
گل‌آذين گياه در بين برگ‌ها ظاهر مي‌شود كه در ابتدا زردرنگ است و توليد گرده سفيد مي‌كند، سپس قهوه‌اي مي‌شود. اين گياه براي نگهداري در آپارتمان بسيار مناسب است. به نور زياد نياز دارد، اما تابش مستقيم آفتاب باعث سوختگي برگ‌ها مي‌شود. نخل مرداب به آب زياد احتياج دارد و به همين دليل به اين نام خوانده مي‌شود. خاك گلدان نخل مرداب بايد سنگين و كمي باتلاقي باشد. حداقل دما براي اين گياه 12 و حداكثر 35درجه سانتيگراد است. اين گياه در تمام فصول سال به آب فراوان نياز دارد. در تابستان، غبارپاشي بايد هر روز انجام شود تا گياه شاداب بماند، اما در زمستان هفته‌اي يك روز غبارپاشي كافي است. اين گياه از نظر نياز به كود كم‌توقع است؛ يك بستر مناسب از مقدار بيش‌تر خاك رس و مقدار كم‌تر خاك‌برگ نياز كودي آن را برطرف مي‌كند.
هر سال بهار بايد گلدان عوض شود و از پاجوش‌هاي روييده، گلدان جديدي به وجود آيد. تكثير گياه هم به وسيله تقسيم بوته امكان‌پذير است و هم كاشت بذر؛ يك روش ساده براي تكثير نخل مرداب اين است كه قسمت انتهايي و چتري برگ را به صورت وارونه در داخل گلدان و چسبيده به خاك قرار مي‌دهند كه به‌زودي از قسمت مركزي آن ريشه‌ها ظاهر مي‌شوند و گياه تازه‌اي به وجود مي‌آيد.